Art. 7. 1. Sejm odwołuje Rzecznika przed upływem okresu, na jaki został
powołany, jeżeli:
1) zrzekł się wykonywania obowiązków;
2) stał się trwale niezdolny do pełnienia obowiązków na skutek choroby, ułomności
lub upadku sił – stwierdzonych orzeczeniem lekarskim;
3) złożył niezgodne z prawdą oświadczenie lustracyjne, stwierdzone prawomocnym
orzeczeniem sądu.
2. Sejm odwołuje Rzecznika przed upływem okresu, na jaki został powołany,
również jeżeli Rzecznik sprzeniewierzył się złożonemu ślubowaniu.
3. Sejm podejmuje uchwałę w sprawie odwołania Rzecznika, w przypadku
określonym w ust. 1 pkt 1, na wniosek Marszałka Sejmu.
4. Sejm podejmuje uchwałę w sprawie odwołania Rzecznika, w przypadkach
określonych w ust. 1 pkt 2 oraz w ust. 2, na wniosek Marszałka Sejmu lub grupy co
najmniej 35 posłów, większością co najmniej 3/5 głosów w obecności co najmniej
połowy ustawowej liczby posłów.

Art. 7a. Rzecznik nie może być bez uprzedniej zgody Sejmu pociągnięty do
odpowiedzialności karnej ani pozbawiony wolności. Rzecznik nie może być
zatrzymany lub aresztowany, z wyjątkiem ujęcia go na gorącym uczynku przestępstwa
i jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego toku
postępowania. O zatrzymaniu niezwłocznie powiadamia się Marszałka Sejmu, który
może nakazać natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego.

Art. 7b. Przedawnienie w postępowaniu karnym czynu objętego immunitetem
nie biegnie w okresie korzystania z immunitetu.

Art. 7c. 1. Wniosek o wyrażenie zgody na pociągnięcie Rzecznika do
odpowiedzialności karnej w sprawie o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego
składa się za pośrednictwem Prokuratora Generalnego.
2. Wniosek o wyrażenie zgody na pociągnięcie Rzecznika do odpowiedzialności
karnej w sprawie o przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego składa oskarżyciel
prywatny, po wniesieniu sprawy do sądu.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, sporządza i podpisuje adwokat lub radca
prawny, z wyjątkiem wniosków składanych w swoich sprawach przez sędziów,
prokuratorów, adwokatów, radców prawnych, notariuszy oraz profesorów i doktorów
habilitowanych nauk prawnych.
4. Wnioski, o których mowa w ust. 1 i 2, powinny zawierać:
1) oznaczenie wnioskodawcy oraz pełnomocnika, o ile został ustanowiony;
2) imię i nazwisko oraz datę i miejsce urodzenia Rzecznika;
3) wskazanie podstawy prawnej wniosku;
4) dokładne określenie czynu, którego dotyczy wniosek, ze wskazaniem czasu,
miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz jego skutków, a zwłaszcza
charakteru powstałej szkody;
5) uzasadnienie.

Art. 7d. 1. Wniosek o wyrażenie zgody na pociągnięcie Rzecznika do
odpowiedzialności karnej składa się Marszałkowi Sejmu.
2. Jeżeli wniosek nie spełnia wymogów formalnych, o których mowa w art. 7c
ust. 3 lub 4, Marszałek Sejmu wzywa wnioskodawcę do poprawienia lub uzupełnienia
wniosku w terminie 14 dni, wskazując niezbędny zakres poprawienia lub
uzupełnienia. W przypadku niepoprawienia lub nieuzupełnienia wniosku we
wskazanym terminie i zakresie Marszałek Sejmu postanawia o pozostawieniu
wniosku bez biegu.
3. Jeżeli wniosek spełnia wymogi formalne, o których mowa w art. 7c ust. 3 i 4,
Marszałek Sejmu kieruje go do organu właściwego na podstawie regulaminu Sejmu
do rozpatrzenia wniosku, zawiadamiając jednocześnie Rzecznika o treści wniosku.
4. Organ właściwy do rozpatrzenia wniosku powiadamia Rzecznika o terminie
rozpatrzenia wniosku. Pomiędzy doręczeniem powiadomienia a terminem
rozpatrzenia wniosku, o ile nie zachodzi wypadek niecierpiący zwłoki, powinno
upłynąć co najmniej 7 dni.
5. Na żądanie organu właściwego do rozpatrzenia wniosku sąd albo odpowiedni
organ, przed którym toczy się postępowanie wobec Rzecznika, udostępnia akta postępowania.
6. Rzecznik przedstawia organowi właściwemu do rozpatrzenia wniosku
wyjaśnienia i własne wnioski w tej sprawie w formie pisemnej lub ustnej.
7. Po rozpatrzeniu sprawy, organ właściwy do rozpatrzenia wniosku uchwala
sprawozdanie wraz z propozycją przyjęcia lub odrzucenia wniosku.
8. W trakcie rozpatrywania przez Sejm sprawozdania, o którym mowa w ust. 7,
Rzecznikowi przysługuje prawo do zabrania głosu.
9. Sejm wyraża zgodę na pociągnięcie Rzecznika do odpowiedzialności karnej
w drodze uchwały podjętej bezwzględną większością ustawowej liczby posłów.
Nieuzyskanie wymaganej większości głosów oznacza podjęcie uchwały
o niewyrażeniu zgody na pociągnięcie Rzecznika do odpowiedzialności karnej.

Art. 7e. 1. Zakaz zatrzymania, o którym mowa w art. 7a, obejmuje wszelkie
formy pozbawienia lub ograniczenia wolności osobistej Rzecznika przez organy
stosujące przymus.
2. Wniosek o wyrażenie zgody na zatrzymanie lub aresztowanie Rzecznika
składa się za pośrednictwem Prokuratora Generalnego.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać:
1) oznaczenie wnioskodawcy;
2) imię i nazwisko oraz datę i miejsce urodzenia Rzecznika;
3) dokładne określenie czynu oraz jego kwalifikację prawną;
4) podstawę prawną zastosowania określonego środka;
5) uzasadnienie, wskazujące w szczególności na konieczność zastosowania
określonego środka.
4. Do postępowania z wnioskiem o wyrażenie zgody na zatrzymanie lub
aresztowanie Rzecznika przepisy art. 7d ust. 1–8 stosuje się odpowiednio.
5. Sejm wyraża zgodę na zatrzymanie lub aresztowanie Rzecznika w drodze
uchwały podjętej bezwzględną większością ustawowej liczby posłów. Nieuzyskanie
wymaganej większości głosów oznacza podjęcie uchwały o niewyrażeniu zgody na
zatrzymanie lub aresztowanie Rzecznika.
6. Wymóg uzyskania zgody Sejmu nie dotyczy wykonania kary pozbawienia
wolności orzeczonej prawomocnym wyrokiem sądu.

Art. 7f. 1. Marszałek Sejmu przesyła wnioskodawcy niezwłocznie uchwałę,
o której mowa w art. 7d ust. 9 i art. 7e ust. 5.
2. Uchwały, o których mowa w ust. 1, podlegają ogłoszeniu w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Art. 7g. Przepisy ustawy dotyczące odpowiedzialności karnej Rzecznika stosuje
się odpowiednio do odpowiedzialności za wykroczenia.

Art. 7h. Szczegółowy tryb postępowania w sprawach, o których mowa w art.
7a–7g, określa regulamin Sejmu.

Ustawa o Rzeczniku Praw Obywatelskich art. 7

DODAJ