Art. 341. § 1. Prokurator, oskarżony i pokrzywdzony mają prawo wziąć udział
w posiedzeniu w przedmiocie warunkowego umorzenia postępowania. Udział ich jest
obowiązkowy, jeżeli prezes sądu lub sąd tak zarządzi.
§ 2. Jeżeli oskarżony sprzeciwia się warunkowemu umorzeniu, jak również
wtedy, gdy sąd uznaje, że warunkowe umorzenie byłoby nieuzasadnione, kieruje
sprawę na rozprawę. Wniosek prokuratora o warunkowe umorzenie postępowania
zastępuje akt oskarżenia. W terminie 7 dni prokurator dokonuje czynności
określonych w art. 333 § 1–2.
§ 3. Jeżeli sąd uzna za celowe ze względu na możliwość porozumienia się
oskarżonego z pokrzywdzonym w kwestii naprawienia szkody lub zadośćuczynienia,
może odroczyć posiedzenie, wyznaczając stronom odpowiedni termin. Na wniosek
oskarżonego i pokrzywdzonego, uzasadniony potrzebą dokonania uzgodnień, sąd
zarządza stosowną przerwę lub odracza posiedzenie.
§ 4. Sąd orzekając o warunkowym umorzeniu bierze pod uwagę wyniki
porozumienia się oskarżonego z pokrzywdzonym w kwestii wskazanej w § 3.
§ 5. W przedmiocie warunkowego umorzenia postępowania sąd orzeka na
posiedzeniu wyrokiem.

Kodeks Postępowania Karnego art. 341

Poprzedni

Art. 340. § 1. W kwestii umorzenia postępowania stosuje się odpowiednio art. 322 oraz art. 323 § 1 i 2. § 2. W razie istnienia podstaw określonych w art. 45a Kodeksu karnego albo art. 43 § 1 lub 2,...

Nastepny

Art. 342. § 1. W wyroku warunkowo umarzającym postępowanie należy dokładnie określić czyn przypisany oskarżonemu, jego kwalifikację prawną oraz oznaczyć okres próby. § 2. W wyroku sąd określa także...

Powiązania

Powiązane orzeczenia (0)

brak powiązań

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego
  • Wejscie w życie 1 września 1998
  • Ost. zmiana ustawy 24 czerwca 2020
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 05 10 2017
Komentarze

Wyszukiwarka