Art. 66. (uchylony).

Art. 66a. 1. Starosta samodzielnie lub we współpracy z innymi organami,
organizacjami i podmiotami zajmującymi się problematyką rynku pracy oraz
pracodawcami, w celu aktywizacji zawodowej osób, o których mowa w art. 49a,
inicjuje i realizuje programy specjalne.
2. Programy specjalne są realizowane po zaopiniowaniu przez powiatową radę
rynku pracy.
3. Programy specjalne są finansowane ze środków Funduszu Pracy, ustalonych
według algorytmu, przyznanych na finansowanie zadań w powiecie oraz mogą być
wspierane innymi środkami.
4. Łączna kwota wydatków poniesionych w roku budżetowym na realizację
programów specjalnych nie może przekroczyć 10% wysokości środków Funduszu
Pracy, ustalonych zgodnie z art. 109 ust. 8, z przeznaczeniem na finansowanie w roku
poprzednim programów na rzecz promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków
bezrobocia i aktywizacji zawodowej.
5. Maksymalna wysokość środków Funduszu Pracy przeznaczonych w ramach
jednego programu specjalnego na działania w przeliczeniu na jednego uczestnika
wynosi dziesięciokrotność przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu
rozpoczęcia programu specjalnego.
6. Łączna kwota wydatków poniesionych na specyficzne elementy wspierające
zatrudnienie, związane z realizacją programu specjalnego, nie może przekroczyć 20%
wysokości środków Funduszu Pracy, przeznaczonych na realizację programu specjalnego.
7. W przypadku gdy wysokość środków planowanych na realizację programów
specjalnych przekracza 10% wysokości środków Funduszu Pracy, określonych w ust. 4, minister właściwy do spraw pracy może, na wniosek starosty, przyznać dodatkowe środki z rezerwy dysponenta Funduszu Pracy na realizację programów specjalnych,
przy czym wydatkowanie tych środków nie jest wliczane do wydatków, o których mowa w ust. 4.
8. Instrumenty rynku pracy lub usługi rynku pracy realizowane przez urzędy
pracy w ramach programu specjalnego są finansowane ze środków Funduszu Pracy
w zakresie określonym w art. 108 ust. 1.
8a. W przypadku programu specjalnego kierowanego do poszukujących pracy, o
których mowa w art. 49 pkt 7, obejmuje on instrumenty rynku pracy lub usługi rynku
pracy określone w art. 61aa. Przepis ust. 8 stosuje się odpowiednio.
9. Programy specjalne mogą obejmować okres dłuższy niż rok budżetowy.
10. Program specjalny może być realizowany przez powiatowy urząd pracy
samodzielnie lub we współpracy z pracodawcą lub podmiotem określonym w art. 24 ust. 1.
11. Program specjalny może zostać zlecony podmiotowi określonemu w art.
24 ust. 1, w przypadku gdy:
1) nie istnieje możliwość realizacji programu specjalnego we własnym zakresie lub
2) zlecenie programu specjalnego zapewni efektywniejszą jego realizację.
12. Przy zlecaniu realizacji programu specjalnego podmiotom, o których mowa
w ust. 10, przepisy art. 24 ust. 1a–4 określające wymagania przy zlecaniu usług rynku
pracy stosuje się odpowiednio.

Art. 66a¹. W przypadku gdy elementem programu specjalnego są prace
interwencyjne, roboty publiczne lub jednorazowa refundacja kosztów składek na
ubezpieczenia społeczne w związku z zatrudnieniem skierowanego bezrobotnego,
pomoc w tym zakresie jest przyznawana na zasadach pomocy de minimis.

Art. 66b. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady organizacji i realizacji programów specjalnych, zakres ich
stosowania, sposób wyłaniania i doboru uczestników programów oraz sposób
finansowania tych programów z Funduszu Pracy, mając na uwadze zgodność
wydatkowania środków z zasadami przyznawania pomocy de minimis.

Art. 66c. 1. Marszałek województwa inicjuje programy regionalne.
2. Programy regionalne mogą być inicjowane na wniosek starostów,
wojewódzkiej rady rynku pracy albo wojewódzkiej rady dialogu społecznego.
3. Program regionalny jest inicjowany na podstawie diagnozy sytuacji na rynku
pracy dokonanej na podstawie analiz i prognoz dotyczących w szczególności:
1) sytuacji bezrobotnych na rynkach pracy województwa, powiatów i gmin;
2) zapotrzebowania pracodawców na kwalifikacje na regionalnym rynku pracy;
3) mobilności siły roboczej.
4. Program regionalny obejmuje co najmniej jeden z priorytetów przyjętych do
realizacji w ramach regionalnego planu działań na rzecz zatrudnienia, zgodny
z priorytetami polityki państwa w dziedzinie rynku pracy przedstawionymi
w Krajowym Planie Działań.
5. Program regionalny jest realizowany przez wojewódzki urząd pracy
w porozumieniu z powiatowymi urzędami pracy.
6. Na podstawie diagnozy sytuacji na rynku pracy wojewódzki urząd pracy
określa grupy bezrobotnych, dla których jest konieczne przygotowanie programu
regionalnego, oraz dokonuje wyboru powiatów o najwyższym udziale tych
bezrobotnych w ogólnej liczbie bezrobotnych w powiecie.
7. Wojewódzki urząd pracy przekazuje powiatowym urzędom pracy
przewidzianym do udziału w programie regionalnym założenia programu
regionalnego, obejmujące w szczególności:
1) diagnozę sytuacji na wojewódzkim rynku pracy, z uwzględnieniem sytuacji
w poszczególnych powiatach i gminach;
2) wykaz powiatów proponowanych do objęcia programem regionalnym;
3) proponowaną:
a) liczbę i strukturę uczestników programu regionalnego w poszczególnych
powiatach,
b) wysokość środków Funduszu Pracy w przeliczeniu na jednego uczestnika
programu regionalnego,
c) wysokość środków Funduszu Pracy dla poszczególnych powiatów;
4) oczekiwane wskaźniki efektywności programu regionalnego dla poszczególnych
powiatów.
8. Po akceptacji założeń programu regionalnego przez starostę powiatowy urząd
pracy przygotowuje propozycję działań, którymi zostaną objęci uczestnicy programu
regionalnego w powiecie.
9. Wojewódzki urząd pracy we współpracy z powiatowym urzędem pracy:
1) uzgadnia zakres działań, którymi zostaną objęci uczestnicy programu
regionalnego, oraz przewidywane wskaźniki efektywności programu
regionalnego dla powiatu;
2) dokonuje analizy czynników mogących wpłynąć negatywnie na efektywność
programu regionalnego w powiecie oraz uzgadnia propozycję działań
niezbędnych do podjęcia w przypadku wystąpienia zagrożenia realizacji
programu regionalnego w powiecie.
10. Podstawą wdrożenia programu regionalnego jest porozumienie zawarte
pomiędzy wojewódzkim urzędem pracy a powiatowymi urzędami pracy, które określa
w szczególności:
1) wykaz powiatów, na których terenie będzie realizowany program regionalny,
i uzasadnienie wyboru tych powiatów;
2) liczbę i strukturę uczestników programu regionalnego, ogółem i odrębnie dla
poszczególnych powiatów;
3) zakres działań planowanych do realizacji w ramach programu regionalnego
w poszczególnych powiatach;
4) koszt programu regionalnego, ogółem i odrębnie dla poszczególnych powiatów
oraz źródła finansowania;
5) wskaźniki efektywności, ogółem dla programu regionalnego i odrębnie dla
poszczególnych powiatów;
6) czynniki mogące wpłynąć negatywnie na efektywność programu regionalnego
oraz działania niezbędne do podjęcia w przypadku wystąpienia zagrożenia
realizacji programu regionalnego.
11. Programy regionalne są finansowane ze środków Funduszu Pracy, o których
mowa w art. 109 ust. 2a, oraz mogą być wspierane innymi środkami.
12. Marszałek województwa monitoruje realizację programu regionalnego
w poszczególnych powiatach, w tym wdrażanie działań niezbędnych do podjęcia
w przypadku wystąpienia zagrożenia realizacji programu regionalnego.

Art. 66d. 1. Marszałek województwa w ramach środków Funduszu Pracy,
o których mowa w art. 109 ust. 2b, może zlecić wykonanie działań aktywizacyjnych
agencji zatrudnienia, realizującej usługę pośrednictwa pracy co najmniej przez
poprzedni rok kalendarzowy, potwierdzoną w złożonej marszałkowi województwa
informacji o działalności agencji zatrudnienia, zwanej dalej „realizatorem”.
2. Marszałek województwa zawiera z wybranym realizatorem oraz
z powiatowymi urzędami pracy umowę, zwaną dalej „umową o świadczenie działań
aktywizacyjnych”.
3. Działaniami aktywizacyjnymi obejmuje się długotrwale bezrobotnych.
4. Do realizatora kieruje się nie mniej niż 200 bezrobotnych, o których mowa
w ust. 3, zarejestrowanych w jednym powiatowym urzędzie pracy.
5. Działania aktywizacyjne, świadczone w ramach umowy o świadczenie działań
aktywizacyjnych przez realizatora na rzecz pracodawcy, są finansowane ze środków
realizatora.
6. Wynagrodzenie brutto należne realizatorowi za jednego bezrobotnego nie
może przekroczyć trzykrotności przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu
zawarcia umowy o świadczenie działań aktywizacyjnych.

Art. 66e. 1. Wojewódzki urząd pracy dokonuje w ramach województwa wyboru
powiatów, z których są kierowani bezrobotni, o których mowa w art. 66d ust. 3, do
realizatora w tym województwie.
2. Do zlecania działań aktywizacyjnych są wybierane w szczególności
powiatowe urzędy pracy, które osiągnęły na dzień 31 grudnia roku poprzedniego
wskaźnik procentowego udziału pracowników powiatowego urzędu pracy pełniących
funkcję doradcy klienta w całkowitym zatrudnieniu na poziomie niższym niż
5 punktów procentowych poniżej średniego procentowego wskaźnika udziału
pracowników uzyskanego we wszystkich powiatowych urzędach pracy lub osiągnęły
wskaźnik liczby bezrobotnych przypadających na jednego pracownika powiatowego urzędu pracy pełniącego funkcję doradcy klienta na poziomie wyższym niż 15% powyżej średniego wskaźnika liczby bezrobotnych uzyskanego we wszystkich
powiatowych urzędach pracy.
3. Wojewódzki urząd pracy we współpracy z powiatowymi urzędami pracy
uzgadnia zakres i warunki zlecenia działań aktywizacyjnych, obejmujące
w szczególności:
1) grupy, liczbę i strukturę bezrobotnych planowanych do objęcia działaniami aktywizacyjnymi;
2) warunki i okres realizacji zleconych działań aktywizacyjnych, adekwatne do
potrzeb grupy bezrobotnych.
4. Wojewódzki urząd pracy przygotowuje i przeprowadza procedurę wyboru realizatora.

Art. 66f. 1. Umowa o świadczenie działań aktywizacyjnych określa
w szczególności:
1) warunki realizowania działań aktywizacyjnych przez realizatora;
2) liczbę bezrobotnych, którzy będą kierowani do realizatora;
3) warunki rekrutacji i rekrutacji uzupełniającej bezrobotnych, którzy zostaną
skierowani przez powiatowy urząd pracy do realizatora;
4) tryb kierowania bezrobotnych przez powiatowe urzędy pracy do realizatora;
5) zakres danych bezrobotnych, przekazywanych realizatorowi przez powiatowy
urząd pracy, zgodnie z przepisami o ochronie danych osobowych, obejmujący:
a) imię i nazwisko,
b) numer PESEL,
c) miejsce zamieszkania,
d) kwalifikacje, uprawnienia i doświadczenie zawodowe;
6) okres realizacji działań aktywizacyjnych wobec bezrobotnych;
7) wysokość wskaźnika skuteczności zatrudnieniowej oraz wysokość wskaźnika
utrzymania w zatrudnieniu, do których osiągnięcia jest obowiązany realizator,
oraz obowiązek zwrotu środków, o którym mowa w art. 66j, w przypadku
nieosiągnięcia tych wskaźników;
8) maksymalną wysokość wynagrodzenia brutto należnego realizatorowi;
9) warunki i tryb przekazywania środków Funduszu Pracy realizatorowi;
10) sposób dokumentowania spełniania warunków uprawniających realizatora do
otrzymania wynagrodzenia;
11) zakres i sposób dokumentowania działań realizowanych przez realizatora wobec
bezrobotnych;
12) sposób przekazywania pomiędzy stronami informacji o przebiegu realizacji
zleconych działań aktywizacyjnych;
13) działania planowane do podjęcia w przypadku wystąpienia zagrożenia realizacji
zlecenia działań aktywizacyjnych;
14) zakres odpowiedzialności stron w przypadku niewykonania lub nienależytego
wykonania umowy o świadczenie działań aktywizacyjnych.
2. Marszałek województwa może kontrolować powiatowe urzędy pracy oraz
realizatora w zakresie przestrzegania postanowień umowy o świadczenie działań
aktywizacyjnych.
3. Realizator jest obowiązany udostępniać marszałkowi województwa dane
i dokumenty oraz udzielać wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli,
w szczególności dotyczących dokumentowania działań aktywizacyjnych, spełniania
warunków uprawniających do wypłaty wynagrodzenia, osiągniętych wskaźników
skuteczności zatrudnieniowej oraz utrzymania w zatrudnieniu.
4. Powiatowy urząd pracy jest obowiązany udostępniać marszałkowi
województwa dane i dokumenty oraz udzielać wyjaśnień w sprawach objętych
zakresem kontroli, w szczególności dotyczących rekrutacji i kierowania bezrobotnych
do realizatora.
5. Do kontroli przeprowadzanej przez marszałka województwa przepisy art.
111 stosuje się odpowiednio.
6. Marszałek województwa przesyła ministrowi właściwemu do spraw pracy
informację o:
1) przeprowadzonej w województwie procedurze zlecania działań
aktywizacyjnych, niezwłocznie po jej zakończeniu;
2) zakresie i efektywności zleconych działań aktywizacyjnych i ich wpływie na
regionalny i powiatowe rynki pracy, niezwłocznie po zakończeniu realizacji
umowy o świadczenie działań aktywizacyjnych;
3) wynikach kontroli, o której mowa w ust. 2, niezwłocznie po jej zakończeniu.

Art. 66g. 1. Powiatowy urząd pracy dokonuje rekrutacji i kieruje bezrobotnych
do realizatora w trybie i na warunkach określonych w umowie o świadczenie działań
aktywizacyjnych.
2. Skierowanie bezrobotnego do realizatora nie powoduje utraty statusu
bezrobotnego.
3. W okresie udziału bezrobotnego w działaniach świadczonych przez
realizatora w ramach zlecania działań aktywizacyjnych powiatowy urząd pracy nie
kieruje do bezrobotnego innych form pomocy, o których mowa w ustawie.

Art. 66h. 1. Realizator jest obowiązany do:
1) realizacji działań wobec bezrobotnych zgodnie z umową o świadczenie działań
aktywizacyjnych;
2) zapewnienia obsługi bezrobotnych w miejscowości będącej siedzibą
powiatowego urzędu pracy, w którym są zarejestrowani;
3) uzyskania wskaźnika skuteczności zatrudnieniowej co najmniej na poziomie
wynikającym z umowy o świadczenie działań aktywizacyjnych, ustalonego jako
stosunek liczby bezrobotnych, którzy w wyniku działań realizatora podjęli
i utrzymali odpowiednią pracę lub działalność gospodarczą przez okres co
najmniej 14 dni, do liczby bezrobotnych, którzy na podstawie skierowania
powiatowego urzędu pracy zgłosili się do realizatora; wskaźnik skuteczności
zatrudnieniowej jest ustalany według stanu na pierwszy dzień po upływie 14 dni
od dnia zakończenia realizacji działań aktywizacyjnych, określony w umowie
o świadczenie działań aktywizacyjnych;
4) uzyskania wskaźnika utrzymania w zatrudnieniu co najmniej na poziomie
wynikającym z umowy o świadczenie działań aktywizacyjnych, ustalonego jako
stosunek liczby osób, które po upływie 90 dni od dnia podjęcia odpowiedniej
pracy lub działalności gospodarczej w wyniku działań realizatora nadal pozostają
w zatrudnieniu, do liczby bezrobotnych skierowanych do zatrudnienia przez
realizatora; wskaźnik utrzymania w zatrudnieniu jest ustalany według stanu na
pierwszy dzień po upływie 90 dni od dnia zakończenia realizacji działań
aktywizacyjnych, określony w umowie o świadczenie działań aktywizacyjnych;
5) niezwłocznego pisemnego przekazywania wojewódzkiemu i powiatowemu
urzędowi pracy informacji mających wpływ na status bezrobotnego.
2. Realizator w okresie realizacji działań aktywizacyjnych informuje powiatowy
urząd pracy o:
1) stawieniu się lub niestawieniu się bezrobotnego skierowanego przez powiatowy
urząd pracy;
2) podjęciu przez bezrobotnego odpowiedniej pracy lub działalności gospodarczej;
3) przerwaniu lub rezygnacji przez bezrobotnego z uczestnictwa w działaniach
aktywizacyjnych oraz o zaistniałych w tych przypadkach przyczynach.
3. Realizator jest obowiązany do dokumentowania działań aktywizacyjnych
podejmowanych wobec bezrobotnych.

Art. 66i. 1. Za wykonanie działań aktywizacyjnych realizatorowi przysługuje
wynagrodzenie określone w umowie o świadczenie działań aktywizacyjnych.
2. Wynagrodzenie brutto za jednego bezrobotnego jest wypłacane maksymalnie
w 4 częściach:
1) 20% wynagrodzenia brutto – za dokonanie diagnozy sytuacji zawodowej
bezrobotnego i zaprojektowanie działań aktywizacyjnych mających na celu
podjęcie przez bezrobotnego odpowiedniej pracy lub działalności gospodarczej,
zwane dalej „I częścią wynagrodzenia”;
2) 20% wynagrodzenia brutto – za doprowadzenie bezrobotnego do podjęcia
odpowiedniej pracy lub działalności gospodarczej trwającej przez okres co
najmniej 14 dni, zwane dalej „II częścią wynagrodzenia”;
3) 30% wynagrodzenia brutto – za utrzymanie przez bezrobotnego odpowiedniej
pracy lub działalności gospodarczej podjętej w wyniku działań realizatora, przez
okres minimum 90 dni, zwane dalej „III częścią wynagrodzenia”;
4) 30% wynagrodzenia brutto – za utrzymanie przez bezrobotnego odpowiedniej
pracy lub działalności gospodarczej podjętej w wyniku działań realizatora, przez
okres minimum 180 dni, zwane dalej „IV częścią wynagrodzenia”.
3. Wynagrodzenie jest wypłacane na wniosek realizatora, składany do
wojewódzkiego urzędu pracy wraz z dokumentami potwierdzającymi spełnienie
warunku uprawniającego do wypłaty wynagrodzenia.
4. Spełnienie warunku uprawniającego do wypłaty wynagrodzenia następuje w przypadku:
1) I części wynagrodzenia – nie później niż do dnia zakończenia realizacji działań
aktywizacyjnych, określonego w umowie o świadczenie działań
aktywizacyjnych;
2) II części wynagrodzenia – nie później niż do 14 dnia od dnia zakończenia
realizacji działań aktywizacyjnych, określonego w umowie o świadczenie
działań aktywizacyjnych;
3) III części wynagrodzenia – nie później niż do 90 dnia od dnia zakończenia
realizacji działań aktywizacyjnych, określonego w umowie o świadczenie
działań aktywizacyjnych;
4) IV części wynagrodzenia – nie później niż do 180 dnia od dnia zakończenia
realizacji działań aktywizacyjnych, określonego w umowie o świadczenie
działań aktywizacyjnych.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, jest składany nie częściej niż raz w miesiącu.

Art. 66j. 1. W przypadku nieosiągnięcia:
1) wskaźnika skuteczności zatrudnieniowej co najmniej na poziomie określonym
w umowie o świadczenie działań aktywizacyjnych, realizator zwraca środki
w wysokości ustalonej według następującego wzoru:
?1 = ?1 × (??? − ????),
gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące:
?1 – kwota zwrotu,
?1 – suma I i II części wynagrodzeń otrzymanych przez realizatora,
??? – deklarowany wskaźnik skuteczności zatrudnieniowej,
???? – osiągnięty wskaźnik skuteczności zatrudnieniowej;
2) wskaźnika utrzymania w zatrudnieniu co najmniej na poziomie określonym
w umowie o świadczenie działań aktywizacyjnych, realizator zwraca środki
w wysokości ustalonej według następującego wzoru:
?2 = ?2 × (??? − ????)
gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące:
?2 – kwota zwrotu,
?2 – suma III części wynagrodzeń otrzymanych przez realizatora,
??? – deklarowany wskaźnik utrzymania w zatrudnieniu,
???? – osiągnięty wskaźnik utrzymania w zatrudnieniu.
2. Zwrot środków, o których mowa w ust. 1, następuje w terminie 14 dni od dnia
doręczenia wezwania do ich zwrotu.

Art. 66k. 1. Na wniosek bezrobotnego do 30 roku życia starosta może przyznać
bon szkoleniowy stanowiący gwarancję skierowania bezrobotnego na wskazane przez
niego szkolenie oraz opłacenia kosztów, które zostaną poniesione w związku
z podjęciem szkolenia.
2. Przyznanie i realizacja bonu szkoleniowego następuje na podstawie
indywidualnego planu działania oraz uprawdopodobnienia przez bezrobotnego
podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej.
3. Termin ważności bonu szkoleniowego określa starosta.
4. W ramach bonu szkoleniowego starosta finansuje bezrobotnemu, do
wysokości 100% przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu przyznania
bonu szkoleniowego, koszty:
1) jednego lub kilku szkoleń, w tym kosztów kwalifikacyjnego kursu zawodowego
i kursu nadającego uprawnienia zawodowe – w formie wpłaty na konto instytucji
szkoleniowej;
2) niezbędnych badań lekarskich lub psychologicznych – w formie wpłaty na konto
wykonawcy badania;
3) przejazdu na szkolenia – w formie ryczałtu wypłacanego bezrobotnemu
w wysokości:
a) do 150 zł – w przypadku szkolenia trwającego do 150 godzin,
b) powyżej 150 zł do 200 zł – w przypadku szkolenia trwającego ponad
150 godzin;
4) zakwaterowania, jeśli zajęcia odbywają się poza miejscem zamieszkania –
w formie ryczałtu wypłacanego bezrobotnemu w wysokości:
a) do 550 zł – w przypadku szkolenia trwającego poniżej 75 godzin,
b) powyżej 550 zł do 1100 zł – w przypadku szkolenia trwającego od 75 do 150 godzin,
c) powyżej 1100 zł do 1500 zł – w przypadku szkolenia trwającego ponad
150 godzin.
5. Starosta finansuje koszty, o których mowa w ust. 4, do wysokości określonej
w bonie szkoleniowym, a bezrobotny pokrywa koszty przekraczające ten limit.

Art. 66l. 1. Na wniosek bezrobotnego do 30 roku życia starosta może przyznać
bon stażowy stanowiący gwarancję skierowania do odbycia stażu u pracodawcy
wskazanego przez bezrobotnego na okres 6 miesięcy, o ile pracodawca zobowiąże się
do zatrudnienia bezrobotnego po zakończeniu stażu przez okres 6 miesięcy.
2. Przyznanie bonu stażowego następuje na podstawie indywidualnego planu działania.
3. Termin ważności bonu stażowego określa starosta.
4. Pracodawcy, który zatrudni bezrobotnego przez deklarowany okres
6 miesięcy, starosta wypłaca premię w wysokości 1500 zł.
5. Premia stanowi pomoc udzielaną zgodnie z warunkami dopuszczalności
pomocy de minimis.
6. W ramach bonu stażowego starosta finansuje:
1) koszty przejazdu do i z miejsca odbywania stażu – w formie ryczałtu, do
wysokości 600 zł, wypłacanego bezrobotnemu w miesięcznych transzach
w wysokości do 100 zł, łącznie ze stypendium;
2) koszty niezbędnych badań lekarskich lub psychologicznych – w formie wpłaty
na konto wykonawcy badania.
7. Kwota premii, o której mowa w ust. 4, oraz maksymalna kwota ryczałtu,
o której mowa w ust. 6 pkt 1, podlegają waloryzacji na zasadach określonych w art.
72 ust. 6.
8. Minister właściwy do spraw pracy, na podstawie komunikatu Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego, ogłasza, w drodze obwieszczenia w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, kwoty premii i kosztów
przejazdu po waloryzacji.
9. Do stażu odbywanego w ramach bonu stażowego przepisy art. 53 ust. 1 i ust.
4–8 oraz art. 61a ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Art. 66m. 1. Na wniosek bezrobotnego do 30 roku życia starosta może przyznać
bon zatrudnieniowy.
2. Bon zatrudnieniowy stanowi dla pracodawcy gwarancję refundacji części
kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne w związku
z zatrudnieniem bezrobotnego, któremu powiatowy urząd pracy przyznał ten bon.
3. Przyznanie bonu zatrudnieniowego następuje na podstawie indywidualnego
planu działania.
4. Termin ważności bonu zatrudnieniowego określa starosta.
5. Pracodawca w ramach bonu zatrudnieniowego jest obowiązany do
zatrudnienia bezrobotnego przez okres 18 miesięcy.
6. Realizacja bonu zatrudnieniowego następuje na podstawie umowy zawieranej
przez starostę z pracodawcą.
7. Starosta refunduje pracodawcy część kosztów wynagrodzenia i składek na
ubezpieczenia społeczne, przez okres 12 miesięcy, w wysokości zasiłku, o którym
mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1.
8. Pracodawca jest obowiązany do dalszego zatrudniania skierowanego
bezrobotnego przez okres 6 miesięcy po zakończeniu okresu refundacji.
9. W przypadku niewywiązania się pracodawcy z obowiązku zatrudniania
bezrobotnego przez okres 18 miesięcy pracodawca zwraca:
1) kwotę otrzymanej refundacji wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia
otrzymania pierwszej refundacji, jeżeli niespełnienie obowiązku nastąpiło
w okresie do 12 miesięcy od dnia zatrudnienia bezrobotnego lub
2) kwotę ustaloną proporcjonalnie do okresu nieutrzymania zatrudnienia wraz
z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia otrzymania pierwszej refundacji,
jeżeli niespełnienie obowiązku nastąpiło w okresie, o którym mowa w ust. 8.
10. W przypadku rozwiązania umowy o pracę przez skierowanego
bezrobotnego, rozwiązania z nim umowy o pracę na podstawie art. 52 ustawy z dnia
26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy lub wygaśnięcia stosunku pracy skierowanego
bezrobotnego pracodawca nie zwraca refundacji otrzymanej za okres zatrudnienia
skierowanego bezrobotnego.
11. Refundacja, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc udzielaną zgodnie
z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.

Art. 66n. 1. Na wniosek bezrobotnego do 30 roku życia starosta, na podstawie
umowy, może przyznać bon na zasiedlenie w związku z podjęciem przez niego poza
miejscem dotychczasowego zamieszkania zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub
działalności gospodarczej, jeżeli:
1) z tytułu ich wykonywania będzie osiągał wynagrodzenie lub przychód
w wysokości co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę brutto
miesięcznie oraz będzie podlegał ubezpieczeniom społecznym;
2) odległość od miejsca dotychczasowego zamieszkania do miejscowości, w której
bezrobotny zamieszka w związku z podjęciem zatrudnienia, innej pracy
zarobkowej lub działalności gospodarczej wynosi co najmniej 80 km lub czas
dojazdu do tej miejscowości i powrotu do miejsca dotychczasowego
zamieszkania środkami transportu zbiorowego przekracza łącznie co najmniej
3 godziny dziennie;
3) będzie pozostawał w zatrudnieniu, wykonywał inną pracę zarobkową lub będzie
prowadził działalność gospodarczą przez okres co najmniej 6 miesięcy.
2. Środki Funduszu Pracy przyznane w ramach bonu na zasiedlenie,
w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 200% przeciętnego
wynagrodzenia za pracę, przeznacza się na pokrycie kosztów zamieszkania
związanych z podjęciem zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności
gospodarczej.
3. Bezrobotny, który otrzymał bon na zasiedlenie, jest obowiązany w terminie:
1) do 30 dni od dnia otrzymania bonu na zasiedlenie dostarczyć do powiatowego
urzędu pracy dokument potwierdzający podjęcie zatrudnienia, innej pracy
zarobkowej lub działalności gospodarczej i oświadczenie o spełnieniu warunku,
o którym mowa w ust. 1 pkt 2;
2) do 7 dni, odpowiednio od dnia utraty zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub
zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej i od dnia podjęcia nowego
zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej, przedstawić
powiatowemu urzędowi pracy oświadczenie o utracie zatrudnienia, innej pracy
zarobkowej lub zaprzestaniu wykonywania działalności gospodarczej i podjęciu nowego zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej oraz oświadczenie o spełnieniu warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2;
3) do 8 miesięcy od dnia otrzymania bonu na zasiedlenie udokumentować
pozostawanie w zatrudnieniu, wykonywanie innej pracy zarobkowej lub
prowadzenie działalności gospodarczej przez okres 6 miesięcy.
4. Dokumenty i oświadczenia, o których mowa w ust. 3, mogą być
przekazywane w szczególności za pośrednictwem operatora pocztowego
w rozumieniu przepisów o prawie pocztowym lub w postaci elektronicznej na
elektroniczną skrzynkę podawczą właściwego urzędu pracy.
5. W przypadku niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w ust. 3:
1) pkt 1 i 2 – kwota bonu na zasiedlenie podlega zwrotowi w całości w terminie
30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty;
2) pkt 3 – kwota bonu na zasiedlenie podlega zwrotowi proporcjonalnie do
udokumentowanego okresu pozostawania w zatrudnieniu, wykonywania innej
pracy zarobkowej lub prowadzenia działalności gospodarczej w terminie 30 dni
od dnia doręczenia wezwania starosty.

Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy art. 66

DODAJ