Art. 66. W ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. – Prawo przewozowe (Dz. U. z 2000 r. Nr 50,
poz. 601, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 4 otrzymuje brzmienie:
„Art. 4. Przewoźnik lub organizator publicznego transportu zbiorowego, o
którym mowa w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o
publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. Nr 5 poz. 13), mogą
wydawać regulaminy określające warunki obsługi podróżnych,
odprawy oraz przewozu osób i rzeczy.”;
2) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
,,1. Przewóz może być wykonywany przez kilku przewoźników tej
samej lub różnych gałęzi transportu na podstawie jednej umowy
przewozu i jednego dokumentu przewozowego, a w regularnym
przewozie osób w publicznym transporcie zbiorowym, przewoźnicy mogą realizować te przewozy w ramach zintegrowanego
systemu taryfowo-biletowego lub innego wspólnego dokumentu
przewozu; odpowiedzialność przewoźników jest solidarna.”;
3) w art. 8 w ust. 1:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) ministra właściwego do spraw transportu, a w odniesieniu do
wojewódzkiego, powiatowego albo gminnego regularnego
przewozu osób odpowiednio przez wojewodę, starostę, wójta
albo burmistrza (prezydenta miasta) – ze względu na potrzeby obronności lub bezpieczeństwa państwa albo w przypadku
klęski żywiołowej,”,
b) w pkt 2 uchyla się lit. d;
4) w art. 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Przewoźnik powinien podejmować działania ułatwiające podróżnym, w szczególności osobom o ograniczonej zdolności ruchowej
oraz osobom niepełnosprawnym, korzystanie ze środków transportowych.”;
5) w art. 15 ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:
„5. W odniesieniu do gminnego regularnego przewozu osób oraz
przewozów osób i bagażu taksówkami przepisy porządkowe
określa rada gminy, a na terenie miasta stołecznego Warszawy –
Rada miasta stołecznego Warszawy.
6. W odniesieniu do powiatowego regularnego przewozu osób przepisy porządkowe określa rada powiatu, a w odniesieniu do wojewódzkiego regularnego przewozu osób – sejmik województwa.”;
6) art. 16 otrzymuje brzmienie:
„Art. 16. 1. Umowę przewozu zawiera się przez nabycie biletu na przejazd
przed rozpoczęciem podróży lub spełnienie innych określonych
przez przewoźnika lub organizatora publicznego transportu zbiorowego warunków dostępu do środka transportowego, a w razie
ich nieustalenia – przez samo zajęcie miejsca w środku transportowym.
2. Na bilecie, o którym mowa w ust. 1, umieszcza się:
1) nazwę przewoźnika lub organizatora publicznego transportu
zbiorowego,
2) relację lub strefę przejazdu,
3) wysokość należności za przejazd,
4) zakres uprawnień pasażera do ulgowego przejazdu.
3. Na bilecie mogą być umieszczane inne informacje, w tym dane
osobowe pasażera, jeżeli jest to niezbędne dla przewoźnika lub
organizatora w regularnym przewozie osób.
4. Dane i informacje, o których mowa w ust. 2 i 3, zapisywane są w
pamięci elektronicznej biletu, jeżeli bilet ma formę elektroniczną.”;
7) w art. 17 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Przepisy ust. 1–4 nie dotyczą komunikacji miejskiej.”;
8) w art. 18 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przejazdów odbywanych na
podstawie biletów uprawniających do przejazdów wielokrotnych
oraz w komunikacji miejskiej.”;
9) art. 33a otrzymuje brzmienie:
„Art. 33a. 1. Przewoźnik lub organizator publicznego transportu zbiorowego
albo osoba przez niego upoważniona, legitymując się identyfikatorem umieszczonym w widocznym miejscu, może dokonywać
kontroli dokumentów przewozu osób lub bagażu.
2. Identyfikator, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:
1) nazwę przewoźnika lub organizatora publicznego transportu zbiorowego,
2) numer identyfikacyjny osoby dokonującej kontroli dokumentów przewozu osób lub bagażu,
3) zdjęcie kontrolującego,
4) zakres upoważnienia,
5) okres ważności,
6) pieczęć i podpis wystawcy (przewoźnika lub organizatora
publicznego transportu zbiorowego).
3. W razie stwierdzenia braku odpowiedniego dokumentu przewozu
przewoźnik lub organizator publicznego transportu zbiorowego
albo osoba przez niego upoważniona pobiera właściwą należność
za przewóz i opłatę dodatkową albo wystawia wezwanie do zapłaty.
4. W razie stwierdzenia braku ważnego dokumentu poświadczającego uprawnienie do bezpłatnego albo ulgowego przejazdu przewoźnik lub organizator publicznego transportu zbiorowego albo
osoba przez niego upoważniona pobiera właściwą należność za przewóz i opłatę dodatkową albo wystawia wezwanie do zapłaty.
Pobrana należność za przewóz i opłata dodatkowa, po uiszczeniu
opłaty manipulacyjnej odpowiadającej kosztom poniesionym
przez przewoźnika lub organizatora publicznego transportu zbiorowego, podlegają zwrotowi, a w przypadku wezwania do zapłaty
– umorzeniu, w przypadku udokumentowania przez podróżnego,
nie później niż w terminie 7 dni od dnia przewozu, uprawnień do
bezpłatnego lub ulgowego przejazdu.
5. W razie posiadania przez podróżnego ważnego dokumentu przewozu, którego nie miał podczas przejazdu, do zwrotu i umarzania
należności za przewóz i opłaty dodatkowej stosuje się przepis ust.
4 zdanie drugie.
6. Przewoźnik lub organizator publicznego transportu zbiorowego
może określić w regulaminie przewozu lub taryfie obniżenie wysokości opłaty dodatkowej w razie natychmiastowego jej uiszczenia lub w terminie wyznaczonym w wezwaniu do zapłaty.
7. Przewoźnik lub organizator publicznego transportu zbiorowego
albo osoba przez niego upoważniona ma prawo:
1) w razie odmowy zapłacenia należności – żądać okazania dokumentu umożliwiającego stwierdzenie tożsamości podróżnego,
2) w razie niezapłacenia należności i nieokazania dokumentu –
ująć podróżnego i niezwłocznie oddać go w ręce Policji lub
innych organów porządkowych, które mają zgodnie z przepisami prawo zatrzymania podróżnego i podjęcia czynności
zmierzających do ustalenia jego tożsamości,
3) w razie uzasadnionego podejrzenia, że dokument przewozu
albo dokument uprawniający do przejazdu bezpłatnego lub
ulgowego jest podrobiony lub przerobiony – zatrzymać dokument za pokwitowaniem oraz przesłać go prokuratorowi
lub Policji, z powiadomieniem wystawcy dokumentu.
8. W przypadku, o którym mowa w ust. 7 pkt 2, do czasu przybycia
funkcjonariusza Policji lub innych organów porządkowych, podróżny obowiązany jest pozostać w miejscu przeprowadzania
kontroli albo w innym miejscu wskazanym przez przewoźnika lub
organizatora publicznego transportu zbiorowego albo osobę przez
niego upoważnioną.”;
10) art. 34 otrzymuje brzmienie:
„Art. 34. 1. Przewoźnik wykonujący regularne przewozy osób w transporcie
drogowym jest obowiązany zgłaszać na piśmie właściwemu organizatorowi zmiany dotyczące rozkładu jazdy, nie później niż w
terminie 30 dni przed dniem aktualizacji rozkładów jazdy w określonych terminach.
2. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb zatwierdzania rozkładów jazdy,
2) treść rozkładów jazdy,
3) sposób i terminy ogłaszania oraz aktualizacji rozkładów jazdy,
4) warunki ponoszenia kosztów związanych z zamieszczaniem
informacji dotyczących rozkładów jazdy oraz podawaniem
rozkładów jazdy do publicznej wiadomości
– mając na uwadze zróżnicowanie wysokości kosztów przewoźników w zależności od ich udziału w przewozach, a także zróżnicowanie rodzajów środków transportowych wykorzystywanych w publicznym transporcie zbiorowym.”;
11) w art. 34a ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W odniesieniu do gminnego, powiatowego i wojewódzkiego regularnego przewozu osób, przepisy, o których mowa w ust. 1, określają odpowiednio rada gminy, rada powiatu albo sejmik województwa, a w mieście stołecznym Warszawie – Rada miasta stołecznego Warszawy.”;
12) po rozdziale 10 dodaje się rozdział 10a w brzmieniu:
,,Rozdział 10a
Przepisy karne
Art. 87a. Podróżny, który w czasie kontroli dokumentów przewozu osób lub
bagażu, mimo braku odpowiedniego dokumentu przewozu, odmawia zapłacenia należności i okazania dokumentu, umożliwiającego stwierdzenie jego tożsamości, podlega karze grzywny.
Art. 87b. Podróżny, który w czasie kontroli dokumentów przewozu osób lub
bagażu nie pozostał w miejscu przeprowadzania kontroli albo w
innym miejscu wskazanym przez przewoźnika lub organizatora
publicznego transportu zbiorowego albo osobę przez niego upoważnioną do czasu przybycia funkcjonariusza Policji lub innych
organów porządkowych, podlega karze grzywny.
Art. 87c. Orzekanie w sprawach określonych w art. 87a i 87b następuje w
trybie Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.”.

Ustawa o publicznym transporcie zbiorowym art. 66

DODAJ