Art. 7. 1. Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana oraz zawieszenie lub cofnięcie
zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego następuje w drodze
decyzji administracyjnej.
2. Organem właściwym w sprawach udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany
oraz zawieszenia lub cofnięcia zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika
drogowego jest:
1) starosta właściwy dla siedziby przedsiębiorcy, o której mowa w art. 5
lit. a rozporządzenia (WE) nr 1071/2009;
2) Główny Inspektor Transportu Drogowego, w przypadku ubiegania się o licencję
wspólnotową, jeżeli przedsiębiorca nie występował z wnioskiem o wydanie
zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego przez organ,
o którym mowa w pkt 1.
3. Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana lub cofnięcie licencji wspólnotowej
oraz licencji, o której mowa w art. 5b ust. 1 i 2, następuje w drodze decyzji
administracyjnej.
4. Organem właściwym w sprawach udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany lub
cofnięcia:
1) licencji wspólnotowej jest Główny Inspektor Transportu Drogowego;
2) licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu
osób samochodem osobowym, pojazdem samochodowym przeznaczonym
konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą
lub licencji na wykonywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa
przy przewozie rzeczy jest starosta właściwy dla siedziby albo miejsca
zamieszkania przedsiębiorcy;
3) licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu
osób taksówką:
a) na obszarze, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 1, jest wójt, burmistrz lub
prezydent miasta,
b) na obszarze, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2, jest wójt, burmistrz lub
prezydent miasta właściwy dla siedziby albo miejsca zamieszkania
przedsiębiorcy,
c) na obszarze, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3, jest Prezydent miasta
stołecznego Warszawy;
4) licencji na wykonywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy
przewozie osób jest Główny Inspektor Transportu Drogowego.

Art. 7a. 1. Zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego oraz
licencji wspólnotowej udziela się na wniosek przedsiębiorcy złożony w formie
pisemnej, w postaci papierowej lub w postaci elektronicznej za pomocą środków
komunikacji elektronicznej w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r.
o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U.
z 2019 r. poz. 700, 730, 848 i 1590), po uiszczeniu opłat, o których mowa w art. 41
ust. 1 pkt 1 i 11.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) oznaczenie przedsiębiorcy, jego adres i siedzibę albo miejsce zamieszkania;
2) adres siedziby przedsiębiorcy, o której mowa w art. 5 lit. a rozporządzenia (WE)
nr 1071/2009;
3) informację o wpisie do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności
Gospodarczej (CEIDG) albo numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym
Rejestrze Sądowym (KRS), jeżeli są wymagane;
4) numer identyfikacji podatkowej (NIP);
5) określenie rodzaju transportu drogowego;
6) określenie rodzaju i liczby pojazdów samochodowych, które przedsiębiorca
będzie wykorzystywał do wykonywania transportu drogowego;
7) imię i nazwisko, adres zamieszkania oraz numer certyfikatu kompetencji
zawodowych osoby zarządzającej transportem, o której mowa w art. 4
ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 albo osoby, o której mowa w art. 4
ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009;
8) określenie liczby wypisów z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika
drogowego lub z licencji wspólnotowej;
9) w przypadku licencji wspólnotowej – określenie czasu, na który ma być ona
udzielona.
3. Do wniosku o udzielenie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika
drogowego dołącza się:
1) oświadczenie osoby zarządzającej transportem następującej treści:
„Oświadczam, że zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 będę
pełnić rolę zarządzającego transportem” oraz kopię certyfikatu kompetencji
zawodowych tej osoby albo oświadczenie osoby uprawnionej na podstawie
umowy do wykonywania zadań zarządzającego transportem w imieniu
przedsiębiorcy, że spełnia warunki, o których mowa w art. 4 ust. 2 lit. c
rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, oraz kopię certyfikatu kompetencji
zawodowych tej osoby;
2) dokumenty potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa
w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009;
3) oświadczenie przedsiębiorcy, że dysponuje bazą eksploatacyjną wraz ze
wskazaniem adresu bazy, jeżeli adres ten jest inny niż adres wskazany zgodnie
z ust. 2 pkt 1;
4) oświadczenie o zamiarze zatrudnienia kierowców spełniających warunki,
o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 2, lub oświadczenie o zamiarze współpracy
z osobami niezatrudnionymi przez przedsiębiorcę, lecz wykonującymi osobiście przewóz na jego rzecz, spełniającymi warunki, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 2;
5) dowód uiszczenia opłaty za wydanie zezwolenia na wykonywanie zawodu
przewoźnika drogowego i wypisów z tego zezwolenia;
6) informację z Krajowego Rejestru Karnego dotyczącą osoby:
a) będącej członkiem organu zarządzającego osoby prawnej, osoby
zarządzającej spółką jawną lub komandytową,
b) prowadzącej działalność gospodarczą – w przypadku innego
przedsiębiorcy,
c) zarządzającej transportem lub uprawnionej na podstawie umowy do
wykonywania zadań zarządzającego transportem w imieniu przedsiębiorcy
– o niekaralności za przestępstwa w dziedzinach określonych w art. 6 ust. 1
lit. a rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, wymienione w art. 5 ust. 2a;
7) oświadczenie osób, o których mowa w pkt 6, o niekaralności za poważne
naruszenie, o którym mowa w art. 6 ust. 1 lit. b rozporządzenia (WE)
nr 1071/2009, w tym najpoważniejsze naruszenie określone w załączniku IV do
rozporządzenia (WE) nr 1071/2009.
4. Do wniosku o udzielenie licencji wspólnotowej dołącza się:
1) kopię zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego;
2) zaświadczenie wystawione przez organ, który wydał zezwolenie na
wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, o liczbie pojazdów dla których
został udokumentowany wymóg zdolności finansowej, zgodnie
z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009;
3) dowód uiszczenia opłaty za wydanie licencji wspólnotowej i wypisów z tej licencji.
5. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest składany w postaci
elektronicznej załączniki, o których mowa w ust. 3 i 4, składa się również w postaci
elektronicznej.
6. Oświadczenia, o których mowa w ust. 3 pkt 3, 4 i 7, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie
jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy/a
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta
zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
7. Po uzyskaniu zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego
przedsiębiorca przedkłada do organu, o którym mowa w art. 7 ust. 2, wykaz pojazdów
zawierający następujące informacje:
1) markę, typ;
2) rodzaj/przeznaczenie;
3) numer rejestracyjny;
3a) kraj rejestracji;
4) numer VIN;
5) wskazanie rodzaju tytułu prawnego do dysponowania pojazdem.

Art. 7b. 1. Przedsiębiorca, który nie jest obowiązany na podstawie przepisów
ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351, 1495,
1571, 1655 i 1680) do sporządzenia rocznego sprawozdania finansowego może
udokumentować swoją zdolność finansową, o której mowa w art. 7
ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, w sposób wskazany w art. 7 ust. 2 tego
rozporządzenia.
2. Audytorem upoważnionym do poświadczenia rocznych sprawozdań
finansowych, o którym mowa w art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, jest
biegły rewident w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości.
3. Odpowiednio upoważnioną osobą do poświadczenia rocznych sprawozdań
finansowych, o której mowa w art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, jest
członek zarządu spółki prawa handlowego lub innej osoby prawnej, wspólnik spółki
jawnej, komplementariusz spółki komandytowej lub komandytowo-akcyjnej, lub
przedsiębiorca będący osobą fizyczną.
4. Wymóg prowadzenia dokumentów księgowych w siedzibie, o którym mowa
w art. 5 lit. a rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, uznaje się za spełniony, jeżeli
przedsiębiorca powierzył prowadzenie ksiąg rachunkowych przedsiębiorcy, o którym
mowa w art. 76a ust. 3 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, lub
przedsiębiorcy prowadzącemu działalność w tym zakresie z innego państwa
członkowskiego w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach
uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie
gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1079,
1214, 1495 i 1655).

Art. 7c. Mikroprzedsiębiorca w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. –
Prawo przedsiębiorców może, bez wyznaczania zarządzającego transportem
spełniającego warunki, o których mowa w art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE)
nr 1071/2009, w drodze umowy wyznaczyć osobę fizyczną uprawnioną do
wykonywania zadań zarządzającego transportem w jego imieniu, jeżeli osoba ta
spełnia warunki, o których mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009.

Art. 7d. 1. Organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2, wszczyna postępowanie
administracyjne w zakresie spełniania wymogu dobrej reputacji przewoźnika
drogowego, zarządzającego transportem lub osoby fizycznej, o której mowa w art. 7c,
jeżeli wobec:
1) członka organu zarządzającego osoby prawnej, osoby zarządzającej spółką
jawną, komandytową lub komandytowo-akcyjną, osoby fizycznej prowadzącej
działalność gospodarczą, zarządzającego transportem lub osoby fizycznej,
o której mowa w art. 7c, orzeczono prawomocny wyrok skazujący za
przestępstwo w dziedzinach określonych w art. 6 ust. 1 lit. a rozporządzenia
(WE) nr 1071/2009, wymienione w art. 5 ust. 2a;
2) przewoźnika drogowego, zarządzającego transportem lub osoby fizycznej,
o której mowa w art. 7c:
a) wydano wykonalną decyzję administracyjną lub wykonalne decyzje
administracyjne o nałożeniu kary pieniężnej za naruszenie określone
w załączniku nr 3 lub 4 do niniejszej ustawy lub załączniku nr 1 do ustawy
z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych, które
zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403 z dnia
18 marca 2016 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 w odniesieniu do klasyfikacji
poważnych naruszeń przepisów unijnych, które mogą prowadzić do utraty
dobrej reputacji przez przewoźnika drogowego, oraz zmieniającego
załącznik III do dyrektywy 2006/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
(Dz. Urz. UE L 74 z 19.03.2016, str. 8), zwanego dalej „rozporządzeniem
Komisji (UE) 2016/403”, zostało zakwalifikowane jako poważne
naruszenie lub bardzo poważne naruszenie, jeżeli częstotliwość
występowania naruszeń, zgodnie z załącznikiem II do tego rozporządzenia,
wymaga oceny dobrej reputacji,
b) wydano wykonalną decyzję administracyjną o nałożeniu kary pieniężnej za
naruszenie określone w załączniku nr 3 lub 4 do niniejszej ustawy lub
załączniku nr 1 do ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów
niebezpiecznych, które zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia Komisji
(UE) 2016/403 zostało zakwalifikowane jako najpoważniejsze naruszenie, lub
c) orzeczono lub nałożono prawomocnie karę w innym państwie
członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym za naruszenie, które zgodnie
z załącznikiem I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403 zostało
zakwalifikowane jako:
– najpoważniejsze naruszenie,
– poważne naruszenie lub bardzo poważne naruszenie, jeżeli
częstotliwość występowania naruszeń, zgodnie z załącznikiem II do
tego rozporządzenia, wymaga oceny dobrej reputacji.
1a. Organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2, wszczyna postępowanie
administracyjne w zakresie spełniania wymogu dobrej reputacji przewoźnika
drogowego, jeżeli wobec kierowcy wykonującego przewóz na rzecz tego przewoźnika
drogowego orzeczono lub nałożono w drodze mandatu karnego lub mandatów
karnych prawomocnie karę za wykroczenie stanowiące naruszenie określone
w załączniku nr 1 do niniejszej ustawy lub załączniku nr 1 do ustawy z dnia
19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych, które zgodnie
z załącznikiem I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403 zostało zakwalifikowane jako:
1) najpoważniejsze naruszenie;
2) poważne naruszenie lub bardzo poważne naruszenie, jeżeli częstotliwość
występowania naruszeń, zgodnie z załącznikiem II do tego rozporządzenia,
wymaga oceny dobrej reputacji.
2. Po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w przypadku, o którym
mowa w ust. 1 pkt 1, organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2, wydaje decyzję
stwierdzającą utratę dobrej reputacji.
3. Po wszczęciu postępowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, organ, o którym
mowa w art. 7 ust. 2, weryfikuje sposób i warunki wykonywania transportu
drogowego.
4. Przy dokonywaniu oceny dobrej reputacji, organ, o którym mowa w art. 7
ust. 2, bierze pod uwagę w szczególności:
1) czy liczba stwierdzonych naruszeń jest nieznaczna w stosunku do liczby
kierowców zatrudnionych przez przedsiębiorcę bądź będących w jego
dyspozycji oraz skali prowadzonych operacji transportowych;
2) czy istnieje możliwość poprawy sytuacji w przedsiębiorstwie, w tym czy
w przedsiębiorstwie podjęto działania mające na celu wdrożenie prawidłowej
dyscypliny pracy lub wdrożono procedury zapobiegające powstawaniu naruszeń
obowiązków lub warunków przewozu drogowego;
3) interes społeczny kontynuacji działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę,
w szczególności jeżeli cofnięcie zezwolenia na wykonywanie zawodu
przewoźnika drogowego spowodowałoby w znaczący sposób wzrost poziomu
bezrobocia w miejscowości, gminie lub regionie;
4) opinię polskiej organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszającej
przewoźników drogowych, działającej od co najmniej 3 lat, której przedsiębiorca
jest członkiem.
5. Po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego organ, o którym mowa
w art. 7 ust. 2:
1) wydaje decyzję stwierdzającą utratę dobrej reputacji – w przypadku uznania, że
utrata dobrej reputacji będzie stanowiła proporcjonalną reakcję za popełnione
naruszenia, albo
2) wydaje decyzję stwierdzającą, że dobra reputacja pozostaje nienaruszona –
w przypadku uznania, że utrata dobrej reputacji będzie stanowiła
nieproporcjonalną reakcję za popełnione naruszenia.
6. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 5 pkt 1:
1) wymóg dobrej reputacji nie jest spełniony;
2) organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2, zawiesza zezwolenie na wykonywanie
zawodu przewoźnika drogowego
– do czasu zastosowania środka rehabilitacyjnego, o którym mowa w art. 7e.
7. Wykonywanie transportu drogowego w przypadku, gdy przedsiębiorcy
zawieszono zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, jest
równoznaczne z wykonywaniem przewozu bez zezwolenia.

Art. 7e. Przez środki rehabilitacyjne, o których mowa w art. 6
ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, należy rozumieć:
1) zatarcie skazania za przestępstwa określone w art. 5 ust. 2a;
2) zatarcie skazania za wykroczenia stanowiące naruszenia określone w załączniku
IV do rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 lub załączniku I do rozporządzenia
Komisji (UE) 2016/403;
3) upływ roku od dnia nałożenia grzywny w formie mandatu karnego za
wykroczenia stanowiące naruszenia określone w załączniku IV do
rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 lub załączniku I do rozporządzenia Komisji
(UE) 2016/403;
4) nałożone sankcje administracyjne za naruszenia określone w załączniku IV do
rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 lub załączniku I do rozporządzenia Komisji
(UE) 2016/403 staną się niebyłe, zgodnie z art. 94b;
5) upływ roku od dnia orzeczenia lub nałożenia prawomocnie kary w innym
państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym za naruszenia określone w załączniku
I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403.

Ustawa o transporcie drogowym art. 7

DODAJ