Art. 40. (uchylony).

Art. 40a. (uchylony).

Art. 40b. (uchylony).

Art. 40c. 1. Dopłat z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego
kategorii elitarny lub kwalifikowany udziela się producentom rolnym w rozumieniu
ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów,
ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności.
2. Warunkiem uzyskania dopłaty jest posiadanie przez producenta rolnego
działek rolnych o łącznej powierzchni nie mniejszej niż 1 ha, na których uprawia się
gatunki roślin uprawnych objęte dopłatami, przy czym działka rolna oznacza zwarty
obszar gruntu rolnego, na którym jest prowadzona uprawa lub grupa upraw, o której
mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r.
ustanawiającym szczegółowe zasady wdrażania zasady współzależności, modulacji
oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych
w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 ustanawiającego wspólne zasady dla
systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych
systemów wsparcia dla rolników, oraz wdrażania zasady współzależności
przewidzianej w rozporządzeniu (WE) nr 479/2008 (Dz. Urz. UE L 141 z 30.04.2004,
str. 18, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 44, str. 243),
o powierzchni nie mniejszej niż 0,1 ha wchodzący w skład gospodarstwa rolnego.
3. Dopłaty udziela się do powierzchni gruntów ornych obsianych lub
obsadzonych materiałem siewnym kategorii elitarny lub kwalifikowany gatunków
roślin uprawnych określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 pkt 2, jeżeli:
1) ilość materiału siewnego kategorii elitarny lub kwalifikowany, zużyta do
obsiania lub obsadzenia tych powierzchni, jest nie mniejsza niż minimalna ilość
tego materiału określona w przepisach wydanych na podstawie art. 40d ust. 6 pkt 2;
2) materiał siewny kategorii elitarny lub kwalifikowany został wytworzony:
a) przez przedsiębiorcę wpisanego do ewidencji przedsiębiorców, o której
mowa w przepisach o nasiennictwie, lub
b) w gospodarstwie rolnym posiadanym przez rolnika wpisanego do ewidencji
rolników, o której mowa w przepisach o nasiennictwie, lub
3) materiał siewny kategorii elitarny lub kwalifikowany został zakupiony:
a) od przedsiębiorcy wpisanego do ewidencji przedsiębiorców prowadzących
obrót materiałem siewnym, o której mowa w przepisach o nasiennictwie,
albo
b) od rolnika prowadzącego obrót materiałem siewnym wytworzonym
w posiadanym gospodarstwie rolnym, wpisanego do ewidencji rolników,
o której mowa w przepisach o nasiennictwie, albo
c) od podmiotu prowadzącego obrót materiałem siewnym na terytorium
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
3a. Dopłatami nie obejmuje się uprawy przeznaczonej na przedplon lub poplon.
4. Wysokość dopłaty ustala się jako iloczyn powierzchni gruntów ornych
obsianych lub obsadzonych materiałem siewnym kategorii elitarny lub kwalifikowany
gatunków roślin uprawnych określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6
pkt 2 i stawek dopłat do 1 ha takiej powierzchni.
5. Dopłaty mają charakter pomocy de minimis w rolnictwie i są udzielane
zgodnie z przepisami o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej.
6. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia:
1) corocznie do dnia 30 września stawki dopłat do 1 ha powierzchni gruntów
ornych obsianych lub obsadzonych materiałem siewnym kategorii elitarny lub
kwalifikowany, uwzględniając powierzchnię gruntów ornych obsianych lub
obsadzonych materiałem siewnym, gatunki roślin uprawnych objętych dopłatą
oraz środki finansowe przeznaczone na te dopłaty;
2) wykaz gatunków roślin uprawnych, do których materiału siewnego kategorii
elitarny lub kwalifikowany przysługuje dopłata z tytułu zużytego do siewu lub
sadzenia materiału siewnego kategorii elitarny lub kwalifikowany,
uwzględniając poziom wymiany kwalifikowanego materiału siewnego
w produkcji roślinnej.

Art. 40d. 1. Kierownik biura powiatowego Agencji właściwego ze względu na
miejsce zamieszkania lub siedzibę producenta rolnego przyznaje, w drodze decyzji,
dopłatę z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego kategorii elitarny
lub kwalifikowany na wniosek producenta rolnego.
1a. Decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje się w terminie 60 dni od dnia
wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 40c ust. 6 pkt 1.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się na formularzu opracowanym
i udostępnionym przez Agencję, zawierającym w szczególności:
1) dane, o których mowa w art. 27 ust. 2a pkt 1–3;
2) oświadczenie o:
a) powierzchni gruntów ornych obsianych lub obsadzonych materiałem
siewnym kategorii elitarny lub kwalifikowany,
b) sposobie wykorzystania działek rolnych, na których został wysiany lub
wysadzony materiał siewny kategorii elitarny lub kwalifikowany.
3. Do wniosku producent rolny dołącza oryginał albo potwierdzoną za zgodność
z oryginałem przez notariusza albo upoważnionego pracownika Agencji kopię:
1) faktury zakupu materiału siewnego kategorii elitarny lub kwalifikowany
wystawionej w okresie od dnia 15 lipca roku poprzedzającego złożenie wniosku
do dnia 15 czerwca roku złożenia wniosku, pod warunkiem że materiał ten został
zużyty w tym okresie do siewu lub sadzenia;
2) dokumentu wydania z magazynu materiału siewnego kategorii elitarny lub
kwalifikowany wystawionego w roku, w którym materiał ten został zużyty do
siewu lub sadzenia, jeżeli producent rolny zużył do siewu lub sadzenia w
posiadanym przez niego gospodarstwie rolnym materiał siewny kategorii elitarny
lub kwalifikowany, o którym mowa w art. 40c ust. 3 pkt 2 lit. a lub b.
4. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, powinny zawierać w szczególności:
1) datę sprzedaży lub wydania z magazynu materiału siewnego;
2) nazwę gatunku i odmiany;
3) kategorię lub stopień kwalifikacji materiału siewnego;
4) numer partii materiału siewnego.
4a. Do dokumentów, o których mowa w ust. 3, wystawionych dla mieszanek
materiału siewnego, przepisów ust. 4 pkt 2 i 3 nie stosuje się.
5. Na żądanie Agencji producent rolny jest obowiązany dostarczyć oryginały
dokumentów, o których mowa w ust. 3.
5a. Różnica powierzchni dla poszczególnych działek rolnych zgłoszonych we
wniosku, o którym mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 5% powierzchni działki rolnej.
5b. W przypadku stwierdzenia różnicy powierzchni działki rolnej, która
przekracza 5%, wysokość dopłaty nie może być wyższa niż przysługująca do
powierzchni ustalonej w wyniku kontroli, o której mowa w art. 20 ust. 1, nie większej
jednak niż zgłoszonej we wniosku.
6. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia:
1) terminy składania wniosków, o których mowa w ust. 1, oraz terminy i sposób
wypłaty dopłat z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego
kategorii elitarny lub kwalifikowany, mając na względzie zabezpieczenie przed
nieuzasadnionym przyznaniem tych dopłat;
2) minimalną ilość materiału siewnego, jaka powinna być użyta do obsiania lub
obsadzenia 1 ha powierzchni gruntów ornych, mając na względzie zalecane
normy wysiewu dla poszczególnych gatunków roślin.

Art. 40e. 1. Wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa, zwany dalej
„wojewódzkim inspektorem”, na wniosek dyrektora oddziału regionalnego Agencji
przekazuje nieodpłatnie informacje o:
1) przedsiębiorcach wpisanych do ewidencji przedsiębiorców prowadzących obrót
materiałem siewnym oraz rolnikach wpisanych do ewidencji rolników
prowadzących obrót materiałem siewnym, o których mowa w przepisach
o nasiennictwie, w zakresie:
a) imienia i nazwiska, miejsca zamieszkania i adresu albo nazwy, siedziby
i adresu oraz miejsca i adresu wykonywania działalności,
b) numeru w ewidencji przedsiębiorców prowadzących obrót materiałem
siewnym albo numeru w ewidencji rolników prowadzących obrót
materiałem siewnym, prowadzonej przez wojewódzkiego inspektora,
c) numeru identyfikacji podatkowej (NIP);
2) (uchylony)
3) ilości wprowadzonego do obrotu materiału siewnego kategorii elitarny lub
kwalifikowany gatunków roślin uprawnych określonych w przepisach wydanych
na podstawie art. 40c ust. 6 pkt 2.
2. (uchylony)

Art. 40f. (uchylony).

Art. 40g. (uchylony).

Art. 40h. (uchylony).

Art. 40ha. Warunkiem prowadzenia przez producenta rolnego, w rozumieniu
ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów,
ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności,
produkującego surowiec tytoniowy, zwanego dalej „producentem surowca
tytoniowego”, działalności w zakresie uprawy tytoniu, produkcji lub zbytu surowca
tytoniowego jest wpis do rejestru producentów surowca tytoniowego, prowadzonego
przez dyrektora oddziału terenowego Krajowego Ośrodka właściwego ze względu na
miejsce zamieszkania i adres albo siedzibę i adres producenta rolnego, który zamierza
uprawiać tytoń, produkować lub zbywać surowiec tytoniowy.

Art. 40hb. 1. Decyzje w sprawach wpisu do rejestru producentów surowca
tytoniowego wydaje dyrektor oddziału terenowego Krajowego Ośrodka właściwy ze
względu na miejsce zamieszkania i adres albo siedzibę i adres producenta rolnego,
który zamierza uprawiać tytoń, produkować lub zbywać surowiec tytoniowy, na
wniosek tego producenta rolnego.
2. Wniosek zawiera:
1) imię i nazwisko albo nazwę wnioskodawcy;
2) miejsce zamieszkania i adres albo siedzibę i adres wnioskodawcy;
3) numer producenta rolnego nadany w krajowym systemie ewidencji producentów,
ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności;
4) numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer identyfikacyjny w krajowym
rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON) producenta
rolnego, jeżeli taki numer został nadany, a w przypadku osoby fizycznej – numer
ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (numer
PESEL), a jeżeli osoba fizyczna nie posiada numeru PESEL – numer paszportu
lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość;
5) adres lub miejsce położenia magazynu – w przypadku gdy surowiec tytoniowy
będzie magazynowany poza terenem gospodarstwa rolnego.
3. Wniosek składa się do dyrektora oddziału terenowego Krajowego Ośrodka na
formularzu udostępnionym na stronie internetowej administrowanej przez Krajowy Ośrodek.
4. W przypadku zmiany danych zawartych we wniosku producent surowca
tytoniowego przekazuje do dyrektora oddziału terenowego Krajowego Ośrodka
pisemną informację o zmianach, w terminie 30 dni od dnia zaistnienia tych zmian.

Art. 40hc. 1. Producent surowca tytoniowego przekazuje do dnia 15 maja
każdego roku dyrektorowi oddziału terenowego Krajowego Ośrodka, który wydał
decyzję w sprawie wpisu do rejestru producentów surowca tytoniowego, informacje:
1) o powierzchni uprawy poszczególnych grup odmian tytoniu w poprzednim roku
zbiorów, z podaniem identyfikatorów działek ewidencyjnych, na których był
uprawiany tytoń;
2) dotyczące zawartych w poprzednim roku zbiorów umów zbycia surowca
tytoniowego, w tym:
a) datę zawarcia każdej z umów zbycia surowca tytoniowego,
b) rok uprawy tytoniu, z którego wyprodukowano zbywany surowiec
tytoniowy,
c) nazwę, siedzibę, numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer
identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki
narodowej (REGON) nabywcy surowca tytoniowego,
d) masę surowca tytoniowego objętego każdą z umów, wyrażoną w
kilogramach, z podziałem na grupy odmian tytoniu, uzyskanego z upraw na
działkach ewidencyjnych;
3) o wyrażonej w kilogramach szacunkowej masie wyprodukowanego surowca
tytoniowego w poprzednim roku zbiorów, z podziałem na grupy odmian tytoniu;
4) o wyrażonej w kilogramach masie surowca tytoniowego dostarczonego nabywcy
na podstawie każdej z umów zbycia surowca tytoniowego, z podziałem na grupy
odmian tytoniu i lata jego zbiorów;
5) o wyrażonym w kilogramach szacunkowym stanie magazynowym surowca
tytoniowego na dzień 30 kwietnia roku złożenia tej informacji, z podziałem na
grupy odmian tytoniu i lata jego zbiorów;
6) o wyrażonej w kilogramach masie surowca tytoniowego zniszczonego od dnia 1
maja roku kalendarzowego poprzedzającego rok złożenia tej informacji do dnia
30 kwietnia roku złożenia informacji;
7) dotyczące roku, w którym jest składana ta informacja:
a) o powierzchni uprawy poszczególnych grup odmian tytoniu, z podaniem
identyfikatorów działek ewidencyjnych, na których będzie uprawiany tytoń,
b) dotyczące umów zbycia surowca tytoniowego, w tym:
– datę zawarcia każdej z umów zbycia surowca tytoniowego,
– nazwę, siedzibę, numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer
identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów
gospodarki narodowej (REGON) nabywcy surowca tytoniowego,
– wyrażoną w kilogramach masę surowca tytoniowego objętego każdą z
umów, z podziałem na grupy odmian tytoniu, uzyskanego z upraw na
działkach ewidencyjnych, na których będzie uprawiany tytoń.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, przekazuje się do dyrektora oddziału
terenowego Krajowego Ośrodka na formularzu udostępnionym na stronie internetowej
administrowanej przez Krajowy Ośrodek.
3. W przypadku zmiany danych zawartych w informacjach, o których mowa w
ust. 1, producent surowca tytoniowego przekazuje do dyrektora oddziału terenowego
Krajowego Ośrodka pisemną informację o zmianach, w terminie 30 dni od dnia
zaistnienia konieczności ich wprowadzenia.

Art. 40hd. 1. W przypadku gdy producent surowca tytoniowego zamierza
dokonać zniszczenia surowca tytoniowego, o zamiarze tym powiadamia dyrektora
oddziału terenowego Krajowego Ośrodka, który wydał decyzję w sprawie wpisu do
rejestru, o którym mowa w art. 40ha, co najmniej na 3 dni robocze przed dokonaniem
zniszczenia, podając szacunkową masę surowca tytoniowego, który ma ulec
zniszczeniu, oraz sposób zniszczenia surowca tytoniowego.
2. W zniszczeniu, o którym mowa w ust. 1, bierze udział producent surowca
tytoniowego, który przeznaczył surowiec tytoniowy do zniszczenia, lub osoba
upoważniona przez producenta surowca tytoniowego.
3. Czynność zniszczenia surowca tytoniowego odbywa się pod nadzorem osoby
upoważnionej przez Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka do wykonywania
czynności kontrolnych.
4. Z czynności zniszczenia surowca tytoniowego osoba, o której mowa w ust. 3,
sporządza protokół.
5. Protokół, o którym mowa w ust. 4, zawiera:
1) imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
producenta surowca tytoniowego, który przeznaczył surowiec tytoniowy do
zniszczenia;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer identyfikacyjny w krajowym
rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON) producenta
surowca tytoniowego, jeżeli taki numer został nadany, a w przypadku osoby
fizycznej – numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu
ewidencji ludności (numer PESEL), a jeżeli osoba fizyczna nie posiada numeru
PESEL – numer paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość;
3) numer producenta surowca tytoniowego nadany w krajowym systemie ewidencji
producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o
przyznanie płatności;
4) określenie położenia gospodarstwa, w którym odbywała się produkcja surowca
tytoniowego;
5) miejsce i sposób zniszczenia surowca tytoniowego;
6) wyrażoną w kilogramach masę zniszczonego surowca tytoniowego, z podziałem
na grupy odmian tytoniu;
7) datę sporządzenia protokołu zniszczenia surowca tytoniowego oraz jego numer;
8) podpisy osób obecnych przy zniszczeniu surowca tytoniowego.
6. Protokół sporządza się w dwóch egzemplarzach.
7. Protokół przedstawia się do podpisu producentowi surowca tytoniowego,
który przeznaczył surowiec tytoniowy do zniszczenia, a w przypadku jego
nieobecności – osobie upoważnionej przez producenta surowca tytoniowego.
8. Przed podpisaniem protokołu osoby, o których mowa w ust. 7, mają prawo
wnieść do niego swoje uwagi.
9. Protokół podpisuje producent surowca tytoniowego albo osoba upoważniona
przez producenta surowca tytoniowego. O odmowie złożenia podpisu osoba, o której
mowa w ust. 3, zamieszcza adnotację w protokole.
10. Jeden egzemplarz protokołu pozostawia się producentowi surowca
tytoniowego albo osobie upoważnionej przez producenta surowca tytoniowego.
11. Producent surowca tytoniowego, który przeznaczył surowiec tytoniowy do
zniszczenia, może zgłosić do Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka
umotywowane zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole, w terminie 7 dni od
dnia podpisania protokołu.
12. Dyrektor Generalny Krajowego Ośrodka rozpatruje zastrzeżenia w terminie
7 dni od dnia otrzymania zgłoszenia, o którym mowa w ust. 11, i w razie potrzeby
zleca przeprowadzenie dodatkowych czynności kontrolnych.
13. W przypadku uznania zgłoszonych zastrzeżeń zmiany w protokole
wprowadza się w formie aneksu do protokołu. Aneks do protokołu podpisuje osoba, o
której mowa w ust. 3, sporządzający aneks i producent surowca tytoniowego, który
przeznaczył surowiec tytoniowy do zniszczenia, albo osoba upoważniona przez
producenta surowca tytoniowego.
14. W przypadku nieuznania zastrzeżeń w całości lub w części, Dyrektor
Generalny Krajowego Ośrodka przekazuje niezwłocznie swoje stanowisko na piśmie
producentowi surowca tytoniowego, o którym mowa w ust. 11.

Art. 40he. 1. Rejestr, o którym mowa w art. 40ha:
1) jest prowadzony w systemie teleinformatycznym;
2) zawiera dane, o których mowa w art. 40hb ust. 2, oraz informacje, o których
mowa w art. 40hc ust. 1.
2. Dane zgromadzone w rejestrze udostępnia się:
1) organom administracji publicznej, w związku z realizacją przez te organy działań
i postępowań mających na celu ograniczanie nielegalnego obrotu surowcem
tytoniowym oraz produkcji i obrotu wyrobami tytoniowymi;
2) sądom i prokuratorom, w zakresie niezbędnym do wykonywania ich zadań
ustawowych;
3) na wniosek podmiotów, których dotyczą te dane.
3. Dane, o których mowa w art. 40hb ust. 2, przechowuje się przez 5 lat od dnia
wykreślenia producenta surowca tytoniowego z rejestru, o którym mowa w art. 40ha.
4. Informacje, o których mowa w art. 40hc ust. 1 i 3, przechowuje się przez 5 lat
od dnia ich przekazania do dyrektora oddziału terenowego Krajowego Ośrodka.

Art. 40hf. 1. Producent surowca tytoniowego, który zaprzestał uprawy tytoniu,
informuje o tym dyrektora oddziału terenowego Krajowego Ośrodka, który wydał
decyzję w sprawie wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 40ha.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dyrektor oddziału terenowego
Krajowego Ośrodka wykreśla, w drodze decyzji, producenta surowca tytoniowego z
rejestru, o którym mowa w art. 40ha.
3. W przypadku gdy producent surowca tytoniowego nie przekazał w terminie
informacji, o których mowa w art. 40hc ust. 1, oraz nie poinformował o zaprzestaniu produkcji surowca tytoniowego, dyrektor oddziału terenowego Krajowego Ośrodka, o którym mowa w ust. 1, wykreśla, w drodze decyzji, producenta surowca tytoniowego z rejestru, o którym mowa w art. 40ha.
4. Producent surowca tytoniowego, który został wykreślony z rejestru, o którym
mowa w art. 40ha, i który nadal posiada surowiec tytoniowy, przekazuje dyrektorowi
oddziału terenowego Krajowego Ośrodka, który wydał decyzję w sprawie wpisu do
tego rejestru:
1) informacje o zawarciu umowy zbycia surowca tytoniowego, a następnie zbyciu
surowca tytoniowego, w terminie 30 dni od dnia dokonania każdej z tych
czynności albo
2) informacje, o których mowa w art. 40hd ust. 1.
5. Informacja, o której mowa w ust. 4 pkt 1, zawiera:
1) datę zawarcia umowy zbycia surowca tytoniowego;
2) rok uprawy tytoniu, z którego wyprodukowano zbywany surowiec tytoniowy;
3) nazwę, siedzibę, numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer
identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki
narodowej (REGON) nabywcy surowca tytoniowego;
4) wyrażoną w kilogramach masę surowca tytoniowego objętego umową zbycia
surowca tytoniowego, z podziałem na grupy odmian tytoniu, uzyskanego z upraw
na działkach ewidencyjnych;
5) wyrażoną w kilogramach masę zbytego surowca tytoniowego objętego umową
zbycia surowca tytoniowego, z podziałem na grupy odmian tytoniu, uzyskanego
z upraw na działkach ewidencyjnych.
6. Przepisu art. 38q ust. 3 dotyczącego terminu zawarcia umowy nie stosuje się
w przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 1.
7. Do zniszczenia surowca tytoniowego, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, stosuje
się przepisy art. 40hd ust. 2–14.

Art. 40hg. Dyrektor oddziału terenowego Krajowego Ośrodka, który wydał
decyzję o wykreśleniu producenta, o którym mowa w art. 40hf ust. 4, z rejestru, o
którym mowa w art. 40ha, jest upoważniony do przeprowadzania kontroli producenta
surowca tytoniowego do czasu zbycia albo zniszczenia surowca tytoniowego
będącego w jego posiadaniu w dniu wykreślenia z tego rejestru.

Art. 40hh. 1. Krajowy Ośrodek przeprowadza kontrolę poprawności
sporządzenia oraz zgodności ze stanem faktycznym informacji zawartych we wniosku,
o którym mowa w art. 40hb ust. 2, oraz informacji, o których mowa w art. 40hc ust. 1.
2. W ramach kontroli, o której mowa w ust. 1, czynności kontrolne w danym roku
zbiorów są wykonywane co najmniej u 5% producentów surowca tytoniowego.
3. W przypadku gdy z wykonanych czynności kontrolnych wynika, że informacje
zawarte w rejestrze, o którym mowa w art. 40ha, są niezgodne ze stanem faktycznym,
dyrektor oddziału terenowego Krajowego Ośrodka dokonuje z urzędu zmian w tym
rejestrze oraz informuje producenta surowca tytoniowego o dokonaniu tych zmian.

Art. 40hi. 1. Dyrektor oddziału terenowego Krajowego Ośrodka wydaje, w
drodze decyzji, nakaz zniszczenia uprawy tytoniu na koszt podmiotu prowadzącego tę
uprawę, w przypadku gdy podmiot ten uprawia tytoń bez uzyskania wpisu do rejestru,
o którym mowa w art. 40ha. Decyzja ta podlega natychmiastowemu wykonaniu.
2. Zniszczenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się pod nadzorem osoby
upoważnionej przez Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka do wykonywania
czynności kontrolnych.
3. W przypadku gdy stwierdzona w wyniku wykonywania czynności kontrolnych
powierzchnia uprawy tytoniu jest większa co najmniej o 10% od powierzchni
zgłoszonej przez producenta surowca tytoniowego w informacji, o której mowa w art.
40hc ust. 1 pkt 7 lit. a, dyrektor oddziału terenowego Krajowego Ośrodka wydaje, w
drodze decyzji, nakaz zniszczenia uprawy tytoniu na powierzchni przekraczającej
powierzchnię zgłoszoną do Krajowego Ośrodka, w danym roku uprawy, na koszt
podmiotu prowadzącego uprawę. Do zniszczenia uprawy tytoniu stosuje się przepis ust. 2.
4. Zniszczenie uprawy tytoniu w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3,
odbywa się przez zaoranie, przekopanie gruntu albo w inny sposób, który zapewni
skuteczne zniszczenie tej uprawy.
5. Z czynności zniszczenia uprawy tytoniu osoba upoważniona przez Dyrektora
Generalnego Krajowego Ośrodka do wykonywania czynności kontrolnych sporządza
protokół. Do protokołu zniszczenia uprawy tytoniu w przypadkach, o których mowa
w ust. 1 i 3, przepisy art. 40hd ust. 5–14 stosuje się odpowiednio.

Art. 40i. 1. Kto jako pierwszy nabywca będący przetwórcą lub dystrybutorem
nabywa, wbrew przepisom art. 38q ust. 1 lub 1a, bez pisemnej umowy lub bez umowy
zawartej w formie dokumentowej albo elektronicznej produkty rolne należące do
sektorów, o których mowa w art. 38q ust. 1, podlega karze pieniężnej w wysokości
10% zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od
towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 i 2491 oraz z 2018 r. poz. 62, 86 i 650) za
produkty nabyte bez pisemnej umowy lub bez umowy zawartej w formie
dokumentowej albo elektronicznej.
1a. Kto jako pierwszy nabywca będący przetwórcą lub dystrybutorem nabywa,
wbrew przepisom art. 38q ust. 1 lub 1a, produkty rolne należące do sektorów, o
których mowa w art. 38q ust. 1, na podstawie umowy niespełniającej warunków
określonych w art. 148 ust. 2 lit. c ppkt ii, iii, iv, v lub vi lub art. 168 ust. 4 lit. c ppkt
ii, iii, iv, v lub vi rozporządzenia nr 1308/2013, podlega karze pieniężnej w wysokości
1% zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od
towarów i usług za produkty nabyte wskutek takiej umowy – za każdy niespełniony warunek.
1b. Kto jako pierwszy nabywca będący przetwórcą lub dystrybutorem nabywa,
wbrew przepisom art. 38q ust. 1 lub 1a, produkty rolne należące do sektorów, o
których mowa w art. 38q ust. 1, na podstawie umowy niespełniającej warunków określonych w:
1) art. 148 ust. 2 lit. a i c ppkt i rozporządzenia nr 1308/2013 – w przypadku
produktów rolnych należących do sektora, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. p
rozporządzenia nr 1308/2013, wyłącznie w zakresie mleka surowego,
2) art. 168 ust. 4 lit. a i c ppkt i rozporządzenia nr 1308/2013 – w przypadku
produktów rolnych należących do sektorów, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit.
a, f, h, i, n, o, q, r, s oraz t rozporządzenia nr 1308/2013
– podlega karze pieniężnej w wysokości 4% zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1
ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług za produkty nabyte
wskutek takiej umowy – za każdy niespełniony warunek.
1c. Kto jako pierwszy nabywca będący przetwórcą lub dystrybutorem nabywa,
wbrew przepisom art. 38q ust. 1 lub 1a, produkty rolne należące do sektorów, o
których mowa w art. 38q ust. 1, na podstawie umowy niespełniającej warunków określonych w art. 125 lub art. 127 rozporządzenia nr 1308/2013 oraz w załączniku X lub XI do tego rozporządzenia, z wyjątkiem warunku określonego w punkcie I pkt 1 tych załączników – w przypadku produktów rolnych należących do sektora, o którym
mowa w art. 1 ust. 2 lit. c rozporządzenia nr 1308/2013, wyłącznie w zakresie buraków
cukrowych, podlega karze pieniężnej w wysokości 5% zapłaty w rozumieniu art. 29a
ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług za produkty nabyte
wskutek takiej umowy.
1d. W przypadku gdy umowa, o której mowa w art. 38q ust. 1 i 1a, nie spełnia
więcej niż jednego z warunków wymienionych w ust. 1a i 1b, kary pieniężne sumują
się, z tym że wysokość kary pieniężnej nie może przekroczyć 5% zapłaty w
rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i
usług za produkty nabyte wskutek takiej umowy.
2. Nie mają wpływu na obowiązek uiszczenia kary pieniężnej i jej wysokość
odstąpienie od umowy oraz czynności mające na celu zmniejszenie wartości umowy,
w szczególności obniżenie ceny z tytułu wad produktów i wystawienie faktury korygującej.

Art. 40j. 1. Kary pieniężne, o których mowa w:
1) art. 40i ust. 1–1c,
2) art. 8 rozporządzenia 2017/40, w odniesieniu do pomocy, o której mowa w art.
38u ust. 1 pkt 2
– wymierza, w drodze decyzji administracyjnej, dyrektor oddziału terenowego
Krajowego Ośrodka właściwy według miejsca siedziby lub zamieszkania nabywcy
albo wnioskodawcy.
2. Egzekucja nałożonych kar pieniężnych następuje w trybie przepisów o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
3. Kary pieniężne stanowią dochód budżetu państwa i są wpłacane na rachunek
bankowy Krajowego Ośrodka, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o
nałożeniu kary stała się ostateczna.

Art. 40k. 1. Kto, będąc producentem surowca tytoniowego, nie przekazuje
informacji, o których mowa w art. 40hc ust. 1, albo przekazuje te informacje po upływie terminu lub przekazuje informacje niepełne lub niezgodne ze stanem faktycznym, podlega karze grzywny.
2. Nie podlega karze kto, będąc producentem surowca tytoniowego, w
przekazanej informacji, o której mowa w art. 40hc ust. 1 pkt 1 i pkt 7 lit. a, podał
powierzchnię uprawy poszczególnych grup odmian tytoniu, która różni się nie więcej
niż o 5% od rzeczywistej powierzchni upraw ustalonej w wyniku kontroli.
3. Nie podlega karze ten, w odniesieniu do którego wydano decyzję o zniszczeniu
uprawy tytoniu i dokonano tego zniszczenia w przypadku, o którym mowa w art. 40hi ust. 3.

Art. 40l. Orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 40k, następuje w trybie
przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o
wykroczenia (Dz. U. z 2018 r. poz. 475).

Ustawa o organizacji niektórych rynków rolnych art. 40

DODAJ