Art. 6. 1. Dowodami potwierdzającymi polskie pochodzenie mogą być
dokumenty, wydane przez polskie władze państwowe lub kościelne, a także przez
władze byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, dotyczące
wnioskodawcy lub jego rodziców, dziadków lub pradziadków, a w szczególności:
1) polskie dokumenty tożsamości;
2) akty stanu cywilnego lub ich odpisy albo metryki chrztu poświadczające związek
z polskością;
3) dokumenty potwierdzające odbycie służby wojskowej w Wojsku Polskim,
zawierające wpis informujący o narodowości polskiej;
4) dokumenty potwierdzające fakt deportacji lub uwięzienia, zawierające wpis
informujący o narodowości polskiej;
5) dokumenty tożsamości lub inne dokumenty urzędowe zawierające wpis
informujący o narodowości polskiej.
2. Dowodami potwierdzającymi polskie pochodzenie mogą być również inne
dokumenty, a w szczególności:
1) o rehabilitacji osoby deportowanej, zawierające wpis informujący o jej
narodowości polskiej;
2) potwierdzające prześladowanie osoby ze względu na jej polskie pochodzenie.
3. Konsul zwraca wnioskodawcy przekazane przez niego oryginały
dokumentów, o których mowa w ust. 1 i 2, z wyjątkiem zagranicznych dokumentów
umożliwiających sporządzenie polskiego aktu stanu cywilnego.

Ustawa o repatriacji art. 6

Poprzedni

Art. 5. 1. Za osobę polskiego pochodzenia, w rozumieniu niniejszej ustawy, uznaje się osobę deklarującą narodowość polską i spełniającą łącznie następujące warunki: 1) co najmniej jedno z jej rodzic...

Nastepny

Art. 7. 1. W drodze repatriacji nabywa obywatelstwo polskie również małoletni pozostający pod władzą rodzicielską repatrianta. Jednakże w przypadku, gdy repatriantem jest tylko jedno z rodziców, mał...

Powiązania

Powiązane orzeczenia (0)

brak powiązań

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji
  • Wejscie w życie 1 stycznia 2001
  • Ost. zmiana ustawy 1 października 2010
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 25 01 2021
Komentarze

Wyszukiwarka