Wyrok SO w Zielonej Górze z 22 czerwca 2020 r. w sprawie o zapłatę.

Sygn. akt.VI Ca 1078/19, VI Cz 795/19

WYROK

Dnia 22 czerwca 2020 roku

Sąd Okręgowy w Zielonej Górze Wydział VI Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Monika Zych-Anastasow

Sędziowie: Sędzia SO Marek Witczak, Sędzia SO Sławomir Kaczanowski

po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2020 r. w Zielonej Górze

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa:

T. L.

przeciwko:

(...) SA z/s w S.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego: (...) SA z/s w S.

od wyroku Sądu Rejonowego w Świebodzinie

z dnia 2 lipca 2019 r , sygn. akt I C 1558/19

oraz

na skutek zażalenia powoda: T. L.

od pkt 2. wyroku Sądu Rejonowego w Świebodzinie

z dnia 2 lipca 2019 r , sygn. akt I C 1558/19

1.  apelację pozwanego oddala w całości,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.800 złotych tytułem zwrotu kosztów w postępowaniu apelacyjnym,

3.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt 2. w ten sposób, że zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.917 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 3.600 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

4.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 150 złotych tytułem zwrotu kosztów w postępowaniu zażaleniowym.

SSO Marek Witczak SSO Monika Zych-Anastasow SSO Sławomir Kaczanowski

Sygn. akt VI Ca 1078/19, VI Cz 795/19

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 2 lipca 2019r Sąd Rejonowy w Świebodzinie zasądził od pozwanego (...) SA z/s w S. na rzecz powoda T. L. kwotę 10.178,36 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 27 marca 2019r (pkt 1) oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.717 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 2.417 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego (pkt 2)

Apelację od wyroku wniósł pozwany. Zaskarżył wyrok w całości zarzucając naruszenie prawa materialnego w postaci: art.361 §2 k.c. w zw. z przepisami OWU - §23 ust1 i 2 w zw. z pkt 21 lit A ppkt 1 Tabeli „„Zasady oceny, ustalania i orzekania trwałego uszczerbku na zdrowiu” poprzez niewłaściwe zastosowanie w sposób wskazany w pkt 1 apelacji oraz art.65 §2 k.c. poprzez niewłaściwe zastosowanie i wadliwą wykładnię umowy ubezpieczenia w sposób wskazany w pkt 2 apelacji. W oparciu o podniesione zarzuty apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania za obie instancje.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Tytułem wstępu należy zaznaczyć, że sąd I instancji, na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego i bez przekroczenia granic określonych treścią art.233 §1 k.p.c., dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, oraz trafnie określił ich prawne konsekwencje. Powyższe ustalenia sądu I instancji oraz ich ocenę prawną sąd odwoławczy podziela, przyjmując je jako własne, stwierdzając przy tym, że brak jest uzasadnionych podstaw do kwestionowania zaskarżonego wyroku w oparciu o zarzuty apelacyjne przedstawione przez pozwanego. Sąd odwoławczy nie ma również podstaw do wzruszenia tego orzeczenia w oparciu o okoliczności uwzględniane z urzędu.

Odnosząc się podniesionych zarzutów naruszenia prawa materialnego stwierdzić należy, że są one niezasadne. Niewątpliwie zgodnym zamiarem stron i celem zawartej umowy było udzielenie przez pozwanego ochrony ubezpieczeniowej powodowi, w tym z tytułu trwałego uszczerbku na zdrowiu w wyniku nieszczęśliwego wypadku, w zamian za uiszczoną składkę. Wszelkie zasady na jakich zawarto umowę, w tym także zasady oceny, ustalania i orzekania trwałego uszczerbku na zdrowiu, zostały opracowane przez pozwanego i brak jest podstaw do twierdzenia, że są one niejasne i wymagające wykładni. Podkreślić należy, że skoro niespornym jest, iż powód doznał częściowej utraty dwóch zębów zaliczanych do kategorii wskazanej w pkt 21. A Tabeli uszczerbków, a w tabeli tej pozwany określił jednoznacznie procent trwałego uszczerbku (1,5%) za częściową utratę każdego zęba, to aktualnie pozwany nie może skutecznie podnosić, że wskazywany w tabeli % uszczerbku lekarze orzecznicy mogą miarkować. Jak już wskazano, to pozwany sporządził OWU i ww. tabelę oraz to on określił taki, a nie inny % uszczerbku, a jednocześnie - biorąc po uwagę sposób określenia % uszczerbku w sposób stały - nie można przyjąć, że wskazane 1,5% uszczerbku jest górną granicą, która może być miarkowana. Podkreślić także należy, że wskazaną przez pozwanego sytuacją, w której przewidziano podstawę do ewentualnego obniżenia wskazanego w tabeli stałego stopnia trwałego uszczerbku jest sytuacja opisana w §23 ust 5 OWU, która w niniejszej sprawie nie wystąpiła.

Tym samym, wbrew twierdzeniom apelującego, w sprawie nie doszło do naruszenia ani art.361 §2 k.c. w zw. z przepisami OWU - §23 ust1 i 2 w zw. z pkt 21 lit A ppkt 1 Tabeli „„Zasady oceny, ustalania i orzekania trwałego uszczerbku na zdrowiu” , ani art.65 §2 k.c. , a sąd odwoławczy w całości podziela ocenę dokonaną przez sąd I instancji, nie widząc potrzeby jej ponownego przytaczania.

Z uwagi na powyższe - na podstawie art.385 w zw. z art.13 §2 k.p.c. – orzeczono jak w pkt 1 sentencji wyroku .

Uzasadnienie sporządzono w trybie art.505 13 §2 k.p.c., w zakresie wnioskowanym (art.329 §1 w z. z art.13 §2 k.p.c.)

SSO M. Z.-A.