Ustawa z dnia 1 kwietnia 2011 r. – Prawo probiercze

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa:
1) zasady i warunki wprowadzania do obrotu wyrobów z metali szlachetnych oraz
obrotu nimi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) zasady i tryb przeprowadzania badań i oznaczania wyrobów z metali
szlachetnych oraz wyrobów zawierających metale szlachetne;
3) obowiązujące próby dla wyrobów z metali szlachetnych;
4) organizację administracji probierczej;
5) zasady nadzoru nad wykonywaniem przepisów ustawy.

art. 2. więcej Art. 2. Metalami szlachetnymi w rozumieniu ustawy są:
1) platyna, pallad, złoto i srebro,
2) metale z grupy platynowców: iryd, osm, rod i ruten
– w stanie czystym albo w stopach z innymi metalami.

art. 3. więcej Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) wyrób z metalu szlachetnego – wyrób, w którym zawartość metalu szlachetnego
nie jest niższa niż zawartość odpowiadająca najniższej próbie obowiązującej dla
danego metalu szlachetnego;
2) wyrób dawnego pochodzenia – wyrób z metalu szlachetnego:
a) wpisany do rejestru zabytków lub do inwentarza muzealiów lub
b) oznaczony dającymi się zidentyfikować cechami probierczymi
stosowanymi przed rokiem 1962, lub
c) wytworzony przed rokiem 1962, oznaczony cechami niedającymi się
zidentyfikować lub nieposiadający żadnych oznaczeń, którego wartość
historyczna lub artystyczna jest tak znaczna, że wartość metalu szlachetnego
użytego do wytworzenia tego wyrobu przy ustalaniu jego wartości rynkowej
stanowi czynnik drugorzędny;
3) cecha probiercza – prawnie chroniony znak urzędowy potwierdzający zawartość
metalu szlachetnego w wyrobie;
4) wprowadzenie do obrotu – udostępnienie, nieodpłatnie albo za opłatą, po raz
pierwszy wyrobu z metalu szlachetnego w celu jego używania lub sprzedaży;
5) obrót – każdorazowe udostępnienie wprowadzonego do obrotu wyrobu z metalu
szlachetnego w celu jego używania lub sprzedaży;
6) świadectwo badania – dokument potwierdzający zawartość metalu szlachetnego
w wyrobie;
7) próba – stosunek masy czystego metalu szlachetnego zawartego w stopie do
masy stopu wyrażony w częściach tysięcznych;
8) znak imienny – indywidualny znak pozwalający na identyfikację wytwórcy
wyrobu z metalu szlachetnego lub podmiotu wprowadzającego do obrotu wyrób
z metalu szlachetnego wytworzony poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 4. więcej Art. 4. Wyroby z metali szlachetnych mogą być, z zastrzeżeniem art. 6,
wprowadzane do obrotu i być przedmiotem obrotu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, jeżeli spełniają co najmniej 1 z następujących warunków:
1) są oznaczone:
a) polskimi cechami probierczymi,
b) cechami probierczymi, których obowiązek uznawania wynika z wiążących
Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych,
c) cechami probierczymi, na podstawie których dopuszczono wyroby z metali
szlachetnych do obrotu w państwach członkowskich Unii Europejskiej,
w państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym
lub w Republice Turcji;
2) posiadają świadectwo badania.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Podmiot wprowadzający do obrotu wyroby z metali szlachetnych jest
obowiązany do zapewnienia spełnienia przez te wyroby co najmniej 1 z warunków,
o których mowa w art. 4.
2. Podmiot dokonujący obrotu wyrobami z metali szlachetnych może
dokonywać obrotu tymi wyrobami wyłącznie po spełnieniu co najmniej 1 z warunków
określonych w art. 4.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Przepisu art. 4 nie stosuje się do następujących wyrobów z metali
szlachetnych:
1) w których masa części wykonanych ze stopu metali szlachetnych jest mniejsza
niż:
a) 1 gram – dla stopów platyny,
b) 1 gram – dla stopów złota,
c) 5 gramów – dla stopów srebra;
2) wyrobów dawnego pochodzenia;
3) narzędzi i aparatów lub ich części, służących do celów naukowych
i przemysłowych;
4) wyrobów medycznych, wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro,
wyposażenia wyrobów medycznych, wyposażenia wyrobów medycznych do
diagnostyki in vitro oraz aktywnych wyrobów medycznych do implantacji, w
rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych
(Dz. U. z 2020 r. poz. 186), lub ich części;
5) odznaczeń i orderów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 16 października
1992 r. o orderach i odznaczeniach (Dz. U. z 2020 r. poz. 138) oraz odznak honorowych ustanowionych na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 grudnia
1978 r. o odznakach i mundurach (Dz. U. z 2016 r. poz. 38) przez organy władzy
publicznej;
6) inkrustacji;
7) monet, które są albo były znakami pieniężnymi stanowiącymi prawny środek
płatniczy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo w innych państwach, oraz
monet przeznaczonych na cele kolekcjonerskie oraz inne, których sprzedaż
prowadzi Narodowy Bank Polski, chociażby stanowiły części składowe
wyrobów z metali szlachetnych;
8) surowców, półfabrykatów oraz złomu.
2. Podmiot wprowadzający do obrotu wyroby z metali szlachetnych, o których
mowa w ust. 1 pkt 1, jest obowiązany:
1) zapewnić zgodność prób tych wyrobów z próbami określonymi w art. 24 ust. 1,
z uwzględnieniem przepisów art. 13 ust. 1 i 2;
2) przekazać informację o próbach tych wyrobów podmiotowi, któremu udostępnia
te wyroby w celu używania lub sprzedaży;
3) oznaczyć te wyroby znakiem imiennym, chyba że są one oznaczone cechami
probierczymi, na podstawie których dopuszczono je do obrotu w państwach
członkowskich Unii Europejskiej, w państwach członkowskich Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronach umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym lub w Republice Turcji.
3. Podmiot dokonujący obrotu wyrobami z metali szlachetnych, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, jest obowiązany do umieszczenia na metce dołączonej do wyrobu
informacji o próbie, z uwzględnieniem przepisów art. 13 ust. 1 i 2, oraz o masie części
wykonanych ze stopu metalu szlachetnego.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Wyroby z metali szlachetnych, o których mowa w art. 6 ust. 1, na
wniosek podmiotu zgłaszającego wyrób do badania, zwanego dalej „podmiotem
zgłaszającym”, mogą być zbadane lub oznaczone cechami probierczymi.
2. W przypadku wyrobów z metali szlachetnych, o których mowa w art.
6 ust. 1 pkt 2–8, organ administracji probierczej, na wniosek podmiotu zgłaszającego,
zamiast oznaczenia wyrobu cechą probierczą wydaje świadectwo badania.

art. 8. więcej Art. 8. Podmiot dokonujący obrotu wyrobami z metali szlachetnych jest
obowiązany umieścić w miejscu widocznym dla klientów graficzne wizerunki cech
probierczych umieszczonych na oferowanych wyrobach z metali szlachetnych.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Organ administracji probierczej, na podstawie przeprowadzonych
badań, określa zawartość metalu szlachetnego w wyrobie oraz stwierdza, w drodze
decyzji administracyjnej, czy zawartość ta odpowiada obowiązującej próbie, co
potwierdza, umieszczając na wyrobie cechę probierczą, wydając świadectwo badania
lub umieszczając znak „MET”.
2. O wyborze metody badania decyduje organ administracji probierczej.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Świadectwo badania wydaje się dla wyrobu z metalu szlachetnego
w przypadkach:
1) gdy wyrób nie może zostać oznaczony cechą probierczą bez jego uszkodzenia;
2) gdy na wyrobie brak jest miejsca na umieszczenie cechy probierczej;
3) gdy wyrób zawiera części z metali nieszlachetnych, których nie można odrębnie
oznaczyć znakiem „MET”, a ich użycie nie jest technicznie uzasadnione;
4) określonych w art. 7 ust. 2.
2. Na wniosek podmiotu zgłaszającego organ administracji probierczej wydaje
świadectwo badania dla wyrobu z metalu szlachetnego oznaczonego cechą probierczą.

art. 11. więcej Art. 11. Znak „MET” umieszcza się:
1) na wyrobie:
a) zawierającym metale szlachetne, w którym zawartość tych metali jest niższa
niż zawartość odpowiadająca najniższej próbie obowiązującej dla danego
metalu szlachetnego,
b) wykonanym z metali nieszlachetnych, pokrytym powłoką z metali
szlachetnych,
c) wykonanym z metali szlachetnych, pokrytym powłoką z metali
nieszlachetnych;
2) na częściach wchodzących w skład wyrobu z metalu szlachetnego, wykonanych
z metali nieszlachetnych, o których mowa w art. 15 ust. 1, z wyłączeniem
przypadków gdy:
a) względy techniczne nie pozwalają na oznaczenie tym znakiem,
w szczególności jeżeli zachodzi obawa uszkodzenia wyrobu, wymiary
części uniemożliwiają oznaczenie tym znakiem lub umieszczenie tego
znaku obniżyłoby walory estetyczne wyrobu, albo
b) na częściach wyrobu wykonanych z metali nieszlachetnych znajdują się
oznaczenia jednoznacznie informujące o tym, że części te zostały wykonane
z metali nieszlachetnych.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Wyroby z metali szlachetnych powinny być zgłoszone do badania
i oznaczenia cechą probierczą:
1) po wykonaniu podstawowych procesów produkcyjnych nadających im
ostateczny kształt, aby umieszczone na nich znaki imienne i cechy probiercze nie
uległy zniekształceniu lub zatarciu podczas obróbki końcowej;
2) wraz ze wszystkimi częściami składowymi, z wyjątkiem wyrobów nowo
wytworzonych, które mogą być zgłaszane bez kamieni;
3) oczyszczone, posegregowane i niesplątane;
4) nieuszkodzone, z wyjątkiem wyrobów, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2;
5) oznaczone znakiem imiennym – w przypadku wyrobów nowo wytworzonych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Wyroby z metali szlachetnych niespełniające warunków, o których mowa
w ust. 1, są zwracane podmiotowi zgłaszającemu w celu usunięcia braków,
z wyjątkiem wyrobów niespełniających warunków, o których mowa w:
1) ust. 1 pkt 3 – w przypadku gdy podmiot zgłaszający złoży wniosek o wykonanie
czynności pomocniczych w zakresie oczyszczenia, posegregowania lub
rozplątania wyrobów przez organ administracji probierczej;
2) ust. 1 pkt 5 – w przypadku gdy podmiot zgłaszający złoży wniosek
o umieszczenie znaku imiennego przez organ administracji probierczej.
3. Na wniosek właściciela wyrobu z metalu szlachetnego wyroby oznaczone
cechą probierczą, które zostały poddane przeróbkom, naprawom lub uzupełnieniom,
mogą być zgłoszone do ponownego badania i oznaczenia cechą probierczą przez
dokonującego przeróbki, naprawy lub uzupełnienia.
4. Wyroby z metali szlachetnych oznaczone cechą probierczą, na których cechy
probiercze zostały uszkodzone przy naprawie lub obróbce końcowej, powinny zostać
zgłoszone do ponownego badania i oznaczenia cechą probierczą przez dokonującego
naprawy lub obróbki końcowej.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Jeżeli badanie wyrobu z metalu szlachetnego wykaże, że zawartość
metalu szlachetnego jest wyższa od najniższej obowiązującej próby, lecz niezgodna
z żadną z prób określonych w art. 24 ust. 1, wyrób ten oznacza się cechą probierczą
odpowiadającą kolejnej, niższej obowiązującej próbie.
2. Wyrób z metalu szlachetnego zgłoszony do badania i oznaczenia cechą
probierczą, składający się z części odpowiadających różnym próbom tego samego
metalu szlachetnego jest oznaczany cechą probierczą odpowiadającą najniższej
stwierdzonej próbie.
3. Wyroby z metali szlachetnych oznaczone cechą probierczą zgodnie z ust. 1
albo 2 są zwracane podmiotowi zgłaszającemu wraz z opisem zawierającym
informację o próbie stwierdzonej w wyniku badania.

art. 14. więcej Art. 14. Do oznaczania wyrobów z metali szlachetnych cechami probierczymi
stosuje się następujące rodzaje cech:
1) cechę podstawową, informującą o rodzaju metalu szlachetnego i jego próbie,
a także wskazującą urząd, który dokonał oznaczenia;
2) cechę dodatkową, określającą wyłącznie rodzaj metalu szlachetnego;
3) cechę pomocniczą, służącą potwierdzaniu ważności wcześniej umieszczonych
polskich cech probierczych;
4) cechę główną, służącą oznaczaniu surowców, półfabrykatów oraz złomu.

art. 15. więcej Art. 15. 1. W skład wyrobów z metali szlachetnych nie mogą wchodzić części
wykonane z metali nieszlachetnych, z wyjątkiem:
1) części wyrobów, w których użycie metalu nieszlachetnego jest niezbędne ze
względów technicznych lub konieczne dla nadania pożądanej wytrzymałości
i sprężystości częściom składowym wyrobów;
2) części dekoracyjnych, pod warunkiem że użyty do dekoracji metal różni się
barwą od metalu szlachetnego, z którego wykonano wyrób.
2. Zegarki zawierające części mechaniczne wykonane z metalu nieszlachetnego
i wyroby z częściami sprężynującymi lub zapięciami magnetycznymi wykonanymi z metalu nieszlachetnego podlegają oznaczeniu cechą probierczą bez konieczności
spełnienia wymagań, o których mowa w art. 11.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Wyroby z metali szlachetnych oznacza się cechami probierczymi
przy użyciu znaczników probierczych wykonanych jako negatywy cech probierczych
albo przy użyciu urządzenia laserowego.
2. Jeżeli cechy probiercze lub oznaczenia liczbowe umieszczone na wyrobach
z metali szlachetnych zgłoszonych do ponownego badania i oznaczenia cechami
probierczymi nie są zgodne z uzyskanymi wynikami badań, podlegają one usunięciu
lub skasowaniu przy użyciu kasownika.

art. 17. więcej Art. 17. Minister właściwy do spraw gospodarki określa, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania dla wyrobów z metali szlachetnych zgłaszanych do
badania i oznaczania cechami probierczymi, tryb zgłaszania oraz metody badania
tych wyrobów, uwzględniając rodzaje stopów, z których je wykonano,
wymagania wynikające z norm oraz rozwój techniczny metod badawczych;
2) opisy i graficzne wizerunki cech probierczych odpowiadające poszczególnym
rodzajom cech oraz znaku „MET” i kasownika, mając na względzie rodzaje
zgłaszanych wyrobów oraz tradycję przyjętą w zakresie symboliki oznaczeń;
3) wzory świadectw badania, uwzględniając przypadki, gdy świadectwa są
wydawane dla wyrobów z metali szlachetnych;
4) sposoby oznaczania wyrobów cechą probierczą i znakiem „MET” oraz sposoby
usuwania albo kasowania cech probierczych lub oznaczeń liczbowych,
uwzględniając konstrukcję wyrobów oraz wyniki przeprowadzonych badań.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Wprowadzane do obrotu:
1) nowo wytworzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyroby z metali
szlachetnych oraz
2) wyroby z metali szlachetnych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, wytworzone
poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
– oznacza się znakiem imiennym.
2. Do oznaczania znakiem imiennym wyrobów, o których mowa w ust. 1, jest
obowiązany:
1) wytwórca wprowadzający do obrotu wyroby, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
albo
2) podmiot wprowadzający do obrotu wyroby, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
3. Znak imienny umieszcza się na wyrobie w sposób umożliwiający oznaczenie
wyrobu cechą probierczą, chyba że nie pozwalają na to wielkość lub konstrukcja
wyrobu.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Podmioty i wytwórcy, o których mowa w art. 18 ust. 2, są obowiązani
zgłosić projekt graficzny znaku imiennego do rejestru znaków imiennych.
2. Wytwórca wyrobów z metali szlachetnych niewprowadzający do obrotu
wytwarzanych wyrobów może zgłosić projekt graficzny znaku imiennego do rejestru
znaków imiennych.
3. Rejestr znaków imiennych jest prowadzony w systemie informatycznym przez
właściwego dyrektora okręgowego urzędu probierczego, zwanego dalej „dyrektorem”.
4. Wniosek zgłoszenia znaku imiennego do rejestru znaków imiennych zawiera:
1) oznaczenie podmiotu dokonującego zgłoszenia znaku imiennego;
2) wskazanie adresu do doręczeń lub adresu, pod którym jest wykonywana
działalność gospodarcza;
3) projekt graficzny znaku imiennego;
4) numer identyfikacji podatkowej (NIP) – w przypadku podmiotów i wytwórców,
o których mowa w art. 18 ust. 2, o ile taki numer posiadają;
5) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji
Ludności (PESEL) lub numer innego dokumentu potwierdzającego tożsamość
i obywatelstwo – w przypadku wytwórcy, o którym mowa w ust. 2.
5. Podmiot, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, jest obowiązany do przedstawienia
znaku imiennego we właściwym okręgowym urzędzie probierczym w celu wykonania
odbitki kontrolnej znaku.
6. Dyrektor dokonuje wpisu znaku imiennego do rejestru znaków imiennych,
w przypadku gdy projekt graficzny znaku imiennego pozwala na jednoznaczną
identyfikację podmiotu, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, i nie jest podobny do znaku
imiennego wpisanego wcześniej do rejestru znaków imiennych.
7. Dyrektor odmawia wpisu znaku imiennego do rejestru znaków imiennych,
jeżeli projekt graficzny znaku imiennego nie spełnia warunków określonych w ust. 6.
8. Wpis znaku imiennego do rejestru znaków imiennych oraz odmowa wpisu
następują w drodze decyzji administracyjnej wydanej przez dyrektora. Uzasadnienie
decyzji o odmowie wpisu znaku imiennego do rejestru znaków imiennych powinno
zawierać wskazanie przyczyny odmowy.
9. Podmiot, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, jest obowiązany do zawiadamiania
dyrektora o zmianach danych objętych wpisem do rejestru znaków imiennych,
w terminie miesiąca od powstania tych zmian.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Wpisowi do rejestru znaków imiennych podlegają:
1) numer ewidencyjny znaku imiennego;
2) data wpisu do rejestru znaków imiennych;
3) oznaczenie podmiotu, o którym mowa w art. 19 ust. 4 pkt 1;
4) adres do doręczeń lub adres, pod którym jest wykonywana działalność
gospodarcza;
5) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym oraz numer
identyfikacji podatkowej (NIP) – w przypadku podmiotów i wytwórców,
o których mowa w art. 18 ust. 2, o ile takie numery posiadają;
6) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji
Ludności (PESEL) lub numer innego dokumentu potwierdzającego tożsamość
i obywatelstwo – w przypadku wytwórcy, o którym mowa w art. 19 ust. 2;
7) informacje o zmianie danych objętych wpisem do rejestru znaków imiennych
wraz ze wskazaniem daty powstania tych zmian.
8) (uchylony)
2. W rejestrze umieszcza się projekt graficzny znaku imiennego.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Rejestr znaków imiennych jest jawny.
2. Dyrektor, na pisemny wniosek zainteresowanych podmiotów, udostępnia
w formie pisemnej informacje z rejestru znaków imiennych, o których mowa w art.
20 ust. 1 pkt 1–4 oraz ust. 2.
3. Wniosek o udostępnienie informacji z rejestru znaków imiennych zawiera
oznaczenie wnioskodawcy oraz wskazanie informacji, które mają być udostępnione.

art. 22. więcej Art. 22. Minister właściwy do spraw gospodarki określa, w drodze
rozporządzenia, wzór formularza wniosku zgłoszenia znaku imiennego do rejestru
znaków imiennych, mając na względzie zakres danych wymienionych w art. 19 ust. 4.

art. 23. więcej Art. 23. Zawartość metalu szlachetnego w wyrobie określa się próbą. Wyrób
odpowiada danej próbie, jeżeli zawartość metalu szlachetnego nie jest mniejsza od
przewidzianej dla danej próby.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Ustala się następujące obowiązujące próby dla:
1) platyny:
a) 0,999,
b) 0,950,
c) 0,850;
2) palladu:
a) 0,999,
b) 0,850,
c) 0,500;
3) złota:
a) 0,999,
b) 0,960,
c) 0,750,
d) 0,585,
e) 0,500,
f) 0,375,
g) 0,333;
4) srebra:
a) 0,999,
b) 0,925,
c) 0,875,
d) 0,830,
e) 0,800.
2. W wyrobach platynowych wykonanych ze stopu, w którym obok platyny
występuje iryd, osm, rod lub ruten, jako zawartość platyny przyjmuje się łączną
zawartość tych metali.
3. Przy określaniu zawartości metali szlachetnych w wyrobach nie dopuszcza się
tolerancji ujemnej.

art. 25. więcej Art. 25. Stopy metali szlachetnych, z których jest wykonany wyrób, powinny
być jednorodne, czyli odpowiadać tej samej próbie zarówno na powierzchni, jak
i wewnątrz.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Do łączenia części wyrobów ze złota:
1) o próbie niższej niż 0,750 – stosuje się lutowie ze złota o próbie co najmniej
równej próbie wyrobu;
2) o próbie równej 0,750 lub wyższej – stosuje się lutowie ze złota o próbie nie
niższej niż 0,750.
2. Do łączenia części z platyny stosuje się lutowie, w którym minimalna łączna
zawartość metali szlachetnych wynosi 0,800.
3. Do łączenia części z palladu stosuje się lutowie, w którym minimalna łączna
zawartość metali szlachetnych wynosi 0,700.
4. Do łączenia części ze srebra stosuje się lutowie, w którym minimalna łączna
zawartość metali szlachetnych wynosi 0,550.
5. Do łączenia produkowanych maszynowo części wyrobów łańcuszkowych ze
złota lub srebra może być stosowane lutowie niezawierające metali szlachetnych, pod
warunkiem że jego zastosowanie nie obniży próby wyrobu.
6. Lutowie nie może być stosowane do wzmacniania, obciążania, wypełniania
lub dekoracji wyrobów.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Zadania państwa związane z przeprowadzaniem badań i oznaczaniem
wyrobów z metali szlachetnych i wyrobów zawierających metale szlachetne oraz
nadzorem nad wykonywaniem przepisów ustawy sprawują organy administracji
probierczej.
2. Organy administracji probierczej w celu wykonywania zadań związanych
z przeprowadzaniem badań i oznaczaniem wyrobów z metali szlachetnych i wyrobów
zawierających metale szlachetne oraz zadań związanych z prowadzeniem rejestru
znaków imiennych mogą zawierać z partnerami prywatnymi umowy, o których mowa w art. 7 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U.
z 2020 r. poz. 711).
3. Umowa, o której mowa w ust. 2, określa szczegółowe warunki oraz zakres
współpracy organu administracji probierczej i partnera prywatnego, w szczególności:
1) łączną wartość środków przewidzianych na realizację przedsięwzięcia będącego
przedmiotem umowy;
2) normy jakościowe, wymagania i standardy stosowane przy realizacji
przedsięwzięcia;
3) zasady i zakres ubezpieczeń realizowanego przedsięwzięcia, a także dodatkowe
gwarancje i umowy oraz zobowiązania stron w tym przedmiocie.

art. 28. więcej Art. 28. Organami administracji probierczej są:
1) Prezes Głównego Urzędu Miar, zwany dalej „Prezesem”;
2) dyrektorzy okręgowych urzędów probierczych, zwani dalej „dyrektorami”.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Prezes jest centralnym organem administracji rządowej w zakresie
probiernictwa.
2. Nadzór nad Prezesem sprawuje minister właściwy do spraw gospodarki.
3. Zasady i tryb powoływania i odwoływania Prezesa Głównego Urzędu Miar
określa ustawa z dnia 11 maja 2001 r. – Prawo o miarach (Dz. U. z 2020 r. poz. 140,
285, 568 i 1086).

art. 30. więcej Art. 30. 1. Prezes wykonuje swoje zadania w zakresie probiernictwa przy
pomocy Głównego Urzędu Miar.
2. Dyrektorzy wykonują swoje zadania przy pomocy kierowanych przez nich
okręgowych urzędów probierczych.
3. Okręgowe urzędy probiercze są jednostkami budżetowymi w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019
r. poz. 869, z późn. zm.).

art. 31. więcej Art. 31. 1. Prezes powołuje i odwołuje dyrektorów oraz wykonuje w stosunku
do nich inne czynności z zakresu prawa pracy.
2. Prezes sprawuje nadzór w zakresie prawidłowości wykonywania przez
dyrektorów należących do nich zadań oraz prawidłowości funkcjonowania
kierowanych przez nich okręgowych urzędów probierczych.

art. 32. więcej Art. 32. Do zakresu działania Prezesa w sprawach probiernictwa należy:
1) nadzór i koordynowanie działalności okręgowych urzędów probierczych;
2) przedstawianie propozycji dotyczących kierunków zmian legislacyjnych
w zakresie probiernictwa;
3) gromadzenie i upowszechnianie informacji popularyzujących i promujących
wiedzę z zakresu probiernictwa;
4) publikowanie w Dzienniku Urzędowym Głównego Urzędu Miar informacji,
ogłoszeń i komunikatów Prezesa Głównego Urzędu Miar;
5) zlecanie dyrektorom wykonywania zadań, w szczególności w zakresie
przeprowadzania badań i oznaczania wyrobów z metali szlachetnych.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, w drodze rozporządzenia,
tworzy i znosi okręgowe urzędy probiercze, a także określa ich obszar działania
i siedziby, uwzględniając w szczególności zapotrzebowanie na czynności probiercze
w poszczególnych regionach oraz tradycję w tym zakresie.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki może, w drodze rozporządzenia,
w ramach okręgowych urzędów probierczych tworzyć wydziały zamiejscowe tych
urzędów, uwzględniając zapotrzebowanie na czynności probiercze w poszczególnych
regionach oraz tradycję w tym zakresie.

art. 34. więcej Art. 34. 1. Prezes może tworzyć punkty probiercze u podmiotu
wprowadzającego do obrotu wyroby z metali szlachetnych w celu wykonywania przez
organy administracji probierczej czynności związanych z badaniem i oznaczaniem
wyrobów z metali szlachetnych oraz wyrobów zawierających metale szlachetne.
2. Punkty probiercze są tworzone na czas określony nie krótszy niż 5 lat,
w drodze decyzji administracyjnej, wydanej na wniosek podmiotu, o którym mowa
w ust. 1, po zasięgnięciu opinii dyrektora.
3. Podmiot wnioskujący o utworzenie punktu probierczego jest obowiązany
zapewnić warunki techniczno-organizacyjne do przeprowadzania badań i oznaczania
wyrobów z metali szlachetnych i wyrobów zawierających metale szlachetne,
w szczególności zapewnić i utrzymywać odpowiednio zabezpieczone miejsce wykonywania tych czynności, właściwe wyposażenie techniczne punktu
probierczego, udział personelu pomocniczego oraz odpowiednie warunki w zakresie
bezpieczeństwa i higieny pracy.
4. Wniosek o utworzenie punktu probierczego zawiera:
1) oznaczenie podmiotu składającego wniosek;
2) wskazanie adresu do doręczeń lub adresu, pod którym jest wykonywana
działalność gospodarcza;
3) wykaz wyposażenia technicznego punktu probierczego;
4) (uchylony)
5) informacje dotyczące planowanej działalności punktu probierczego, zawierające:
a) adres punktu probierczego,
b) opis miejsca, w którym będą wykonywane czynności związane z badaniem
i oznaczaniem wyrobów z metali szlachetnych oraz wyrobów
zawierających metale szlachetne, z uwzględnieniem jego zabezpieczenia,
c) dane dotyczące personelu pomocniczego.
5. Prezes tworzy punkt probierczy po sprawdzeniu, czy podmiot spełnia
wymagania konieczne do utworzenia tego punktu. Sprawdzenia dokonuje,
z upoważnienia Prezesa, dyrektor.
6. Nadzór nad działalnością punktu probierczego sprawuje dyrektor.
7. Prezes, w drodze decyzji administracyjnej, odmawia utworzenia punktu
probierczego, jeżeli:
1) wniosek o utworzenie punktu probierczego nie spełnia warunków, o których
mowa w ust. 4;
2) podmiot nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 3.
8. Prezes znosi, w drodze decyzji administracyjnej, punkt probierczy:
1) na wniosek podmiotu, który wystąpił z wnioskiem o jego utworzenie;
2) gdy przestanie on spełniać wymagania konieczne do jego utworzenia.
9. Minister właściwy do spraw gospodarki określa, w drodze rozporządzenia,
wzór wniosku o utworzenie punktu probierczego oraz zakres wyposażenia
technicznego punktu probierczego, uwzględniając specyfikę i zakres czynności
wykonywanych podczas badania i oznaczania wyrobów z metali szlachetnych.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Organizację okręgowych urzędów probierczych określają statuty oraz
regulaminy nadane, w drodze zarządzenia, przez Prezesa.
2. Do zakresu działania dyrektora należy:
1) zarządzanie działalnością okręgowego urzędu probierczego;
2) zapewnienie organizacyjnych i technicznych warunków funkcjonowania
okręgowego urzędu probierczego oraz jego wydziałów zamiejscowych, o ile
zostały utworzone;
3) nadzór i koordynacja działalności wydziałów zamiejscowych, o ile zostały
utworzone;
4) współpraca z organami administracji rządowej oraz samorządowej;
5) identyfikacja oznaczeń probierczych oraz wydawanie opinii o autentyczności
krajowych cech probierczych w ramach wykonywanych ekspertyz;
6) współpraca z krajowymi i zagranicznymi instytucjami prowadzącymi
działalność w zakresie probiernictwa;
7) wykonywanie zadań związanych z rejestracją znaków imiennych, nadzorem nad
wykonywaniem przepisów ustawy oraz nadzorem nad punktami probierczymi,
przewidzianych w niniejszej ustawie;
8) wykonywanie innych zadań przewidzianych w odrębnych ustawach lub
powierzonych przez Prezesa.
3. Prezes, za zgodą ministra właściwego do spraw gospodarki, może, w drodze
zarządzenia, przekazać składniki przydzielonego lub nabytego mienia okręgowego
urzędu probierczego innemu urzędowi, w przypadku gdy w wyniku
przeprowadzonych w ramach nadzoru czynności wyjdą na jaw okoliczności
wskazujące, że składniki te są zbędne lub wykorzystywane w sposób niezgodny
z przepisami prawa.
4. Dyrektor może udzielać konsultacji i prowadzić szkolenia z zakresu
probiernictwa, pobierając za nie wynagrodzenie, którego wysokość jest określana
w umowach cywilnoprawnych zawieranych z podmiotami, na rzecz których są
wykonywane dane prace. Wynagrodzenie to stanowi dochód budżetu państwa.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Organy administracji probierczej pobierają opłaty za:
1) przeprowadzanie badań wyrobów z metali szlachetnych i wyrobów
zawierających metale szlachetne;
2) umieszczenie znaku „MET”;
3) oznaczenie wyrobów cechami probierczymi przy użyciu urządzeń laserowych;
4) wydanie świadectw badania na wniosek podmiotu zgłaszającego;
5) dokonanie ekspertyzy wyrobów z metali szlachetnych i stopów zawierających
metale szlachetne, w tym ekspertyz wyrobów zabezpieczonych podczas
czynności kontrolnych, w przypadku gdy wynik badania tych wyrobów nie
potwierdzi próby deklarowanej przez podmiot wprowadzający wyrób do obrotu;
6) dokonanie wpisu znaku imiennego do rejestru znaków imiennych;
7) udostępnienie danych z rejestru znaków imiennych;
8) umieszczenie na wyrobach z metali szlachetnych, na wniosek podmiotu
zgłaszającego, znaków imiennych oraz oznaczeń liczbowych informujących
o próbie;
9) wykonanie, na wniosek podmiotu zgłaszającego, czynności pomocniczych
towarzyszących czynnościom badania i oznaczania;
10) wystawienie, na wniosek podmiotu zgłaszającego, zaświadczeń
o przeprowadzonych czynnościach;
11) wydanie decyzji o utworzeniu albo o odmowie utworzenia punktu probierczego.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.
3. Opłatę, o której mowa w ust. 1 pkt 1, pobiera się za każdy rozpoczęty gram
badanego wyrobu z metali szlachetnych, niezależnie od zastosowanej metody badania.
4. Opłatę za umieszczenie na wyrobie znaku imiennego, znaku „MET” oraz
oznaczeń liczbowych informujących o próbie wyrobu z metalu szlachetnego przy
użyciu urządzeń laserowych pobiera się od każdej oznaczonej sztuki.
5. Opłaty za czynności probiercze, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4 i 6–11, są
pobierane przy przyjmowaniu wyrobów do badania i oznaczenia cechą probierczą,
a także przy przyjmowaniu wniosku zgłoszenia znaku imiennego do rejestru znaków
imiennych oraz wniosku o udostępnienie danych z rejestru znaków imiennych lub
wniosku dotyczącego utworzenia punktu probierczego.
6. Jeżeli potrzeba zastosowania laserowej metody oznaczenia wyrobu z metalu
szlachetnego cechą probierczą wystąpi po zbadaniu wyrobu, opłatę, o której mowa
w ust. 1 pkt 3, można pobrać przy wydawaniu wyrobu.
7. Opłaty za czynności probiercze, o których mowa w ust. 1 pkt 5, są obliczane
na podstawie stawki godzinowej, po zakończeniu czynności badawczych.
8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii
Prezesa Głównego Urzędu Miar, określa, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat
i tryb ich pobierania, uwzględniając w szczególności rodzaje wyrobów oraz rodzaje metali szlachetnych, z których je wykonano, a także koszty wykonywanych czynności.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Organy administracji probierczej sprawują nadzór nad
wykonywaniem przepisów ustawy przez:
1) wycofanie z obrotu, w drodze decyzji administracyjnej, wyrobów z metali
szlachetnych nieoznaczonych cechami probierczymi albo nieposiadających
świadectwa badania, z jednoczesnym poleceniem dostarczenia tych wyrobów do
właściwego okręgowego urzędu probierczego w celu zbadania i oznaczenia
cechami probierczymi albo wydania świadectw badania;
2) zabezpieczenie w formie postanowienia:
a) wyrobów z metali szlachetnych, w przypadkach gdy autentyczność cech
probierczych albo świadectw badania budzi wątpliwości, z jednoczesnym
poleceniem dostarczenia ich do właściwego okręgowego urzędu
probierczego w celu wykonania ekspertyzy,
b) wyrobów z metali szlachetnych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1,
w celu wykonania ekspertyzy,
c) innych dowodów naruszenia przepisów ustawy;
3) wydawanie zaleceń pokontrolnych i sprawdzanie stanu ich realizacji;
4) kierowanie do właściwego organu zawiadomień o podejrzeniu popełnienia
przestępstwa fałszowania cech probierczych albo świadectw badania.
2. Do badań wykonywanych w ramach ekspertyz, o których mowa w ust. 1 pkt 2
lit. a i b, stosuje się przepis art. 9 ust. 2.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Kontrolę działalności gospodarczej przedsiębiorcy przeprowadza
zespół składający się co najmniej z 2 pracowników administracji probierczej, zwany
dalej „zespołem kontrolującym”.
2. Skład zespołu kontrolującego wyznacza organ administracji probierczej,
wskazując jednocześnie jego przewodniczącego.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Organy administracji probierczej mogą upoważnić przewodniczącego
zespołu kontrolującego do wydania, w ich imieniu, w toku kontroli decyzji
i postanowień, o których mowa w art. 37 ust. 1 pkt 1 i 2.
2. Decyzja, o której mowa w art. 37 ust. 1 pkt 1, podlega natychmiastowemu
wykonaniu

art. 40. więcej Art. 40. Zespół kontrolujący jest uprawniony do wstępu do obiektów
i pomieszczeń na terenie kontrolowanego przedsiębiorcy oraz poruszania się w nich
bez obowiązku uzyskiwania przepustki przewidzianej regulaminami wewnętrznymi
oraz nie podlega przewidzianej tymi regulaminami rewizji osobistej.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Zespół kontrolujący dokonuje ustaleń na podstawie zebranych
w trakcie kontroli informacji i wyjaśnień uzyskanych od kontrolowanego
przedsiębiorcy i jego pracowników oraz zgromadzonych dowodów, w szczególności
dokumentów i zabezpieczonych wyrobów z metali szlachetnych.
2. Zespół kontrolujący jest uprawniony do:
1) dokonywania oględzin wyrobów z metali szlachetnych wprowadzonych do
obrotu;
2) badania dokumentów oraz zbierania ustnych i pisemnych wyjaśnień w sprawach
objętych zakresem kontroli;
3) zabezpieczenia wyrobów z metali szlachetnych;
4) gromadzenia oraz zabezpieczenia dowodów naruszenia przepisów ustawy;
5) nakładania grzywien w drodze mandatu karnego albo kierowania wniosków
o ukaranie do właściwego organu orzekającego w sprawach o wykroczenia.
3. Zespół kontrolujący dokonuje zabezpieczenia wyrobów z metali szlachetnych
oraz innych dowodów naruszenia przepisów ustawy w przypadku wyrobów:
1) o których mowa w art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. a, oraz innych dowodów naruszenia
przepisów ustawy – przez umieszczenie ich w pakiecie i nałożenie pieczęci oraz
oddanie na przechowanie kontrolowanemu przedsiębiorcy z poleceniem
niezwłocznego dostarczenia do właściwego okręgowego urzędu probierczego;
2) o których mowa w art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. b – przez pobranie ich za
pokwitowaniem do właściwego okręgowego urzędu probierczego.
4. Zabezpieczenia wyrobów z metali szlachetnych, o których mowa w ust. 3,
dokonuje się na czas niezbędny do przeprowadzenia czynności mających na celu
ustalenie i wyjaśnienie okoliczności sprawy będącej przedmiotem kontroli, nie dłużej
jednak niż na okres 30 dni, licząc od dnia dostarczenia pakietu do właściwego
okręgowego urzędu probierczego albo pobrania za pokwitowaniem.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Z przebiegu kontroli sporządza się protokół kontroli.
2. Protokół kontroli powinien zawierać:
1) datę rozpoczęcia i zakończenia czynności kontrolnych, z uwzględnieniem czasu
trwania przerwy w kontroli;
2) oznaczenie organu kontrolującego;
3) imiona i nazwiska członków zespołu kontrolującego;
4) wskazanie numeru upoważnienia do przeprowadzenia kontroli;
5) nazwę i adres kontrolowanego przedsiębiorcy;
6) określenie zakresu kontroli;
7) wskazanie ustaleń kontroli;
8) pouczenie o prawie, sposobie i terminie zgłoszenia zastrzeżeń co do ustaleń
zawartych w protokole kontroli;
9) pouczenie o prawie do odmowy podpisania protokołu;
10) podpisy członków zespołu kontrolującego.
3. Protokół kontroli sporządza się w 2 jednobrzmiących egzemplarzach,
z których 1 otrzymuje kontrolowany przedsiębiorca albo osoba przez niego
upoważniona.
4. Protokół kontroli podpisują członkowie zespołu kontrolującego
i kontrolowany przedsiębiorca.
5. W razie odmowy podpisania protokołu kontroli przez kontrolowanego
przedsiębiorcę przewodniczący zespołu kontrolującego sporządza w protokole
adnotację w tej sprawie.
6. Odmowa podpisania protokołu kontroli przez kontrolowanego przedsiębiorcę
nie wstrzymuje realizacji ustaleń kontroli.

art. 43. więcej Art. 43. W uzasadnionych przypadkach, jeżeli zespół kontrolujący natrafi na
opór, który uniemożliwia lub utrudnia wykonywanie czynności kontrolnych, może
wezwać do pomocy funkcjonariuszy Policji.

art. 44. więcej Art. 44. W zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie do kontroli
działalności gospodarczej przedsiębiorców stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy
z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495
oraz z 2020 r. poz. 424 i 1086).

art. 45. więcej Art. 45. Kto wbrew przepisom art. 4 wprowadza do obrotu wyroby z metali
szlachetnych lub dokonuje obrotu nimi, podlega karze grzywny.

art. 46. więcej Art. 46. Kto uniemożliwia lub utrudnia organom administracji probierczej
wykonywanie zadań w zakresie sprawowania nadzoru przez:
1) uniemożliwianie lub utrudnianie wstępu na teren nieruchomości lub do
pomieszczeń,
2) odmowę udostępnienia dokumentów lub innych dowodów, o których mowa
w art. 41,
3) uniemożliwianie gromadzenia i zabezpieczania dowodów naruszenia przepisów
ustawy
– podlega karze grzywny.

art. 47. więcej Art. 47. Kto nie dopełnia obowiązków określonych w art. 6 ust. 2 i 3, art. 8, art.
18 ust. 2 lub art. 19 ust. 1 i 5, podlega karze grzywny.

art. 48. więcej Art. 48. Orzekanie w sprawach o czyny wymienione w art. 45–47 następuje
w trybie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania
w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2020 r. poz. 729 i 956).

art. 49. więcej Art. 49. W ustawie z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji
rządowej w województwie (Dz. U. Nr 31, poz. 206, z 2010 r. Nr 40, poz. 230 oraz z
2011 r. Nr 22, poz. 114) w art. 56 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) dyrektorzy okręgowych urzędów probierczych;”.

art. 50. więcej Art. 50. 1. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy znosi się organy
administracji probierczej – naczelników obwodowych urzędów probierczych oraz
likwiduje się obwodowe urzędy probiercze.
2. Dotychczasowe zadania i kompetencje naczelników obwodowych urzędów
probierczych przejmują właściwi miejscowo dyrektorzy.

art. 51. więcej Art. 51. Postępowania prowadzone przez naczelników obwodowych urzędów
probierczych wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
są prowadzone przez właściwych dyrektorów.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy:
1) należności i zobowiązania obwodowych urzędów probierczych stają się
należnościami i zobowiązaniami właściwych okręgowych urzędów
probierczych;
2) składniki mienia będące dotychczas w posiadaniu obwodowych urzędów
probierczych przechodzą w posiadanie właściwych okręgowych urzędów
probierczych.
2. Dyrektorzy dokonają inwentaryzacji składników mienia, o których mowa
w ust. 1 pkt 2, na dzień objęcia ich w posiadanie przez okręgowe urzędy probiercze.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy naczelnicy obwodowych
urzędów probierczych niebędący członkami korpusu służby cywilnej stają się
pracownikami służby cywilnej zatrudnionymi we właściwych miejscowo okręgowych
urzędach probierczych.
2. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy pracownicy zatrudnieni
w obwodowych urzędach probierczych stają się pracownikami właściwych miejscowo
okręgowych urzędów probierczych.
3. Właściwi dyrektorzy są obowiązani zawiadomić na piśmie pracowników,
o których mowa w ust. 1 i 2, o zmianach, jakie mają nastąpić w zakresie ich stosunku
pracy. Przepis art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U.
z 1998 r. poz. 94, z późn. zm.) stosuje się odpowiednio.
4. Przepisów ust. 2 i ust. 3 zdanie drugie nie stosuje się do urzędników służby
cywilnej, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie
cywilnej (Dz. U. poz. 1505, z 2009 r. poz. 1241 i 1706 oraz z 2011 r. poz. 451).

art. 54. więcej Art. 54. Znaki imienne, o których mowa w art. 13 ust. 2 ustawy wymienionej
w art. 57, z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stają się znakami imiennymi
w rozumieniu niniejszej ustawy i podlegają ujawnieniu w rejestrze znaków imiennych
bez konieczności ponownego ich zgłoszenia do rejestru.

art. 55. więcej Art. 55. Do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

art. 56. więcej Art. 56. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 1a, art.
5 oraz art. 16 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 57 zachowują moc do dnia wejścia
w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 17, art. 33 ust. 1 oraz
art. 36 ust. 8 niniejszej ustawy, jednak nie dłużej niż przez okres 12 miesięcy od dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy.

art. 57. więcej Art. 57. Traci moc ustawa z dnia 3 kwietnia 1993 r. – Prawo probiercze (Dz. U.
poz. 249, z późn. zm.).

art. 58. więcej Art. 58. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia,
z wyjątkiem przepisów art. 24 ust. 1 pkt 1 lit. a i c, pkt 2 lit. a, pkt 3 lit. a i pkt 4 lit. a,
które wchodzą w życie po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia.