Art. 6. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) kodeks dobrych praktyk – kodeks dobrych praktyk w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom
rynkowym (Dz. U. Nr 171, poz. 1206);
2) konsument – konsumenta w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia
1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.);
3) miejsce zakwaterowania – miejsce noclegowe, w szczególności budynek,
mieszkanie, pokój lub inne pomieszczenie mieszkalne, w tym znajdujące się na
statkach pasażerskich, innych jednostkach pływających, w przyczepach
samochodowych, domkach turystycznych lub innych obiektach stałych;
4) przedsiębiorca – przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23
kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny;
5) trwały nośnik informacji – materiał lub urządzenie służące do przechowywania
i odczytywania informacji przekazywanych konsumentowi w związku z umową
timeshare, umową o długoterminowy produkt wakacyjny, umową pośrednictwa
w odsprzedaży timeshare lub długoterminowego produktu wakacyjnego, lub
umową o uczestnictwo w systemie wymiany, przez czas odpowiedni do celów,
jakim informacje te służą oraz pozwalające na odtworzenie tych informacji w
niezmienionej postaci;
6) umowy powiązane – zawarte przez konsumenta z przedsiębiorcą, z którym
zawarł on umowę timeshare lub umowę o długoterminowy produkt wakacyjny,
umowy o świadczenie usług związanych odpowiednio z umową timeshare lub z
umową o długoterminowy produkt wakacyjny; usługi w ramach umów
powiązanych mogą być świadczone przez przedsiębiorcę lub przez osobę
trzecią na podstawie porozumienia z przedsiębiorcą.

Ustawa o timeshare art. 6

DODAJ