Art. 70. W ustawie z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz.U. Nr 86, poz. 789 i
Nr 170, poz. 1652) w art. 40:
1) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Organizowanie i dotowanie regionalnych kolejowych przewozów pasażerskich wykonywanych w ramach obowiązku służby publicznej oraz nabywanie kolejowych pojazdów szynowych, należy do zadań własnych samorządu
województwa. Zadanie to finansowane jest z dochodów własnych samorządu województwa.”;
2) uchyla się ust. 2;
3) uchyla się ust. 6.

Art. 70a. 1. W latach 2015–2021 wpłat do budżetu państwa, z przeznaczeniem
na część regionalną subwencji ogólnej dla województw, dokonują województwa,
w których wskaźnik W jest większy niż 125% wskaźnika Ww.
2. Kwotę rocznej wpłaty oblicza się mnożąc liczbę mieszkańców województwa
przez kwotę wynoszącą:
1) 49% nadwyżki wskaźnika W ponad 125% wskaźnika Ww – dla województw,
w których wskaźnik W jest nie większy niż 150% wskaźnika Ww;
2) 12,25% wskaźnika Ww, powiększoną o 59% nadwyżki wskaźnika W ponad
150% wskaźnika Ww – dla województw, w których wskaźnik W jest większy
niż 150% wskaźnika Ww.
3. Kwota rocznej wpłaty, obliczona w sposób określony w ust. 2, nie może
przekroczyć 35% dochodów podatkowych województwa z roku poprzedzającego rok
bazowy.
4. Jeżeli dochody województwa dokonującego wpłat, o których mowa w ust. 1,
z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych i we
wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych ustalone jako suma tych
dochodów uzyskanych w drugim półroczu roku bazowego i w pierwszym półroczu
roku budżetowego będą niższe o więcej niż 10% w porównaniu do tych dochodów
uzyskanych łącznie w drugim półroczu roku poprzedzającego rok bazowy
i w pierwszym półroczu roku bazowego, województwo dokonuje wpłat niższych
o 10%.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w terminie do dnia
30 września roku budżetowego:
1) dokonuje porównania dochodów, o których mowa w ust. 4, wykazanych
w sprawozdaniach, których obowiązek sporządzenia wynika z przepisów
o finansach publicznych w zakresie sprawozdawczości budżetowej, oraz w
informacjach posiadanych przez ministra właściwego do spraw finansów
publicznych;
2) informuje województwa spełniające warunek, o którym mowa w ust. 4,
o obniżonej kwocie wpłat.

Art. 70b. 1. W latach 2015–2021 część regionalną subwencji ogólnej dla
województw ustala się w wysokości łącznej kwoty wpłat województw ustalonych
zgodnie z art. 70a ust. 1–3.
2. Kwotę części regionalnej, o której mowa w ust. 1, otrzymują województwa,
w których dochody podatkowe powiększone o część wyrównawczą subwencji
ogólnej, w przeliczeniu na jednego mieszkańca, są niższe od 125% wskaźnika Ww.
3. Kwotę stanowiącą 52% części regionalnej, o której mowa w ust. 1, dzieli się
między województwa, w których stopa bezrobocia jest wyższa niż 110% średniej
stopy bezrobocia w kraju.
4. Wysokość należnej województwu kwoty, o której mowa w ust. 3, oblicza się
w następujący sposób:
1) ustala się województwa, w których stopa bezrobocia jest wyższa niż 110%
średniej stopy bezrobocia w kraju;
2) oblicza się – dla kraju – procentowy udział w ogólnej liczbie bezrobotnych liczby
bezrobotnych w następujących przedziałach wiekowych:
a) przedział I – do 24 lat,
b) przedział II – 25–34 lat,
c) przedział III – 35–44 lat,
d) przedział IV – 45–54 lat,
e) przedział V – 55 i więcej lat
– zwanych dalej „przedziałami”;
3) oblicza się – dla każdego z województw ustalonych zgodnie z pkt 1 –
procentowy udział w ogólnej liczbie bezrobotnych w tym województwie liczby
bezrobotnych w poszczególnych przedziałach;
4) ustala się – dla każdego z województw ustalonych zgodnie z pkt 1 – przedziały,
w których procentowy udział liczby bezrobotnych w określonym wieku
w ogólnej liczbie bezrobotnych jest większy niż ustalony dla kraju, odrębnie dla
każdego przedziału, udział procentowy bezrobotnych w danym przedziale
w ogólnej liczbie bezrobotnych;
5) ustala się – dla każdego z województw ustalonych zgodnie z pkt 1 –
przeliczeniową liczbę bezrobotnych w województwie dla przedziałów
ustalonych zgodnie z pkt 4:
a) dla przedziału I – obliczoną jako iloczyn wskaźnika 1,75 i liczby
bezrobotnych w tym przedziale w województwie,
b) dla przedziału II – obliczoną jako iloczyn wskaźnika 1,65 i liczby
bezrobotnych w tym przedziale w województwie,
c) dla przedziału III – obliczoną jako iloczyn wskaźnika 1,45 i liczby
bezrobotnych w tym przedziale w województwie,
d) dla przedziału IV – obliczoną jako iloczyn wskaźnika 1,25 i liczby
bezrobotnych w tym przedziale w województwie,
e) dla przedziału V – równą liczbie bezrobotnych w tym przedziale
w województwie;
6) ustala się – dla każdego z województw ustalonych zgodnie z pkt 1 – ogólną
przeliczeniową liczbę bezrobotnych, stanowiącą sumę przeliczeniowych liczb
bezrobotnych w przedziałach, ustalonych zgodnie z pkt 4;
7) ustala się – dla województw ustalonych zgodnie z pkt 1 – łączną przeliczeniową
liczbę bezrobotnych, stanowiącą sumę ogólnych przeliczeniowych liczb
bezrobotnych;
8) ustala się – dla każdego z województw ustalonych zgodnie z pkt 1 –
z dokładnością do dziesiątego miejsca po przecinku współczynnik udziału
ogólnej przeliczeniowej liczby bezrobotnych w łącznej przeliczeniowej liczbie
bezrobotnych;
9) współczynnik udziału obliczony dla danego województwa mnoży się przez
wskaźnik 0,52 i łączną kwotę części regionalnej, o której mowa w ust. 1;
10) jeżeli kwota obliczona w sposób określony w pkt 9 jest wyższa od różnicy
między kwotą ustaloną jako iloczyn 125% wskaźnika Ww i liczby mieszkańców
tego województwa a dochodami podatkowymi za rok poprzedzający rok bazowy,
powiększonymi o część wyrównawczą subwencji ogólnej, wyliczoną na rok
budżetowy w sposób określony w art. 24, to wysokość należnej województwu
kwoty jest równa tej różnicy, a nadwyżkę środków dzieli się między wszystkie
województwa w sposób określony w ust. 6;
11) jeżeli kwota obliczona w sposób określony w pkt 9 jest niższa od różnicy między
kwotą ustaloną jako iloczyn 125% wskaźnika Ww i liczby mieszkańców tego
województwa a dochodami podatkowymi za rok poprzedzający rok bazowy,
powiększonymi o część wyrównawczą subwencji ogólnej, wyliczoną na rok
budżetowy w sposób określony w art. 24, to wysokość należnej województwu
kwoty jest równa kwocie obliczonej w sposób określony w pkt 9.
5. Kwotę stanowiącą 48% części regionalnej, o której mowa w ust. 1, dzieli się
między województwa, w których dochody podatkowe za rok poprzedzający rok
bazowy, powiększone o część wyrównawczą subwencji ogólnej, wyliczoną na rok
budżetowy w sposób określony w art. 24, i kwotę części regionalnej, wyliczoną na rok
budżetowy zgodnie z ust. 4, w przeliczeniu na jednego mieszkańca, są niższe od 125%
wskaźnika Ww.
6. Wysokość należnej województwu kwoty, o której mowa w ust. 5, oblicza się
w następujący sposób:
1) dla danego województwa oblicza się kwotę stanowiącą sumę dochodów
podatkowych za rok poprzedzający rok bazowy, części wyrównawczej subwencji
ogólnej wyliczonej na rok budżetowy i kwoty części regionalnej wyliczonej na
rok budżetowy zgodnie z ust. 4, w przeliczeniu na jednego mieszkańca;
2) dla województw spełniających warunek, o którym mowa w ust. 5, oblicza się
różnicę między 125% wskaźnika Ww a kwotą obliczoną zgodnie z pkt 1;
3) oblicza się iloczyn różnicy dochodów wyliczonej w sposób określony w pkt 2
i liczby mieszkańców województwa, zwany dalej „kwotą dochodów do
uzupełnienia”;
4) oblicza się, z dokładnością do dziesiątego miejsca po przecinku, współczynnik
udziału kwoty wyliczonej w sposób określony w pkt 3 w łącznej kwocie
dochodów do uzupełnienia województw spełniających warunek, o którym mowa
w ust. 5;
5) współczynnik udziału, obliczony w sposób określony w pkt 4, mnoży się przez
wskaźnik 0,48 i łączną kwotę części regionalnej, o której mowa w ust. 1;
6) jeżeli kwota obliczona w sposób określony w pkt 5 jest wyższa od kwoty
dochodów do uzupełnienia, to wysokość kwoty należnej województwu jest
równa kwocie dochodów do uzupełnienia obliczonej dla województwa w sposób
określony w pkt 5, a pozostałe środki przeznaczone są na zmniejszenie wpłat
wyliczonych zgodnie z art. 70a, proporcjonalnie do udziału kwoty wpłat danego
województwa w łącznej kwocie wpłat województw;
7) jeżeli kwota obliczona w sposób określony w pkt 5 jest niższa od kwoty
dochodów do uzupełnienia, to wysokość kwoty należnej województwu jest
równa kwocie wyliczonej w sposób określony w pkt 5.
7. Część regionalna subwencji ogólnej dla danego województwa stanowi sumę
kwot obliczonych zgodnie z ust. 4 i 6.

Art. 70c. 1. W latach 2015–2019 w budżecie państwa tworzy się rezerwę celową
przeznaczoną na dotacje dla województw na dofinansowanie budowy, przebudowy,
remontu, utrzymania, ochrony dróg wojewódzkich i zarządzania tymi drogami, którą
dysponuje minister właściwy do spraw finansów publicznych.
2. Rezerwę, o której mowa w ust. 1, ustala się w wysokości 268 000 tys. zł.
2a. Rezerwę, o której mowa w ust. 1, na rok 2016 ustala się w wysokości
210 000 tys. zł.
2b. Rezerwę, o której mowa w ust. 1, na rok 2017 ustala się w wysokości 225
000 tys. zł.
2c. Rezerwę, o której mowa w ust. 1, na rok 2018 i 2019 ustala się w ustawie
budżetowej w wysokości zapewniającej, aby dochody województw z tytułu części
wyrównawczej i części regionalnej subwencji ogólnej pomniejszone o wpłaty do
budżetu państwa z przeznaczeniem na część regionalną subwencji ogólnej nie były
niższe niż dochody z tych tytułów wyliczone na podstawie art. 24 i art. 25, w brzmieniu
obowiązującym przed dniem 14 listopada 2014 r., pomniejszone o wpłaty do budżetu
państwa z przeznaczeniem na część regionalną subwencji ogólnej, wyliczone zgodnie
z art. 31, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 14 listopada 2014 r.
3. Rezerwę, o której mowa w ust. 1, rozdziela minister właściwy do spraw
finansów publicznych w sposób określony w ust. 4, między województwa, w których
powierzchnia dróg wojewódzkich, w przeliczeniu na jednego mieszkańca
województwa, jest wyższa od powierzchni dróg wojewódzkich w kraju, w
przeliczeniu na jednego mieszkańca kraju.
4. Kwotę, o której mowa w ust. 1, rozdziela się między województwa
w następujący sposób:
1) oblicza się, z dokładnością do dziesiątego miejsca po przecinku, wskaźnik równy
ilorazowi powierzchni dróg wojewódzkich w kraju i liczby mieszkańców kraju;
2) oblicza się, z dokładnością do dziesiątego miejsca po przecinku, dla danego
województwa wskaźnik równy ilorazowi powierzchni dróg wojewódzkich
w województwie i liczby mieszkańców tego województwa;
3) ustala się województwa, dla których wskaźnik określony w pkt 2 jest wyższy niż
wskaźnik określony w pkt 1;
4) oblicza się – dla województw ustalonych zgodnie z pkt 3 – sumę wskaźników,
o których mowa w pkt 2;
5) oblicza się, z dokładnością do dziesiątego miejsca po przecinku – dla każdego
z województw ustalonych zgodnie z pkt 3 – współczynnik udziału wskaźnika,
o którym mowa w pkt 2, w sumie wskaźników obliczonej zgodnie z pkt 4;
6) wysokość kwoty należnej województwu oblicza się jako iloczyn współczynnika
udziału, obliczonego w sposób określony w pkt 5, i kwoty, o której mowa
odpowiednio w ust. 2–2c.
5. Środki rezerwy, o której mowa w ust. 1, są przekazywane dla województw
w formie dotacji celowej, której wysokość nie może stanowić więcej niż 98% kosztów
realizacji zadań.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych informuje o wysokości
dotacji celowej właściwe województwa oraz wojewodów w terminach określonych
w art. 33 ust. 1 pkt 1 i 2. Przepis art. 33 ust. 1a stosuje się odpowiednio.
7. Wojewoda, po otrzymaniu informacji o rocznej kwocie dotacji celowej
wynikającej z ustawy budżetowej, sporządza i przekazuje ministrowi właściwemu do
spraw finansów publicznych wniosek o uruchomienie środków budżetu państwa.
8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych na podstawie wniosku,
o którym mowa w ust. 7, dokonuje zwiększenia wydatków w części budżetu państwa
będącej w dyspozycji wojewody.
9. Wojewoda udziela województwu dotacji celowej w kwocie nie wyższej niż
określona w informacji przekazanej w terminie, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 2.
Do rozliczenia i zwrotu dotacji udzielonej województwom stosuje się przepisy ustawy
z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869, 1622,
1649 i 2020).

Art. 70d. 1. W latach 2020 i 2021 w budżecie państwa tworzy się rezerwę
subwencji ogólnej z przeznaczeniem dla województw na dofinansowanie budowy,
przebudowy, remontu, utrzymania, ochrony dróg wojewódzkich i zarządzania tymi
drogami, którą dysponuje minister właściwy do spraw finansów publicznych.
2. Rezerwę, o której mowa w ust. 1, ustala się w ustawie budżetowej
w wysokości zapewniającej, aby dochody województw z tytułu części wyrównawczej
i części regionalnej subwencji ogólnej pomniejszone o wpłaty do budżetu państwa
z przeznaczeniem na część regionalną subwencji ogólnej nie były niższe niż dochody
z tych tytułów wyliczone na podstawie art. 24 i art. 25, w brzmieniu obowiązującym
przed dniem 14 listopada 2014 r., pomniejszone o wpłaty do budżetu państwa
z przeznaczeniem na część regionalną subwencji ogólnej, wyliczone zgodnie z art. 31,
w brzmieniu obowiązującym przed dniem 14 listopada 2014 r.
3. Rezerwę, o której mowa w ust. 1, rozdziela minister właściwy do spraw
finansów publicznych w sposób określony w ust. 4, między województwa, w których
powierzchnia dróg wojewódzkich, w przeliczeniu na jednego mieszkańca województwa, jest wyższa od powierzchni dróg wojewódzkich w kraju, w przeliczeniu na jednego mieszkańca kraju.
4. Kwotę, o której mowa w ust. 1, rozdziela się między województwa
w następujący sposób:
1) oblicza się, z dokładnością do dziesiątego miejsca po przecinku, wskaźnik równy
ilorazowi powierzchni dróg wojewódzkich w kraju i liczby mieszkańców kraju;
2) oblicza się, z dokładnością do dziesiątego miejsca po przecinku, dla danego
województwa wskaźnik równy ilorazowi powierzchni dróg wojewódzkich
w województwie i liczby mieszkańców tego województwa;
3) ustala się województwa, dla których wskaźnik określony w pkt 2 jest wyższy niż
wskaźnik określony w pkt 1;
4) oblicza się – dla województw ustalonych zgodnie z pkt 3 – sumę wskaźników,
o których mowa w pkt 2;
5) oblicza się, z dokładnością do dziesiątego miejsca po przecinku – dla każdego
z województw ustalonych zgodnie z pkt 3 – współczynnik udziału wskaźnika,
o którym mowa w pkt 2, w sumie wskaźników obliczonej zgodnie z pkt 4;
6) wysokość kwoty należnej województwu oblicza się jako iloczyn współczynnika
udziału, obliczonego w sposób określony w pkt 5, i kwoty, o której mowa w ust.
2.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych informuje o wysokości
środków z rezerwy subwencji ogólnej właściwe województwa w terminach
określonych w art. 33 ust. 1 pkt 1 i 2. Przepis art. 33 ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Ustawa o dochodach jednostek samorządu terytorialnego art. 70

DODAJ