Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o organizacji niektórych rynków rolnych

art. 1. więcej Art. 1. 1. Ustawa określa:
1) (uchylony)
2) (uchylony)
3) organizację rynku:
a) mięsa,
b) (uchylona)
c) cukru,
d) (uchylona)
da) zbóż;
e) (uchylona)
f) (uchylona)
3a) zasady uznawania organizacji producentów i zrzeszeń organizacji producentów
oraz organizacji międzybranżowych funkcjonujących na rynkach rolnych innych
niż rynki mleka i przetworów mlecznych oraz owoców i warzyw;
3b) zakres, w jakim mogą być zawierane umowy na dostarczanie produktów rolnych
należących do sektorów, o których mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r.
ustanawiającego wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz
uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE)
nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (Dz. Urz. UE L 347 z 20.12.2013, str. 671,
z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1308/2013”;
3c) zasady realizacji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej programu dla szkół,
ustanowionego zgodnie z art. 23 rozporządzenia nr 1308/2013;
4) (uchylony)
5) zasady udzielania dopłat z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału
siewnego kategorii elitarny lub kwalifikowany;
6) zasady monitorowania uprawy tytoniu oraz produkcji i zbytu wysuszonych liści
tytoniu, zwanych dalej „surowcem tytoniowym”, a także nadzoru nad uprawą
tytoniu oraz produkcją i zbytem surowca tytoniowego.
1a. (uchylony)
2. (uchylony)
3. (uchylony)

art. 2. więcej Art. 2. (uchylony).

art. 3. więcej Art. 3. (uchylony).

art. 4. więcej Art. 4. (uchylony).

art. 5. więcej Art. 5. (uchylony).

art. 6. więcej Art. 6. (uchylony).

Art. 6a. (uchylony).

Art. 6b. (uchylony).

Art. 6c. (uchylony).

Art. 6d. (uchylony).

Art. 6e. (uchylony).

Art. 6f. (uchylony).

Art. 6g. (uchylony).

art. 7. więcej Art. 7. (uchylony).

art. 8. więcej Art. 8. (uchylony).

art. 9. więcej Art. 9. (uchylony).

art. 10. więcej Art. 10. (uchylony).

art. 11. więcej Art. 11. (uchylony).

Art. 11a. (uchylony).

art. 12. więcej Art. 12. (uchylony).

Art. 12a. (uchylony).

art. 13. więcej Art. 13. (uchylony).

Art. 13a. (uchylony).

Art. 13b. (uchylony).

art. 14. więcej Art. 14. (uchylony).

art. 15. więcej Art. 15. (uchylony).

art. 16. więcej Art. 16. (uchylony).

art. 17. więcej Art. 17. (uchylony).

art. 18. więcej Art. 18. (uchylony).

art. 19. więcej Art. 19. (uchylony).

Art. 19a. (uchylony).

art. 20. więcej Art. 20. 1. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwana dalej
„Agencją”, przeprowadza kontrole podmiotów uczestniczących w mechanizmach
administrowanych przez tę Agencję określonych w ustawie.
2. Czynności kontrolne są wykonywane przez:
1) służby techniczne Agencji, w skład których wchodzą pracownicy zatrudnieni
w komórkach organizacyjnych Agencji,
2) jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 21
– na podstawie upoważnienia do wykonywania tych czynności wydanego przez
Prezesa Agencji.
3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera wskazanie osoby
upoważnionej do wykonywania czynności kontrolnych, ich miejsce i zakres oraz
podstawę prawną do ich wykonywania.
4. Przed przystąpieniem do czynności kontrolnych osoba upoważniona do ich
wykonywania jest obowiązana okazać upoważnienie, o którym mowa w ust. 2.
5. Osoby upoważnione do wykonywania czynności kontrolnych mają prawo do:
1) wstępu do obiektów i pomieszczeń należących do przedsiębiorców,
w szczególności do pomieszczeń produkcyjnych i magazynowych;
1a) wstępu na teren gospodarstwa rolnego;
2) żądania pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem czynności
kontrolnych;
3) wglądu do dokumentów związanych z przedmiotem czynności kontrolnych,
sporządzania z nich odpisów, wyciągów lub kopii oraz zabezpieczania tych
dokumentów;
4) sporządzania dokumentacji fotograficznej z przeprowadzonej czynności
kontrolnej;
5) pobierania do badań próbek produktów rolnych i żywnościowych oraz innych
produktów zawierających w swoim składzie produkty rolne i żywnościowe.
6. Osoba wykonująca czynności kontrolne sporządza z tych czynności raport.
7. Raport podpisuje osoba wykonująca czynności kontrolne oraz przedsiębiorca.
8. W przypadku odmowy podpisania raportu przez przedsiębiorcę, raport
podpisuje tylko osoba wykonująca czynności kontrolne, dokonując w raporcie
stosownej adnotacji o tej odmowie.
9. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 2, mając na względzie
ujednolicenie informacji zawartych w upoważnieniu.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Prezes Agencji może powierzyć, w drodze umowy, przeprowadzanie
czynności kontrolnych w ramach kontroli, o których mowa w art. 20 ust. 1,
wyspecjalizowanym jednostkom organizacyjnym, dysponującym warunkami
organizacyjnymi, technicznymi i kadrowymi określonymi w przepisach wydanych na
podstawie ust. 4.
2. Umowy, o których mowa w ust. 1, określają w szczególności:
1) szczegółowy zakres powierzonych zadań;
2) zakres obowiązków i odpowiedzialność jednostki organizacyjnej za ich wykonanie;
3) koszty realizacji powierzonych zadań;
4) sposób dokumentowania wykonywanych zadań oraz terminy informowania
organów Agencji o wynikach przeprowadzonych czynności kontrolnych;
5) sposób postępowania z dokumentami związanymi z realizacją powierzonych zadań.
3. Prezes Agencji może powierzyć, w drodze umowy, wykonywanie zadań w
zakresie wydawania i poświadczenia formularza T5 jednostkom organizacyjnym, o
których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2018 r. poz. 508 i 650). Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
4. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia,
warunki organizacyjne, techniczne i kadrowe, jakie powinny spełniać jednostki
organizacyjne, którym można powierzyć przeprowadzanie czynności kontrolnych w
ramach kontroli, o których mowa w art. 20 ust. 1, mając na względzie zapewnienie
wykonywania ich w jednolity sposób na obszarze całego kraju.

Art. 21a. 1. Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa, zwany dalej „Krajowym
Ośrodkiem”, przeprowadza kontrole podmiotów uczestniczących w mechanizmach
administrowanych przez Krajowy Ośrodek określonych w ustawie.
2. Do kontroli, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy o
Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa.

art. 22. więcej Art. 22. (uchylony).

art. 23. więcej Art. 23. (uchylony).

art. 24. więcej Art. 24. (uchylony).

art. 25. więcej Art. 25. (uchylony).

art. 26. więcej Art. 26. (uchylony).

art. 27. więcej Art. 27. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej:
1) (uchylony)
2) Dyrektor Generalny Krajowego Ośrodka:
a) wydaje świadectwa autoryzacji zakładów odkostniających i chłodni, które
będą świadczyć usługi przechowywania mięsa stanowiącego zapasy
interwencyjne,
b) przekazuje Komisji Europejskiej informacje dotyczące rynku mięsa
w zakresie zadań realizowanych przez Krajowy Ośrodek,
c) dokonuje, w drodze przetargów, wyboru podmiotów, o których mowa
w lit. a, z którymi Krajowy Ośrodek zawrze umowy w zakresie
odkostniania i przechowywania mięsa.
2. Wnioski o wydanie świadectw, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, składa się
na formularzach udostępnianych przez Krajowy Ośrodek.
2a. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera w szczególności:
1) nazwę albo imię i nazwisko wnioskodawcy;
2) siedzibę i adres albo miejsce zamieszkania i adres wnioskodawcy;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy oraz numer
identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki
narodowej (REGON), jeżeli został nadany;
4) nazwę i adres zakładu wnioskodawcy, w którym prowadzony będzie proces
odkostniania lub przechowywania;
5) dane dotyczące posiadanej infrastruktury oraz wyposażenia w urządzenia służące
do wykonywania czynności, o których mowa w pkt 4.
3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób przeprowadzania przetargów, o których mowa w ust. 1 pkt 2
lit. c, mając na względzie efektywność ekonomiczną przerobu i składowania zapasów
interwencyjnych.

Art. 27a. Zadania określone w niniejszym rozdziale są wykonywane jako
zadania delegowane Krajowemu Ośrodkowi zgodnie z przepisami o Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

art. 28. więcej Art. 28. (uchylony).

art. 29. więcej Art. 29. (uchylony).

art. 30. więcej Art. 30. (uchylony).

Art. 30a. Zadania określone w niniejszym rozdziale są wykonywane jako
zadania delegowane Krajowemu Ośrodkowi zgodnie z przepisami o Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

art. 31. więcej Art. 31. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej dotyczącymi
rynku cukru minister właściwy do spraw rynków rolnych:
1) realizuje zadania związane z kwotowaniem produkcji cukru i izoglukozy;
2) może wystąpić do Komisji Europejskiej o podjęcie środków ochronnych;
3) przekazuje Komisji Europejskiej informacje dotyczące rynku cukru oraz
izoglukozy w zakresie zadań, o których mowa w pkt 1.
2. Realizując zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1, minister właściwy do
spraw rynków rolnych w szczególności wydaje decyzje w sprawach:
1) przyznania kwoty produkcyjnej cukru oraz kwoty produkcyjnej izoglukozy;
2) (uchylony)
3) korekty przyznanej kwoty produkcyjnej cukru oraz kwoty produkcyjnej
izoglukozy – w przypadku:
a) skorygowania przez Komisję Europejską kwot produkcyjnych cukru lub
kwot produkcyjnych izoglukozy,
b) ustalenia przez Komisję Europejską współczynnika redukcji kwot
produkcyjnych cukru lub kwot produkcyjnych izoglukozy;
4) przeniesienia między producentami cukru albo producentami izoglukozy kwoty
produkcyjnej cukru albo kwoty produkcyjnej izoglukozy.
3. Przed wydaniem decyzji, o których mowa w ust. 2, minister właściwy do
spraw rynków rolnych zasięga opinii ogólnokrajowych społeczno-zawodowych
organizacji rolniczych, reprezentujących interesy plantatorów buraków cukrowych.
4. Termin na wyrażenie opinii, o której mowa w ust. 3, wynosi 14 dni.
W przypadku bezskutecznego upływu tego terminu wymóg zasięgnięcia opinii uważa
się za spełniony.
5. Decyzje, o których mowa w ust. 2 pkt 1, wydaje się na wniosek producenta
cukru albo producenta izoglukozy, składany w terminie do dnia 30 września roku
poprzedzającego rok gospodarczy, na który jest składany wniosek.
6. Decyzje w sprawach przyznania kwot produkcyjnych cukru oraz kwot
produkcyjnych izoglukozy na dany rok gospodarczy są wydawane w terminie do dnia
30 listopada roku kalendarzowego poprzedzającego ten rok gospodarczy.
7. (uchylony)
8. Decyzje, o których mowa w ust. 2 pkt 3 i 4, powinny uwzględniać
proporcjonalnie interesy wszystkich plantatorów buraków cukrowych.
9. Decyzje, o których mowa w ust. 2 pkt 3 i 4, stanowią podstawę do zmiany
umów kontraktacji zawartych z dostawcami buraków cukrowych.
10. Zmiany umów kontraktacji, o których mowa w ust. 9, powinny uwzględniać
proporcjonalnie interesy plantatorów buraka cukrowego.
10a. W przypadku cofnięcia zatwierdzenia producentowi cukru zgodnie
z przepisami Unii Europejskiej dotyczącymi rynku cukru, minister właściwy do spraw
rynków rolnych wydaje decyzję o cofnięciu przyznanej temu producentowi kwoty
produkcyjnej cukru w zakresie kwoty niewykorzystanej przez niego do dnia,
w którym decyzja o cofnięciu zatwierdzenia stała się ostateczna.
10b. Kwotę produkcyjną cukru, o której mowa w ust. 10a, zwaną dalej „dostępną
kwotą”, przyznaje się w drodze decyzji pozostałym producentom cukru, którym
przyznano na dany rok gospodarczy kwotę produkcyjną cukru, na ich wniosek.
10c. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 10a, minister właściwy
do spraw rynków rolnych przesyła producentom cukru, o których mowa w ust. 10b,
pisemne informacje o możliwości ubiegania się o dostępną kwotę oraz o jej
wysokości.
10d. Wnioski o przyznanie dostępnej kwoty producenci cukru, o których mowa
w ust. 10b, mogą składać w terminie 30 dni od dnia otrzymania pisemnej informacji,
o której mowa w ust. 10c.
10e. Wniosek, o którym mowa w ust. 10b, zawiera w szczególności:
1) nazwę, siedzibę i adres producenta cukru;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) producenta cukru;
3) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile
producent cukru taki numer posiada;
4) wskazanie wysokości wnioskowanej kwoty produkcyjnej cukru;
5) informację o zatwierdzeniu producenta cukru;
6) zobowiązanie producenta cukru do przejęcia praw i obowiązków względem
plantatorów dostarczających buraki cukrowe do producenta cukru, któremu
została cofnięta kwota produkcyjna cukru.
10f. Dostępną kwotę przyznaje się we wnioskowanej wysokości,
z zastrzeżeniem ust. 10g.
10g. Jeżeli suma wnioskowanych przez producentów cukru, o których mowa
w ust. 10b, kwot produkcyjnych cukru przekracza wysokość dostępnej kwoty, danemu
producentowi cukru przyznaje się kwotę produkcyjną cukru w wysokości stanowiącej
iloczyn ilorazu wielkości dostępnej kwoty i sumy wnioskowanych przez producentów
cukru kwot produkcyjnych cukru oraz wielkości wnioskowanej przez danego
producenta cukru kwoty produkcyjnej cukru.
10h. Decyzje, o których mowa w ust. 10b, stanowią podstawę do zmiany umów
kontraktacji zawartych z dostawcami buraków cukrowych.
10i. Przed podpisaniem umów kontraktacji producent cukru, któremu została
przyznana kwota na podstawie ust. 10b, jest obowiązany do przeprowadzenia
konsultacji ze społeczno-zawodową organizacją rolników reprezentującą plantatorów
buraków cukrowych, działającą przy producencie cukru.
11. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze
rozporządzenia, wzory wniosków, o których mowa w ust. 5, mając na względzie
konieczność uzyskania informacji dotyczących dotychczasowej produkcji cukru oraz
produkcji izoglukozy przez danego producenta cukru i producenta izoglukozy.

Art. 31a. (uchylony).

Art. 31b. 1. W przypadku braku porozumienia branżowego, o którym mowa
w przepisach Unii Europejskiej, w zakresie warunków zakupu i dostawy buraków
cukrowych, w tym rozdziału pomiędzy plantatorów buraków cukrowych ilości
buraków cukrowych przeznaczonych do produkcji cukru w ramach kwoty
produkcyjnej cukru, o której mowa w art. 31 ust. 6, stosuje się przepisy ust. 2–8
i przepisy wydane na podstawie ust. 9.
2. Producent cukru, w terminie do dnia 15 grudnia roku poprzedzającego rok
gospodarczy, jest obowiązany w ramach przyznanej kwoty produkcyjnej cukru
określić limit buraków cukrowych, które zapewnią wyprodukowanie cukru
w wysokości przyznanej producentowi cukru kwoty produkcyjnej cukru.
3. Producent cukru jest obowiązany do 20 grudnia roku poprzedzającego rok
gospodarczy dokonać rozdzielenia limitu buraków cukrowych, o którym mowa
w ust. 2, pomiędzy plantatorów buraków cukrowych, przy czym suma części
rozdzielonych limitów musi być równa limitowi, o którym mowa w ust. 2, oraz
powiadomić tych plantatorów o wielkości przysługujących im części tego limitu.
4. Limit buraków cukrowych jest rozdzielany według wskaźnika określonego
w ust. 5 między plantatorów buraków cukrowych, którzy mieli zawarte umowy
kontraktacji na rok gospodarczy 2001/2002, lub ich następców prawnych.
5. Wskaźnik rozdzielania limitu buraków cukrowych między plantatorów
buraków cukrowych stanowi iloraz ogólnej ilości buraków cukrowych w tonach,
skupionych przez producenta cukru w latach gospodarczych 1997–2001 od plantatora
buraków cukrowych, który miał zawartą umowę kontraktacji na rok gospodarczy
2001/2002, i ogólnej ilości buraków cukrowych w tonach, skupionych przez
producenta cukru w latach gospodarczych 1997–2001 od wszystkich plantatorów
buraków cukrowych, którzy mieli zawarte umowy kontraktacji na rok gospodarczy 2001/2002.
6. Część limitu buraków cukrowych określona dla plantatora w wyniku podziału,
o którym mowa w ust. 3, stanowi wielkość przysługującego plantatorowi prawa do
uprawy i dostawy.
7. Producent cukru ma obowiązek zawrzeć z plantatorem, któremu przysługuje
prawo do uprawy i dostawy, umowę kontraktacji, w ramach której jest obowiązany
odebrać określoną przysługującym plantatorowi prawem do uprawy i dostawy ilość
buraków cukrowych.
8. Producent cukru przed podjęciem czynności, o których mowa w ust. 2 i 3, oraz
przed zawarciem z plantatorem umowy kontraktacji, o której mowa w ust. 7, jest
zobowiązany do zasięgnięcia opinii ogólnokrajowej społeczno-zawodowej organizacji
rolników reprezentującej interesy plantatorów buraków cukrowych.
9. Minister właściwy do spraw rynków rolnych może, w drodze rozporządzenia,
określić warunki zakupu lub dostawy buraków cukrowych przeznaczonych do
produkcji cukru w ramach kwoty produkcyjnej cukru, o której mowa w art. 31 ust. 6,
w zakresie określonym w przepisach Unii Europejskiej dla porozumień branżowych
na rynku cukru, inne niż wskazane w ust. 2–8, mając na względzie konieczność
zabezpieczenia interesów plantatorów buraków cukrowych i producentów cukrów.

Art. 31c. Tekst zawartego porozumienia branżowego, o którym mowa
w przepisach Unii Europejskiej dotyczących rynku cukru, producent cukru ma
obowiązek przekazać Krajowemu Ośrodkowi przed podpisaniem umów kontraktacji
z plantatorami buraków cukrowych.

art. 32. więcej Art. 32. (uchylony).

art. 33. więcej Art. 33. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej dotyczącymi
rynku cukru Krajowy Ośrodek w szczególności:
1) wykonuje zadania związane z:
a) zatwierdzaniem producentów cukru, producentów izoglukozy
i przedsiębiorstw przetwarzających te produkty,
b) (uchylona)
c) przetwarzaniem i wycofaniem cukru z rynku,
d) przeprowadzaniem kontroli na rynku cukru,
e) wyrażeniem zgody na zawarcie umowy pomiędzy producentami cukru,
dotyczącej wyprodukowania cukru przez jednego z tych producentów
w ramach kwoty produkcyjnej producenta zlecającego produkcję;
2) pobiera:
a) (uchylona)
b) opłaty za nadwyżki cukru i izoglukozy,
c) opłaty produkcyjne,
d) opłaty z tytułu niewypełnienia obowiązków wynikających z uczestnictwa
w mechanizmach na rynku cukru;
e) (uchylona)
3) przyjmuje informacje, deklaracje, raporty, sprawozdania oraz wnioski;
4) (uchylony)
5) (uchylony)
6) udziela pomocy w zakresie prywatnego przechowywania cukru białego;
7) przekazuje właściwym organom Unii Europejskiej informacje i składa wnioski.
2. (uchylony)
3. Realizując zadania, o których mowa w ust. 1, Dyrektor Generalny Krajowego
Ośrodka:
1) wydaje decyzje w sprawach:
a) zatwierdzenia lub odmowy zatwierdzenia, zawieszenia, cofnięcia lub
wygaszenia zatwierdzenia producentów cukru, producentów izoglukozy
i przedsiębiorstw przetwarzających te produkty,
b) autoryzacji miejsca przechowywania cukru pochodzącego z zapasów
interwencyjnych,
c) przyznania refundacji produkcyjnej;
2) (uchylony)
3) prowadzi rejestr podmiotów zatwierdzonych;
4) przekazuje ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych, na jego żądanie,
informacje związane z wykonywaniem zadań, o których mowa w ust. 1.
4. Informacje, deklaracje i wnioski określone w przepisach Unii Europejskiej
dotyczących rynku cukru składa się do Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka
na formularzach opracowanych przez Krajowy Ośrodek, udostępnionych na stronie
internetowej Krajowego Ośrodka.
5. Formularze, o których mowa w ust. 4, zawierają:
1) dane umożliwiające identyfikację składającego formularz, związane
z prowadzoną przez niego działalnością;
2) informacje określone w przepisach Unii Europejskiej dotyczących rynku cukru lub
3) informacje niezbędne do ustalenia stanu faktycznego lub prawnego w zakresie
bezpośrednio związanym z przedmiotem składanych informacji, deklaracji lub wniosków, dotyczące rodzaju wykonywanej działalności, lokalizacji miejsca produkcji, wielkości produkcji, tytułu prawnego do posiadanych obiektów
i urządzeń lub wynikające z obowiązków związanych z uczestnictwem
w mechanizmach na rynku cukru, określonych w przepisach Unii Europejskiej
dotyczących rynku cukru.

art. 34. więcej Art. 34. 1. Opłaty, o których mowa w art. 33 ust. 1 pkt 2, stanowią dochód
budżetu państwa i są wpłacane przez producentów cukru, producentów izoglukozy
i przedsiębiorstwa przetwarzające te produkty na wydzielony rachunek bankowy
Krajowego Ośrodka.
2. Środki pochodzące z pobranych opłat, o których mowa w art. 33 ust. 1 pkt 2,
Krajowy Ośrodek przekazuje na rachunek bankowy urzędu obsługującego ministra
właściwego do spraw rynków rolnych, w terminie 5 dni od dnia ich wpływu na
rachunek bankowy Krajowego Ośrodka.

Art. 34a. (uchylony).

Art. 34b. (uchylony).

Art. 34c. (uchylony).

Art. 34d. (uchylony).

Art. 34e. (uchylony).

Art. 34f. (uchylony).

Art. 34g. (uchylony).

Art. 34h. (uchylony).

Art. 34i. (uchylony).

Art. 34j. (uchylony).

Art. 34k. (uchylony).

art. 35. więcej Art. 35. (uchylony).

art. 36. więcej Art. 36. (uchylony).

art. 37. więcej Art. 37. (uchylony).

Art. 37a. (uchylony).

art. 38. więcej Art. 38. (uchylony).

Art. 38a. (uchylony).

Art. 38b. (uchylony).

Art. 38c. (uchylony).

Art. 38d. (uchylony).

Art. 38e. (uchylony).

Art. 38f. (uchylony).

Art. 38g. (uchylony).

Art. 38h. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej:
1) (uchylony)
2) Dyrektor Generalny Krajowego Ośrodka:
a) prowadzi wykaz laboratoriów dokonujących, w ramach zadań
delegowanych, oceny jakości zboża objętego działaniami interwencyjnymi,
b) realizuje zadania i obowiązki określone dla państwa członkowskiego
i agencji interwencyjnej w odniesieniu do zakupu i sprzedaży zbóż
w ramach interwencji publicznej;
3) minister właściwy do spraw rynków rolnych powiadamia Komisję Europejską o:
a) zatwierdzonych agencjach interwencyjnych,
b) (uchylona)
c) minimalnych ilościach wymaganych w odniesieniu do zakupów produktów
po ustalonej cenie,
d) reprezentatywnych cenach rynkowych zbóż.

Art. 38ha. Zadania określone w niniejszym rozdziale są wykonywane jako
zadania delegowane Krajowemu Ośrodkowi zgodnie z przepisami o Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

Art. 38i. 1. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji właściwy ze względu na
siedzibę wnioskodawcy jest organem właściwym w sprawach uznawania organizacji
producentów, zrzeszeń organizacji producentów oraz organizacji międzybranżowych,
w tym międzynarodowych organizacji producentów, międzynarodowych zrzeszeń
organizacji producentów oraz międzynarodowych organizacji międzybranżowych,
o których mowa w art. 154, art. 156 ust. 1 oraz art. 158 rozporządzenia nr 1308/2013.
2. Uznanie organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów lub
organizacji międzybranżowej następuje w drodze decyzji, na wniosek organizacji albo
zrzeszenia, składany do dyrektora oddziału regionalnego Agencji właściwego ze
względu na siedzibę organizacji lub zrzeszenia.
3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia:
1) minimalną liczbę członków organizacji producentów lub minimalną ilość lub
wartość zbywalnej produkcji, o których mowa w art. 154 ust. 1 lit. b
rozporządzenia nr 1308/2013,
2) informacje, jakie powinien zawierać wniosek, o którym mowa w ust. 2,
3) rodzaje lub zakres dokumentów potwierdzających spełnianie przez organizacje
i zrzeszenia wymagań określonych w przepisach Unii Europejskiej dotyczących
uznawania organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów oraz
organizacji międzybranżowych
– mając na względzie zapewnienie prawidłowego funkcjonowania organizacji
i zrzeszeń oraz spełnienie wymagań określonych w przepisach Unii Europejskiej
dotyczących uznawania organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów
oraz organizacji międzybranżowych.
Art. 38j. 1. W przypadku gdy:
1) uznana organizacja producentów lub uznane zrzeszenie organizacji producentów
nie spełnia wymagań określonych w art. 154 ust. 1 lit. a lub d rozporządzenia
nr 1308/2013 lub w przepisach wydanych na podstawie art. 38i ust. 3 albo
2) uznana organizacja międzybranżowa nie spełnia wymagań określonych
w art. 158 ust. 5 lit. c rozporządzenia nr 1308/2013 lub w przepisach wydanych
na podstawie art. 38i ust. 3
– dyrektor oddziału regionalnego Agencji wzywa na piśmie do usunięcia naruszeń
oraz określa termin ich usunięcia, nie dłuższy niż 12 miesięcy od dnia otrzymania
wezwania przez organizację producentów lub zrzeszenie organizacji producentów, lub
organizację międzybranżową, biorąc pod uwagę rodzaj naruszenia.
2. Organizacja producentów albo zrzeszenie organizacji producentów, albo
organizacja międzybranżowa, w terminie wyznaczonym przez dyrektora oddziału
regionalnego Agencji w wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, informuje, na formularzu
opracowanym przez Agencję, o usunięciu stwierdzonych naruszeń i przedkłada
dokumenty potwierdzające usunięcie tych naruszeń.
3. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji cofa, w drodze decyzji, uznanie:
1) organizacji producentów albo zrzeszenia organizacji producentów, jeżeli
pomimo wezwania, o którym mowa w ust. 1, organizacja ta albo zrzeszenie to,
w terminie określonym w tym wezwaniu, nie usunęły stwierdzonych naruszeń;
2) organizacji międzybranżowej, jeżeli pomimo wezwania, o którym mowa
w ust. 1, organizacja ta, w terminie określonym w tym wezwaniu, nie usunęła
stwierdzonych naruszeń.

Art. 38k. 1. Uznane organizacje i zrzeszenia wpisuje się odpowiednio do rejestru:
1) organizacji producentów;
2) zrzeszeń organizacji producentów;
3) organizacji międzybranżowych.
2. Wpis do każdego z rejestrów, o których mowa w ust. 1, następuje na
podstawie ostatecznej decyzji o uznaniu organizacji albo zrzeszenia.
3. Rejestry, o których mowa w ust. 1, prowadzi w postaci elektronicznej dyrektor
oddziału regionalnego Agencji.
4. Rejestry, o których mowa w ust. 1, są jawne i udostępniane na stronie
internetowej Agencji, z wyłączeniem danych, o których mowa w ust. 5 pkt 8.
5. Rejestry, o których mowa w ust. 1, zawierają:
1) numer w rejestrze nadany organizacji producentów albo zrzeszeniu organizacji
producentów, albo organizacji międzybranżowej;
2) nazwę, siedzibę i adres organizacji producentów albo zrzeszenia organizacji
producentów, albo organizacji międzybranżowej;
3) określenie rodzaju wykonywanej działalności lub wskazanie produktu lub grupy
produktów, ze względu na które nastąpiło uznanie;
4) imiona i nazwiska osób upoważnionych do reprezentowania organizacji
producentów albo zrzeszenia organizacji producentów, albo organizacji międzybranżowej;
5) datę i numer decyzji o:
a) uznaniu organizacji producentów albo zrzeszenia organizacji producentów,
albo organizacji międzybranżowej,
b) cofnięciu uznania organizacji producentów albo zrzeszenia organizacji
producentów, albo organizacji międzybranżowej;
6) liczbę członków ogółem z podziałem na osoby fizyczne i prawne;
7) datę wpisu do rejestru organizacji producentów albo zrzeszenia organizacji
producentów, albo organizacji międzybranżowej oraz datę ich wykreślenia z rejestru;
8) wartość rocznej produkcji oraz wartość produkcji wprowadzoną do obrotu przez
organizację producentów oraz zrzeszenie organizacji producentów.
6. Uznana organizacja producentów albo uznane zrzeszenie organizacji
producentów, albo uznana organizacja międzybranżowa informuje dyrektora oddziału
regionalnego Agencji, na formularzu opracowanym przez Agencję, o zmianie danych,
o których mowa w ust. 5, w terminie 14 dni od dnia zaistnienia tych zmian.
7. W przypadku zmiany danych, o których mowa w ust. 5 pkt 2 lub 4, uznana
organizacja producentów albo uznane zrzeszenie organizacji producentów, albo
uznana organizacja międzybranżowa dostarcza, wraz z informacją, o której mowa
w ust. 6, dokumenty potwierdzające zaistniałe zmiany.
8. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji gromadzi i przechowuje dokumenty
stanowiące podstawę wpisu do rejestrów, o których mowa w ust. 1, i inne dokumenty
składane przez uznane organizacje producentów, uznane zrzeszenia organizacji
producentów i uznane organizacje międzybranżowe w sposób zapewniający ochronę
tych dokumentów oraz zabezpieczający je przed utratą i nieuprawnionym dostępem.

Art. 38l. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji:
1) jest organem właściwym do ustanowienia i udzielania pomocy administracyjnej
w przypadku współpracy transnarodowej uznanych organizacji i zrzeszeń,
zgodnie z przepisami Unii Europejskiej dotyczącymi uznawania organizacji
producentów i zrzeszeń organizacji producentów oraz organizacji
międzybranżowych;
2) wydaje decyzję w sprawach, o których mowa w art. 155 rozporządzenia
nr 1308/2013.

Art. 38m. 1. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji przekazuje Prezesowi
Agencji informacje, o których mowa w art. 154 ust. 4 lit. d, art. 158 ust. 5 lit. e,
art. 161 ust. 3 lit. d oraz art. 163 ust. 3 lit. e rozporządzenia nr 1308/2013.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, Prezes Agencji przekazuje ministrowi
właściwemu do spraw rynków rolnych oraz Komisji Europejskiej.

Art. 38n. 1. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji przeprowadza, co najmniej
raz na dwa lata, kontrole uznanych organizacji i zrzeszeń w zakresie określonym
przepisami Unii Europejskiej dotyczącymi uznawania organizacji producentów
i zrzeszeń organizacji producentów oraz organizacji międzybranżowych.
2. (uchylony)

Art. 38o. 1. Minister właściwy do spraw rynków rolnych dokonuje oceny
wniosku, o którym mowa w art. 164 ust. 1 rozporządzenia nr 1308/2013.
2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych może określić, w drodze
rozporządzenia, poziom reprezentatywności, o którym mowa w art. 164 ust. 3 akapit
drugi rozporządzenia nr 1308/2013, mając na względzie zapewnienie właściwego
funkcjonowania porozumień, decyzji lub praktyk uzgodnionych w ramach uznanej
organizacji producentów lub ich zrzeszenia rozszerzonych na producentów
niebędących członkami tych organizacji oraz ochrony interesów podmiotów
działających na rynku.
3. W przypadku stwierdzenia spełniania warunków określonych
w art. 164 rozporządzenia nr 1308/2013 oraz w przepisach wydanych na podstawie
ust. 2, minister właściwy do spraw rynków rolnych wprowadza, w drodze
rozporządzenia, porozumienia, decyzje lub praktyki uzgodnione w ramach uznanej
organizacji producentów, uznanego zrzeszenia organizacji producentów lub uznanej
organizacji międzybranżowej, podając zakres stosowania tych porozumień, decyzji
lub praktyk oraz okres, przez jaki mają być stosowane te porozumienia, decyzje lub
praktyki, a także obszar gospodarczy, na którym mają być one stosowane, mając na
względzie zapewnienie prawidłowego funkcjonowania danego rynku oraz
niezakłócania konkurencji na danym rynku, a także biorąc pod uwagę cele, jakich
mogą dotyczyć te porozumienia, decyzje lub praktyki.

Art. 38p. Minister właściwy do spraw rynków rolnych przekazuje Komisji
Europejskiej informacje, o których mowa w art. 164 ust. 6 rozporządzenia
nr 1308/2013.

Art. 38q. 1. Każde dostarczenie produktów rolnych należących do sektorów, o
których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a, lit. c wyłącznie w zakresie buraków cukrowych, lit.
f, h, i, n, o, lit. p wyłącznie w zakresie mleka surowego, lit. q, r, s oraz t rozporządzenia
nr 1308/2013, z wyłączeniem dostaw bezpośrednich i rolniczego handlu detalicznego
w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia
(Dz. U. z 2017 r. poz. 149 i 60) oraz sprzedaży bezpośredniej w rozumieniu ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o produktach pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. z 2017 r. poz.
242 i 471 oraz z 2018 r. poz. 650), przez producenta będącego rolnikiem w rozumieniu
art. 4 pkt 1 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013
z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego przepisy dotyczące płatności bezpośrednich
dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz
uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr
73/2009 (Dz. Urz. UE L 347 z 20.12.2013, str. 608, z późn. zm.1)
), którego
gospodarstwo rolne jest położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do
pierwszego nabywcy będącego przetwórcą lub dystrybutorem, który nie zbywa tych
produktów rolnych bezpośrednio konsumentom finalnym, zwanym dalej
„dystrybutorem”, wymaga zawarcia umowy obejmującej jedną lub wiele dostaw,
spełniającej warunki określone w:
1) art. 125 i art. 127 oraz w załącznikach X i XI do rozporządzenia nr 1308/2013 –
w przypadku produktów rolnych należących do sektora, o którym mowa w art. 1
ust. 2 lit. c rozporządzenia nr 1308/2013, wyłącznie w zakresie buraków cukrowych;
2) art. 148 ust. 2 rozporządzenia nr 1308/2013 – w przypadku produktów rolnych
należących do sektora, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. p rozporządzenia nr
1308/2013, wyłącznie w zakresie mleka surowego;
3) art. 168 ust. 4 i 6 rozporządzenia nr 1308/2013 – w przypadku produktów rolnych
należących do sektorów, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a, f, h, i, n, o, q, r, s
oraz t rozporządzenia nr 1308/2013.
1a. Uznaje się, że warunek zawarcia pisemnej umowy określony w punkcie I pkt
1 odpowiednio załącznika X i XI do rozporządzenia nr 1308/2013, art. 148 ust. 2 lit.
b oraz art. 168 ust. 4 lit. b tego rozporządzenia jest spełniony również w przypadku
zawarcia umowy w formie dokumentowej albo elektronicznej.
1b. Oprócz przypadku, o którym mowa w art. 148 ust. 3 oraz art. 168 ust. 5
rozporządzenia nr 1308/2013, przepisów ust. 1 nie stosuje się również w przypadku,
gdy producent, o którym mowa w ust. 1, będący członkiem:
1) grupy producentów rolnych w rozumieniu przepisów o grupach producentów
rolnych i ich związkach sprzedaje produkty rolne do grupy producentów rolnych,
której jest członkiem,
2) wstępnie uznanej grupy producentów owoców i warzyw za organizację
producentów owoców i warzyw w rozumieniu przepisów o organizacji rynków
owoców i warzyw oraz rynku chmielu sprzedaje owoce lub warzywa do tej
grupy,
3) uznanej organizacji producentów owoców i warzyw w rozumieniu przepisów o
organizacji rynków owoców i warzyw oraz rynku chmielu sprzedaje owoce lub
warzywa do tej organizacji,
4) organizacji producentów uznanej na podstawie art. 38i ust. 1 lub uznanej w
rozumieniu przepisów o organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych
sprzedaje produkty rolne do tej organizacji
– jeżeli statut lub umowa, lub umowa członkowska tej grupy lub tej organizacji
spełniają, w zależności od produktu, warunki określone w art. 125 lub art. 127
rozporządzenia nr 1308/2013 oraz odpowiednio w załączniku X lub XI do tego
rozporządzenia albo art. 148 ust. 2 lit. a–c, albo art. 168 ust. 4 lit. a–c tego
rozporządzenia.
1c. Umowę, o której mowa w ust. 1 i 1a, nabywca, o którym mowa w ust. 1,
przechowuje przez 2 lata, licząc od końca roku, w którym została zrealizowana
ostatnia dostawa w ramach tej umowy.
2. (uchylony)
3. Umowa, o której mowa w ust. 1, dotycząca dostarczania tytoniu zawierana jest
w terminie do dnia 15 marca roku zbiorów.
3a. Dyrektor oddziału terenowego Krajowego Ośrodka właściwy według miejsca
siedziby lub zamieszkania nabywcy przeprowadza kontrole spełniania obowiązku
zawierania umów, o których mowa w ust. 1.
4. Minister właściwy do spraw rynków rolnych może określić, w drodze
rozporządzenia, minimalny okres obowiązywania umowy, o której mowa w ust. 1,
oraz minimalny okres od zawarcia umowy do realizacji dostawy, mając na względzie
zapewnienie właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego.

Art. 38r. 1. Minister właściwy do spraw rynków rolnych przekazuje Komisji
Europejskiej informacje, o których mowa w art. 148 ust. 5 i art. 168 ust. 7 akapit drugi
rozporządzenia nr 1308/2013.
2. Dyrektor Generalny Krajowego Ośrodka jest organem właściwym do
gromadzenia i przekazywania ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych oraz
Komisji Europejskiej informacji w zakresie negocjacji umownych, o których mowa
w rozporządzeniu nr 1308/2013.

Art. 38s. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Krajowy
Ośrodek realizuje zadania i obowiązki państwa członkowskiego lub właściwej władzy
państwa członkowskiego związane z wdrożeniem na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej programu dla szkół ustanowionego zgodnie z art. 23 rozporządzenia nr
1308/2013, chyba że ustawa lub przepisy odrębne stanowią inaczej.

Art. 38sa. Zadania, o których mowa w art. 38s, są wykonywane jako zadania
delegowane Krajowemu Ośrodkowi zgodnie z przepisami o Agencji Restrukturyzacji
i Modernizacji Rolnictwa.

Art. 38t. Na finansowanie programu dla szkół poza środkami z budżetu Unii
Europejskiej przeznacza się środki z budżetu państwa.

Art. 38u. 1. W zakresie realizacji zadań, o których mowa w art. 38s, dyrektor
oddziału terenowego Krajowego Ośrodka, w drodze decyzji:
1) zatwierdza wnioskodawców, o których mowa w art. 5 ust. 2 lit. a i c–e
rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/40 z dnia 3 listopada 2016 r.
uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 1308/2013 w odniesieniu do pomocy unijnej na dostarczanie owoców i
warzyw, bananów oraz mleka do placówek oświatowych oraz zmieniającego
rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 907/2014 (Dz. Urz. UE L 5
z 10.01.2017, str. 11), zwanego dalej „rozporządzeniem 2017/40”, spełniających
warunki określone w art. 6 rozporządzenia 2017/40, realizujących działania
wymienione w art. 5 ust. 1 lit. a tego rozporządzenia, oraz zawiesza lub cofa
zatwierdzenie na zasadach określonych w art. 7 tego rozporządzenia;
2) przyznaje pomoc unijną zgodnie z art. 23 ust. 1 rozporządzenia nr 1308/2013 na
finansowanie kosztów, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a rozporządzenia 2017/40;
3) przyznaje pomoc krajową zgodnie z art. 23a ust. 6 oraz art. 217 rozporządzenia
nr 1308/2013 na finansowanie kosztów, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a
rozporządzenia 2017/40.
2. Krajowy Ośrodek przyznaje, na podstawie umowy, pomoc unijną zgodnie z
art. 23 ust. 1 rozporządzenia nr 1308/2013 na finansowanie kosztów, o których mowa
w art. 4 ust. 1 lit. b–e rozporządzenia 2017/40, wnioskodawcom, o których mowa
w art. 5 ust. 2 lit. d i e rozporządzenia 2017/40, spełniającym warunki określone w art.
6 rozporządzenia 2017/40, realizującym działania wymienione w art. 5 ust. 1 lit. b–d
tego rozporządzenia, wyłonionym zgodnie z przepisami ustawy
z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. poz. 2019).

Art. 38w. 1. Minister właściwy do spraw rynków rolnych jest organem
właściwym w sprawie opracowania i przekazania do Komisji Europejskiej:
1) strategii dotyczącej realizacji programu dla szkół, o której mowa w art. 23 ust. 8
rozporządzenia nr 1308/2013, na poziomie krajowym lub regionalnym;
2) wniosku o pomoc z budżetu Unii Europejskiej na finansowanie programu dla
szkół, o którym mowa w art. 23a ust. 3 rozporządzenia nr 1308/2013.
2. Opracowując strategię, o której mowa w ust. 1 pkt 1, minister właściwy do
spraw rynków rolnych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia
ustala wykaz produktów, które będą dostarczane w ramach programu dla szkół.

Art. 38x. 1. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres zadań realizowanych przez Krajowy Ośrodek
związanych z wdrożeniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej programu dla
szkół oraz sposób i tryb realizacji tych zadań, mając na względzie zapewnienie
skutecznego i efektywnego wdrożenia tego programu.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
rynków rolnych może określić szczegółowe warunki uczestnictwa podmiotów w
programie dla szkół oraz szczegółowe warunki i tryb przyznawania pomocy
finansowej z tytułu realizacji działań w ramach programu dla szkół, a także zakres
kontroli jej wykorzystania, mając na względzie zapewnienie prawidłowej i
przejrzystej realizacji tego programu zgodnie z przepisami Unii Europejskiej obowiązującymi w tym zakresie.
3. W przypadku gdy w przepisach Unii Europejskiej określonym podmiotom
zostały przyznane uprawnienia lub na określone podmioty zostały nałożone obowiązki związane z wdrożeniem programu dla szkół, minister właściwy do spraw rynków
rolnych w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, określi sposób realizacji tych
uprawnień lub wykonania tych obowiązków, mając na względzie zapewnienie
skutecznej realizacji tego programu.

Art. 38y. 1. Środki towarzyszące o charakterze edukacyjnym, o których mowa
w art. 3 rozporządzenia 2017/40, są realizowane co najmniej w jednym z zakresów
wskazanych w art. 23 ust. 10 rozporządzenia nr 1308/2013.
2. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, środki
towarzyszące o charakterze edukacyjnym, o których mowa w art. 3 rozporządzenia
2017/40, w ramach zakresu wskazanego w art. 23 ust. 10 rozporządzenia nr
1308/2013, oraz szczegółowy sposób ich realizacji, mając na względzie prawidłową
realizację programu dla szkół oraz potrzebę upowszechniania wśród dzieci zdrowych
nawyków żywieniowych.

Art. 38z. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, corocznie do dnia
31 maja na kolejny rok szkolny:
1) wysokość środków finansowych przeznaczonych na wypłatę pomocy krajowej i
pomocy unijnej w ramach finansowania programu dla szkół, przeznaczonych na
realizację działań, o których mowa w art. 5 ust. 1 lit. a rozporządzenia 2017/40,
2) wysokość środków finansowych przeznaczonych na wypłatę pomocy unijnej w
ramach finansowania programu dla szkół, przeznaczonych na realizację działań,
o których mowa w art. 5 ust. 1 lit. b–d rozporządzenia 2017/40,
3) wysokość stawek pomocy finansowej z tytułu realizacji działań, o których mowa
w art. 5 ust. 1 lit. a rozporządzenia 2017/40
– mając na względzie krajowe ceny produktów dystrybuowanych do placówek
oświatowych zgodnie ze strategią dotyczącą realizacji programu dla szkół oraz
wysokość środków finansowych z budżetu Unii Europejskiej na realizację programu
określoną przez Komisję Europejską.

art. 39. więcej Art. 39. (uchylony).

art. 40. więcej Art. 40. (uchylony).

Art. 40a. (uchylony).

Art. 40b. (uchylony).

Art. 40c. 1. Dopłat z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego
kategorii elitarny lub kwalifikowany udziela się producentom rolnym w rozumieniu
ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów,
ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności.
2. Warunkiem uzyskania dopłaty jest posiadanie przez producenta rolnego
działek rolnych o łącznej powierzchni nie mniejszej niż 1 ha, na których uprawia się
gatunki roślin uprawnych objęte dopłatami, przy czym działka rolna oznacza zwarty
obszar gruntu rolnego, na którym jest prowadzona uprawa lub grupa upraw, o której
mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r.
ustanawiającym szczegółowe zasady wdrażania zasady współzależności, modulacji
oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych
w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 ustanawiającego wspólne zasady dla
systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych
systemów wsparcia dla rolników, oraz wdrażania zasady współzależności
przewidzianej w rozporządzeniu (WE) nr 479/2008 (Dz. Urz. UE L 141 z 30.04.2004,
str. 18, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 44, str. 243),
o powierzchni nie mniejszej niż 0,1 ha wchodzący w skład gospodarstwa rolnego.
3. Dopłaty udziela się do powierzchni gruntów ornych obsianych lub
obsadzonych materiałem siewnym kategorii elitarny lub kwalifikowany gatunków
roślin uprawnych określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 pkt 2, jeżeli:
1) ilość materiału siewnego kategorii elitarny lub kwalifikowany, zużyta do
obsiania lub obsadzenia tych powierzchni, jest nie mniejsza niż minimalna ilość
tego materiału określona w przepisach wydanych na podstawie art. 40d ust. 6 pkt 2;
2) materiał siewny kategorii elitarny lub kwalifikowany został wytworzony:
a) przez przedsiębiorcę wpisanego do ewidencji przedsiębiorców, o której
mowa w przepisach o nasiennictwie, lub
b) w gospodarstwie rolnym posiadanym przez rolnika wpisanego do ewidencji
rolników, o której mowa w przepisach o nasiennictwie, lub
3) materiał siewny kategorii elitarny lub kwalifikowany został zakupiony:
a) od przedsiębiorcy wpisanego do ewidencji przedsiębiorców prowadzących
obrót materiałem siewnym, o której mowa w przepisach o nasiennictwie,
albo
b) od rolnika prowadzącego obrót materiałem siewnym wytworzonym
w posiadanym gospodarstwie rolnym, wpisanego do ewidencji rolników,
o której mowa w przepisach o nasiennictwie, albo
c) od podmiotu prowadzącego obrót materiałem siewnym na terytorium
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
3a. Dopłatami nie obejmuje się uprawy przeznaczonej na przedplon lub poplon.
4. Wysokość dopłaty ustala się jako iloczyn powierzchni gruntów ornych
obsianych lub obsadzonych materiałem siewnym kategorii elitarny lub kwalifikowany
gatunków roślin uprawnych określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6
pkt 2 i stawek dopłat do 1 ha takiej powierzchni.
5. Dopłaty mają charakter pomocy de minimis w rolnictwie i są udzielane
zgodnie z przepisami o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej.
6. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia:
1) corocznie do dnia 30 września stawki dopłat do 1 ha powierzchni gruntów
ornych obsianych lub obsadzonych materiałem siewnym kategorii elitarny lub
kwalifikowany, uwzględniając powierzchnię gruntów ornych obsianych lub
obsadzonych materiałem siewnym, gatunki roślin uprawnych objętych dopłatą
oraz środki finansowe przeznaczone na te dopłaty;
2) wykaz gatunków roślin uprawnych, do których materiału siewnego kategorii
elitarny lub kwalifikowany przysługuje dopłata z tytułu zużytego do siewu lub
sadzenia materiału siewnego kategorii elitarny lub kwalifikowany,
uwzględniając poziom wymiany kwalifikowanego materiału siewnego
w produkcji roślinnej.

Art. 40d. 1. Kierownik biura powiatowego Agencji właściwego ze względu na
miejsce zamieszkania lub siedzibę producenta rolnego przyznaje, w drodze decyzji,
dopłatę z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego kategorii elitarny
lub kwalifikowany na wniosek producenta rolnego.
1a. Decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje się w terminie 60 dni od dnia
wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 40c ust. 6 pkt 1.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się na formularzu opracowanym
i udostępnionym przez Agencję, zawierającym w szczególności:
1) dane, o których mowa w art. 27 ust. 2a pkt 1–3;
2) oświadczenie o:
a) powierzchni gruntów ornych obsianych lub obsadzonych materiałem
siewnym kategorii elitarny lub kwalifikowany,
b) sposobie wykorzystania działek rolnych, na których został wysiany lub
wysadzony materiał siewny kategorii elitarny lub kwalifikowany.
3. Do wniosku producent rolny dołącza oryginał albo potwierdzoną za zgodność
z oryginałem przez notariusza albo upoważnionego pracownika Agencji kopię:
1) faktury zakupu materiału siewnego kategorii elitarny lub kwalifikowany
wystawionej w okresie od dnia 15 lipca roku poprzedzającego złożenie wniosku
do dnia 15 czerwca roku złożenia wniosku, pod warunkiem że materiał ten został
zużyty w tym okresie do siewu lub sadzenia;
2) dokumentu wydania z magazynu materiału siewnego kategorii elitarny lub
kwalifikowany wystawionego w roku, w którym materiał ten został zużyty do
siewu lub sadzenia, jeżeli producent rolny zużył do siewu lub sadzenia w
posiadanym przez niego gospodarstwie rolnym materiał siewny kategorii elitarny
lub kwalifikowany, o którym mowa w art. 40c ust. 3 pkt 2 lit. a lub b.
4. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, powinny zawierać w szczególności:
1) datę sprzedaży lub wydania z magazynu materiału siewnego;
2) nazwę gatunku i odmiany;
3) kategorię lub stopień kwalifikacji materiału siewnego;
4) numer partii materiału siewnego.
4a. Do dokumentów, o których mowa w ust. 3, wystawionych dla mieszanek
materiału siewnego, przepisów ust. 4 pkt 2 i 3 nie stosuje się.
5. Na żądanie Agencji producent rolny jest obowiązany dostarczyć oryginały
dokumentów, o których mowa w ust. 3.
5a. Różnica powierzchni dla poszczególnych działek rolnych zgłoszonych we
wniosku, o którym mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 5% powierzchni działki rolnej.
5b. W przypadku stwierdzenia różnicy powierzchni działki rolnej, która
przekracza 5%, wysokość dopłaty nie może być wyższa niż przysługująca do
powierzchni ustalonej w wyniku kontroli, o której mowa w art. 20 ust. 1, nie większej
jednak niż zgłoszonej we wniosku.
6. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia:
1) terminy składania wniosków, o których mowa w ust. 1, oraz terminy i sposób
wypłaty dopłat z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego
kategorii elitarny lub kwalifikowany, mając na względzie zabezpieczenie przed
nieuzasadnionym przyznaniem tych dopłat;
2) minimalną ilość materiału siewnego, jaka powinna być użyta do obsiania lub
obsadzenia 1 ha powierzchni gruntów ornych, mając na względzie zalecane
normy wysiewu dla poszczególnych gatunków roślin.

Art. 40e. 1. Wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa, zwany dalej
„wojewódzkim inspektorem”, na wniosek dyrektora oddziału regionalnego Agencji
przekazuje nieodpłatnie informacje o:
1) przedsiębiorcach wpisanych do ewidencji przedsiębiorców prowadzących obrót
materiałem siewnym oraz rolnikach wpisanych do ewidencji rolników
prowadzących obrót materiałem siewnym, o których mowa w przepisach
o nasiennictwie, w zakresie:
a) imienia i nazwiska, miejsca zamieszkania i adresu albo nazwy, siedziby
i adresu oraz miejsca i adresu wykonywania działalności,
b) numeru w ewidencji przedsiębiorców prowadzących obrót materiałem
siewnym albo numeru w ewidencji rolników prowadzących obrót
materiałem siewnym, prowadzonej przez wojewódzkiego inspektora,
c) numeru identyfikacji podatkowej (NIP);
2) (uchylony)
3) ilości wprowadzonego do obrotu materiału siewnego kategorii elitarny lub
kwalifikowany gatunków roślin uprawnych określonych w przepisach wydanych
na podstawie art. 40c ust. 6 pkt 2.
2. (uchylony)

Art. 40f. (uchylony).

Art. 40g. (uchylony).

Art. 40h. (uchylony).

Art. 40ha. Warunkiem prowadzenia przez producenta rolnego, w rozumieniu
ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów,
ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności,
produkującego surowiec tytoniowy, zwanego dalej „producentem surowca
tytoniowego”, działalności w zakresie uprawy tytoniu, produkcji lub zbytu surowca
tytoniowego jest wpis do rejestru producentów surowca tytoniowego, prowadzonego
przez dyrektora oddziału terenowego Krajowego Ośrodka właściwego ze względu na
miejsce zamieszkania i adres albo siedzibę i adres producenta rolnego, który zamierza
uprawiać tytoń, produkować lub zbywać surowiec tytoniowy.

Art. 40hb. 1. Decyzje w sprawach wpisu do rejestru producentów surowca
tytoniowego wydaje dyrektor oddziału terenowego Krajowego Ośrodka właściwy ze
względu na miejsce zamieszkania i adres albo siedzibę i adres producenta rolnego,
który zamierza uprawiać tytoń, produkować lub zbywać surowiec tytoniowy, na
wniosek tego producenta rolnego.
2. Wniosek zawiera:
1) imię i nazwisko albo nazwę wnioskodawcy;
2) miejsce zamieszkania i adres albo siedzibę i adres wnioskodawcy;
3) numer producenta rolnego nadany w krajowym systemie ewidencji producentów,
ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności;
4) numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer identyfikacyjny w krajowym
rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON) producenta
rolnego, jeżeli taki numer został nadany, a w przypadku osoby fizycznej – numer
ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (numer
PESEL), a jeżeli osoba fizyczna nie posiada numeru PESEL – numer paszportu
lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość;
5) adres lub miejsce położenia magazynu – w przypadku gdy surowiec tytoniowy
będzie magazynowany poza terenem gospodarstwa rolnego.
3. Wniosek składa się do dyrektora oddziału terenowego Krajowego Ośrodka na
formularzu udostępnionym na stronie internetowej administrowanej przez Krajowy Ośrodek.
4. W przypadku zmiany danych zawartych we wniosku producent surowca
tytoniowego przekazuje do dyrektora oddziału terenowego Krajowego Ośrodka
pisemną informację o zmianach, w terminie 30 dni od dnia zaistnienia tych zmian.

Art. 40hc. 1. Producent surowca tytoniowego przekazuje do dnia 15 maja
każdego roku dyrektorowi oddziału terenowego Krajowego Ośrodka, który wydał
decyzję w sprawie wpisu do rejestru producentów surowca tytoniowego, informacje:
1) o powierzchni uprawy poszczególnych grup odmian tytoniu w poprzednim roku
zbiorów, z podaniem identyfikatorów działek ewidencyjnych, na których był
uprawiany tytoń;
2) dotyczące zawartych w poprzednim roku zbiorów umów zbycia surowca
tytoniowego, w tym:
a) datę zawarcia każdej z umów zbycia surowca tytoniowego,
b) rok uprawy tytoniu, z którego wyprodukowano zbywany surowiec
tytoniowy,
c) nazwę, siedzibę, numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer
identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki
narodowej (REGON) nabywcy surowca tytoniowego,
d) masę surowca tytoniowego objętego każdą z umów, wyrażoną w
kilogramach, z podziałem na grupy odmian tytoniu, uzyskanego z upraw na
działkach ewidencyjnych;
3) o wyrażonej w kilogramach szacunkowej masie wyprodukowanego surowca
tytoniowego w poprzednim roku zbiorów, z podziałem na grupy odmian tytoniu;
4) o wyrażonej w kilogramach masie surowca tytoniowego dostarczonego nabywcy
na podstawie każdej z umów zbycia surowca tytoniowego, z podziałem na grupy
odmian tytoniu i lata jego zbiorów;
5) o wyrażonym w kilogramach szacunkowym stanie magazynowym surowca
tytoniowego na dzień 30 kwietnia roku złożenia tej informacji, z podziałem na
grupy odmian tytoniu i lata jego zbiorów;
6) o wyrażonej w kilogramach masie surowca tytoniowego zniszczonego od dnia 1
maja roku kalendarzowego poprzedzającego rok złożenia tej informacji do dnia
30 kwietnia roku złożenia informacji;
7) dotyczące roku, w którym jest składana ta informacja:
a) o powierzchni uprawy poszczególnych grup odmian tytoniu, z podaniem
identyfikatorów działek ewidencyjnych, na których będzie uprawiany tytoń,
b) dotyczące umów zbycia surowca tytoniowego, w tym:
– datę zawarcia każdej z umów zbycia surowca tytoniowego,
– nazwę, siedzibę, numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer
identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów
gospodarki narodowej (REGON) nabywcy surowca tytoniowego,
– wyrażoną w kilogramach masę surowca tytoniowego objętego każdą z
umów, z podziałem na grupy odmian tytoniu, uzyskanego z upraw na
działkach ewidencyjnych, na których będzie uprawiany tytoń.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, przekazuje się do dyrektora oddziału
terenowego Krajowego Ośrodka na formularzu udostępnionym na stronie internetowej
administrowanej przez Krajowy Ośrodek.
3. W przypadku zmiany danych zawartych w informacjach, o których mowa w
ust. 1, producent surowca tytoniowego przekazuje do dyrektora oddziału terenowego
Krajowego Ośrodka pisemną informację o zmianach, w terminie 30 dni od dnia
zaistnienia konieczności ich wprowadzenia.

Art. 40hd. 1. W przypadku gdy producent surowca tytoniowego zamierza
dokonać zniszczenia surowca tytoniowego, o zamiarze tym powiadamia dyrektora
oddziału terenowego Krajowego Ośrodka, który wydał decyzję w sprawie wpisu do
rejestru, o którym mowa w art. 40ha, co najmniej na 3 dni robocze przed dokonaniem
zniszczenia, podając szacunkową masę surowca tytoniowego, który ma ulec
zniszczeniu, oraz sposób zniszczenia surowca tytoniowego.
2. W zniszczeniu, o którym mowa w ust. 1, bierze udział producent surowca
tytoniowego, który przeznaczył surowiec tytoniowy do zniszczenia, lub osoba
upoważniona przez producenta surowca tytoniowego.
3. Czynność zniszczenia surowca tytoniowego odbywa się pod nadzorem osoby
upoważnionej przez Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka do wykonywania
czynności kontrolnych.
4. Z czynności zniszczenia surowca tytoniowego osoba, o której mowa w ust. 3,
sporządza protokół.
5. Protokół, o którym mowa w ust. 4, zawiera:
1) imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
producenta surowca tytoniowego, który przeznaczył surowiec tytoniowy do
zniszczenia;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer identyfikacyjny w krajowym
rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON) producenta
surowca tytoniowego, jeżeli taki numer został nadany, a w przypadku osoby
fizycznej – numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu
ewidencji ludności (numer PESEL), a jeżeli osoba fizyczna nie posiada numeru
PESEL – numer paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość;
3) numer producenta surowca tytoniowego nadany w krajowym systemie ewidencji
producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o
przyznanie płatności;
4) określenie położenia gospodarstwa, w którym odbywała się produkcja surowca
tytoniowego;
5) miejsce i sposób zniszczenia surowca tytoniowego;
6) wyrażoną w kilogramach masę zniszczonego surowca tytoniowego, z podziałem
na grupy odmian tytoniu;
7) datę sporządzenia protokołu zniszczenia surowca tytoniowego oraz jego numer;
8) podpisy osób obecnych przy zniszczeniu surowca tytoniowego.
6. Protokół sporządza się w dwóch egzemplarzach.
7. Protokół przedstawia się do podpisu producentowi surowca tytoniowego,
który przeznaczył surowiec tytoniowy do zniszczenia, a w przypadku jego
nieobecności – osobie upoważnionej przez producenta surowca tytoniowego.
8. Przed podpisaniem protokołu osoby, o których mowa w ust. 7, mają prawo
wnieść do niego swoje uwagi.
9. Protokół podpisuje producent surowca tytoniowego albo osoba upoważniona
przez producenta surowca tytoniowego. O odmowie złożenia podpisu osoba, o której
mowa w ust. 3, zamieszcza adnotację w protokole.
10. Jeden egzemplarz protokołu pozostawia się producentowi surowca
tytoniowego albo osobie upoważnionej przez producenta surowca tytoniowego.
11. Producent surowca tytoniowego, który przeznaczył surowiec tytoniowy do
zniszczenia, może zgłosić do Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka
umotywowane zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole, w terminie 7 dni od
dnia podpisania protokołu.
12. Dyrektor Generalny Krajowego Ośrodka rozpatruje zastrzeżenia w terminie
7 dni od dnia otrzymania zgłoszenia, o którym mowa w ust. 11, i w razie potrzeby
zleca przeprowadzenie dodatkowych czynności kontrolnych.
13. W przypadku uznania zgłoszonych zastrzeżeń zmiany w protokole
wprowadza się w formie aneksu do protokołu. Aneks do protokołu podpisuje osoba, o
której mowa w ust. 3, sporządzający aneks i producent surowca tytoniowego, który
przeznaczył surowiec tytoniowy do zniszczenia, albo osoba upoważniona przez
producenta surowca tytoniowego.
14. W przypadku nieuznania zastrzeżeń w całości lub w części, Dyrektor
Generalny Krajowego Ośrodka przekazuje niezwłocznie swoje stanowisko na piśmie
producentowi surowca tytoniowego, o którym mowa w ust. 11.

Art. 40he. 1. Rejestr, o którym mowa w art. 40ha:
1) jest prowadzony w systemie teleinformatycznym;
2) zawiera dane, o których mowa w art. 40hb ust. 2, oraz informacje, o których
mowa w art. 40hc ust. 1.
2. Dane zgromadzone w rejestrze udostępnia się:
1) organom administracji publicznej, w związku z realizacją przez te organy działań
i postępowań mających na celu ograniczanie nielegalnego obrotu surowcem
tytoniowym oraz produkcji i obrotu wyrobami tytoniowymi;
2) sądom i prokuratorom, w zakresie niezbędnym do wykonywania ich zadań
ustawowych;
3) na wniosek podmiotów, których dotyczą te dane.
3. Dane, o których mowa w art. 40hb ust. 2, przechowuje się przez 5 lat od dnia
wykreślenia producenta surowca tytoniowego z rejestru, o którym mowa w art. 40ha.
4. Informacje, o których mowa w art. 40hc ust. 1 i 3, przechowuje się przez 5 lat
od dnia ich przekazania do dyrektora oddziału terenowego Krajowego Ośrodka.

Art. 40hf. 1. Producent surowca tytoniowego, który zaprzestał uprawy tytoniu,
informuje o tym dyrektora oddziału terenowego Krajowego Ośrodka, który wydał
decyzję w sprawie wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 40ha.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dyrektor oddziału terenowego
Krajowego Ośrodka wykreśla, w drodze decyzji, producenta surowca tytoniowego z
rejestru, o którym mowa w art. 40ha.
3. W przypadku gdy producent surowca tytoniowego nie przekazał w terminie
informacji, o których mowa w art. 40hc ust. 1, oraz nie poinformował o zaprzestaniu produkcji surowca tytoniowego, dyrektor oddziału terenowego Krajowego Ośrodka, o którym mowa w ust. 1, wykreśla, w drodze decyzji, producenta surowca tytoniowego z rejestru, o którym mowa w art. 40ha.
4. Producent surowca tytoniowego, który został wykreślony z rejestru, o którym
mowa w art. 40ha, i który nadal posiada surowiec tytoniowy, przekazuje dyrektorowi
oddziału terenowego Krajowego Ośrodka, który wydał decyzję w sprawie wpisu do
tego rejestru:
1) informacje o zawarciu umowy zbycia surowca tytoniowego, a następnie zbyciu
surowca tytoniowego, w terminie 30 dni od dnia dokonania każdej z tych
czynności albo
2) informacje, o których mowa w art. 40hd ust. 1.
5. Informacja, o której mowa w ust. 4 pkt 1, zawiera:
1) datę zawarcia umowy zbycia surowca tytoniowego;
2) rok uprawy tytoniu, z którego wyprodukowano zbywany surowiec tytoniowy;
3) nazwę, siedzibę, numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer
identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki
narodowej (REGON) nabywcy surowca tytoniowego;
4) wyrażoną w kilogramach masę surowca tytoniowego objętego umową zbycia
surowca tytoniowego, z podziałem na grupy odmian tytoniu, uzyskanego z upraw
na działkach ewidencyjnych;
5) wyrażoną w kilogramach masę zbytego surowca tytoniowego objętego umową
zbycia surowca tytoniowego, z podziałem na grupy odmian tytoniu, uzyskanego
z upraw na działkach ewidencyjnych.
6. Przepisu art. 38q ust. 3 dotyczącego terminu zawarcia umowy nie stosuje się
w przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 1.
7. Do zniszczenia surowca tytoniowego, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, stosuje
się przepisy art. 40hd ust. 2–14.

Art. 40hg. Dyrektor oddziału terenowego Krajowego Ośrodka, który wydał
decyzję o wykreśleniu producenta, o którym mowa w art. 40hf ust. 4, z rejestru, o
którym mowa w art. 40ha, jest upoważniony do przeprowadzania kontroli producenta
surowca tytoniowego do czasu zbycia albo zniszczenia surowca tytoniowego
będącego w jego posiadaniu w dniu wykreślenia z tego rejestru.

Art. 40hh. 1. Krajowy Ośrodek przeprowadza kontrolę poprawności
sporządzenia oraz zgodności ze stanem faktycznym informacji zawartych we wniosku,
o którym mowa w art. 40hb ust. 2, oraz informacji, o których mowa w art. 40hc ust. 1.
2. W ramach kontroli, o której mowa w ust. 1, czynności kontrolne w danym roku
zbiorów są wykonywane co najmniej u 5% producentów surowca tytoniowego.
3. W przypadku gdy z wykonanych czynności kontrolnych wynika, że informacje
zawarte w rejestrze, o którym mowa w art. 40ha, są niezgodne ze stanem faktycznym,
dyrektor oddziału terenowego Krajowego Ośrodka dokonuje z urzędu zmian w tym
rejestrze oraz informuje producenta surowca tytoniowego o dokonaniu tych zmian.

Art. 40hi. 1. Dyrektor oddziału terenowego Krajowego Ośrodka wydaje, w
drodze decyzji, nakaz zniszczenia uprawy tytoniu na koszt podmiotu prowadzącego tę
uprawę, w przypadku gdy podmiot ten uprawia tytoń bez uzyskania wpisu do rejestru,
o którym mowa w art. 40ha. Decyzja ta podlega natychmiastowemu wykonaniu.
2. Zniszczenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się pod nadzorem osoby
upoważnionej przez Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka do wykonywania
czynności kontrolnych.
3. W przypadku gdy stwierdzona w wyniku wykonywania czynności kontrolnych
powierzchnia uprawy tytoniu jest większa co najmniej o 10% od powierzchni
zgłoszonej przez producenta surowca tytoniowego w informacji, o której mowa w art.
40hc ust. 1 pkt 7 lit. a, dyrektor oddziału terenowego Krajowego Ośrodka wydaje, w
drodze decyzji, nakaz zniszczenia uprawy tytoniu na powierzchni przekraczającej
powierzchnię zgłoszoną do Krajowego Ośrodka, w danym roku uprawy, na koszt
podmiotu prowadzącego uprawę. Do zniszczenia uprawy tytoniu stosuje się przepis ust. 2.
4. Zniszczenie uprawy tytoniu w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3,
odbywa się przez zaoranie, przekopanie gruntu albo w inny sposób, który zapewni
skuteczne zniszczenie tej uprawy.
5. Z czynności zniszczenia uprawy tytoniu osoba upoważniona przez Dyrektora
Generalnego Krajowego Ośrodka do wykonywania czynności kontrolnych sporządza
protokół. Do protokołu zniszczenia uprawy tytoniu w przypadkach, o których mowa
w ust. 1 i 3, przepisy art. 40hd ust. 5–14 stosuje się odpowiednio.

Art. 40i. 1. Kto jako pierwszy nabywca będący przetwórcą lub dystrybutorem
nabywa, wbrew przepisom art. 38q ust. 1 lub 1a, bez pisemnej umowy lub bez umowy
zawartej w formie dokumentowej albo elektronicznej produkty rolne należące do
sektorów, o których mowa w art. 38q ust. 1, podlega karze pieniężnej w wysokości
10% zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od
towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 i 2491 oraz z 2018 r. poz. 62, 86 i 650) za
produkty nabyte bez pisemnej umowy lub bez umowy zawartej w formie
dokumentowej albo elektronicznej.
1a. Kto jako pierwszy nabywca będący przetwórcą lub dystrybutorem nabywa,
wbrew przepisom art. 38q ust. 1 lub 1a, produkty rolne należące do sektorów, o
których mowa w art. 38q ust. 1, na podstawie umowy niespełniającej warunków
określonych w art. 148 ust. 2 lit. c ppkt ii, iii, iv, v lub vi lub art. 168 ust. 4 lit. c ppkt
ii, iii, iv, v lub vi rozporządzenia nr 1308/2013, podlega karze pieniężnej w wysokości
1% zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od
towarów i usług za produkty nabyte wskutek takiej umowy – za każdy niespełniony warunek.
1b. Kto jako pierwszy nabywca będący przetwórcą lub dystrybutorem nabywa,
wbrew przepisom art. 38q ust. 1 lub 1a, produkty rolne należące do sektorów, o
których mowa w art. 38q ust. 1, na podstawie umowy niespełniającej warunków określonych w:
1) art. 148 ust. 2 lit. a i c ppkt i rozporządzenia nr 1308/2013 – w przypadku
produktów rolnych należących do sektora, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. p
rozporządzenia nr 1308/2013, wyłącznie w zakresie mleka surowego,
2) art. 168 ust. 4 lit. a i c ppkt i rozporządzenia nr 1308/2013 – w przypadku
produktów rolnych należących do sektorów, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit.
a, f, h, i, n, o, q, r, s oraz t rozporządzenia nr 1308/2013
– podlega karze pieniężnej w wysokości 4% zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1
ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług za produkty nabyte
wskutek takiej umowy – za każdy niespełniony warunek.
1c. Kto jako pierwszy nabywca będący przetwórcą lub dystrybutorem nabywa,
wbrew przepisom art. 38q ust. 1 lub 1a, produkty rolne należące do sektorów, o
których mowa w art. 38q ust. 1, na podstawie umowy niespełniającej warunków określonych w art. 125 lub art. 127 rozporządzenia nr 1308/2013 oraz w załączniku X lub XI do tego rozporządzenia, z wyjątkiem warunku określonego w punkcie I pkt 1 tych załączników – w przypadku produktów rolnych należących do sektora, o którym
mowa w art. 1 ust. 2 lit. c rozporządzenia nr 1308/2013, wyłącznie w zakresie buraków
cukrowych, podlega karze pieniężnej w wysokości 5% zapłaty w rozumieniu art. 29a
ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług za produkty nabyte
wskutek takiej umowy.
1d. W przypadku gdy umowa, o której mowa w art. 38q ust. 1 i 1a, nie spełnia
więcej niż jednego z warunków wymienionych w ust. 1a i 1b, kary pieniężne sumują
się, z tym że wysokość kary pieniężnej nie może przekroczyć 5% zapłaty w
rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i
usług za produkty nabyte wskutek takiej umowy.
2. Nie mają wpływu na obowiązek uiszczenia kary pieniężnej i jej wysokość
odstąpienie od umowy oraz czynności mające na celu zmniejszenie wartości umowy,
w szczególności obniżenie ceny z tytułu wad produktów i wystawienie faktury korygującej.

Art. 40j. 1. Kary pieniężne, o których mowa w:
1) art. 40i ust. 1–1c,
2) art. 8 rozporządzenia 2017/40, w odniesieniu do pomocy, o której mowa w art.
38u ust. 1 pkt 2
– wymierza, w drodze decyzji administracyjnej, dyrektor oddziału terenowego
Krajowego Ośrodka właściwy według miejsca siedziby lub zamieszkania nabywcy
albo wnioskodawcy.
2. Egzekucja nałożonych kar pieniężnych następuje w trybie przepisów o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
3. Kary pieniężne stanowią dochód budżetu państwa i są wpłacane na rachunek
bankowy Krajowego Ośrodka, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o
nałożeniu kary stała się ostateczna.

Art. 40k. 1. Kto, będąc producentem surowca tytoniowego, nie przekazuje
informacji, o których mowa w art. 40hc ust. 1, albo przekazuje te informacje po upływie terminu lub przekazuje informacje niepełne lub niezgodne ze stanem faktycznym, podlega karze grzywny.
2. Nie podlega karze kto, będąc producentem surowca tytoniowego, w
przekazanej informacji, o której mowa w art. 40hc ust. 1 pkt 1 i pkt 7 lit. a, podał
powierzchnię uprawy poszczególnych grup odmian tytoniu, która różni się nie więcej
niż o 5% od rzeczywistej powierzchni upraw ustalonej w wyniku kontroli.
3. Nie podlega karze ten, w odniesieniu do którego wydano decyzję o zniszczeniu
uprawy tytoniu i dokonano tego zniszczenia w przypadku, o którym mowa w art. 40hi ust. 3.

Art. 40l. Orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 40k, następuje w trybie
przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o
wykroczenia (Dz. U. z 2018 r. poz. 475).

art. 41. więcej Art. 41. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukutryzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm.) w art. 11 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Do należności, o których mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy
Działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U.
Nr 137, poz. 926, z późn. zm.), z wyłączeniem przepisów dotyczących
umarzania należności, odraczania płatności oraz rozkładania płatności na raty.”.

art. 42. więcej Art. 42. W ustawie z dnia 26 sierpnia 1994 r. o przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz.U. Nr 98, poz. 473, z 1996 r. Nr 152, poz. 724, z 1997 r. Nr 121, poz. 770 oraz z 2001 r. Nr 76, poz. 810) po art. 11 dodaje się art. 11a-11c w brzmieniu:
„Art. 11a. Po utworzeniu Krajowej Spółki Cukrowej minister właściwy do
spraw Skarbu Państwa spowoduje połączenie w trybie art. 492 § 1
pkt 1 Kodeksu spółek handlowych tej spółki ze spółkami, w których:
1) Krajowa Spółka Cukrowa posiada 100% akcji,
2) Skarb Państwa i Krajowa Spółka Cukrowa wykonują łącznie
i bez ograniczeń prawa z co najmniej 75% akcji.
Art. 11b. 1. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa, działający w imieniu Skarbu Państwa, wniesie na podwyższenie kapitału Krajowej
Spółki Cukrowej wszystkie będące w posiadaniu Skarbu Państwa
akcje Spółek Cukrowych utworzonych na podstawie art. 6 ust. 1
oraz akcje spółek, o których mowa w art. 7 ust. 2, które nie podlegały połączeniu z Krajową Spółką Cukrową. Do rozporządzania
akcjami cukrowni polegającego na wniesieniu ich na podwyższenie kapitału Krajowej Spółki Cukrowej nie stosuje się przepisów
ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji
(Dz.U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397, z późn. zm.).
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, program prywatyzacji Krajowej Spółki Cukrowej oraz tryb zbywania akcji
wyłącznie dla plantatorów buraków cukrowych związanych
umowami kontraktacji buraków cukrowych z Krajową Spółką
Cukrową i pracowników Krajowej Spółki Cukrowej. Zapłata za
akcje może być dokonywana w ratach. Do zbywania akcji nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o
publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz.U. z 2002 r.
Nr 49, poz. 447, z późn. zm.) oraz ustawy, o której mowa w ust. 1.
3. Plantatorzy buraków cukrowych i pracownicy przemysłu cukrowniczego, w miejsce uprawnień do nieodpłatnego nabycia akcji
uzyskanych na podstawie art. 8, nabywają odpowiednio prawo do
nieodpłatnego nabycia akcji Krajowej Spółki Cukrowej. Przepisy
Kodeksu spółek handlowych o zamianie akcji stosuje się odpowiednio.
4. Akcje nabyte w trybie określonym w przepisach wydanych na
podstawie ust. 2 lub nabyte z nowych emisji akcje bez wyłączonego prawa głosu mogą być zbywane wyłącznie innym plantatorom buraków cukrowych związanych umowami kontraktacji buraków cukrowych z Krajową Spółką Cukrową i pracownikom
Krajowej Spółki Cukrowej albo mogą być nabyte przez Krajową
Spółkę Cukrową w celu umorzenia. Akcje nowych emisji Krajowej Spółki Cukrowej mogą obejmować wyłącznie plantatorzy buraków cukrowych związani umowami kontraktacji buraków cukrowych z Krajową Spółką Cukrową lub pracownicy Krajowej
Spółki Cukrowej, lub mogą być nabyte przez inne osoby wyłącznie w formie akcji z wyłączonym prawem głosu.
Art. 11c. Z chwilą zakończenia postępowań sądowych w stosunku do Śląskiej
Spółki Cukrowej oraz pozostałych cukrowni będących w sporze,
akcje tych spółek zostaną wniesione na podwyższenie kapitału
Krajowej Spółki Cukrowej.”.

art. 43. więcej Art. 43. W ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw (Dz.U. z 2003 r. Nr 24, poz. 197) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 4 otrzymuje brzmienie:
„Art. 4. 1. Rezerwy mobilizacyjne, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1, tworzą ministrowie, kierownicy urzędów centralnych i wojewodowie,
każdy w zakresie swojej działalności statutowej, w zakresie rzeczowym i ilościowym niezbędnym do realizacji zadań związanych z obronnością i bezpieczeństwem państwa.
2. Rezerwy gospodarcze, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, tworzy minister właściwy do spraw gospodarki w zakresie:
1) surowców, materiałów i paliw;
2) produktów leczniczych i wyrobów medycznych w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia;
3) produktów rolnych, produktów i półproduktów żywnościowych w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki przedstawia Radzie Ministrów informacje o stanie ilościowym, finansowaniu, wykorzystaniu i rozmieszczeniu rezerw gospodarczych, w terminie do
dnia 30 kwietnia danego roku kalendarzowego za rok poprzedni.
4. Rada Ministrów może określać, w drodze rozporządzenia, rezerwy gospodarcze niewymienione w ust. 2, zobowiązując do ich
tworzenia innych ministrów, kierowników urzędów centralnych lub wojewodów.’’;
2) uchyla się art. 6;
3) w art. 8 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Ministrowie, kierownicy urzędów centralnych i wojewodowie mogą przekazywać Agencji Rezerw Materiałowych do realizacji sprawy związane z
zawieraniem umów.”;
4) art. 9 otrzymuje brzmienie:
„Art. 9. Agencja Rezerw Materiałowych gospodaruje rezerwami w ramach
przeznaczonych na ten cel środków finansowych.’’;
5) art. 10 otrzymuje brzmienie:
„Art. 10. 1. Tworzy się Agencję Rezerw Materiałowych, zwaną dalej „Agencją’’.
2. Agencja podlega ministrowi właściwemu do spraw gospodarki.
3. Do zakresu działania Agencji należy:
1) gospodarowanie rezerwami w zakresie:
a) surowców, materiałów i paliw,
b) produktów leczniczych i wyrobów medycznych,
c) produktów rolnych, produktów i półproduktów żywnościowych;
2) opracowywanie projektu planu rzeczowego i finansowego
tworzenia rezerw;
3) inicjowanie przedsięwzięć inwestycyjnych na potrzeby rezerw;
4) opracowywanie projektu informacji, o których mowa w art. 4
ust. 3, w terminie do dnia 31 marca każdego roku kalendarzowego za rok poprzedni.
4. Projekt planu, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, oraz projekt informacji, o którym mowa w ust. 3 pkt 4, zatwierdza minister właściwy do spraw gospodarki.
5. Agencją kieruje Prezes, powoływany i odwoływany przez ministra właściwego do spraw gospodarki.’’;
6) w art. 11 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Minister właściwy do spraw gospodarki określa, w drodze rozporządzenia,
wysokość wynagrodzenia Prezesa Agencji, uwzględniając w szczególności
zakres jego obowiązków.”;
7) w art. 22 w ust. 2 uchyla się pkt 3.

art. 44. więcej Art. 44. W ustawie z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego
(Dz.U. Nr 48, poz. 550, z późń. zm.) w art. 14 w ust. 2 uchyla się pkt 4.

art. 45. więcej Art. 45. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych
(Dz.U. Nr 86, poz. 959, z późn. zm.) w art. 8 w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
„7) Agencję Rynku Rolnego.’’.

art. 46. więcej Art. 46. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm.) w art. 13 wprowadza się następujące zmiany:
1) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób i tryb oceny i przekazywania wniosków o rejestrację świadectw
dla artykułów rolno-spożywczych o szczególnym charakterze do Komisji Europejskiej,
2) szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać wnioski, o
których mowa w ust. 5
- mając na względzie stworzenie procedur oceny wniosków o rejestrację
produktów tradycyjnych oraz sprawne ich przekazywanie do Komisji Europejskiej.”;
2) dodaje się ust. 7 i 8 w brzmieniu:
„7. Minister właściwy do spraw rynków rolnych przekazuje Komisji Europejskiej wnioski, o których mowa w ust. 5, spełniające wymagania określone w
przepisach wydanych na podstawie ust. 6.
8. Jeżeli wniosek nie spełnia wymagań określonych w przepisach wydanych na
podstawie ust. 6, minister właściwy do spraw rynków rolnych, w drodze decyzji, odmawia przekazania wniosku do Komisji Europejskiej.”.

art. 47. więcej Art. 47. W ustawie z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji
Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz.U. Nr 166,
poz. 1611) uchyla się art. 12.

art. 48. więcej Art. 48. W ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze
środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i
Gwarancji Rolnej (Dz.U. Nr 229, poz. 2273) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1:
a) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) wspierania przedsięwzięć rolnośrodowiskowych i poprawy dobrostanu zwierząt;”,
b) uchyla się pkt 9,
c) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
„2. Warunki i tryb udzielania pomocy w zakresie uzupełnienia płatności
bezpośrednich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej są realizowane na podstawie przepisów odrębnych.”;
2) w art. 3 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb udzielania, wstrzymywania, zawieszania, zwracania i
zmniejszania pomocy finansowej na działania objęte planem, a także
przestrzenny zasięg wdrażania tych działań, mając na względzie zapewnienie prawidłowej realizacji planu i ustalenia dokonane z Komisją
Europejską;”;
3) w art. 5:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Pomoc jest udzielana na wniosek producenta rolnego, w rozumieniu
przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji
gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności,
lub grupy producentów rolnych, a w przypadku pomocy, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 8, na wniosek jednostki organizacyjnej lub organu realizującego zadania związane z rozwojem obszarów wiejskich.”,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Pomoc, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1-7, jest udzielana, wstrzymywana, zawieszana, zwracana lub zmniejszana w drodze decyzji administracyjnej wydanej przez kierownika jednostki organizacyjnej
Agencji, a pomoc, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 8, na podstawie
umowy cywilno-prawnej.”,
c) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
„6. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi określi, w drodze rozporządzenia, wzory wniosków o pomoc na działania określone w art. 1 ust. 1,
oraz zawartość planów do działań określonych w art. 1 ust. 1 pkt 3 i 4,
mając na względzie ujednolicenie informacji zawartych we wnioskach
oraz zabezpieczenie przed nieuzasadnionym przyznawaniem pomocy.”;
4) w art. 7:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Prezes Agencji może powierzyć przeprowadzanie kontroli, o których
mowa w ust. 1, innym jednostkom organizacyjnym dysponującym odpowiednimi warunkami organizacyjnymi, kadrowymi i technicznymi.”,
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Osoba wykonująca czynności kontrolne sporządza z tych czynności protokół.”,
c) dodaje się ust. 6-8 w brzmieniu:
„6. Protokół podpisuje osoba wykonująca czynności kontrolne oraz podmiot kontrolowany.
7. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany, protokół podpisuje tylko osoba wykonująca czynności kontrolne, dokonując w protokole stosownej adnotacji o odmowie podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany.
8. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych, mając na względzie ujednolicenie informacji zawartych
w upoważnieniu;
2) warunki organizacyjne, techniczne i kadrowe, jakie powinny
spełniać jednostki organizacyjne, którym można powierzyć przeprowadzanie kontroli, mając na względzie zapewnienie wykonywania ich w jednolity sposób na obszarze całego kraju.”;
5) w art. 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Grupy producentów rolnych, które zostały wpisane do rejestru grup do dnia
30 kwietnia 2004 r. na podstawie przepisów, o których mowa w art. 12,
otrzymują pomoc finansową na dotychczasowych zasadach.”;
6) po art. 14 dodaje się art. 14a w brzmieniu:
„Art. 14a. 1. W 2004 r. rozporządzenie, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1,
może być wydane po przyjęciu projektu planu przez Komisję Europejską.
2. W 2004 r. wnioski o udzielenie pomocy w zakresie wspierania
działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach
gospodarowania mogą być składane w terminie od dnia 15 kwietnia do dnia 15 czerwca.”;
7) art. 16 otrzymuje brzmienie:
„Art. 16. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem:
1) art. 2-4, art. 13, art. 14 ust. 2 i 3 oraz art. 15, które wchodzą w
życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia;
2) art. 1 ust. 2, art. 5 ust. 6, art. 7 ust. 8 i art. 14a ust. 2, które
wchodzą w życie z dniem 15 marca 2004 r.”.

art. 49. więcej Art. 49. W ustawie z dnia 18 grudnia 2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych (Dz.U. z 2004 r. Nr 6, poz. 40) w art. 2 w ust. 3 w pkt 2 uchyla się lit. b i c.

art. 50. więcej Art. 50. W ustawie z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku
chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego (Dz.U. Nr 223, poz. 2221) w
rozdziale 4 dodaje się art. 33a w brzmieniu:
„Art. 33a. 1. Producentowi surowca tytoniowego dostarczającemu surowiec
tytoniowy w ramach przydzielonej mu kwoty produkcji surowca
tytoniowego, na podstawie zawartej umowy na uprawę, przysługuje, wypłacana przez Agencję, płatność za ilość surowca tytoniowego dostarczonego podmiotowi posiadającemu zezwolenie, o którym mowa w art. 26 ust. 1, nie więcej jednak niż za ilość tego
surowca wynikającą z przysługującej temu producentowi kwoty
produkcji surowca tytoniowego.
2. Płatność jest przyznawana przez dyrektora oddziału terenowego
Agencji, w drodze decyzji, na podstawie wniosku producenta surowca tytoniowego złożonego na formularzu opracowanym i udostępnionym przez Agencję.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę,
siedzibę i adres producenta surowca tytoniowego;
2) oświadczenie producenta surowca tytoniowego o ilości surowca tytoniowego dostarczonego w ramach umowy na uprawę;
3) numer umowy na uprawę;
4) numer identyfikacji podatkowej (NIP) i numer rachunku bankowego wnioskodawcy;
5) numer REGON - w przypadku gdy wnioskodawcą jest osoba prawna;
6) numer identyfikacyjny wnioskodawcy nadany na podstawie
przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów,
ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności.
4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się dokumenty
potwierdzające informacje zawarte w tym wniosku.
5. Rada Ministrów określa corocznie, w drodze rozporządzenia, wysokość płatności dla producentów surowca tytoniowego, mając na
uwadze założenia do ustawy budżetowej na dany rok oraz zobowiązania Rzeczypospolitej Polskiej zawarte w umowach międzynarodowych.
6. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb przyznawania oraz
wypłaty płatności producentom surowca tytoniowego, mając na
względzie zabezpieczenie przed nieuzasadnionym przyznawaniem tych płatności.”.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Decyzje administracyjne wydane przez ministra właściwego do spraw rynków
rolnych na podstawie art. 6 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o regulacji rynku
skrobi ziemniaczanej (Dz.U. Nr 11, poz. 83 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) na
okres kampanii produkcyjnych 2002/2003, 2003/2004 i 2004/2005, tracą moc w
odniesieniu do kampanii produkcyjnej 2004/2005.
2. Na kampanię produkcyjną 2004/2005 kontyngent krajowy produkcji skrobi wynosi 144 985 ton.
3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych w ramach kontyngentu, o którym
mowa w ust. 2, przyznaje na wniosek producenta skrobi, w drodze decyzji administracyjnej, limit produkcyjny do wykorzystania w kampanii produkcyjnej
2004/2005.
4. Ustalenie wielkości limitów produkcyjnych dla producentów skrobi następuje
przez podział krajowego kontyngentu produkcji skrobi, przy uwzględnieniu
przeciętnej ilości skrobi wyprodukowanej przez producentów skrobi w kampaniach produkcyjnych 1999/2000, 2000/2001 i 2001/2002.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, składa się w terminie do dnia 31 marca 2004 r.
6. Wniosek zawiera w szczególności:
1) oznaczenie producenta skrobi z podaniem imienia i nazwiska oraz miejsca
zamieszkania i adresu albo nazwy oraz siedziby i adresu, a w razie ustanowienia pełnomocników do dokonywania czynności prawnych w imieniu
producenta skrobi - również ich imiona i nazwiska,
2) informację o wielkości produkcji skrobi w kampaniach produkcyjnych
1999/2000, 2000/2001 i 2001/2002.
7. Wniosek podlega rozpatrzeniu w terminie do dnia 15 kwietnia 2004 r.

art. 52. więcej Art. 52. 1. W terminie do dnia 30 kwietnia 2004 r. akcje i udziały objęte przez Agencję w
utworzonych z jej udziałem spółkach, a także akcje i udziały w spółkach nabyte
przez Agencję w innym trybie, z wyjątkiem akcji i udziałów spółek o profilu
działalności związanym z obrotem i przechowalnictwem zbóż, podlegają przekazaniu na rzecz Skarbu Państwa w formie protokołu zdawczo-odbiorczego.
2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, stanowi podstawę dokonania zmian w Krajowym Rejestrze Sądowym i w księgach rachunkowych Agencji.
3. Do przekazania, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się postanowień umowy
lub statutu spółki, przyznających pierwszeństwo nabycia lub ograniczających
albo wyłączających nabycie udziałów lub akcji.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Do dopłat i opłat cukrowych ustalonych na rok 2003/2004 na podstawie przepisów dotychczasowych oraz do opłat sankcyjnych, o których mowa w przepisach dotychczasowych, stosuje się te przepisy, z tym że:
1) wysokość opłaty cukrowej wynosi:
a) 1,3% ceny interwencyjnej cukru białego w odniesieniu do ilości wyprodukowanego cukru A oraz izoglukozy A,
b) 21,35% ceny interwencyjnej cukru białego w odniesieniu do ilości wyprodukowanego cukru B oraz izoglukozy B;
2) cena interwencyjna cukru białego, o której mowa w pkt 1, wynosi, bez podatku od towarów i usług, 1,85 złotych za kilogram;
3) środki pochodzące z opłat cukrowych niewykorzystane na dopłaty zwiększają wysokość udzielonych dopłat w wysokości proporcjonalnej do dotychczas wypłaconych kwot dopłat;
4) producenci cukru oraz izoglukozy mogą uzyskać dopłaty za rok 2003/2004
do eksportu cukru B oraz izoglukozy B po złożeniu do Agencji dokumentów potwierdzających, że w terminie do dnia 30 kwietnia 2004 r. dokonali
wywozu cukru B oraz izoglukozy B poza polski obszar celny.
2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych, na wniosek Prezesa Agencji, określi wysokość dopłaty do eksportu 1 tony cukru oraz do przerobu 1 tony cukru na cele niespożywcze.

art. 54. więcej Art. 54. W przypadku gdy w przepisach Unii Europejskiej zostanie ustalona dla Rzeczypospolitej Polskiej kwota produkcji i sprzedaży izoglukozy A i B na miesiące maj i czerwiec 2004 r., minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze decyzji, wielkość produkcji i sprzedaży izoglukozy A i B na te miesiące.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Agencja Rezerw Materiałowych przejmie od Agencji zadania
i obowiązki związane z gromadzeniem i gospodarowaniem państwowymi rezerwami
produktów rolnych oraz produktów i półproduktów żywnościowych.
2. Agencja przekaże Agencji Rezerw Materiałowych środki rzeczowe
i finansowe przeznaczone na realizację zadań i obowiązków, o których mowa w ust. 1,
w terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy.
3. W terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy pracownicy
Agencji zatrudnieni w Centrali oraz w oddziałach terenowych na stanowiskach pracy
związanych z wykonywaniem zadań realizowanych w zakresie gromadzenia
i gospodarowania rezerwami, stają się pracownikami Agencji Rezerw Materiałowych,
z zachowaniem wymogów, o których mowa w art. 23¹ Kodeksu pracy.
4. Agencja Rezerw Materiałowych staje się stroną umów i porozumień
zawartych przez Agencję związanych z gospodarowaniem rezerwami państwowymi
produktów rolnych, produktów i półproduktów żywnościowych.
5. (uchylony)

art. 56. więcej Art. 56. 1. W postępowaniach administracyjnych wszczętych przez Prezesa
Agencji oraz ministra właściwego do spraw rynków rolnych na podstawie
art. 22 ustawy, o której mowa w art. 43, i niezakończonych przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy, organami właściwymi w tych sprawach stają się
odpowiednio Prezes Agencji Rezerw Materiałowych albo minister właściwy do spraw gospodarki.
2. Organy prowadzące postępowania, o których mowa w ust. 1, przekażą
odpowiednio Prezesowi Agencji Rezerw Materiałowych albo ministrowi właściwemu
do spraw gospodarki akta tych postępowań, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Kadencja członków Rady Agencji, powołanych na podstawie art. 7 ustawy, o
której mowa w art. 58 pkt 1, upływa z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Kadencja członków Komisji Porozumiewawczej do Spraw Cukru, powołanych
na podstawie art. 3 ustawy, o której mowa w art. 58 pkt 3, upływa z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

art. 58. więcej Art. 58. Tracą moc:
1) ustawa z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U.
z 1997 r. poz. 951, z późn. zm.);
2) ustawa z dnia 11 stycznia 2001 r. o regulacji rynku skrobi ziemniaczanej (Dz. U.
poz. 83 oraz z 2004 r. poz. 177);
3) ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o regulacji rynku cukru (Dz. U. poz. 810
i 1322, z 2002 r. poz. 1086 oraz z 2003 r. poz. 923).

art. 59. więcej Art. 59. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 12 ust. 2, art. 16, art. 17,
art. 20–23, art. 43, art. 48, art. 51, art. 52, art. 53 ust. 1 pkt 4 i art. 54–56, które
wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.