Wyrok SA we Wrocławiu z 9 marca 2012 r. w sprawie o wysokość emerytury.

UZASADNIENIE

Wyrokiem dnia 13 grudnia 2011r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił apelację wnioskodawcy L. W. od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Świdnicy z dnia 21 lipca 2011r. o wysokość emerytury. W dniu 23 stycznia 2012r. doręczono wnioskodawcy odpis wyroku Sądu Apelacyjnego z uzasadnieniem, na jego uprzedni wniosek. W dniu 10 lutego 2012r. (data nadania przesyłki z Sądu Najwyższego do tutejszego sądu) wnioskodawca złożył sporządzoną przez siebie skargę kasacyjną od powyższego wyroku Sądu Apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny zważył.

Skarga kasacyjna wnioskodawcy podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna. Wskazać należy, że wnioskodawca oznaczył swoje pismo jako „odwołanie od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 13 grudnia 2011r.”,a z treści pisma wynika, że kwestionuje rozstrzygnięcie zawarte w opisanym wyroku jako niezasadne w jego ocenie. Z tego względu mylne oznaczenie pisma, nie stoi na przeszkodzie , aby Sąd Apelacyjny na podstawie art. 130 § 1 kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc, dokonał oceny tego pisma według przepisów regulujących wymogi formalne skargi kasacyjnej .

Zgodnie z art. 87 ¹ § 1 kpc w postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Zastępstwo to dotyczy także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji. Z powyższej regulacji jednoznacznie wynika, że skarga kasacyjna winna być sporządzona wyłącznie przez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym działającym w imieniu strony, która sama nie może skutecznie sporządzić skargi. W sprawie nie zachodzi żadna z okoliczności wymienionych w przepisie § 2 powołanego artykułu, zwalniająca z obowiązkowego zastępstwa strony.

Z tego względu skarga kasacyjna wniesiona przez wnioskodawcę podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna, o czym Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 130 § 5 kpc w zw. z art. 398 ⁶ § 2 kpc.