Data orzeczenia | 4 lipca 2013 |
---|---|
Data uprawomocnienia | 4 lipca 2013 |
Sąd | Sąd Apelacyjny we Wrocławiu I Wydział Cywilny |
Przewodniczący | Ewa Głowacka |
Tagi | Umowa o roboty budowlane |
Podstawa Prawna | 647kc 630kc 98kpc 65kc 481kc 233kpc 231kpc 386kpc 382kpc |
uchyla zaskarżony wyrok: w punkcie I, w zakresie obejmującym oddalenie powództwa o zapłatę 85.336,61 (osiemdziesiąt pięć tysięcy trzysta trzydzieści sześć 61/100) zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od tej kwoty za okres od dnia 9 czerwca 2011 r. do dnia zapłaty oraz w punkcie II w całości, i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Opolu do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.
A. Z. wniosła o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym żądając nakazania Spółdzielni Mieszkaniowej (...)'' w N., aby zapłaciła na jej rzecz kwotę 122.234,51 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 9.06.2011 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.
W uzasadnieniu powództwa wskazała, że strony łączyły umowy o roboty remontowe nr (...), nr (...) oraz nr (...) z dnia 21.06.2010 r. w zakresie termomodernizacji elewacji budynków pozwanej położonych w N. przy ul. (...) oraz przy ul. (...) oraz umowa z dnia 22.07.2010 r., na prace dodatkowe obejmujące remonty ich balkonów i loggii. W związku z wykonaniem tych umów oraz dokonanym przez pozwaną odbiorem zrealizowanych prac, powódka ustaliła końcowe kosztorysowe wynagrodzenia i na ich podstawie wystawiła faktury do zapłaty. Strona pozwana uregulowała ciążące na niej z tego tytułu zobowiązanie jedynie w części, a do zapłaty pozostała kwota objęta żądaniem pozwu.
W dniu 2.11.2011 r. Sąd Okręgowy w Opolu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym – sygn. akt VI GNc 155/11, uwzględniając żądanie pozwu w całości.
Strona pozwana wniosła przeciwko niemu zarzuty domagając się jego uchylenia w całości, oddalenia powództwa i zasądzenia od strony powodowej na jej rzecz zwrotu kosztów procesu.
W uzasadnieniu podniosła, że powódka otrzymała należne jej wynagrodzenie w pełnej wysokości, zarówno z tytułu umów o roboty termomodernizacyjne, jak i z tytułu robót dodatkowych objętych zleceniem z dnia 22.07.2010 r.
Wyrokiem z dnia 11.03.2013 r. - sygn. akt VI GC 176/11, Sąd Okręgowy w Opolu uchylił nakaz zapłaty wydany w niniejszej sprawie i powództwo oddalił. Ponadto zasądził od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 14.011,32 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
Podstawą jego wydania były następujące ustalenia.
W dniu 21.05.2010 r. powódka przedstawiła pozwanej ofertę przeprowadzenia termomodernizacji budynków przy ul. (...) oraz ul. (...), w której łączną wartość wykonania przedmiotu zamówienia określono na 362.417,91 zł brutto. Tego samego dnia powódka sporządziła, w oparciu o przedmiar z dnia 13.05.2010 r. wykonany przez inspektora nadzoru J. K. (1), kosztorys prac remontowych. Ostateczna wartość kosztorysowa została określona na kwotę 371.260,71 zł. W kosztorysie uwzględnione zostały roboty dodatkowe na balkonach i loggiach.
W dniu 21.06.2010 r. strony zwarły trzy umowy o nr: (...), których przedmiotem były roboty budowlane termomodernizacyjne elewacji budynków przy ul. (...) i ul. (...). W § 3 w/w umów strony ustaliły wynagrodzenie kosztorysowe, które kolejno określono na kwoty 87.822 zł, 87.822 zł oraz 244.356 zł brutto. Rozliczenie wykonanych robót odbywało się fakturami częściowymi i fakturą końcową, których wartość określana była na podstawie kosztorysu powykonawczego. Kosztorys powykonawczy wykonywany był na podstawie określonych w umowie składników bazowych. Termin zakończenia robót termomodernizacyjnych określony został na dzień 30.11.2010 r. Strony sporządziły aneksy: z dnia 20.12.2010 r. do umowy nr (...), którym przedłużyły termin wykonania umów do dnia 30.04.2011 r. oraz określiły wynagrodzenie na kwotę 90.122 zł, z dnia 28.04.2011 r. do umowy nr (...), którym zmieniły jedynie końcowy termin realizacji robót na dzień 31.05.2011 r., z dnia 20.12.2010 r. do umowy nr (...), którym termin jej wykonania określiły do dnia 30.04.2011 r., a wynagrodzenie kosztorysowe ostatecznie określono na kwotę 258.756 zł. Wreszcie aneksem z dnia 28.04.2011 r. termin zakończenia prac z umowy nr (...) oznaczyły na dzień 31.05.2011 r.
Pismem z dnia 22.07.2010 r. pozwana zleciła powódce wykonanie robót dodatkowych na balkonach i loggiach, strony ustaliły, metodyka i wycena robót dodatkowych miała opierać się na zasadach przyjętych w dotychczasowych umowach.
W dniu 12.04.2011 r. zgłoszono do odbioru końcowego roboty budowlane termomodernizacyjne elewacji budynków, a w dniu 20.04.2011 r. został sporządzony protokół odbioru prac. Notatką służbową z dnia 9.05.2011 r. potwierdzono usunięcie wszelkich usterek.
W dniu 22.04.2011 r. powódka sporządziła kosztorys rozliczeniowy elewacji, zgodnie z którym dla budynku przy ul. (...) ogólna kwota kosztorysowa robót wynosiła 94.347,29 zł netto, a koszt robót dodatkowych na balkonach i loggiach 14.503,55 zł netto, dla budynku przy ul. (...) wartość kosztorysowa robót została określona na kwotę 94.341,71 zł netto, a koszt robót dodatkowych na balkonach i loggiach na kwotę 14.503,55 zł netto, zaś dla budynku przy ul. (...) końcową wartość robót określono na 266.171,26 zł netto, a roboty dodatkowe na balkonach i loggiach na 47.828,51 zł netto.
Powódka w związku z wykonywanymi pracami wystawiła pozwanej faktury VAT. W związku z pracami przy ul. (...) wystawiła faktury częściowe: nr (...) z dnia 16.11.2010 r. na kwotę 32.100 zł, nr (...) z dnia 21.12.2010 r. na kwotę 45.100 zł oraz fakturę końcową nr (...) z dnia 25.05.2011 r. na kwotę 23.973,58 zł, a za roboty dodatkowe fakturę częściową nr (...) z dnia 21.12.2010 r. na kwotę 3.000 zł i fakturę nr (...) z dnia 25.05.2011 r. na kwotę 12.635,79 zł.
W związku z pracami przy ul. (...) wystawiła faktury częściowe: nr (...) z dnia 16.11.2010 r. na kwotę 32.995,30 zł, nr (...) z dnia 21.12.2010 r. na kwotę 15.900 zł oraz fakturę końcową nr (...) z dnia 25.05.2011 r. na kwotę 52.543,26 zł, za roboty dodatkowe fakturę częściową nr (...) z dnia 21.12.2010 r. na kwotę 3.000 zł oraz fakturę końcową nr (...) z dnia 25.05.2011 r. na kwotę 12.635,79 zł.
W związku z pracami przy ul. (...) powódka wystawiła faktury częściowe: nr (...) z dnia 1.09.2010 r. na kwotę 157.572,95 zł, nr (...) z dnia 16.11.2010 r. na kwotę 21.400 zł, nr (...) z dnia 21.12.2010 r. na kwotę 48.800 zł oraz fakturę końcową nr(...) z dnia 25.05.2011 r. na kwotę 57.562,21 zł, zaś za roboty dodatkowe fakturę nr (...) z dnia 21.12.2010 r. na kwotę 23.000 zł oraz fakturę końcową nr (...) z dnia 25.05.2011 r. na kwotę 28.439,83 zł.
Roboty termomodernizacyjne oraz roboty dodatkowe pozwana finansowała z trzech kredytów w łącznej kwocie 400.000 zł oraz środków własnych w wysokości ok. 100.000 zł.
Pismem z dnia 6.07.2011 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 122.234,51 zł.
W świetle powyższych ustaleń Sąd Okręgowy uznał, że powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie, bowiem trafnym był zarzut podniesiony przez pozwaną, że całość należnego stronie powodowej wynagrodzenia z umów, w oparciu o które dochodzi roszczenia objętego żądaniem pozwu, zostało jej już zapłacone. Wskazał, że przy rozliczeniu stron znajduje zastosowanie
Wskazał ponadto, że co prawda w niniejszej sprawie przeprowadzona została opinii biegłego sądowego z zakresu budownictwa, jednakże w konsekwencji Sąd doszedł do przekonania, iż rozstrzygnięcie przedmiotowego sporu zdeterminowane jest treścią
Orzeczenie o kosztach procesu Sąd I instancji uzasadnił treścią
Powódka wniosła apelację zaskarżając niniejszy wyrok w części tj. co do rozstrzygnięcia objętego pkt I, w zakresie w jakim po uchyleniu nakazu zapłaty Sądu Okręgowego w Opolu w postępowaniu nakazowym z dnia 02.11.2011 r. – sygn. akt VI GNc 155/11 oddalono powództwo, co do kwoty 85.336,61 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 09.06.2011 r. do dnia zapłaty oraz w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu objętego pkt II, w całości.
Skarżąca wskazała na naruszenie przez Sąd I instancji prawa materialnego, tj.
Apelująca wniosła, na podstawie
Wskazując na powyższe wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od strony pozwanej na jej rzecz, po uchyleniu w/w nakazu zapłaty, kwoty 85.336,61 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 09.06.2011 r. do dnia zapłaty, oraz kosztami postępowania przed Sądem I instancji, stosownie do wyniku sprawy.
Ponadto wniosła o zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.
W odpowiedzi na apelację pozwana wniosła o jej oddalenie i zasądzenie od powódki na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Apelacja zasługiwała na uwzględnienie wobec nierozpoznania przez Sąd I instancji istoty niniejszej sprawy.
Sąd Apelacyjny podziela zarzuty apelacji wskazujące na dokonanie przez Sąd Okręgowy nietrafnej oceny materiału dowodowego, przy czym dla rozstrzygnięcia o zasadności roszczeń strony powodowej, dochodzonych na obecnym etapie postępowania, na tle zarzutów podnoszonych w toku procesu przez stronę pozwaną, wymaga on uzupełnienia, w zakresie niżej opisanym.
Na wstępie należy wskazać, że w świetle zaproponowanych przez powódkę i przeprowadzonych przez Sąd Okręgowy dowodów nie ulega wątpliwości, że strony zawały trzy umowy, przedmiotem których było wykonanie termomodernizacji elewacji budynków należących do pozwanej, a także umowę o prace na balkonach i loggiach. W umowach na wykonanie termomodernizacji elewacji budynków strony szczegółowo określiły, w oparciu o przygotowany przez powódkę kosztorys, zarówno ich zakres, jak i wysokość należnego powódce wynagrodzenia, każdorazowo odwołując się dla określenia charakteru wynagrodzenia do treści
Nie są zatem trafne zarzuty apelacji, którymi skarżąca podejmuje polemikę z oceną Sądu Okręgowego, że wynagrodzenie ustalone w trzech umowach termomodernizacyjnych ma charakter wynagrodzenia granicznego. Z treści
W sprawie poza sporem pozostawała okoliczność, że to powódka sporządziła kosztorysy ofertowe w oparciu o przedmiary dostarczone jej przez pozwaną. W oparciu o te kosztorysy strony umówiły się na realizację prac termom-dernizacyjnych pierwotnie za wynagrodzeniem w kwotach po 87.822 zł brutto, w odniesieniu do umów nr (...), ostatecznie podwyższonego do kwoty 90.122 zł brutto oraz w kwocie 244.356 zł brutto, w odniesieniu do umowy nr (...), podwyższonego ostatecznie do kwoty 258.756 zł brutto.
Z powyższego wynika, że już w toku wykonywania prac strony dokonały zmiany pierwotnie ustalonego wynagrodzenia, co nastąpiło niewątpliwe na skutek ujawnienia się nowych okoliczności, nieznanych przed zawarciem umowy. Taka sekwencja wydarzeń i postawa stron tym bardziej przemawia za uznaniem umówionego wynagrodzenia jako odpowiadającego regulacji
W świetle powyższych rozważań Sąd Apelacyjny nie dopatrzył się zarzucanego przez powódkę naruszenia prawa materialnego, a to
Przesądzić zatem należy, że uzgodnione przez strony wynagrodzenie w trzech umowach na wykonanie termomodernizacji elewacji budynków pozwanej Spółdzielni miało charakter wynagrodzenia maksymalnego. Powódka, aby domagać się wynagrodzenia wyższego nie mogła poprzestać na sporządzeniu kosztorysów powykonawczych, bowiem nawet wówczas, gdy ostatecznie wartość wykonanych przez nią robót była wyższa od umówionej, nie uzasadniało to samo przez się żądania zapłaty przez pozwaną brakującej różnicy. Domagając się podwyższenia wynagrodzenia winna była wykazać, że zaistniały okoliczności, o których mowa w
W tej sytuacji zdaniem Sądu Apelacyjnego powódka mogła domagać się wyłącznie wynagrodzenia w wysokości określonej w umowie. Ocena zgłoszonego przez powódkę roszczenia zależała zatem od ustalenia, czy wykonała całość zleconych jej robót, za które winna była otrzymać wynagrodzenie w wysokości wynikającej z tych trzech umów. W sprawie pozostawało poza sporem, że pozwana na poczet należnego powódce wynagrodzenia dokonała zapłaty: kwot po 89.733,25 zł, z tytułu realizacji umów nr (...) oraz kwoty 239.957,70 zł, z tytułu realizacji umowy nr (...), łącznie kwoty 419.424,20 zł. Różnica pomiędzy wynagrodzeniem uzgodnionym w ramach tych umów, a uzyskanym przez powódkę obejmowała zatem kwotę 19.578,80 zł. ( 90.122 zł - 89.733,25 zł x 2 + 258.756 zł – 239.957,70 zł).
Powyższe nie oznacza jednak, że roszczenie powódki zasługiwało w tym zakresie w pełni na uwzględnienie. Graniczny charakter wynagrodzenia, o jakim mowa w
Pomijając ten aspekt należy wskazać, że istotnie sporządzona w toku postępowania opinia biegłego, nie była przydatna dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, bowiem została sporządzona w oparciu o błędną tezę dowodową.
Ocena zasadności roszczenia objętego żądaniem pozwu wymaga ustalenia, czy prace stanowiące przedmiot w/w umów o roboty termomodernizacyjne zostały wykonane w całości, czy też jak twierdzi pozwana jedynie w części, a w dalszej kolejności, jeżeli zarzut ten okaże się trafny, to jaki był zakres prac niezrealizowanych, a w konsekwencji jaka była wartość tych robót. Przy ich obliczeniu, należy uwzględnić uzgodnione przez strony w ramach tych umów zasady opracowania kosztorysu powykonawczego (składniki bazowe), uwzględniając ceny obowiązujące w dacie ich wykonania. Dopiero dokonanie powyższych ustaleń pozwoli ocenić, czy powódka uzyskała należne jej wynagrodzenie z umów, których przedmiotem było wykonanie termomodernizacji elewacji budynków pozwanej Spółdzielni, czy też zasadnym jest jej roszczenie o zapłatę brakującej z tego tytułu należności.
Za trafne, zdaniem Sądu Apelacyjnego, należało również uznać zarzuty apelującej, odnoszące się do dokonanej przez Sąd Okręgowy błędnej oceny, dochodzonego przez nią roszczenia o zapłatę wynagrodzenie za wykonane na zlecenie pozwanej remonty balkonów i loggii. Należy na wstępie wskazać, że w toku całego procesu strony były zgodne, co do tego, że została między nimi zawarta w tym zakresie umowa, w ramach zlecenia strony pozwanej datowanego na 22.07.2010 r. Wprawdzie strony nie poczyniły w ramach tej umowy tak szczegółowych ustaleń, jak w przypadku umów o roboty termomodernizacyjne (w szczególności nie wskazały kwotowo wysokości należnego powódce wynagrodzenia za te prace), to jednak podały, że szczegółowy zakres prac będzie przedmiotem ich wzajemnych uzgodnień, a jak wynika z zeznań świadków i stron, ich wycena miała być dokonana w oparciu o czynniki cenotwórcze ustalone w tych umowach. Nie można zatem zgodzić się z dowolną oceną Sądu Okręgowego, dokonaną w wyniku analizy pozycji kosztorysów ofertowych, w ramach których przewidziane były prace na balkonach i loggiach, skutkująca oddaleniem żądania zapłaty należności z tytułu umowy o roboty dodatkowe, skoro w późniejszym czasie strony zawarły w tym przedmiocie odrębną umowę. Wymaga przy tym zwrócenia uwagi, że strona pozwana, w oparciu o wystawione przez powódkę faktury częściowe, na ten zakres robót, dokonała wpłat na łączną kwotę 29.000 zł (uregulowane faktury k: 27, 41, 55), a dokonana przez nią weryfikacja kosztorysów powykonawczych sporządzonych przez powódkę, wyceniających wykonane prace na łączną kwotę 76.835,61 zł netto (kosztorysy k: 22, 36, 49) opiewała na kwotę 54.603,96 zł netto. W oparciu o opracowane przez siebie kosztorysy powódka wystawiła faktury końcowe z tytułu realizacji tej umowy, na łączną kwotę 53.711,41 zł brutto (faktury k: 28, 42,56), które nie zostały dotychczas uregulowane przez pozwaną.
Dla dokonania oceny zasadności tej części dochodzonego roszczenia, koniecznym jest zatem poczynienie ustaleń odnośnie, zakresu wykonanych robót w ramach w/w zlecenia oraz ich wyceny, na warunkach uzgodnionych przez strony. Wymaga przy tym zwrócenia uwagi, na nieprzydatność wyceny opracowanej przez biegłego sądowego, który przyjmując wskaźniki zgoła odmienne od tych, które były przedmiotem uzgodnień stron, doszedł do wyników, które rażąco odbiegały od wyników wycen przeprowadzonych zarówno przez powódkę jak i stronę pozwaną.
Powyższe okoliczności nie zostały przez Sąd Okręgowy poddane ocenie z uwagi na przyjęte błędne założenie o braku podstaw do domagania się wynagrodzenia z tego tytułu. Za chybione należało również uznać stanowisko Sądu I Instancji, że zasadność dochodzonych roszczeń należy oceniać poprzez pryzmat zawartych przez stronę pozwaną umów kredytowych. Już tylko na marginesie można zwrócić uwagę, że w umowach kredytu inwestycyjnego na prace termomodernizacyjne przy:
- ul. (...) w N. wskazano, że całkowity ich koszt wyniesie 311.124,64 zł – k: 322 - §3 ust. 4, w późniejszym czasie zweryfikowany został na kwotę 311.710,11 zł – k: 346 (czyli więcej niż suma należności z umowy stron NR (...) oraz faktur wystawionych przez powódkę na roboty dodatkowe, która wynosiła 310.195,83 zł),
- przy ul. (...) wskazano, że całkowity ich koszt wyniesie 110.105,48 zł – k: 351 - §3 ust. 4, a w późniejszym czasie zweryfikowany został na kwotę 110.692,53 zł – k: 354 (czyli więcej niż suma należności z umowy stron NR NR (...) oraz faktur wystawionych przez powódkę na roboty dodatkowe, która wynosiła 105.757,79 zł),
- przy ul. (...) wskazano, że całkowity ich koszt wyniesie 110.105,48 zł – k: 359 - §3 ust. 4 (czyli więcej niż suma należności z umowy stron NR (...) oraz faktur wystawionych przez powódkę na roboty dodatkowe, która wynosiła 105.757,79 zł),
Z opisanych wyżej przyczyn uznać należało, iż Sąd Okręgowy nie rozpoznał istoty sprawy, albowiem na skutek wadliwej oceny dowodów, a w konsekwencji naruszenia przepisów prawa materialnego, nie dokonał oceny dochodzonych przez powódkę roszczeń.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, Sąd I Instancji winien dokonać oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz przeprowadzić postępowania dowodowe w zakresie wskazanym powyżej, dające podstawę do zweryfikowania stanowisk stron, co do zakresu prac wykonanych przez powódkę w ramach umów zawartych z pozwaną oraz należnego jej w związku z ich realizacją wynagrodzenia. Należy mieć przy tym na uwadze, że na obecnym etapie powódka dochodzi zapłaty należności z tego tytułu w łącznej kwocie 85.336,61 zł.
Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny na podstawie
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców