Wejscie w życie: 22 sierpnia 2007
Ostatnia Zmiana: 26 stycznia 2021
art. 1.
więcej
oraz ich zadania i zasady działania w tej dziedzinie, a także zasady finansowania zadań
zarządzania kryzysowego.
art. 2.
więcej
będąca elementem kierowania bezpieczeństwem narodowym, która polega na
zapobieganiu sytuacjom kryzysowym, przygotowaniu do przejmowania nad nimi
kontroli w drodze zaplanowanych działań, reagowaniu w przypadku wystąpienia
sytuacji kryzysowych, usuwaniu ich skutków oraz odtwarzaniu zasobów
i infrastruktury krytycznej.
art. 3.
więcej
1) sytuacji kryzysowej – należy przez to rozumieć sytuację wpływającą negatywnie
na poziom bezpieczeństwa ludzi, mienia w znacznych rozmiarach lub
środowiska, wywołującą znaczne ograniczenia w działaniu właściwych organów
administracji publicznej ze względu na nieadekwatność posiadanych sił
i środków;
2) infrastrukturze krytycznej – należy przez to rozumieć systemy oraz wchodzące
w ich skład powiązane ze sobą funkcjonalnie obiekty, w tym obiekty budowlane,
urządzenia, instalacje, usługi kluczowe dla bezpieczeństwa państwa i jego
obywateli oraz służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania organów
administracji publicznej, a także instytucji i przedsiębiorców. Infrastruktura
krytyczna obejmuje systemy:
a) zaopatrzenia w energię, surowce energetyczne i paliwa,
b) łączności,
c) sieci teleinformatycznych,
d) finansowe,
e) zaopatrzenia w żywność,
f) zaopatrzenia w wodę,
g) ochrony zdrowia,
h) transportowe,
i) ratownicze,
j) zapewniające ciągłość działania administracji publicznej,
k) produkcji, składowania, przechowywania i stosowania substancji
chemicznych i promieniotwórczych, w tym rurociągi substancji
niebezpiecznych;
2a) europejskiej infrastrukturze krytycznej – należy przez to rozumieć systemy oraz
wchodzące w ich skład powiązane ze sobą funkcjonalnie obiekty, w tym obiekty
budowlane, urządzenia i instalacje kluczowe dla bezpieczeństwa państwa i jego
obywateli oraz służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania organów
administracji publicznej, a także instytucji i przedsiębiorców, wyznaczone
w systemach, o których mowa w pkt 2 lit. a i h, w zakresie energii elektrycznej,
ropy naftowej i gazu ziemnego oraz transportu drogowego, kolejowego,
lotniczego, wodnego śródlądowego, żeglugi oceanicznej, żeglugi morskiej
bliskiego zasięgu i portów, zlokalizowane na terytorium państw członkowskich
Unii Europejskiej, których zakłócenie lub zniszczenie miałoby istotny wpływ na
co najmniej dwa państwa członkowskie;
3) ochronie infrastruktury krytycznej – należy przez to rozumieć wszelkie działania
zmierzające do zapewnienia funkcjonalności, ciągłości działań i integralności
infrastruktury krytycznej w celu zapobiegania zagrożeniom, ryzykom lub słabym
punktom oraz ograniczenia i neutralizacji ich skutków oraz szybkiego
odtworzenia tej infrastruktury na wypadek awarii, ataków oraz innych zdarzeń
zakłócających jej prawidłowe funkcjonowanie;
4) planowaniu cywilnym – należy przez to rozumieć:
a) całokształt przedsięwzięć organizacyjnych mających na celu przygotowanie
administracji publicznej do zarządzania kryzysowego,
b) planowanie w zakresie wspierania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
w razie ich użycia oraz planowanie wykorzystania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej do realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego;
5) (uchylony)
6) powiecie – należy przez to rozumieć również miasto na prawach powiatu;
7) cyklu planowania – należy przez to rozumieć okresowe realizowanie etapów:
analizowania, programowania, opracowywania planu lub programu, jego
wdrażanie, testowanie i uruchamianie;
8) siatce bezpieczeństwa – należy przez to rozumieć zestawienie potencjalnych
zagrożeń ze wskazaniem podmiotu wiodącego przy ich usuwaniu oraz
podmiotów współpracujących;
9) mapie zagrożenia – należy przez to rozumieć mapę przedstawiającą obszar
geograficzny objęty zasięgiem zagrożenia z uwzględnieniem różnych
scenariuszy zdarzeń;
10) mapie ryzyka – należy przez to rozumieć mapę lub opis przedstawiający
potencjalnie negatywne skutki oddziaływania zagrożenia na ludzi, środowisko,
mienie i infrastrukturę;
11) zdarzeniu o charakterze terrorystycznym – należy przez to rozumieć sytuację, o
której mowa w art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach
antyterrorystycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 796).
art. 4.
więcej
1) przygotowanie planów zarządzania kryzysowego;
2) przygotowanie struktur uruchamianych w sytuacjach kryzysowych;
3) przygotowanie i utrzymywanie zasobów niezbędnych do wykonania zadań
ujętych w planie zarządzania kryzysowego;
4) utrzymywanie baz danych niezbędnych w procesie zarządzania kryzysowego;
5) przygotowanie rozwiązań na wypadek zniszczenia lub zakłócenia
funkcjonowania infrastruktury krytycznej;
6) zapewnienie spójności między planami zarządzania kryzysowego a innymi
planami sporządzanymi w tym zakresie przez właściwe organy administracji
publicznej, których obowiązek wykonania wynika z odrębnych przepisów.
2. Zadania, o których mowa w ust. 1, powinny uwzględniać:
1) zapewnienie funkcjonowania administracji publicznej w sytuacji kryzysowej;
2) zapewnienie funkcjonowania i możliwości odtworzenia infrastruktury krytycznej;
3) zapewnienie ciągłego monitorowania zagrożeń;
4) racjonalne gospodarowanie siłami i środkami w sytuacjach kryzysowych;
5) pomoc udzielaną ludności w zapewnieniu jej warunków przetrwania
w sytuacjach kryzysowych.
art. 5.
więcej
wojewódzkie, powiatowe i gminne plany zarządzania kryzysowego, zwane dalej
„planami zarządzania kryzysowego”.
2. W skład planów zarządzania kryzysowego wchodzą następujące elementy:
1) plan główny zawierający:
a) charakterystykę zagrożeń oraz ocenę ryzyka ich wystąpienia, w tym
dotyczących infrastruktury krytycznej, oraz mapy ryzyka i mapy zagrożeń,
b) zadania i obowiązki uczestników zarządzania kryzysowego w formie siatki
bezpieczeństwa,
c) zestawienie sił i środków planowanych do wykorzystania w sytuacjach
kryzysowych,
d) zadania określone planami działań krótkoterminowych, o których mowa
w art. 92 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska
(Dz. U. z 2020 r. poz. 1219, 1378 i 1565);
2) zespół przedsięwzięć na wypadek sytuacji kryzysowych, a w tym:
a) zadania w zakresie monitorowania zagrożeń,
b) tryb uruchamiania niezbędnych sił i środków, uczestniczących w realizacji
planowanych przedsięwzięć na wypadek sytuacji kryzysowej,
c) procedury reagowania kryzysowego, określające sposób postępowania
w sytuacjach kryzysowych,
d) współdziałanie między siłami, o których mowa w lit. b;
3) załączniki funkcjonalne planu głównego określające:
a) procedury realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego, w tym
związane z ochroną infrastruktury krytycznej,
b) organizację łączności,
c) organizację systemu monitorowania zagrożeń, ostrzegania i alarmowania,
d) zasady informowania ludności o zagrożeniach i sposobach postępowania na
wypadek zagrożeń,
e) organizację ewakuacji z obszarów zagrożonych,
f) organizację ratownictwa, opieki medycznej, pomocy społecznej oraz
pomocy psychologicznej,
g) organizację ochrony przed zagrożeniami charakterystycznymi dla danego
obszaru,
h) wykaz zawartych umów i porozumień związanych z realizacją zadań
zawartych w planie zarządzania kryzysowego,
i) zasady oraz tryb oceniania i dokumentowania szkód,
j) procedury uruchamiania rezerw państwowych,
k) wykaz infrastruktury krytycznej znajdującej się odpowiednio na terenie
województwa, powiatu lub gminy, objętej planem zarządzania
kryzysowego,
l) priorytety w zakresie ochrony oraz odtwarzania infrastruktury krytycznej.
3. Plany zarządzania kryzysowego podlegają systematycznej aktualizacji, a cykl
planowania nie może być dłuższy niż dwa lata.
4. Cykl planowania realizują właściwe organy administracji publicznej oraz
podmioty przewidywane do realizacji przedsięwzięć określonych w planie
zarządzania kryzysowego, w zakresie ich dotyczącym.
5. Plany zarządzania kryzysowego uzgadnia się z kierownikami jednostek
organizacyjnych, w zakresie ich dotyczącym, planowanych do wykorzystania przy
realizacji przedsięwzięć określonych w planie.
Art. 5a. 1. Na potrzeby Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego,
ministrowie kierujący działami administracji rządowej, kierownicy urzędów
centralnych oraz wojewodowie sporządzają Raport o zagrożeniach bezpieczeństwa
narodowego, zwany dalej „Raportem”.
2. Koordynację przygotowania Raportu zapewnia dyrektor Rządowego Centrum
Bezpieczeństwa, natomiast w części dotyczącej zagrożeń o charakterze
terrorystycznym, mogących doprowadzić do sytuacji kryzysowej, Szef Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w części dotyczącej zagrożeń cyberbezpieczeństwa
mogących doprowadzić do sytuacji kryzysowej – Pełnomocnik Rządu do spraw
Cyberbezpieczeństwa.
3. Raport jest dokumentem zawierającym następujące elementy:
1) wskazanie najważniejszych zagrożeń przez stworzenie mapy ryzyka;
2) określenie celów strategicznych;
3) określenie priorytetów w reagowaniu na określone zagrożenia;
4) wskazanie sił i środków niezbędnych do osiągnięcia celów strategicznych;
5) programowanie zadań w zakresie poprawy bezpieczeństwa przez uwzględnianie
regionalnych i lokalnych inicjatyw;
6) wnioski zawierające hierarchicznie uporządkowaną listę przedsięwzięć
niezbędnych do osiągnięcia celów strategicznych.
4. Raport przyjmuje Rada Ministrów w drodze uchwały.
5. Kierunki działania wynikające z wniosków z Raportu stanowią element
Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego oraz są uwzględniane w planach
zarządzania kryzysowego.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób, tryb i terminy
opracowywania Raportu, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia odpowiedniego
poziomu bezpieczeństwa narodowego.
Art. 5b. 1. Rada Ministrów przyjmuje, w drodze uchwały, Narodowy Program
Ochrony Infrastruktury Krytycznej, zwany dalej „programem”, którego celem jest
stworzenie warunków do poprawy bezpieczeństwa infrastruktury krytycznej,
w szczególności w zakresie:
1) zapobiegania zakłóceniom funkcjonowania infrastruktury krytycznej;
2) przygotowania na sytuacje kryzysowe mogące niekorzystnie wpłynąć na
infrastrukturę krytyczną;
3) reagowania w sytuacjach zniszczenia lub zakłócenia funkcjonowania
infrastruktury krytycznej;
4) odtwarzania infrastruktury krytycznej.
2. Program określa:
1) narodowe priorytety, cele, wymagania oraz standardy, służące zapewnieniu
sprawnego funkcjonowania infrastruktury krytycznej;
2) ministrów kierujących działami administracji rządowej i kierowników urzędów
centralnych odpowiedzialnych za systemy, o których mowa w art. 3 pkt 2;
3) szczegółowe kryteria pozwalające wyodrębnić obiekty, instalacje, urządzenia
i usługi wchodzące w skład systemów infrastruktury krytycznej, biorąc pod uwagę ich znaczenie dla funkcjonowania państwa i zaspokojenia potrzeb obywateli.
3. Program przygotowuje dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa we
współpracy z ministrami i kierownikami urzędów centralnych odpowiedzialnymi za
systemy, o których mowa w art. 3 pkt 2, oraz właściwymi w sprawach bezpieczeństwa
narodowego.
4. Programem obejmuje się infrastrukturę krytyczną w podziale na systemy,
o których mowa w art. 3 pkt 2.
5. Program podlega aktualizacji nie rzadziej niż raz na dwa lata.
6. Do programu stosuje się przepisy o ochronie informacji niejawnych.
7. Dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa:
1) sporządza na podstawie szczegółowych kryteriów, o których mowa w ust. 2 pkt
3, we współpracy z odpowiednimi ministrami odpowiedzialnymi za systemy,
jednolity wykaz obiektów, instalacji, urządzeń i usług wchodzących w skład
infrastruktury krytycznej z podziałem na systemy. W wykazie wyróżnia się także
europejską infrastrukturę krytyczną zlokalizowaną na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz europejską infrastrukturę krytyczną
zlokalizowaną na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej,
mogącą mieć istotny wpływ na Rzeczpospolitą Polską. Wykaz ma charakter
niejawny;
2) opracowuje wyciągi z wykazu infrastruktury krytycznej, o którym mowa w pkt
1, znajdującej się w danym systemie oraz przekazuje je ministrom i kierownikom
urzędów centralnych odpowiedzialnym za dany system;
3) opracowuje wyciągi z wykazu infrastruktury krytycznej, o którym mowa w pkt
1, znajdującej się na terenie województw oraz przekazuje je właściwym
wojewodom;
4) informuje o ujęciu w wykazie, o którym mowa w pkt 1, obiektów, instalacji lub
urządzeń – ich właścicieli, posiadaczy samoistnych i zależnych.
8. Właściwi wojewodowie, jeżeli istnieje potrzeba wynikająca z wojewódzkiego
planu zarządzania kryzysowego, są upoważnieni do przekazywania niezbędnej
informacji o infrastrukturze krytycznej na terenie województwa właściwemu
organowi administracji publicznej działającemu na tym terenie, z zachowaniem
przepisów o ochronie informacji niejawnych.
9. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób realizacji
określonych w ustawie obowiązków i współpracy w zakresie programu przez organy
administracji publicznej i służby odpowiedzialne za bezpieczeństwo narodowe
z właścicielami oraz posiadaczami samoistnymi i zależnymi obiektów, instalacji,
urządzeń i usług infrastruktury krytycznej oraz innymi organami i służbami
publicznymi, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu
bezpieczeństwa infrastruktury krytycznej.
art. 6.
więcej
1) gromadzenie i przetwarzanie informacji dotyczących zagrożeń infrastruktury
krytycznej;
2) (uchylony)
3) opracowywanie i wdrażanie procedur na wypadek wystąpienia zagrożeń
infrastruktury krytycznej;
4) odtwarzanie infrastruktury krytycznej;
5) współpracę między administracją publiczną a właścicielami oraz posiadaczami
samoistnymi i zależnymi obiektów, instalacji lub urządzeń infrastruktury
krytycznej w zakresie jej ochrony.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. Właściciele oraz posiadacze samoistni i zależni obiektów, instalacji lub
urządzeń infrastruktury krytycznej mają obowiązek ich ochrony, w szczególności
przez przygotowanie i wdrażanie, stosownie do przewidywanych zagrożeń, planów
ochrony infrastruktury krytycznej oraz utrzymywanie własnych systemów
rezerwowych zapewniających bezpieczeństwo i podtrzymujących funkcjonowanie tej
infrastruktury, do czasu jej pełnego odtworzenia.
5a. Właściciele, posiadacze samoistni i zależni, o których mowa w ust. 5, mają
obowiązek wyznaczyć, w terminie 30 dni od dnia otrzymania informacji, o której
mowa w art. 5b ust. 7 pkt 4, osobę odpowiedzialną za utrzymywanie kontaktów
z podmiotami właściwymi w zakresie ochrony infrastruktury krytycznej.
5b. Właściciele, posiadacze samoistni i zależni, o których mowa w ust. 5, będący
jednocześnie operatorami usług kluczowych w rozumieniu ustawy z dnia 5 lipca
2018 r. o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1369), uwzględniają w planach ochrony infrastruktury krytycznej dokumentację dotyczącą
cyberbezpieczeństwa systemów informacyjnych wykorzystywanych do świadczenia
usług kluczowych zgodnie z zakresem informacji określonym w przepisach wydanych
na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa.
6. Jeżeli dla obiektów, instalacji, urządzeń i usług infrastruktury krytycznej
istnieją, tworzone na podstawie innych przepisów, plany odpowiadające wymogom
planu ochrony infrastruktury krytycznej, uznaje się, iż wymóg posiadania takiego
planu jest spełniony.
7. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób tworzenia, aktualizacji oraz strukturę planów, o których mowa w ust. 5,
2) warunki i tryb uznania spełnienia obowiązku posiadania planu odpowiadającego
wymogom planu ochrony infrastruktury krytycznej
– uwzględniając potrzebę zapewnienia ciągłości funkcjonowania infrastruktury krytycznej.
Art. 6a. 1. Dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa, we współpracy
z ministrami i kierownikami urzędów centralnych odpowiedzialnymi za systemy,
o których mowa w art. 3 pkt 2a, na bieżąco rozpoznaje potencjalną europejską
infrastrukturę krytyczną, badając, czy infrastruktura krytyczna spełnia kolejno
następujące wymogi:
1) kryteria sektorowe – przybliżone progi liczbowe ustalone przez Komisję
Europejską i państwa członkowskie Unii Europejskiej, charakteryzujące
parametry, wchodzących w skład systemów infrastruktury krytycznej obiektów,
urządzeń oraz instalacji lub funkcje realizowane przez te obiekty, urządzenia oraz
instalacje, warunkujące identyfikację infrastruktury krytycznej;
2) stanowi składnik, system lub część infrastruktury, które mają podstawowe
znaczenie dla utrzymania niezbędnych funkcji społecznych, zdrowia,
bezpieczeństwa, ochrony, dobrobytu materialnego lub społecznego ludności,
oraz których zakłócenie lub zniszczenie miałoby istotny wpływ na
Rzeczpospolitą Polską w wyniku utraty tych funkcji;
3) jej zakłócenie lub zniszczenie miałoby istotny wpływ na co najmniej dwa
państwa członkowskie Unii Europejskiej;
4) kryteria przekrojowe – w zakresie przybliżonych progów ustalonych przez
Komisję Europejską i państwa członkowskie Unii Europejskiej – obejmujące:
a) kryterium ofiar w ludziach – oceniane w odniesieniu do ewentualnej liczby
ofiar śmiertelnych lub liczby rannych,
b) kryterium skutków ekonomicznych – oceniane w odniesieniu do znaczenia
strat ekonomicznych lub pogorszenia jakości towarów lub usług, w tym
potencjalnych skutków ekologicznych,
c) kryterium skutków społecznych – oceniane w odniesieniu do wpływu na
zaufanie opinii publicznej, cierpień fizycznych osób i zakłócenia
codziennego życia, w tym utraty podstawowych usług.
2. Infrastruktura krytyczna jest uznawana za potencjalną europejską
infrastrukturę krytyczną po spełnieniu łącznie kolejnych wymogów, o których mowa
w ust. 1 pkt 1–3 oraz co najmniej jednego z wymogów, o których mowa w ust. 1 pkt 4.
Art. 6b. 1. O potencjalnej europejskiej infrastrukturze krytycznej dyrektor
Rządowego Centrum Bezpieczeństwa informuje właściwe organy państw
członkowskich Unii Europejskiej, na które ta infrastruktura może mieć istotny wpływ.
Dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa podaje nazwę i lokalizację
potencjalnej europejskiej infrastruktury krytycznej i przyczyny jej wyznaczenia.
2. W celu wyznaczenia europejskiej infrastruktury krytycznej oraz dokładnych
progów kryteriów, o których mowa w art. 6a ust. 1 pkt 1 i 4, dyrektor Rządowego
Centrum Bezpieczeństwa prowadzi rozmowy z właściwymi organami państw
członkowskich Unii Europejskiej:
1) na które potencjalna europejska infrastruktura krytyczna zlokalizowana na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może mieć istotny wpływ;
2) na terytorium których jest zlokalizowana potencjalna europejska infrastruktura
krytyczna mogąca mieć istotny wpływ na Rzeczpospolitą Polską.
3. Dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa w rozmowach, o których
mowa w ust. 2, przedstawia stanowisko uzgodnione z ministrami i kierownikami
urzędów centralnych odpowiedzialnych za systemy, o których mowa w art. 3 pkt 2a,
których przedstawiciele mogą brać udział w rozmowach.
4. W przypadku gdy infrastruktura zlokalizowana na terytorium innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, która nie została rozpoznana jako europejska infrastruktura krytyczna, może mieć istotny wpływ na Rzeczpospolitą Polską, dyrektor
Rządowego Centrum Bezpieczeństwa informuje Komisję Europejską o zamiarze
przeprowadzenia rozmów na ten temat.
5. Na podstawie ustaleń będących wynikiem rozmów, o których mowa w ust. 2,
Rada Ministrów wyznacza, w drodze uchwały, z zakresu potencjalnej europejskiej
infrastruktury krytycznej zlokalizowanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
europejską infrastrukturę krytyczną.
6. Właściwym organom państw członkowskich Unii Europejskiej, na które ma
wpływ europejska infrastruktura krytyczna zlokalizowana na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa przekazuje
dane identyfikujące europejską infrastrukturę krytyczną, w tym jej nazwę i lokalizację.
7. Dane, o których mowa w ust. 1 i 6, oraz uchwała, o której mowa w ust. 5, mają
charakter niejawny.
Art. 6c. 1. Dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa przekazuje Komisji
Europejskiej:
1) co roku informacje o liczbie infrastruktur krytycznych:
a) w odniesieniu do których prowadzono z właściwymi organami państw
członkowskich Unii Europejskiej rozmowy na temat progów kryteriów
przekrojowych, umożliwiających wyznaczenie europejskiej infrastruktury
krytycznej zlokalizowanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) zlokalizowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wchodzących
w skład europejskiej infrastruktury krytycznej w poszczególnych
systemach, o których mowa w art. 3 pkt 2a, oraz o liczbie państw
członkowskich Unii Europejskiej, na które ma ona wpływ;
2) co 2 lata sprawozdanie zawierające ogólne dane dotyczące rodzajów ryzyka,
zagrożeń i słabych punktów stwierdzonych w każdym z systemów, w których
została wyznaczona europejska infrastruktura krytyczna zlokalizowana na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, mają charakter niejawny.
Art. 6d. 1. W przypadku pracownika zatrudnionego na stanowisku
umożliwiającym dostęp do informacji o bezpieczeństwie obiektu infrastruktury krytycznej i osoby ubiegającej się o zatrudnienie na tym stanowisku, operator infrastruktury krytycznej żąda od pracownika i tej osoby przedłożenia informacji dotyczących karalności, w tym informacji, czy ich dane osobowe są zgromadzone
w Krajowym Rejestrze Karnym.
2. Operator infrastruktury krytycznej żąda od pracownika danych
biometrycznych w postaci odcisków palców, głosu, obrazu rogówki lub sieci żył
palców, jeżeli podanie takich danych jest konieczne ze względu na kontrolę dostępu
do informacji o bezpieczeństwie obiektu infrastruktury krytycznej i pomieszczeń.
3. Operator infrastruktury krytycznej przechowuje informacje i dane, o których
mowa w ust. 1 i 2, wyłącznie przez okres zatrudnienia pracownika, którego te dane dotyczą.
art. 7.
więcej
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. W przypadkach niecierpiących zwłoki zarządzanie kryzysowe sprawuje
minister właściwy do spraw wewnętrznych, zawiadamiając niezwłocznie o swoich
działaniach Prezesa Rady Ministrów.
3. Decyzje podjęte przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych podlegają
rozpatrzeniu na najbliższym posiedzeniu Rady Ministrów.
4. Prezes Rady Ministrów, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji
niejawnych, określa, w drodze zarządzenia, wykaz przedsięwzięć i procedur systemu
zarządzania kryzysowego z uwzględnieniem zobowiązań wynikających
z członkostwa w Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego oraz organy
odpowiedzialne za ich uruchamianie.
art. 8.
więcej
Kryzysowego, zwany dalej „Zespołem”, jako organ opiniodawczo-doradczy właściwy
w sprawach inicjowania i koordynowania działań podejmowanych w zakresie
zarządzania kryzysowego.
2. W skład Zespołu wchodzą:
1) Prezes Rady Ministrów – przewodniczący;
2) Minister Obrony Narodowej i minister właściwy do spraw wewnętrznych –
zastępcy przewodniczącego;
2a) minister właściwy do spraw administracji publicznej;
3) Minister Spraw Zagranicznych;
4) Minister Koordynator Służb Specjalnych – jeżeli został powołany.
3. W posiedzeniach Zespołu, na prawach członka, biorą udział wyznaczone przez
przewodniczącego, w zależności od potrzeb, następujące organy administracji
rządowej:
1) ministrowie kierujący działami administracji rządowej:
a) (uchylona)
aa) aktywa państwowe,
b) budownictwo, planowanie i zagospodarowanie przestrzenne oraz
mieszkalnictwo,
c) finanse publiczne,
d) gospodarka,
e) gospodarka morska,
f) gospodarka wodna,
g) instytucje finansowe,
h) informatyzacja,
i) kultura i ochrona dziedzictwa narodowego,
j) łączność,
k) oświata i wychowanie,
l) rolnictwo,
m) sprawiedliwość,
n) środowisko,
o) transport,
p) zdrowie,
q) praca,
r) zabezpieczenie społeczne,
s) (uchylona)
t) energia,
u) gospodarka złożami kopalin,
v) żegluga śródlądowa,
w) klimatu;
2) Główny Geodeta Kraju;
2a) Główny Inspektor Ochrony Środowiska;
3) Główny Inspektor Sanitarny;
4) Główny Lekarz Weterynarii;
5) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej;
6) Komendant Główny Policji;
7) Komendant Główny Straży Granicznej;
7a) (uchylony)
8) Prezes Państwowej Agencji Atomistyki;
9) Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego;
10) Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego;
11) Szef Agencji Wywiadu;
12) Szef Obrony Cywilnej Kraju;
13) Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego;
14) Szef Służby Wywiadu Wojskowego;
15) Pełnomocnik Rządu do Spraw Cyberbezpieczeństwa.
4. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej może skierować do prac Zespołu, na
prawach członka, Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego lub innego
przedstawiciela.
5. Przewodniczący może zapraszać do udziału w posiedzeniach Zespołu, na
prawach członka, inne osoby.
6. W przypadku nieobecności przewodniczącego, pracami Zespołu kieruje
wyznaczony przez niego zastępca albo członek Zespołu, w którego właściwości –
wynikającej z kierowania danym działem administracji rządowej – pozostaje rodzaj
zaistniałej sytuacji kryzysowej.
7. Członkowie Zespołu mogą wyznaczać do udziału w jego pracach swoich
przedstawicieli:
1) Prezes Rady Ministrów – wiceprezesa Rady Ministrów;
2) ministrowie – sekretarza lub podsekretarza stanu;
3) organy, o których mowa w ust. 3 pkt 2–14 – swojego zastępcę.
8. (uchylony)
art. 9.
więcej
1) przygotowywanie propozycji użycia sił i środków niezbędnych do opanowania
sytuacji kryzysowych;
2) doradzanie w zakresie koordynacji działań organów administracji rządowej,
instytucji państwowych i służb w sytuacjach kryzysowych;
3) opiniowanie sprawozdań końcowych z działań podejmowanych w związku
z zarządzaniem kryzysowym;
4) opiniowanie potrzeb w zakresie odtwarzania infrastruktury lub przywrócenia jej
pierwotnego charakteru;
5) opiniowanie i przedkładanie Radzie Ministrów Krajowego Planu Zarządzania
Kryzysowego;
6) (uchylony)
7) opiniowanie projektu zarządzenia Prezesa Rady Ministrów, o którym mowa
w art. 7 ust. 4.
8) (uchylony)
9) (uchylony)
2. (uchylony)
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze zarządzenia, organizację i tryb pracy
Zespołu, z uwzględnieniem rozwiązań pozwalających na niezwłoczne zebranie się
Zespołu i zapewnienie uzyskania pełnej informacji o zdarzeniach będących
przedmiotem posiedzenia.
art. 10.
więcej
„Centrum”, będące państwową jednostką budżetową podległą Prezesowi Rady Ministrów.
2. Centrum kieruje dyrektor powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów.
2a. Dyrektor Centrum pełni funkcję sekretarza Zespołu, o którym mowa w art. 8 ust. 1.
3. Zastępców dyrektora Centrum powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów,
na wniosek dyrektora Centrum.
4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, organizację i tryb
działania Centrum, uwzględniając potrzebę ciągłości funkcjonowania Centrum.
art. 11.
więcej
Ministrów, Zespołu i ministra właściwego do spraw wewnętrznych w sprawach zarządzania kryzysowego oraz pełni funkcję krajowego centrum zarządzania kryzysowego.
1a. Centrum zapewnia obsługę Zespołu do spraw Incydentów Krytycznych,
o którym mowa w art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa.
2. Do zadań Centrum należy:
1) planowanie cywilne, w tym:
a) przedstawianie szczegółowych sposobów i środków reagowania na
zagrożenia oraz ograniczania ich skutków,
b) opracowywanie i aktualizowanie Krajowego Planu Zarządzania
Kryzysowego, we współpracy z właściwymi komórkami organizacyjnymi
urzędów obsługujących ministrów oraz kierowników urzędów centralnych,
c) analiza i ocena możliwości wystąpienia zagrożeń lub ich rozwoju,
d) gromadzenie informacji o zagrożeniach i analiza zebranych materiałów,
e) wypracowywanie wniosków i propozycji zapobiegania i przeciwdziałania
zagrożeniom,
f) planowanie wykorzystania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej do
wykonywania zadań, o których mowa w art. 25 ust. 3,
g) planowanie wsparcia przez organy administracji publicznej realizacji zadań
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
2) monitorowanie potencjalnych zagrożeń;
2a) uzgadnianie planów zarządzania kryzysowego sporządzanych przez ministrów
kierujących działami administracji rządowej i kierowników urzędów centralnych;
3) przygotowanie uruchamiania, w przypadku zaistnienia zagrożeń, procedur
związanych z zarządzaniem kryzysowym;
4) przygotowywanie projektów opinii i stanowisk Zespołu;
5) przygotowywanie i obsługa techniczno-organizacyjna prac Zespołu;
5a) zapewnienie koordynacji polityki informacyjnej organów administracji
publicznej w czasie sytuacji kryzysowej;
6) współdziałanie z podmiotami, komórkami i jednostkami organizacyjnymi
Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego i Unii Europejskiej oraz innych organizacji międzynarodowych, odpowiedzialnymi za zarządzanie kryzysowe i ochronę infrastruktury krytycznej;
7) organizowanie, prowadzenie i koordynacja szkoleń i ćwiczeń z zakresu
zarządzania kryzysowego oraz udział w ćwiczeniach krajowych
i międzynarodowych;
8) zapewnienie obiegu informacji między krajowymi i zagranicznymi organami
i strukturami zarządzania kryzysowego;
9) realizacja zadań stałego dyżuru w ramach gotowości obronnej państwa;
10) realizacja zadań z zakresu zapobiegania, przeciwdziałania i usuwania skutków
zdarzeń o charakterze terrorystycznym;
10a) współdziałanie z Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w zakresie
zapobiegania, przeciwdziałania i usuwania skutków zdarzeń o charakterze
terrorystycznym;
11) realizacja zadań planistycznych i programowych z zakresu ochrony
infrastruktury krytycznej oraz europejskiej infrastruktury krytycznej, w tym
opracowywanie i aktualizacja załącznika funkcjonalnego do Krajowego Planu
Zarządzania Kryzysowego dotyczącego ochrony infrastruktury krytycznej,
a także współpraca, jako krajowy punkt kontaktowy, z instytucjami Unii
Europejskiej i Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego oraz ich krajami
członkowskimi w zakresie ochrony infrastruktury krytycznej;
12) (uchylony)
13) przygotowanie projektu zarządzenia Prezesa Rady Ministrów, o którym mowa
w art. 7 ust. 4;
14) informowanie, zgodnie z właściwością, podmiotów, o których mowa w art.
8 ust. 2 i 3, o potencjalnych zagrożeniach oraz działaniach podjętych przez
właściwe organy;
15) współdziałanie z centrami zarządzania kryzysowego organów administracji publicznej.
2a. Koszty związane z funkcjonowaniem Centrum są pokrywane z budżetu
państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych.
3. Rada Ministrów lub Prezes Rady Ministrów mogą zlecić Centrum dodatkowe
zadania związane z zarządzaniem kryzysowym.
Art. 11a. Centrum informuje Komisję Europejską i państwa członkowskie Unii
Europejskiej o środkach zastosowanych w sytuacji kryzysowej w celu zabezpieczenia
prawidłowego działania publicznej sieci telekomunikacyjnej oraz stacji nadawczych
i odbiorczych używanych do zapewnienia bezpieczeństwa, w zakresie dotyczącym
systemu łączności i sieci teleinformatycznych.
art. 12.
więcej
kierownicy urzędów centralnych realizują, zgodnie z zakresem swojej właściwości,
zadania dotyczące zarządzania kryzysowego.
2. Ministrowie i kierownicy, o których mowa w ust. 1, opracowują plany
zarządzania kryzysowego, w których w szczególności uwzględnia się:
1) analizę i ocenę możliwości wystąpienia zagrożeń, w tym dla infrastruktury
krytycznej uwzględnionej w wykazie, o którym mowa w art. 5b ust. 7 pkt 1;
2) szczegółowe sposoby i środki reagowania na zagrożenia oraz ograniczania
i likwidacji ich skutków;
3) organizację monitoringu zagrożeń i realizację zadań stałego dyżuru w ramach
podwyższania gotowości obronnej państwa;
4) organizację realizacji zadań z zakresu ochrony infrastruktury krytycznej.
2a. Plany, o których mowa w ust. 2, są uzgadniane z dyrektorem Centrum
i stanowią załączniki funkcjonalne do Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego.
2b. Ministrowie i kierownicy, o których mowa w ust. 1, na potrzeby realizacji
zadań z zakresu zarządzania kryzysowego tworzą zespoły zarządzania kryzysowego,
w skład których wchodzą kierujący właściwymi komórkami organizacyjnymi urzędu
obsługującego ministra lub kierownika, o których mowa w ust. 1, a także inne osoby
przez nich wskazane.
2c. Do zadań zespołów, o których mowa w ust. 2b, należy:
1) dokonywanie okresowej oceny zagrożeń na potrzeby Raportu;
2) opiniowanie projektów planów zarządzania kryzysowego, o których mowa w ust. 2;
3) opiniowanie wykazu obiektów, instalacji i urządzeń wchodzących w skład
infrastruktury krytycznej w ramach swoich właściwości;
4) wypracowywanie wniosków i propozycji dotyczących zapobiegania
i przeciwdziałania zagrożeniom.
3. (uchylony)
4. Ministrowie i kierownicy, o których mowa w ust. 1, określają, w drodze
zarządzenia, organizację, skład oraz miejsce i tryb pracy zespołów zarządzania
kryzysowego.
Art. 12a. (uchylony).
art. 13.
więcej
zakresu działania należą sprawy związane z zapewnieniem bezpieczeństwa
narodowego, w tym ochrony ludności lub gospodarczych podstaw bezpieczeństwa
państwa, tworzą centra zarządzania kryzysowego.
2. Do zadań centrów, o których mowa w ust. 1, należy:
1) pełnienie całodobowego dyżuru w celu zapewnienia przepływu informacji na
potrzeby zarządzania kryzysowego;
2) współdziałanie z centrami zarządzania kryzysowego organów administracji
publicznej;
3) nadzór nad funkcjonowaniem systemu wykrywania i alarmowania oraz systemu
wczesnego ostrzegania ludności;
4) współpraca z podmiotami realizującymi monitoring środowiska;
5) współdziałanie z podmiotami prowadzącymi akcje ratownicze, poszukiwawcze
i humanitarne;
6) dokumentowanie działań podejmowanych przez centrum;
7) realizacja zadań stałego dyżuru na potrzeby podwyższania gotowości obronnej państwa;
8) współdziałanie na wszystkich szczeblach administracji rządowej w zakresie
informowania i przekazywania poleceń do wykonania w systemie całodobowym
dla jednostek ochrony zdrowia w przypadkach awaryjnych, losowych, jak
również zaburzeń funkcjonowania systemu.
2a. Obowiązek utworzenia centrum zarządzania kryzysowego uznaje się za
spełniony jeżeli organ, o którym mowa w ust. 1, utworzył komórkę organizacyjną
w urzędzie go obsługującym lub jednostkę organizacyjną jemu podległą lub
nadzorowaną, odpowiedzialną za pełnienie całodobowych dyżurów i stwarzającą
gwarancję realizacji zadań, o których mowa w ust. 2.
3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi organy administracji
rządowej, które utworzą centra zarządzania kryzysowego, oraz sposób ich funkcjonowania, uwzględniając w szczególności warunki techniczne i standardy ich wyposażenia oraz procedury współpracy z Rządowym Centrum Bezpieczeństwa i innymi organami administracji publicznej.
art. 14.
więcej
terenie województwa jest wojewoda.
2. Do zadań wojewody w sprawach zarządzania kryzysowego należy:
1) kierowanie monitorowaniem, planowaniem, reagowaniem i usuwaniem skutków
zagrożeń na terenie województwa;
2) realizacja zadań z zakresu planowania cywilnego, w tym:
a) wydawanie starostom zaleceń do powiatowych planów zarządzania
kryzysowego,
b) zatwierdzanie powiatowych planów zarządzania kryzysowego,
c) przygotowywanie i przedkładanie do zatwierdzenia ministrowi właściwemu
do spraw administracji publicznej wojewódzkiego planu zarządzania
kryzysowego,
d) realizacja wytycznych do wojewódzkich planów zarządzania kryzysowego;
3) zarządzanie, organizowanie i prowadzenie szkoleń, ćwiczeń i treningów
z zakresu zarządzania kryzysowego;
4) wnioskowanie o użycie pododdziałów lub oddziałów Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej do wykonywania zadań, o których mowa w art. 25 ust.
3, oraz doraźnych zgrupowań zadaniowych do wykonywania zadań, o których
mowa w art. 25b ust. 1;
4a) wnioskowanie o użycie Policji, Straży Granicznej lub Państwowej Straży
Pożarnej do wykonywania zadań, o których mowa w art. 25a;
5) wykonywanie przedsięwzięć wynikających z dokumentów planistycznych
wykonywanych w ramach planowania operacyjnego realizowanego
w województwie;
6) zapobieganie, przeciwdziałanie i usuwanie skutków zdarzeń o charakterze
terrorystycznym;
6a) współdziałanie z Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w zakresie
zapobiegania, przeciwdziałania i usuwania skutków zdarzeń o charakterze
terrorystycznym;
7) organizacja wykonania zadań z zakresu ochrony infrastruktury krytycznej.
8) (uchylony)
3. Minister właściwy do spraw administracji publicznej, w uzgodnieniu
z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz po zasięgnięciu opinii dyrektora
Centrum, wydaje, w drodze zarządzenia, wojewodom wytyczne do wojewódzkich
planów zarządzania kryzysowego.
4. Minister właściwy do spraw administracji publicznej w uzgodnieniu
z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych zatwierdza wojewódzkie plany
zarządzania kryzysowego i ich aktualizacje, po zasięgnięciu opinii dyrektora Centrum.
5. Zadania, o których mowa w ust. 2, wykonuje wojewoda we współpracy
z właściwymi organami administracji publicznej.
6. Do zadań komórki organizacyjnej właściwej w sprawach zarządzania
kryzysowego w urzędzie wojewódzkim należy w szczególności:
1) gromadzenie i przetwarzanie danych oraz ocena zagrożeń występujących na
obszarze województwa;
2) monitorowanie, analizowanie i prognozowanie rozwoju zagrożeń na obszarze
województwa;
3) dostarczanie niezbędnych informacji dotyczących aktualnego stanu
bezpieczeństwa dla wojewódzkiego zespołu zarządzania kryzysowego, zespołu
zarządzania kryzysowego działającego w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz Centrum;
4) współpraca z powiatowymi zespołami zarządzania kryzysowego;
5) zapewnienie funkcjonowania wojewódzkiego zespołu zarządzania kryzysowego,
w tym dokumentowanie jego prac;
6) realizacja zadań stałego dyżuru w ramach gotowości obronnej państwa;
7) opracowywanie i aktualizacja wojewódzkiego planu zarządzania kryzysowego;
8) przygotowywanie, w oparciu o analizę zagrożeń w poszczególnych powiatach,
zaleceń wojewody do powiatowych planów zarządzania kryzysowego;
9) opiniowanie oraz przedkładanie do zatwierdzenia wojewodzie powiatowych
planów zarządzania kryzysowego;
10) gromadzenie i przetwarzanie informacji dotyczących infrastruktury krytycznej
zlokalizowanej na terenie województwa;
11) planowanie wsparcia innych organów właściwych w sprawach zarządzania
kryzysowego;
12) planowanie użycia pododdziałów lub oddziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej do wykonywania zadań, o których mowa w art. 25 ust. 3;
13) planowanie wsparcia przez organy administracji publicznej realizacji zadań Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
7. Organem pomocniczym wojewody w zapewnieniu wykonywania zadań
zarządzania kryzysowego jest wojewódzki zespół zarządzania kryzysowego,
powoływany przez wojewodę, który określa jego skład, organizację, siedzibę oraz tryb
pracy, zwany dalej „zespołem wojewódzkim”.
8. Do zadań zespołu wojewódzkiego należy w szczególności:
1) ocena występujących i potencjalnych zagrożeń mogących mieć wpływ na
bezpieczeństwo publiczne i prognozowanie tych zagrożeń;
2) przygotowywanie propozycji działań i przedstawianie wojewodzie wniosków
dotyczących wykonania, zmiany lub zaniechania działań ujętych
w wojewódzkim planie zarządzania kryzysowego;
3) przekazywanie do wiadomości publicznej informacji związanych
z zagrożeniami;
4) opiniowanie wojewódzkiego planu zarządzania kryzysowego.
5) (uchylony)
9. W skład zespołu wojewódzkiego wchodzą wojewoda jako przewodniczący,
kierownik komórki organizacyjnej właściwej w sprawach zarządzania kryzysowego
w urzędzie wojewódzkim jako zastępca przewodniczącego, a także inne osoby
wskazane przez przewodniczącego w zależności od potrzeb spośród:
1) kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży wojewódzkich;
2) osób zatrudnionych w urzędzie wojewódzkim lub w jednostkach
organizacyjnych służb, inspekcji i straży wojewódzkich;
3) osób zatrudnionych w Państwowym Gospodarstwie Wodnym Wody Polskie oraz
Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej.
10. W skład zespołu wojewódzkiego wchodzą również wyznaczeni przez
Ministra Obrony Narodowej przedstawiciele Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
11. W skład zespołu wojewódzkiego może wchodzić przedstawiciel samorządu
województwa, wyznaczony przez marszałka województwa.
12. W skład zespołu wojewódzkiego mogą wchodzić inne osoby zaproszone
przez przewodniczącego.
art. 15.
więcej
zarządzania kryzysowego, w tym planowania cywilnego, wynikających z jego
kompetencji.
art. 16.
więcej
obsługę zapewniają komórki organizacyjne właściwe w sprawach zarządzania
kryzysowego w urzędach wojewódzkich.
2. Do zadań wojewódzkich centrów zarządzania kryzysowego należy:
1) pełnienie całodobowego dyżuru w celu zapewnienia przepływu informacji na
potrzeby zarządzania kryzysowego;
2) współdziałanie z centrami zarządzania kryzysowego organów administracji publicznej;
3) nadzór nad funkcjonowaniem systemu wykrywania i alarmowania oraz systemu
wczesnego ostrzegania ludności;
4) współpraca z podmiotami realizującymi monitoring środowiska;
5) współdziałanie z podmiotami prowadzącymi akcje ratownicze, poszukiwawcze i humanitarne;
6) dokumentowanie działań podejmowanych przez centrum;
7) realizacja zadań stałego dyżuru na potrzeby podwyższania gotowości obronnej państwa.
8) (uchylony)
3. Wojewódzkie centra zarządzania kryzysowego wykonują zadania określone
w art. 22 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. – Prawo o zgromadzeniach (Dz. U.
z 2019 r. poz. 631).
4. Wojewódzkie centra zarządzania kryzysowego wykonują zadania określone
w art. 92 ust. 1d i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.
art. 17.
więcej
obszarze powiatu jest starosta jako przewodniczący zarządu powiatu.
2. Do zadań starosty w sprawach zarządzania kryzysowego należy:
1) kierowanie monitorowaniem, planowaniem, reagowaniem i usuwaniem skutków
zagrożeń na terenie powiatu;
2) realizacja zadań z zakresu planowania cywilnego, w tym:
a) opracowywanie i przedkładanie wojewodzie do zatwierdzenia
powiatowego planu zarządzania kryzysowego,
b) realizacja zaleceń do powiatowych planów zarządzania kryzysowego,
c) wydawanie organom gminy zaleceń do gminnego planu zarządzania
kryzysowego,
d) zatwierdzanie gminnego planu zarządzania kryzysowego;
3) zarządzanie, organizowanie i prowadzenie szkoleń, ćwiczeń i treningów
z zakresu zarządzania kryzysowego;
4) wykonywanie przedsięwzięć wynikających z planu operacyjnego
funkcjonowania powiatów i miast na prawach powiatu;
5) zapobieganie, przeciwdziałanie i usuwanie skutków zdarzeń o charakterze
terrorystycznym;
5a) współdziałanie z Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w zakresie
przeciwdziałania, zapobiegania i usuwania skutków zdarzeń o charakterze
terrorystycznym;
6) organizacja i realizacja zadań z zakresu ochrony infrastruktury krytycznej.
3. Zadania, o których mowa w ust. 2, starosta wykonuje przy pomocy
powiatowej administracji zespolonej i jednostek organizacyjnych powiatu.
4. Starosta wykonuje zadania zarządzania kryzysowego przy pomocy
powiatowego zespołu zarządzania kryzysowego powołanego przez starostę, który
określa jego skład, organizację, siedzibę oraz tryb pracy, zwanego dalej „zespołem powiatowym”.
5. Zespół powiatowy wykonuje na obszarze powiatu zadania przewidziane dla
zespołu wojewódzkiego.
6. W skład zespołu powiatowego, którego pracami kieruje starosta, wchodzą
osoby powołane spośród:
1) osób zatrudnionych w starostwie powiatowym, powiatowych jednostkach
organizacyjnych lub jednostkach organizacyjnych stanowiących aparat
pomocniczy kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży powiatowych;
2) przedstawicieli społecznych organizacji ratowniczych.
7. W skład zespołu powiatowego mogą wchodzić inne osoby zaproszone przez starostę.
art. 18.
więcej
2. Powiatowe centra zarządzania kryzysowego zapewniają przepływ informacji
na potrzeby zarządzania kryzysowego oraz wykonują odpowiednio zadania, o których
mowa w art. 16 ust. 2.
3. Organizację, siedzibę oraz tryb pracy powiatowego centrum zarządzania
kryzysowego, w tym sposób całodobowego alarmowania członków zespołu
zarządzania kryzysowego oraz sposób zapewnienia całodobowego obiegu informacji
w sytuacjach kryzysowych, określa starosta.
4. W miejscowościach będących jednocześnie siedzibami powiatów i miast na
prawach powiatu, na podstawie porozumienia zawartego między tymi jednostkami
samorządu terytorialnego, może być tworzone wspólne centrum zarządzania
kryzysowego obejmujące zasięgiem działania obszar obu jednostek samorządu
terytorialnego.
art. 19.
więcej
terenie gminy jest wójt, burmistrz, prezydent miasta.
2. Do zadań wójta, burmistrza, prezydenta miasta w sprawach zarządzania
kryzysowego należy:
1) kierowanie monitorowaniem, planowaniem, reagowaniem i usuwaniem skutków
zagrożeń na terenie gminy;
2) realizacja zadań z zakresu planowania cywilnego, w tym:
a) realizacja zaleceń do gminnego planu zarządzania kryzysowego,
b) opracowywanie i przedkładanie staroście do zatwierdzenia gminnego planu
zarządzania kryzysowego;
3) zarządzanie, organizowanie i prowadzenie szkoleń, ćwiczeń i treningów
z zakresu zarządzania kryzysowego;
4) wykonywanie przedsięwzięć wynikających z planu operacyjnego
funkcjonowania gmin i gmin o statusie miasta;
5) zapobieganie, przeciwdziałanie i usuwanie skutków zdarzeń o charakterze
terrorystycznym;
5a) współdziałanie z Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w zakresie
przeciwdziałania, zapobiegania i usuwania skutków zdarzeń o charakterze
terrorystycznym;
6) organizacja i realizacja zadań z zakresu ochrony infrastruktury krytycznej.
3. Zadania, o których mowa w ust. 2, wójt, burmistrz, prezydent miasta
wykonuje przy pomocy komórki organizacyjnej urzędu gminy (miasta) właściwej
w sprawach zarządzania kryzysowego.
4. Organem pomocniczym wójta, burmistrza, prezydenta miasta w zapewnieniu
wykonywania zadań zarządzania kryzysowego jest gminny zespół zarządzania
kryzysowego powoływany przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta, który określa
jego skład, organizację, siedzibę oraz tryb pracy, zwany dalej „zespołem gminnym”.
5. Zespół gminny wykonuje na obszarze gminy zadania przewidziane dla zespołu
wojewódzkiego.
6. W skład zespołu gminnego, którego pracami kieruje wójt, burmistrz,
prezydent miasta, wchodzą osoby powołane spośród:
1) osób zatrudnionych w urzędzie gminy, gminnych jednostkach organizacyjnych
lub jednostkach pomocniczych;
2) pracowników zespolonych służb, inspekcji i straży, skierowanych przez
przełożonych do wykonywania zadań w tym zespole na wniosek wójta,
burmistrza, prezydenta miasta;
3) przedstawicieli społecznych organizacji ratowniczych.
7. W skład zespołu gminnego mogą wchodzić inne osoby zaproszone przez
wójta, burmistrza, prezydenta miasta.
art. 20.
więcej
(miasta) realizację następujących zadań:
1) całodobowe alarmowanie członków gminnego zespołu zarządzania
kryzysowego, a w sytuacjach kryzysowych zapewnienie całodobowego dyżuru
w celu zapewnienia przepływu informacji oraz dokumentowania prowadzonych
czynności;
2) współdziałanie z centrami zarządzania kryzysowego organów administracji
publicznej;
3) nadzór nad funkcjonowaniem systemu wykrywania i alarmowania oraz systemu
wczesnego ostrzegania ludności;
4) współpracę z podmiotami realizującymi monitoring środowiska;
5) współdziałanie z podmiotami prowadzącymi akcje ratownicze, poszukiwawcze
i humanitarne;
6) realizację zadań stałego dyżuru na potrzeby podwyższania gotowości obronnej państwa.
2. W celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, wójt, burmistrz, prezydent
miasta może tworzyć gminne (miejskie) centra zarządzania kryzysowego.
2a. W przypadku utworzenia, gminne (miejskie) centrum zarządzania
kryzysowego wykonuje zadania określone w art. 22 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 lipca
2015 r. – Prawo o zgromadzeniach.
3. Art. 18 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 20a. Organy właściwe w sprawach zarządzania kryzysowego mają prawo
żądania udzielenia informacji, gromadzenia i przetwarzania danych niezbędnych do
realizacji zadań określonych w ustawie.
Art. 20b. Ministrowie kierujący działami administracji rządowej, kierownicy
urzędów centralnych, wojewodowie, starostowie, wójtowie, burmistrzowie,
prezydenci miast, właściciele oraz posiadacze samoistni i zależni obiektów, instalacji,
urządzeń i usług infrastruktury krytycznej są obowiązani do udzielania dyrektorowi
Centrum, w wyznaczonym terminie, żądanych przez niego informacji i wyjaśnień
niezbędnych do realizacji zadań Centrum określonych w ustawie.
art. 21.
więcej
spoczywa na tym organie właściwym w sprawach zarządzania kryzysowego, który
pierwszy otrzymał informację o wystąpieniu zagrożenia. Organ ten niezwłocznie
informuje o zaistniałym zdarzeniu organy odpowiednio wyższego i niższego szczebla,
przedstawiając jednocześnie swoją ocenę sytuacji oraz informację o zamierzonych
działaniach.
Art. 21a. 1. Ministrowie kierujący działami administracji rządowej, kierownicy
urzędów centralnych oraz wojewodowie niezwłocznie informują dyrektora Centrum o
zagrożeniu, które może skutkować wystąpieniem na wskazanym obszarze sytuacji
kryzysowej, oraz o konieczności powiadomienia ludności o zagrożeniu.
2. Właściciele oraz posiadacze samoistni i zależni obiektów, instalacji, urządzeń
i usług infrastruktury krytycznej niezwłocznie informują dyrektora Centrum oraz
właściwe terytorialnie wojewódzkie centrum zarządzania kryzysowego o zakłóceniu
funkcjonowania tej infrastruktury, które może skutkować wystąpieniem na
wskazanym obszarze sytuacji kryzysowej.
3. Operator ruchomej publicznej sieci telekomunikacyjnej w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2019 r.
poz. 2460 oraz z 2020 r. poz. 374, 695 i 875), zwany dalej „operatorem”, jest
obowiązany, na żądanie dyrektora Centrum, do niezwłocznego, nieodpłatnego
wysłania lub wysyłania, komunikatów do wszystkich lub określonych przez dyrektora
Centrum grup użytkowników końcowych, w szczególności przebywających na
określonym przez niego obszarze, jednorazowo lub przez wskazany przez dyrektora
Centrum okres.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb współpracy
dyrektora Centrum z operatorem w celu realizacji obowiązku, o którym mowa
w ust. 3, niezbędne elementy komunikatu oraz sposób jego przekazywania
użytkownikom końcowym, mając na uwadze konieczność:
1) zapewnienia efektywnego i niezakłóconego przepływu informacji między
Centrum a operatorem;
2) zapewnienia sprawnej dystrybucji komunikatu na obszarze zagrożonym
wystąpieniem sytuacji kryzysowej oraz łatwości zrozumienia treści zawartych
w komunikacie i zastosowania się do nich.
Art. 21b. 1. Na potrzeby zapewnienia ochrony lokalnej społeczności w sytuacji
kryzysowej lub możliwości wystąpienia sytuacji kryzysowej wójt, burmistrz,
prezydent miasta określa szczególne formy udzielania pomocy dla lokalnej społeczności.
2. Wójt, burmistrz, prezydent miasta sporządza wykaz szczególnych form
udzielania pomocy dla lokalnej społeczności oraz informuje, w sposób zwyczajowo
przyjęty oraz w tłumaczeniu na język migowy, mieszkańców o warunkach korzystania z pomocy.
3. Uwzględnienie w wykazie, o którym mowa w ust. 2, następuje na wniosek
osoby wymagającej wsparcia lub jej opiekuna prawnego.
art. 22.
więcej
urzędów centralnych, wojewodowie, starostowie i wójtowie, burmistrzowie,
prezydenci miast mogą powoływać ekspertów do udziału w pracach właściwych
zespołów zarządzania kryzysowego.
art. 23.
więcej
art. 24.
więcej
art. 25.
więcej
niemożliwe lub może okazać się niewystarczające, o ile inne przepisy nie stanowią
inaczej, Minister Obrony Narodowej, na wniosek wojewody, może przekazać do jego
dyspozycji pododdziały lub oddziały Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwane
dalej „oddziałami Sił Zbrojnych”, wraz ze skierowaniem ich do wykonywania zadań
z zakresu zarządzania kryzysowego.
2. W realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego mogą uczestniczyć
oddziały Sił Zbrojnych, stosownie do ich przygotowania specjalistycznego, zgodnie
z wojewódzkim planem zarządzania kryzysowego.
3. Do zadań, o których mowa w ust. 2, należy:
1) współudział w monitorowaniu zagrożeń;
2) wykonywanie zadań związanych z oceną skutków zjawisk zaistniałych na
obszarze występowania zagrożeń;
3) wykonywanie zadań poszukiwawczo-ratowniczych;
4) ewakuowanie poszkodowanej ludności i mienia;
5) wykonywanie zadań mających na celu przygotowanie warunków do czasowego
przebywania ewakuowanej ludności w wyznaczonych miejscach;
6) współudział w ochronie mienia pozostawionego na obszarze występowania
zagrożeń;
7) izolowanie obszaru występowania zagrożeń lub miejsca prowadzenia akcji
ratowniczej;
8) wykonywanie prac zabezpieczających, ratowniczych i ewakuacyjnych przy
zagrożonych obiektach budowlanych i zabytkach;
9) prowadzenie prac wymagających użycia specjalistycznego sprzętu technicznego
lub materiałów wybuchowych będących w zasobach Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej;
10) usuwanie materiałów niebezpiecznych i ich unieszkodliwianie,
z wykorzystaniem sił i środków będących na wyposażeniu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej;
11) likwidowanie skażeń chemicznych oraz skażeń i zakażeń biologicznych;
12) usuwanie skażeń promieniotwórczych;
13) wykonywanie zadań związanych z naprawą i odbudową infrastruktury
technicznej;
14) współudział w zapewnieniu przejezdności szlaków komunikacyjnych;
15) udzielanie pomocy medycznej i wykonywanie zadań sanitarnohigienicznych
i przeciwepidemicznych.
16) (uchylony)
4. Plan, o którym mowa w ust. 2, podlega uzgodnieniu z właściwymi organami
wskazanymi przez Ministra Obrony Narodowej.
5. Oddziały Sił Zbrojnych mogą być przekazane do dyspozycji wojewody
w składzie etatowym albo jako tworzone doraźnie zgrupowania zadaniowe.
6. Koordynowanie udziału oddziałów Sił Zbrojnych w realizacji zadań,
o których mowa w ust. 3, w zależności od obszaru występowania zagrożeń,
zapewniają odpowiednio organy, o których mowa w art. 14 ust. 1, art. 17 ust. 1 i art.
19 ust. 1. Obejmuje ono przedsięwzięcia mające na celu sprawne włączenie oddziałów
Sił Zbrojnych do realizacji zadań, z uwzględnieniem czasu i miejsca ich użycia oraz
sposobu współdziałania z innymi podmiotami.
7. Zadania dla oddziałów Sił Zbrojnych organy, o których mowa w art. 14 ust. 1,
art. 17 ust. 1 i art. 19 ust. 1, przekazują wyłącznie ich dowódcom.
8. Dowodzenie oddziałami Sił Zbrojnych odbywa się na zasadach określonych
w regulaminach wojskowych i według procedur obowiązujących w Siłach Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej.
9. Użycie oddziałów Sił Zbrojnych w sytuacji kryzysowej nie może zagrozić ich
zdolności do realizacji zadań wynikających z Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
i ratyfikowanych umów międzynarodowych.
Art. 25a. 1. W przypadku nakazu odstrzału, o którym mowa
w art. 46 ust. 3 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2020 r. poz. 1421), jeżeli jest to
niezbędne ze względu na rodzaj i skalę zagrożenia, minister właściwy do spraw
wewnętrznych, na wniosek wojewody, może przekazać do jego dyspozycji doraźne
zgrupowanie zadaniowe sformowane z policjantów, funkcjonariuszy Straży
Granicznej lub funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej, którzy posiadają
uprawnienia do wykonywania polowania, celem ich użycia do odstrzału sanitarnego
zwierząt wolno żyjących (dzikich) na określonych obszarach.
2. Dowodzenie doraźnymi zgrupowaniami zadaniowymi, o których mowa
w ust. 1, powierzane jest odpowiednio policjantowi, funkcjonariuszowi Straży
Granicznej lub funkcjonariuszowi Państwowej Straży Pożarnej wskazanemu przez
właściwego miejscowo komendanta odpowiednio Policji, Straży Granicznej lub
Państwowej Straży Pożarnej, a w przypadku stworzenia doraźnego zgrupowania
zadaniowego złożonego z policjantów, funkcjonariuszy Straży Granicznej lub
funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej – policjantowi wskazanemu przez
właściwego miejscowo komendanta Policji.
Art. 25b. 1. Jeżeli w sytuacji kryzysowej użycie innych sił i środków jest
niemożliwe lub może okazać się niewystarczające, Minister Obrony Narodowej, na
wniosek wojewody, może przekazać do jego dyspozycji doraźne zgrupowanie
zadaniowe sformowane z żołnierzy, którzy posiadają uprawnienia do wykonywania
polowania, celem użycia ich do odstrzału, o którym mowa w art. 46 ust. 3 pkt 8
ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób
zakaźnych zwierząt, zwierząt wolno żyjących (dzikich) na określonych obszarach.
2. Dowodzenie doraźnymi zgrupowaniami zadaniowymi, o których mowa
w ust. 1, odbywa się na zasadach określonych w regulaminach wojskowych i według
procedur obowiązujących w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Użycie doraźnych zgrupowań zadaniowych w sytuacji kryzysowej nie może
zagrozić zdolności Sił Zbrojnych do realizacji zadań wynikających z Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej i ratyfikowanych umów międzynarodowych.
Art. 25c. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 25a i art. 25b, odpowiednio
policjanci, funkcjonariusze Straży Granicznej, funkcjonariusze Państwowej Straży
Pożarnej i żołnierze używają broni myśliwskiej prywatnej lub użyczonej zgodnie
z przepisami ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2020 r.
poz. 955).
2. Odpowiedzialność za szkody wyrządzone przez policjantów, funkcjonariuszy
Straży Granicznej, funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej i żołnierzy
realizujących zadania, o których mowa w ust. 1, ponosi wojewoda.
3. W przypadkach, o których mowa w art. 25a i art. 25b:
1) nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia
zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt dotyczących ryczałtu;
2) policjanci, funkcjonariusze Straży Granicznej, funkcjonariusze Państwowej
Straży Pożarnej i żołnierze współpracują z zarządcą lub dzierżawcą obwodu łowieckiego.
Art. 25d. W przypadkach, o których mowa w art. 25a i art. 25b, do obowiązków
wojewody należy:
1) zapewnienie amunicji do broni, o której mowa w art. 25c ust. 1;
2) zwrot kosztów transportu, zakwaterowania i wyżywienia doraźnych zgrupowań
zadaniowych; zwrot kosztów zakwaterowania lub wyżywienia nie przysługuje
w przypadku zapewnienia w miejscu wykonywania czynności bezpłatnego
zakwaterowania lub wyżywienia.
art. 26.
więcej
kryzysowego na poziomie gminnym, powiatowym i wojewódzkim planuje się
w ramach budżetów odpowiednio gmin, powiatów i samorządów województw.
2. Finansowanie wykonywania zadań z zakresu zarządzania kryzysowego na
poziomie krajowym planuje się w ramach budżetu państwa w częściach, którymi
dysponują wojewodowie, minister właściwy do spraw wewnętrznych i inni
ministrowie kierujący działami administracji rządowej oraz centralne organy
administracji rządowej.
3. Na finansowanie zadań zleconych z zakresu administracji rządowej, o których
mowa w ust. 2, jednostki samorządu terytorialnego otrzymują z budżetu państwa
dotacje celowe w wysokości zapewniającej realizację tych zadań.
4. W budżecie jednostki samorządu terytorialnego tworzy się rezerwę celową na
realizację zadań własnych z zakresu zarządzania kryzysowego w wysokości nie
mniejszej niż 0,5% wydatków budżetu jednostki samorządu terytorialnego,
pomniejszonych o wydatki inwestycyjne, wydatki na wynagrodzenia i pochodne oraz
wydatki na obsługę długu.
5. Na dofinansowanie zadań własnych z zakresu zarządzania kryzysowego
jednostki samorządu terytorialnego mogą otrzymywać dotacje celowe z budżetu państwa.
6. Zasady otrzymywania i rozliczania dotacji, o których mowa w ust. 3 i 5,
określają przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869, z późn. zm.) i ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach
jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 23, 374 i 1086).
art. 27.
więcej
art. 28.
więcej
zm.) w art. 34 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Obowiązek określony w ust. 1 dotyczy również:
1) wydanych na podstawie ustaw obwieszczeń, uchwał lub zarządzeń pochodzących od organów administracji rządowej w województwie, nadesłanych w formie zwięzłych komunikatów w celu ogłoszenia w
dzienniku lub odpowiednim czasopiśmie na terenie jego działania;
2) komunikatów przekazywanych przez organy administracji rządowej i
samorządu terytorialnego w zakresie sytuacji kryzysowych, o których
mowa w ustawie z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym
(Dz. U. Nr 89, poz. 590).”.
art. 29.
więcej
Nr 147, poz. 1229, z późn. zm.) w art. 14 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Wojewoda i starosta wykonują swoje zadania przy pomocy odpowiednio wojewódzkiego i powiatowego zespołu zarządzania kryzysowego, działających
na podstawie ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym
(Dz. U. Nr 89, poz. 590).”.
art. 30.
więcej
558 i Nr 74, poz. 676 oraz z 2006 r. Nr 50, poz. 360 i Nr 191, poz. 1410) uchyla się
art. 12.
art. 31.
więcej
(Dz.U. Nr 191, poz. 1410) w art. 29:
1) w ust. 2 kropkę na końcu zastępuje się średnikiem oraz dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
„5) pełnienie całodobowego dyżuru.”;
2) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
„5. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, kierując się koniecznością zapewnienia realizacji zadań, o których mowa w ustawie, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres uprawnień i obowiązków lekarza koordynatora ratownictwa medycznego.”.
art. 32.
więcej
kryzysowego i wojewódzkie zespoły reagowania kryzysowego, utworzone na
podstawie ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej, stają się
z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy odpowiednio gminnymi zespołami
zarządzania kryzysowego, powiatowymi zespołami zarządzania kryzysowego
i wojewódzkimi zespołami zarządzania kryzysowego.
art. 33.
więcej
Rządu do spraw organizacji Rządowego Centrum Bezpieczeństwa.
art. 34.
więcej
w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
2. Plany sporządzane w terminie, o którym mowa w ust. 1, mogą nie zawierać
map, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. a.
art. 35.
więcej
z wyjątkiem art. 33, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców