Wejscie w życie: 9 maja 2000
Ostatnia Zmiana: 1 lipca 2020
art. 1.
więcej
1) ochrony języka polskiego;
2) używania języka polskiego w realizacji zadań publicznych;
3) używania języka polskiego w obrocie oraz przy wykonywaniu przepisów z
zakresu prawa pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
art. 2.
więcej
1) przepisów ustaw o stosunku państwa do kościołów i innych związków
wyznaniowych, w szczególności dotyczących uprawiania kultu i praktyk
religijnych;
2) praw mniejszości narodowych i etnicznych oraz społeczności posługującej się
językiem regionalnym.
art. 3.
więcej
1) dbaniu o poprawne używanie języka i doskonaleniu sprawności językowej jego
użytkowników oraz na stwarzaniu warunków do właściwego rozwoju języka
jako narzędzia międzyludzkiej komunikacji;
2) przeciwdziałaniu jego wulgaryzacji;
3) szerzeniu wiedzy o nim i jego roli w kulturze;
4) upowszechnianiu szacunku dla regionalizmów i gwar, a także przeciwdziałaniu
ich zanikowi;
5) promocji języka polskiego w świecie;
6) wspieraniu nauczania języka polskiego w kraju i za granicą.
2. Do ochrony języka polskiego są obowiązane wszystkie organy władzy
publicznej oraz instytucje i organizacje uczestniczące w życiu publicznym.
3. (uchylony)
art. 4.
więcej
1) konstytucyjnych organów państwa;
2) organów jednostek samorządu terytorialnego i podległych im instytucji w
zakresie, w jakim wykonują zadania publiczne;
3) terenowych organów administracji publicznej;
4) instytucji powołanych do realizacji określonych zadań publicznych;
5) organów, instytucji i urzędów podległych organom wymienionym w pkt 1 i pkt
3, powołanych w celu realizacji zadań tych organów, a także organów
państwowych osób prawnych w zakresie, w jakim wykonują zadania publiczne;
6) organów samorządu innego niż samorząd terytorialny oraz organów organizacji
społecznych, zawodowych, spółdzielczych i innych podmiotów wykonujących
zadania publiczne.
art. 5.
więcej
Rzeczypospolitej Polskiej dokonują wszelkich czynności urzędowych oraz składają
oświadczenia woli w języku polskim, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do oświadczeń woli, podań i innych
pism składanych organom, o których mowa w art. 4.
art. 6.
więcej
powinny mieć polską wersję językową, stanowiącą podstawę wykładni, chyba że
przepisy szczególne stanowią inaczej.
art. 7.
więcej
konsumentów oraz przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa pracy używa się
języka polskiego, jeżeli:
1) konsument lub osoba świadcząca pracę ma miejsce zamieszkania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w chwili zawarcia umowy oraz
2) umowa ma być wykonana lub wykonywana na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obrocie bez udziału konsumentów
używa się języka polskiego, jeżeli obrót ten jest wykonywany przez podmioty, o
których mowa w art. 4.
3. Przepisy ustawy stosuje się do dokumentów i informacji, których obowiązek
sporządzenia lub podania wynika z odrębnych przepisów.
Art. 7a. 1. Obowiązek używania języka polskiego w zakresie, o którym mowa w
art. 7, dotyczy w szczególności nazewnictwa towarów i usług, ofert, warunków
gwarancji, faktur, rachunków i pokwitowań, jak również ostrzeżeń i informacji dla
konsumentów wymaganych na podstawie innych przepisów, instrukcji obsługi oraz
informacji o właściwościach towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 3. Obowiązek
używania języka polskiego w informacjach o właściwościach towarów i usług dotyczy
też reklam.
2. Obcojęzyczne opisy towarów i usług oraz obcojęzyczne oferty, ostrzeżenia i
informacje dla konsumentów wymagane na podstawie innych przepisów w zakresie,
o którym mowa w art. 7, muszą być jednocześnie sporządzone w polskiej wersji
językowej, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Nie wymagają opisu w języku polskim ostrzeżenia i informacje dla
konsumentów wymagane na podstawie innych przepisów, instrukcje obsługi oraz
informacje o właściwościach towarów, jeżeli są wyrażone w powszechnie zrozumiałej
formie graficznej; jeżeli formie graficznej towarzyszy opis, to opis ten powinien być
sporządzony w języku polskim.
Art. 7b. Kontrolę używania języka polskiego w zakresie, o którym mowa
w art. 7 i art. 7a, sprawują, odpowiednio do zakresu swoich zadań, Prezes Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Inspekcja Handlowa, Inspekcja Jakości
Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych oraz powiatowy (miejski) rzecznik
konsumentów, jak również Państwowa Inspekcja Pracy.
art. 8.
więcej
szczególności umowy z udziałem konsumentów i umowy z zakresu prawa pracy,
sporządza się w języku polskim, z zastrzeżeniem ust. 1b.
1a. Dokumenty w zakresie, o którym mowa w art. 7, mogą być jednocześnie
sporządzone w wersji lub wersjach obcojęzycznych. Podstawą ich wykładni jest
wersja w języku polskim, jeżeli osoba świadcząca pracę lub konsument są
obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej.
1b. Umowa o pracę lub inny dokument wynikający z zakresu prawa pracy, a
także umowa, której stroną jest konsument lub inne niż umowa dokumenty stosowane
w obrocie z udziałem konsumentów, mogą być sporządzone w języku obcym na
wniosek osoby świadczącej pracę lub konsumenta, władających tym językiem,
niebędących obywatelami polskimi, pouczonych uprzednio o prawie do sporządzenia
umowy lub innego dokumentu w języku polskim.
2. (utracił moc)
3. (utracił moc)
4. Do umów z udziałem konsumentów zawartych w następstwie ich sporządzenia
z naruszeniem ust. 1 stosuje się odpowiednio art. 74 § 1 zdanie pierwsze oraz art. 74
§ 2 Kodeksu cywilnego.
5. Umowa o świadczenie usług drogą elektroniczną, określonych w ustawie z
dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2019 r. poz.
123 i 730), sporządzona w języku obcym, zawarta z usługodawcą, który nie jest osobą
fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
osobą prawną bądź jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, prowadzącą działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, może stanowić uprawdopodobnienie faktu dokonania czynności prawnej, o którym mowa w
art. 74 § 2 Kodeksu cywilnego.
art. 9.
więcej
dyplomowych w szkołach publicznych i niepublicznych wszystkich typów oraz w
placówkach oświatowych i innych instytucjach edukacyjnych, chyba że przepisy
szczególne stanowią inaczej.
art. 10.
więcej
publicznej, a także przeznaczone do odbioru publicznego oraz w środkach transportu
publicznego sporządza się w języku polskim.
2. Nazwom i tekstom w języku polskim mogą towarzyszyć wersje w przekładzie
na język obcy w wypadkach i granicach określonych w rozporządzeniu ministra
właściwego do spraw administracji publicznej.
art. 11.
więcej
1) nazw własnych;
2) obcojęzycznych dzienników, czasopism, książek oraz programów
komputerowych, z wyjątkiem ich opisów i instrukcji;
3) kształcenia i działalności naukowej w uczelniach, szkół i klas z obcym językiem
wykładowym lub dwujęzycznych, nauczycielskich kolegiów języków obcych,
nauczania innych przedmiotów oraz szkół doktorskich i działalności naukowej w
innych podmiotach, jeżeli jest to zgodne z przepisami szczególnymi;
4) twórczości naukowej i artystycznej;
5) zwyczajowo stosowanej terminologii naukowej i technicznej;
6) znaków towarowych, nazw handlowych oraz oznaczeń pochodzenia towarów i
usług;
7) norm wprowadzanych w języku oryginału zgodnie z przepisami o normalizacji.
Art. 11a. 1. Cudzoziemiec lub obywatel polski na stałe zamieszkały za granicą
może uzyskać urzędowe poświadczenie znajomości języka polskiego jako obcego po
zdaniu egzaminu z języka polskiego jako obcego, zwanego dalej „egzaminem”.
2. Urzędowym poświadczeniem znajomości języka polskiego jako obcego jest
certyfikat znajomości języka polskiego, zwany dalej „certyfikatem”, wydawany przez Państwową Komisję do spraw Poświadczania Znajomości Języka Polskiego jako Obcego, zwaną dalej „Komisją”.
3. Certyfikat poświadcza znajomość języka polskiego jako obcego na jednym z
następujących poziomów biegłości językowej:
1) A1, A2, B1, B2, C1 i C2 – w grupie dostosowanej do potrzeb osób dorosłych,
2) A1, A2, B1 i B2 – w grupie dostosowanej do potrzeb dzieci i młodzieży
– przy czym poziom oznaczony jako A1 jest najniższym poświadczanym poziomem
biegłości językowej, a poziom oznaczony jako C2 jest najwyższym poświadczanym
poziomem biegłości językowej.
4. Osoba, o której mowa w ust. 1, będąca absolwentem szkoły wyższej, która
ukończyła studia w języku polskim, albo szkoły ponadgimnazjalnej lub szkoły
ponadpodstawowej, która posiada świadectwo dojrzałości, działających w systemie
edukacji Rzeczypospolitej Polskiej, po złożeniu wniosku i uiszczeniu opłaty za
wydanie certyfikatu otrzymuje certyfikat bez konieczności zdawania egzaminu.
5. W celu wydania certyfikatu osobie, o której mowa w ust. 4, przetwarza się
następujące dane:
1) imię i nazwisko;
2) datę urodzenia;
3) płeć;
4) adres do korespondencji;
5) adres poczty elektronicznej, jeżeli posiada.
6. Poziom biegłości językowej określa się zgodnie z poziomem zdanego
egzaminu, a w przypadku absolwentów, o których mowa w ust. 4, zgodnie z
poświadczonym poziomem znajomości języka polskiego jako obcego.
Art. 11b. 1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki po
zasięgnięciu opinii Komisji nadaje, w drodze decyzji administracyjnej, uprawnienie
do organizowania egzaminów z języka polskiego jako obcego na określonym
poziomie biegłości językowej na wniosek:
1) polskiej albo zagranicznej szkoły wyższej prowadzącej studia w zakresie filologii
polskiej;
2) polskiego albo zagranicznego podmiotu, który od co najmniej trzech lat prowadzi
lektoraty lub zajęcia w zakresie nauczania języka polskiego lub języka polskiego
jako obcego albo inne zajęcia dydaktyczne w języku polskim.
2. Uprawnienie do organizowania egzaminu na określonym poziomie biegłości
językowej nadaje się na okres dwóch lat.
3. Na wniosek podmiotu uprawnionego do organizowania egzaminu na
określonym poziomie biegłości językowej, zwanego dalej „podmiotem
uprawnionym”, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki może
nadawać uprawnienia do organizowania egzaminu na tym poziomie na kolejne okresy
nie dłuższe niż pięć lat.
4. Listę podmiotów uprawnionych oraz informacje o terminach i miejscach
przeprowadzania egzaminów publikuje się w Biuletynie Informacji Publicznej na
stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki.
Art. 11c. Podmiot uprawniony jest obowiązany do:
1) zapewnienia odpowiedniego składu komisji egzaminacyjnej;
2) zapewnienia warunków lokalowych i technicznych niezbędnych do
przeprowadzenia egzaminu bez zakłóceń, umożliwiających samodzielne
rozwiązywanie zadań przez osoby przystępujące do egzaminów i sprawdzenie
umiejętności rozumienia ze słuchu, z uwzględnieniem potrzeb osób
niepełnosprawnych;
3) zabezpieczenia materiałów związanych z egzaminem przed nieuprawnionym
ujawnieniem;
4) poddania się wizytacji, o której mowa w art. 11l;
5) ponownego przeprowadzenia egzaminu w innym terminie na własny koszt, w
przypadku gdy egzamin został przerwany na skutek zakłócenia prawidłowego
przebiegu egzaminu przez członków komisji egzaminacyjnej;
6) zapewnienia, na wniosek osoby, która przystąpiła do egzaminu, wglądu do
sprawdzonej i ocenionej pracy egzaminacyjnej;
7) upowszechniania informacji o zasadach poświadczania znajomości języka
polskiego jako obcego, a także o terminach przeprowadzania egzaminów.
Art. 11d. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki może na
wniosek Komisji cofnąć, w drodze decyzji administracyjnej, uprawnienie do
organizowania egzaminu w przypadku:
1) naruszenia przez podmiot uprawniony zasad lub warunków organizowania i
przeprowadzania egzaminu;
2) niewykonania przez podmiot uprawniony zaleceń wydanych przez Komisję;
3) odmowy poddania się przez podmiot uprawniony wizytacji, o której mowa w art. 11l.
Art. 11e. 1. W celu przeprowadzenia egzaminu na określonym poziomie
biegłości językowej podmiot uprawniony powołuje komisję egzaminacyjną.
2. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzi:
1) przewodniczący będący egzaminatorem wpisanym na listę, o której mowa w art.
11f ust. 1;
2) co najmniej dwóch członków posiadających:
a) dyplom ukończenia studiów wyższych w zakresie filologii polskiej ze
specjalnością nauczanie języka polskiego jako obcego, potwierdzający
uzyskanie kwalifikacji drugiego stopnia, lub równorzędny lub
b) dyplom ukończenia studiów wyższych w zakresie filologii polskiej lub
neofilologii, potwierdzający uzyskanie kwalifikacji drugiego stopnia, lub
równorzędny oraz ukończone studia podyplomowe w zakresie nauczania
języka polskiego jako obcego, lub
c) dyplom ukończenia studiów wyższych w zakresie neofilologii,
potwierdzający uzyskanie kwalifikacji drugiego stopnia, lub równorzędny
oraz co najmniej dwuletnie doświadczenie w nauczaniu języka polskiego
lub języka polskiego jako obcego.
3. W przypadku gdy liczba osób przystępujących do egzaminu na danym
poziomie biegłości językowej przekracza dwadzieścia, w skład komisji
egzaminacyjnej powołuje się dodatkowego członka na każde rozpoczęte kolejne
dziesięć osób.
Art. 11f. 1. Komisja prowadzi listę egzaminatorów uprawnionych do
sprawowania funkcji przewodniczącego komisji egzaminacyjnej.
2. Na wniosek osoby, która:
1) posiada dyplom ukończenia studiów wyższych w zakresie filologii polskiej ze
specjalnością nauczanie języka polskiego jako obcego, potwierdzający uzyskanie
kwalifikacji drugiego stopnia, lub równorzędny lub dyplom ukończenia studiów
wyższych w zakresie filologii polskiej lub neofilologii, potwierdzający
uzyskanie kwalifikacji drugiego stopnia, lub równorzędny i ukończone studia
podyplomowe w zakresie nauczania języka polskiego jako obcego,
2) posiada co najmniej trzyletnie doświadczenie w nauczaniu języka polskiego jako
obcego uzyskane w okresie pięciu lat przed dniem złożenia wniosku,
3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo popełnione umyślnie
lub umyślne przestępstwo skarbowe,
4) ukończyła szkolenie dla kandydatów na egzaminatorów
– Komisja dokonuje wpisu na listę, o której mowa w ust. 1.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię i nazwisko;
2) datę i miejsce urodzenia;
3) adres do korespondencji;
4) numer telefonu;
5) numer PESEL – a w przypadku jego braku – rodzaj, serię i numer dokumentu
potwierdzającego tożsamość;
6) wskazanie zasięgu terytorialnego działalności.
4. Komisja skreśla egzaminatora z listy, o której mowa w ust. 1:
1) na jego wniosek;
2) w przypadku skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo popełnione
umyślnie lub umyślne przestępstwo skarbowe;
3) w przypadku nieusprawiedliwionego niestawiennictwa na egzaminie;
4) w przypadku naruszenia przez egzaminatora warunków lub trybu
przeprowadzania egzaminu mającego wpływ na wynik egzaminu.
5. Imiona, nazwiska oraz zasięg terytorialny działalności egzaminatorów
wpisanych na listę, o której mowa w ust. 1, publikuje się w Biuletynie Informacji
Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw szkolnictwa
wyższego i nauki.
Art. 11g. 1. Podmiot uprawniony dokonuje rejestracji osób zamierzających
przystąpić do egzaminu.
2. Podmiot uprawniony jest obowiązany do wprowadzenia danych osób
zamierzających przystąpić do egzaminu do elektronicznej bazy prowadzonej przez
Komisję. Podmiot uprawniony ma dostęp do wprowadzonych przez siebie danych w
celu zapewnienia odpowiedniego składu komisji egzaminacyjnych oraz warunków
lokalowych odpowiednich do przeprowadzenia egzaminu.
3. W celu dokonania rejestracji przetwarza się następujące dane osób
zamierzających przystąpić do egzaminu:
1) imię i nazwisko;
2) datę urodzenia;
3) płeć;
4) adres do korespondencji;
5) adres poczty elektronicznej, jeżeli osoba zamierzająca przystąpić do egzaminu
go posiada.
4. Warunkiem rejestracji jest uiszczenie podmiotowi uprawnionemu opłaty za
przystąpienie do egzaminu.
5. Opłata za przystąpienie do egzaminu nie może być wyższa niż równowartość
w walucie kraju, w którym egzamin jest przeprowadzany:
1) 90 euro – w odniesieniu do poziomów A1, A2, B1 i B2 w grupie dostosowanej
do potrzeb dzieci i młodzieży;
2) 120 euro – w odniesieniu do poziomów A1 i A2 w grupie dostosowanej do
potrzeb osób dorosłych;
3) 150 euro – w odniesieniu do poziomów B1 i B2 w grupie dostosowanej do
potrzeb osób dorosłych;
4) 180 euro – w odniesieniu do poziomów C1 i C2 w grupie dostosowanej do
potrzeb osób dorosłych.
6. Opłata za wydanie certyfikatu osobie, o której mowa w art. 11a ust. 4, stanowi
równowartość w złotych 20 euro.
7. Podmiot uprawniony przekazuje Komisji za każdą zarejestrowaną osobę 20%
maksymalnej wysokości opłaty określonej w ust. 5 oraz równowartość w złotych 20
euro za wydanie certyfikatu. Przekazane opłaty stanowią dochód budżetu państwa i
podlegają zwrotowi, jeżeli egzamin nie odbył się z przyczyn niezawinionych przez
podmiot uprawniony.
8. W przypadku uiszczania opłat, o których mowa w ust. 4 i 6, w złotych,
równowartość danej kwoty w euro oblicza się przy zastosowaniu średniego kursu euro
ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego
miesiąc, w którym opłata jest uiszczana.
9. W przypadku organizowania egzaminu przez podmiot uprawniony za granicą
opłaty, o których mowa w ust. 7, są przekazywane w euro.
10. W przypadku odstąpienia podmiotu uprawnionego od przeprowadzenia
egzaminu, podmiot uprawniony informuje Komisję oraz osoby zarejestrowane do
udziału w tym egzaminie o odstąpieniu od przeprowadzenia egzaminu oraz zwraca
opłaty, o których mowa w ust. 4.
11. W przypadku gdy egzamin nie odbył się z przyczyn niezawinionych przez
podmiot uprawniony, podmiot ten zwraca opłaty przekazane przez osoby
zarejestrowane do udziału w tym egzaminie.
Art. 11h. 1. Egzamin jest przeprowadzany w terminie określonym w
harmonogramie sesji egzaminacyjnych ustalonym przez Komisję.
2. Egzamin jest przeprowadzany po otrzymaniu opłat, o których mowa w art. 11g
ust. 7, na podstawie zestawów zadań egzaminacyjnych ustalonych przez Komisję.
3. Egzamin składa się z części pisemnej i części ustnej. Wynik egzaminu jest
ustalany na podstawie liczby uzyskanych punktów z części pisemnej i ustnej i
przedstawiany jest w procentach w suplemencie do certyfikatu.
4. Osoba, która przystąpiła do egzaminu, może w terminie 21 dni od dnia
otrzymania informacji o wyniku egzaminu złożyć do Komisji wniosek o ponowne
sprawdzenie części pisemnej egzaminu. Wysokość opłaty za rozpatrzenie wniosku
wynosi 20 euro albo równowartość tej kwoty w złotych. Przepis art. 11g ust. 8 stosuje
się odpowiednio.
Art. 11i. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania określi, w
drodze rozporządzenia:
1) zakres informacji objętych wnioskiem o nadanie uprawnienia do organizowania
egzaminu na określonym poziomie biegłości językowej oraz wykaz
dokumentów, które dołącza się do wniosku, uwzględniając dane niezbędne do
zweryfikowania, czy wnioskodawca spełnia wymagania dotyczące nadania tego
uprawnienia;
2) sposób rejestracji osób zamierzających przystąpić do egzaminu, uwzględniając
konieczność zapewnienia bezpieczeństwa przetwarzanych danych;
3) sposób przekazywania zestawów zadań egzaminacyjnych, uwzględniając
konieczność ich zabezpieczenia przed dostępem osób nieuprawnionych;
4) szczegółowe warunki, sposób i tryb przeprowadzania egzaminów oraz sposób
dokonywania oceny egzaminów i jej weryfikacji, uwzględniając konieczność
zapewnienia jednolitego standardu przeprowadzania egzaminów i wiarygodności
ich wyników;
5) szczegółowe warunki lokalowe i techniczne niezbędne do przeprowadzenia
egzaminu, uwzględniając konieczność zapewnienia sprawnego i niezakłóconego
przebiegu egzaminu, w tym osobom niepełnosprawnym;
6) organizację pracy komisji egzaminacyjnych, uwzględniając konieczność
zapewnienia bezstronności komisji egzaminacyjnej i ustalania wyników
egzaminu bez zbędnej zwłoki;
7) standardy wymagań odnoszących się do poszczególnych poziomów biegłości
językowej w zakresie języka polskiego jako obcego, uwzględniając
zróżnicowanie poziomów biegłości językowej zgodne z zasadami praktyki
międzynarodowej;
8) poziomy biegłości językowej poświadczane osobom, o których mowa w art. 11a
ust. 4, uwzględniając rodzaj ukończonej szkoły;
9) zakres informacji objętych wnioskiem, o którym mowa w art. 11a ust. 4,
uwzględniając dane niezbędne do zweryfikowania, czy wnioskodawca spełnia
wymagania do otrzymania certyfikatu bez konieczności zdawania egzaminu;
10) wzór certyfikatu oraz wzór suplementu do certyfikatu, uwzględniając
konieczność zawarcia w nich danych niezbędnych do poświadczenia znajomości
języka polskiego jako obcego na określonym poziomie biegłości językowej.
Art. 11j. 1. W skład Komisji wchodzi czternastu członków powoływanych przez
ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki na czteroletnią kadencję,
w tym:
1) dziewięciu specjalistów w zakresie nauczania języka polskiego lub języka
polskiego jako obcego;
2) specjalista w zakresie nauczania języka polskiego lub języka polskiego jako
obcego zgłoszony przez Radę Języka Polskiego;
3) po jednym przedstawicielu ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego
i nauki, ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, ministra
właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego oraz ministra
właściwego do spraw zagranicznych.
2. Członkiem Komisji nie może być osoba skazana prawomocnym wyrokiem za
przestępstwo popełnione umyślnie lub umyślne przestępstwo skarbowe.
3. Ta sama osoba nie może sprawować funkcji członka Komisji dłużej niż przez
dwie kolejne kadencje.
4. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki odwołuje członka
Komisji w przypadku:
1) złożenia przez niego rezygnacji;
2) skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo popełnione umyślnie lub
umyślne przestępstwo skarbowe;
3) utraty zdolności do pełnienia obowiązków na skutek długotrwałej choroby
trwającej co najmniej 6 miesięcy;
4) niewypełniania albo nienależytego wypełniania obowiązków.
5. W przypadku konieczności uzupełnienia składu Komisji minister właściwy do
spraw szkolnictwa wyższego i nauki powołuje nowego członka Komisji na okres do
końca danej kadencji. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio. Do sprawowania
funkcji członka Komisji przez niepełną kadencję nie stosuje się przepisu ust. 3.
6. Członek Komisji:
1) podlega wyłączeniu z postępowania w sprawie nadania uprawnienia do
organizowania egzaminu, w przypadku gdy to postępowanie dotyczy podmiotu,
w którym ten członek, jego małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego
stopnia lub osoba, z którą ten członek pozostaje faktycznie we wspólnym
pożyciu, są zatrudnieni albo pozostają z tym podmiotem w takim stosunku
prawnym, że wynik postępowania może mieć wpływ na prawa i obowiązki tych
osób;
2) nie może pełnić funkcji wizytatora.
7. Przewodniczącemu i sekretarzowi Komisji przysługuje miesięczne
wynagrodzenie. Pozostałym członkom Komisji przysługuje wynagrodzenie za udział
w posiedzeniach Komisji.
8. Wynagrodzenie:
1) miesięczne przewodniczącego i sekretarza Komisji nie może być wyższe niż
50%,
2) za udział w posiedzeniach pozostałych członków Komisji nie może być wyższe
niż 15%
– stawki minimalnego miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego przewidzianego dla
stanowiska profesora w uczelni publicznej, o której mowa w ustawie z dnia 20 lipca
2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.).
9. Wynagrodzenie nie przysługuje członkom Komisji będącym członkami
korpusu służby cywilnej, którzy sprawują funkcję członka Komisji w ramach
obowiązków służbowych.
10. Członkom Komisji przysługuje zwrot kosztów podróży na zasadach
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040 i 1043).
Art. 11k. 1. Do zadań Komisji należy koordynowanie i zapewnienie
prawidłowego funkcjonowania systemu poświadczania znajomości języka polskiego
jako obcego, w tym:
1) opiniowanie wniosków o nadanie uprawnień do organizowania egzaminów;
2) występowanie do ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki z
wnioskiem o cofnięcie uprawnień do organizowania egzaminów;
3) dokonywanie wpisów na listę egzaminatorów, o której mowa w art. 11f ust. 1;
4) organizowanie szkoleń dla kandydatów ubiegających się o wpis na listę
egzaminatorów, o której mowa w art. 11f ust. 1;
5) ustalanie harmonogramu sesji egzaminacyjnych;
6) ustalanie zestawów zadań egzaminacyjnych;
7) badanie prawidłowości oceny prac egzaminacyjnych dokonanej przez członków
komisji egzaminacyjnych;
8) nadzór nad zapewnieniem prawidłowego przebiegu egzaminów, w tym ocena
przebiegu egzaminów i działalności komisji egzaminacyjnych, oraz zapewnienie
wizytacji egzaminów;
9) wydawanie certyfikatów;
10) dokonywanie okresowej analizy funkcjonowania systemu poświadczania
znajomości języka polskiego jako obcego i formułowanie dla ministra
właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki rekomendacji – z własnej
inicjatywy albo na wniosek tego ministra;
11) rozpatrywanie wniosków o ponowne sprawdzenie części pisemnej egzaminu.
2. Komisja przeprowadza szkolenia dla osób ubiegających się o wpis na listę
egzaminatorów, o której mowa w art. 11f ust. 1. Szkolenie może zostać
przeprowadzone z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość.
3. Działalność Komisji jest finansowana z części budżetu państwa, której
dysponentem jest minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki.
Art. 11l. 1. Komisja może zlecić wizytację egzaminu, która obejmuje
weryfikację prawidłowości przeprowadzenia egzaminu, w tym zabezpieczenia
zestawów zadań egzaminacyjnych przed dostępem osób nieuprawnionych,
zapewnienia niezbędnych do przeprowadzenia egzaminu warunków lokalowych i technicznych, warunków oceniania prac egzaminacyjnych i pracy komisji egzaminacyjnej, oraz weryfikację realizacji zaleceń wydanych przez Komisję.
2. Wizytatorem może być osoba, która posiada dyplom ukończenia studiów
wyższych w zakresie filologii polskiej ze specjalnością nauczanie języka polskiego
jako obcego, potwierdzający uzyskanie kwalifikacji drugiego stopnia, lub
równorzędny albo dyplom ukończenia studiów wyższych w zakresie filologii polskiej
lub neofilologii, potwierdzający uzyskanie kwalifikacji drugiego stopnia, lub
równorzędny i ukończone studia podyplomowe w zakresie nauczania języka polskiego
jako obcego.
3. Komisja może przeprowadzać szkolenia dla wizytatorów. Szkolenia mogą
zostać przeprowadzone z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość.
4. Wizytator jest uprawniony do:
1) wizytowania pomieszczeń, w których są przeprowadzane egzaminy;
2) obserwowania przebiegu egzaminów, w tym pracy członków komisji
egzaminacyjnej;
3) przerwania egzaminu w przypadku naruszenia przez przewodniczącego,
członków komisji egzaminacyjnej lub przez osoby przystępujące do egzaminu
warunków lub trybu przeprowadzania egzaminu, mogącego mieć wpływ na
wynik tego egzaminu;
4) żądania informacji, wyjaśnień i udostępnienia dokumentacji związanych z
przeprowadzanym egzaminem.
5. Z wizytacji jest sporządzany protokół, zawierający:
1) imiona i nazwiska osób przeprowadzających wizytację;
2) imiona i nazwiska członków komisji egzaminacyjnej;
3) oznaczenie podmiotu uprawnionego i jego adres;
4) opis przebiegu egzaminu, w tym stwierdzonych nieprawidłowości, a także
wnioski i rekomendacje w tym zakresie;
5) datę rozpoczęcia i zakończenia wizytacji;
6) datę i miejsce sporządzenia protokołu.
6. Wizytator przedstawia protokół wizytacji podmiotowi uprawnionemu oraz
Komisji w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia wizytacji.
7. Na podstawie protokołu wizytacji Komisja może wydać podmiotowi
uprawnionemu zalecenia, które ten podmiot jest obowiązany wykonać.
Art. 11m. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania określi, w
drodze rozporządzenia:
1) tryb wyłaniania kandydatów na członków Komisji, biorąc pod uwagę
konieczność sprawnego powołania wszystkich członków Komisji;
2) tryb działania oraz sposób zapewnienia obsługi administracyjnej i finansowej
Komisji, biorąc pod uwagę konieczność wykonywania zadań przez Komisję w
czasie umożliwiającym terminowe przeprowadzenie egzaminów, a także
zapewnienia sprawnego funkcjonowania i wykonywania jej zadań, w
szczególności w zakresie wydawania opinii w sprawie nadania uprawnienia do
organizowania egzaminu, przekazywania zestawów zadań egzaminacyjnych
podmiotom uprawnionym oraz wydawania certyfikatów;
3) wysokość wynagrodzenia przewodniczącego Komisji, członków Komisji oraz
sekretarza Komisji, biorąc pod uwagę zróżnicowanie sprawowanych funkcji i
nakładu pracy;
4) sposób badania prawidłowości oceny prac egzaminacyjnych dokonanej przez
członków komisji egzaminacyjnych, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia
wiarygodności wyników egzaminów;
5) tryb wyłaniania wizytatorów oraz tryb przeprowadzania wizytacji egzaminu,
biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia sprawnego i bezstronnego
przeprowadzania wizytacji;
6) tryb organizowania szkoleń dla kandydatów na egzaminatorów, biorąc pod
uwagę konieczność zapewnienia jednolitego standardu przeprowadzania
egzaminu;
7) wzór wniosku o wpis na listę egzaminatorów, o której mowa w art. 11f ust. 1,
uwzględniając dane niezbędne do identyfikacji wnioskodawcy oraz
zweryfikowania warunków, o których mowa w art. 11f ust. 2, uwzględniając
możliwość elektronicznego składania wniosków.
art. 12.
więcej
polskiego jest Rada Języka Polskiego, zwana dalej „Radą”, działająca jako komitet problemowy w rozumieniu art. 34 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. poz. 469, z późn. zm.).
2. Nie rzadziej niż co dwa lata Rada przedstawia Sejmowi i Senatowi
sprawozdanie o stanie ochrony języka polskiego w rozumieniu art. 3.
art. 13.
więcej
dziedzictwa narodowego, ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania,
ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki, Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów, Prezesa Polskiej Akademii Nauk lub z własnej
inicjatywy, wyraża, w drodze uchwały, opinie o używaniu języka polskiego w
działalności publicznej oraz w obrocie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z
udziałem konsumentów i przy wykonywaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
przepisów z zakresu prawa pracy oraz ustala zasady ortografii i interpunkcji języka
polskiego.
2. Towarzystwa naukowe, stowarzyszenia twórców i szkoły wyższe mogą
zwracać się do Rady w sprawach używania języka polskiego.
art. 14.
więcej
wypadku wystąpienia w toku czynności urzędowych istotnych wątpliwości
dotyczących użycia języka polskiego.
2. Producent, importer oraz dystrybutor towaru lub usługi, dla których w języku
polskim brak jest odpowiedniej nazwy, może wystąpić z wnioskiem do Rady o
udzielenie opinii co do odpowiedniej formy językowej dla oznaczenia tego towaru lub
usługi.
art. 15.
więcej
7a, w obrocie z udziałem konsumentów stosuje wyłącznie obcojęzyczne nazewnictwo
towarów lub usług albo sporządza wyłącznie w języku obcym oferty, ostrzeżenia i
informacje dla konsumentów wymagane na podstawie innych przepisów, instrukcje obsługi, informacje o właściwościach towarów lub usług, warunki gwarancji, faktury, rachunki lub pokwitowania, podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wbrew
przepisom art. 7 i art. 8, w obrocie lub przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa
pracy sporządza umowę lub inny dokument wyłącznie w języku obcym.
art. 16.
więcej
1) w art. 12 w ust. 1 w pkt 2 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem oraz dodaje pkt 3 w brzmieniu:
„3) dbać o poprawność języka i unikać używania wulgaryzmów.”;
2) w art. 25 w ust. 4 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
„Jest również obowiązany do dbania o poprawność języka materiałów prasowych oraz przeciwdziałania jego wulgaryzacji.”
art. 17.
więcej
1) w art. 18 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
„5. Nadawcy dbają o poprawność języka swoich programów i przeciwdziałają jego wulgaryzacji.”;
2) w art. 21 w ust. 1 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
„6a) upowszechnianie wiedzy o języku polskim,”.
art. 18.
więcej
języku urzędowania rządowych i samorządowych władz administracyjnych (Dz. U.
poz. 324).
art. 19.
więcej
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców