Art. 9. 1. Nabywanie, przechowywanie, używanie materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego lub wytwarzanie materiałów wybuchowych
metodą in situ wymaga uzyskania pozwolenia na nabywanie, przechowywanie,
używanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego lub
wytwarzanie materiałów wybuchowych metodą in situ, zwanego dalej
„pozwoleniem”.
1a. Zmiana zakresu pozwolenia wymaga uzyskania nowego pozwolenia.
2. Nie jest wymagane uzyskanie pozwolenia na nabywanie, przechowywanie
lub używanie wyrobów pirotechnicznych, o których mowa w art. 62c
ust. 1 pkt 1 lit. a–c, pkt 2 lit. a oraz pkt 3 lit. a.
3. Przedsiębiorca może nabywać i przechowywać materiały wybuchowe
przeznaczone do użytku cywilnego bez uzyskania pozwolenia lub ich używać,
jeżeli:
1) posiada koncesję na wytwarzanie materiałów wybuchowych lub obrót tymi
materiałami;
2) rodzaj nabywanych, przechowywanych lub używanych materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego odpowiada rodzajowi
materiałów wybuchowych określonych w koncesji;
3) posiada pomieszczenia spełniające wymagania określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 13 czerwca 2019 r.
o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu
materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią
o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym;
4) zatrudnia osoby spełniające wymagania, o których mowa w art. 19,
w zakresie dostępu do materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku
cywilnego.
3a. Przedsiębiorca może wytwarzać materiały wybuchowe metodą in situ bez
uzyskania pozwolenia, jeżeli posiada koncesję na wytwarzanie materiałów
wybuchowych lub obrót tymi materiałami i zatrudnia osoby spełniające
wymagania, o których mowa w art. 19, w zakresie dostępu do materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.
4. O terminie podjęcia działalności gospodarczej w zakresie nabywania,
przechowywania lub używania materiałów wybuchowych przeznaczonych do
użytku cywilnego, o której mowa w ust. 3, przedsiębiorca jest obowiązany
zawiadomić pisemnie wojewodę właściwego ze względu na siedzibę
przedsiębiorcy.
5. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 4, przedsiębiorca dołącza opinię
potwierdzającą możliwość spełnienia warunków określonych w przepisach,
o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 5. Opinia powinna zawierać ocenę bezpieczeństwa procesów technologicznych przewidywanych do realizacji oraz występujących w tych procesach surowców, produktów i gotowych wyrobów,
a także ocenę bezpieczeństwa urządzeń technologicznych.
6. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie
nabywania, przechowywania lub używania materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego, o której mowa w ust. 3, jest obowiązany
spełniać wymagania określone w art. 18 ust. 1 pkt 1 i 3–8.
7. Przedsiębiorca posiadający pozwolenie, uznając za zbędne posiadane
materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego, może je zbyć
przedsiębiorcy posiadającemu pozwolenie lub koncesję na wytwarzanie
materiałów wybuchowych lub obrót tymi materiałami po uzyskaniu na ich zbycie
zgody wojewody właściwego ze względu na swoją siedzibę lub dyrektora
okręgowego urzędu górniczego, o którym mowa w art. 164 ust. 1 pkt 2 ustawy
z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze, właściwego ze względu
na siedzibę zakładu górniczego albo zakładu wykonującego roboty geologiczne,
a dla przedsiębiorców wykonujących powierzone im roboty strzałowe w ruchu
zakładu górniczego albo zakładu wykonującego roboty geologiczne – właściwego
ze względu na siedzibę przedsiębiorcy, zwanego dalej „dyrektorem okręgowego
urzędu górniczego”, wyrażonej w drodze decyzji.
8. (uchylony)
9. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
sposób prowadzenia identyfikacji wyrobów pirotechnicznych i amunicji, dla
potrzeb obrotu materiałami wybuchowymi i ich kontroli, biorąc pod uwagę
bezpieczeństwo użytkowników.

Ustawa o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego art. 9

DODAJ