Art. 5. 1. Świadczenie stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem
podzielenia podstawy obliczenia emerytury, ustalonej w sposób określony w art.
25 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, przez średnie dalsze trwanie życia dla osób
w wieku 60 lat, ustalone według obowiązujących w dniu zgłoszenia wniosku o przyznanie świadczenia tablic średniego trwania życia, o których mowa w art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.
2. Jeżeli uprawniony jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego, przy
ustalaniu podstawy obliczenia emerytury, składki na ubezpieczenie emerytalne,
zewidencjonowane na jego koncie w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, zwanym
dalej „Zakładem”, zwiększa się przez pomnożenie wskaźnikiem korygującym
19,52/12,22, stanowiącym stosunek pełnej wysokości składki na ubezpieczenie
emerytalne do wysokości zewidencjonowanej na koncie ubezpieczonego w Zakładzie.
3. Kwota świadczenia nie może być niższa niż kwota najniższej emerytury,
o której mowa w art. 85 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.
4. Świadczenie podlega waloryzacji na zasadach i w terminach przewidzianych
dla waloryzacji świadczeń w art. 88, art. 89 i art. 93 ustawy o emeryturach i rentach
z FUS.

Ustawa o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych art. 5

DODAJ