Art. 6. 1. Osobom spełniającym warunki do uzyskania statusu bezrobotnego
i prawa do zasiłku dla bezrobotnych, określone w ustawie z dnia 20 kwietnia
2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2020 r.
poz. 1409), przysługuje świadczenie przedemerytalne, o którym mowa w art.
2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z
2019 r. poz. 2173 oraz z 2020 r. poz. 252), jeżeli posiadają okres uprawniający do
emerytury wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co
najmniej 10 lat były zatrudnione w pełnym wymiarze czasu pracy w zakładach
wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 do niniejszej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Do okresu zatrudnienia, o którym mowa w ust. 1, zalicza się okresy:
1) zatrudnienia w zakładach wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 oraz
w przedsiębiorstwach powstałych w wyniku przekształcenia, podziału lub
połączenia tych zakładów lub w przedsiębiorstwach korzystających z ich
majątku do czasu zaprzestania produkcji wyrobów zawierających azbest
i oczyszczenia tych zakładów z azbestu, nie później jednak niż do 31 grudnia
1999 r.;
2) zatrudnienia w innych przedsiębiorstwach, jeżeli pracownik był
oddelegowany i wykonywał stale pracę na terenie zakładów, o których mowa
w pkt 1.
3. Prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie spełniającej
warunki, o których mowa w ust. 1 i 2, która w dniu wejścia w życie ustawy była
zatrudniona w zakładach wymienionych w ust. 2, a rozwiązanie stosunku pracy z
ostatnim pracodawcą nastąpiło z przyczyn dotyczących zakładu pracy.

Art. 6a. 1. Na wniosek pracodawcy, wymienionego w załączniku nr 2 do
ustawy, rejonowy urząd pracy może zrefundować z Funduszu Pracy koszty
szkolenia pracowników przez okres do 6 miesięcy, obejmujące także
wynagrodzenie należne szkolonym pracownikom w okresie odbywania szkolenia
oraz opłacone od tych wynagrodzeń składki na ubezpieczenie społeczne, jeżeli po
zakończeniu szkolenia pracownicy zostaną zatrudnieni przez tego pracodawcę,
zgodnie z kierunkiem odbytego szkolenia, przez okres co najmniej 12 miesięcy,
z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Koszty szkolenia, o których mowa w ust. 1, są refundowane z Funduszu
Pracy w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak za jedną
osobę miesięcznie kwoty trzykrotnego najniższego wynagrodzenia
obowiązującego w dniu zawarcia umowy dotyczącej refundacji tych kosztów.
3. Pracodawca, który nie spełnił warunku, o którym mowa w ust. 1,
obowiązany jest do zwrotu kosztów szkolenia refundowanych z Funduszu Pracy.

Art. 6b. 1. Pracownikom zakładów wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 do
ustawy, z którymi w okresie od 28 września 1998 r. do 31 grudnia 1998 r. stosunek
pracy został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy, przysługuje
jednorazowa odprawa w wysokości:
1) dwunastomiesięcznego wynagrodzenia – zatrudnionym w zakładzie przez
okres co najmniej 10 lat;
2) sześciomiesięcznego wynagrodzenia – zatrudnionym w zakładzie przez okres
co najmniej 5 lat;
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia – zatrudnionym w zakładzie przez okres co
najmniej roku.
2. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, ustala się według zasad
obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop
wypoczynkowy.
3. Pracownikom uprawnionym do odprawy, o której mowa w ust. 1, nie
przysługuje odprawa przewidziana w przepisach o szczególnych zasadach
rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu
pracy lub w innych przepisach. Kwotę odprawy, o której mowa w ust. 1,
pomniejsza się o kwotę innej, uprzednio wypłaconej odprawy.
4. Odprawa, o której mowa w ust. 1, finansowana jest ze środków Funduszu Pracy.
5. Na wniosek pracodawcy, złożony nie później niż do dnia 28 grudnia
1998 r., zawierający wykaz osób uprawnionych do odprawy oraz przysługujące
tym osobom kwoty, kierownik rejonowego urzędu pracy3) przekazuje do dnia
31 grudnia 1998 r., na konto pracodawcy, środki Funduszu Pracy przeznaczone na
wypłatę odpraw.
6. Środki Funduszu Pracy, o których mowa w ust. 5, niewykorzystane zgodnie
z przeznaczeniem, podlegają zwrotowi na konto rejonowego urzędu pracy, nie
później niż w ciągu 30 dni od dnia ich otrzymania przez zakład pracy.
7. Wysokość odprawy, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć
25-krotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej
w II kwartale 1998 r.

Ustawa o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest art. 6

DODAJ