Art. 48. 1. Na osobę wezwaną w charakterze świadka, która mimo
prawidłowego wezwania nie stawiła się bez uzasadnionej przyczyny we wskazanym czasie i miejscu, kontroler może nałożyć karę pieniężną do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę określonego na podstawie przepisów o minimalnym
wynagrodzeniu za pracę.
2. Na postanowienie o nałożeniu kary pieniężnej służy ukaranemu zażalenie.
3. Kara pieniężna podlega egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.
4. Postanowienie o nałożeniu kary pieniężnej podlega uchyleniu przez
kontrolera, jeżeli osoba wezwana usprawiedliwi niestawienie się na wezwanie. Na
postanowienie o odmowie uchylenia kary pieniężnej przysługuje zażalenie.
5. Środki uzyskane z kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.

Ustawa o Najwyższej Izbie Kontroli art. 48

DODAJ