Art. 58. (uchylony).

Art. 58a. 1. Jednostka certyfikująca, która:
1) nie przekazuje Głównemu Inspektorowi w terminie do 10. dnia każdego miesiąca
wykazu, o którym mowa w art. 42a ust. 1, lub przekazuje wykaz niezgodnie z art. 42a ust. 3, lub przekazuje wykaz zawierający niekompletne lub nieprawdziwe informacje,
2) nie przekazuje Głównemu Inspektorowi sprawozdania, wykazu oraz informacji,
o których mowa w art. 43 ust. 1, w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku
lub przekazuje sprawozdanie, wykaz oraz informacje zawierające niekompletne
lub nieprawdziwe dane,
3) nie informuje Głównego Inspektora, ministra właściwego do spraw rynków
rolnych lub innych upoważnionych jednostek certyfikujących o odmowie
wydania producentowi certyfikatu zgodności lub cofnięciu certyfikatu zgodności
– podlega karze pieniężnej w wysokości do dziesięciokrotności przeciętnego
wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej za rok poprzedzający rok
nałożenia tej kary, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” na podstawie
przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zwanego
dalej „przeciętnym wynagrodzeniem”.
2. Jednostka certyfikująca, która:
1) wydaje certyfikaty zgodności niezgodnie ze specyfikacją,
2) nie wykonuje działań naprawczych, o których mowa w art. 40 ust. 1 pkt 5,
3) nie udzieli informacji, o których mowa w art. 40 ust. 2 pkt 1,
4) działa niezgodnie z zakresem udzielonego upoważnienia, o którym mowa w art. 41 ust. 3,
5) prowadzi kontrolę, o której mowa w art. 42 ust. 1, niezgodnie z zasadami
określonymi na podstawie art. 37 lub art. 39 rozporządzenia nr 1151/2012
– podlega karze pieniężnej w wysokości do dwudziestokrotności przeciętnego wynagrodzenia.
3. Kto działa jako upoważniona jednostka certyfikująca bez upoważnienia,
o którym mowa w art. 41 ust. 3, podlega karze pieniężnej w wysokości do
dwudziestokrotności przeciętnego wynagrodzenia.

Art. 58b. 1. Kto używa nazwy zarejestrowanej jako chroniona nazwa
pochodzenia, chronione oznaczenie geograficzne lub gwarantowana tradycyjna
specjalność do produktu rolnego lub środka spożywczego niezgodnego ze
specyfikacją lub narusza zakres jej ochrony określony w art. 13 ust. 1 lub art. 24 ust. 1 rozporządzenia nr 1151/2012, podlega karze pieniężnej w wysokości do dziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia.
2. Kto używa oznaczenia, jego skrótu lub symbolu z naruszeniem
art. 44 ust. 1 rozporządzenia nr 1151/2012, podlega karze pieniężnej w wysokości do
200% korzyści majątkowej uzyskanej lub korzyści majątkowej, którą można uzyskać
za wprowadzony do obrotu produkt rolny lub środek spożywczy.
3. Kto wprowadza do obrotu produkt rolny lub środek spożywczy posiadający
chronioną nazwę pochodzenia, chronione oznaczenie geograficzne lub będący
gwarantowaną tradycyjną specjalnością, który wbrew obowiązkowi wynikającemu
z art. 12 ust. 3 lub art. 23 ust. 3 rozporządzenia nr 1151/2012 nie został oznakowany
albo został oznakowany z naruszeniem tych przepisów, podlega karze pieniężnej
w wysokości do trzykrotności przeciętnego wynagrodzenia.
4. Kto ponownie wprowadza do obrotu produkt rolny lub środek spożywczy,
o którym mowa w ust. 3, który wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 12 ust. 3 lub
art. 23 ust. 3 rozporządzenia nr 1151/2012 nie został oznakowany albo został
oznakowany z naruszeniem tych przepisów, podlega karze pieniężnej w wysokości do
dwudziestokrotności przeciętnego wynagrodzenia, nie niższej od wysokości kary
pieniężnej nałożonej poprzednio za takie naruszenie.
5. Kto ponownie używa nazwy zarejestrowanej jako chroniona nazwa
pochodzenia, chronione oznaczenie geograficzne lub gwarantowana tradycyjna
specjalność do produktu rolnego lub środka spożywczego niezgodnego ze
specyfikacją lub narusza zakres jej ochrony określony w art. 13 ust. 1 lub
art. 24 ust. 1 rozporządzenia nr 1151/2012, podlega karze pieniężnej w wysokości do
dwudziestokrotności przeciętnego wynagrodzenia, nie niższej od wysokości kary
pieniężnej nałożonej poprzednio za takie naruszenie.

Art. 58c. 1. Kary pieniężne, o których mowa w art. 58a, nakłada Główny
Inspektor w drodze decyzji.
2. Kary pieniężne, o których mowa w art. 58b, nakłada w drodze decyzji
wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce przeprowadzonej kontroli.
3. Kary pieniężne, o których mowa w art. 58a i art. 58b, nakłada się przy
uwzględnieniu stopnia szkodliwości czynu, zakresu naruszenia, dotychczasowej
działalności podmiotu dokonującego naruszenia i wielkości jego obrotów.
4. Termin zapłaty kar pieniężnych, o których mowa w art. 58a i art. 58b, wynosi
30 dni od dnia, w którym decyzja o nałożeniu kary stała się ostateczna.
5. Środki finansowe pochodzące z kar pieniężnych, o których mowa w art. 58a
i art. 58b, są wnoszone na rachunek bieżący dochodów państwowej jednostki
budżetowej obsługującej odpowiednio Głównego Inspektora albo wojewódzkiego
inspektora, który wydał decyzję o nałożeniu kary.
6. W zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie oraz w Kodeksie
postępowania administracyjnego do kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy
działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r.
poz. 900, z późn. zm.), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują
Głównemu Inspektorowi albo wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu ze względu
na miejsce przeprowadzenia kontroli.

Art. 58d. 1. Kary pieniężnej nie nakłada się, jeżeli od dnia popełnienia czynu
upłynęło 5 lat.
2. Kary pieniężnej nie pobiera się po upływie 5 lat od dnia wydania ostatecznej
decyzji o nałożeniu kary.
3. Egzekucja nałożonych kar pieniężnych wraz z odsetkami za zwłokę następuje
w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
4. W przypadku uchylenia albo stwierdzenia nieważności decyzji o nałożeniu
kary pieniężnej albo uwzględnienia skargi na decyzję o nałożeniu kary pieniężnej
przez organ, który wydał decyzję, albo przez sąd administracyjny, uiszczona kara
pieniężna podlega zwrotowi w terminie 14 dni od dnia, w którym wydana decyzja lub
orzeczenie o zwrocie tej kary stały się ostateczne.
5. W przypadku niskiego stopnia szkodliwości czynu, niewielkiego zakresu
naruszenia lub braku stwierdzenia istotnych uchybień w dotychczasowej działalności
podmiotu dokonującego naruszenia, można odstąpić od nałożenia kar pieniężnych,
o których mowa w art. 58a i art. 58b.

Art. 58e. Jeżeli naruszenie, o którym mowa w art. 58b, wyczerpuje jednocześnie
znamiona naruszenia, o którym mowa w art. 40a ust. 1 pkt 3 lub 4 lub ust. 3 ustawy
z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2164 i 2354) lub art. 25 ust. 1 pkt 3, 4 lub 5 lub ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2009 r. o rolnictwie ekologicznym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1054 oraz z 2018 r. poz. 1616 i 1633), karę pieniężną wymierza się na podstawie przepisów ustawy
z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych.

Art. 58f. Jeżeli naruszenie, o którym mowa w art. 58b, dotyczy świeżych
owoców i warzyw, których jakość handlowa jest objęta zakresem regulacji przepisów
Unii Europejskiej, i naruszenie to wyczerpuje jednocześnie znamiona naruszenia, o
którym mowa w art. 40a ust. 1 pkt 3 lub ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o
organizacji rynków owoców i warzyw oraz rynku chmielu (Dz. U. z 2018 r. poz. 1131
i 1633) lub art. 25 ust. 1 pkt 3, 4 lub 5 lub ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2009 r. o
rolnictwie ekologicznym, karę pieniężną wymierza się na podstawie przepisów ustawy
z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw oraz rynku chmielu.

Ustawa o rejestracji i ochronie nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych oraz o produktach tradycyjnych art. 58

DODAJ