Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności

art. 1. więcej Art. 1. 1. Ustawa określa:
1) zasady funkcjonowania systemu oceny zgodności z zasadniczymi
i szczegółowymi wymaganiami dotyczącymi wyrobów;
2) (uchylony)
3) zasady i tryb autoryzacji jednostek certyfikujących i kontrolujących oraz
laboratoriów, a także sposób zgłaszania Komisji Europejskiej i państwom
członkowskim Unii Europejskiej autoryzowanych jednostek i laboratoriów;
4) (uchylony)
5) zasady działania systemu kontroli wyrobów zgodnie z ramami nadzoru rynku
ustanowionymi w rozporządzeniu (WE) nr 765/2008.
1a. Przepisy ustawy stosuje się do następujących rodzajów wyrobów:
1) (uchylony)
2) wodnych kotłów grzewczych opalanych paliwami ciekłymi lub gazowymi;
3) urządzeń używanych na zewnątrz pomieszczeń w zakresie emisji hałasu do środowiska;
4) (uchylony)
5) (uchylony)
6) wyrobów ze szkła kryształowego;
7) maszyn;
8) wyrobów aerozolowych;
9) sprzętu elektrycznego i elektronicznego w zakresie ograniczenia stosowania
niektórych substancji niebezpiecznych;
10) (uchylony)
11) wyrobów wykorzystujących energię, dla których określono wymagania w aktach
wykonawczych do art. 15 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady
2009/125/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającej ogólne zasady
ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów związanych
z energią (Dz. Urz. UE L 285 z 31.10.2009, str. 10, z późn. zm.).
2. Przepisy ustawy stosuje się do wyrobów medycznych, o których mowa
w art. 24 i art. 25 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U.
z 2017 r. poz. 211 oraz z 2018 r. poz. 650) i w zakresie tam określonym, oraz do:
1) wyrobów medycznych i wyposażenia wyrobów medycznych,
2) wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro i wyposażenia wyrobów
medycznych do diagnostyki in vitro
– w zakresie, w jakim do tych wyrobów mają zastosowanie wymagania dotyczące
ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie
elektrycznym i elektronicznym.
2a. (uchylony)
3. (uchylony)
3a. (uchylony)
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. (uchylony)

art. 2. więcej Art. 2. Celem ustawy jest:
1) eliminowanie zagrożeń stwarzanych przez wyroby dla życia lub zdrowia
użytkowników i konsumentów oraz mienia, a także zagrożeń dla środowiska;
2) znoszenie barier technicznych w handlu i ułatwianie międzynarodowego obrotu towarowego;
3) stworzenie warunków do rzetelnej oceny wyrobów i procesów ich wytwarzania
przez kompetentne i niezależne podmioty.

art. 3. więcej Art. 3. System oceny zgodności tworzą:
1) przepisy określające zasadnicze i szczegółowe wymagania dotyczące wyrobów;
2) przepisy oraz normy określające działanie podmiotów uczestniczących
w procesie oceny zgodności.

Art. 3a. System kontroli wyrobów obejmuje:
1) kontrolę spełniania przez wyroby zasadniczych, szczegółowych lub innych wymagań;
2) postępowanie w sprawie wprowadzonych do obrotu lub oddanych do użytku
wyrobów niezgodnych z zasadniczymi, szczegółowymi lub innymi wymaganiami.

art. 4. więcej Art. 4. W procesie oceny zgodności uczestniczą producenci, ich upoważnieni
przedstawiciele, importerzy, jednostki certyfikujące, jednostki kontrolujące oraz laboratoria.

art. 5. więcej Art. 5. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) wyrobie – należy przez to rozumieć rzecz, bez względu na stopień jej
przetworzenia, przeznaczoną do wprowadzenia do obrotu lub oddania do użytku,
z wyjątkiem artykułów rolno-spożywczych oraz środków żywienia zwierząt;
2) wprowadzeniu do obrotu – należy przez to rozumieć udostępnienie przez
producenta, jego upoważnionego przedstawiciela lub importera, nieodpłatnie
albo za opłatą, po raz pierwszy na terytorium państwa członkowskiego Unii
Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym wyrobu w celu jego używania lub dystrybucji;
3) oznakowaniu zgodności – należy przez to rozumieć oznakowanie potwierdzające
zgodność wyrobu z zasadniczymi lub szczegółowymi wymaganiami;
4) laboratorium – należy przez to rozumieć laboratorium badawcze lub
laboratorium pomiarowe;
5) upoważnionym przedstawicielu – należy przez to rozumieć osobę fizyczną lub
prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej,
mającą siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub
państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym upoważnioną
przez producenta na piśmie do działania w jego imieniu;
6) jednostce kontrolującej – należy przez to rozumieć jednostkę dokonującą
sprawdzenia projektu wyrobu, wyrobu lub procesu jego wytwarzania oraz
ustalenia ich zgodności z zasadniczymi lub szczegółowymi wymaganiami;
7) jednostce certyfikującej – należy przez to rozumieć niezależną od podmiotów
wymienionych w pkt 2 jednostkę dokonującą certyfikacji, o której mowa w pkt 8;
7a) jednostce oceniającej zgodność – należy przez to rozumieć jednostkę, o której
mowa w art. 2 pkt 13 rozporządzenia (WE) nr 765/2008;
8) certyfikacji – należy przez to rozumieć działanie jednostki certyfikującej,
wykazujące, że należycie zidentyfikowany wyrób lub proces jego wytwarzania
są zgodne z zasadniczymi lub szczegółowymi wymaganiami;
9) certyfikacie zgodności – należy przez to rozumieć dokument wydany przez
notyfikowaną jednostkę certyfikującą, potwierdzający, że wyrób i proces jego
wytwarzania są zgodne z zasadniczymi wymaganiami;
10) deklaracji zgodności – należy przez to rozumieć oświadczenie producenta lub
jego upoważnionego przedstawiciela stwierdzające na jego wyłączną
odpowiedzialność, że wyrób jest zgodny z zasadniczymi wymaganiami;
11) akredytacji – należy przez to rozumieć akredytację, o której mowa w art. 2
pkt 10 rozporządzenia (WE) nr 765/2008;
12) autoryzacji – należy przez to rozumieć zakwalifikowanie przez ministra lub
kierownika urzędu centralnego, właściwego ze względu na przedmiot oceny
zgodności, zgłaszającej się jednostki lub laboratorium do procesu notyfikacji;
13) notyfikacji – należy przez to rozumieć zgłoszenie Komisji Europejskiej
i państwom członkowskim Unii Europejskiej autoryzowanych jednostek
certyfikujących i kontrolujących oraz autoryzowanych laboratoriów właściwych
do wykonywania czynności określonych w procedurach oceny zgodności;
14) normie zharmonizowanej – należy przez to rozumieć normę zharmonizowaną
w rozumieniu art. 2 pkt 9 rozporządzenia (WE) nr 765/2008, której tytuł i numer
zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;
15) dyrektywach nowego podejścia – należy przez to rozumieć dyrektywy
Wspólnoty Europejskiej, uchwalone zgodnie z zasadami zawartymi w uchwale Rady Unii Europejskiej z dnia 7 maja 1985 r., w sprawie nowego podejścia do harmonizacji technicznej oraz normalizacji;
16) zasadniczych wymaganiach – należy przez to rozumieć wymagania w zakresie
cech wyrobu, jego projektowania lub wytwarzania, określone w dyrektywach
nowego podejścia;
17) szczegółowych wymaganiach – należy przez to rozumieć wymagania, które
powinien spełniać wyrób, określone w aktach prawnych Wspólnot Europejskich
innych niż dyrektywy nowego podejścia;
18) (uchylony)
19) oddaniu do użytku – należy przez to rozumieć pierwsze na terytorium państwa
członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym zgodne z przeznaczeniem użycie wyrobu, który nie
został wprowadzony do obrotu;
20) producencie – należy przez to rozumieć osobę fizyczną lub prawną albo
jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która projektuje
i wytwarza wyrób, albo dla której ten wyrób zaprojektowano lub wytworzono,
w celu wprowadzenia go do obrotu lub oddania do użytku pod własną nazwą lub znakiem;
21) importerze – należy przez to rozumieć osobę fizyczną lub prawną albo jednostkę
organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, mającą siedzibę na
terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa
członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, która wprowadza do
obrotu lub oddaje do użytku wyroby pochodzące z krajów trzecich;
22) specyfikacjach zharmonizowanych – należy przez to rozumieć specyfikacje
techniczne inne niż normy europejskie, w szczególności dokumenty normatywne
Międzynarodowej Organizacji Metrologii Prawnej (OIML), uznane przez
Komisję Europejską i ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C;
23) dystrybutorze – należy przez to rozumieć osobę fizyczną lub prawną albo
jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która dostarcza lub
udostępnia wyrób po jego wprowadzeniu do obrotu;
24) innych wymaganiach – należy przez to rozumieć wymagania związane
z wyrobem lub projektem wyrobu, określone w dyrektywach nowego podejścia
lub w przepisach wydanych na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy, inne niż
zasadnicze lub szczegółowe wymagania.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Wyroby wprowadzane do obrotu lub oddawane do użytku podlegają
ocenie zgodności z:
1) zasadniczymi wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie
art. 9 ust. 1 albo
2) szczegółowymi wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na
podstawie art. 10 ust. 1, albo
3) zasadniczymi lub szczegółowymi wymaganiami określonymi w odrębnych ustawach.
2. Dokonanie oceny zgodności, o której mowa w ust. 1, jest obowiązkowe przed
wprowadzeniem wyrobu do obrotu lub oddaniem do użytku.
3. Niezależnie od oceny zgodności, o której mowa w ust. 1, dozwolone jest
dokonywanie dobrowolnej oceny zgodności na warunkach uzgodnionych w umowie
zawartej przez zainteresowane strony.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Podczas dokonywania oceny zgodności z zasadniczymi wymaganiami
wyrób może być poddawany:
1) badaniom przez:
a) producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela, jeżeli nie jest
wymagane przeprowadzenie badań przez laboratorium niezależne od
dostawcy i odbiorcy,
b) notyfikowane laboratorium, jeżeli jest wymagane przeprowadzenie badań
przez laboratorium niezależne od dostawcy i odbiorcy;
2) sprawdzeniu zgodności z zasadniczymi wymaganiami – przez notyfikowaną
jednostkę kontrolującą;
3) certyfikacji – przez notyfikowaną jednostkę certyfikującą.
2. Pozytywny wynik oceny zgodności z zasadniczymi wymaganiami
dokonywanej przez notyfikowaną jednostkę certyfikującą stanowi podstawę do
wydania producentowi lub jego upoważnionemu przedstawicielowi certyfikatu zgodności.

Art. 7a. 1. Oceny zgodności wyrobu ze szczegółowymi wymaganiami dokonuje
producent lub importer, w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie
art. 10 ust. 1 lub w odrębnych ustawach.
2. Minister właściwy ze względu na przedmiot oceny zgodności może upoważnić
kompetentną jednostkę do wykonywania zadań dotyczących oceny zgodności,
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 10 ust. 1.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel, który poddał wyrób
lub proces jego wytwarzania ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami
i potwierdził ich zgodność, wystawia deklarację zgodności, jeżeli zastosowana
procedura oceny zgodności to przewiduje, i umieszcza oznakowanie zgodności
zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 9
ust. 1 lub w odrębnych ustawach.
2. W przypadku gdy deklarację zgodności sporządzono w innym języku niż
język polski, a z przepisów wydanych na podstawie art. 9 ust. 1 lub z odrębnych ustaw
wynika obowiązek dołączenia jej do wyrobu, producent lub jego upoważniony
przedstawiciel albo importer powinien deklarację tę przetłumaczyć na język polski,
o ile wyrób jest przeznaczony do używania lub dystrybucji na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel jest obowiązany przekazać
niezwłocznie ministrowi właściwemu ze względu na przedmiot oceny zgodności
i Komisji Europejskiej kopię deklaracji zgodności, o ile obowiązek ten wynika
z przepisów wydanych na podstawie art. 9 ust. 1.
4. Zabrania się umieszczania na wyrobie, który nie spełnia zasadniczych
wymagań, lub do którego nie zastosowano właściwej procedury oceny zgodności
określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 1 lub w odrębnych
ustawach, oznakowania zgodności lub znaków podobnych mogących wprowadzać
w błąd użytkownika, konsumenta lub dystrybutora tego wyrobu.
5. Zabrania się wprowadzania do obrotu lub oddawania do użytku wyrobu
nieposiadającego oznakowania zgodności, jeżeli wyrób ten podlega takiemu oznakowaniu.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Minister właściwy ze względu na przedmiot oceny zgodności określi,
w drodze rozporządzeń, zasadnicze wymagania dla wyrobów podlegających ocenie
zgodności oraz procedury oceny zgodności, biorąc pod uwagę rodzaje wyrobów oraz
stopień stwarzanych przez nie zagrożeń, a także inne wymagania zawarte
w dyrektywach nowego podejścia.
2. Minister właściwy ze względu na przedmiot oceny zgodności określi, wydając
rozporządzenia, o których mowa w ust. 1, w szczególności metody badań, sposób
oznakowania wyrobów oraz wzór znaku.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Minister właściwy ze względu na przedmiot oceny zgodności może
określić, w drodze rozporządzeń, szczegółowe wymagania dla wyrobów, które mogą
stwarzać zagrożenie albo służą ochronie lub ratowaniu życia, zdrowia, mienia lub
środowiska, biorąc pod uwagę rodzaje wyrobów oraz stopień stwarzanych przez nie
zagrożeń, a także inne wymagania zawarte w innych aktach prawnych Wspólnoty
Europejskiej niż dyrektywy nowego podejścia.
2. Minister właściwy ze względu na przedmiot oceny zgodności, wydając
rozporządzenia, o których mowa w ust. 1, określi, w zależności od rodzaju wyrobów,
w szczególności sposoby identyfikacji i oznakowania wyrobów oraz warunki i tryb
przeprowadzania badań.

art. 11. więcej Art. 11. (uchylony).

art. 12. więcej Art. 12. Domniemywa się, że wyrób, na którym umieszczono oznakowanie
zgodności lub dla którego sporządzono dokumentację potwierdzającą spełnienie
zasadniczych wymagań, jest zgodny z wymaganiami określonymi w obowiązujących przepisach.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Domniemywa się, że wyrób spełnia określone zasadnicze
wymagania, jeżeli jest zgodny z odpowiednimi postanowieniami norm
zharmonizowanych lub specyfikacji zharmonizowanych.
2. W przypadku gdy producent lub jego upoważniony przedstawiciel nie wykaże
zgodności wyrobu z odpowiednimi postanowieniami norm zharmonizowanych lub specyfikacji zharmonizowanych, jest obowiązany wykazać zgodność wyrobu
z zasadniczymi wymaganiami na podstawie innych dowodów.
3. Prezes Polskiego Komitetu Normalizacyjnego ogłasza dwa razy w roku,
w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
„Monitor Polski”, numery i tytuły norm zharmonizowanych wraz z tytułami aktów
prawnych wdrażających dyrektywy nowego podejścia i danymi dotyczącymi miejsca
ich publikacji, a także informacje o ogłoszonych przez Komisję Europejską okresach
przejściowych stosowania domniemania zgodności i ostrzeżeniach dotyczących
ograniczenia domniemania zgodności, według stanu na dzień 30 czerwca i dzień
31 grudnia każdego roku.
4. Prezes Głównego Urzędu Miar ogłasza raz na 12 miesięcy, w drodze
obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor
Polski”, numery i tytuły ustanowionych w danym roku dokumentów normatywnych
Międzynarodowej Organizacji Metrologii Prawnej (OIML) wraz ze wskazaniem tych
postanowień, których spełnienie pozwala na domniemanie zgodności wyrobu
z zasadniczymi wymaganiami, a także tytuły aktów prawnych wdrażających
dyrektywy nowego podejścia dotyczące przyrządów pomiarowych wraz z danymi
dotyczącymi miejsca ich publikacji.

Art. 13a. 1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel jest obowiązany
przechowywać dokumentację dotyczącą wyrobów oraz wyników dokonanej oceny
zgodności wyrobów z zasadniczymi wymaganiami przez okres 10 lat od daty
wyprodukowania ostatniego wyrobu, którego dokumentacja ta dotyczy, o ile przepisy
szczególne nie stanowią inaczej.
2. Jeżeli producent ma siedzibę poza terytorium państw członkowskich Unii
Europejskiej i państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i nie ustanowił
upoważnionego przedstawiciela, do przechowywania kopii dokumentacji dotyczącej
wyrobu i przeprowadzonej oceny zgodności przez okres, o którym mowa w ust. 1,
obowiązany jest importer.

art. 14. więcej Art. 14. Notyfikowane jednostki certyfikujące, notyfikowane jednostki
kontrolujące oraz notyfikowane laboratoria, o których mowa w art. 7, dokonują oceny zgodności z uwzględnieniem przepisów o ochronie informacji stanowiących
tajemnicę przedsiębiorstwa i innych informacji prawnie chronionych.

art. 15. więcej Art. 15. (uchylony).

art. 16. więcej Art. 16. (uchylony).

art. 17. więcej Art. 17. (uchylony).

art. 18. więcej Art. 18. (uchylony).

art. 19. więcej Art. 19. 1. Jednostki certyfikujące, jednostki kontrolujące oraz laboratoria
w celu uzyskania notyfikacji mogą ubiegać się o autoryzację w zakresie
nieprzekraczającym zakresu posiadanej akredytacji, z zastrzeżeniem ust. 6.
2. Jednostki certyfikujące, jednostki kontrolujące oraz laboratoria, o których
mowa w ust. 1, powinny spełniać następujące kryteria:
1) posiadać personel o odpowiedniej wiedzy technicznej w zakresie wyrobów
i danej procedury oceny zgodności;
2) być niezależne i bezstronne w stosunku do podmiotów bezpośrednio lub
pośrednio związanych z procesem produkcji wyrobu;
3) dysponować odpowiednim sprzętem.
4) (uchylony)
3. Autoryzacja jest udzielana na wniosek jednostki certyfikującej, jednostki
kontrolującej albo laboratorium, spełniających kryteria określone w ust. 2, pod warunkiem:
1) uzyskania certyfikatu akredytacji;
2) ubezpieczenia się od odpowiedzialności cywilnej w wysokości odpowiedniej dla
ryzyka związanego z prowadzoną działalnością;
3) spełnienia dodatkowych kryteriów określonych w rozporządzeniach wydanych
na podstawie art. 9 ust. 1 albo wymagań określonych w odrębnych ustawach.
4. Wniosek o udzielenie autoryzacji zawiera:
1) oznaczenie jednostki certyfikującej lub kontrolującej albo laboratorium
ubiegających się o autoryzację, ich siedziby i adresu;
2) numer w rejestrze właściwym dla jednostki certyfikującej lub kontrolującej albo laboratorium;
3) określenie zakresu autoryzacji.
5. Do wniosku o udzielenie autoryzacji dołącza się dokumenty potwierdzające
spełnienie kryteriów, o których mowa w ust. 2 i 3.
5a. Minister właściwy do spraw gospodarki określi wzór wniosku o udzielenie
autoryzacji, w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia
17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.
6. Warunki, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2, nie dotyczą jednostek
certyfikujących, jednostek kontrolujących i laboratoriów jednostek administracji
rządowej wykonujących w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej czynności związane z
prawną kontrolą metrologiczną przyrządów pomiarowych na podstawie ustawy z dnia
11 maja 2001 r. – Prawo o miarach (Dz. U. z 2018 r. poz. 376, 650, 1338, 1480 i 1669).
7. Warunek, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, nie dotyczy akredytowanych
jednostek certyfikujących lub kontrolujących oraz akredytowanych laboratoriów
wykonujących czynności w zakresie wyrobów wykorzystywanych na cele obronności
lub bezpieczeństwa państwa oraz służących do ochrony informacji niejawnych.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Autoryzacji dokonuje minister albo kierownik urzędu centralnego
właściwy ze względu na przedmiot oceny zgodności, zwany dalej „ministrem albo
kierownikiem urzędu centralnego”, w drodze decyzji administracyjnej.
2. Minister albo kierownik urzędu centralnego może, w drodze decyzji
administracyjnej, ograniczyć zakres autoryzacji lub cofnąć autoryzację w przypadku
stwierdzenia naruszenia warunków autoryzacji, o których mowa w art. 19 ust. 3,
w zależności od charakteru i znaczenia naruszenia; minister albo kierownik urzędu
centralnego niezwłocznie informuje ministra właściwego do spraw gospodarki
o podjętej decyzji.
3. (uchylony)

art. 21. więcej Art. 21. 1. Ministrowie i kierownicy urzędów centralnych notyfikują
autoryzowane jednostki certyfikujące i jednostki kontrolujące oraz autoryzowane
laboratoria Komisji Europejskiej i państwom członkowskim Unii Europejskiej.
2. W przypadku gdy notyfikowana jednostka certyfikująca i jednostka
kontrolująca oraz notyfikowane laboratorium nie spełniają wymagań określonych
w rozporządzeniach wydanych na podstawie art. 9 ust. 1 albo w odrębnych ustawach
i nie wywiązują się ze swoich obowiązków, a także została im cofnięta autoryzacja lub
zakres autoryzacji został ograniczony, minister lub kierownik urzędu centralnego cofa
notyfikację lub ogranicza jej zakres; minister lub kierownik urzędu centralnego
o podjętej decyzji informuje Komisję Europejską i państwa członkowskie Unii Europejskiej.

art. 22. więcej Art. 22. Minister oraz kierownik urzędu centralnego sprawują nadzór nad
notyfikowanymi jednostkami certyfikującymi i jednostkami kontrolującymi oraz
notyfikowanymi laboratoriami w zakresie określonym w art. 19 ust. 3.

art. 23. więcej Art. 23. Notyfikowane jednostki certyfikujące są obowiązane informować
właściwego ministra lub kierownika urzędu centralnego o odmowie wydania,
ograniczeniu zakresu, zawieszeniu lub cofnięciu certyfikatów zgodności.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Minister oraz kierownik urzędu centralnego są uprawnieni do kontroli
notyfikowanych jednostek certyfikujących i jednostek kontrolujących oraz
notyfikowanych laboratoriów.
2. Czynności kontrolne przeprowadza się na podstawie upoważnienia wydanego
przez ministra albo kierownika urzędu centralnego, które zawiera:
1) oznaczenie osoby dokonującej kontroli;
2) nazwę kontrolowanej notyfikowanej jednostki certyfikującej lub kontrolującej
albo notyfikowanego laboratorium;
3) zakres kontroli.
3. Osoby upoważnione przez ministra oraz kierownika urzędu centralnego do
dokonania kontroli są uprawnione do:
1) wstępu na teren nieruchomości, obiektu i lokalu notyfikowanej jednostki
certyfikującej i kontrolującej oraz notyfikowanego laboratorium w dniach
i godzinach ich pracy;
2) żądania ustnych i pisemnych wyjaśnień oraz okazania dokumentów związanych
z działalnością objętą notyfikacją;
3) żądania udzielenia, w wyznaczonym terminie, pisemnych i ustnych wyjaśnień
w sprawach objętych zakresem kontroli.
4. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kontrolowanego lub osoby
przez niego upoważnionej.
5. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół i przedstawia organom
kontrolowanej notyfikowanej jednostki certyfikującej i jednostki kontrolującej oraz
notyfikowanemu laboratorium.
6. (uchylony)

art. 25. więcej Art. 25. (uchylony).

art. 26. więcej Art. 26. (uchylony).

art. 27. więcej Art. 27. (uchylony).

art. 28. więcej Art. 28. (uchylony).

art. 29. więcej Art. 29. (uchylony).

art. 30. więcej Art. 30. (uchylony).

art. 31. więcej Art. 31. (uchylony).

art. 32. więcej Art. 32. (uchylony).

art. 33. więcej Art. 33. (uchylony).

art. 34. więcej Art. 34. (uchylony).

art. 35. więcej Art. 35. (uchylony).

art. 36. więcej Art. 36. (uchylony).

art. 37. więcej Art. 37. (uchylony).

art. 38. więcej Art. 38. 1. System kontroli wyrobów tworzą organy wymienione w ust. 2 i 3,
zwane dalej „organami wyspecjalizowanymi”, oraz organy celne.
2. Kontrolę spełniania przez wyroby zasadniczych, szczegółowych lub innych
wymagań prowadzą:
1) wojewódzcy inspektorzy Inspekcji Handlowej;
2) inspektorzy pracy;
3) Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej;
4) organy Inspekcji Ochrony Środowiska;
5) (uchylony)
6) organy nadzoru budowlanego;
7) Prezes Wyższego Urzędu Górniczego;
8) (uchylony)
9) wojewódzcy inspektorzy transportu drogowego.
3. Postępowania w zakresie wprowadzonych do obrotu lub oddanych do użytku
wyrobów niezgodnych z zasadniczymi, szczegółowymi lub innymi wymaganiami prowadzą:
1) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej „Prezesem UOKiK”;
2) okręgowi inspektorzy pracy;
3) Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej;
4) wojewódzcy inspektorzy ochrony środowiska;
5) (uchylony)
6) organy nadzoru budowlanego;
7) Prezes Wyższego Urzędu Górniczego;
8) (uchylony)
9) wojewódzcy inspektorzy transportu drogowego.
4. Kompetencje organów wyspecjalizowanych określają przepisy odrębne.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Prezes UOKiK jest także organem monitorującym funkcjonowanie
systemu kontroli wyrobów.
2. Do zadań Prezesa UOKiK należy:
1) współpraca z organami wyspecjalizowanymi oraz organami celnymi;
2) przekazywanie organom wyspecjalizowanym informacji wskazujących, że
wyrób wprowadzony do obrotu lub oddany do użytku nie spełnia zasadniczych,
szczegółowych lub innych wymagań;
3) (uchylony)
4) przygotowywanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, okresowych planów
kontroli przeprowadzanych przez Inspekcję Handlową;
5) podawanie do publicznej wiadomości i przekazywanie Komisji Europejskiej
informacji o organach wyspecjalizowanych i ich kompetencjach;
6) sporządzanie okresowych planów i sprawozdań dotyczących funkcjonowania
systemu kontroli wyrobów oraz podawanie ich do publicznej wiadomości
i przekazywanie Komisji Europejskiej, państwom członkowskim Unii
Europejskiej i państwom członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – stronom umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.
3. Do zadań organów wyspecjalizowanych, o których mowa w art. 38 ust. 2
pkt 2–9 oraz ust. 3 pkt 2–9 należy także:
1) informowanie Prezesa UOKiK o wynikach przeprowadzonych kontroli
w zakresie spełnienia przez wyroby zasadniczych, szczegółowych lub innych wymagań;
2) przekazywanie Prezesowi UOKiK informacji o wszczęciu i zakończeniu
postępowań w zakresie wprowadzonych do obrotu lub oddanych do użytku
wyrobów niezgodnych z zasadniczymi, szczegółowymi lub innymi wymaganiami;
3) niezwłoczne przekazywanie Prezesowi UOKiK kopii decyzji, o których mowa w:
a) art. 41c ust. 3;
b) (uchylona)
c) (uchylona)
4) współpraca z Prezesem UOKiK i innymi organami wyspecjalizowanymi oraz
organami celnymi;
5) przedstawianie Prezesowi UOKiK okresowych planów kontroli wyrobów
wprowadzonych do obrotu lub oddanych do użytku;
6) sporządzanie i przekazywanie Prezesowi UOKiK rocznych sprawozdań
z przeprowadzanych kontroli.
4. Prezes UOKiK może zgłaszać uwagi do planów, o których mowa w ust. 3 pkt 5.
5. Organy wyspecjalizowane mogą podejmować współpracę z podmiotami,
o których mowa w art. 24 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 765/2008, w zakresie
kontroli wyrobów, która obejmuje w szczególności wymianę doświadczeń, informacji
i dokumentów oraz udział we wspólnych działaniach kontrolnych.
6. Na wniosek organów wyspecjalizowanych organy celne udostępniają dane
dotyczące podmiotów dokonujących przywozu wyrobów z państw trzecich, w tym
informacje objęte tajemnicą celną, w zakresie niezbędnym do prowadzenia przez
organy wyspecjalizowane kontroli oraz postępowań dotyczących spełniania przez
wyroby zasadniczych, szczegółowych lub innych wymagań.

Art. 39a. (uchylony).

Art. 39b. (uchylony).

Art. 39c. Organy wyspecjalizowane wprowadzają do systemu, o którym mowa
w art. 62 ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru
rynku (Dz. U. z 2017 r. poz. 1398 oraz z 2018 r. poz. 650 i 1338), dane dotyczące
wyrobów, o których mowa w art. 1 ust. 1a, podmiotów gospodarczych w rozumieniu
ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku, oraz
podjętych działań, na zasadach określonych przez Komisję Europejską.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Organy wyspecjalizowane prowadzą kontrolę spełniania przez
wyroby zasadniczych, szczegółowych lub innych wymagań, zwaną dalej „kontrolą”,
z urzędu lub na wniosek Prezesa UOKiK działającego jako organ monitorujący.
2. W kontroli prowadzonej przez organ wyspecjalizowany może uczestniczyć, za
jego zgodą, pracownik UOKiK upoważniony przez Prezesa UOKiK, do czynności
którego stosuje się przepisy niniejszego rozdziału dotyczące osoby kontrolującej.
2a. W kontroli prowadzonej przez organ wyspecjalizowany może uczestniczyć
przedstawiciel właściwego organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub
państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, do czynności którego stosuje
się przepisy niniejszego rozdziału dotyczące osoby kontrolującej.
3. Do kontroli prowadzonej przez organy wyspecjalizowane stosuje się przepisy
dotyczące zakresu działania tych organów oraz przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 6
marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646, 1479, 1629, 1633 i 2212).

Art. 40a. Producenci, importerzy i dystrybutorzy wyrobów podlegających
ocenie zgodności, o której mowa w art. 6 ust. 1, a także upoważnieni przedstawiciele
oraz notyfikowane jednostki certyfikujące i kontrolujące oraz notyfikowane
laboratoria, są obowiązani współdziałać, z należytą starannością, z organami
wyspecjalizowanymi, w zakresie niezbędnym do ustalenia, czy wyrób spełnia
zasadnicze, szczegółowe lub inne wymagania.

Art. 40b. 1. Organy wyspecjalizowane przeprowadzają kontrolę u podmiotów
objętych zakresem kontroli, zwanych dalej „kontrolowanymi”.
2. Kontrolowany oraz inne podmioty posiadające dowody lub informacje
niezbędne do ustalenia, czy wyrób spełnia zasadnicze, szczegółowe lub inne
wymagania, są obowiązani do przekazania tych dowodów i udzielania informacji na
żądanie organu prowadzącego kontrolę.
3. Żądanie, o którym mowa w ust. 2, powinno zawierać:
1) określenie rodzaju dowodów oraz rodzaju i zakresu informacji, którego dotyczy;
2) wskazanie celu żądania;
3) określenie terminu udostępnienia dowodów lub udzielenia informacji;
4) pouczenie o skutkach nieudostępnienia żądanych dowodów lub informacji albo
udostępnienia dowodów lub informacji nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd.

Art. 40c. 1. Jeżeli kontrolowany lub podmioty, o których mowa w art. 40b ust. 2,
nie udzielą informacji lub nie współdziałają w toku kontroli, ustaleń dokonuje się na
podstawie dowodów, danych lub informacji dostępnych organowi
wyspecjalizowanemu przeprowadzającemu kontrolę.
2. Jeżeli kontrolowany lub podmioty, o których mowa w art. 40b ust. 2,
przedstawią wprowadzające w błąd lub nieprawdziwe dowody, dane lub informacje,
organ wyspecjalizowany przeprowadzający kontrolę pomija je przy ustalaniu stanu
faktycznego sprawy.
3. Kontrolowanego lub podmioty, o których mowa w art. 40b ust. 2, informuje
się o skutkach działań określonych w ust. 1 i 2.

Art. 40d. 1. Informacje uzyskane w toku kontroli przez organ wyspecjalizowany
nie podlegają ujawnieniu, pod warunkiem że przekazujący je wskaże przyczynę, dla
której wnioskuje o ich nieujawnienie, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Informacje objęte tajemnicą przedsiębiorstwa, rozumiane jako nieujawnione
do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne oraz organizacyjne
przedsiębiorstwa lub inne informacje, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne
działania w celu zachowania ich poufności, uzyskane w toku kontroli, mogą być
wykorzystane wyłącznie do celów, dla których zostały zgromadzone, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Jeżeli zachodzi potrzeba ujawnienia informacji oraz dowodów uzyskanych
w toku kontroli, Prezes UOKiK lub organ wyspecjalizowany ujawni je w zakresie
niezbędnym do wyjaśnienia podjętych w postępowaniu rozstrzygnięć.

Art. 40e. 1. Kontrolę przeprowadza się w obecności kontrolowanego lub osoby
przez niego upoważnionej.
2. Kontrolowany lub osoba przez niego upoważniona są obowiązani umożliwić
wykonywanie kontroli, a w szczególności:
1) zapewnić wgląd w dokumenty objęte zakresem kontroli;
2) wydać za pokwitowaniem wyroby lub dokumenty, jeżeli jest to niezbędne do
przeprowadzenia ich dalszej analizy lub dokładniejszej kontroli;
3) udzielić niezbędnej pomocy technicznej, jeżeli dokumenty będące przedmiotem
kontroli zostały zapisane na informatycznych nośnikach danych w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności
podmiotów realizujących zadania publiczne;
4) udostępnić obiekty i pomieszczenia, w których znajdują się dokumenty i wyroby
objęte zakresem kontroli;
5) udzielać wszelkich wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli;
6) udostępnić dokumenty w celu sporządzenia kopii; zgodność kopii z oryginałem
dokumentu potwierdza kontrolowany lub osoba przez niego upoważniona.

Art. 40f. 1. W toku kontroli osoba kontrolująca w szczególności może:
1) badać akta i dokumenty w zakresie objętym kontrolą;
2) dokonywać oględzin terenów, obiektów, pomieszczeń, wyrobów i innych rzeczy
w zakresie objętym kontrolą;
3) legitymować osoby w celu stwierdzenia ich tożsamości, jeżeli jest to niezbędne
na potrzeby kontroli;
4) żądać udzielenia, w wyznaczonym terminie, pisemnych i ustnych wyjaśnień
w sprawach objętych zakresem kontroli;
5) przesłuchiwać osoby w charakterze strony lub świadka, jeżeli jest to niezbędne
do wyczerpującego wyjaśnienia okoliczności sprawy;
6) zasięgać opinii biegłych, jeżeli jest to niezbędne na potrzeby kontroli;
7) zabezpieczać dowody;
8) pobierać nieodpłatnie próbki wyrobów do badań;
9) zbierać inne niezbędne dowody w zakresie objętym kontrolą.
2. Osoba kontrolująca jest uprawniona do wstępu oraz poruszania się na terenie,
w obiektach i pomieszczeniach kontrolowanego za okazaniem legitymacji służbowej
oraz upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, bez obowiązku uzyskiwania
przepustki określonej w regulaminie wewnętrznym.
3. Osoba kontrolująca podlega przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy
obowiązującym w jednostce kontrolowanej.

Art. 40g. 1. Przedmiotem kontroli może być wyrób, prawidłowość oznakowania
wyrobu oraz dokumentacja techniczna wyrobu.
2. Osoba kontrolująca może w toku kontroli żądać od osoby zobowiązanej do
przechowywania dokumentów związanych z oceną zgodności przedstawienia,
w wyznaczonym terminie, w szczególności:
1) deklaracji zgodności;
2) nazwy i adresu producenta wyrobu;
3) wykazu uwzględnionych norm zharmonizowanych, specyfikacji
zharmonizowanych lub rozwiązań przyjętych w celu stwierdzenia zgodności
wyrobu z zasadniczymi wymaganiami;
4) ogólnego opisu wyrobu, schematu wyrobu oraz instrukcji obsługi wyrobu.
3. W przypadku uzasadnionych wątpliwości co do zgodności wyrobu
z zasadniczymi wymaganiami osoba kontrolująca może dodatkowo zażądać od osoby
zobowiązanej do przechowywania dokumentów związanych z oceną zgodności
przedstawienia, w wyznaczonym terminie, w szczególności:
1) sprawozdania z przeprowadzonych badań;
2) informacji o systemie zarządzania jakością.
4. W przypadku gdy kontrolowany wyrób stwarza zagrożenie dla życia, zdrowia,
mienia lub środowiska, osoba kontrolująca może zażądać od osoby zobowiązanej do
przechowywania dokumentów związanych z oceną zgodności przedstawienia,
w wyznaczonym terminie, pełnej dokumentacji technicznej.
5. Jeżeli dokumenty, o których mowa w ust. 2–4, sporządzono w języku obcym,
osoba kontrolująca może żądać, w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia kontroli,
tłumaczenia tych dokumentów na język polski.

Art. 40h. 1. W przypadku gdy osoba zobowiązana do przechowywania
dokumentów związanych z oceną zgodności nie przedstawi tych dokumentów osobie
kontrolującej lub z przedstawionych dokumentów nie wynika, że wyrób spełnia
zasadnicze lub szczegółowe wymagania, organ wyspecjalizowany może poddać
wyrób badaniom lub zlecić ich przeprowadzenie akredytowanemu laboratorium
w celu ustalenia, czy wyrób spełnia zasadnicze lub szczegółowe wymagania.
2. W celu stwierdzenia, czy wyrób spełnia zasadnicze lub szczegółowe
wymagania, organ wyspecjalizowany może również poddać wyrób badaniom
z pominięciem weryfikowania dokumentów związanych z oceną zgodności.

Art. 40i. 1. W przypadku zabezpieczenia dowodów, pobrania próbek, dokonania
oględzin lub przeprowadzenia innych czynności sporządza się protokół.
2. W celu poddania wyrobu badaniom, o których mowa w art. 40h, organ
wyspecjalizowany pobiera nieodpłatnie próbki.
3. Równocześnie z pobraniem próbki wyrobu należy pobrać i zabezpieczyć
dodatkową próbkę z tej samej partii wyrobu w ilości odpowiadającej ilości pobranej
do badań (próbka kontrolna).
4. Próbka kontrolna jest przechowywana przez kontrolowanego, do czasu jej
zwolnienia przez organ wyspecjalizowany, w warunkach uniemożliwiających zmianę
jakości lub cech charakterystycznych wyrobu.
5. Próbki kontrolnej nie pobiera się, jeżeli:
1) pobranie próbki byłoby utrudnione ze względu na wartość, rodzaj lub ilość wyrobu;
2) przechowanie próbki w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości lub cech
charakterystycznych wyrobu jest niemożliwe.
6. Po przeprowadzeniu badań sporządza się sprawozdanie z badań, które dołącza
się do protokołu kontroli.

Art. 40j. 1. W przypadku stwierdzenia, że wyrób nie spełnia zasadniczych lub
szczegółowych wymagań, opłaty związane z badaniami ponosi osoba, która
wprowadziła wyrób do obrotu lub oddała go do użytku.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, organ wyspecjalizowany ustala na podstawie
uzasadnionych kosztów badań, z uwzględnieniem rodzaju badanego wyrobu oraz
stopnia skomplikowania i zakresu przeprowadzonych badań.
3. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.
4. W przypadku stwierdzenia, że wyrób spełnia zasadnicze lub szczegółowe
wymagania, opłaty związane z badaniami ponosi Skarb Państwa.
5. Do opłat, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.

Art. 40k. 1. W przypadku gdy w wyniku kontroli organ wyspecjalizowany,
który ją przeprowadził, stwierdzi, że wyrób nie spełnia zasadniczych, szczegółowych
lub innych wymagań, może, w drodze decyzji, zakazać udostępniania wyrobu na okres
nie dłuższy niż 2 miesiące.
2. W przypadku stwierdzenia niezgodności z wymaganiami, niepowodujących
poważnego zagrożenia, organ wyspecjalizowany może zwrócić się do właściwego
producenta, jego upoważnionego przedstawiciela, importera lub dystrybutora
o usunięcie niezgodności lub wycofanie wyrobu z obrotu lub z użytku oraz
przedstawienie dowodów podjętych działań w terminie określonym przez organ wyspecjalizowany.
3. W przypadku gdy działania, o których mowa w ust. 2, nie zostaną podjęte,
protokół kontroli wraz z aktami kontroli przekazuje się organowi
wyspecjalizowanemu właściwemu do wszczęcia postępowania, o którym mowa w art. 41.
4. W przypadku wszczęcia postępowania, o którym mowa w art. 41, organ
wyspecjalizowany prowadzący postępowanie może, w drodze decyzji, przedłużyć
okres obowiązywania zakazu, o którym mowa w ust. 1, do czasu zakończenia postępowania.
5. W przypadku gdy organ wyspecjalizowany prowadzący postępowanie
stwierdzi, że wyrób spełnia wymagania, uchyla decyzję, o której mowa w ust. 1.

Art. 40l. Organ wyspecjalizowany, który przeprowadził kontrolę, przekazuje
Prezesowi UOKiK informacje dotyczące ustaleń kontroli, w szczególności
informację, czy wyrób spełnia zasadnicze, szczegółowe lub inne wymagania, a w
przypadku stwierdzenia niezgodności z zasadniczymi, szczegółowymi lub innymi
wymaganiami – informację, czy mogą być one usunięte.

Art. 40m. W przypadku gdy przepisy szczególne dopuszczają możliwość, przed
wprowadzeniem do obrotu lub oddaniem do użytku, prezentowania na targach,
wystawach i pokazach oraz w innych miejscach wyrobów niezgodnych z
zasadniczymi, szczegółowymi lub innymi wymaganiami, organy wyspecjalizowane
mogą przeprowadzać kontrolę przestrzegania sposobu ich prezentowania, określonego
przez te przepisy.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Postępowanie w sprawie wprowadzonych do obrotu lub oddanych do
użytku wyrobów niezgodnych z zasadniczymi, szczegółowymi lub innymi
wymaganiami, zwane dalej „postępowaniem”, wszczyna się z urzędu, w przypadku
gdy ustalenia kontroli wskazują, że wyrób nie spełnia zasadniczych, szczegółowych
lub innych wymagań.
2. Postępowanie nie może być prowadzone dłużej niż 4 miesiące.

Art. 41a. 1. Stroną postępowania jest osoba, która wprowadziła do obrotu lub
oddała do użytku wyrób niezgodny z zasadniczymi, szczegółowymi lub innymi
wymaganiami, wobec której postępowanie zostało wszczęte. Stroną postępowania
może być także dystrybutor.
2. Organizacja społeczna może występować z żądaniem dopuszczenia jej do
udziału w postępowaniu tylko w przypadku, gdy osoba będąca stroną postępowania
jest członkiem tej organizacji.
3. Przepisy art. 40b ust. 2 i 3 oraz art. 40c i art. 40d stosuje się odpowiednio do
stron postępowania.
4. Dowodem z dokumentu w postępowaniu może być tylko oryginał dokumentu
lub jego kopia poświadczona przez organ administracji publicznej, notariusza,
adwokata, radcę prawnego, rzecznika patentowego, doradcę podatkowego, stronę
postępowania lub osobę przez nią upoważnioną.

Art. 41b. 1. Organ prowadzący postępowanie może, w drodze postanowienia,
wyznaczyć stronie postępowania termin na usunięcie niezgodności wyrobu
z zasadniczymi, szczegółowymi lub innymi wymaganiami albo wycofanie wyrobu
z obrotu lub z użytku oraz powiadomienie konsumentów lub użytkowników wyrobu
o stwierdzonych niezgodnościach, określając termin i sposób powiadomienia.
2. Organ prowadzący postępowanie może przeprowadzić albo zlecić organowi,
o którym mowa w art. 38 ust. 2, przeprowadzenie kontroli mającej na celu ustalenie,
czy niespełnienie przez wyrób zasadniczych, szczegółowych lub innych wymagań
zostało faktycznie usunięte albo wyrób został wycofany z obrotu lub z użytku.
Przepisy art. 40 ust. 2 i 3 oraz art. 40a–40j stosuje się odpowiednio.

Art. 41c. 1. Do terminu określonego w art. 41 ust. 2 nie wlicza się okresów,
o których mowa w art. 41b.
2. Organ prowadzący postępowanie wydaje decyzję o umorzeniu postępowania, jeżeli:
1) stwierdzi, że wyrób spełnia zasadnicze, szczegółowe lub inne wymagania;
2) niezgodność wyrobu z zasadniczymi, szczegółowymi lub innymi wymaganiami
została usunięta albo wyrób został wycofany z obrotu lub z użytku;
3) postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe.
3. Jeżeli w wyniku kontroli stwierdzono, że wyrób nie spełnia zasadniczych,
szczegółowych lub innych wymagań, a strona postępowania nie podjęła działań,
o których mowa w art. 41b ust. 1, organ prowadzący postępowanie może, w drodze decyzji:
1) nakazać wycofanie wyrobu z obrotu lub z użytku;
2) zakazać udostępniania wyrobu;
3) ograniczyć udostępnianie wyrobu;
4) nakazać stronie postępowania powiadomienie konsumentów lub użytkowników
wyrobu o stwierdzonych niezgodnościach z zasadniczymi, szczegółowymi lub
innymi wymaganiami, określając termin i sposób powiadomienia.
4. W decyzji, o której mowa w ust. 3 pkt 1, organ prowadzący postępowanie
może także nakazać odkupienie wyrobu na żądanie osób, które faktycznie nim
władają. Przepisy o rękojmi za wady stosuje się odpowiednio.
5. W przypadku stwierdzenia, że wyrób stwarza poważne zagrożenie, organ
prowadzący postępowanie może, w decyzji, o której mowa w ust. 3 pkt 1, nakazać
zniszczenie wyrobu na koszt strony postępowania, jeżeli zagrożenia nie można
wyeliminować w inny sposób.
6. Środki, o których mowa w ust. 3–5, stosuje się w zależności od rodzaju
stwierdzonej niezgodności wyrobu z zasadniczymi, szczegółowymi lub innymi
wymaganiami oraz stopnia zagrożenia powodowanego przez wyrób, mając na celu
w szczególności odwrócenie grożącego niebezpieczeństwa lub usunięcie już
istniejącego zagrożenia dla życia i zdrowia konsumentów lub użytkowników wyrobu,
a także zagrożenia dla mienia lub środowiska.
7. Jeżeli decyzja, o której mowa w ust. 3, dotyczy dystrybutora, środki, o których
mowa w ust. 3–5, są stosowane wyłącznie wobec wyrobów przez niego dostarczonych
lub udostępnionych.
8. Środki, o których mowa w ust. 3–5, mogą zostać wprowadzone na czas
określony lub nieokreślony.
9. Jeżeli wymaga tego interes konsumentów lub użytkowników wyrobu, organ
prowadzący postępowanie nadaje decyzji, o której mowa w ust. 3, rygor
natychmiastowej wykonalności.
10. W celu stwierdzenia, czy decyzja, o której mowa w ust. 3, została wykonana,
organ prowadzący postępowanie może przeprowadzić kontrolę lub zlecić jej przeprowadzenie organowi, o którym mowa w art. 38 ust. 2. Przepisy art. 40 ust. 2 i 3 oraz art. 40a–40j stosuje się odpowiednio.

art. 42. więcej Art. 42. (uchylony).

art. 43. więcej Art. 43. (utracił moc).

Art. 43a. 1. Zasady postępowania organów celnych w przypadku stwierdzenia
podczas kontroli celnej wyrobów, które mają być dopuszczone do obrotu, istnienia
uzasadnionych okoliczności wskazujących, że wyrób nie spełnia zasadniczych,
szczegółowych lub innych wymagań, określają przepisy odrębne.
2. Opinię w sprawie spełniania przez wyrób zasadniczych, szczegółowych lub
innych wymagań na wniosek organów celnych wydają organy wyspecjalizowane
właściwe ze względu na lokalizację produktu oraz przedmiot wniosku.
3. W razie stwierdzenia w opinii, o której mowa w ust. 2, że wyrób stwarza
poważne zagrożenie, organ wyspecjalizowany, który wydał opinię, a w przypadku
opinii wydanych przez organ wyspecjalizowany, o którym mowa w art. 38 ust. 2
pkt 2, okręgowy inspektor pracy, może wszcząć postępowanie w sprawie zniszczenia
wyrobu w przypadkach określonych w art. 29 ust. 4 rozporządzenia (WE)
nr 765/2008.
4. Stroną postępowania w sprawie zniszczenia wyrobu jest importer.
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. Koszty przechowywania wyrobu w okresie trwania postępowania w sprawie
zniszczenia wyrobu i koszty jego zniszczenia ponosi importer.
8. O działaniach podjętych w odniesieniu do zatrzymanych wyrobów organy
celne informują Prezesa UOKiK.
9. (uchylony)
9a. Szczegółowe zasady współpracy między organami celnymi a organami
wyspecjalizowanymi mogą zostać określone w drodze porozumienia.

Art. 43b. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale do postępowania
w sprawie wprowadzonych do obrotu lub oddanych do użytku wyrobów niezgodnych
z zasadniczymi, szczegółowymi lub innymi wymaganiami oraz do postępowania, o
którym mowa w art. 43a ust. 3 i 4, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Prezes UOKiK, jako organ monitorujący funkcjonowanie systemu
kontroli wyrobów, niezwłocznie informuje Komisję Europejską o decyzjach,
o których mowa w:
1) art. 41c ust. 3 pkt 1–3 i ust. 5,
2) art. 30 ust. 1 pkt 2 i 3 i ust. 2, art. 31 ust. 1 pkt 2 i 3 i ust. 2 oraz art. 31a
ust. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych
– jeżeli dotyczą one wyrobów, które zostały lub mogą zostać udostępnione na
terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Rzeczpospolita
Polska lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.
2. W przypadku stwierdzenia przez organ wyspecjalizowany, że wyrób stwarza
poważne zagrożenie, Prezes UOKiK przekazuje, na zasadach określonych
w art. 29 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów
(Dz. U. z 2016 r. poz. 2047), informacje określone w ust. 1 oraz informacje
o działaniach podjętych z własnej inicjatywy przez producenta, jego upoważnionego
przedstawiciela, importera lub dystrybutora w celu wyeliminowania zagrożenia
stwarzanego przez wyrób.

art. 45. więcej Art. 45. Kto wprowadza do obrotu lub oddaje do użytku wyrób niezgodny
z zasadniczymi wymaganiami,
podlega grzywnie.

art. 46. więcej Art. 46. Kto umieszcza oznakowanie zgodności na wyrobie, który nie spełnia
zasadniczych lub szczegółowych wymagań albo dla którego producent lub jego
upoważniony przedstawiciel nie wystawił deklaracji zgodności, podlega grzywnie.

art. 47. więcej Art. 47. Kto umieszcza na wyrobie znak podobny do oznakowania zgodności,
mogący wprowadzić w błąd użytkownika, konsumenta lub dystrybutora tego wyrobu,
podlega grzywnie.

Art. 47a. Kto wprowadza do obrotu lub oddaje do użytku wyrób podlegający
oznakowaniu zgodności a nieposiadający takiego oznakowania,
podlega grzywnie.

Art. 47b. Kto umieszcza oznakowanie zgodności na wyrobie, który nie podlega
temu oznakowaniu lub wprowadza do obrotu taki wyrób,
podlega grzywnie.

Art. 47c. Kto będąc obowiązanym do przechowywania próbki kontrolnej,
niszczy ją, usuwa spod zabezpieczenia lub uniemożliwia zbadanie tej próbki, podlega grzywnie.

art. 48. więcej Art. 48. (uchylony).

art. 49. więcej Art. 49. W ustawie z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1362,
Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1800) w art. 8 w ust. 1 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
„5a) nadzór i kontrola przestrzegania przez pracodawców obowiązku wyposażania stanowisk pracy
w maszyny i inne urządzenia techniczne oraz dostarczania pracownikom środków ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach,”.

art. 50. więcej Art. 50. W ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. — Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 1994 r. Nr 27, poz. 96,
z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106,
poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154,
poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 117, poz. 1007 i Nr 153, poz. 1271) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 113:
a) w ust. 1 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
„4) powiadamia Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, jako organ nadzoru
w rozumieniu odrębnych przepisów, w przypadku stwierdzenia, że wyrób stosowany
w zakładzie górniczym, inny niż określony w przepisach wydanych na podstawie
art. 111 ust. 2, nie spełnia wymagań dotyczących oceny zgodności, określonych w odrębnych przepisach,”,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Wniesienie odwołania od decyzji wydanej na podstawie ust. 1 pkt 1—3 nie wstrzymuje jej wykonania.”;
2) po art. 117 dodaje się art. 117a i 117b w brzmieniu:
„Art. 117a. Prezes Wyższego Urzędu Górniczego jest organem wyspecjalizowanym nadzoru nad wyrobami wprowadzonymi
do obrotu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2002 r.
Nr 166, poz. 1360), w zakresie wyrobów przeznaczonych do stosowania w zakładach górniczych.
Art. 117b. Pracownikom upoważnionym przez Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego
do wykonywania kontroli w ramach nadzoru nad wyrobami wprowadzonymi do obrotu przysługuje prawo wstępu do siedzib, obiektów i urządzeń
przedsiębiorców produkujących, importujących lub wprowadzających do
obrotu wyroby, a także do zakładów górniczych oraz siedzib, obiektów
i urządzeń podmiotów wymienionych w art. 112, jak również prawo dostępu
do niezbędnych dokumentów oraz żądania informacji i wyjaśnień. Pracownicy upoważnieni mogą żądać informacji
również od jednostek notyfikowanych w zakresie wyników badań dotyczących kontrolowanych wyrobów.”.

art. 51. więcej Art. 51. W ustawie z dnia 22 stycznia 2000 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. z 2000 r. Nr 15,
poz. 179 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271) po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu:
„Art. 15a. W przypadku braku laboratorium akredytowanego w zakresie badań, którym produkt
powinien być poddany, organ nadzoru może wskazać producentowi laboratorium,
które posiada akredytację na podobne badania oraz gwarantuje zastosowanie w pełni udokumentowanych i sprawdzonych
w praktyce metod.”.

art. 52. więcej Art. 52. W ustawie z dnia 28 kwietnia 2000 r. o systemie oceny zgodności, akredytacji oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 2000 r. Nr 43, poz. 489, z 2001 r. Nr 63, poz. 636 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676) wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się art. 53;
2) w art. 54 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) art. 47, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.”.

art. 53. więcej Art. 53. W ustawie z dnia 21 lipca 2000 r. — Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2000 r. Nr 73, poz. 852,
z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802
oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 74, poz. 676) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 90:
a) w ust. 1 po wyrazach „zakres zastosowania” dodaje si´ wyrazy „ , z zastrzeżeniem ust. 1a”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Podmiot wprowadzający do obrotu urządzenie radiowe jest obowiązany zawiadomić Prezesa URTiP, co najmniej na 28 dni
przed planowanym wprowadzeniem urządzenia do obrotu, o zamiarze wprowadzenia do obrotu takiego urządzenia. Zawiadomienie powinno zawierać niezbędne informacje dotyczące przeznaczenia, właściwości technicznych i eksploatacyjnych oraz zakresu zastosowania wprowadzanego do
obrotu urządzenia radiowego.”,
c) w ust. 2 wyrazy „Przepisu ust. 1” zastępuje się wyrazami „Przepisów ust. 1, 1a i 3”,
d) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje urządzeń radiowych objętych obowiązkiem określonym w ust. 1a, biorąc pod
uwagę zakresy częstotliwości wykorzystywanych przez urządzenie,
2) sposób, zakres i tryb udzielania informacji,
o której mowa w ust. 1a, w tym wzór formularza zgłoszenia takiej informacji, biorąc pod uwagę, aby zakres udzielanej informacji był niezbędny do prowadzenia skutecznego nadzoru nad urządzeniami radiowymi wprowadzonymi do obrotu.”;
2) w art. 91 w ust. 2 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
„3a) raport techniczny zawierający sprawozdanie z badań technicznych urządzenia radiowego
wraz z opinią potwierdzającą spełnianie przez nie zasadniczych wymagań, wystawione
przez akredytowane laboratorium badawcze, indywidualnemu użytkownikowi urządzenia
radiowego, niebędący przedmiotem oferty handlowej,”;
3) w art. 110 w ust. 1:
a) w pkt 3 po wyrazach „oraz rynku” dodaje si´ wyrazy „aparatury, w tym rynku”,
b) w pkt 4 po wyrazach „usług telekomunikacyjnych i pocztowych” dodaje się wyrazy „oraz rynku aparatury, w tym rynku urządzeń telekomunikacyjnych,”;
4) w art. 117:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
„2. Prezes URTiP jest uprawniony równie˝ do
kontroli aparatury, w tym urządzeń telekomunikacyjnych, znajdującej się w obrocie
handlowym, pełniąc w tym zakresie funkcję organu wyspecjalizowanego w rozumieniu
ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2002 r. Nr 166, poz. 1360).”;
5) w art. 118:
a) w ust. 1:
— pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) prowadzenia oględzin kontrolowanych sieci telekomunikacyjnych i aparatury,
w tym urządzeń telekomunikacyjnych,”,
— po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
„5a) nieodpłatnego pobierania próbek wprowadzonej do obrotu handlowego aparatury, w tym urządzeń telekomunikacyjnych, w celu przeprowadzenia badań w zakresie spełniania przez aparatur´ zasadniczych wymagań,”,
— pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) wykonywania czynności kontrolno-pomiarowych, badań sieci telekomunikacyjnych, urządzeń telekomunikacyjnych oraz innej aparatury, a także kontroli jakości świadczonych usług telekomunikacyjnych.”,
b) w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) nieodpłatne udostępnienie podlegających kontroli sieci telekomunikacyjnych, urządzeń telekomunikacyjnych oraz innej aparatury, w celu przeprowadzenia badań.”,
c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Do pobierania i badania próbek aparatury w zakresie spełniania przez niż zasadniczych wymagań, o których mowa w ust. 1
pkt 5a, stosuje się odpowiednio przepisy art. 27—31 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r.
o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 25 i Nr 110, poz. 1189 oraz z 2002 r.
Nr 166, poz. 1360).”;
6) po art. 120 dodaje się art. 120a w brzmieniu:
„Art. 120a. W przypadku stwierdzenia, że wprowadzona do obrotu handlowego aparatura, w tym urządzenia telekomunikacyjne, nie spełniają zasadniczych wymagań, Prezes URTiP:
1) podejmuje decyzję o wycofaniu z obrotu handlowego aparatury niezgodnej z wymaganiami określonymi
w odrębnych przepisach;
2) przekazuje niezwłocznie organowi
nadzoru wyniki kontroli wraz z odpowiednią dokumentacją oraz kopię decyzji, o której mowa w pkt 1.”;
7) art. 121 otrzymuje brzmienie:
„Art. 121. 1. W przypadku stwierdzenia, ˝e aparatura nie spełnia wymagań zasadniczych, w szczególności powoduje zakłócenie pracy aparatury spełniającej zasadnicze wymagania, Prezes URTiP może w decyzji, o której mowa w art. 119, nakazać:
1) czasowe wstrzymanie używania aparatury niespełniającej wymagań zasadniczych;
2) zmian´ sposobu używania aparatury;
3) zastosowanie na koszt podmiotu, wobec którego wydano decyzję, środków technicznych prowadzących do spełniania przez aparatur´
zasadniczych wymagań, w szczególności prowadzących do eliminacji zakłóceń;
4) czasowe zajęcie aparatury, w celu przeprowadzenia badań niezbędnych do ustalenia przyczyn powodujących niezgodność aparatury
z zasadniczymi wymaganiami, w szczególności ustalenia przyczyn zakłóceń.
2. Decyzja, o której mowa w art. 119, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
3. Prezes URTiP może uzależnić wydanie zajętej aparatury od zgody jej użytkownika na usunięcie, na koszt użytkownika, przyczyn powodujących niezgodność aparatury z zasadniczymi wymaganiami, w szczególności przyczyn zakłóceń.”;
8) w art. 124 w ust. 1:
a) po pkt 14 dodaje się pkt 14a w brzmieniu:
„14a) wprowadza do obrotu handlowego urządzenia telekomunikacyjne bez przekazania
Prezesowi URTiP informacji w trybie i zakresie, o którym mowa w art. 90 ust. 1,”,
b) po pkt 16 dodaje się pkt 16a w brzmieniu:
„16a) nie wypełnia obowiązków nałożonych decyzję wydaną na podstawie art. 119 lub
art. 120a pkt 1,”.

art. 54. więcej Art. 54. W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 25 i Nr 110,
poz. 1189) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Inspekcja Handlowa, zwana dalej „Inspekcją”, jest wyspecjalizowanym organem kontroli powołanym do ochrony interesów i praw konsumentów oraz interesów gospodarczych państwa.”;
2) w art. 2 po pkt 2 dodaje si´ pkt 2a w brzmieniu:
„2a) zasadniczych wymaganiach — należy przez to rozumieć zasadnicze wymagania, o których
mowa w art. 5 pkt 16 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2002 r. Nr 166, poz. 1360),”;
3) w art. 3 w ust. 1 po pkt 1 dodaje si´ pkt 1a w brzmieniu:
„1a) kontrola produktów wprowadzonych do obrotu w zakresie zgodności z zasadniczymi wymaganiami określonymi w przepisach odrębnych z wyłączeniem produktów podlegających nadzorowi innych właściwych organów,”;
4) w art. 9 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Główny Inspektor może, na wniosek Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
lub z własnej inicjatywy, zlecić wojewódzkiemu inspektorowi przeprowadzenie dodatkowej
kontroli, jeżeli jest to niezbędne do zbadania:
1) zjawisk lub procesów gospodarczych zachodzących na rynku;
2) zgodności produktu z zasadniczymi wymaganiami albo zgodności produktu z ogólnymi wymaganiami bezpieczeństwa określonymi w odrębnych ustawach.”;
5) w art. 18:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Jeżeli produkt nie spełnia zasadniczych wymagań albo produkt nie spełnia ogólnych wymagań bezpieczeństwa, wojewódzki inspektor może, w drodze decyzji, zakazać przedsiębiorcy prezentowania, oferowania, reklamowania, wprowadzania do obrotu
i dostarczania produktu na okres niezbędny do przeprowadzenia kontroli lub badań albo do czasu spełnienia wymagań, albo
w drodze decyzji, zarządzić wycofanie produktu z obrotu.”,
b) w ust. 2 po wyrazach „ust. 1” dodaje się wyrazy „i 1a”,
c) w ust. 3 po wyrazach „ust. 1” dodaje się wyrazy „i 1a”.

art. 55. więcej Art. 55. W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2000 r. Nr 122,
poz. 1319, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189 i Nr 154, poz. 1800
oraz z 2002 r. Nr 129, poz. 1102) w art. 26 po pkt 14 dodaje się pkt 14a w brzmieniu:
„14a) nadzór nad wyrobami wprowadzonymi do obrotu w zakresie ich zgodności z zasadniczymi
wymaganiami zgodnie z ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U.
z 2002 r. Nr 166, poz. 1360),”.

art. 56. więcej Art. 56. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U.
z 2001 r. Nr 5, poz. 44 i Nr 154, poz. 1802 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145) w art. 32 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Badania laboratoryjne związane z oceną jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, o której
mowa w art. 31, są przeprowadzane w laboratoriach Inspekcji albo w innych laboratoriach posiadających akredytację.”.

art. 57. więcej Art. 57. W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. — Prawo o miarach (Dz. U. z 2001 r. Nr 63, poz. 636 i Nr 154,
poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 155, poz. 1286) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 9 w pkt 7 skreśla się wyrazy „udzielenie notyfikacji do dokonywania czynności oceny zgodności i”;
2) w art. 16 w pkt 9 skreśla się wyrazy „notyfikacji do dokonywania czynności oceny zgodności lub”;
3) w art. 24 w ust. 1:
a) w pkt 4 skreśla się wyrazy „notyfikacji do dokonywania czynności oceny zgodności lub”,
b) w pkt 6 skreśla się wyrazy „notyfikacji lub”.

art. 58. więcej Art. 58. Ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o Polskim Centrum
Akredytacji utworzonym na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 67
ust. 1, należy przez to rozumieć Polskie Centrum Akredytacji określone w ustawie.

art. 59. więcej Art. 59. Pracownicy Polskiego Centrum Akredytacji utworzonego na podstawie
ustawy, o której mowa w art. 67 ust. 1, stają się w dniu wejścia w życie ustawy
pracownikami Polskiego Centrum Akredytacji.

art. 60. więcej Art. 60. Z dniem wejścia w życie ustawy zadania określone w art. 7 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. z 1993 r. Nr 55, poz. 250, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1997 r. Nr 104, poz. 661 i Nr 121, poz. 770, z 1999 r. Nr 70, poz. 776, z 2000 r.
Nr 43, poz. 489 i Nr 89, poz. 991, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 oraz z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 i Nr 135,
poz. 1145) wykonuje spółka powołana na mocy art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 28 kwietnia 2000 r. o systemie oceny zgodności, akredytacji oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 2000 r. Nr 43, poz. 489, z 2001 r. Nr 63, poz. 636 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360).

art. 61. więcej Art. 61. 1. Kadencja Dyrektora Polskiego Centrum Akredytacji powołanego na podstawie ustawy, o której
mowa w art. 67 ust. 1, upływa z dniem 31 grudnia 2003 r.
2. Kadencja Rady do Spraw Akredytacji powołanej na podstawie ustawy, o której mowa w art. 67 ust. 1,
upływa z dniem 31 grudnia 2003 r.

art. 62. więcej Art. 62. (uchylony).

art. 63. więcej Art. 63. W sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

art. 64. więcej Art. 64. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie niniejszej ustawy, nie dłużej niż
przez okres 12 miesięcy, obowiązują dotychczasowe przepisy wykonawcze, o ile nie są sprzeczne z przepisami tej ustawy.

art. 65. więcej Art. 65. 1. Przepisy art. 6–8, art. 14, art. 21–24 i art. 44 stosuje się od dnia
uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, chyba że
wcześniej wejdzie w życie Protokół do Układu Europejskiego między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi w sprawie Oceny Zgodności i Dopuszczania Wyrobów Przemysłowych, zwany dalej „Protokołem”.
2. Przepis art. 12 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej, a dla wyrobów objętych zakresem Protokołu – od
dnia jego wejścia w życie.
3. Przepis art. 43 stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.

art. 66. więcej Art. 66. Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca
1928 r. o dozorze nad artykułami żywności i przedmiotami użytku (Dz. U. poz. 343,
z późn. zm.).

art. 67. więcej Art. 67. 1. Traci moc ustawa z dnia 28 kwietnia 2000 r. o systemie oceny
zgodności, akredytacji oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. poz. 489, z 2001 r.
poz. 636 oraz z 2002 r. poz. 676 i 1360).
2. Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii
Europejskiej traci moc ustawa z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji
(Dz. U. poz. 250, z późn. zm.).

art. 68. więcej Art. 68. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r., z wyjątkiem
art. 52, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.