Art. 4. 1. W rozumieniu ustawy materiałami wybuchowymi przeznaczonymi
do użytku cywilnego są:
1) substancje i wyroby, które w toku procedury klasyfikacyjnej, o której mowa
w załączniku A, zostały zaliczone do klasy 1 materiałów niebezpiecznych,
2) materiały wybuchowe w stanie niewybuchowym ujęte w klasie
4.1 materiałów niebezpiecznych, wymienione w załączniku A, jeżeli przez
wysuszenie lub przemycie mogą być im przywrócone właściwości
wybuchowe,
3) przedmioty ratownicze ujęte w klasie 9 materiałów niebezpiecznych,
wymienione w załączniku A, jeżeli zawierają materiały i przedmioty
wybuchowe zaliczone do klasy 1 materiałów niebezpiecznych
– jeżeli są przeznaczone do celów cywilnych.
2. Materiał, co do którego istnieje uzasadnione przypuszczenie, że może mieć
właściwości wybuchowe, lub wyrób wypełniony tym materiałem do czasu
przeprowadzenia badań klasyfikacyjnych przez jednostki, o których mowa
w ust. 3, uważa się za zaklasyfikowany wstępnie jako materiał wybuchowy.
3. Klasyfikacji substancji lub wyrobu jako materiału wybuchowego
przeznaczonego do użytku cywilnego oraz nadania mu kodu klasyfikacyjnego
dokonują jednostki organizacyjne upoważnione przez ministra właściwego do
spraw gospodarki, na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r.
o przewozie towarów niebezpiecznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 382, 534, 730 i 1123),
do prowadzenia badań, klasyfikacji oraz określania warunków dopuszczania do
przewozu materiałów niebezpiecznych klas 1, 4.1 i 9, wymienionych w załączniku A.

Art. 4a. 1. Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem wyrobów pirotechnicznych
oraz materiałów niebezpiecznych klasy 4.1, podlegają obowiązkowi:
1) posiadania numeru identyfikacyjnego materiału wybuchowego
przeznaczonego do użytku cywilnego, zwanego dalej „numerem
identyfikacyjnym”;
2) wpisu do rejestru materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku
cywilnego, zwanego dalej „rejestrem”.
2. Organem właściwym w sprawach nadawania numeru identyfikacyjnego
oraz prowadzenia rejestru jest Prezes Wyższego Urzędu Górniczego.
3. Z wnioskiem o nadanie numeru identyfikacyjnego występuje producent,
jego upoważniony przedstawiciel lub importer materiału wybuchowego
przeznaczonego do użytku cywilnego.
4. Wniosek o nadanie numeru identyfikacyjnego zawiera:
1) nazwę i rodzaj materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku
cywilnego;
2) nazwę producenta materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku
cywilnego i jego siedzibę;
3) określenie zakresu używania materiału wybuchowego przeznaczonego do
użytku cywilnego.
5. Do wniosku o nadanie numeru identyfikacyjnego dołącza się dokumentację
zawierającą następujące informacje wymagane do prawidłowego i bezpiecznego
używania materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego:
1) dane techniczne materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku
cywilnego;
2) parametry materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego
mające wpływ na bezpieczeństwo jego używania i bezpieczeństwo
powszechne;
3) instrukcje bezpiecznego używania materiału wybuchowego przeznaczonego
do użytku cywilnego;
4) warunki używania materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku
cywilnego.
6. Nadanie numeru identyfikacyjnego następuje poprzez wydanie świadectwa
nadania numeru identyfikacyjnego materiału wybuchowego przeznaczonego do
użytku cywilnego, zwanego dalej „świadectwem identyfikacyjnym”.
7. Świadectwo identyfikacyjne zawiera datę jego wydania, numer
identyfikacyjny oraz informację o zakresie używania materiału wybuchowego
przeznaczonego do użytku cywilnego.
8. Wydanie świadectwa identyfikacyjnego stanowi podstawę do wpisania do
rejestru.
9. Wykreślenie z rejestru następuje na wniosek podmiotu wymienionego
w ust. 3.
10. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw gospodarki, określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór wniosku o nadanie numeru identyfikacyjnego,
2) wzór numeru identyfikacyjnego,
3) wzór świadectwa identyfikacyjnego,
4) sposób prowadzenia rejestru
– biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa używania materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego oraz zapewnienia możliwości
jednoznacznej identyfikacji każdego materiału wybuchowego przeznaczonego do
użytku cywilnego pozostającego w obrocie na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, a także umożliwienie pozyskiwania informacji przez zainteresowanych
o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.

Ustawa o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego art. 4

Poprzedni

Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) (uchylony) 2) bezpieczeństwie – należy przez to rozumieć zapobieganie wypadkom, a jeżeli mają one miejsce – ograniczanie ich skutków; 3) dokumencie wewnąt...

Nastepny

Art. 5. Przy nabywaniu, przechowywaniu i używaniu materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, a także prowadzeniu prac badawczych przy ich użyciu należy zapewnić bezpieczeństwo życia ...

Powiązania

Powiązane orzeczenia (0)

brak powiązań

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego
  • Wejscie w życie 25 sierpnia 2002
  • Ost. zmiana ustawy 9 października 2020
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 06 11 2020
Komentarze

Wyszukiwarka