Wejscie w życie: 1 kwietnia 2001
Ostatnia Zmiana: 19 sierpnia 2020
art. 1.
więcej
wyspecjalizowanym organem kontroli powołanym do ochrony interesów i praw
konsumentów oraz interesów gospodarczych państwa.
2. Ustawa reguluje zadania i organizację Inspekcji, prawa i obowiązki
przedsiębiorców, zasady postępowania organów Inspekcji oraz prawa i obowiązki
pracowników Inspekcji.
3. Do postępowania przed organami Inspekcji w zakresie nieuregulowanym
ustawą stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
art. 2.
więcej
1) przedsiębiorcy – należy przez to rozumieć przedsiębiorcę w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 424 i 1086);
2) produkcie – należy przez to rozumieć dostarczaną przez przedsiębiorcę,
zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie, rzecz ruchomą przeznaczoną do użytku
konsumentów lub nadającą się do takiego użytku; produktem jest zarówno
rzecz nowa, jak i używana lub naprawiana bądź regenerowana; w rozumieniu
ustawy produktem nie są jednak rzeczy używane wprowadzane na rynek jako
antyki albo rzeczy wymagające naprawy lub remontu przed użyciem, jeżeli
dostarczający powiadomił konsumenta o właściwościach rzeczy;
2a) zasadniczych wymaganiach – należy przez to rozumieć zasadnicze
wymagania, o których mowa w art. 5 pkt 16 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2019 r. poz. 155 oraz z 2020 r. poz. 1339);
3) usługach – należy przez to rozumieć czynności świadczone przez
przedsiębiorców na rzecz ludności, przeznaczone dla celów konsumpcji
indywidualnej lub zbiorowej;
4) dokumentach normalizacyjnych – należy przez to rozumieć normy
i specyfikacje techniczne ustalające zasady, wytyczne lub charakterystyki
odnoszące się do różnych rodzajów działalności lub jej wyników oraz środki
i kryteria sprawdzania zgodności z nimi produktów i usług;
5) jakości – należy przez to rozumieć ogół właściwości produktów lub usług,
które wiążą się z ich zdolnością do zaspokajania stwierdzonych lub
przewidywanych potrzeb konsumenta;
6) konsumencie – należy przez to rozumieć konsumenta w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1145 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 875);
7) kontroli – należy przez to rozumieć zespół czynności wykonywanych w toku
postępowania kontrolnego w celu realizacji zadań i kompetencji określonych
w ustawie lub w przepisach odrębnych;
8) kontrolowanym – należy przez to rozumieć przedsiębiorcę, którego
działalność jest kontrolowana;
9) zabezpieczeniu – należy przez to rozumieć czynności wykonywane w celu
zachowania w niezmienionym stanie rzeczy lub dokumentów objętych
kontrolą albo w celu zabezpieczenia nienaruszalności pomieszczeń
kontrolowanego i środków przewozowych;
10) inspektorze – należy przez to rozumieć pracownika Inspekcji upoważnionego
do przeprowadzenia kontroli;
11) przedstawicielu – należy przez to rozumieć osobę uprawnioną do
reprezentowania kontrolowanego lub przez niego zatrudnioną przy
wykonywaniu czynności związanych z prowadzeniem działalności
gospodarczej.
art. 3.
więcej
1) kontrola legalności i rzetelności działania przedsiębiorców prowadzących
działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów odrębnych w zakresie
produkcji, handlu i usług;
1a) kontrola spełniania przez wyroby przeznaczone dla konsumentów
zasadniczych, szczegółowych lub innych wymagań w rozumieniu ustawy
z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności, z wyłączeniem
wyrobów podlegających kontroli innych właściwych organów;
1aa) kontrola spełniania przez wyroby przeznaczone dla konsumentów wymagań,
kontrola w zakresie stwarzania przez wyroby zagrożenia oraz kontrola
w zakresie niezgodności formalnych w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia
2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku (Dz. U. z 2019 r.
poz. 544 oraz z 2020 r. poz. 1086), z wyłączeniem wyrobów podlegających
kontroli innych właściwych organów;
1b) kontrola produktów w rozumieniu ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r.
o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. z 2016 r. poz. 2047 oraz z
2020 r. poz. 1337) w zakresie spełniania ogólnych wymagań dotyczących
bezpieczeństwa;
1c) kontrola substancji chemicznych, ich mieszanin, wyrobów i detergentów
przeznaczonych dla konsumentów, w zakresie określonym w przepisach
o substancjach chemicznych i ich mieszaninach;
1d) kontrola produktów związanych z energią wprowadzonych do obrotu lub
oddawanych do użytku, o których mowa w aktach delegowanych określonych
w wykazie ogłaszanym na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 14 września
2012 r. o etykietowaniu energetycznym produktów związanych z energią (Dz.
U. z 2020 r. poz. 378), z wyłączeniem produktów, o których mowa w
rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 1062/2010 z dnia 28 września
2010 r. uzupełniającym dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady
2010/30/UE w odniesieniu do etykiet efektywności energetycznej dla
telewizorów (Dz. Urz. UE L 314 z 30.11.2010, str. 64, z późn. zm.);
1e) kontrola pojazdów, przedmiotów wyposażenia lub części przeznaczonych dla
konsumentów w zakresie uzyskania przez producenta potwierdzenia spełnienia wymagań technicznych, o których mowa w art. 70c ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 110,
284, 568, 695, 1087 i 1517);
2) kontrola produktów znajdujących się w obrocie handlowym lub
przeznaczonych do wprowadzenia do takiego obrotu, z zastrzeżeniem ust. 2,
w tym w zakresie oznakowania i zafałszowań, oraz kontrola usług;
2a) kontrola przestrzegania przez dystrybutorów przepisów art. 37 i art. 39
ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym
i elektronicznym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1895 oraz z 2020 r. poz. 150, 284 i 875);
2b) kontrola przestrzegania przez sprzedawców detalicznych i sprzedawców
hurtowych przepisów art. 8, art. 9, art. 10 ust. 1, art. 11, art. 31 ust. 3, art. 48–50, art. 53 oraz art. 54 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach (Dz. U. z 2019 r. poz. 521 i 1403 oraz z 2020 r. poz. 150 i 284);
2c) kontrola przestrzegania przez przedsiębiorców, których działalność polega na
sprzedaży odbiorników cyfrowych, przepisów art. 6 ust. 1, 2 i 5 ustawy z dnia
30 czerwca 2011 r. o wdrożeniu naziemnej telewizji cyfrowej (Dz. U.
z 2016 r. poz. 649);
2d) przeprowadzanie kontroli, o której mowa w art. 168a ust. 1 pkt 2 ustawy
z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2020 r. poz.
1219, 1378 i 1565);
2da) przeprowadzanie kontroli, o której mowa w art. 168b ust. 1 ustawy z dnia 27
kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska;
2e) kontrola znakowania wprowadzonych do obrotu produktów GMO w
rozumieniu ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o mikroorganizmach i
organizmach genetycznie zmodyfikowanych (Dz. U. z 2019 r. poz. 706 oraz
z 2020 r. poz. 322), przeznaczonych dla konsumentów, z uwzględnieniem ust.
2, w tym pobieranie próbek i badanie próbek tych produktów w celu
identyfikacji w tych produktach organizmów genetycznie zmodyfikowanych;
2f) (uchylony)
2g) kontrola przestrzegania przez sprzedawców detalicznych i sprzedawców
hurtowych przepisów art. 4 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 98/2013 z dnia 15 stycznia 2013 r. w sprawie wprowadzania do obrotu i używania prekursorów materiałów wybuchowych (Dz. Urz.
UE L 39 z 09.02.2013, str. 1);
2h) kontrola przestrzegania przez przedsiębiorców prowadzących jednostki
handlu detalicznego lub hurtowego przepisów art. 40a, art. 41 i art. 42 ustawy
z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami
opakowaniowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 1114);
2i) kontrola przestrzegania przez dystrybutorów przepisów o produktach
kosmetycznych;
3) prowadzenie postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich;
4) organizowanie i prowadzenie stałych sądów polubownych;
5) prowadzenie poradnictwa konsumenckiego;
6) wykonywanie innych zadań określonych w ustawie lub przepisach odrębnych.
2. Kontrole, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 2e, nie obejmują kontroli jakości
handlowej artykułów rolno-spożywczych oraz kontroli jakości zdrowotnej środków
spożywczych określonych w przepisach odrębnych.
3. Zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, Inspekcja wykonuje w zakresie
niezastrzeżonym odrębnymi przepisami dla innych organów.
art. 4.
więcej
1) przedsiębiorców działających na terenach zamkniętych, podlegających
ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, Ministrowi Obrony
Narodowej i Ministrowi Sprawiedliwości;
2) przedsiębiorców wytwarzających energię elektryczną lub ciepło, lub
prowadzących hurtowy lub detaliczny handel energią elektryczną, paliwami
gazowymi lub ciepłem, lub wykonujących działalność w zakresie przesyłania
lub dystrybucji energii elektrycznej lub gazu ziemnego lub przesyłania
i dystrybucji ciepła;
3) przedsiębiorców produkujących paliwa;
4) banków oraz prowadzonej przez nie działalności bankowej;
5) ubezpieczeń oraz działalności ubezpieczeniowej;
6) usług pocztowych i telekomunikacyjnych;
7) usług pośrednictwa finansowego;
8) usług informatycznych;
9) usług naukowo-badawczych;
10) usług w zakresie edukacji świadczonych przez podmioty publiczne;
11) usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej;
12) nawozów i środków wspomagających uprawę roślin.
art. 5.
więcej
z wyłączeniem art. 3 ust. 1 pkt 3 i 4, wykonują:
1) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej „Prezesem
Urzędu”;
2) wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora inspekcji handlowej,
zwanego dalej „wojewódzkim inspektorem”, jako kierownika wojewódzkiej
Inspekcji Handlowej wchodzącej w skład zespolonej administracji rządowej
w województwie.
1a. Zadania Inspekcji określone w art. 3 ust. 1 pkt 3 i 4 wykonują właściwi
miejscowo wojewódzcy inspektorzy.
2. W postępowaniu administracyjnym w sprawach związanych
z wykonywaniem zadań i kompetencji Inspekcji organem właściwym jest
wojewódzki inspektor, jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej. Organem
wyższego stopnia jest Prezes Urzędu.
art. 6.
więcej
art. 7.
więcej
Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
art. 8.
więcej
zgodą Prezesa Urzędu.
2. Zastępców wojewódzkiego inspektora powołuje i odwołuje wojewoda na
wniosek wojewódzkiego inspektora, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu.
2a. Prezes Urzędu może zwrócić się do wojewody o odwołanie
wojewódzkiego inspektora lub jego zastępcy. Przepisu ust. 1 nie stosuje się.
3. Wojewódzki inspektor kieruje działalnością wojewódzkiego inspektoratu
inspekcji handlowej, zwanego dalej „wojewódzkim inspektoratem”.
4. Wojewódzki inspektorat jest jednostką budżetową.
5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady
organizacji wojewódzkich inspektoratów.
6. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 5, powinno określać
w szczególności rodzaje komórek organizacyjnych wchodzących w skład
wojewódzkich inspektoratów i ich delegatur.
art. 9.
więcej
podstawie okresowych planów kontroli; mogą też podejmować kontrole
nieplanowane, jeżeli wymaga tego interes konsumentów lub interes gospodarczy
państwa.
2. Prezes Urzędu może zlecić wojewódzkiemu inspektorowi przeprowadzenie
dodatkowej kontroli, jeżeli jest to niezbędne do zbadania:
1) zjawisk lub procesów gospodarczych zachodzących na rynku;
2) zgodności wyrobu z zasadniczymi lub innymi wymaganiami albo zgodności
produktu z ogólnymi wymaganiami bezpieczeństwa określonymi
w odrębnych ustawach.
3. Prezes Urzędu opracowuje kierunki działania Inspekcji oraz okresowe
plany kontroli.
4. Wojewódzki inspektor ustala plany pracy uwzględniające kierunki
działania i plany, o których mowa w ust. 3, oraz potrzeby określone przez
wojewodę.
Art. 9a. 1. W celu realizacji planów kontroli, o których mowa w art. 9, Prezes
Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, opracowuje programy kontroli
o znaczeniu krajowym lub ponadwojewódzkim oraz innych kontroli
wykonywanych na jego zlecenie.
2. W pozostałych przypadkach programy kontroli opracowuje wojewódzki
inspektor.
3. Programy kontroli powinny zawierać w szczególności:
1) określenie podmiotowego i przedmiotowego zakresu kontroli;
2) wykaz przepisów prawnych regulujących zagadnienia objęte zakresem
kontroli.
4. Inspektor przeprowadza kontrolę w oparciu o program kontroli.
art. 10.
więcej
1) organizowanie i koordynowanie kontroli o znaczeniu krajowym;
2) sprawowanie kontroli realizacji przez wojewódzkich inspektorów zadań
i kompetencji określonych w ustawie i przepisach odrębnych;
3) wydawanie wytycznych i zaleceń zapewniających jednolitość postępowania
Inspekcji oraz nadzór nad ich realizacją;
4) organizowanie szkolenia inspektorów;
5) opracowywanie projektów aktów prawnych regulujących problematykę
należącą do zakresu działania Inspekcji;
6) dokonywanie dla potrzeb organów administracji rządowej analiz i ocen
funkcjonowania rynku oraz stanu ochrony interesów i praw konsumentów;
7) (uchylony)
8) prowadzenie laboratoriów kontrolno-analitycznych Inspekcji;
9) współpraca z zagranicznymi służbami kontrolnymi o podobnym charakterze;
9a) współpraca z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych
w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych;
10) (uchylony)
10a) (uchylony)
11) wykonywanie zadań i kompetencji określonych w przepisach odrębnych.
1a. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do zadań Inspekcji, o których mowa
w art. 3 ust. 1 pkt 3 i 4.
2. (uchylony)
Art. 10a. (uchylony).
art. 11.
więcej
wykonywanie zadań i kompetencji określonych w art. 3 ustawy lub w przepisach
odrębnych, a także sporządzanie rocznych sprawozdań z działalności Inspekcji i
przedkładanie ich Prezesowi Urzędu i wojewodom.
2. Wojewódzki inspektor prowadzi listę rzeczoznawców do spraw jakości
produktów lub usług.
3. Rzeczoznawcy, o których mowa w ust. 2, są powołani do wydawania opinii
o jakości produktów lub usług na zlecenie konsumenta, przedsiębiorcy, stałego
sądu polubownego, wojewódzkiego inspektora, powiatowego (miejskiego)
rzecznika konsumentów albo organizacji społecznej, do której zadań statutowych
należy ochrona konsumentów.
4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki
prowadzenia list rzeczoznawców do spraw jakości produktów lub usług.
5. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 4, powinno określać
w szczególności:
1) warunki i tryb wpisu na listę rzeczoznawców oraz skreślenia z niej
rzeczoznawców;
2) tryb weryfikacji rzeczoznawców oraz nadzoru nad ich działalnością.
Art. 11a. 1. Prezes Urzędu może podawać do publicznej wiadomości
następujące informacje o wynikach kontroli Inspekcji:
1) dane identyfikujące kontrolowany podmiot,
2) dane identyfikujące podmiot odpowiedzialny za produkt poddany kontroli,
3) dane identyfikujące produkt poddany kontroli,
4) miejsce (adres) przeprowadzonej kontroli,
5) ustalenia kontroli,
6) wykorzystanie ustaleń kontroli
– z pominięciem informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa i innych
informacji podlegających ochronie na podstawie odrębnych przepisów.
2. Wojewódzki inspektor, w zakresie zrealizowanych przez siebie kontroli,
może podawać do publicznej wiadomości informacje, o których mowa w ust. 1, z
pominięciem informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa i innych
informacji podlegających ochronie na podstawie odrębnych przepisów.
3. W przypadku gdy podmiotem, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, jest osoba
fizyczna wykonująca działalność gospodarczą, dane identyfikujące ten podmiot,
które są podawane do publicznej wiadomości, obejmują firmę i miejsce
wykonywania działalności gospodarczej.
4. Prezes Urzędu oraz wojewódzcy inspektorzy publikują – odpowiednio na
stronie internetowej Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów albo na stronach
internetowych wojewódzkich inspektoratów – w całości treść decyzji wydawanych na podstawie przepisów ustawy oraz przepisów odrębnych, z zastrzeżeniem, że publikacja uzasadnienia nie obejmuje informacji stanowiących tajemnicę
przedsiębiorstwa i innych informacji podlegających ochronie na podstawie
odrębnych przepisów. Publikacja jest opatrzona informacją, czy decyzja jest
prawomocna.
art. 12.
więcej
konsumentów, organami administracji rządowej i samorządowej, organami
kontroli oraz organizacjami pozarządowymi reprezentującymi interesy
konsumentów.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób współdziałania
organów Inspekcji z powiatowym (miejskim) rzecznikiem konsumentów oraz
organami i organizacjami, o których mowa w ust. 1.
3. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 2, powinno określać zasady
i formy współdziałania organów Inspekcji z podmiotami, o których mowa w ust. 1.
art. 13.
więcej
służbowej oraz doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli wydanego
przez wojewódzkiego inspektora.
2. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej:
1) oznaczenie organu kontroli;
2) wskazanie podstawy prawnej;
3) datę i miejsce wystawienia;
4) imię, nazwisko i stanowisko kontrolującego oraz numer jego legitymacji
służbowej, a w przypadku upoważnienia do udziału w kontroli osób,
o których mowa w ust. 3 – imiona i nazwiska tych osób oraz numer
dokumentu potwierdzającego tożsamość;
5) oznaczenie kontrolowanego;
6) określenie przedmiotu i zakresu kontroli;
7) określenie daty rozpoczęcia kontroli i przewidywanej daty jej zakończenia;
8) podpis osoby udzielającej upoważnienia, z podaniem zajmowanego
stanowiska lub funkcji;
9) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego.
3. Jeżeli pobranie próbek produktu do badań lub wykonanie innych czynności
kontrolnych wymaga wiedzy lub umiejętności specjalnych, wojewódzki inspektor
może upoważnić do udziału w kontroli osobę niebędącą inspektorem posiadającą
taką wiedzę lub umiejętności.
art. 14.
więcej
art. 15.
więcej
osoby przez niego upoważnionej w siedzibie kontrolowanego lub w miejscu
wykonywania działalności oraz w godzinach pracy lub w czasie faktycznego
wykonywania działalności przez kontrolowanego.
2. Kontrola lub poszczególne czynności kontrolne, za zgodą kontrolowanego,
mogą być przeprowadzane również w siedzibie organu Inspekcji, jeżeli może to
usprawnić prowadzenie kontroli.
3. W przypadku nieobecności osób, o których mowa w ust. 1, czynności
kontrolne mogą być wykonywane w obecności innego pracownika
kontrolowanego, który może być uznany za osobę, o której mowa w art. 97 ustawy
z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, lub w obecności przywołanego
świadka, którym powinien być funkcjonariusz publiczny, niebędący jednak
pracownikiem organu przeprowadzającego kontrolę.
4. Przeprowadzający kontrole mają obowiązek przeprowadzać je w sposób
sprawny i możliwie niezakłócający funkcjonowania kontrolowanego.
art. 16.
więcej
1) badać akta, dokumenty, ewidencje i informacje w zakresie objętym kontrolą
oraz żądać od kontrolowanego lub jego przedstawiciela sporządzenia
niezbędnych kopii oraz urzędowego tłumaczenia na język polski dokumentów
sporządzonych w języku obcym;
2) dokonywać oględzin terenów, obiektów, pomieszczeń, środków
przewozowych, produktów i innych rzeczy w zakresie objętym kontrolą;
3) badać przebieg określonych czynności;
4) legitymować osoby w celu stwierdzenia ich tożsamości, jeżeli jest to
niezbędne dla potrzeb kontroli;
5) żądać od kontrolowanego lub jego przedstawiciela niezwłocznego usunięcia
uchybień porządkowych i organizacyjnych;
6) żądać od kontrolowanego oraz jego przedstawiciela udzielenia
w wyznaczonym terminie pisemnych i ustnych wyjaśnień w sprawach
objętych zakresem kontroli;
7) przesłuchiwać osoby w charakterze strony, świadka lub biegłego, jeżeli jest to
niezbędne dla wyczerpującego wyjaśnienia okoliczności sprawy;
8) zasięgać opinii biegłych, jeżeli jest to niezbędne dla potrzeb kontroli;
9) zabezpieczać dowody, produkty, pomieszczenia i środki przewozowe;
10) pobierać nieodpłatnie próbki produktów do badań;
11) sprawdzić rzetelność obsługi poprzez dokonanie zakupu produktu lub usługi;
12) zbierać inne niezbędne materiały w zakresie objętym kontrolą.
2. Kontrolowany jest obowiązany umożliwić inspektorowi dokonanie
czynności kontrolnych, o których mowa w ust. 1.
3. Zgodność kopii z oryginałami akt, dokumentów, ewidencji i informacji
potwierdza kontrolowany lub jego przedstawiciel.
4. Produkt nabyty w ramach zakupu, o którym mowa w ust. 1 pkt 11, podlega
zwrotowi w toku kontroli, jeżeli jest w stanie nienaruszonym; należność za
zwrócony produkt podlega zwrotowi.
5. Uzyskane w trakcie kontroli informacje dotyczące stosowanej przez
kontrolowanego technologii lub stanowiące tajemnicę handlową są prawnie
chronione; nie dotyczy to informacji, których ujawnienie jest niezbędne ze względu
na konieczność usunięcia zagrożeń związanych z produktem lub usługą.
Art. 16a. Przedsiębiorca będący w posiadaniu produktów lub dokumentów
objętych zakresem kontroli przeprowadzanej u innego przedsiębiorcy jest
obowiązany, na żądanie inspektora, do ich udostępnienia oraz umożliwienia
pobrania próbek produktów do badań.
art. 17.
więcej
w obiektach, pomieszczeniach i na terenie jednostki kontrolowanej za okazaniem
legitymacji służbowej, bez obowiązku uzyskiwania przepustki przewidzianej
w regulaminie wewnętrznym, oraz nie podlega rewizji osobistej.
2. Inspektor podlega przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy,
obowiązującym w jednostce kontrolowanej.
Art. 17a. Przy przeprowadzaniu kontroli przedsiębiorców prowadzących
działalność gospodarczą na terenach podlegających ministrowi właściwemu do
spraw wewnętrznych, niewymienionych w art. 4 pkt 1, inspektor jest obowiązany
do przestrzegania przepisów regulujących zasady wstępu na te tereny.
art. 18.
więcej
może:
1) zarządzić w toku kontroli ograniczenie wprowadzania do obrotu, wstrzymanie
wprowadzania do obrotu lub wycofanie z obrotu produktów albo wstrzymanie
świadczenia usług, albo niezwłoczne usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, jeżeli jest to konieczne ze względu na bezpieczeństwo lub interes
konsumentów albo interes gospodarczy państwa.
2) (uchylony)
2. W przypadku stwierdzenia naruszenia art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia
6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, wojewódzki inspektor może zarządzić
w toku kontroli, w drodze decyzji, niezwłoczne usunięcie stwierdzonych
nieprawidłowości.
3. Wojewódzki inspektor może upoważnić inspektora do wydania w jego
imieniu w toku kontroli decyzji, o której mowa w ust. 1 i 2.
4. Decyzja, o której mowa w ust. 1 i 2, podlega natychmiastowemu
wykonaniu.
5. (uchylony)
6. (uchylony)
Art. 18a. 1. W przypadku stwierdzenia w toku kontroli wprowadzenia do
obrotu substancji, jej mieszaniny lub wyrobu wbrew ograniczeniom określonym
w przepisach wydanych na podstawie art. 26 ustawy z dnia 25 lutego 2011 r.
o substancjach chemicznych i ich mieszaninach (Dz. U. z 2019 r. poz. 1225 oraz z
2020 r. poz. 284, 322 i 1337) lub przepisach załącznika XVII do rozporządzenia
(WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r.
w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń
w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniającego dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94,
jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG,
93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz. Urz. UE L 396 z 30.12.2006, str. 1,
z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1907/2006”, wojewódzki
inspektor zakazuje kontrolowanemu, w drodze decyzji, dalszego przekazywania tej
substancji, jej mieszaniny lub wyrobu.
2. Wobec wyrobów niespełniających, z uwagi na zagrożenia stwarzane przez
substancje chemiczne lub ich mieszaniny zawarte w tych wyrobach, ogólnych
wymagań bezpieczeństwa, określonych na podstawie ustawy z dnia 12 grudnia
2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów, stosuje się przepisy o ogólnym
bezpieczeństwie produktów.
3. Wobec wyrobów niespełniających zasadniczych wymagań, z uwagi na
zagrożenia stwarzane przez substancje chemiczne lub ich mieszaniny zawarte
w tych wyrobach, stosuje się przepisy o systemie oceny zgodności.
4. O decyzji wydanej na podstawie przepisów o systemie oceny zgodności
wobec wyrobu, który nie jest zgodny z zasadniczymi wymaganiami w związku
z zawartymi w nim substancjami chemicznymi lub ich mieszaninami, Prezes
Urzędu niezwłocznie powiadamia Prezesa Biura do spraw Substancji
Chemicznych.
5. W przypadku stwierdzenia produkcji lub wprowadzania do obrotu
substancji chemicznej w jej postaci własnej, w mieszaninie lub w wyrobie bez jej
zarejestrowania, jeżeli jest to wymagane, zgodnie z odpowiednimi przepisami
tytułu II rozporządzenia nr 1907/2006 oraz wbrew terminom określonym
w art. 21 tego rozporządzenia, wojewódzki inspektor niezwłocznie powiadamia
właściwego państwowego inspektora sanitarnego.
art. 19.
więcej
miejscowo komendanta Policji o jej pomoc, jeżeli jest to niezbędne do
przeprowadzenia czynności kontrolnych.
2. Na wniosek wojewódzkiego inspektora właściwy miejscowo komendant
Policji jest obowiązany do zapewnienia inspektorowi pomocy Policji w toku
wykonywania czynności kontrolnych.
art. 20.
więcej
1a. Inspektor jest obowiązany zapoznać kontrolowanego lub osobę przez
niego upoważnioną z treścią protokołu.
1b. Protokół podpisuje inspektor oraz kontrolowany lub osoba przez niego
upoważniona, w którego obecności przeprowadzono kontrolę. W przypadku
przeprowadzenia kontroli w obecności innego pracownika kontrolowanego, lub
w obecności przywołanego świadka, protokół podpisują także te osoby.
1c. W przypadku braku uwag do protokołu należy to odnotować w protokole.
1d. Jeden egzemplarz protokołu przekazuje się, za pokwitowaniem,
kontrolowanemu lub osobie przez niego upoważnionej, a drugi pozostawia się
w aktach sprawy.
1e. W przypadku odmowy podpisania lub odbioru protokołu inspektor
sporządzający protokół odnotowuje to w protokole, podając, jeżeli jest to możliwe,
przyczynę odmowy.
2. Kontrolowany może zgłosić uwagi bezpośrednio do protokołu kontroli lub
w terminie 7 dni od dnia przedstawienia protokołu do podpisu wnieść je na piśmie.
3. Wojewódzki inspektor jest obowiązany ustosunkować się do uwag
zgłoszonych do protokołu kontroli niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie
14 dni od dnia ich otrzymania.
art. 21.
więcej
rzeczy, pobrania próbek, dokonania oględzin lub przeprowadzenia innych
dowodów sporządza się odrębny protokół.
2. Sporządzenie odrębnego protokołu odnotowuje się w protokole kontroli.
Art. 21a. Inspektor może, z urzędu lub na wniosek kontrolowanego,
prostować błędy pisarskie i rachunkowe lub inne oczywiste pomyłki w protokole
kontroli, o którym mowa w art. 20 ust. 1, oraz w odrębnym protokole, o którym
mowa w art. 21 ust. 1.
art. 22.
więcej
kontrolnych korzystają z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla
funkcjonariuszy publicznych.
Art. 22a. 1. Pracownicy Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów,
wyznaczeni przez Prezesa Urzędu, są uprawnieni do nadzorowania, po okazaniu legitymacji służbowej oraz doręczeniu upoważnienia, o którym mowa w art. 13, kontroli przeprowadzanych na terenie kraju w celu sprawdzenia ich prawidłowości.
2. Przed przystąpieniem do wykonywania nadzoru pracownik, o którym
mowa w ust. 1, jest obowiązany okazać legitymację służbową kontrolowanemu
przedsiębiorcy lub osobie przez niego upoważnionej oraz inspektorom
przeprowadzającym kontrolę, a także doręczyć upoważnienie kontrolowanemu
przedsiębiorcy lub osobie przez niego upoważnionej.
3. Do wykonywania nadzoru, o którym mowa w ust. 1, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 15 ust. 1, art. 16 ust. 1 pkt 1–4, pkt 6–9 i pkt 12, ust. 2
i 3, art. 17, art. 21 i art. 22.
4. Pracownik, o którym mowa w ust. 1, może dokonać zabezpieczenia
dowodów na czas niezbędny do realizacji zadań wykonywanego nadzoru.
5. Z przeprowadzonych czynności pracownik sporządza protokół kontroli
oraz raport służbowy. Przepisy art. 20–21a stosuje się odpowiednio.
6. W przypadku gdy pracownik, o którym mowa w ust. 1, stwierdzi
nieprawidłowości w postępowaniu kontrolnym, wydaje inspektorowi zalecenie
niezwłocznego usunięcia tych nieprawidłowości.
7. Prezes Urzędu kieruje do właściwego wojewódzkiego inspektora zalecenia,
jeżeli jest to niezbędne w celu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości
w postępowaniu kontrolnym.
8. Wojewódzki inspektor jest obowiązany poinformować Prezesa Urzędu,
w wyznaczonym terminie, o sposobie wykonania zaleceń, o których mowa
w ust. 7.
Art. 22b. Do kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy stosuje się
przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
art. 23.
więcej
art. 24.
więcej
art. 25.
więcej
zabezpieczenia dowodów na czas niezbędny dla realizacji zadań kontroli.
2. Zabezpieczeniu, o którym mowa w ust. 1, podlegają dokumenty,
ewidencje, informacje oraz produkty i inne rzeczy, jeżeli stanowią lub mogą
stanowić dowód nieprawidłowości stwierdzonych w toku kontroli, z wyłączeniem
produktów łatwo psujących się lub ulegających innym szybkim zmianom
biochemicznym.
3. Wojewódzki inspektor może upoważnić inspektora do wydania w jego
imieniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1.
4. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje zażalenie.
art. 26.
więcej
zabezpieczyć produkt w celu ustalenia jego rzeczywistej jakości, jeżeli zachodzi
uzasadnione podejrzenie, że jakość produktu nie odpowiada jakości deklarowanej
przez producenta lub wymaganiom określonym w przepisach odrębnych albo
dokumentach normalizacyjnych bądź produkt jest nieprawidłowo oznaczony.
Przepis art. 25 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
2. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, uchyla się, jeżeli produkt został
wyłączony z obrotu lub przeklasyfikowany albo uzyskał właściwą jakość.
Art. 26a. Zabezpieczenie dowodów wykonuje się w odniesieniu do:
1) produktów – przez opatrzenie ich plombami, pieczęciami lub innymi znakami
urzędowymi oraz przekazanie ich do przechowania kontrolowanemu lub jego
przedstawicielowi, z zastrzeżeniem pkt 2, albo przez przechowywanie ich
w zabezpieczonym pomieszczeniu kontrolowanego, w warunkach
właściwych dla poszczególnych rodzajów produktów;
2) dokumentów, ewidencji, informacji, innych rzeczy niebędących produktami
oraz produktów, które mogą być dowodami w sprawach o wykroczenia lub
w sprawach karnych – przez:
a) oddanie na przechowanie kontrolowanemu lub jego przedstawicielowi
w zamkniętym i zabezpieczonym pomieszczeniu,
b) opieczętowanie lub nałożenie innych znaków urzędowych i oddanie na
przechowanie osobom, o których mowa w lit. a;
3) pomieszczeń – przez ich zamknięcie oraz nałożenie plomb, pieczęci lub
innych znaków urzędowych;
4) produktów niebezpiecznych – przez ich umieszczenie w pomieszczeniach i w
warunkach spełniających wymagania określone w przepisach odrębnych.
Art. 26b. 1. Postanowienie dotyczące zabezpieczenia dowodów powinno
zawierać określenie terminu zabezpieczenia oraz ilość niezbędnych dowodów
podlegających zabezpieczeniu dla celów dowodowych.
2. Jeżeli jest to możliwe, termin zabezpieczenia produktów określa się z
uwzględnieniem terminów gwarancji oraz innych terminów określających ważność
lub trwałość produktu.
Art. 26c. Wojewódzki inspektor uchyla zabezpieczenie dowodów, jeżeli stało
się bezprzedmiotowe, z zastrzeżeniem art. 26 ust. 2.
art. 27.
więcej
wymagania jakościowe i bezpieczeństwa określone w przepisach odrębnych lub
dokumentach normalizacyjnych lub czy jego jakość odpowiada jakości
deklarowanej przez przedsiębiorcę.
2. Próbki produktów pobiera się w celu poddania badaniom, w ilościach
i w sposób określony w przepisach odrębnych albo dokumentach
normalizacyjnych, a w razie braku takiego określenia – w ilościach niezbędnych do
przeprowadzenia badań.
3. Pobranie próbki produktu stwierdza się poprzez sporządzenie protokołu.
4. Po przeprowadzeniu badań wykonujący badania sporządza sprawozdanie
z badań.
art. 28.
więcej
z zastrzeżeniem ust. 3, pobrać i zabezpieczyć dodatkową próbkę produktu z tej
samej partii w ilości odpowiadającej ilości pobranej do badań (próbka kontrolna).
Przepis art. 27 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2. Próbka kontrolna jest przechowywana przez kontrolowanego do czasu jej
zwolnienia przez wojewódzkiego inspektora, w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości lub cech charakterystycznych produktu; w tym czasie nie może być wprowadzana do obrotu.
3. Próbki kontrolnej nie pobiera się, jeżeli:
1) pobranie próbki byłoby utrudnione z uwagi na wartość, rodzaj lub niewielką
ilość produktu;
2) przechowanie próbki w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości lub
cech charakterystycznych produktu jest niemożliwe;
3) próbka produktu została poddana badaniom organoleptycznym w toku
kontroli, chyba że wyniki tych badań uzasadniają podejrzenie, że produkt nie
spełnia wymagań określonych w przepisach prawa lub dokumentach
normalizacyjnych albo jego jakość nie odpowiada jakości deklarowanej.
art. 29.
więcej
przeprowadzają, z zastrzeżeniem ust. 2, laboratoria kontrolno-analityczne
Inspekcji.
2. W przypadku gdy laboratoria Inspekcji nie mogą wykonać badań, organ
Inspekcji może zawrzeć umowę o wykonanie badań pobranej próbki z innym
wyspecjalizowanym laboratorium.
3. Badanie próbki kontrolnej przeprowadza się na wniosek lub z urzędu.
art. 30.
więcej
wymagań określonych w przepisach odrębnych lub w deklaracji, kontrolowany jest
obowiązany do uiszczenia, na wskazany przez odpowiedni organ Inspekcji
rachunek Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów albo wojewódzkiego
inspektoratu, kwoty stanowiącej równowartość kosztów przeprowadzonych badań,
którą następnie przekazuje się na rachunek dochodów budżetu państwa, o ile
przepisy odrębne nie stanowią inaczej.
2. Do należności pieniężnych, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
art. 31.
więcej
szczegółowy tryb pobierania i badania próbek produktów przez organy Inspekcji.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać
w szczególności:
1) tryb pobierania i badania próbek produktów;
2) wzór protokołu pobrania próbki produktu lub próbki kontrolnej;
3) sposób zabezpieczenia próbek produktów i próbek kontrolnych;
4) wzór sprawozdania z badań;
5) sposób postępowania z pozostałościami po próbkach;
6) sposób ustalania wysokości należności pieniężnych, o których mowa
w art. 30 ust. 1, oraz ich uiszczania.
art. 32.
więcej
nieprawidłowości, wojewódzki inspektor wyda, w drodze decyzji, zarządzenie
pokontrolne. Kontrolowany jest obowiązany poinformować wojewódzkiego
inspektora, w wyznaczonym terminie, o sposobie wykonania zarządzenia.
art. 33.
więcej
nadrzędnej wystąpienie pokontrolne, informujące o innych stwierdzonych
uchybieniach, zawierające wnioski o ich usunięcie.
2. Kontrolowany lub jednostka nadrzędna są obowiązani udzielić odpowiedzi
na wystąpienie pokontrolne w wyznaczonym terminie.
art. 34.
więcej
kontrolnego kieruje wystąpienie pokontrolne do producenta lub importera
produktów badanych w toku kontroli, jeżeli jest to niezbędne do usunięcia
stwierdzonych nieprawidłowości. Przepis art. 33 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
art. 35.
więcej
legitymacji służbowej pracowników Inspekcji oraz tryb jej wydawania i wymiany,
oraz wzory protokołów: kontroli, oględzin oraz rozprawy, uwzględniając zakres
i rodzaj przeprowadzanej kontroli oraz zapewniając możliwość identyfikacji
organu kontroli i osób wykonujących czynności kontrolne.
art. 36.
więcej
podejmuje działania mające na celu pozasądowe rozwiązanie sporu
cywilnoprawnego między konsumentem a przedsiębiorcą przez:
1) umożliwienie zbliżenia stanowisk stron w celu rozwiązania sporu przez jego
strony lub
2) przedstawienie stronom propozycji rozwiązania sporu.
2. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy
ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów
konsumenckich (Dz. U. poz. 1823).
3. Inspekcja jest podmiotem uprawnionym do prowadzenia postępowania
w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich w rozumieniu
ustawy, o której mowa w ust. 2.
4. Postępowanie w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich wszczyna się na wniosek konsumenta lub przedsiębiorcy, złożony
do wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce wykonywania
działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę.
5. Wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich zawiera co najmniej elementy określone
w art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu
sporów konsumenckich, z tym że wnioskodawca może wnosić o umożliwienie
zbliżenia stanowisk stron w celu rozwiązania sporu przez jego strony lub
przedstawienie stronom propozycji rozwiązania sporu.
6. Do wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich dołącza się:
1) opis okoliczności sprawy;
2) informacje na temat dotychczasowego przebiegu sporu;
3) kopie posiadanych przez wnioskodawcę dokumentów potwierdzających
informacje zawarte we wniosku.
7. Inspekcja odmawia rozpatrzenia sporu w przypadku, gdy jego przedmiot
wykracza poza kategorie sporów objęte właściwością Inspekcji.
8. Inspekcja może odmówić rozpatrzenia sporu w przypadku, gdy:
1) wnioskodawca nie podjął przed złożeniem wniosku o wszczęcie
postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich próby kontaktu z drugą stroną i bezpośredniego rozwiązania
sporu;
2) spór jest błahy lub wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich spowoduje
uciążliwości dla drugiej strony;
3) sprawa o to samo roszczenie między tymi samymi stronami jest w toku albo
została już rozpatrzona przez Inspekcję, stały sąd polubowny, inny właściwy
podmiot albo sąd;
4) wartość przedmiotu sporu jest wyższa albo niższa od progów finansowych
określonych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie ust. 12;
5) wnioskodawca złożył wniosek o wszczęcie postępowania po upływie roku od
dnia, w którym podjął próbę kontaktu z drugą stroną i bezpośredniego
rozwiązania sporu;
6) rozpatrzenie sporu spowodowałoby poważne zakłócenie działania Inspekcji.
9. Wojewódzki inspektor pisemnie upoważnia pracownika Inspekcji do
prowadzenia postępowań w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich. Upoważniony pracownik Inspekcji jest osobą prowadzącą
postępowanie w rozumieniu ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym
rozwiązywaniu sporów konsumenckich. Upoważnienie udzielane jest na czas
określony.
10. Wojewódzki inspektor cofa pracownikowi Inspekcji upoważnienie przed
upływem okresu, na jaki zostało udzielone, w przypadku:
1) rażącego naruszenia prawa przy wykonywaniu funkcji;
2) skazania prawomocnym wyrokiem za popełnione umyślnie przestępstwo lub
przestępstwo skarbowe;
3) choroby trwale uniemożliwiającej wykonywanie zadań;
4) złożenia rezygnacji.
11. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, regulamin
organizacji i działania Inspekcji w zakresie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich, w szczególności:
1) tryb działania wojewódzkich inspektorów realizujących zadania w zakresie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich,
2) szczegółową treść wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich i niezbędne
dokumenty, które należy dołączyć do wniosku,
3) sposób wnoszenia wniosków o wszczęcie postępowania w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich,
4) sposób wymiany informacji między stronami postępowania w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich za pomocą środków
komunikacji elektronicznej lub przesyłką pocztową,
5) treść upoważnienia do prowadzenia postępowania w sprawie pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich, szczegółowe kwalifikacje
pracowników Inspekcji, którym może być udzielone upoważnienie, oraz
minimalny czas, na jaki jest udzielane upoważnienie,
6) termin na wyrażenie przez strony zgody na przedstawioną propozycję
rozwiązania sporu lub zastosowanie się do niej
– mając na uwadze konieczność zapewnienia łatwego dostępu do postępowania,
sprawnego rozwiązywania sporów oraz bezstronnego i niezależnego prowadzenia
postępowania.
12. Prezes Rady Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia,
wysokość progów finansowych wartości przedmiotu sporu, których przekroczenie
uprawnia do odmowy rozpatrzenia sporu, uwzględniając określenie ich wysokości
na poziomie, który nie utrudnia znacząco konsumentowi dostępu do postępowania.
art. 37.
więcej
dalej „sądami”, tworzone są na podstawie umów o zorganizowanie takich sądów,
zawartych przez wojewódzkich inspektorów z organizacjami pozarządowymi
reprezentującymi interesy konsumentów lub interesy przedsiębiorców oraz innymi
zainteresowanymi jednostkami organizacyjnymi.
2. Umowy, o których mowa w ust. 1, określają w szczególności zasady
pokrywania kosztów wynagrodzenia arbitrów oraz zwrotu kosztów poniesionych
w związku z wykonywaniem czynności arbitra.
3. Sądy rozpatrują spory o prawa majątkowe wynikłe z umów zawartych
między konsumentami a przedsiębiorcami – zgodnie z przepisami wykonawczymi
wydanymi na podstawie ust. 7 i 8.
4. Sąd może odmówić rozpatrzenia sporu w przypadku, gdy:
1) wnioskodawca nie podjął przed złożeniem wniosku o wszczęcie
postępowania próby kontaktu z drugą stroną i bezpośredniego rozwiązania
sporu;
2) spór jest błahy lub wniosek o wszczęcie postępowania spowoduje
uciążliwości dla drugiej strony;
3) sprawa o to samo roszczenie między tymi samymi stronami jest w toku albo
została już rozpatrzona przez Inspekcję, sąd, inny właściwy podmiot albo sąd
powszechny;
4) wartość przedmiotu sporu jest wyższa albo niższa od progów finansowych
określonych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie ust. 8;
5) wnioskodawca złożył wniosek o wszczęcie postępowania po upływie roku od
dnia, w którym podjął próbę kontaktu z drugą stroną i bezpośredniego
rozwiązania sporu;
6) rozpatrzenie sporu spowodowałoby poważne zakłócenie działania sądu.
5. Z postępowania przed sądem sporządza się protokół.
6. W postępowaniu przed sądami w zakresie nieuregulowanym ustawą
stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1575 i 1578).
7. Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów określi, w drodze rozporządzenia, regulamin
organizacji i działania sądów, zawierający w szczególności:
1) wewnętrzną organizację sądów,
2) tryb funkcjonowania sądów, w tym określenie właściwości miejscowej,
3) czynności jurysdykcyjne i administracyjne sądów i ich organów
– mając na uwadze konieczność zapewnienia łatwego dostępu do postępowania,
sprawnego rozwiązywania sporów oraz bezstronnego i niezależnego prowadzenia
postępowania.
8. Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów może określić, w drodze rozporządzenia, wysokość
progów finansowych wartości przedmiotu sporu, których przekroczenie uprawnia
sąd do odmowy rozpatrzenia sporu, uwzględniając określenie ich wysokości na
poziomie, który nie utrudnia znacząco konsumentowi dostępu do postępowania.
art. 38.
więcej
w art. 18 i art. 32, wydanych przez organ Inspekcji lub z jego upoważnienia przez
inspektora, albo usuwa dowody lub produkty zabezpieczone w toku kontroli,
podlega grzywnie w wysokości do 360 stawek dziennych.
art. 39.
więcej
czynności kontrolnych, podlega karze aresztu do 30 dni albo grzywny w wysokości
do 5000 zł.
2. Kto wbrew żądaniu inspektora nie usuwa niezwłocznie uchybień
porządkowych lub organizacyjnych stwierdzonych w toku kontroli, podlega karze
grzywny w wysokości do 5000 zł.
art. 40.
więcej
odpowiednie przepisy dotychczasowe, jeżeli nie są sprzeczne z przepisami ustawy,
jednak nie dłużej niż rok od dnia wejścia w życie ustawy.
art. 41.
więcej
w życie ustawy podlegają rozpatrzeniu według przepisów dotychczasowych.
art. 42.
więcej
z mocy prawa wojewódzkie laboratoria kontrolno-analityczne prowadzone
dotychczas przez wojewódzkich inspektorów.
2. Pracownicy zatrudnieni w laboratoriach, o których mowa w ust. 1, z dniem
wejścia w życie ustawy stają się pracownikami Głównego Inspektoratu.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób przejęcia przez
Głównego Inspektora laboratoriów, o których mowa w ust. 1.
4. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, powinno określać
w szczególności:
1) tryb przejęcia laboratoriów;
2) rodzaje przejmowanych składników mienia oraz etaty i środki finansowe
niezbędne do prowadzenia tych laboratoriów.
art. 43.
więcej
inspektorach Inspekcji Handlowej zorganizowane na podstawie przepisów
dotychczasowych stają się stałymi polubownymi sądami konsumenckimi
w rozumieniu ustawy.
art. 44.
więcej
(Dz. U. z 1999 r. poz. 1205).
art. 45.
więcej
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców