Wejscie w życie: 30 kwietnia 2018
Ostatnia Zmiana: 16 grudnia 2020
art. 1.
więcej
gospodarczej przez osoby zagraniczne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
czasowe oferowanie lub świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
przez osoby zagraniczne będące przedsiębiorcami oraz określa zasady tworzenia
przez osoby zagraniczne będące przedsiębiorcami oddziałów i przedstawicielstw
w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Ustawa określa również zasady współpracy międzynarodowej właściwych
organów w zakresie świadczenia usług.
art. 2.
więcej
gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych
w ustawie.
2. Osoby zagraniczne będące przedsiębiorcami mogą tworzyć
w Rzeczypospolitej Polskiej oddziały, przedstawicielstwa lub czasowo oferować
lub świadczyć usługę, na zasadach określonych w ustawie.
art. 3.
więcej
1) działalność gospodarcza – działalność gospodarczą w rozumieniu art. 3
ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz.
1292 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 424);
2) minister – ministra właściwego do spraw gospodarki;
3) nadrzędny interes publiczny – wartość podlegającą ochronie, w szczególności
porządek publiczny, bezpieczeństwo publiczne, bezpieczeństwo państwa,
zdrowie publiczne, utrzymanie równowagi finansowej systemu
zabezpieczenia społecznego, ochrona konsumentów, usługobiorców
i pracowników, uczciwość w transakcjach handlowych, zwalczanie nadużyć,
ochrona środowiska naturalnego i miejskiego, zdrowie zwierząt, własność
intelektualna, cele polityki społecznej i kulturalnej oraz ochrona narodowego
dziedzictwa historycznego i artystycznego;
4) oddział – wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności
gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą
przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności;
5) osoba zagraniczna:
a) osobę fizyczną nieposiadającą obywatelstwa polskiego,
b) osobę prawną z siedzibą za granicą,
c) jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną posiadającą zdolność
prawną, z siedzibą za granicą;
6) państwo członkowskie – inne niż Rzeczpospolita Polska państwo
członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronę umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym;
7) przedsiębiorca zagraniczny – osobę zagraniczną wykonującą działalność
gospodarczą za granicą oraz obywatela polskiego wykonującego działalność
gospodarczą za granicą;
8) usługa – świadczenie wykonywane przez usługodawcę z państwa
członkowskiego na własny rachunek, zwykle za wynagrodzeniem,
w szczególności usługi budowlane, handlowe oraz usługi świadczone
w ramach wykonywanego zawodu;
9) usługobiorca – osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną
nieposiadającą osobowości prawnej, korzystającą lub zamierzającą skorzystać
z usługi świadczonej przez usługodawcę z państwa członkowskiego;
10) usługodawca z państwa członkowskiego – przedsiębiorcę zagranicznego
z państwa członkowskiego, który wykonuje działalność gospodarczą zgodnie
z obowiązującymi w tym państwie przepisami, a na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej czasowo oferuje lub świadczy usługę;
11) właściwy organ – właściwy w sprawach podejmowania, wykonywania lub
zakończenia świadczenia usługi organ administracji publicznej, organ
samorządu zawodowego oraz inny organ władzy publicznej;
12) zawód regulowany – zawód regulowany w rozumieniu art. 5 pkt 4 ustawy
z dnia 22 grudnia 2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. z 2020 r. poz. 220).
art. 4.
więcej
i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
takich samych zasadach jak obywatele polscy.
2. Obywatele innych państw niż państwa członkowskie, którzy:
1) posiadają w Rzeczypospolitej Polskiej:
a) zezwolenie na pobyt stały,
b) zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej,
c) zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością,
o której mowa w art. 144, art. 151 ust. 1, art. 159 ust. 1 lub
art. 186 ust. 1 pkt 3, 4 i 7 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o
cudzoziemcach (Dz. U. z 2020 r. poz. 35),
d) status uchodźcy,
e) ochronę uzupełniającą,
f) zgodę na pobyt ze względów humanitarnych lub zgodę na pobyt tolerowany,
g) zezwolenie na pobyt czasowy i pozostają w związku małżeńskim
zawartym z obywatelem polskim zamieszkałym na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
h) zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania działalności
gospodarczej, udzielone ze względu na kontynuowanie prowadzonej już
działalności gospodarczej na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji
i Informacji o Działalności Gospodarczej;
2) korzystają w Rzeczypospolitej Polskiej z ochrony czasowej,
3) posiadają ważną Kartę Polaka,
4) są członkami rodziny, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r.
o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe
z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej
i członków ich rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 293), dołączającymi do obywateli
państw, o których mowa w ust. 1, lub przebywającymi z nimi,
5) przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie
art. 108 ust. 1 pkt 2 lub art. 206 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r.
o cudzoziemcach lub na podstawie umieszczonego w dokumencie podróży
odcisku stempla, który potwierdza złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia
na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, jeżeli bezpośrednio
przed złożeniem wniosku byli uprawnieni do podejmowania i wykonywania
działalności gospodarczej na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. c i g,
6) są uczestnikami organizowanych lub współorganizowanych przez podmioty,
o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym
wykorzystywaniu informacji sektora publicznego (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1446), programów wsparcia dla cudzoziemców w zakresie
podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej
– mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jak obywatele polscy.
3. Osoby zagraniczne inne niż wymienione w ust. 1 i 2 mają prawo do
podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej wyłącznie w formie
spółki: komandytowej, komandytowo-akcyjnej, z ograniczoną odpowiedzialnością
i akcyjnej, a także do przystępowania do takich spółek oraz obejmowania bądź nabywania ich udziałów lub akcji, o ile umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.
4. Członek rodziny, w rozumieniu art. 159 ust. 3 ustawy z dnia 12 grudnia
2013 r. o cudzoziemcach, osoby zagranicznej, do której odnoszą się umowy
międzynarodowe, o których mowa w ust. 3, posiadający zezwolenie na pobyt
czasowy, może podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich
samych zasadach jak ta osoba zagraniczna.
5. Członek rodziny, w rozumieniu art. 159 ust. 3 ustawy z dnia 12 grudnia
2013 r. o cudzoziemcach, posiadający zezwolenie na pobyt czasowy udzielone
w związku z przybywaniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
przebywaniem na tym terytorium w celu połączenia z rodziną, może podejmować
i wykonywać działalność gospodarczą w takim samym zakresie jak cudzoziemcy,
którzy posiadają zezwolenie na pobyt czasowy i wykonują działalność gospodarczą
na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej dokonanego na
zasadzie wzajemności.
6. Właściwy organ, dokonując oceny spełnienia wymogów niezbędnych do
podjęcia i wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, uznaje wymogi, jakie spełnił przedsiębiorca zagraniczny z państwa
członkowskiego, aby na terytorium tego państwa mógł podjąć lub wykonywać
działalność gospodarczą, w szczególności uznaje certyfikaty, zaświadczenia lub
inne dokumenty wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, które
potwierdzają spełnienie warunków podjęcia i wykonywania działalności
gospodarczej.
7. Właściwy organ uznaje ubezpieczenia i gwarancje odpowiedzialności
zawodowej wydane w państwach członkowskich, w zakresie, w jakim spełniają
warunki określone w przepisach odrębnych ustaw.
8. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów zamieszcza w Biuletynie
Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
wykaz programów, o których mowa w ust. 2 pkt 6.
art. 5.
więcej
usługi na zasadach określonych w przepisach Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej albo w postanowieniach umów regulujących swobodę świadczenia
usług bez konieczności uzyskania wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym
Rejestrze Sądowym albo Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności
Gospodarczej.
2. Czasowe świadczenie usług przez usługodawcę z państwa członkowskiego
może wiązać się z obowiązkiem uzyskania koncesji, zezwolenia, wpisu do rejestru
działalności regulowanej, certyfikatu lub inną formą reglamentacji, o ile przepisy
odrębnych ustaw nakładają taki obowiązek ze względu na porządek publiczny,
bezpieczeństwo publiczne, bezpieczeństwo państwa, zdrowie publiczne lub
ochronę środowiska naturalnego.
3. Osoby zagraniczne inne niż określone w ust. 1 mogą świadczyć usługi na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych w wiążących
Rzeczpospolitą Polską umowach międzynarodowych lub – w braku takich umów –
na zasadzie wzajemności.
art. 6.
więcej
które ograniczają korzystanie z usług świadczonych przez usługodawcę z państwa
członkowskiego, w szczególności:
1) obowiązku uzyskania zezwolenia na korzystanie z usługi;
2) ograniczeń stanowiących dyskryminację w zakresie przyznawania pomocy
finansowej.
2. Właściwy organ nie może nakładać na usługobiorcę wymogów
dyskryminujących ze względu na pochodzenie lub miejsce zamieszkania.
art. 7.
więcej
różnego rodzaju samodzielnie lub łącznie z innymi usługodawcami z państwa
członkowskiego.
2. Wprowadzenie wyjątku od zasady określonej w ust. 1 może nastąpić
w odrębnych ustawach i jest dopuszczalne wyłącznie w celu:
1) zapewnienia niezależności i bezstronności wykonywania zawodu
regulowanego, jak również zagwarantowania zgodności z etyką zawodową
i zasadami postępowania zawodowego;
2) zagwarantowania niezależności i bezstronności świadczenia usług w zakresie
certyfikacji, akredytacji, nadzoru technicznego, wykonywania badań lub prób.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie wyłączają stosowania przepisów ustawy z dnia
16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2019 r.
poz. 369, 1571 i 1667).
art. 8.
więcej
jest obowiązany udostępnić informacje o prowadzonej działalności związanej
bezpośrednio z oferowaną usługą, o spółkach, w których uczestniczy, które są
bezpośrednio powiązane ze świadczoną usługą, oraz o środkach podjętych w celu
uniknięcia konfliktu interesów.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, usługodawca z państwa
członkowskiego podaje także w dokumentach zawierających opis oferowanych
przez niego usług.
art. 9.
więcej
regulowany może rozpowszechniać informacje o świadczonej usłudze mające na
celu promowanie towarów, usług lub wizerunku, jeżeli informacje te są zgodne
z zasadami wykonywania tego zawodu.
2. Wprowadzanie ograniczeń w zakresie rozpowszechniania informacji,
o których mowa w ust. 1, jest dopuszczalne tylko w przypadku, gdy ograniczenia
te nie prowadzą do dyskryminacji, są proporcjonalne i uzasadnione nadrzędnym
interesem publicznym.
art. 10.
więcej
warunki dostępu do usługi nie dyskryminowały usługobiorcy ze względu na
obywatelstwo lub miejsce zamieszkania.
art. 11.
więcej
umowy w formie pisemnej, a w przypadku braku pisemnej umowy – przed rozpoczęciem świadczenia usługi, jest obowiązany, w sposób jednoznaczny, podać usługobiorcy następujące informacje:
1) firmę, adres siedziby albo adres miejsca zamieszkania i głównego miejsca
wykonywania działalności;
2) organ rejestrowy i numer w rejestrze, w którym usługodawca z państwa
członkowskiego jest zarejestrowany jako przedsiębiorca, albo informację
o wpisie do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej;
3) adres poczty elektronicznej lub inne dane umożliwiające bezpośredni kontakt
z usługodawcą z państwa członkowskiego;
4) wskazanie:
a) organu lub podmiotu, który wydał koncesję, zezwolenie lub certyfikat,
lub dokonał wpisu do rejestru albo wydał inny dokument uprawniający
usługodawcę z państwa członkowskiego do świadczenia usługi, lub
b) pojedynczego punktu kontaktowego w rozumieniu art. 6 dyrektywy
Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/123/WE z dnia 12 grudnia
2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym (Dz. Urz. UE L 376
z 27.12.2006, str. 36) właściwego dla usługodawcy;
5) wskazanie samorządu zawodowego, do którego należy usługodawca
z państwa członkowskiego, tytułu zawodowego oraz państwa, w którym
przyznano ten tytuł;
6) główne cechy usługi;
7) cenę usługi, jeżeli została ustalona;
8) stosowane przez usługodawcę z państwa członkowskiego wzorce umów oraz
postanowienia umowne określające prawo właściwe dla danej umowy lub sąd
albo inny organ właściwy do rozstrzygania sporów;
9) numer identyfikacji podatkowej (NIP) lub inny numer identyfikacyjny,
którym usługodawca z państwa członkowskiego jest obowiązany posługiwać
się na potrzeby podatku od towarów i usług;
10) o posiadaniu obowiązkowego ubezpieczenia lub gwarancji finansowej, wraz
z danymi ubezpieczyciela lub gwaranta, oraz o zasięgu terytorialnym
ubezpieczenia;
11) o gwarancjach jakości wykonanej usługi, które nie są wymagane przepisami prawa.
2. Na wniosek usługobiorcy usługodawca z państwa członkowskiego
udostępnia następujące informacje dodatkowe:
1) o sposobie kalkulacji ceny za usługę, jeżeli cena nie została wcześniej ustalona
lub gdy nie ma możliwości podania dokładnej ceny;
2) o regulacjach prawnych dotyczących wykonywanego przez usługodawcę
z państwa członkowskiego zawodu regulowanego oraz sposobu, w jaki
można uzyskać dostęp do tych uregulowań;
3) o kodeksach dobrych praktyk, którym usługodawca z państwa
członkowskiego podlega, wraz ze wskazaniem miejsca ich publikacji;
4) o możliwości pozasądowego rozstrzygania sporów z tym usługodawcą, jak
również określa sposób, w jaki można uzyskać dostęp do szczegółowych
informacji dotyczących charakterystyki i warunków korzystania
z pozasądowego rozstrzygania sporów, w szczególności w przypadku gdy
usługodawca z państwa członkowskiego podlega przepisom kodeksu dobrych
praktyk lub jest członkiem stowarzyszenia handlowego lub zrzeszenia
zawodowego, które przewiduje odwołanie do pozasądowego rozstrzygania
sporów.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, usługodawca z państwa
członkowskiego jest obowiązany udostępnić w sposób zapewniający zapoznanie
się przez usługobiorcę z tymi informacjami, w szczególności:
1) w miejscu, w którym świadczona jest usługa;
2) w miejscu zawarcia umowy;
3) na swojej stronie internetowej;
4) w dokumentach informacyjnych dostarczonych usługobiorcy.
art. 12.
więcej
stosuje się do świadczenia usług, o których mowa w:
1) ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. – Prawo przewozowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 8);
2) ustawie z dnia 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie (Dz. U. z 2019 r. poz.
540, 730, 1495, 1655 i 2020);
3) ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2020 r. poz. 805);
4) ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty
(Dz. U. z 2020 r. poz. 514 i 567), z wyłączeniem świadczenia usług w zakresie
kształcenia podyplomowego;
5) ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (Dz. U.
z 2020 r. poz. 998);
6) art. 75a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U.
z 2020 r. poz. 110, 284, 568 i 695);
7) ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. z 2020 r. poz. 838);
8) ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji
(Dz. U. z 2017 r. poz. 1277, 1343, 1452 i 1910 oraz z 2018 r. poz. 398);
9) ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1568, 1901 i 2170 oraz z 2020 r. poz. 284);
10) art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2019 r. o wykonywaniu działalności
gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi,
bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym
lub policyjnym (Dz. U. poz. 1214 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 148);
11) art. 5 ust. 1 i art. 5b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie
drogowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2140 oraz z 2020 r. poz. 875);
12) ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 944);
13) ustawie z dnia 18 września 2001 r. – Kodeks morski (Dz. U. z 2018 r. poz. 2175);
14) ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. z 2019 r. poz. 1580 i
1495 oraz z 2020 r. poz. 284), z wyłączeniem świadczenia usług polegających
na szkoleniu personelu lotniczego w celu uzyskania licencji członka personelu
lotniczego oraz usług innych niż przewóz lotniczy;
15) ustawie z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 1043);
16) ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego
i o wolontariacie (Dz. U. z 2019 r. poz. 688, 1570 i 2020 oraz z 2020 r. poz.
284), z wyłączeniem świadczenia usług w ramach wykonywanej działalności
gospodarczej, o której mowa w art. 9 ust. 1 tej ustawy, przez organizacje
pozarządowe oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 tej ustawy;
17) ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2019 r. poz.
1507, 1622, 1690, 1818 i 2473), z wyłączeniem świadczenia usług w ramach
wykonywanej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 67 tej ustawy,
oraz usług świadczonych osobom potrzebującym przez podmioty
niepubliczne wyłonione przez jednostki samorządu terytorialnego, w drodze
zamówień publicznych;
18) ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2019 r.
poz. 2460 oraz z 2020 r. poz. 374, 695 i 875);
19) ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1373, z późn. zm.);
20) ustawie z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. z 2019 r. poz.
2199 oraz z 2020 r. poz. 568 i 875);
21) ustawie z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U.
z 2017 r. poz. 2183, z późn. zm.);
22) ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach
i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U.
z 2017 r. poz. 1056, z 2019 r. poz. 1815 oraz z 2020 r. poz. 284);
23) ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym
(Dz. U. z 2020 r. poz. 882);
24) ustawie z dnia 4 września 2008 r. o ochronie żeglugi i portów morskich
(Dz. U. z 2019 r. poz. 692);
25) ustawie z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 847 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 284);
26) ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2020 r.
poz. 295 i 567);
27) ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U.
z 2020 r. poz. 562, 567 i 945), z wyłączeniem świadczenia usług w zakresie
kształcenia podyplomowego;
28) ustawie z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2020
r. poz. 680);
29) ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych
(Dz. U. z 2020 r. poz. 154 i 875), z wyłączeniem świadczenia usług
w zakresie prowadzenia kursów;
30) ustawie z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2020 r. poz.
1041), w zakresie świadczenia powszechnych usług pocztowych;
31) ustawie z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1889 i 2197);
32) ustawie z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2020 r. poz.
910), z wyłączeniem działalności oświatowej, o której mowa
w art. 170 ust. 2 tej ustawy, oraz w ustawie z dnia 7 września 1991 r.
o systemie oświaty (Dz. U. z 2019 r. poz. 1481, 1818 i 2197);
33) ustawie z dnia 11 maja 2017 r. o biegłych rewidentach, firmach audytorskich
oraz nadzorze publicznym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1421, 1571, 2200 i 2217 oraz
z 2020 r. poz. 568) w zakresie wykonywania zawodu przez biegłego
rewidenta oraz świadczenia usług przez firmy audytorskie związanych
z wykonywaniem czynności rewizji finansowej;
34) ustawie z dnia 15 czerwca 2018 r. o zbiorowym zarządzaniu prawami
autorskimi i prawami pokrewnymi (Dz. U. poz. 1293).
2. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się w zakresie:
1) regulowanym ustawami podatkowymi w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900,
z późn. zm.);
2) regulowanym przepisami celnymi oraz przepisami określającymi zasady
przywozu i wywozu towarów do Unii Europejskiej lub z Unii Europejskiej
w zakresie realizowanym przez organy Krajowej Administracji Skarbowej, w
szczególności związanymi z realizacją polityki rolnej i handlowej.
3. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do:
1) usług finansowych świadczonych przez podmioty wykonujące działalność na
rynku finansowym na podstawie przepisów wymienionych w art. 1 ust. 2
ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U.
z 2020 r. poz. 180, 284, 568 i 695);
2) usług finansowych, takich jak usługi z zakresu działalności kredytowej,
doradztwa inwestycyjnego, obsługi papierów wartościowych oraz innych
usług finansowych, o których mowa w załączniku nr I do dyrektywy
2013/36/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2013 r.
w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności
oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami
inwestycyjnymi, zmieniającej dyrektywę 2002/87/WE i uchylającej
dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz. Urz. UE L 176 z 27.06.2013,
str. 338, z późn. zm.), określającym wykaz rodzajów działalności
podlegających wzajemnemu uznawaniu.
4. Przepisy niniejszego rozdziału nie wyłączają stosowania przepisów
z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych.
art. 13.
więcej
odpowiednio przepisy art. 4 ust. 6 i 7 niniejszej ustawy, art. 27–32 i art. 44 ust. 1
ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców oraz przepisy działu III
ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1291, 1495 i 1649).
art. 14.
więcej
Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni z państw członkowskich
mogą tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Przedsiębiorcy zagraniczni inni niż określeni w ust. 1 mogą, dla
wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią
inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
art. 15.
więcej
działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie, w jakim prowadzi tę działalność za
granicą.
art. 16.
więcej
ustanowić osobę upoważnioną w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy
zagranicznego.
art. 17.
więcej
oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców Krajowego
Rejestru Sądowego.
art. 18.
więcej
Rejestrze Sądowym przedsiębiorca zagraniczny jest obowiązany:
1) jeżeli działa na podstawie aktu założycielskiego, umowy lub statutu – złożyć
ich odpisy do akt rejestrowych oddziału wraz z uwierzytelnionym
tłumaczeniem na język polski; w przypadku gdy przedsiębiorca zagraniczny
utworzył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej więcej niż jeden oddział,
złożenie tych dokumentów może nastąpić w aktach jednego z oddziałów,
z tym że w aktach rejestrowych pozostałych oddziałów należy złożyć kopie
tych dokumentów oraz wskazać ten oddział, w którego aktach złożono
oryginały tych dokumentów, wraz z oznaczeniem sądu, w którym znajdują się
akta, i numeru oddziału w rejestrze;
2) jeżeli istnieje lub wykonuje działalność na podstawie wpisu do rejestru –
złożyć do akt rejestrowych oddziału odpis z tego rejestru wraz
z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski; w przypadku gdy
przedsiębiorca zagraniczny utworzył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
więcej niż jeden oddział, złożenie tych dokumentów może nastąpić w aktach
jednego z oddziałów, z tym że w aktach rejestrowych pozostałych oddziałów
należy złożyć kopie tych dokumentów oraz wskazać ten oddział, w którego
aktach złożono oryginały tych dokumentów, wraz z oznaczeniem sądu,
w którym znajdują się akta, i numeru oddziału w rejestrze.
art. 19.
więcej
obowiązany:
1) używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy
zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej
przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”;
2) prowadzić dla oddziału oddzielną rachunkowość w języku polskim zgodnie
z przepisami o rachunkowości;
3) zgłaszać ministrowi wszelkie zmiany stanu faktycznego i prawnego
w zakresie okoliczności, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 2, w terminie
14 dni od dnia ich wystąpienia.
art. 20.
więcej
gospodarczej przez przedsiębiorcę zagranicznego w ramach oddziału, w przypadku gdy:
1) przedsiębiorca zagraniczny rażąco narusza prawo polskie;
2) nastąpiło otwarcie likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego, który utworzył
oddział, lub przedsiębiorca ten utracił prawo wykonywania działalności
gospodarczej;
3) działalność przedsiębiorcy zagranicznego zagraża bezpieczeństwu lub
obronności państwa, bezpieczeństwu informacji niejawnych o klauzuli
tajności „poufne” lub wyższej lub innemu nadrzędnemu interesowi
publicznemu;
4) przedsiębiorca zagraniczny został wykreślony z rejestru wskazanego we
wpisie oddziału przedsiębiorcy zagranicznego do rejestru przedsiębiorców.
2. W przypadku wydania decyzji na podstawie ust. 1 pkt 1–3, minister
zawiadamia przedsiębiorcę zagranicznego o obowiązku wszczęcia postępowania
likwidacyjnego oddziału w oznaczonym terminie, nie krótszym niż 30 dni. Odpis
decyzji, o której mowa w ust. 1, minister przesyła do właściwego sądu
rejestrowego.
3. W przypadku wydania decyzji na podstawie ust. 1 pkt 4, minister
zawiadamia o tym osobę, o której mowa w art. 16, wskazaną we wpisie oddziału
w rejestrze przedsiębiorców.
4. Doręczenia decyzji wydanej na podstawie ust. 1 pkt 4 dokonuje się na adres
siedziby oddziału wskazany we wpisie oddziału przedsiębiorcy zagranicznego
w rejestrze przedsiębiorców.
5. Do postępowania likwidacyjnego, o którym mowa w ust. 2, stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek
handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505, z późn. zm.) o likwidacji spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością.
6. Przepisów ust. 1–5 nie stosuje się do przedsiębiorców zagranicznych
z państw członkowskich.
art. 21.
więcej
Rzeczypospolitej Polskiej przedstawicielstwa.
art. 22.
więcej
prowadzenie działalności w zakresie reklamy i promocji przedsiębiorcy
zagranicznego.
art. 23.
więcej
zagraniczne, powołane aktem właściwego organu państwa ich siedziby do promocji
gospodarki tego państwa, z tym że zakres działania takiego przedstawicielstwa
może obejmować wyłącznie promocję i reklamę gospodarki tego państwa.
2. Do przedstawicielstwa, o którym mowa w ust. 1, przepisy niniejszego
rozdziału stosuje się odpowiednio.
art. 24.
więcej
rejestru przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, zwanego dalej
„rejestrem przedstawicielstw”, prowadzonego przez ministra.
2. Utworzenie i prowadzenie przedstawicielstwa przez bank zagraniczny lub
instytucję kredytową w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo
bankowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 2357 oraz z 2020 r. poz. 284, 288 i 321) nie wymaga
wpisu do rejestru przedstawicielstw.
art. 25.
więcej
złożonego wniosku i zgodnie z jego treścią.
2. Wpis do rejestru dokonywany jest na okres 2 lat od dnia dokonania wpisu
(obowiązywanie wpisu). Na wniosek przedsiębiorcy zagranicznego – złożony
w ciągu ostatnich 90 dni obowiązywania wpisu – wpis zostaje przedłużony
na kolejny okres 2 lat.
art. 26.
więcej
w języku polskim i zawiera:
1) nazwę, siedzibę i formę prawną przedsiębiorcy zagranicznego;
2) przedmiot głównej działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego;
3) imię i nazwisko osoby upoważnionej w przedstawicielstwie do
reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego;
4) adres siedziby przedstawicielstwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Do wniosku należy dołączyć:
1) urzędowy odpis dokumentu potwierdzającego rejestrację przedsiębiorcy
zagranicznego, na podstawie którego przedsiębiorca wykonuje działalność
gospodarczą;
2) poświadczony urzędowo dokument określający adres siedziby przedsiębiorcy
zagranicznego, zasady reprezentacji przedsiębiorcy zagranicznego oraz
wskazanie osób uprawnionych do jego reprezentacji, jeżeli dokument,
o którym mowa w pkt 1, nie zawiera niezbędnych informacji w tym zakresie;
3) dokument potwierdzający upoważnienie osoby wskazanej we wniosku do
reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego w przedstawicielstwie,
zawierający imię i nazwisko osoby upoważnionej, jej datę urodzenia, imiona
jej rodziców oraz numer dokumentu tożsamości, którym osoba ta posługuje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wraz z potwierdzeniem przyjęcia tego upoważnienia przez osobę upoważnioną.
3. Jeżeli wniosek zawiera braki formalne, minister wzywa wnioskodawcę do
jego uzupełnienia w terminie nie krótszym niż 7 dni od dnia doręczenia wezwania.
Wyznaczony termin na uzupełnienie wniosku, na umotywowany wniosek
przedsiębiorcy zagranicznego złożony przed upływem tego terminu, może zostać
przedłużony. W przypadku nieusunięcia braków formalnych w wyznaczonym
terminie wniosek pozostawia się bez rozpoznania.
4. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, sporządzone w języku obcym,
przedstawia się wraz z tłumaczeniem na język polski, sporządzonym
i poświadczonym przez tłumacza przysięgłego albo sprawdzonym
i poświadczonym przez tłumacza przysięgłego, wykonującego zawód tłumacza
przysięgłego na warunkach określonych w ustawie z dnia 25 listopada 2004 r.
o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1326), lub przez tłumacza
przysięgłego z państwa członkowskiego lub Konfederacji Szwajcarskiej.
5. Dołączony do wniosku o wpis do rejestru przedstawicielstw dokument,
o którym mowa w ust. 2 pkt 1, poświadcza się przez apostille, jeżeli przedsiębiorca
zagraniczny działa na terytorium państwa będącego stroną Konwencji znoszącej
wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych, sporządzonej
w Hadze dnia 5 października 1961 r. (Dz. U. z 2005 r. poz. 938), albo przez
legalizację, jeżeli przedsiębiorca zagraniczny działa na terytorium państwa
niebędącego stroną tej konwencji.
6. Przedsiębiorca zagraniczny jest obowiązany posiadać tytuł prawny do
nieruchomości, którą wskazał w rejestrze przedstawicielstw jako siedzibę
przedstawicielstwa.
art. 27.
więcej
2. Rejestr przedstawicielstw zawiera dane, o których mowa w art. 26 ust. 1,
a także numer wpisu do rejestru przedstawicielstw, datę dokonania wpisu, ostatni
dzień obowiązywania wpisu oraz datę wykreślenia przedstawicielstwa z rejestru.
3. O dokonaniu wpisu przedstawicielstwa do rejestru przedstawicielstw oraz
o każdej zmianie wpisu, w tym przedłużeniu jego obowiązywania, minister wydaje
przedsiębiorcy zagranicznemu z urzędu zaświadczenie.
4. Minister udostępnia dane, o których mowa w ust. 2, w postaci
elektronicznej w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu obsługującego ministra.
5. Dane udostępnia się przez okres obowiązywania wpisu przedstawicielstwa
w rejestrze oraz przez okres 5 lat od dnia wykreślenia przedstawicielstwa z rejestru.
6. Minister usuwa z rejestru dane, o których mowa w ust. 2, po upływie 10 lat
od dnia wykreślenia przedstawicielstwa z rejestru.
art. 28.
więcej
przedstawicielstw, jeżeli:
1) utworzenie przedstawicielstwa zagrażałoby bezpieczeństwu lub obronności
państwa lub bezpieczeństwu informacji niejawnych o klauzuli tajności
„poufne” lub wyższej lub innemu nadrzędnemu interesowi publicznemu;
2) wniosek, o którym mowa w art. 25 ust. 1, dotyczy działalności wykraczającej
poza zakres określony w art. 22 i art. 23.
2. Odmowa wpisu z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie wymaga
uzasadnienia faktycznego.
art. 29.
więcej
jest obowiązany:
1) używać do oznaczenia przedstawicielstwa oryginalnej nazwy przedsiębiorcy
zagranicznego wraz z dodaniem wyrazów „przedstawicielstwo w Polsce”;
2) prowadzić dla przedstawicielstwa oddzielną rachunkowość w języku polskim
zgodnie z przepisami o rachunkowości;
3) zgłaszać ministrowi wszelkie zmiany stanu faktycznego i prawnego
w zakresie danych, o których mowa w art. 26 ust. 1, oraz wszelkie zmiany
stanu faktycznego i prawnego w zakresie okoliczności, o których mowa
w art. 30 ust. 1 pkt 3, w terminie 14 dni od dnia ich wystąpienia; do zgłoszenia
zmian stosuje się odpowiednio przepisy art. 26 ust. 1–5.
2. Przedsiębiorca zagraniczny tworzący przedstawicielstwo jest obowiązany
ustanowić osobę upoważnioną w przedstawicielstwie do reprezentowania
przedsiębiorcy zagranicznego.
art. 30.
więcej
przedstawicielstwa z rejestru, w przypadku gdy:
1) przedsiębiorca zagraniczny rażąco narusza prawo polskie;
2) nie posiada tytułu prawnego do nieruchomości, których adres wskazał
w rejestrze przedstawicielstw jako siedzibę przedstawicielstwa;
3) nastąpiło otwarcie likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego, który utworzył
przedstawicielstwo, lub przedsiębiorca ten utracił prawo wykonywania
działalności gospodarczej;
4) działalność przedsiębiorcy zagranicznego zagraża bezpieczeństwu lub
obronności państwa, bezpieczeństwu informacji niejawnych o klauzuli
tajności „poufne” lub wyższej lub innemu nadrzędnemu interesowi
publicznemu;
5) przedsiębiorca zagraniczny został wykreślony z rejestru wydającego
dokument potwierdzający rejestrację przedsiębiorcy zagranicznego, o którym
mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1.
2. Minister wydaje decyzję o wykreśleniu przedstawicielstwa z rejestru, także
w przypadku gdy przedsiębiorca zagraniczny nie wykonuje obowiązku, o którym
mowa w art. 29 ust. 1 pkt 3, a niezgłoszona zmiana ma charakter istotny.
3. Doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się na adres
siedziby przedstawicielstwa, wskazany w rejestrze przedstawicielstw.
4. Jeżeli przedsiębiorca zagraniczny nie dokona zmiany wpisu w rejestrze
w przypadku zmiany adresu siedziby przedstawicielstwa, doręczenie pisma pod
dotychczasowym adresem siedziby ma skutek prawny.
5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio w sytuacji doręczenia decyzji,
o której mowa w ust. 1 pkt 5.
art. 31.
więcej
przedsiębiorcy zagranicznego.
2. Do wykreślenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy
z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U.
z 2020 r. poz. 256 i 695) o postępowaniu uproszczonym.
art. 32.
więcej
organami w zakresie uregulowanym w ustawie.
2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, odbywa się w szczególności przy
wykorzystaniu systemów teleinformatycznych udostępnionych przez Komisję
Europejską.
art. 33.
więcej
organami państw członkowskich oraz z Komisją Europejską. Współpraca polega
w szczególności na:
1) wymianie informacji dotyczących usługodawców z państwa członkowskiego
i świadczonych przez nich usług;
2) przeprowadzaniu kontroli działalności usługodawców z państwa
członkowskiego;
3) występowaniu z wnioskami, o których mowa w niniejszym rozdziale, a także
udzielaniu odpowiedzi na takie wnioski.
2. Właściwy organ niezwłocznie informuje wnioskodawcę oraz ministra
o przeszkodach w realizacji wniosku złożonego przez właściwy organ państwa
członkowskiego.
3. Właściwym organom z państw członkowskich zapewnia się dostęp do
rejestrów zawierających informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na takich
samych zasadach, jak właściwym organom krajowym.
art. 34.
więcej
członkowskiego, udziela informacji oraz przeprowadza kontrolę usługodawcy
z państwa członkowskiego na zasadach określonych przepisami rozdziału 5 ustawy
z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, oraz przepisami ustaw odrębnych.
2. Właściwy organ informuje wnioskodawcę o wynikach przeprowadzonej
kontroli oraz o działaniach podjętych wobec usługodawcy z państwa
członkowskiego.
art. 35.
więcej
członkowskiego, przekazuje informacje dotyczące:
1) postępowań dyscyplinarnych, karnych i administracyjnych,
2) rozstrzygnięć dotyczących niewypłacalności lub upadłości usługodawcy
związanych z nadużyciami finansowymi
– w zakresie, w jakim odnoszą się one bezpośrednio do kompetencji usługodawcy
z państwa członkowskiego lub jego wiarygodności zawodowej.
2. W przypadku konieczności przekazania informacji, o których mowa
w ust. 1, przed uprawomocnieniem się wyroku lub decyzji właściwy organ
informuje wnioskującego o przysługujących usługodawcy środkach
odwoławczych.
3. Właściwy organ niezwłocznie powiadamia usługodawcę z państwa
członkowskiego o przekazaniu informacji, o których mowa w ust. 1.
art. 36.
więcej
stanowi poważne zagrożenie bezpieczeństwa życia, zdrowia, mienia lub
środowiska naturalnego, właściwy organ występuje z wnioskiem do właściwego
organu państwa, w którym usługodawca z państwa członkowskiego ma siedzibę
albo – w przypadku osoby fizycznej – miejsce zamieszkania, o podjęcie działań
mających na celu usunięcie zagrożenia. Organ wnioskujący niezwłocznie
informuje ministra o wystąpieniu z wnioskiem.
2. Jeżeli właściwy organ państwa członkowskiego, który został
poinformowany zgodnie z ust. 1, nie podjął działań zmierzających do usunięcia
stwierdzonego zagrożenia albo podjął działania niewystarczające, organ
wnioskujący zawiadamia ministra, adresata wniosku oraz Komisję Europejską
o zamiarze podjęcia działań wobec usługodawcy z państwa członkowskiego.
Zawiadomienie to zawiera uzasadnienie prawne i faktyczne zamierzonych działań.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, właściwy organ może podjąć
działania niezbędne do usunięcia zagrożenia nie wcześniej niż po upływie 15 dni
roboczych od dnia zawiadomienia, jeżeli przepisy prawa polskiego:
1) przewidują wyższy poziom ochrony usługobiorcy niż przepisy prawa
państwa, w którym usługodawca z państwa członkowskiego ma siedzibę albo
miejsce zamieszkania;
2) zgodnie z którymi zamierza się podjąć działania niezbędne do usunięcia
zagrożenia, nie zostały poddane harmonizacji wspólnotowej w dziedzinie
bezpieczeństwa usług.
4. Jeżeli usunięcie zagrożenia, o którym mowa w ust. 1, wymaga podjęcia
działań przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 3, właściwy organ może
podjąć niezwłocznie działania, nie stosując procedury określonej w ust. 1–3.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, właściwy organ niezwłocznie
zawiadamia o podjętych działaniach właściwy organ państwa, w którym usługodawca z państwa członkowskiego ma siedzibę albo – w przypadku osoby
fizycznej – miejsce zamieszkania, Komisję Europejską oraz ministra.
Zawiadomienie to zawiera uzasadnienie podjęcia działań w trybie pilnym.
art. 37.
więcej
celu usunięcie zagrożenia bezpieczeństwa życia, zdrowia, mienia lub środowiska
naturalnego, wobec usługodawcy mającego siedzibę albo – w przypadku osoby
fizycznej – miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który
czasowo świadczy usługi na terytorium państwa wnioskującego, właściwy organ
informuje o tym ministra i niezwłocznie podejmuje działania mające na celu
usunięcie zagrożenia.
2. Właściwy organ niezwłocznie informuje organ wnioskujący o podjętych
działaniach albo o przyczynach, dla których nie podjął działań, o których mowa
w ust. 1.
art. 38.
więcej
z państwa członkowskiego, która może wyrządzić szkodę dla zdrowia lub
środowiska naturalnego lub stanowi zagrożenie bezpieczeństwa osób
przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo państwa
członkowskiego, właściwy organ niezwłocznie przekazuje tę informację
ministrowi, właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym
usługodawca ma siedzibę albo – w przypadku osoby fizycznej – miejsce
zamieszkania, Komisji Europejskiej, a także właściwym organom
zainteresowanych państw członkowskich.
art. 39.
więcej
w przepisach niniejszego rozdziału, są przekazywane niezwłocznie w postaci
elektronicznej.
2. Informacje przekazywane w ramach współpracy międzynarodowej nie
mogą być wykorzystane w innym celu niż określony we wniosku.
art. 40.
więcej
członkowskiego z wnioskami w zakresie, o którym mowa w niniejszym rozdziale.
art. 41.
więcej
współpracy międzynarodowej w zakresie świadczenia usług, ze szczególnym
uwzględnieniem zadań organów wykonujących tę współpracę oraz określeniem systemów teleinformatycznych wykorzystywanych do jej realizacji, mając na względzie zapewnienie właściwej realizacji swobody świadczenia usług.
art. 42.
więcej
obowiązku podania usługobiorcy informacji, o których mowa w art. 8 i art. 11, albo
podaje informacje nieprawdziwe, podlega karze grzywny.
art. 43.
więcej
przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.
art. 44.
więcej
w ustawie z dnia 6 marca 2018 r. – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo
przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej (Dz. U. poz. 650).
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców