Postanowienie SA we Wrocławiu z 23 lutego 2012 r. w sprawie o zapłatę.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym zarządzeniem Przewodniczący w Wydziale I Cywilnym Sądu Okręgowego we Wrocławiu zwrócił pozew z uwagi na nieuzupełnienie przez powoda braków formalnych pozwu w zakreślonym terminie. Pomimo otrzymania stosownego wezwania do prawidłowego wskazania strony pozwanej oraz jej adresu, powód podał jedynie, że „P. jest dzielnicą miasta W. nadal i Sąd nie powinien mieć trudności z określeniem strony”.

Powyższe zarządzenie zaskarżył powód, domagając się rozpoznania jego sprawy o odszkodowanie za nierozpatrzenie jego odwołania od decyzji przydzielającej mu mieszkanie przy ul . (...). Wskazał, że dzielnica W. jest winowajcą, a zatem pozwanym w niniejszej sprawie.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie podlegało oddaleniu jako bezzasadne.

Zgodnie z art. 126 § 1 pkt 1) k.p.c. każde pismo procesowe powinno zawierać oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników. art. 126 § 2 k.p.c. nakazuje zaś podanie miejsca zamieszkania lub siedziby stron. Pismu pozbawionemu dokładnego wskazania stron lub adresów stron nie można nadać właściwego biegu ze względu na brak możliwości dokonania prawidłowego doręczenia w rozumieniu przepisów art. 131 i nast. k.p.c. Stwierdzić zatem należy, że nieuzupełnienie w przewidzianym terminie ww. braków skutkuje zwrotem pisma na podstawie art.130 § 2 k.p.c..

W okolicznościach sprawy nie ulegało wątpliwości, iż powód nie usunął wymienionych w wezwaniu braków formalnych pozwu, tj. nie wskazał w sposób prawidłowy i jednoznaczny strony pozwanej oraz jej adresu. W pozwie powód podał bowiem, że pozywa miasto W., a w uzupełnieniu braków formalnych wskazał, że „P. jest dzielnicą miasta W. nadal i Sąd nie powinien mieć trudności z określeniem strony”.

W tym miejscu Sąd Apelacyjny wskazuje, że rzeczą Sądu nie jest samodzielne oznaczanie strony procesu, gdyż oznaczałoby to poszukiwanie przez sąd strony pozwanej, co stanowiłoby naruszenie jednej z podstawowych zasad postępowania cywilnego wyrażonej w art. 126 § 1 pkt 1 k.p.c. w zw. z art. 187 § 1 k.p.c. (por. postanow. SN z dnia 17.11.2005, IV CK 313/05 , LEX nr 186703). Słusznie zatem uznał przewodniczący w Sądzie Okręgowym, że skoro powód pomimo wezwania do uzupełnienia braków formalnych pozwu, braków tych nie uzupełnił, złożony przez niego pozew objęty tymi brakami należało zwrócić na podstawie art. 130 § 2 k.p.c.

W świetle powyższych rozważań, zaskarżone orzeczenie o zwrocie pozwu uznać należy za prawidłowe.

Na marginesie można jedynie zauważyć, że zwrot pozwu z przyczyn formalnych nie zamyka powodowi możliwości ponownego wytoczenia powództwa w tym samym przedmiocie.

Na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 398 k.p.c., Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji.

mw