Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa zasady podejmowania, wykonywania i zakończenia
działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym prawa
i obowiązki przedsiębiorców oraz zadania organów władzy publicznej w tym
zakresie.

art. 2. więcej Art. 2. Podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności
gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach.

art. 3. więcej Art. 3. Działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność
zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka
organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność
prawną, wykonująca działalność gospodarczą.
2. Przedsiębiorcami są także wspólnicy spółki cywilnej w zakresie
wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.
3. Zasady podejmowania, wykonywania i zakończenia działalności
gospodarczej przez osoby zagraniczne określają odrębne przepisy.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana
przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza
w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa
w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę
(Dz. U. z 2018 r. poz. 2177), i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie
wykonywała działalności gospodarczej.
2. Osoba wykonująca działalność, o której mowa w ust. 1, może złożyć
wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.
Działalność ta staje się działalnością gospodarczą z dniem określonym we wniosku.
3. Jeżeli przychód należny z działalności, o której mowa w ust. 1, przekroczył
w danym miesiącu wysokość określoną w ust. 1, działalność ta staje się
działalnością gospodarczą, począwszy od dnia, w którym nastąpiło przekroczenie
wysokości, o którym mowa w ust. 1.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, osoba wykonująca działalność
gospodarczą składa wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji
o Działalności Gospodarczej w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiło
przekroczenie wysokości, o którym mowa w ust. 1.
5. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do działalności wykonywanej w ramach
umowy spółki cywilnej.
6. Przez przychód należny, o którym mowa w ust. 1, rozumie się kwoty
należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości
zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1) działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu
i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa
śródlądowego;
2) wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych
i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem
turystów;
3) wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej
niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku gospodarczego, o których mowa
w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów
winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. z
2018 r. poz. 1159 i 1629);
4) działalności rolników w zakresie sprzedaży, o której mowa w art. 20 ust. 1c
ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
(Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.);
5) działalności prowadzonej przez koła gospodyń wiejskich na podstawie ustawy
z dnia 9 listopada 2018 r. o kołach gospodyń wiejskich (Dz. U. poz. 2212 oraz
z 2019 r. poz. 693), które spełniają warunki, o których mowa w art. 24 ust. 1
tej ustawy.
2. Do działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług stosuje się
odpowiednio przepisy art. 7–11 i rozdziału 6 ustawy z dnia 6 marca 2018 r.
o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób
zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. poz. 649 i 1293 oraz z 2019 r. poz. 622).

art. 7. więcej Art. 7. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) mikroprzedsiębiorca – przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym roku
z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:
a) zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz
b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz
z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych
2 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych
2 milionów euro;
2) mały przedsiębiorca – przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym roku
z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:
a) zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz
b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz
z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych
10 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na
koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych
10 milionów euro
– i który nie jest mikroprzedsiębiorcą;
3) średni przedsiębiorca – przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym roku
z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:
a) zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników oraz
b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz
z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych
50 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na
koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych
43 milionów euro
– i który nie jest mikroprzedsiębiorcą ani małym przedsiębiorcą;
4) organ – właściwy w sprawach podejmowania, wykonywania lub zakończenia
działalności gospodarczej organ administracji publicznej, inny organ władzy
publicznej, z wyłączeniem sądów, a także organ samorządu zawodowego.
2. Wyrażone w euro wielkości, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, przelicza się
na złote według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski
w ostatnim dniu roku obrotowego wybranego do określenia statusu przedsiębiorcy.
3. Średnioroczne zatrudnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1–3, określa się
w przeliczeniu na pełne etaty, nie uwzględniając pracowników przebywających na
urlopach macierzyńskich, urlopach na warunkach urlopu macierzyńskiego,
urlopach ojcowskich, urlopach rodzicielskich i urlopach wychowawczych, a także
zatrudnionych w celu przygotowania zawodowego.
4. W przypadku gdy przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą krócej
niż rok, jego przewidywany obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych, a także średnioroczne zatrudnienie, o których mowa
w ust. 1 pkt 1–3, określa się na podstawie danych za ostatni okres
udokumentowany przez przedsiębiorcę.

art. 8. więcej Art. 8. Przedsiębiorca może podejmować wszelkie działania, z wyjątkiem
tych, których zakazują przepisy prawa. Przedsiębiorca może być obowiązany do
określonego zachowania tylko na podstawie przepisów prawa.

art. 9. więcej Art. 9. Przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą zgodnie z zasadami
uczciwej konkurencji, poszanowania dobrych obyczajów oraz słusznych interesów
innych przedsiębiorców i konsumentów, a także poszanowania oraz ochrony praw
i wolności człowieka.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Organ kieruje się w swoich działaniach zasadą zaufania do
przedsiębiorcy, zakładając, że działa on zgodnie z prawem, uczciwie oraz
z poszanowaniem dobrych obyczajów.
2. Jeżeli przedmiotem postępowania przed organem jest nałożenie na
przedsiębiorcę obowiązku bądź ograniczenie lub odebranie uprawnienia, a w tym
zakresie pozostają niedające się usunąć wątpliwości co do stanu faktycznego, organ
rozstrzyga je na korzyść przedsiębiorcy.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli:
1) w postępowaniu uczestniczą podmioty o spornych interesach lub wynik
postępowania ma bezpośredni wpływ na interesy osób trzecich;
2) odrębne przepisy wymagają od przedsiębiorcy wykazania określonych
faktów;
3) wymaga tego ważny interes publiczny, w tym istotne interesy państwa,
a w szczególności jego bezpieczeństwa, obronności lub porządku
publicznego.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Jeżeli przedmiotem postępowania przed organem jest nałożenie na
przedsiębiorcę obowiązku bądź ograniczenie lub odebranie uprawnienia,
a w sprawie pozostają wątpliwości co do treści normy prawnej, wątpliwości te są
rozstrzygane na korzyść przedsiębiorcy, chyba że sprzeciwiają się temu sporne
interesy stron albo interesy osób trzecich, na które wynik postępowania ma
bezpośredni wpływ.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeśli wymaga tego ważny interes publiczny,
w tym istotne interesy państwa, a w szczególności jego bezpieczeństwa,
obronności lub porządku publicznego.

art. 12. więcej Art. 12. Organ prowadzi postępowanie w sposób budzący zaufanie
przedsiębiorców do władzy publicznej, kierując się zasadami proporcjonalności,
bezstronności i równego traktowania.

art. 13. więcej Art. 13. Funkcjonariusze publiczni ponoszą odpowiedzialność za naruszenie
prawa spowodowane ich działaniem lub zaniechaniem na zasadach określonych
w odrębnych przepisach.

art. 14. więcej Art. 14. Organ bez uzasadnionej przyczyny nie odstępuje od utrwalonej
praktyki rozstrzygania spraw w takim samym stanie faktycznym i prawnym.

art. 15. więcej Art. 15. Organ, w zakresie swojej właściwości, udziela przedsiębiorcy
informacji o warunkach podejmowania, wykonywania i zakończenia działalności
gospodarczej.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Na straży praw mikroprzedsiębiorców oraz małych i średnich
przedsiębiorców stoi Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców.
2. Zakres i sposób działania Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców
określają odrębne przepisy.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Działalność gospodarczą można podjąć w dniu złożenia wniosku
o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo po
dokonaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego,
chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.
2. Zasady wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności
Gospodarczej oraz rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego
określają odrębne przepisy.
3. Spółka kapitałowa w organizacji może podjąć działalność gospodarczą
przed wpisem do rejestru przedsiębiorców.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Przedsiębiorca będący osobą fizyczną, który podejmuje
działalność gospodarczą po raz pierwszy albo podejmuje ją ponownie po upływie
co najmniej 60 miesięcy od dnia jej ostatniego zawieszenia lub zakończenia i nie
wykonuje jej na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem
rozpoczęcia działalności gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku
kalendarzowym wykonywał w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku
pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej, nie
podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym przez okres 6 miesięcy od
dnia podjęcia działalności gospodarczej.
2. Przedsiębiorca może zrezygnować z uprawnienia, o którym mowa w ust. 1,
przez dokonanie zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do przedsiębiorców spełniających warunki
określone w art. 5a ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym
rolników (Dz. U. z 2019 r. poz. 299 i 303).

art. 19. więcej Art. 19. Dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych
z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku
płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:
1) stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej
płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym
transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu
walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia
roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Identyfikacja przedsiębiorcy w urzędowych rejestrach następuje
na podstawie numeru identyfikacji podatkowej (NIP).
2. Przedsiębiorca umieszcza w oświadczeniach skierowanych w zakresie
wykonywanej działalności gospodarczej do oznaczonych osób i organów numer
identyfikacji podatkowej (NIP) oraz posługuje się tym numerem w obrocie
prawnym i gospodarczym.
3. Przedsiębiorca oferujący towary lub usługi w sprzedaży bezpośredniej lub
sprzedaży na odległość za pośrednictwem środków masowego przekazu, sieci teleinformatycznych lub druków bezadresowych umieszcza w ofercie co najmniej
swoją firmę, numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz siedzibę albo adres.
4. Przy załatwianiu spraw organ może żądać od przedsiębiorcy, dla celów
identyfikacji, podania wyłącznie firmy przedsiębiorcy oraz numeru identyfikacji
podatkowej (NIP).
5. Przepisy ust. 1–4 nie naruszają przepisów odrębnych.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Przedsiębiorca wprowadzający towar do obrotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zamieszcza na tym towarze, jego opakowaniu, etykiecie
lub w instrukcji lub do dostarczenia w inny, zwyczajowo przyjęty sposób, pisemne
informacje w języku polskim:
1) określające firmę producenta w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia
12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. z 2016 r.
poz. 2047) i jego adres, a także państwo siedziby wytwórcy, jeżeli ma on
siedzibę poza terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej i państw
członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) –
stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
2) umożliwiające identyfikację towaru, chyba że przeznaczenie towaru jest
oczywiste.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do towarów, co do których odrębne przepisy
szczegółowo regulują obowiązki przedsiębiorców w zakresie ich oznakowania.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do wyrobów w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 175, 447 i
534).

Art. 21a. 1. Jeżeli przedsiębiorca wpisany do Centralnej Ewidencji
i Informacji o Działalności Gospodarczej narusza przepisy prawa związane
z wykonywaną działalnością gospodarczą w okresie 12 miesięcy od dnia podjęcia
działalności gospodarczej po raz pierwszy albo ponownie po upływie co najmniej
36 miesięcy od dnia jej ostatniego zawieszenia lub zakończenia, a właściwy organ
wszczyna w związku z tym naruszeniem postępowanie:
1) mandatowe albo
2) w sprawie nakładania lub wymierzania administracyjnej kary pieniężnej
– przed nałożeniem na przedsiębiorcę grzywny w drodze mandatu karnego albo
nałożeniem na niego lub wymierzeniem mu administracyjnej kary pieniężnej organ
ten wzywa, w drodze postanowienia, przedsiębiorcę do usunięcia stwierdzonych
naruszeń przepisów prawa oraz skutków tych naruszeń, jeżeli skutki takie
wystąpiły, w wyznaczonym przez siebie terminie.
2. W przypadku postępowania mandatowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1,
funkcjonariusz, inspektor lub przedstawiciel właściwego organu może odebrać od
przedsiębiorcy pisemne oświadczenie, w którym przedsiębiorca ten zobowiązuje
się do usunięcia stwierdzonych naruszeń przepisów prawa oraz skutków tych
naruszeń, jeżeli skutki takie wystąpiły, w wyznaczonym przez funkcjonariusza,
inspektora lub przedstawiciela terminie. W takim przypadku właściwy organ nie
wzywa przedsiębiorcy do usunięcia stwierdzonych naruszeń przepisów prawa oraz
skutków tych naruszeń. Jeżeli przedsiębiorca odmawia złożenia pisemnego
oświadczenia, przepisu ust. 1 nie stosuje się.
3. Jeżeli przedsiębiorca usunie stwierdzone naruszenia przepisów prawa oraz
skutki tych naruszeń, jeżeli skutki takie wystąpiły, w wyznaczonym terminie,
o którym mowa w ust. 1 lub 2:
1) właściwy organ, w drodze decyzji, odstępuje od nałożenia na niego lub
wymierzenia mu administracyjnej kary pieniężnej i poprzestaje na pouczeniu
albo
2) przedsiębiorca nie podlega karze za popełnione wykroczenie lub wykroczenie
skarbowe, stanowiące stwierdzone naruszenie przepisów prawa.
4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli naruszenia przepisów prawa lub
ich skutki rozpoczęły się w trakcie okresu, o którym mowa w ust. 1, i trwają one
dalej także po upływie tego okresu.
5. Właściwy organ, w drodze decyzji, odstępuje od nałożenia na
przedsiębiorcę lub wymierzenia mu administracyjnej kary pieniężnej i poprzestaje
na pouczeniu także w przypadku, gdy przedsiębiorca ten dobrowolnie usunął
naruszenia prawa oraz skutki tych naruszeń, jeżeli skutki takie wystąpiły,
w okresie, o którym mowa w ust. 1, jeszcze przed wezwaniem tego organu,
o którym mowa w ust. 1, oraz powiadomił organ o usunięciu naruszeń oraz
skutków tych naruszeń, jeżeli skutki takie wystąpiły.
6. W przypadku gdy przedsiębiorca dobrowolnie usunął naruszenia przepisów
prawa, będące wykroczeniami lub wykroczeniami skarbowymi, oraz skutki tych
naruszeń, jeżeli skutki takie wystąpiły, w okresie, o którym mowa w ust. 1, jeszcze
przed wezwaniem właściwego organu, o którym mowa w ust. 1, lub przed
złożeniem pisemnego oświadczenia, o którym mowa w ust. 2, oraz powiadomił
właściwy organ lub funkcjonariusza, inspektora lub przedstawiciela tego organu
o usunięciu naruszeń oraz skutków tych naruszeń, jeżeli skutki takie wystąpiły,
organ nie nakłada na niego grzywny w drodze mandatu karnego. Jeżeli w związku
z usuniętymi naruszeniami dochodzi do wszczęcia postępowania sądowego, sąd
odstępuje od wymierzenia kary grzywny przedsiębiorcy, w przypadku, gdy jej
wysokość nie przekraczałaby maksymalnej wysokości kary grzywny, która
mogłaby zostać nałożona w postępowaniu mandatowym.
7. Przepisów ust. 1 pkt 1, ust. 2, ust. 3 pkt 2 oraz ust. 6 nie stosuje się, jeżeli
kara grzywny w drodze mandatu karnego nakładana jest w wyniku
przeprowadzenia kontroli drogowej.
8. Przepisów ust. 1–3, 5 oraz 6 nie stosuje się, jeżeli:
1) naruszenie dotyczy przepisów prawa, które zostały naruszone przez
przedsiębiorcę w przeszłości lub
2) naruszenie przepisów prawa jest rażące, lub
3) nie jest możliwe usunięcie naruszeń przepisów prawa lub gdy wywołały one
nieodwracalne skutki, lub
4) konieczność nałożenia grzywny w drodze mandatu karnego albo nałożenia
lub wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej wynika z ratyfikowanej
umowy międzynarodowej albo bezpośrednio stosowanych przepisów prawa
Unii Europejskiej, lub
5) naruszenie przepisów prawa polega na wykonywaniu działalności
gospodarczej pomimo braku uzyskania wymaganych prawem koncesji,
zezwolenia lub wpisu do rejestru działalności regulowanej lub na działaniu
bez uzyskania wcześniejszej zgody, zezwolenia lub pozwolenia właściwego
organu na to działanie, jeżeli przepisy przewidują obowiązek ich uzyskania,
lub na działaniu niezgodnym z taką zgodą, zezwoleniem lub pozwoleniem,
lub
6) przepisy odrębne przewidują nałożenie grzywny w drodze mandatu karnego
albo nałożenie lub wymierzenie administracyjnej kary pieniężnej za
niewykonanie zaleceń pokontrolnych.
9. Jeżeli:
1) właściwy organ nakłada na przedsiębiorcę grzywnę w drodze mandatu
karnego z naruszeniem przepisów ust. 1–3, ust. 6 zdanie pierwsze lub ust. 8
oraz
2) przedsiębiorca odmawia przyjęcia mandatu karnego, oraz
3) przedsiębiorca niezwłocznie usunie stwierdzone naruszenia przepisów prawa
oraz skutki tych naruszeń, jeżeli skutki takie wystąpiły
– sąd odstępuje od wymierzenia kary.
10. Przesłanki odstąpienia od nałożenia lub wymierzenia administracyjnej
kary pieniężnej lub od wymierzenia kary grzywny wobec przedsiębiorców:
1) niewpisanych do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności
Gospodarczej lub
2) wpisanych do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej
i naruszających przepisy prawa związane z wykonywaną działalnością
gospodarczą:
a) po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1, chyba że przedsiębiorca
usunął stwierdzone naruszenia przepisów prawa oraz skutki tych
naruszeń, jeżeli skutki takie wystąpiły, zgodnie z ust. 3, lub
b) w okresie, o którym mowa w ust. 1, w przypadkach, o których mowa
w ust. 4, 7 i 8
– określają odrębne przepisy.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić
wykonywanie działalności gospodarczej na zasadach określonych w niniejszej
ustawie, z uwzględnieniem przepisów dotyczących ubezpieczeń społecznych.
2. Z uprawnienia, o którym mowa w ust. 1, może skorzystać również
przedsiębiorca zatrudniający wyłącznie pracowników przebywających na urlopie
macierzyńskim, urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopie
wychowawczym lub urlopie rodzicielskim niełączących korzystania z urlopu
rodzicielskiego z wykonywaniem pracy u pracodawcy udzielającego tego urlopu.
W przypadku zakończenia korzystania z urlopów lub złożenia przez pracownika wniosku dotyczącego łączenia korzystania z urlopu rodzicielskiego
z wykonywaniem pracy u pracodawcy udzielającego tego urlopu, pracownik ma
prawo do wynagrodzenia jak za przestój, określonego przepisami prawa pracy, do
zakończenia okresu zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej.
3. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą jako wspólnik spółki
cywilnej oraz poza tą spółką może zawiesić wykonywanie działalności
gospodarczej w jednej z tych form. Przepisy art. 24 i art. 25 stosuje się do
zawieszonej formy wykonywania działalności gospodarczej.
4. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą jako wspólnik
w więcej niż jednej spółce cywilnej może zawiesić wykonywanie działalności
gospodarczej w jednej lub kilku takich spółkach. Przepisy ust. 5 oraz art. 24
i art. 25 stosuje się odpowiednio.
5. W przypadku wykonywania działalności gospodarczej w spółce cywilnej
zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej jest skuteczne pod
warunkiem jej zawieszenia przez wszystkich wspólników.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Przedsiębiorca wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji
o Działalności Gospodarczej może zawiesić wykonywanie działalności
gospodarczej na czas nieokreślony albo określony, nie krótszy jednak niż 30 dni.
2. Przedsiębiorca wpisany do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru
Sądowego może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od
30 dni do 24 miesięcy.
3. Jeżeli okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej obejmuje
wyłącznie pełny miesiąc luty danego roku kalendarzowego, za minimalny okres
zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przyjmuje się liczbę dni
miesiąca lutego przypadającą w danym roku kalendarzowym.
4. Do obliczania okresu zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej
stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60 i 730), zwanej
dalej „Kodeksem postępowania administracyjnego”.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz
wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następują na wniosek
przedsiębiorcy, chyba że przepis odrębny stanowi inaczej.
2. W przypadku przedsiębiorcy wpisanego do Centralnej Ewidencji i
Informacji o Działalności Gospodarczej okres zawieszenia wykonywania
działalności gospodarczej rozpoczyna się od dnia wskazanego we wniosku o wpis
informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej i trwa do dnia
wskazanego w tym wniosku albo we wniosku o wznowienie wykonywania
działalności gospodarczej albo do dnia ustanowienia zarządu sukcesyjnego.
3. W przypadku przedsiębiorcy wpisanego do rejestru przedsiębiorców
Krajowego Rejestru Sądowego okres zawieszenia wykonywania działalności
gospodarczej rozpoczyna się od dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji
o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej, nie wcześniej niż w dniu
złożenia wniosku, i trwa do dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji
o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej, który nie może być
wcześniejszy niż dzień złożenia wniosku.
4. Wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej
oraz o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej w przypadku
przedsiębiorców podlegających obowiązkowi wpisu do Centralnej Ewidencji
i Informacji o Działalności Gospodarczej następuje na podstawie przepisów
o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.
5. Wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej
oraz o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej w przypadku
przedsiębiorców podlegających obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców
Krajowego Rejestru Sądowego następuje na podstawie przepisów o Krajowym
Rejestrze Sądowym.
6. W przypadku przedsiębiorcy wpisanego do rejestru przedsiębiorców
Krajowego Rejestru Sądowego okres zawieszenia wykonywania działalności
gospodarczej trwa nie dłużej niż do dnia poprzedzającego dzień automatycznego
wpisu informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej na
zasadach określonych w ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze
Sądowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 986 i 1544 oraz z 2019 r. poz. 55, 60 i 534).
7. W przypadku zobowiązań o charakterze publicznoprawnym zawieszenie
wykonywania działalności gospodarczej wywiera skutki prawne od dnia, w którym
rozpoczyna się zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej, do dnia
poprzedzającego dzień wznowienia wykonywania działalności gospodarczej.

art. 25. więcej Art. 25. 1. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej
przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących
przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.
2. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej
przedsiębiorca:
1) może wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub
zabezpieczenia źródła przychodów, w tym rozwiązywania zawartych
wcześniej umów;
2) może przyjmować należności i jest obowiązany regulować zobowiązania,
powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
3) może zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
4) ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych,
postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych
z działalnością gospodarczą wykonywaną przed datą zawieszenia
wykonywania działalności gospodarczej;
5) wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
6) może osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed
datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
7) może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla
przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą;
8) może powołać albo odwołać zarządcę sukcesyjnego, o którym mowa w
ustawie z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem
osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw
(Dz. U. poz. 1629).

art. 26. więcej Art. 26. Z chwilą wykreślenia z Centralnej Ewidencji i Informacji
o Działalności Gospodarczej przedsiębiorca będący osobą fizyczną nie może
wykonywać działalności gospodarczej.

art. 27. więcej Art. 27. Organy działają w sprawach związanych z wykonywaniem
działalności gospodarczej wnikliwie i szybko, posługując się możliwie
najprostszymi środkami prowadzącymi do ich załatwienia.

art. 28. więcej Art. 28. W toku postępowania organy współdziałają ze sobą w zakresie
niezbędnym do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i prawnego sprawy,
mając na względzie interes społeczny i słuszny interes przedsiębiorców oraz
sprawność postępowania, przy pomocy środków adekwatnych do charakteru,
okoliczności i stopnia złożoności sprawy.

art. 29. więcej Art. 29. Organ nie może żądać ani uzależniać swojego rozstrzygnięcia od
przedłożenia dokumentów w formie oryginału, poświadczonej kopii lub
poświadczonego tłumaczenia, chyba że obowiązek taki wynika z przepisów prawa.

art. 30. więcej Art. 30. Organ, wyznaczając przedsiębiorcy termin na dokonanie określonej
czynności, uwzględnia czas niezbędny do jej wykonania, ważny interes publiczny
oraz słuszny interes tego przedsiębiorcy.

art. 31. więcej Art. 31. Organ nie może odmówić przyjęcia pism i wniosków
niekompletnych. Organ nie może żądać dokumentów lub ujawnienia danych,
których konieczność przedstawienia, złożenia lub ujawnienia nie wynika z przepisu
prawa lub danych, które są w posiadaniu organu lub do których ma dostęp na
podstawie odrębnych przepisów.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Organ, przyjmując wniosek, niezwłocznie potwierdza jego
przyjęcie.
2. Potwierdzenie przyjęcia wniosku zawiera:
1) wskazanie daty wpływu oraz przewidywanego terminu rozpatrzenia wniosku;
2) dane kontaktowe organu.
3. Jeżeli wniosek dotyczy udzielenia koncesji lub zezwolenia lub wpisu do
rejestru działalności regulowanej, potwierdzenie zawiera ponadto:
1) pouczenie o przysługujących przedsiębiorcy środkach prawnych;
2) w przypadku gdy odrębne przepisy przewidują milczące załatwienie sprawy
– stosowne pouczenie.
4. W przypadku złożenia niekompletnego pisma lub wniosku termin jego
rozpatrzenia biegnie od dnia wpływu uzupełnionego pisma lub wniosku.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Właściwi ministrowie oraz organy, które na podstawie odrębnych
przepisów są upoważnione do opracowywania i przedkładania Radzie Ministrów
projektów aktów prawnych, dążą do zapewnienia jednolitego stosowania
przepisów prawa z zakresu działalności gospodarczej, w szczególności wydając, w zakresie swojej właściwości, z urzędu lub na wniosek Rzecznika Małych
i Średnich Przedsiębiorców wyjaśnienia przepisów regulujących podejmowanie,
wykonywanie lub zakończenie działalności gospodarczej, dotyczące praktycznego
ich stosowania (objaśnienia prawne), przy uwzględnieniu w szczególności
orzecznictwa sądów, Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Sprawiedliwości
Unii Europejskiej.
2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, mogą z urzędu lub na wniosek
Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców zmienić wydane objaśnienia
prawne, jeżeli stwierdzą ich nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności
orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Sprawiedliwości
Unii Europejskiej. Zmiana wydanych objaśnień prawnych nie ma wpływu na
sytuację przedsiębiorców, którzy wcześniej zastosowali się do objaśnień prawnych
w brzmieniu przed ich zmianą.
3. Objaśnienia prawne są zamieszczane w Biuletynie Informacji Publicznej na
stronie podmiotowej urzędu obsługującego właściwego ministra lub na stronie
podmiotowej organu, o którym mowa w ust. 1, pod nazwą „objaśnienia prawne”,
wraz z oznaczeniem daty ich zamieszczenia.

art. 34. więcej Art. 34. 1. Przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej
państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia co do
zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia
przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub
zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna).
2. Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej może dotyczyć zaistniałego
stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych.
3. Przedsiębiorca we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
przedstawia zaistniały stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe oraz własne
stanowisko w sprawie.
4. Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej zawiera także:
1) firmę przedsiębiorcy;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP);
3) adres do korespondencji, w przypadku gdy jest on inny niż adres siedziby albo
adres zamieszkania przedsiębiorcy.
5. Udzielenie interpretacji indywidualnej następuje w drodze decyzji, od
której służy odwołanie. Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis
przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia
przyszłego oraz wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem
prawnym oraz z pouczeniem o prawie wniesienia środka zaskarżenia.
6. Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie
w wysokości 40 zł. Opłatę wnosi się w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku.
7. Jeżeli wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej nie spełnia wymogów
określonych w ust. 1, 3, 4 lub 6, wzywa się przedsiębiorcę do usunięcia braków
w terminie 7 dni, z pouczeniem, że nieusunięcie braków spowoduje pozostawienie
wniosku bez rozpatrzenia. Jeżeli braki nie zostaną usunięte w tym terminie,
wniosek pozostawia się bez rozpatrzenia. W sprawie pozostawienia wniosku bez
rozpatrzenia wydaje się postanowienie, na które służy zażalenie.
8. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji
indywidualnej odrębnych zaistniałych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych
pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego zaistniałego
stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.
9. Opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej stanowi
odpowiednio dochód budżetu państwa, Narodowego Funduszu Zdrowia albo
jednostki samorządu terytorialnego.
10. Opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega
zwrotowi wyłącznie w przypadku:
1) wycofania wniosku przed jego rozpatrzeniem – w całości;
2) wycofania części wniosku w odniesieniu do przedstawionego w nim
odrębnego zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, przed
rozpatrzeniem wniosku – w odpowiedniej części;
3) uiszczenia jej w kwocie wyższej od należnej – w odpowiedniej części;
4) pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia – w całości.
11. Zwrot nienależnej opłaty za wniosek o wydanie interpretacji
indywidualnej następuje nie później niż w terminie 7 dni od dnia zakończenia
postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej.
12. Interpretację indywidualną wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie
później niż w terminie 30 dni od dnia wpływu do organu lub państwowej jednostki organizacyjnej kompletnego i opłaconego wniosku o wydanie interpretacji
indywidualnej. W razie niewydania interpretacji indywidualnej w terminie uznaje
się, że w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin wydania
interpretacji indywidualnej, została wydana interpretacja indywidualna
stwierdzająca prawidłowość stanowiska przedsiębiorcy przedstawionego we
wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Przepisy działu II rozdziału 8a
Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się.
13. W przypadku doręczenia interpretacji indywidualnej za pomocą środków
komunikacji elektronicznej interpretację indywidualną uważa się za wydaną
z zachowaniem terminu, o którym mowa w ust. 12, jeżeli zawiadomienie, o którym
mowa w art. 46 § 4 Kodeksu postępowania administracyjnego, zostało przesłane
przed upływem tego terminu.
14. Właściwy do wydania interpretacji indywidualnej organ lub właściwa
państwowa jednostka organizacyjna na wniosek przedsiębiorcy przekazuje mu, za
pomocą środków komunikacji elektronicznej, informacje o dacie wydania
interpretacji indywidualnej oraz o zawartej w niej ocenie jego stanowiska, nie
później niż w dniu roboczym następującym po dniu wydania interpretacji
indywidualnej.
15. Właściwy organ i właściwa państwowa jednostka organizacyjna
niezwłocznie zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej, na stronie
podmiotowej urzędu obsługującego organ albo państwowej jednostki
organizacyjnej, interpretacje indywidualne, po usunięciu danych identyfikujących
przedsiębiorcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji indywidualnej.
W przypadku uchylenia albo stwierdzenia nieważności interpretacji indywidualnej
właściwy organ albo właściwa państwowa jednostka organizacyjna niezwłocznie
usuwa interpretację indywidualną z Biuletynu Informacji Publicznej,
z zamieszczeniem adnotacji o przyczynie usunięcia. W przypadku zmiany
interpretacji indywidualnej właściwy organ albo właściwa państwowa jednostka
organizacyjna niezwłocznie zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej
zmienioną interpretację indywidualną, z zamieszczeniem adnotacji o przyczynie
zmiany.
16. Do postępowań o wydanie interpretacji indywidualnej stosuje się przepisy
Kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że odrębne przepisy stanowią
inaczej.
17. Zasady i tryb udzielania interpretacji przepisów prawa podatkowego
reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r.
poz. 900, 924 i 1018).

art. 35. więcej Art. 35. 1. Interpretacja indywidualna nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy,
z tym że przedsiębiorca nie może być obciążony sankcjami administracyjnymi,
finansowymi lub karami w zakresie, w jakim zastosował się do uzyskanej
interpretacji indywidualnej ani daninami w wysokości wyższej niż wynikające
z uzyskanej interpretacji indywidualnej.
2. Interpretacja indywidualna jest wiążąca dla organów lub państwowych
jednostek organizacyjnych właściwych dla przedsiębiorcy i może zostać zmieniona
wyłącznie w drodze wznowienia postępowania. Nie zmienia się interpretacji,
w wyniku której nastąpiły nieodwracalne skutki prawne.
3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku zastosowania się
przedsiębiorcy do objaśnień prawnych lub utrwalonej praktyki interpretacyjnej
właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej.
4. Przez utrwaloną praktykę interpretacyjną, o której mowa w ust. 3, należy
rozumieć wyjaśnienia co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których
wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek
na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, dominujące w wydawanych w takich
samych stanach faktycznych oraz takim samym stanie prawnym – w trakcie danego
okresu rozliczeniowego oraz w okresie 12 miesięcy przed rozpoczęciem okresu
rozliczeniowego – interpretacjach indywidualnych.
5. W przypadku gdy do okresu rozliczeniowego, o którym mowa w ust. 4,
oraz okresu 12 miesięcy przed rozpoczęciem tego okresu rozliczeniowego
zastosowanie mają wydane w odniesieniu do takiego samego zagadnienia
objaśnienia prawne, wydane w takim samym stanie prawnym przed rozpoczęciem
lub w trakcie okresu rozliczeniowego, o którym mowa w ust. 4, począwszy od dnia
zamieszczenia takich objaśnień prawnych zgodnie z art. 33 ust. 3, przez utrwaloną
praktykę interpretacyjną, o której mowa w ust. 3, należy rozumieć wyjaśnienia co
do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub uiszczania składek na
ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, wynikające z tych objaśnień prawnych.

art. 36. więcej Art. 36. Minister właściwy do spraw gospodarki prowadzi Punkt Informacji
dla Przedsiębiorcy, który umożliwia w szczególności załatwianie spraw
związanych z podejmowaniem, wykonywaniem i zakończeniem działalności
gospodarczej oraz dostęp do informacji w tych sprawach. Szczegółowy zakres
zadań oraz zasady funkcjonowania Punktu Informacji dla Przedsiębiorcy określają
odrębne przepisy.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Wykonywanie działalności gospodarczej w dziedzinach mających
szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli albo
inny ważny interes publiczny wymaga uzyskania koncesji wyłącznie, gdy
działalność ta nie może być wykonywana jako wolna albo po uzyskaniu wpisu do
rejestru działalności regulowanej albo zezwolenia.
2. Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana, zawieszenie i cofnięcie koncesji
albo ograniczenie jej zakresu w stosunku do wniosku o udzielenie koncesji
następuje w drodze decyzji ministra właściwego ze względu na przedmiot
działalności gospodarczej wymagającej uzyskania koncesji, chyba że odrębne
przepisy stanowią inaczej.
3. Szczegółowy zakres i warunki wykonywania działalności gospodarczej
podlegającej koncesjonowaniu, w szczególności zasady oraz tryb udzielania,
zmiany, zawieszenia, cofnięcia albo ograniczenia zakresu koncesji, określają
odrębne przepisy.

art. 38. więcej Art. 38. Organ koncesyjny zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej,
na stronie podmiotowej urzędu obsługującego organ, szczegółową informację
o wszelkich warunkach uzyskania koncesji.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Organ koncesyjny może odmówić udzielenia koncesji albo
ograniczyć jej zakres w stosunku do wniosku o udzielenie koncesji albo odmówić
zmiany koncesji:
1) w przypadku niespełnienia warunków udzielenia koncesji;
2) ze względu na zagrożenie obronności lub bezpieczeństwa państwa lub
obywateli;
3) jeżeli w wyniku przeprowadzonej rozprawy albo przetargu udzielono koncesji
innemu przedsiębiorcy lub przedsiębiorcom;
4) w przypadku gdy wydano decyzję o stwierdzeniu niedopuszczalności
wykonywania praw z udziałów albo akcji przedsiębiorcy, na podstawie
przepisów ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o kontroli niektórych inwestycji
(Dz. U. z 2017 r. poz. 1857 oraz z 2019 r. poz. 492), jeżeli jest to w interesie
publicznym;
5) w przypadkach określonych w odrębnych przepisach.
2. Organ koncesyjny może czasowo wstrzymać udzielanie koncesji, ze
względu na przyczyny, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ogłaszając o tym
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Organ koncesyjny jest uprawniony do kontroli działalności
gospodarczej w zakresie:
1) zgodności wykonywanej działalności z udzieloną koncesją;
2) przestrzegania warunków wykonywania działalności gospodarczej;
3) obronności lub bezpieczeństwa państwa, ochrony bezpieczeństwa lub dóbr
osobistych obywateli.
2. Osoby upoważnione przez organ koncesyjny do dokonywania kontroli są
uprawnione w szczególności do:
1) wstępu na teren nieruchomości, obiektu, lokalu lub ich części, gdzie jest
wykonywana działalność gospodarcza objęta koncesją, w dniach
i w godzinach, w których ta działalność jest wykonywana lub powinna być
wykonywana;
2) żądania ustnych lub pisemnych wyjaśnień, okazania dokumentów lub innych
nośników informacji oraz udostępnienia danych mających związek
z przedmiotem kontroli.
3. W przypadku stwierdzenia w trakcie kontroli uchybień organ koncesyjny
może wezwać przedsiębiorcę do ich usunięcia w wyznaczonym terminie.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Uzyskania zezwolenia wymaga wykonywanie działalności
gospodarczej w zakresie określonym w odrębnych przepisach.
2. Organy zezwalające oraz warunki wykonywania działalności objętej
zezwoleniem, w szczególności zasady oraz tryb udzielania, odmowy udzielenia,
zmiany, zawieszenia, cofnięcia albo ograniczenia zakresu zezwolenia, określają
odrębne przepisy, o ile niniejsza ustawa nie stanowi inaczej.

art. 42. więcej Art. 42. Organ zezwalający udziela zezwolenia na wykonywanie działalności
gospodarczej przedsiębiorcy spełniającemu wymagane prawem warunki uzyskania
zezwolenia.

art. 43. więcej Art. 43. 1. Jeżeli odrębne przepisy stanowią, że dany rodzaj działalności jest
działalnością regulowaną, przedsiębiorca może wykonywać tę działalność, jeśli
spełnia warunki określone tymi przepisami i po uzyskaniu wpisu do właściwego
rejestru działalności regulowanej.
2. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej dokonuje wpisu na
wniosek przedsiębiorcy, po złożeniu przez przedsiębiorcę do organu prowadzącego
rejestr działalności regulowanej oświadczenia o spełnieniu warunków
wymaganych prawem do wykonywania tej działalności. Przedsiębiorca
podlegający wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności
Gospodarczej może złożyć wniosek wraz z oświadczeniem również w urzędzie
gminy, wskazując organ prowadzący rejestr działalności regulowanej.
3. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej, w drodze decyzji,
odmawia wpisu przedsiębiorcy do rejestru:
1) jeżeli wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy
wykonywania działalności gospodarczej objętej wpisem;
2) jeżeli przedsiębiorcę wykreślono z rejestru tej działalności regulowanej
w wyniku wydania przez organ prowadzący rejestr decyzji o zakazie
wykonywania przez przedsiębiorcę działalności objętej wpisem w okresie
3 lat poprzedzających złożenie wniosku;
3) w przypadkach określonych w odrębnych przepisach.
4. Rejestry działalności regulowanej są jawne. Dane z rejestrów dotyczące
firmy przedsiębiorcy oraz jego numeru identyfikacji podatkowej (NIP) są
udostępniane w sieci teleinformatycznej. Organ może udostępnić w sieci
teleinformatycznej także inne dane, z uwzględnieniem przepisów o ochronie
danych osobowych.
5. Dla przedsiębiorcy wpisanego do rejestru prowadzi się akta rejestrowe,
obejmujące w szczególności dokumenty stanowiące podstawę wpisu oraz decyzje
dotyczące wykreślenia wpisu.
6. Przedsiębiorca przechowuje wszystkie dokumenty niezbędne do wykazania
spełniania warunków wymaganych prawem do wykonywania działalności
regulowanej.
7. Spełnianie przez przedsiębiorcę warunków wymaganych prawem do
wykonywania działalności regulowanej podlega kontroli, w szczególności przez
organ prowadzący rejestr tej działalności. Przepisy art. 40 stosuje się odpowiednio.
8. Odrębne przepisy określają w szczególności warunki wymagane prawem
do wykonywania działalności regulowanej oraz tryb uzyskiwania wpisu do rejestru
działalności regulowanej i wykreślenia z tego rejestru.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Koncesja, zezwolenie albo wpis do rejestru działalności
regulowanej uprawniają do wykonywania działalności gospodarczej na terenie
całego kraju i przez czas nieokreślony, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej.
2. Jeżeli przepisy regulujące daną działalność gospodarczą stanowią, że
wydawanie, odmowa wydania, zmiana zakresu i cofanie koncesji i zezwoleń,
a także prowadzenie rejestrów działalności regulowanej należy do zadań organów
jednostek samorządu terytorialnego, to zadania te są wykonywane jako zadania
zlecone z zakresu administracji rządowej.
3. Jeżeli z odrębnych przepisów wynika, że wykonywanie działalności
gospodarczej wymaga uzyskania koncesji, zezwolenia albo wpisu do rejestru
działalności regulowanej, do działalności tej przepisu art. 5 ust. 1 nie stosuje się.
4. Punkt Informacji dla Przedsiębiorcy udostępnia listę rodzajów działalności
gospodarczej wymagających uzyskania koncesji, zezwolenia albo wpisu do rejestru
działalności regulowanej, wraz ze wskazaniem odpowiednich aktów prawnych.

art. 45. więcej Art. 45. 1. Kontrola działalności gospodarczej przedsiębiorców jest
przeprowadzana na zasadach określonych w niniejszej ustawie, chyba że zasady
i tryb kontroli wynikają z ratyfikowanych umów międzynarodowych albo
bezpośrednio stosowanych przepisów prawa Unii Europejskiej.
2. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale stosuje się odrębne
przepisy.
3. Zakres przedmiotowy kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy
objętej kontrolą oraz organy upoważnione do jej przeprowadzenia określają
odrębne przepisy, z uwzględnieniem przepisów art. 40 i art. 43 ust. 7.

art. 46. więcej Art. 46. 1. Przedsiębiorcy, który poniósł szkodę na skutek wykonania
czynności kontrolnych z naruszeniem przepisów prawa, przysługuje
odszkodowanie.
2. Dochodzenie roszczenia, o którym mowa w ust. 1, następuje na zasadach
i w trybie określonych w odrębnych przepisach.
3. Dowody przeprowadzone w toku kontroli przez organ kontroli
z naruszeniem przepisów ustawy lub z naruszeniem innych przepisów prawa
w zakresie kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy, jeżeli miały istotny
wpływ na wyniki kontroli, nie mogą stanowić dowodu w postępowaniu
administracyjnym, podatkowym, karnym lub karnym skarbowym dotyczącym
przedsiębiorcy.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Kontrole planuje się i przeprowadza po uprzednim dokonaniu
analizy prawdopodobieństwa naruszenia prawa w ramach wykonywania
działalności gospodarczej. Analiza obejmuje identyfikację obszarów
podmiotowych i przedmiotowych, w których ryzyko naruszenia przepisów jest
największe. Sposób przeprowadzenia analizy określa organ kontroli lub organ
nadrzędny.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do kontroli:
1) w przypadku gdy organ kontroli poweźmie uzasadnione podejrzenie:
a) zagrożenia życia lub zdrowia,
b) popełnienia przestępstwa lub wykroczenia,
c) popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego,
d) innego naruszenia prawnego zakazu lub niedopełnienia prawnego
obowiązku
– w wyniku wykonywania działalności gospodarczej objętej kontrolą;
2) działalności przedsiębiorców w zakresie objętym nadzorem, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem
finansowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 298, 326, 730 i 875);
3) w przypadku gdy jest ona niezbędna do przeprowadzenia postępowania
w celu sprawdzenia wykonania zaleceń pokontrolnych organu, wykonania
decyzji albo postanowień nakazujących usunięcie naruszeń prawa, w związku
z przeprowadzoną kontrolą, albo do sprawdzenia wykonania wezwania,
o którym mowa w art. 21a ust. 1, zobowiązania, o którym mowa w art. 21a
ust. 2, lub weryfikacji powiadomienia, o którym mowa w art. 21a ust. 5 lub 6.
3. Organ kontroli zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie
podmiotowej urzędu obsługującego organ ogólny schemat tych procedur kontroli,
które wynikają z przepisów powszechnie obowiązującego prawa.

art. 48. więcej Art. 48. 1. Organ kontroli zawiadamia przedsiębiorcę o zamiarze wszczęcia
kontroli.
2. Kontrolę wszczyna się nie wcześniej niż po upływie 7 dni i nie później niż
przed upływem 30 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o zamiarze wszczęcia
kontroli. Jeżeli kontrola nie zostanie wszczęta w terminie 30 dni od dnia doręczenia
zawiadomienia, wszczęcie kontroli wymaga ponownego zawiadomienia.
3. Zawiadomienie o zamiarze wszczęcia kontroli zawiera:
1) oznaczenie organu;
2) datę i miejsce wystawienia;
3) oznaczenie przedsiębiorcy;
4) wskazanie zakresu przedmiotowego kontroli;
5) imię, nazwisko oraz podpis osoby upoważnionej do zawiadomienia
z podaniem zajmowanego stanowiska lub funkcji.
4. Na wniosek przedsiębiorcy kontrola może być wszczęta przed upływem
7 dni od dnia doręczenia zawiadomienia.
5. Czynności kontrolne związane z pobieraniem próbek i dokonywaniem
oględzin, w tym pojazdów, lub dokonywaniem pomiarów mogą być wykonywane
przed upływem terminu 7 dni, o którym mowa w ust. 2.
6. Czynności wykonywane w trybie, o którym mowa w ust. 5, związane
z pobieraniem próbek i dokonywaniem oględzin nie mogą przekraczać jednego
dnia roboczego, natomiast czynności związane z dokonywaniem pomiarów nie mogą przekraczać kolejnych 24 godzin liczonych od chwili rozpoczęcia tych
czynności.
7. Oględziny dokonywane w trybie, o którym mowa w ust. 5, nie mogą
dotyczyć treści dokumentów.
8. Z czynności kontrolnych wykonywanych w trybie, o którym mowa
w ust. 5, sporządza się protokół.
9. W przypadku podejmowania czynności kontrolnych, o których mowa
w ust. 5, zawiadomienie o zamiarze wszczęcia kontroli może być doręczone
przedsiębiorcy albo osobie przez niego upoważnionej, a w razie nieobecności
przedsiębiorcy lub osoby przez niego upoważnionej, zawiadomienie może być
doręczone zarządzającemu w imieniu przedsiębiorcy zakładem lub inną
wyodrębnioną częścią przedsiębiorstwa lub kierownikowi wyodrębnionej komórki
organizacyjnej przedsiębiorstwa. Przepisy art. 49 ust. 1 i 10 stosuje się
odpowiednio.
10. Uzasadnienie przyczyny braku zawiadomienia o zamiarze wszczęcia
kontroli umieszcza się w protokole kontroli.
11. Zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli nie dokonuje się,
w przypadku gdy:
1) kontrola ma zostać przeprowadzona na podstawie ratyfikowanej umowy
międzynarodowej albo bezpośrednio stosowanych przepisów prawa Unii
Europejskiej;
2) przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu
przestępstwa lub wykroczenia, przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa
skarbowego lub wykroczenia skarbowego lub zabezpieczenia dowodów jego
popełnienia;
3) kontrola jest przeprowadzana na podstawie przepisów ustawy z dnia
25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw
(Dz. U. z 2019 r. poz. 660);
4) przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia,
zdrowia lub środowiska;
5) kontrola jest prowadzona w toku postępowania prowadzonego na podstawie
przepisów ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji
i konsumentów (Dz. U. z 2019 r. poz. 369);
6) przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla przeciwdziałania naruszeniu
zakazów, o których mowa w art. 44b ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2019 r. poz. 852);
7) kontrola jest prowadzona na podstawie art. 23b lub art. 23r ust. 1 ustawy
z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 755 i
730);
8) kontrola jest przeprowadzana na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 lipca
1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2018 r. poz. 1471 i 1479
oraz z 2019 r. poz. 125 i 730) w zakresie poziomów pól elektromagnetycznych
emitowanych z instalacji radiokomunikacyjnej, radionawigacyjnej lub
radiolokacyjnej;
9) przedsiębiorca nie ma adresu zamieszkania lub adresu siedziby lub doręczanie
pism na podane adresy było bezskuteczne lub utrudnione;
10) kontrola dotyczy przypadków określonych w art. 282c ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa;
11) kontrola jest przeprowadzana na podstawie przepisów ustawy z dnia
25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2018
r. poz. 1344, 1356 i 1629 oraz z 2019 r. poz. 730);
12) kontrola jest przeprowadzana na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 lutego
2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami (Dz. U. poz. 424);
13) kontrola jest przeprowadzana wyłącznie w celu sprawdzenia wykonania
wezwania, o którym mowa w art. 21a ust. 1, zobowiązania, o którym mowa
w art. 21a ust. 2, lub weryfikacji powiadomienia, o którym mowa w art. 21a
ust. 5 lub 6.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Czynności kontrolne mogą być wykonywane przez pracowników
organu kontroli po okazaniu przedsiębiorcy albo osobie przez niego upoważnionej
legitymacji służbowej upoważniającej do wykonywania takich czynności oraz po
doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, chyba że odrębne przepisy
przewidują możliwość podjęcia kontroli po okazaniu legitymacji. W takim
przypadku upoważnienie doręcza się przedsiębiorcy albo osobie przez niego
upoważnionej w terminie określonym w tych przepisach, lecz nie później niż
w terminie 3 dni roboczych od dnia wszczęcia kontroli.
2. Podjęcie czynności kontrolnych po okazaniu legitymacji służbowej, na
podstawie odrębnych przepisów, może dotyczyć jedynie przypadków, gdy
czynności kontrolne są niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa
lub wykroczenia, przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa skarbowego lub
wykroczenia skarbowego lub zabezpieczenia dowodów jego popełnienia, a także
gdy przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia,
zdrowia lub środowiska.
3. W przypadku podjęcia czynności kontrolnych, o których mowa w ust. 2,
osoba podejmująca kontrolę, po okazaniu legitymacji służbowej i przed podjęciem
pierwszej czynności kontrolnej, informuje przedsiębiorcę lub osobę, wobec której
podjęto czynności kontrolne, o przysługujących im prawach oraz obowiązkach
w trakcie kontroli.
3a. Czynności kontrolne prowadzone z użyciem bezzałogowych statków
powietrznych mogą być wykonywane przez pracowników organu kontroli
posiadających stosowne uprawnienia do wykonywania takich lotów, bez okazania
legitymacji służbowej i poinformowania przedsiębiorcy lub osoby, wobec której
podjęto czynności kontrolne, o przysługujących im prawach oraz obowiązkach w
trakcie kontroli.
3b. Loty, o których mowa w ust. 3a, wykonywane są w przypadku, gdy
operator bezzałogowego statku powietrznego znajduje się poza terenem, do którego
prowadzący działalność posiada tytuł prawny.
4. Czynności kontrolne mogą być wykonywane przez osoby niebędące
pracownikami organu kontroli, jeżeli odrębne przepisy przewidują taką możliwość.
5. Do pracowników organu kontroli oraz osób, o których mowa w ust. 4,
stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące
wyłączenia pracownika, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej.
6. Zmiana osób upoważnionych do przeprowadzenia kontroli, zakresu
przedmiotowego kontroli oraz miejsca wykonywania czynności kontrolnych
wymaga każdorazowo wydania odrębnego upoważnienia. Zmiany te nie mogą
prowadzić do wydłużenia przewidywanego wcześniej terminu zakończenia
kontroli.
7. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:
1) wskazanie podstawy prawnej;
2) oznaczenie organu kontroli;
3) datę i miejsce wystawienia;
4) imię i nazwisko pracownika organu kontroli uprawnionego do
przeprowadzenia kontroli oraz numer jego legitymacji służbowej;
5) oznaczenie przedsiębiorcy objętego kontrolą;
6) określenie zakresu przedmiotowego kontroli;
7) wskazanie daty rozpoczęcia i przewidywanego terminu zakończenia kontroli;
8) imię, nazwisko oraz podpis osoby udzielającej upoważnienia z podaniem
zajmowanego stanowiska lub funkcji;
9) pouczenie o prawach i obowiązkach przedsiębiorcy.
8. Dokument, który nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 7, nie
stanowi podstawy do przeprowadzenia kontroli.
9. Zakres kontroli nie może wykraczać poza zakres wskazany
w upoważnieniu.
10. W przypadku nieobecności przedsiębiorcy lub osoby przez niego
upoważnionej czynności kontrolne mogą być wszczęte po okazaniu legitymacji
służbowej pracownikowi przedsiębiorcy lub osobie zatrudnionej u przedsiębiorcy
w ramach innego stosunku prawnego, którzy mogą być uznani za osobę, o której
mowa w art. 97 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018
r. poz. 1025, 1104, 1629, 2073 i 2244 oraz z 2019 r. poz. 80), lub w obecności
przywołanego świadka, którym powinien być funkcjonariusz publiczny, niebędący
jednak pracownikiem organu przeprowadzającego kontrolę.

art. 50. więcej Art. 50. 1. Czynności kontrolne wykonuje się w obecności przedsiębiorcy lub
osoby przez niego upoważnionej.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadkach gdy:
1) ratyfikowane umowy międzynarodowe albo bezpośrednio stosowane przepisy
prawa Unii Europejskiej stanowią inaczej;
2) przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu
przestępstwa lub wykroczenia, przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa
skarbowego lub wykroczenia skarbowego lub zabezpieczenia dowodów jego
popełnienia;
3) kontrola jest prowadzona w toku postępowania prowadzonego na podstawie
przepisów ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji
i konsumentów;
4) przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia,
zdrowia lub środowiska.
3. Przedsiębiorca wskazuje na piśmie osobę upoważnioną, o której mowa
w ust. 1, w szczególności w czasie swojej nieobecności.
4. Do czasu trwania kontroli, o którym mowa w art. 55 ust. 1, nie wlicza się
czasu nieobecności przedsiębiorcy lub osoby przez niego upoważnionej, jeżeli
stanowi to przeszkodę w wykonaniu czynności kontrolnych.
5. W przypadku nieobecności przedsiębiorcy lub osoby przez niego
upoważnionej albo niewykonania przez przedsiębiorcę obowiązku, o którym mowa
w ust. 3, czynności kontrolne mogą być wykonywane w obecności innego
pracownika przedsiębiorcy lub osoby zatrudnionej u przedsiębiorcy w ramach
innego stosunku prawnego, którzy mogą być uznani za osobę, o której mowa
w art. 97 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, lub w obecności
przywołanego świadka, którym powinien być funkcjonariusz publiczny, niebędący
jednak pracownikiem organu przeprowadzającego kontrolę.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Kontrolę przeprowadza się w siedzibie przedsiębiorcy lub
w miejscu wykonywania działalności gospodarczej oraz w godzinach pracy lub
w czasie faktycznego wykonywania działalności gospodarczej przez
przedsiębiorcę.
2. Za zgodą lub na wniosek przedsiębiorcy kontrolę przeprowadza się
w miejscu przechowywania dokumentacji, w tym ksiąg podatkowych, innym niż
siedziba lub miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli może to
usprawnić prowadzenie kontroli.
3. Za zgodą przedsiębiorcy kontrola lub poszczególne czynności kontrolne
mogą być przeprowadzane również w siedzibie organu kontroli, jeżeli może to
usprawnić prowadzenie kontroli.
3a. Za zgodą przedsiębiorcy kontrola lub poszczególne czynności kontrolne
mogą być przeprowadzone w sposób zdalny za pośrednictwem operatora
pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe
(Dz. U. z 2020 r. poz. 1041) lub za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą
elektroniczną (Dz. U. z 2020 r. poz. 344), jeżeli może to usprawnić prowadzenie
kontroli lub przemawia za tym charakter prowadzonej przez przedsiębiorcę
działalności gospodarczej.
4. Dokumenty oraz informacje zebrane w toku czynności wykonywanych
przez organ kontroli z naruszeniem przepisów ust. 2–3a nie stanowią dowodu
w postępowaniu kontrolnym.

art. 52. więcej Art. 52. Czynności kontrolne wykonuje się w sposób sprawny i możliwie
niezakłócający funkcjonowania przedsiębiorcy. W przypadku gdy przedsiębiorca
wskaże na piśmie, że wykonywane czynności zakłócają w sposób istotny
działalność gospodarczą przedsiębiorcy, konieczność podjęcia takich czynności
uzasadnia się w protokole kontroli.

art. 53. więcej Art. 53. Ustalenia kontroli zamieszcza się w protokole kontroli.

art. 54. więcej Art. 54. 1. Nie można równocześnie podejmować i prowadzić więcej niż
jednej kontroli działalności przedsiębiorcy, z wyłączeniem przypadków, gdy:
1) ratyfikowane umowy międzynarodowe albo bezpośrednio stosowane przepisy
prawa Unii Europejskiej stanowią inaczej;
2) przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu
przestępstwa lub wykroczenia, przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa
skarbowego lub wykroczenia skarbowego lub zabezpieczenia dowodów jego
popełnienia;
3) przedsiębiorca wyraził zgodę na równoczesne podjęcie i prowadzenie więcej
niż jednej kontroli;
4) przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia,
zdrowia lub środowiska;
5) kontrola jest prowadzona w toku postępowania prowadzonego na podstawie
przepisów ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji
i konsumentów;
6) kontrola jest prowadzona na podstawie art. 23b lub art. 23r ust. 1 ustawy
z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne;
7) kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług
przed dokonaniem tego zwrotu;
8) przeprowadzenie kontroli jest realizacją obowiązków wynikających
z przepisów prawa Unii Europejskiej o ochronie konkurencji lub przepisów
prawa Unii Europejskiej w zakresie ochrony interesów finansowych Unii
Europejskiej;
9) kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług
na podstawie przepisów o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków
związanych z budownictwem mieszkaniowym;
10) kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług
na podstawie przepisów o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków
poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania;
11) prowadzona kontrola jest kontrolą amerykańskich rachunków raportowanych
uregulowaną w ustawie z dnia 9 października 2015 r. o wykonywaniu
Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Stanów
Zjednoczonych Ameryki w sprawie poprawy wypełniania
międzynarodowych obowiązków podatkowych oraz wdrożenia
ustawodawstwa FATCA (Dz. U. z 2017 r. poz. 1858 oraz z 2019 r. poz. 694 i
730);
12) kontrola jest przeprowadzana na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 lutego
2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami;
13) kontrola jest przeprowadzana wyłącznie w celu sprawdzenia wykonania
wezwania, o którym mowa w art. 21a ust. 1, zobowiązania, o którym mowa
w art. 21a ust. 2, lub weryfikacji powiadomienia, o którym mowa w art. 21a
ust. 5 lub 6;
14) kontrola jest przeprowadzana na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 marca
2013 r. o środkach ochrony roślin (Dz. U. z 2019 r. poz. 1900 oraz z 2020 r.
poz. 284) – w przypadku gdy kontrolę tę przeprowadza się bez
wcześniejszego uprzedzenia zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 z dnia 15 marca 2017 r.
w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych
przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego
i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia
roślin i środków ochrony roślin, zmieniającego rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014,
(UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005
i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE,
2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylającego
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 i (WE)
nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/ EWG, 90/425/EWG,
91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady
92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych) (Dz. Urz.
UE L 95 z 07.04.2017, str. 1, z późn. zm.).
2. Jeżeli przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą w więcej niż
jednym zakładzie lub innej wyodrębnionej części przedsiębiorstwa, przepis
ust. 1 stosuje się do zakładu lub części przedsiębiorstwa.
3. W zakładzie lub części przedsiębiorstwa, w której przeprowadzana jest
kontrola, dopuszczalne jest równoczesne wykonanie czynności kontrolnych
niezbędnych do zakończenia innej kontroli u tego przedsiębiorcy.
4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do kontroli działalności gospodarczej
mikroprzedsiębiorców oraz małych przedsiębiorców.
5. Jeżeli działalność gospodarcza przedsiębiorcy jest już objęta kontrolą
innego organu, organ kontroli odstąpi od podjęcia czynności kontrolnych oraz może
ustalić z przedsiębiorcą inny termin przeprowadzenia kontroli.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Czas trwania wszystkich kontroli organu kontroli u przedsiębiorcy
w jednym roku kalendarzowym nie może przekraczać w odniesieniu do:
1) mikroprzedsiębiorców – 12 dni roboczych;
2) małych przedsiębiorców – 18 dni roboczych;
3) średnich przedsiębiorców – 24 dni roboczych;
4) pozostałych przedsiębiorców – 48 dni roboczych.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli:
1) ratyfikowane umowy międzynarodowe albo bezpośrednio stosowane przepisy
prawa Unii Europejskiej stanowią inaczej;
2) przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu
przestępstwa lub wykroczenia, przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa
skarbowego lub wykroczenia skarbowego lub zabezpieczenia dowodów jego
popełnienia;
3) przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia,
zdrowia lub środowiska;
4) kontrola jest prowadzona w toku postępowania prowadzonego na podstawie
przepisów ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji
i konsumentów;
5) kontrola jest prowadzona na podstawie art. 23b lub art. 23r ust. 1 ustawy
z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne;
6) kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług
przed dokonaniem tego zwrotu;
7) przeprowadzenie kontroli jest realizacją obowiązków wynikających
z przepisów prawa Unii Europejskiej o ochronie konkurencji lub przepisów
prawa Unii Europejskiej w zakresie ochrony interesów finansowych Unii
Europejskiej;
8) kontrola dotyczy podmiotów, którym na mocy odrębnych przepisów
właściwy organ wydał decyzję o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania
metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi –
w zakresie związanym z wykonaniem tej decyzji;
9) kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług
na podstawie przepisów o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków
związanych z budownictwem mieszkaniowym;
10) kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług
na podstawie przepisów o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków
poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania;
11) kontrola jest kontrolą amerykańskich rachunków raportowanych uregulowaną
w ustawie z dnia 9 października 2015 r. o wykonywaniu Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Stanów Zjednoczonych
Ameryki w sprawie poprawy wypełniania międzynarodowych obowiązków
podatkowych oraz wdrożenia ustawodawstwa FATCA.
3. Przedłużenie czasu trwania kontroli jest możliwe jedynie z przyczyn
niezależnych od organu kontroli i wymaga uzasadnienia na piśmie. Uzasadnienie
doręcza się przedsiębiorcy. Przedłużenie czasu trwania kontroli nie może naruszać
terminów, o których mowa w ust. 1.
4. Przedłużenie czasu trwania kontroli możliwe jest także, jeżeli w toku
kontroli zostanie ujawnione zaniżenie zobowiązania podatkowego w wysokości
przekraczającej równowartość 10% kwoty zadeklarowanego zobowiązania
podatkowego, jednak nie niższej niż 500 złotych, lub zawyżenie straty
w wysokości przekraczającej równowartość 50% kwoty zadeklarowanej straty,
jednak nie niższej niż 2500 złotych, albo w przypadku ujawnienia faktu niezłożenia
deklaracji pomimo takiego obowiązku.
5. Organ kontroli zawiadamia przedsiębiorcę o ujawnionych okolicznościach,
o których mowa w ust. 4, jednocześnie wskazując zgromadzony w tym zakresie
materiał dowodowy. Uzasadnienie przedłużenia czasu trwania kontroli doręcza się
przedsiębiorcy.
6. Czas trwania kontroli, o której mowa w ust. 4, nie może spowodować
przekroczenia odpowiednio dwukrotności czasu określonego w ust. 1.
7. Jeżeli wyniki kontroli wykazały rażące naruszenie przepisów prawa przez
przedsiębiorcę, można przeprowadzić powtórną kontrolę w tym samym zakresie
przedmiotowym w danym roku kalendarzowym, a czas jej trwania nie może
przekraczać 7 dni. Czasu trwania powtórnej kontroli nie wlicza się do czasu,
o którym mowa w ust. 1.

art. 56. więcej Art. 56. 1. Organ kontroli może, po pisemnym zawiadomieniu
przedsiębiorcy, przerwać kontrolę na czas niezbędny do przeprowadzenia badań
próbki produktu lub próbki kontrolnej, jeżeli jedyną czynnością kontrolną po
otrzymaniu wyniku badania próbki będzie sporządzenie protokołu kontroli. Czasu
przerwy nie wlicza się do czasu, o którym mowa w art. 55 ust. 1, o ile podczas
przerwy przedsiębiorca miał możliwość wykonywania działalności gospodarczej
oraz miał nieograniczony dostęp do prowadzonej przez siebie dokumentacji
i posiadanych rzeczy, z wyjątkiem zabezpieczonej w celu kontroli próbki.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, doręczenie przedsiębiorcy
protokołu kontroli nie wymaga ponownego wszczęcia kontroli, a dnia, w którym
doręczono przedsiębiorcy protokół kontroli, nie wlicza się do czasu trwania kontroli. Dopuszcza się doręczenie protokołu kontroli w trakcie trwania kontroli innego organu.
3. Uzasadnienie czasu trwania przerwy doręcza się przedsiębiorcy.
4. Przerwa, o której mowa w ust. 1, nie stanowi przeszkody do
przeprowadzenia w czasie jej trwania kontroli przez inny organ kontroli.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Przedsiębiorca prowadzi i przechowuje w swojej siedzibie książkę
kontroli oraz upoważnienia i protokoły kontroli.
2. Książka kontroli zawiera wpisy obejmujące:
1) oznaczenie organu kontroli;
2) oznaczenie upoważnienia do kontroli;
3) zakres przedmiotowy przeprowadzonej kontroli;
4) daty podjęcia i zakończenia kontroli.
3. Przedsiębiorca prowadzi książkę kontroli w postaci:
1) papierowej, w tym również w formie zbioru dokumentów, lub
2) elektronicznej.
4. Wpisów w książce kontroli prowadzonej w postaci:
1) papierowej – dokonuje kontrolujący;
2) elektronicznej – dokonuje przedsiębiorca.
5. Domniemywa się, że dane zawarte w książce kontroli prowadzonej
w postaci elektronicznej znajdują potwierdzenie w dokumentach
przechowywanych przez przedsiębiorcę.
6. W przypadku wszczęcia kontroli przedsiębiorca niezwłocznie okazuje
kontrolującemu książkę kontroli.
7. Okazanie książki kontroli prowadzonej w postaci elektronicznej następuje
przez zapewnienie dostępu przy użyciu urządzenia pozwalającego na zapoznanie
się z jej treścią albo wykonanie wydruków z systemu informatycznego, w którym
prowadzona jest książka kontroli, poświadczonych przez przedsiębiorcę za
zgodność z wpisem w książce kontroli.
8. Przedsiębiorca nie okazuje książki kontroli, jeżeli jej okazanie jest
niemożliwe ze względu na udostępnienie jej innemu organowi kontroli. W takim
przypadku przedsiębiorca okazuje książkę kontroli w siedzibie organu kontroli
w terminie 3 dni roboczych od dnia zwrotu tej książki przez inny organ kontroli.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Organ kontroli nie przeprowadza kontroli, w przypadku gdy ma
ona dotyczyć przedmiotu kontroli objętego uprzednio zakończoną kontrolą
przeprowadzoną przez ten sam organ.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy:
1) kontrola ma dotyczyć okresu nieobjętego uprzednio zakończoną kontrolą;
2) ponowna kontrola ma na celu przeciwdziałanie zagrożeniu życia lub zdrowia;
3) ponowna kontrola jest niezbędna do przeprowadzenia postępowania
w sprawie stwierdzenia nieważności, stwierdzenia wygaśnięcia, uchylenia lub
zmiany decyzji ostatecznej lub wznowienia postępowania w sprawie
zakończonej decyzją ostateczną;
4) ponowna kontrola jest niezbędna do przeprowadzenia postępowania
w związku z uchyleniem lub stwierdzeniem nieważności decyzji przez sąd
administracyjny;
5) ponowna kontrola jest niezbędna do przeprowadzenia postępowania w celu
sprawdzenia wykonania zaleceń pokontrolnych organu lub wykonania decyzji
lub postanowień nakazujących usunięcie naruszeń prawa, w związku
z przeprowadzoną kontrolą, albo do sprawdzenia wykonania wezwania,
o którym mowa w art. 21a ust. 1, zobowiązania, o którym mowa w art. 21a
ust. 2, lub weryfikacji powiadomienia, o którym mowa w art. 21a ust. 5 lub 6;
6) ponowna kontrola jest niezbędna do przeprowadzenia postępowania
związanego ze złożeniem korekty rozliczenia objętego uprzednio zakończoną
kontrolą;
7) organ kontroli poweźmie uzasadnione podejrzenie, że uprzednio zakończona
kontrola została przeprowadzona z naruszeniem prawa mającym wpływ na
wynik kontroli lub dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy
okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe lub protokół kontroli został
sporządzony w wyniku przestępstwa;
8) po sporządzeniu protokołu kontroli z poprzedniej kontroli wyszły na jaw
istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody nieznane
organowi administracji lub państwowej jednostce organizacyjnej w chwili
przeprowadzenia kontroli, w tym wskazujące na wystąpienie nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.
o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.);
9) przedsiębiorca prowadzi działalność w zakresie objętym nadzorem, o którym
mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem
finansowym.

art. 59. więcej Art. 59. 1. Przedsiębiorca może wnieść sprzeciw wobec podjęcia
i wykonywania przez organ kontroli czynności z naruszeniem przepisów art. 48,
art. 49, art. 50 ust. 1 i 5, art. 51 ust. 1, art. 54 ust. 1, art. 55 ust. 1 i 2 oraz art. 58.
Sprzeciw wymaga uzasadnienia.
2. Wniesienie sprzeciwu nie jest dopuszczalne, w przypadku gdy organ
przeprowadza kontrolę, powołując się na przepisy art. 48 ust. 11 pkt 2,
art. 50 ust. 2 pkt 2, art. 54 ust. 1 pkt 2, art. 55 ust. 2 pkt 2 oraz art. 62.
3. Sprzeciw przedsiębiorca wnosi na piśmie do organu kontroli, którego
czynności sprzeciw dotyczy. O wniesieniu sprzeciwu przedsiębiorca zawiadamia
na piśmie kontrolującego.
4. Sprzeciw wnosi się w terminie 3 dni roboczych od dnia wszczęcia kontroli
przez organ kontroli lub wystąpienia przesłanki do wniesienia sprzeciwu.
5. Wniesienie sprzeciwu powoduje wstrzymanie:
1) czynności kontrolnych przez organ kontroli, którego czynności sprzeciw
dotyczy – z chwilą doręczenia kontrolującemu zawiadomienia o wniesieniu
sprzeciwu;
2) biegu czasu trwania kontroli – od dnia wniesienia sprzeciwu do dnia
zakończenia postępowania wywołanego jego wniesieniem.
6. W przypadku wniesienia sprzeciwu organ kontroli może, w drodze
postanowienia, dokonać zabezpieczenia dowodów mających związek
z przedmiotem i zakresem kontroli, na czas rozpatrzenia sprzeciwu.
Zabezpieczeniu podlegają dokumenty, informacje, próbki wyrobów oraz inne
nośniki informacji, jeżeli stanowią lub mogą stanowić dowód w toku kontroli.
7. Organ kontroli w terminie 3 dni roboczych od dnia otrzymania sprzeciwu
rozpatruje sprzeciw oraz wydaje postanowienie o:
1) odstąpieniu od czynności kontrolnych;
2) kontynuowaniu czynności kontrolnych.
8. Nierozpatrzenie sprzeciwu w terminie, o którym mowa w ust. 7, jest
równoznaczne w skutkach z wydaniem przez organ właściwy postanowienia
o odstąpieniu od czynności kontrolnych.
9. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 7 pkt 2, przedsiębiorcy
przysługuje zażalenie w terminie 3 dni od dnia doręczenia postanowienia.
Właściwy organ rozpatruje zażalenie w terminie 7 dni od dnia jego wniesienia oraz
wydaje postanowienie o:
1) utrzymaniu w mocy zaskarżonego postanowienia;
2) uchyleniu zaskarżonego postanowienia i odstąpieniu od czynności
kontrolnych.
10. Nierozpatrzenie zażalenia w terminie, o którym mowa w ust. 9, jest
równoznaczne w skutkach z wydaniem postanowienia o uchyleniu zaskarżonego
postanowienia i odstąpieniu od czynności kontrolnych.
11. Organ kontroli może kontynuować czynności kontrolne z dniem,
w którym postanowienie, o którym mowa w ust. 7 pkt 2, stało się ostateczne,
a w przypadku wniesienia przez przedsiębiorcę zażalenia – z dniem, w którym
postanowienie, o którym mowa w ust. 9 pkt 1, zostało doręczone przedsiębiorcy.
12. Postanowienie, o którym mowa w ust. 6, wygasa w dniu następującym po
dniu doręczenia przedsiębiorcy postanowienia, o którym mowa w ust. 7,
a w przypadku, o którym mowa w ust. 8, w dniu następującym po dniu upływu
terminu do rozpatrzenia sprzeciwu.
13. W przypadku wniesienia przez przedsiębiorcę zażalenia, postanowienie,
o którym mowa w ust. 6, wygasa w dniu następującym po dniu doręczenia
przedsiębiorcy postanowienia, o którym mowa w ust. 9 pkt 1 lub 2, a w przypadku,
o którym mowa w ust. 10, w dniu następującym po dniu upływu terminu do
rozpatrzenia zażalenia.
14. W razie przewlekłości czynności kontrolnych, po wydaniu postanowienia,
o którym mowa w ust. 9 pkt 1, przedsiębiorca może wnieść do sądu
administracyjnego skargę na przewlekłe prowadzenie kontroli. Wniesienie skargi
nie powoduje wstrzymania czynności kontrolnych.
15. Do skargi, o której mowa w ust. 14, stosuje się odpowiednio przepisy
ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) dotyczące skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania.
16. Do postępowań, o których mowa w ust. 6, 7 i 9, w zakresie
nieuregulowanym stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

art. 60. więcej Art. 60. 1. W razie powzięcia wiadomości o wykonywaniu działalności
gospodarczej niezgodnie z przepisami ustawy, a także w razie stwierdzenia
zagrożenia życia lub zdrowia, niebezpieczeństwa powstania szkód majątkowych w
znacznych rozmiarach lub bezpośredniego zagrożenia środowiska w wyniku
wykonywania tej działalności, wójt, burmistrz lub prezydent miasta niezwłocznie
zawiadamia właściwe organy.
2. Zawiadomione organy niezwłocznie powiadamiają wójta, burmistrza lub
prezydenta miasta o podjętych czynnościach.
3. W przypadku braku możliwości zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1,
wójt, burmistrz lub prezydent miasta może nakazać, w drodze decyzji, wstrzymanie
wykonywania działalności gospodarczej na czas niezbędny, nie dłuższy niż 3 dni.
4. Decyzja nakazująca wstrzymanie wykonywania działalności gospodarczej
w razie stwierdzenia zagrożenia życia lub zdrowia, niebezpieczeństwa powstania
szkód majątkowych w znacznych rozmiarach lub bezpośredniego zagrożenia
środowiska w wyniku wykonywania tej działalności podlega natychmiastowemu
wykonaniu.

art. 61. więcej Art. 61. Przepisów art. 54 i art. 55 nie stosuje się:
1) do działalności przedsiębiorców w zakresie objętym:
a) nadzorem, o którym mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r.
o nadzorze nad rynkiem finansowym,
b) nadzorem sanitarnym na podstawie ustawy z dnia 14 marca 1985 r.
o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 59) i ustawy
z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia
(Dz. U. z 2018 r. poz. 1541, z późn. zm.), w zakresie dotyczącym
bezpieczeństwa żywności;
2) w odniesieniu do kontroli świadczeniodawców przeprowadzanej przez
podmiot zobowiązany do finansowania świadczeń opieki zdrowotnej ze
środków publicznych na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
(Dz. U. z 2018 r. poz. 1510, z późn. zm.);
3) do próby technicznej, o której mowa w art. 29d ustawy z dnia 16 lutego
2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz
zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego
państwa i zakłóceń na rynku naftowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1323).

art. 62. więcej Art. 62. 1. Przepisów art. 48–51, art. 54, art. 55 i art. 57 nie stosuje się do
działalności gospodarczej przedsiębiorców w zakresie:
1) objętym kontrolą związaną z obejmowaniem towarów procedurą celną
i powrotnym wywozem dokonywaną w urzędzie celno-skarbowym albo
miejscu wyznaczonym lub uznanym przez organ celny, na podstawie
przepisów celnych, albo graniczną kontrolą fitosanitarną dokonywaną na
podstawie przepisów ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed
agrofagami;
1a) objętym kontrolą środków ochrony roślin wprowadzanych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 marca
2013 r. o środkach ochrony roślin – w przypadku gdy kontrolę tę
przeprowadza się zgodnie z art. 44 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie
kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych
w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz
zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków
ochrony roślin, zmieniającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE)
nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE)
2016/2031, rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz
dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE
i 2008/120/WE, oraz uchylającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG,
89/662/EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE
oraz decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli
urzędowych);
2) objętym kontrolą przemieszczających się środków transportu, osób z nich
korzystających oraz towarów nimi przewożonych, na podstawie:
a) ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U.
z 2017 r. poz. 2128, z 2018 r. poz. 1137 i 1694 oraz z 2019 r. poz. 125,
642 i 730),
b) ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2019
r. poz. 58, 60, 125, 690 i 730),
c) ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. z 2018 r. poz.
1183, 1629 i 1637 oraz z 2019 r. poz. 235 i 730),
d) ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2019
r. poz. 710 i 730),
e) ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami,
f) ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej
(Dz. U. z 2019 r. poz. 768 i 730),
g) przepisów ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin –
w przypadku gdy kontrolę tę przeprowadza się zgodnie
z art. 10 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
2017/625 z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie kontroli urzędowych
i innych czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia
stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących
zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin,
zmieniającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE)
nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE)
nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429
i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 i (WE)
nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE,
2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylającego
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004
i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz
decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli
urzędowych);
3) obejmującym zakup produktów lub usług sprawdzającym rzetelność usługi,
na podstawie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U.
z 2018 r. poz. 1930 i 2227 oraz z 2019 r. poz. 1030);
4) obejmującym sprzedaż dokonywaną poza punktem stałej lokalizacji (sprzedaż
obwoźna i obnośna na targowiskach w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia
12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2018 r.
poz. 1445, z późn. zm.).
2. Przepisów art. 48, art. 49, art. 51, art. 54, art. 55 i art. 57 nie stosuje się do
działalności gospodarczej przedsiębiorców w zakresie objętym nadzorem
weterynaryjnym na podstawie:
1) ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U.
z 2018 r. poz. 1557);
2) ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2019 r. poz.
122);
3) ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2019 r.
poz. 499, 399 i 959);
4) ustawy z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej (Dz. U.
z 2019 r. poz. 260);
5) ustawy z dnia 10 grudnia 2003 r. o kontroli weterynaryjnej w handlu (Dz. U.
z 2019 r. poz. 475);
6) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu
chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2018 r. poz. 1967);
7) ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o produktach pochodzenia zwierzęcego
(Dz. U. z 2019 r. poz. 824);
8) ustawy z dnia 22 lipca 2006 r. o paszach (Dz. U. z 2019 r. poz. 269);
9) ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o ochronie zwierząt wykorzystywanych do
celów naukowych lub edukacyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1207, 1669 i
2245).

art. 63. więcej Art. 63. 1. Przepisów art. 48, art. 51, art. 54 i art. 55 nie stosuje się do
kontroli:
1) działalności leczniczej, prowadzonej przez organ prowadzący rejestr,
wojewodę i podmiot tworzący w zakresie zadań określonych w przepisach
o działalności leczniczej;
2) prowadzonej przez organy nadzoru górniczego na podstawie przepisów prawa
geologicznego i górniczego;
3) przedsiębiorcy prowadzącego działalność w zakresie poszukiwania,
rozpoznawania lub wydobywania kopalin objętych własnością górniczą lub
podmiotu wykonującego w zakresie swojej działalności zawodowej
powierzone mu przez tego przedsiębiorcę czynności w ruchu zakładu
górniczego albo zakładu wykonującego roboty geologiczne, prowadzonej
przez organy Inspekcji Ochrony Środowiska;
4) działalności w zakresie zbierania, przetwarzania zużytego sprzętu, recyklingu
lub innych niż recykling procesów odzysku odpadów powstałych ze zużytego
sprzętu, prowadzonej przez organy Inspekcji Ochrony Środowiska, marszałka
województwa oraz starostę w związku z kontrolą przestrzegania przepisów
dotyczących gospodarowania zużytym sprzętem.
2. Przepisów art. 48, art. 49, art. 51 i art. 53–55 nie stosuje się do kontroli
działalności leczniczej prowadzonej przez ministra właściwego do spraw zdrowia.

art. 64. więcej Art. 64. 1. Przepisów art. 48, art. 54 ust. 1 i art. 55 ust. 1 nie stosuje się do
kontroli prowadzonej w toku postępowania wszczętego na wniosek przedsiębiorcy
we własnej sprawie oraz kontroli prowadzonej na podstawie ustawy z dnia 11 lipca
2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności
finansowanych w perspektywie finansowej 2014–2020 (Dz. U. z 2018 r. poz. 1431
i 1544 oraz z 2019 r. poz. 60 i 730).
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio także do kontroli prowadzonych
w wyniku zawiadomienia, wezwania, zgłoszenia lub innej podobnej czynności
dokonanej przez przedsiębiorcę we własnej sprawie.

art. 65. więcej Art. 65. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do kontroli:
1) prowadzonej na podstawie ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo
atomowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 792, 1669 i 2227 oraz z 2019 r. poz. 730);
2) celno-skarbowej prowadzonej w trybie określonym w dziale V rozdziale 1
ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej;
3) prowadzonej na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony
Środowiska w zakresie gospodarki odpadami.

art. 66. więcej Art. 66. 1. Przed rozpoczęciem prac nad opracowaniem projektu aktu
normatywnego określającego zasady podejmowania, wykonywania lub
zakończenia działalności gospodarczej dokonuje się:
1) analizy możliwości osiągnięcia celu tego aktu normatywnego za pomocą
innych środków;
2) oceny przewidywanych skutków społeczno-gospodarczych, w tym oceny
wpływu na mikroprzedsiębiorców, małych i średnich przedsiębiorców oraz
analizy zgodności projektowanych regulacji z przepisami ustawy.
2. Wyniki oceny i analiz, o których mowa w ust. 1, zamieszcza się
w uzasadnieniu do projektu aktu normatywnego lub w ocenie skutków regulacji,
stanowiącej odrębną część uzasadnienia projektu aktu normatywnego.

art. 67. więcej Art. 67. Opracowując projekt aktu normatywnego określającego zasady
podejmowania, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej, należy
kierować się zasadami proporcjonalności i adekwatności, a w szczególności:
1) dążyć do nienakładania nowych obowiązków administracyjnych, a jeżeli nie
jest to możliwe, dążyć do ich nakładania jedynie w stopniu koniecznym do
osiągnięcia ich celów;
2) dążyć do ograniczenia obowiązków informacyjnych, zwłaszcza gdy
wymagane informacje są przekazywane przez obowiązanych organom władzy
publicznej na podstawie obowiązujących przepisów;
3) dążyć do umożliwienia realizacji obowiązków informacyjnych w postaci
elektronicznej;
4) implementując prawo Unii Europejskiej i prawo międzynarodowe, dążyć do
nakładania wyłącznie obowiązków administracyjnych niezbędnych do
osiągnięcia celów implementowanych przepisów.

art. 68. więcej Art. 68. W przypadku stwierdzenia wpływu projektu aktu normatywnego na
mikroprzedsiębiorców, małych i średnich przedsiębiorców, przy opracowaniu
projektu aktu normatywnego dąży się do proporcjonalnego ograniczania
obowiązków administracyjnych wobec tych przedsiębiorców albo uzasadnia brak
możliwości zastosowania takich ograniczeń.

art. 69. więcej Art. 69. 1. Jeżeli w związku ze stosowaniem aktu normatywnego
określającego zasady podejmowania, wykonywania lub zakończenia działalności
gospodarczej ujawnią się istotne rozbieżności w wykładni prawa lub znaczne
ryzyko, że ten akt normatywny powoduje istotne negatywne skutki gospodarcze lub
społeczne, Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców może skierować do
właściwego ministra lub organu upoważnionego ustawowo do opracowywania
i wnoszenia do rozpatrzenia przez Radę Ministrów projektów aktów
normatywnych wniosek o przygotowanie oceny funkcjonowania tego aktu
normatywnego lub jego części, wraz z uzasadnieniem.
2. Organ, do którego Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców skierował
wniosek, o którym mowa w ust. 1, przygotowuje ocenę funkcjonowania
właściwego aktu normatywnego lub jego części albo uzasadnia niecelowość
przygotowania takiej oceny.

art. 70. więcej Art. 70. Ministrowie kierujący działami administracji rządowej dokonują,
w zakresie swojej właściwości, bieżącego przeglądu funkcjonowania aktów
normatywnych określających zasady podejmowania, wykonywania lub
zakończenia działalności gospodarczej, kierując się w szczególności zasadami
określonymi w art. 67, oraz przedkładają Radzie Ministrów corocznie, w terminie
do dnia 30 czerwca, informację o działaniach podjętych w poprzednim roku
kalendarzowym w wyniku dokonania tego przeglądu.

art. 71. więcej Art. 71. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do wykonywania
inicjatywy ustawodawczej przez obywateli, o której mowa
w art. 118 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.
(Dz. U. poz. 483, z 2001 r. poz. 319, z 2006 r. poz. 1471 oraz z 2009 r. poz. 946).

art. 72. więcej Art. 72. Ustawa wchodzi w życie w terminie i na zasadach określonych
w ustawie z dnia 6 marca 2018 r. – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo
przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej (Dz. U.
poz. 650).