Postanowienie SA we Wrocławiu z 11 stycznia 2013 r. w sprawie o zapłatę.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem w pkt I Sąd Okręgowy we Wrocławiu oddalił wniosek strony pozwanej o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 11.09.2012 r. uznając, iż nie wykazała ona stosownie do art.168 § 1 k.p.c., aby uchybiła terminowi do złożenia owego wniosku bez własnej winy. W szczególności wskazano, iż negatywne konsekwencje dotyczące organizacji pracy przez skarżącą i błędy jej pracownika, w szczególności w zakresie dotyczącym niewłaściwego odnotowywania i monitorowania spraw prowadzonych przez nią w repertorium a w konsekwencji zaniedbania w zakresie terminowości składania pism procesowych, obciążają bezpośrednio pełnomocnika strony powodowej i ją samą.

W konsekwencji w pkt II zaskarżonego postanowienia Sąd Okręgowy, w oparciu o przepis art.328 § 1 k.p.c., jako spóźniony odrzucił wniosek strony powodowej o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 11.09.2012 r. wskazując, iż został on złożony dopiero 8.11.2012 r., a więc po upływie ustawowego terminu.

Powyższe postanowienie zaskarżyła strona pozwana w zakresie objętym pkt II tj. w przedmiocie odrzucenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia powyższego wyroku wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Jednocześnie w oparciu o przepis art.380 k.p.c. skarżąca wniosła o poddanie kontroli instancyjnej rozstrzygnięcia zawartego w pkt I zaskarżonego orzeczenia. Skarżąca zarzuciła przedmiotowemu orzeczeniu naruszenie przepisu postępowania, tj. art.168 § 1 k.p.c. poprzez przyjęcie, iż strona powodowa zawiniła uchybieniu terminowi, mimo, iż okoliczności faktyczne nie uzasadniają takiej oceny.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie strony powodowej jest oczywiście bezzasadne.

W przedmiotowej sprawie oceny prawidłowości zaskarżonego postanowienia odrzucającego wniosek powodowej spółki o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 11.09.2012 r. i doręczenia jego odpisu wraz z uzasadnieniem dokonać należało przez pryzmat zasadności oddalenia wniosku o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności procesowej, które jest niezaskarżalne, ale podlega kontroli instancyjnej w ramach postępowania wywołanego wniesieniem zażalenia na postanowienie o odrzuceniu sprzeciwu od nakazu zapłaty (art.380 k.p.c. w zw. z art.397 § 2 k.p.c.).

W ocenie Sądu Apelacyjnego, wbrew zarzutom skarżącej, Sąd I instancji rozpoznając przedmiotowy wniosek o przywrócenie terminu nie dopuścił się naruszenia wskazanego w zażaleniu przepisu procesowego w postaci art.168§ 1 k.p.c., dokonując prawidłowych ustaleń i opartej na nich oceny prawnej zachowania skarżącej, przy zastosowaniu kryterium obiektywnego miernika staranności, jakiej można wymagać od strony, a w szczególności jej fachowego pełnomocnika procesowego, dbającej należycie o swoje interesy. Podkreślić przy tym trzeba, iż o braku winy strony można mówić tylko wtedy, gdy istniała jakaś przyczyna, która spowodowała uchybienie terminowi. Przyczyna taka zachodzi natomiast wówczas, gdy dokonanie czynności w ogóle (w sensie obiektywnym) było wykluczone, jak również w takich przypadkach, w których w danych okolicznościach nie można było oczekiwać od strony, by zachowała dany termin procesowy (tak SN w postanowieniu z dnia 16 lipca 2009 r., II UZ 23/09, LEX nr 536864, w postanowieniu z dnia 5 maja 2009 r. I UO 3/08, LEX nr 509056).

Zdaniem Sądu Apelacyjnego w realiach analizowanej sprawy powyżej wskazane przesłanki braku zawinienia skarżącej w niedochowaniu terminu do dokonania przedmiotowej czynności prawnej z całą pewnością nie wystąpiły, a przynajmniej żaląca ich nie uprawdopodobniła w sposób należyty. Sąd Odwoławczy w pełni podziela przy tym i przyjmuje za własne w całości stanowisko Sądu Okręgowego, iż wskazane przez skarżącą we wniosku o przywrócenie terminu do dokonania powyższej czynności procesowej okoliczności, jednoznacznie świadczą o jej zawinieniu w spóźnionym złożeniu owego wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 11.09.2012 r. Wszelkie dywagacje teoretyczne skarżącej zawarte w zażaleniu przeczą w istocie tak prawidłowej wykładni przepisu art.168 § 1 k.p.c. dokonanej przez Sąd I instancji, jak i przywołanym przez ten Sąd ugruntowanym od wielu lat w tym zakresie poglądom orzecznictwa. Mało tego twierdzenie żalącej o wystąpieniu nadzwyczajnych okoliczności powodujących niezawinionym uchybieniem powyższego terminu w postaci prowadzenia przez dwa różne Sądy Okręgowego, pod taką samą sygnaturą sprawy z jej powództwa, nie wytrzymują krytyki, gdy zważy się, iż w obu tych sprawach całkowicie inne były strony pozwane. Zatem konkluzja Sądu Okręgowego o istniejącym po stronie skarżącej co najmniej niedbalstwie w zakresie właściwego odnotowywania i monitorowania spraw, prowadzonych przecież na zlecenie powodowej spółki przez jej fachowego pełnomocnika w osobie adwokata, prowadzącego działalność w formie Kancelarii Prawnej zatrudniającej pracowników, była w okolicznościach sprawy ze wszech miar właściwa. Trafne jest bowiem w omawianej sytuacji stanowisko, zgodnie z którym uchybienia w organizacji przedsiębiorstwa, w tym także organizacji przyjmowania i obiegu korespondencji obciążają firmę i nie mogą stanowić wystarczającej podstawy do przywrócenia uchybionego terminu sądowego.

W konsekwencji całokształt powyższych okoliczności czynił orzeczenie zawarte w pkt I zaskarżonego postanowienia w pełni trafnym i uzasadnionym.

W świetle powyższych okoliczności podzielić należało również stanowisko Sądu Okręgowego, iż skoro w rozpoznawanej sprawie przedmiotowy wyrok ogłoszony został na rozprawie w dniu 11.09.2012 r. (w której nie uczestniczył pełnomocnik powódki ani ona sama, pomimo prawidłowego zawiadomienia) i od tej daty rozpoczął się bieg tygodniowego terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia, to wniosek w tym zakresie złożony przez nią dopiero w dniu 8.11.2012 r. był oczywiście spóźniony. W konsekwencji jako taki podlegał zatem odrzuceniu na podstawie art. 328 § 1 k.p.c., o czym trafnie orzekł Sąd I instancji w pkt II zaskarżonego postanowienia.

Z tych wszystkich względów Sąd Apelacyjny przedmiotowe zażalenie, jako oczywiście bezzasadne oddalił, o czym orzekł w sentencji po myśli przepisu art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

MW