Art. 86. 1. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia, kierując się koniecznością ujednolicenia zasad
oceny jakości powietrza, określi, w drodze rozporządzenia:
1) poziomy dopuszczalne dla niektórych substancji w powietrzu;
2) poziomy docelowe dla niektórych substancji w powietrzu;
3) poziomy celów długoterminowych dla niektórych substancji w powietrzu;
4) alarmowe poziomy dla niektórych substancji w powietrzu, których nawet
krótkotrwałe przekroczenie może powodować zagrożenie dla zdrowia ludzi;
4a) poziomy informowania dla niektórych substancji w powietrzu;
4b) pułap stężenia ekspozycji;
5) warunki, w jakich ustala się poziom substancji, takie jak temperatura
i ciśnienie;
6) oznaczenie numeryczne substancji, pozwalające na jednoznaczną jej
identyfikację;
7) okresy, dla których uśrednia się wyniki pomiarów.
8) (uchylony)
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, mogą zostać ustalone:
1) dopuszczalna częstość przekraczania poziomów, o których mowa w ust. 1
pkt 1 i 2;
2) terminy osiągnięcia poziomów i pułapu, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3
i 4b, dla niektórych substancji w powietrzu;
3) zróżnicowane poziomy, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3 i 4a, ze względu na
ochronę zdrowia ludzi oraz ochronę roślin;
4) marginesy tolerancji dla niektórych poziomów dopuszczalnych, wyrażone
jako malejąca wartość procentowa w stosunku do dopuszczalnego poziomu
substancji w powietrzu w kolejnych latach.
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. Przez margines tolerancji rozumie się wartość, o którą przekroczenie
dopuszczalnego poziomu substancji w powietrzu nie powoduje obowiązku
sporządzenia projektu uchwały sejmiku województwa w sprawie programu
ochrony powietrza, o którym mowa w art. 91 ust. 1.
7. Jeżeli dla substancji nie został określony margines tolerancji, to obszar, na
którym poziom tej substancji w powietrzu przekracza poziom dopuszczalny,
klasyfikuje się do strefy, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 1.

Art. 86a. 1. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zdrowia, kierując się potrzebą dotrzymania
pułapu stężenia ekspozycji oraz określenia i dotrzymania krajowego celu redukcji
narażenia, określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób obliczania wartości wskaźnika średniego narażenia dla miasta
o liczbie mieszkańców większej niż 100 tysięcy i aglomeracji;
2) sposób obliczania wartości krajowego wskaźnika średniego narażenia;
3) sposób oceny dotrzymania pułapu stężenia ekspozycji.
2. Główny Inspektor Ochrony Środowiska, w terminie do dnia 30 czerwca
każdego roku, oblicza wartość wskaźnika średniego narażenia za rok poprzedni dla
miasta o liczbie mieszkańców większej niż 100 tysięcy i aglomeracji dla każdego takiego miasta i aglomeracji oraz wartość krajowego wskaźnika średniego
narażenia.
3. Główny Inspektor Ochrony Środowiska niezwłocznie przekazuje
ministrowi właściwemu do spraw klimatu informację o wartościach wskaźników,
o których mowa w ust. 2.

Art. 86b. Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza, w drodze
obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor
Polski”, w terminie do dnia 30 września każdego roku, wykaz miast o liczbie
mieszkańców większej niż 100 tysięcy i aglomeracji, w których:
1) wartość wskaźnika średniego narażenia dla miasta o liczbie mieszkańców
większej niż 100 tysięcy i aglomeracji przekracza wartość pułapu stężenia
ekspozycji;
2) wartość wskaźnika średniego narażenia dla miasta o liczbie mieszkańców
większej niż 100 tysięcy i aglomeracji nie przekracza wartości pułapu stężenia
ekspozycji.
Art. 86c. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze
rozporządzenia, krajowy cel redukcji narażenia, kierując się potrzebą ochrony
zdrowia ludzi.
Art. 86d. Minister właściwy do spraw klimatu, kierując się potrzebą
ujednolicenia zasad dokonywania oceny jakości powietrza oraz uwzględnienia
w tych ocenach udziału zanieczyszczeń pochodzących ze źródeł naturalnych lub
solenia i piaskowania dróg w okresie zimowym, może określić, w drodze
rozporządzenia, sposób określania udziału zanieczyszczeń pochodzących z tych
źródeł w stężeniach zanieczyszczeń w powietrzu.

Prawo ochrony środowiska art. 86

DODAJ