Art. 5. 1. Normatywna powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego lub
budynku mieszkalnego, w którym znajduje się tylko jeden lokal mieszkalny (dom
jednorodzinny), zwana dalej „normatywną powierzchnią”, w przeliczeniu na liczbę
członków gospodarstwa domowego nie może przekraczać:
1) 35 m2 – dla 1 osoby;
2) 40 m2 – dla 2 osób;
3) 45 m2 – dla 3 osób;
4) 55 m2 – dla 4 osób;
5) 65 m2 – dla 5 osób;
6) 70 m2 – dla 6 osób, a w razie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym większej
liczby osób dla każdej kolejnej osoby zwiększa się normatywną powierzchnię
tego lokalu o 5 m2.
2. W wypadku najmu albo podnajmu części lokalu mieszkalnego za
powierzchnię użytkową lokalu mieszkalnego lub części tego lokalu zajmowanego
przez gospodarstwo domowe najemcy albo podnajemcy uważa się powierzchnię zajmowanych pokoi, wynikającą z umowy najmu lub podnajmu, oraz część powierzchni kuchni, łazienki, korytarzy i innych pomieszczeń wspólnych
znajdujących się w tym lokalu, odpowiadającą stosunkowi liczby członków
gospodarstwa domowego najemcy albo podnajemcy do liczby osób zajmujących
cały lokal. Za powierzchnię użytkową lokalu mieszkalnego zamieszkiwaną przez
wynajmującego uważa się powierzchnię pokoi zajmowanych przez gospodarstwo
domowe wynajmującego oraz część powierzchni kuchni, łazienki, korytarzy
i innych pomieszczeń wspólnych wchodzących w skład tego lokalu, odpowiadającą
stosunkowi liczby członków gospodarstwa domowego wynajmującego do liczby
osób zajmujących cały lokal.
3. Normatywną powierzchnię powiększa się o 15 m2, jeżeli w lokalu
mieszkalnym zamieszkuje osoba niepełnosprawna poruszająca się na wózku lub
osoba niepełnosprawna, której niepełnosprawność wymaga zamieszkiwania
w oddzielnym pokoju. O wymogu zamieszkiwania w oddzielnym pokoju orzekają
powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności, o których mowa
w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz
zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1172, 1495, 1696 i
1818).
4. Wydatki na normatywną powierzchnię zajmowanego lokalu mieszkalnego
oblicza się, dzieląc wydatki za ten lokal przez jego powierzchnię użytkową
i mnożąc uzyskany w ten sposób wskaźnik przez normatywną powierzchnię,
o której mowa w ust. 1.
5. Dodatek mieszkaniowy przysługuje, gdy powierzchnia użytkowa lokalu
mieszkalnego nie przekracza normatywnej powierzchni o więcej niż:
1) 30% albo
2) 50% pod warunkiem, że udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni
użytkowej tego lokalu nie przekracza 60%.

Ustawa o dodatkach mieszkaniowych art. 5

Poprzedni

Art. 4. Przez gospodarstwo domowe rozumie się gospodarstwo prowadzone przez osobę ubiegającą się o dodatek mieszkaniowy, samodzielnie zajmującą lokal albo gospodarstwo prowadzone przez tę osobę wspó...

Nastepny

Art. 6. 1. Wysokość dodatku mieszkaniowego stanowi różnicę między wydatkami, o których mowa w ust. 3–6, przypadającymi na normatywną powierzchnię użytkową zajmowanego lokalu mieszkalnego, a kwotą st...

Powiązania

Powiązane orzeczenia (0)

brak powiązań

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych
  • Wejscie w życie 1 stycznia 2002
  • Ost. zmiana ustawy 1 października 2019
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 29 10 2020
Komentarze

Wyszukiwarka