Ustawa z dnia 14 września 2012 r. o etykietowaniu energetycznym produktów związanych z energią

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa:
1) (uchylony)
2) zasady organizacji i działania systemu kontroli etykietowania energetycznego
produktów związanych z energią, o którym mowa w rozporządzeniu Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2017/1369 z dnia 4 lipca 2017 r. ustanawiającym
ramy etykietowania energetycznego i uchylającym dyrektywę 2010/30/UE
(Dz. Urz. UE L 198 z 28.07.2017, str. 1), zwanym dalej „rozporządzeniem (UE)
2017/1369”;
3) zasady przeprowadzania kontroli realizacji programu znakowania efektywności
energetycznej urządzeń biurowych, o którym mowa w art. 1 rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 106/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r.
w sprawie unijnego programu znakowania efektywności energetycznej urządzeń
biurowych (Dz. Urz. UE L 39 z 13.02.2008, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej
„rozporządzeniem (WE) nr 106/2008”.

art. 2. więcej Art. 2. 1. Przepisy ustawy stosuje się do produktów związanych z energią, dla
których wymagania dotyczące sporządzania dokumentacji technicznej oraz
stosowania etykiet i kart informacyjnych produktów określają akty Komisji Europejskiej wydane na podstawie kompetencji delegowanych przez Parlament Europejski
i Radę, zwane dalej „aktami delegowanymi”.
2. Minister właściwy do spraw energii ogłasza, w drodze obwieszczenia,
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wykaz aktów
delegowanych.
2a. Przepisy ustawy stosuje się także do urządzeń biurowych, dla których
wymagania dotyczące efektywności energetycznej i ich znakowania określa umowa
między rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki a Unią Europejską w sprawie
koordynacji programów znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych
(Dz. Urz. UE L 63 z 06.03.2013, str. 7), zwana dalej „umową”.
3. Przepisów ustawy nie stosuje się do produktów i środków transportu,
o których mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/1369.

Art. 2a. Minister właściwy do spraw energii prowadzi działania
edukacyjno-informacyjne na temat etykietowania energetycznego produktów
związanych z energią w rozumieniu rozporządzenia (UE) 2017/1369.

art. 3. więcej Art. 3. (uchylony).

art. 4. więcej Art. 4. (uchylony).

art. 5. więcej Art. 5. (uchylony).

art. 6. więcej Art. 6. (uchylony).

art. 7. więcej Art. 7. (uchylony).

art. 8. więcej Art. 8. (uchylony).

art. 9. więcej Art. 9. 1. Tworzy się system kontroli etykietowania energetycznego produktów
związanych z energią, zwany dalej „systemem kontroli”, w celu przeciwdziałania
wprowadzaniu do obrotu lub oddawaniu do użytku produktów związanych z energią,
które nie spełniają wymagań określonych w rozporządzeniu (UE) 2017/1369 lub
aktach delegowanych.
2. Do zadań systemu kontroli należy kontrolowanie wykonywania obowiązków:
1) o których mowa w art. 3 ust. 1–3 i 5, art. 4 ust. 1, 2, 4 i 6, art. 5 ust. 1 i art. 6 lit.
a oraz c–e rozporządzenia (UE) 2017/1369 oraz
2) w zakresie projektu i treści etykiety, karty informacyjnej produktu oraz
dokumentacji technicznej, sposobu eksponowania etykiety na produkcie
w punkcie sprzedaży, w tym sprzedaży na odległość, sposobu, w jaki klasę
energetyczną oraz zakres klas efektywności energetycznej dostępnych na
etykiecie należy podawać w reklamach wizualnych i w technicznych materiałach promocyjnych – wynikających z aktów delegowanych wydanych na podstawie art. 16 rozporządzenia (UE) 2017/1369.

art. 10. więcej Art. 10. 1. System kontroli tworzą wojewódzcy inspektorzy Inspekcji
Handlowej oraz Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej, zwani dalej „organami
kontrolującymi”.
2. Organy kontrolujące:
1) przedstawiają Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów,
zwanemu dalej „Prezesem UOKiK”:
a) w zakresie działania wojewódzkich inspektorów Inspekcji Handlowej –
okresowe plany pracy sporządzone na podstawie planów kontroli, o których
mowa w art. 11 ust. 2 pkt 4,
b) w zakresie działania Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej, zwanego
dalej „Prezesem UKE” – okresowe plany kontroli produktów związanych
z energią wprowadzonych do obrotu lub oddanych do użytku;
2) informują Prezesa UOKiK o wynikach przeprowadzonych kontroli;
3) sporządzają i przekazują Prezesowi UOKiK roczne sprawozdania
z przeprowadzonych kontroli do dnia 31 marca roku następnego.
3. Prezes UOKiK może zgłaszać uwagi do planów, o których mowa w ust. 2
pkt 1 lit. b.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Prezes UOKiK jest organem monitorującym system kontroli.
2. Do zadań Prezesa UOKiK należy:
1) monitorowanie stosowania przepisów dotyczących informowania o zużyciu
energii oraz innych podstawowych zasobów przez produkty związane z energią;
2) współpraca z organami kontrolującymi;
3) gromadzenie informacji o wynikach kontroli produktów związanych z energią;
4) przygotowywanie, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r.
o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1668 i 2166), okresowych planów
kontroli przeprowadzanych przez wojewódzkich inspektorów Inspekcji
Handlowej.
3. Prezes UOKiK na podstawie wyników monitorowania, o którym mowa
w ust. 2 pkt 1, sporządza co cztery lata sprawozdanie z wykonania obowiązków
określonych w rozporządzeniu (UE) 2017/1369 i przekazuje je Komisji Europejskiej
w terminie do dnia 30 czerwca roku, w którym sprawozdanie to sporządzono.

art. 12. więcej Art. 12. Kontrola może być prowadzona u dostawcy lub sprzedawcy.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Do prowadzenia kontroli stosuje się odpowiednio przepisy art. 64
ust. 1 i 3, art. 65–71 oraz art. 73 ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny
zgodności i nadzoru rynku (Dz. U. z 2019 r. poz. 544).
2. Do pobierania i badania próbek produktów związanych z energią stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej oraz
akty delegowane.
3. Do czynności kontrolnych oraz badań przeprowadzanych podczas
wykonywania czynności kontrolnych stosuje się przepisy o ochronie informacji
niejawnych, a także o ochronie danych osobowych.

art. 14. więcej Art. 14. 1. W przypadku stwierdzenia niewykonania obowiązków, o których
mowa w art. 3 ust. 1–3 i 5, art. 4 ust. 1, 2, 4 i 6, art. 5 ust. 1 i art. 6 lit. a oraz c–e
rozporządzenia (UE) 2017/1369, lub obowiązków, o których mowa w art. 9
ust. 2 pkt 2, organ kontrolujący zwraca się do dostawcy lub sprzedawcy o:
1) usunięcie niezgodności lub
2) wstrzymanie sprzedaży produktu związanego z energią, lub
3) wycofanie produktu związanego z energią z obrotu lub z użytku, lub
4) wycofanie produktu związanego z energią od użytkowników, lub
5) wstrzymanie się z udostępnianiem produktu związanego z energią, lub
6) zaprzestanie reklamowania produktu związanego z energią
– oraz przedstawienie dowodów podjętych działań w terminie określonym przez organ
kontrolujący.
2. Jeżeli dostawca lub sprzedawca nie przedstawi, w terminie ustalonym przez
organ kontrolujący, dowodów podjętych działań lub w wyniku kontroli stwierdzono,
że działania takie nie zostały podjęte, organ kontrolujący wydaje decyzję:
1) nakazującą sprzedawcy wstrzymanie sprzedaży produktu związanego z energią,
2) nakazującą dostawcy wycofanie z obrotu lub użytku produktu związanego
z energią,
3) nakazującą usunięcie niezgodności,
4) nakazującą wycofanie produktu związanego z energią od użytkowników,
5) zakazującą udostępniania produktu związanego z energią,
6) zakazującą reklamowania produktu związanego z energią
– w terminie określonym przez organ kontrolujący.
3. Organ kontrolujący może przeprowadzić kontrolę w celu ustalenia, czy
dostawca lub sprzedawca wykonał decyzję, o której mowa w ust. 2.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Organ kontrolujący informuje Prezesa UOKiK o wydanych
decyzjach, o których mowa w art. 14 ust. 2.
2. Prezes UOKiK niezwłocznie informuje Komisję Europejską oraz inne państwa
członkowskie Unii Europejskiej o decyzji wydanej przez organ kontrolujący, o której
mowa w art. 14 ust. 2.

art. 16. więcej Art. 16. 1. W przypadku stwierdzenia, że produkt związany z energią nie spełnia
wymagań określonych w etykiecie lub w karcie informacyjnej produktu, opłaty
związane z badaniami, o których mowa w art. 13 ust. 2 lub 3, oraz oceną dokumentacji
ponosi dostawca.
2. Wysokość opłat, o których mowa w ust. 1, organ kontrolujący ustala,
w drodze decyzji, na podstawie kosztów poniesionych w związku z badaniami
produktu związanego z energią oraz oceną jego dokumentacji.
3. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.

Art. 16a. 1. Kontrolę realizacji programu znakowania efektywności
energetycznej urządzeń biurowych przeprowadza Prezes UKE u uczestnika programu
w rozumieniu art. 3 lit. b rozporządzenia (WE) nr 106/2008, zwanego dalej
„uczestnikiem programu”.
2. Kontrola, o której mowa w ust. 1, polega na sprawdzeniu prawidłowości
posługiwania się przez uczestnika programu wspólnym logo w rozumieniu art. 3
lit. a rozporządzenia (WE) nr 106/2008, zgodnie z wymaganiami określonymi
w umowie.

Art. 16b. 1. Kontrola, o której mowa w art. 16a ust. 1, jest przeprowadzana
przez osoby upoważnione przez Prezesa UKE.
2. Osobom upoważnionym przez Prezesa UKE przysługuje, po okazaniu
legitymacji służbowej oraz doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli,
prawo:
2) dostępu do urządzeń biurowych, dokumentów oraz innych danych niezbędnych
do przeprowadzenia kontroli, a także sporządzania ich kopii;
3) czasowego zajęcia urządzenia biurowego w celu przeprowadzenia badań
w zakresie spełnienia przez to urządzenie wymagań określonych w umowie.
3. Czasowe zajęcie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, następuje nieodpłatnie.
4. Z kontroli sporządza się protokół podpisany przez osobę przeprowadzającą
kontrolę. Protokół podpisuje także uczestnik programu, u którego przeprowadzono
kontrolę, lub osoba przez niego upoważniona.

Art. 16c. 1. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w art. 16a ust. 1,
stwierdzono, że uczestnik programu nie wypełnia zobowiązań wynikających
z umowy, Prezes UKE wydaje zalecenia pokontrolne, w których wzywa uczestnika
programu do usunięcia nieprawidłowości lub udzielenia wyjaśnień.
2. Usunięcie nieprawidłowości lub udzielenie wyjaśnień następuje w terminie do
30 dni od dnia doręczenia uczestnikowi programu zaleceń pokontrolnych.
3. Jeżeli po upływie 30 dni od dnia doręczenia uczestnikowi programu zaleceń
pokontrolnych nie zostaną usunięte nieprawidłowości lub udzielone wyjaśnienia
okażą się niewystarczające, Prezes UKE wydaje decyzję, w której nakazuje usunięcie
stwierdzonych nieprawidłowości, oraz może:
1) wskazać środki, jakie powinien zastosować uczestnik programu w celu usunięcia
nieprawidłowości;
2) określić termin, w którym nieprawidłowości mają być usunięte.
4. Prezes UKE informuje niezwłocznie Komisję Europejską o wydanych
zaleceniach pokontrolnych oraz decyzji, o której mowa w ust. 3.

Art. 16d. 1. W przypadku stwierdzenia, że urządzenie biurowe nie spełnia
wymagań określonych w umowie, za przeprowadzenie badań, o których mowa
w art. 16b ust. 2 pkt 3, pobiera się opłaty.
2. Opłatę za przeprowadzenie badań, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3,
ponosi uczestnik programu, którego urządzenie biurowe nie spełnia wymagań
określonych w umowie.
3. Wysokość opłaty za przeprowadzenie badań, o których mowa w art. 16b ust. 2
pkt 3, ustala Prezes UKE na podstawie uzasadnionych kosztów tych badań,
z uwzględnieniem rodzaju badanego urządzenia biurowego oraz zakresu
przeprowadzonych badań.
1) wstępu do obiektów oraz pomieszczeń uczestnika programu;
4. Wpływy z tytułu opłat, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu
państwa.
5. W przypadku stwierdzenia, że urządzenie biurowe spełnia wymagania
określone w umowie, opłaty za przeprowadzenie badań, o których mowa w art. 16b
ust. 2 pkt 3, ponosi Skarb Państwa.
6. Do opłat, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Karze pieniężnej podlega ten, kto:
1) nie dopełnia obowiązku, o którym mowa w art. 3 ust. 1–3 i 5, art. 4 ust. 1, 2, 4
i 6, art. 5 ust. 1 i art. 6 lit. a oraz c–e rozporządzenia (UE) 2017/1369, lub
obowiązków, o których mowa w art. 9 ust. 2 pkt 2;
2) uniemożliwia lub utrudnia organowi kontrolującemu przeprowadzenie kontroli,
o której mowa w art. 12;
3) nie wykonał decyzji, o której mowa w art. 14 ust. 2, w terminie określonym
przez organ kontrolujący.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, kara pieniężna wynosi od
jednokrotnego do dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego
w gospodarce narodowej za rok poprzedzający, ogłaszanego przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor
Polski” na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, kara pieniężna wynosi od
dwukrotnego do dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa
w ust. 2.
4. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1, wymierza, w drodze decyzji, organ
kontrolujący.
5. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, ustala się, uwzględniając
w szczególności stopień oraz okoliczności naruszenia obowiązków.
6. Termin zapłaty kary pieniężnej wynosi 30 dni od dnia, w którym decyzja
o wymierzeniu kary pieniężnej stała się ostateczna.
7. Należności pieniężne z tytułu kar pieniężnych stanowią dochód budżetu
państwa.
8. Egzekucja kary pieniężnej następuje w trybie przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji należności pieniężnych.
9. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do kar pieniężnych stosuje się
odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.).

art. 18. więcej Art. 18. Właściwość miejscową organu kontrolującego w sprawach, o których
mowa w art. 14 ust. 2 i w art. 17, ustala się według miejsca przeprowadzenia kontroli.

art. 19. więcej Art. 19. W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 151,
poz. 1219, z późn. zm. ) w art. 3 w ust. 1 po pkt 1c dodaje się pkt 1d w brzmieniu:
„1d) kontrola produktów wykorzystujących energię wprowadzanych do obrotu lub oddawanych do użytku w zakresie wymienionym w następujących aktach delegowanych:
a) rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 1059/2010 z dnia
28 września 2010 r. uzupełniającym dyrektywę 2010/30/UE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do etykiet efektywności energetycznej dla zmywarek do naczyń dla gospodarstw
domowych (Dz. Urz. UE L 314 z 30.11.2010, str. 1),
b) rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 1060/2010 z dnia
28 września 2010 r. uzupełniającym dyrektywę 2010/30/UE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do etykiet efektywności energetycznej dla urządzeń chłodniczych dla gospodarstw
domowych (Dz. Urz. UE L 314 z 30.11.2010, str. 17),
c) rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 1061/2010 z dnia
28 września 2010 r. uzupełniającym dyrektywę 2010/30/UE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do etykiet efektywności energetycznej dla pralek dla gospodarstw domowych (Dz.
Urz. UE L 314 z 30.11.2010, str. 47),
d) rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 626/2011 z dnia 4
maja 2011 r. uzupełniającym dyrektywę 2010/30/UE Parlamentu
Europejskiego i Rady w odniesieniu do etykiet efektywności
energetycznej dla klimatyzatorów (Dz. Urz. UE L 178 z
06.07.2011, str. 1);”.

art. 20. więcej Art. 20. W ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz.
1800, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 199 po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu:
„1b. Prezes UKE, jako organ kontrolujący w rozumieniu przepisów ustawy z
dnia 14 września 2012 r. o obowiązkach w zakresie informowania o zużyciu
energii przez produkty wykorzystujące energię (Dz. U. poz. 1203), jest
uprawniony do kontroli wprowadzanych do obrotu lub oddawanych do
użytku produktów wykorzystujących energię, o których mowa w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 1062/2010 z dnia 28 września 2010 r.
uzupełniającym dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/30/UE w
odniesieniu do etykiet efektywności energetycznej dla telewizorów (Dz.
Urz. UE L 314 z 30.11.2010, str. 64).”;
2) w art. 200:
a) w ust. 1 po pkt 6a dodaje się pkt 6b w brzmieniu:
„6b) nieodpłatnego pobierania próbek wprowadzanych do obrotu lub oddawanych do użytku produktów, o których mowa w art. 199 ust. 1b,
oraz zatrzymania próbek do czasu prawomocnego zakończenia postępowania;”,
b) ust. 1a otrzymuje brzmienie:
„1a. Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 3, 5, 6, 6a i 7, dotyczą urządzeń w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o
kompatybilności elektromagnetycznej.”,
c) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
„4a. Do pobierania i badania próbek produktów, o których mowa w art.
199 ust. 1b, stosuje się odpowiednio przepisy art. 27–31 ustawy, o której mowa w ust. 4, oraz akty delegowane w rozumieniu art. 2 ust. 1
ustawy, o której mowa w art. 199 ust. 1b.”.

art. 21. więcej Art. 21. W ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. Nr 94,
poz. 551 oraz z 2012 r. poz. 951) wprowadza się następujące zmiany:
1) odnośnik do tytułu ustawy otrzymuje brzmienie:
„Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia:
1) dyrektywy 2006/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5
kwietnia 2006 r. w sprawie efektywności końcowego wykorzystania
energii i usług energetycznych oraz uchylającej dyrektywę Rady
93/76/EWG (Dz. Urz. UE L 114 z 27.04.2006, str. 64);
2) art. 3 ust. 1 lit. c oraz art. 9 dyrektywy 2010/30/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie wskazania poprzez
etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie, zużycia energii oraz innych zasobów przez produkty związane z energią (Dz. Urz.
UE L 153 z 18.06.2010, str. 1).”;
2) w art. 11 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Minister właściwy do spraw gospodarki prowadzi działania informacyjnoedukacyjne o zużyciu energii przez produkty wykorzystujące energię w rozumieniu ustawy z dnia 14 września 2012 r. o obowiązkach w zakresie informowania o zużyciu energii przez produkty wykorzystujące energię (Dz.
U. poz. 1203).”.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Maksymalny limit wydatków budżetu państwa przeznaczonych na
realizację zadań z zakresu kontroli i monitorowania systemu kontroli, na lata 2013–
2022 wynosi 51 208 tys. zł, z tym że w roku:
1) 2013 – 5639 tys. zł;
2) 2014 – 4843 tys. zł;
3) 2015 – 4893 tys. zł;
4) 2016 – 4946 tys. zł;
5) 2017 – 5000 tys. zł;
6) 2018 – 5057 tys. zł;
7) 2019 – 5115 tys. zł;
8) 2020 – 5175 tys. zł;
9) 2021 – 5238 tys. zł;
10) 2022 – 5302 tys. zł.
2. W przypadku zagrożenia przekroczenia limitu wydatków, o którym mowa
w ust. 1, na dany rok budżetowy, zastosowany zostanie mechanizm korygujący polegający na racjonalizacji częstotliwości wykonywania czynności w ramach kontroli sprawowanej przez organy kontrolujące.
3. Organem właściwym do wdrożenia mechanizmu korygującego, o którym
mowa w ust. 2, jest odpowiednio Prezes UOKiK lub Prezes Urzędu Komunikacji
Elektronicznej.
4. Organem właściwym do monitorowania wykorzystania limitu wydatków,
o którym mowa w ust. 1, jest odpowiednio Prezes UOKiK lub Prezes Urzędu
Komunikacji Elektronicznej.

art. 23. więcej Art. 23. Wymagania dotyczące sporządzania dokumentacji technicznej oraz
stosowania etykiet i kart dla urządzeń wykorzystujących energię, określone przed
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy w przepisach wydanych na podstawie art. 52
ust. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne zachowują moc do dnia
wejścia w życie aktu delegowanego.

art. 24. więcej Art. 24. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.