Art. 68. 1. Stronami w dochodzeniu są obwiniony i pokrzywdzony,
a w postępowaniu przed sądem dyscyplinarnym – oskarżyciel, obwiniony i pokrzywdzony.
2. Oskarżycielami w postępowaniu przed okręgowym sądem dyscyplinarnym są
rzecznik dyscyplinarny, a przed Wyższym Sądem Dyscyplinarnym – Główny
Rzecznik Dyscyplinarny, a także ich zastępcy, wykonujący czynności zlecone przez rzeczników.
3. Obwinionym jest radca prawny lub aplikant radcowski, co do którego wydano
postanowienie o przedstawieniu zarzutów.
4. Obwiniony może mieć obrońcę. Obrońcą może być wyłącznie radca prawny lub adwokat.
5. Pokrzywdzonym jest osoba, której dobro prawne zostało bezpośrednio
naruszone postępowaniem radcy prawnego lub aplikanta radcowskiego określonym w art. 64.

Art. 68¹. 1. Postępowanie przed sądem dyscyplinarnym wszczyna wniosek
o ukaranie złożony odpowiednio przez Głównego Rzecznika Dyscyplinarnego,
rzecznika dyscyplinarnego lub ich zastępców.
1a. Minister Sprawiedliwości może polecić wszczęcie dochodzenia przeciwko
radcy prawnemu lub aplikantowi radcowskiemu.
1b. W wypadku określonym w ust. 1a Ministrowi Sprawiedliwości przysługują
prawa strony.
2. Jeżeli radca prawny świadczy w państwie członkowskim Unii Europejskiej
lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA)
– stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym pomoc prawną na podstawie
obowiązujących tam przepisów o świadczeniu pomocy prawnej przez prawników
z Unii Europejskiej, sąd dyscyplinarny, który wszczął postępowanie dyscyplinarne,
niezwłocznie zawiadamia o tym właściwy organ w tym państwie, przesyłając temu
organowi odpis wniosku, o którym mowa w ust. 1.

Art. 68². Rzecznik dyscyplinarny doręcza Ministrowi Sprawiedliwości odpisy
postanowień o wszczęciu dochodzenia oraz informuje Ministra Sprawiedliwości
o wniesieniu do sądu dyscyplinarnego wniosku o ukaranie lub o skierowaniu wniosku
do dziekana rady okręgowej izby radców prawnych w trybie art. 66.

Art. 68³. 1. W toku postępowania dyscyplinarnego, za zgodą radcy prawnego
lub aplikanta radcowskiego, pisma mogą być doręczane także za pośrednictwem
telefaksu lub poczty elektronicznej. W takim przypadku dowodem doręczenia jest
potwierdzenie transmisji danych.
2. Niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy na rozprawę, posiedzenie
lub na wezwanie rzecznika dyscyplinarnego nie wstrzymuje rozpoznania sprawy lub
przeprowadzenia czynności, chyba że należycie usprawiedliwią oni swoją
nieobecność, jednocześnie wnosząc o odroczenie lub przerwanie rozprawy lub
posiedzenia lub o nieprzeprowadzanie czynności przed rzecznikiem, albo sąd dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny z ważnych przyczyn uzna ich obecność za konieczną.
3. W przypadku nieusprawiedliwionego niestawiennictwa obwinionego odpis
postanowienia o przedstawieniu zarzutów rzecznik dyscyplinarny doręcza mu na
piśmie, co zastępuje ogłoszenie.
4. Orzeczenia wydanego pod nieobecność obwinionego lub jego obrońcy nie
uważa się za zaoczne.
5. Należyte usprawiedliwienie niestawiennictwa obwinionego lub jego obrońcy
na rozprawie lub na wezwanie rzecznika dyscyplinarnego wymaga wskazania
i uprawdopodobnienia wyjątkowych przyczyn, zaś w przypadku choroby –
przedstawienia zaświadczenia lekarskiego potwierdzającego niemożność stawienia się
na wezwanie lub zawiadomienie organu prowadzącego postępowanie.

Art. 68⁴. 1. Karę za nieusprawiedliwione niestawiennictwo lub odmowę złożenia
zeznań lub przyrzeczenia nakłada na świadka lub biegłego, na wniosek sądu
dyscyplinarnego lub rzecznika dyscyplinarnego, sąd rejonowy właściwy według
miejsca zamieszkania świadka lub biegłego. Świadek lub biegły nie podlega karze,
jeżeli nie był uprzedzony o skutkach niestawiennictwa, odmowy złożenia zeznań lub przyrzeczenia.
2. Przymusowe sprowadzenie świadka zarządza, na wniosek sądu
dyscyplinarnego lub rzecznika dyscyplinarnego, właściwy sąd rejonowy.

Ustawa o radcach prawnych art. 68

DODAJ