Art. 129. 1. Jeżeli wynagrodzenie za pracę reprezentanta upadłego lub
pracownika upadłego wykonującego zadania w zakresie zarządu
przedsiębiorstwem lub wynagrodzenie osoby świadczącej usługi związane
z zarządem lub nadzorem nad przedsiębiorstwem upadłego określone w umowie
o pracę, umowie o świadczenie usług lub uchwale organu upadłego zawartej lub
podjętej przed dniem ogłoszenia upadłości jest rażąco wyższe od przeciętnego
wynagrodzenia za tego rodzaju pracę lub usługi i nie jest uzasadnione nakładem
pracy, sędzia-komisarz z urzędu albo na wniosek syndyka uznaje, że określona
część wynagrodzenia przypadająca za okres przed dniem ogłoszenia upadłości, nie
dłuższy jednak niż sześć miesięcy przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie
upadłości, jest bezskuteczna w stosunku do masy upadłości, chociażby
wynagrodzenie zostało już wypłacone. Sędzia-komisarz może uznać za
bezskuteczne w całości lub części w stosunku do masy upadłości wynagrodzenie
reprezentanta upadłego, pracownika upadłego wykonującego zadania w zakresie
zarządu przedsiębiorstwem lub osoby świadczącej usługi związane z zarządem lub
nadzorem nad przedsiębiorstwem upadłego przypadające za czas po dniu
ogłoszenia upadłości, jeżeli ze względu na objęcie zarządu przez syndyka nie jest
ono uzasadnione nakładem pracy.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, sędzia-komisarz określa
podlegające zaspokojeniu z masy upadłości wynagrodzenie w wysokości
odpowiedniej do pracy wykonanej przez reprezentanta upadłego, pracownika
upadłego wykonującego zadania w zakresie zarządu przedsiębiorstwem lub osobę
wykonującą czynności związane z zarządem lub nadzorem nad przedsiębiorstwem
upadłego. Sędzia-komisarz wydaje postanowienie po wysłuchaniu syndyka oraz
reprezentanta, pracownika upadłego lub osoby wykonującej czynności związane
z zarządem lub nadzorem nad przedsiębiorstwem upadłego.
3. Przepis ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do świadczeń przysługujących
w związku z rozwiązaniem stosunku pracy albo umowy o usługi związane
z zarządem przedsiębiorstwem, z tym że ograniczenie wysokości tych świadczeń
następuje do wysokości określonych według zasad powszechnie obowiązujących.
4. Na postanowienie sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.

Prawo upadłościowe art. 129

DODAJ