Art. 87. 1. W przypadku gdy emerytura przysługująca z Funduszu określona
w art. 26, łącznie z okresową emeryturą kapitałową, albo emerytura przysługująca
z Funduszu określona w art. 26, jest niższa niż kwota, o której mowa w art. 85 ust. 2
i 3, emeryturę przysługującą z Funduszu, w tym emeryturę ustaloną ze zwiększeniem,
o którym mowa w art. 26a, podwyższa się w taki sposób, aby suma tych świadczeń nie
była niższa od tej kwoty, o ile ubezpieczony:
1) mężczyzna – osiągnął wiek emerytalny wynoszący 65 lat i ma okres składkowy
i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat,
2) kobieta – osiągnęła wiek emerytalny wynoszący 60 lat i ma okres składkowy i
nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat
– z uwzględnieniem ust. 3–7. Przepis art. 5 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
1a. W okresie składkowym, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uwzględnia się
okres, za który ustalono zwiększenie, o którym mowa w art. 26a.
1b. (uchylony)
2. Podwyższenie, o którym mowa w ust. 1, podlega refundacji z budżetu
państwa.
3. Przy obliczaniu okresów składkowych przypadających po dniu wejścia
w życie ustawy dla celów podwyższenia emerytury w myśl ust. 1 miesiące, w których składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe były obliczone od podstawy wymiaru niższej od kwoty minimalnego wynagrodzenia pracowników, uwzględnia się w części
odpowiadającej proporcji tej podstawy do kwoty minimalnego wynagrodzenia.
4. Zasady, o której mowa w ust. 3, nie stosuje się, jeżeli zmniejszenie podstawy
wymiaru składek poniżej minimalnego wynagrodzenia nastąpiło na skutek pobierania
wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wypłaconego na podstawie przepisów
Kodeksu pracy, zasiłków i świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczenia
chorobowego lub z ubezpieczenia wypadkowego. Zasady tej nie stosuje się również,
jeżeli podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowiła
kwota zasiłku stałego z pomocy społecznej, świadczenia pielęgnacyjnego lub
specjalnego zasiłku opiekuńczego określonych w przepisach o świadczeniach
rodzinnych lub zasiłku dla opiekuna określonego w przepisach o ustaleniu i wypłacie
zasiłków dla opiekunów, oraz do: pracowników, o których mowa w art. 6 ust. 2
ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U.
z 2018 r. poz. 2177 oraz z 2019 r. poz. 1564), żołnierzy niezawodowych w służbie
czynnej, ubezpieczonych odbywających służbę zastępczą, a także pozostających
w służbie kandydackiej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony
Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej.
5. Prawo do podwyższenia, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje emerytom,
którzy osiągają przychód z tytułu działalności, o której mowa w art. 104 ust. 1–4,
jeżeli przychód ten przekracza kwotę podwyższenia.
5a. Prawo do podwyższenia, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje w razie
zbiegu prawa do emerytury z Funduszu z prawem do:
1) emerytury wojskowej lub policyjnej, o której mowa w art. 85 ust. 5;
2) emerytury rolniczej określonej w przepisach o ubezpieczeniu społecznym
rolników.
6. (uchylony)
7. Do ustalenia kwoty przekroczenia, o której mowa w ust. 5, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 104 ust. 1–8 i art. 106.
8. Przepisy ust. 1–7 stosuje się odpowiednio do osób, które nie przystąpiły do
otwartego funduszu emerytalnego.

Ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych art. 87