Art. 589. § 1. Wezwany z zagranicy świadek lub biegły niebędący obywatelem
polskim, który stawi się dobrowolnie przed sądem, nie może być ani ścigany, ani zatrzymany, ani też tymczasowo aresztowany z powodu przestępstwa będącego
przedmiotem danego postępowania karnego i jakiegokolwiek innego przestępstwa
popełnionego przed przekroczeniem polskiej granicy państwowej. Nie może być także
w stosunku do niego wykonana kara orzeczona za takie przestępstwo.
§ 2. Świadek lub biegły traci ochronę przewidzianą w § 1, jeżeli nie opuści
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, chociaż mógł to uczynić, w ciągu 7 dni od
czasu, gdy sąd oznajmił mu, że obecność jego stała się zbędna.
§ 3. Wezwanemu świadkowi lub biegłemu przysługuje zwrot kosztów podróży
i pobytu oraz zwrot utraconego zarobku, a biegłemu – wynagrodzenie za sporządzenie
opinii.
§ 4. W wezwaniu doręczonym świadkowi lub biegłemu stale przebywającemu za
granicą należy zamieścić pouczenie o treści przepisów § 1–3. Nie należy natomiast
zamieszczać zagrożenia stosowaniem środków przymusu z powodu niestawiennictwa.

Art. 589a. § 1. Wobec osoby pozbawionej wolności na terytorium państwa
obcego, czasowo wydanej w celu złożenia zeznań w charakterze świadka lub
dokonania z jej udziałem innej czynności procesowej przed polskim sądem lub
prokuratorem, sąd okręgowy miejsca wykonania czynności zarządza umieszczenie
osoby wydanej w polskim zakładzie karnym lub areszcie śledczym na czas jej pobytu
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nieprzekraczający jednak czasu pozbawienia
wolności określonego w państwie wydającym.
§ 2. Na postanowienie sądu zażalenie nie przysługuje.

Art. 589b. § 1. Pomoc prawna w postępowaniu przygotowawczym między
polskimi organami uprawnionymi do prowadzenia tego postępowania oraz
właściwymi organami państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub innego państwa,
jeżeli pozwala na to umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest
stroną, albo na zasadach wzajemności, może także polegać na wykonywaniu
czynności śledztwa w ramach wspólnego zespołu śledczego, zwanego dalej
„zespołem”.
§ 2. Zespół powołują, w drodze porozumienia, Prokurator Generalny oraz
właściwy organ państwa, o którym mowa w § 1, zwanego dalej „państwem
współpracującym”, na potrzeby określonego postępowania przygotowawczego, na
czas oznaczony.
§ 3. Porozumienie o powołaniu zespołu powinno określać:
1) przedmiot, cel, miejsce i okres współpracy;
2) skład zespołu, ze wskazaniem osoby kierującej;
3) zadania poszczególnych członków zespołu.
§ 4. W porozumieniu o powołaniu zespołu można zastrzec możliwość
dopuszczenia do prac w zespole, w określonych warunkach, przedstawiciela instytucji
międzynarodowej powołanej do zwalczania przestępczości.
§ 5. Okres współpracy w ramach zespołu, wskazany w porozumieniu
o powołaniu zespołu, może być przedłużony na dalszy czas oznaczony, niezbędny do
osiągnięcia celu tej współpracy; przedłużenie wymaga zgody wszystkich stron
porozumienia.

Art. 589c. § 1. Zespół, w ramach którego współpraca odbywa się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej „zespołem polskim”, można powołać
w szczególności, gdy:
1) w toku prowadzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej postępowania
przygotowawczego w sprawie o przestępstwo o charakterze terrorystycznym,
handlu ludźmi, obrotu środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi
lub ich prekursorami albo o inne ciężkie przestępstwo ujawniono, że sprawca
działał lub następstwa jego czynu wystąpiły na terytorium innego państwa
i zachodzi potrzeba wykonania czynności śledztwa na terytorium tego państwa
lub z udziałem jego organu;
2) prowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej postępowanie przygotowawcze pozostaje w związku przedmiotowym lub podmiotowym z postępowaniem przygotowawczym o przestępstwo wymienione w pkt 1, prowadzonym na terytorium innego państwa i zachodzi potrzeba wykonania większości czynności śledztwa w obu postępowaniach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 2. Pracami zespołu polskiego kieruje polski prokurator.
§ 3. W skład zespołu polskiego mogą wchodzić inni polscy prokuratorzy
i przedstawiciele innych organów uprawnionych do prowadzenia śledztwa oraz
funkcjonariusze właściwych organów państwa współpracującego, zwani dalej
„funkcjonariuszami delegowanymi”.
§ 4. Do czynności w postępowaniu przygotowawczym wykonywanych
w ramach zespołu polskiego stosuje się przepisy prawa krajowego, z zastrzeżeniem
§ 5–8 oraz art. 589e.
§ 5. Funkcjonariusze delegowani mogą być obecni przy wszystkich
czynnościach procesowych wykonywanych w ramach zespołu polskiego, chyba że
w szczególnym wypadku, uzasadnionym potrzebą ochrony ważnego interesu Rzeczypospolitej Polskiej lub praw jednostki, osoba kierująca tym zespołem zarządzi inaczej.
§ 6. Za zgodą stron porozumienia o utworzeniu zespołu polskiego osoba
kierująca tym zespołem może powierzyć funkcjonariuszowi delegowanemu
wykonanie określonej czynności śledztwa, z wyłączeniem wydawania postanowień
przewidzianych w niniejszym kodeksie. W takim wypadku w czynności uczestniczy
polski członek zespołu i sporządza z niej protokół.
§ 7. Jeżeli zachodzi potrzeba wykonania czynności śledztwa na terytorium
państwa współpracującego, z wnioskiem o pomoc prawną zwraca się do właściwej
instytucji lub organu funkcjonariusz delegowany przez to państwo. Do sporządzonych
w wykonaniu tego wniosku protokołów stosuje się odpowiednio przepis art. 587.
§ 8. W granicach określonych w porozumieniu o powołaniu zespołu polskiego
przedstawicielowi instytucji międzynarodowej, o którym mowa w art. 589b § 4,
przysługują uprawnienia określone w § 5.

Art. 589d. § 1. Prokurator lub przedstawiciel innego organu uprawnionego do
prowadzenia śledztwa może być delegowany do zespołu na terytorium innego państwa
współpracującego w wypadkach określonych przepisami państwa, na którego
terytorium odbywa się współpraca zespołu. O delegowaniu decyduje odpowiednio
Prokurator Generalny albo inny właściwy organ.
§ 2. Członkowi zespołu, o którym mowa w § 1, będącemu polskim prokuratorem
przysługują uprawnienia prokuratora państwa obcego określone w art. 588 § 1.
Przepisu art. 613 § 1 nie stosuje się.
§ 3. Instytucje i organy Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż prokurator, o którym
mowa w § 2, udzielają niezbędnej pomocy polskiemu członkowi zespołu, o którym
mowa w § 1, w granicach i z zastosowaniem przepisów prawa krajowego.

Art. 589e. § 1. Informacje uzyskane przez członka zespołu w związku
z udziałem w pracach zespołu, niedostępne w innym trybie dla państwa, które go
delegowało, mogą być wykorzystane przez właściwy organ tego państwa także w celu:
1) przeprowadzenia postępowania karnego we własnym zakresie – za zgodą
państwa współpracującego, którego instytucja lub organ udzieliły informacji;
2) zapobiegnięcia bezpośredniemu, poważnemu zagrożeniu dla bezpieczeństwa
publicznego;
3) innym niż wymienione w pkt 1 i 2, jeżeli tak stanowi porozumienie o powołaniu
zespołu.
§ 2. Zgoda, o której mowa w § 1 pkt 1, może być cofnięta wyłącznie wtedy, gdy
wykorzystanie informacji mogłoby zagrażać dobru postępowania przygotowawczego
prowadzonego w państwie współpracującym, którego instytucja lub organ udzieliły
informacji, oraz w wypadku, w którym państwo to mogłoby odmówić wzajemnej
pomocy.

Art. 589f. § 1. Za szkodę wyrządzoną przez członka zespołu w związku
z wykonywanymi czynnościami odpowiada państwo, które go delegowało, na
zasadach określonych w przepisach państwa, na którego terytorium odbywała się
współpraca zespołu.
§ 2. Jeżeli szkoda wyrządzona innej osobie jest następstwem działania lub
zaniechania członka zespołu delegowanego przez inne państwo współpracujące,
kwotę pieniężną stanowiącą równowartość odszkodowania tymczasowo wypłaca
poszkodowanemu właściwy organ państwa, na którego terytorium odbywała się
współpraca zespołu.
§ 3. W wypadku określonym w § 2 wypłacona kwota pieniężna podlega
zwrotowi organowi, który ją tymczasowo wypłacił, na jego wniosek.

Art. 589g. § 1. W razie ustalenia, że mogące stanowić dowód w sprawie rzeczy,
korespondencja, przesyłki, wykazy połączeń telefonicznych lub innych przekazów
informacji lub dane przechowywane w systemie informatycznym lub na nośniku, w tym korespondencja przesyłana pocztą elektroniczną, albo mienie podlegające
zajęciu w celu zabezpieczenia wykonania postanowienia o przepadku znajdują się na
terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, sąd właściwy do
rozpoznania sprawy albo prokurator może wystąpić o wykonanie postanowienia o ich
zatrzymaniu albo zabezpieczeniu bezpośrednio do właściwego organu sądowego tego
państwa.
§ 2. Przekazując do wykonania postanowienie o zatrzymaniu dowodów,
właściwy sąd lub prokurator występuje jednocześnie do właściwego organu sądowego
państwa wykonania postanowienia z wnioskiem o ich wydanie.
§ 3. Niezwłocznie po uprawomocnieniu się postanowienia o przepadku
zabezpieczonego mienia, o którym mowa w § 1, właściwy sąd występuje do
właściwego organu sądowego państwa wykonania postanowienia z wnioskiem
o wykonanie tego przepadku.
§ 4. (uchylony)
§ 5. Do postanowienia, o którym mowa w § 1, dołącza się zaświadczenie
zawierające wszystkie istotne informacje umożliwiające jego prawidłowe wykonanie.
§ 6. Przekazywane dokumenty powinny zostać przetłumaczone na język
urzędowy państwa wykonania postanowienia albo na inny język wskazany przez to
państwo.
§ 7. Przekazanie postanowienia oraz zaświadczenia, o którym mowa w § 5,
może nastąpić również z wykorzystaniem urządzeń służących do automatycznego
przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności tych
dokumentów.
§ 8. W razie trudności w ustaleniu właściwego organu państwa wykonania
postanowienia właściwy sąd albo prokurator może również zwracać się do właściwych
jednostek organizacyjnych Europejskiej Sieci Sądowej.
§ 9. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór
zaświadczenia, o którym mowa w § 5, mając na uwadze konieczność udostępnienia
państwu wykonania postanowienia wszystkich niezbędnych informacji, w tym
informacji o terminie, do którego ma trwać zatrzymanie dowodów albo
zabezpieczenie mienia.

Art. 589h. Wydane dowody zwraca się państwu wykonania postanowienia
niezwłocznie po wykorzystaniu, jeżeli przy ich przekazaniu zastrzeżono zwrot lub gdy podlegają one zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi,
przebywającemu na terytorium tego państwa.

Art. 589i. W razie uchylenia postanowienia o zatrzymaniu dowodów lub
zabezpieczeniu mienia właściwy sąd albo prokurator o jego treści niezwłocznie
zawiadamia właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Art. 589j. § 1. Na postanowienie, o którym mowa w art. 589g § 1, wydane przez
prokuratora, przysługuje zażalenie do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi
się postępowanie. Termin do wniesienia zażalenia biegnie od daty doręczenia
postanowienia.
§ 2. Przepis art. 589g § 6 stosuje się odpowiednio.

Art. 589k. § 1. Jeżeli według prawa państwa wykonania postanowienia państwo
to ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną w związku z wykonaniem
postanowienia o zatrzymaniu dowodów lub mającego na celu zabezpieczenie mienia,
wydanego przez polski sąd albo prokuratora, na wniosek właściwego organu tego
państwa Skarb Państwa zwraca mu kwotę pieniężną stanowiącą równowartość
wypłaconego odszkodowania.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli szkoda jest następstwem wyłącznie
działania lub zaniechania organu państwa wykonania postanowienia.

Art. 589ka. Przepisy niniejszego rozdziału w zakresie zatrzymania dowodów
stosuje się do wystąpień do państw członkowskich Unii Europejskiej, w których nie
ma zastosowania europejski nakaz dochodzeniowy.

Art. 589l. § 1. Właściwy miejscowo sąd rejonowy albo prokurator wykonuje
niezwłocznie wydane przez właściwy organ sądowy innego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej orzeczenie o zatrzymaniu mogących stanowić dowód w sprawie
rzeczy, korespondencji, przesyłek, wykazów połączeń telefonicznych lub innych
przekazów informacji lub danych przechowywanych w systemie informatycznym lub
na nośniku, w tym korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną, albo orzeczenie
o zajęciu mienia w celu zabezpieczenia wykonania orzeczenia o przepadku, jeżeli rzeczy te, korespondencja, przesyłki, wykazy, dane lub mienie znajdują się lub są
przechowywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 2. Jeżeli sąd albo prokurator, do którego zostało skierowane orzeczenie, nie jest
właściwy do nadania mu biegu, przekazuje je właściwemu organowi i powiadamia
o tym właściwy organ sądowy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, który
wystąpił z orzeczeniem.
§ 3. Jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej, przy
wykonywaniu orzeczeń, o których mowa w § 1, stosuje się przepisy prawa polskiego.

Art. 589m. § 1. Można odmówić wykonania orzeczenia o zatrzymaniu
dowodów, o którym mowa w art. 589l § 1, jeżeli:
1) czyn, w związku z którym wydano to orzeczenie, nie stanowi przestępstwa
według prawa polskiego, chyba że zgodnie z prawem państwa wydania
orzeczenia jest to przestępstwo wymienione w art. 607w pkt 1–33, zagrożone
karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 3 lata, lub
innym środkiem polegającym na pozbawieniu wolności co najmniej w tym
samym wymiarze;
2) dowody, których dotyczy orzeczenie, nie mogą być zajęte z przyczyn
faktycznych, w szczególności z uwagi na ich utratę, zniszczenie lub niemożność
odnalezienia;
3) do orzeczenia o zatrzymaniu dowodów nie dołączono zaświadczenia
zawierającego wszystkie istotne informacje umożliwiające jego prawidłowe
wykonanie albo zaświadczenie to jest niekompletne lub oczywiście nie
odpowiada treści orzeczenia;
4) z treści zaświadczenia, określonego w pkt 3, w oczywistym stopniu wynika, że
przekazane do wykonania orzeczenie dotyczy tego samego czynu tej samej
osoby, co do którego postępowanie karne zostało prawomocnie zakończone;
5) wykonanie orzeczenia nie jest możliwe z powodu odmowy przedstawienia
korespondencji i dokumentów na podstawie art. 582 § 2.
§ 2. Można odmówić wykonania orzeczenia mającego na celu zabezpieczenie
mienia, o którym mowa w art. 589l § 1:
1) jeżeli według prawa polskiego w sprawie o przestępstwo, w związku z którym
wydano to orzeczenie, zabezpieczenie wykonania przepadku byłoby
niedopuszczalne, chyba że zgodnie z prawem państwa wydania orzeczenia jest to przestępstwo wymienione w art. 607w pkt 1–33, zagrożone karą pozbawienia
wolności, której górna granica wynosi co najmniej 3 lata, lub innym środkiem
polegającym na pozbawieniu wolności co najmniej w tym samym wymiarze;
2) w wypadkach określonych w § 1 pkt 2–4.
§ 3. Przepisów § 1 pkt 1 oraz § 2 pkt 1 nie stosuje się, jeżeli czyn nie stanowi
przestępstwa z powodu braku lub odmiennego uregulowania w prawie polskim
odpowiednich opłat, podatków, ceł lub zasad obrotu dewizowego.
§ 4. W wypadku określonym w § 1 pkt 2, właściwy sąd albo prokurator, przed
wydaniem postanowienia w przedmiocie wykonania orzeczenia o zatrzymaniu
dowodów lub mającego na celu zabezpieczenie mienia, konsultuje się z organem,
który je wydał, dla uzyskania wszystkich istotnych informacji, umożliwiających
odnalezienie tych dowodów albo mienia. Jeżeli uzyskane informacje nie przyczyniły
się do odnalezienia tych dowodów albo mienia, sąd lub prokurator powiadamia
niezwłocznie właściwy organ sądowy państwa wydania orzeczenia o niemożności
wykonania orzeczenia.
§ 5. W wypadku, o którym mowa w § 1 pkt 3, właściwy sąd albo prokurator
może wyznaczyć organowi, który wydał orzeczenie, termin do przekazania
zaświadczenia, określonego w § 1 pkt 3, jego uzupełnienia lub sprostowania.
§ 6. W razie niedotrzymania terminu, o którym mowa w § 5, postanowienie
w przedmiocie wykonania orzeczenia wydaje się w oparciu o informacje przekazane
wcześniej.

Art. 589n. § 1. Postanowienie w przedmiocie wykonania orzeczenia
o zatrzymaniu dowodów lub mające na celu zabezpieczenie mienia, o których mowa
w art. 589l § 1, właściwy sąd albo prokurator wydaje niezwłocznie, w miarę możliwości w ciągu 24 godzin od otrzymania orzeczenia.
§ 2. Postanowienie, o którym mowa w § 1, doręcza się wraz z pouczeniem
o uprawnieniach wynikających z przepisów państwa wydania orzeczenia, o którym
mowa w art. 589l § 1.
§ 3. Na postanowienie, o którym mowa w § 1, przysługuje zażalenie osobom,
których prawa zostały naruszone. Osobom tym przysługuje także zażalenie na
czynności związane z zatrzymaniem dowodów lub zabezpieczeniem mienia, co nie
narusza uprawnień skarżącego wynikających z przepisów państwa wydania orzeczenia. W zażaleniu na czynność skarżący może domagać się wyłącznie zbadania
prawidłowości jej przeprowadzenia.
§ 4. O wniesieniu zażalenia, jak również o treści rozstrzygnięcia zapadłego
w wyniku jego rozpoznania, należy niezwłocznie powiadomić właściwy organ
sądowy państwa wydania orzeczenia.
§ 5. Przepis art. 589g § 6 stosuje się odpowiednio.

Art. 589o. Wydając postanowienie o wykonaniu orzeczenia o zatrzymaniu
dowodów lub mające na celu zabezpieczenie mienia, właściwy sąd albo prokurator
może jednocześnie wstrzymać jego wykonanie, jeżeli:
1) wykonanie orzeczenia mogłoby utrudnić inne, toczące się postępowanie karne –
na czas niezbędny dla zabezpieczenia prawidłowego toku tego postępowania;
2) dowód albo mienie, których dotyczy orzeczenie, zostały wcześniej zatrzymane
albo zajęte dla potrzeb innego toczącego się postępowania karnego – do czasu
zwolnienia spod zatrzymania albo zajęcia.

Art. 589p. § 1. O treści postanowienia w przedmiocie wykonania orzeczenia
o zatrzymaniu dowodów lub mającego na celu zabezpieczenie mienia powiadamia się
niezwłocznie, w miarę możliwości w ciągu 24 godzin od otrzymania orzeczenia,
właściwy organ sądowy państwa wydania tego orzeczenia. Powiadomienie to może
być przekazane również przy użyciu urządzeń służących do automatycznego
przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności
przekazanych dokumentów.
§ 2. W wypadkach, o których mowa w art. 589o, należy także wskazać
przyczyny wstrzymania wykonania postanowienia oraz, jeżeli jest to możliwe, jego
przewidywany okres.
§ 3. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w razie ustania przyczyn wstrzymania
wykonania postanowienia określonego w art. 589o. W takim wypadku należy
poinformować właściwy organ sądowy państwa wydania orzeczenia o zatrzymaniu
lub zabezpieczeniu dowodów albo mienia dla potrzeb innego postępowania, lub
podjętych działaniach zmierzających do wykonania orzeczenia.

Art. 589r. § 1. Wykonując orzeczenie o zatrzymaniu dowodów lub mające na
celu zabezpieczenie mienia, należy uczynić zadość życzeniu organu, który wydał to
orzeczenie, aby przy dokonaniu czynności zastosowano szczególny tryb postępowania lub szczególną formę, jeżeli nie jest to sprzeczne z zasadami porządku prawnego
Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 2. Protokół zatrzymania dowodów lub zajęcia mienia należy niezwłocznie
przekazać właściwemu organowi sądowemu państwa wydania orzeczenia. Przepis
art. 589p § 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Art. 589s. § 1. Zatrzymanie dowodów oraz zajęcie mienia w celu zabezpieczenia
wykonania orzeczenia o przepadku trwa do czasu rozstrzygnięcia w przedmiocie
wystąpienia właściwego organu sądowego państwa wydania orzeczenia, odpowiednio
o wydanie dowodów albo o wykonanie wniosku o wykonanie prawomocnego
orzeczenia o przepadku.
§ 2. Przez wzgląd na okoliczności sprawy właściwy sąd albo prokurator może
jednak, po konsultacji z właściwym organem sądowym państwa wydania orzeczenia,
wyznaczyć temu organowi nieprzekraczalny termin do przekazania żądania
określonego w § 1, po upływie którego może nastąpić zwolnienie spod zatrzymania
albo zajęcia.
§ 3. Przed upływem terminu, o którym mowa w § 2, właściwy sąd albo
prokurator informuje właściwy organ sądowy państwa wykonania orzeczenia
o zamiarze zwolnienia spod zatrzymania albo zajęcia, umożliwiając mu zgłoszenie
stanowiska na piśmie. Jeżeli organ ten nie przedstawi argumentów dostatecznie
uzasadniających dalsze zatrzymanie albo zajęcie, właściwy sąd albo prokurator
wydaje postanowienie o zwolnieniu spod zatrzymania albo zajęcia. Odpis
postanowienia doręcza się osobom zainteresowanym.
§ 4. Postanowienie o zwolnieniu spod zatrzymania albo zajęcia wydaje się także
wtedy, gdy właściwy organ sądowy państwa wydania orzeczenia zawiadomi o jego
uchyleniu. Przepis § 3 zdanie trzecie stosuje się.

Art. 589t. (uchylony)

Art. 589u. § 1. Jeżeli Skarb Państwa ponosi odpowiedzialność za szkodę
wyrządzoną w związku z wykonaniem orzeczenia o zatrzymaniu dowodów albo
mającego na celu zabezpieczenie mienia, wydanego przez organ sądowy państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, Skarb Państwa występuje do właściwego organu
tego państwa o zwrot kwoty pieniężnej stanowiącej równowartość wypłaconego
odszkodowania.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli szkoda jest następstwem wyłącznie
działania lub zaniechania organu polskiego.

Art. 589v. Przepisy niniejszego rozdziału w zakresie zatrzymania dowodów
stosuje się do orzeczeń organów państw członkowskich Unii Europejskiej, w których
nie ma zastosowania europejski nakaz dochodzeniowy.

Art. 589w. § 1. W razie konieczności przeprowadzenia lub uzyskania dowodu,
który znajduje się lub może zostać przeprowadzony na terytorium innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, zwanego w niniejszym rozdziale „państwem
wykonania orzeczenia”, sąd, przed którym sprawa się toczy, albo prokurator
prowadzący postępowanie przygotowawcze może wydać z urzędu lub na wniosek
strony, obrońcy lub pełnomocnika europejski nakaz dochodzeniowy, zwany w
niniejszym rozdziale „END”, chyba że END nie ma w tym państwie zastosowania.
§ 2. W przypadku prowadzenia przez Policję lub organy, o których mowa w art.
312, dochodzenia lub postępowania sprawdzającego, o którym mowa w art. 307, albo
w przypadku prowadzenia postępowania przygotowawczego przez organy, o których
mowa w art. 133 § 1 i art. 134 § 1 Kodeksu karnego skarbowego, END może wydać
także prowadzący postępowanie. Wydanie END wymaga zatwierdzenia przez
prokuratora.
§ 3. END można wydać także w celu zabezpieczenia śladów i dowodów
przestępstwa przed ich utratą, zniekształceniem lub zniszczeniem.
§ 4. Postanowienie o wydaniu END dotyczącego kontroli i utrwalania treści
rozmów telefonicznych oraz utrwalania przy użyciu środków technicznych treści
innych rozmów lub przekazów informacji, w tym korespondencji przesyłanej pocztą
elektroniczną, zastępuje postanowienie, o którym mowa w art. 237 § 1. Przepisy
rozdziału 26 stosuje się odpowiednio.
§ 5. Postanowienie o wydaniu END dotyczącego dowodu, którego dopuszczenie,
uzyskanie lub przeprowadzenie wymaga wydania postanowienia, zastępuje to postanowienie. Przepisy dotyczące poszczególnych czynności i dowodów stosuje się
odpowiednio.
§ 6. Jeżeli END został wydany w związku z czynnościami, o których mowa w §
4, jest on przekazywany do tego państwa wykonania orzeczenia, w którym znajduje
się albo będzie się znajdować osoba, której END dotyczy.
§ 7. W przypadku prowadzenia czynności operacyjno-rozpoznawczych na
podstawie odrębnych przepisów END wydaje organ prowadzący takie czynności po
uprzednim uzgodnieniu z organem państwa wykonania orzeczenia czasu ich trwania
oraz warunków ich wykonywania. Wydanie END wymaga zatwierdzenia przez
prokuratora właściwego na podstawie odrębnych przepisów, chyba że dopuszczenie,
uzyskanie lub przeprowadzenie dowodu jest zastrzeżone do właściwości sądu.
Wówczas wydanie END wymaga zatwierdzenia przez sąd właściwy na podstawie
odrębnych przepisów.

Art. 589x. Wydanie END jest niedopuszczalne, jeżeli:
1) nie wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości;
2) prawo polskie nie dopuszcza przeprowadzenia lub uzyskania danego dowodu.

Art. 589y. § 1. END zawiera:
1) oznaczenie organu wydającego END i zatwierdzającego END, ze wskazaniem
ich adresów, numerów telefonów, telefaksów i adresów poczty elektronicznej;
2) datę oraz wskazanie miejsca wydania END;
3) określenie żądanej czynności dochodzeniowej podlegającej END lub dowodu,
który należy uzyskać, lub okoliczności, jakie mają zostać ustalone w wyniku
czynności dochodzeniowej;
4) dostępne dane określające tożsamość i obywatelstwo osoby, której dotyczy END,
a także adres zamieszkania lub inny adres, w tym adres zakładu karnego, jeżeli
ta osoba w nim przebywa;
5) sygnaturę akt i wskazanie rodzaju postępowania, w związku z którym END
został wydany;
6) przytoczenie opisu i kwalifikacji prawnej czynu będącego przedmiotem
postępowania;
7) zwięzły opis stanu faktycznego sprawy.
§ 2. END zawiera odwołanie do wcześniej wydanego END, jeżeli jest z nim
związany, wraz z datą jego wydania, oznaczeniem organu, do którego został
przekazany, oraz sygnaturą akt nadaną przez organ wydający END i państwo
wykonania orzeczenia.
§ 3. Jeżeli END jest wydany w celu zabezpieczenia śladów i dowodów
przestępstwa przed ich utratą, zniekształceniem lub zniszczeniem, zawiera także
informację o tym, czy ślad lub dowód ma zostać przekazany organowi wydającemu
END, czy ma pozostać w państwie wykonania orzeczenia. W przypadku gdy ślad lub
dowód ma pozostać w państwie wykonania orzeczenia organ wydający END określa
termin obowiązywania zabezpieczenia.
§ 4. END powinien zostać przetłumaczony na język urzędowy państwa
wykonania orzeczenia albo na inny język wskazany przez to państwo.
§ 5. Przekazanie END może nastąpić również z wykorzystaniem urządzeń
służących do automatycznego przesyłania danych, w sposób umożliwiający
stwierdzenie autentyczności tego dokumentu.
§ 6. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór
formularza END, mając na uwadze konieczność udostępnienia państwu wykonania
orzeczenia danych niezbędnych do podjęcia prawidłowej decyzji w przedmiocie
wykonania END.

Art. 589z. § 1. Jeżeli END dotyczy czasowego wydania do Rzeczypospolitej
Polskiej osoby pozbawionej wolności na terytorium państwa wykonania orzeczenia w
celu przeprowadzenia czynności dochodzeniowej, przepis art. 589a stosuje się
odpowiednio. Sąd lub prokurator zarządza zwolnienie osoby, jeżeli państwo
wykonania orzeczenia o to wystąpi.
§ 2. Wydana czasowo osoba pozbawiona wolności, o której mowa w § 1, nie
może być ścigana ani zatrzymana, ani tymczasowo aresztowana z powodu
przestępstwa popełnionego przed przekroczeniem polskiej granicy państwowej,
niewskazanego w END. Nie może być także w stosunku do takiej osoby wykonana
kara orzeczona za takie przestępstwo.
§ 3. Zakazów określonych w § 2 nie stosuje się wobec osoby, która mogąc
opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, znajduje się na nim po upływie 15 dni
od dnia otrzymania informacji od sądu lub prokuratora, że jej obecność stała się zbędna dla postępowania karnego, albo powróci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po
upływie tego terminu.
§ 4. Przed wydaniem END dotyczącego czasowego wydania osoby pozbawionej
wolności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do państwa wykonania orzeczenia
organ wydający END wysłuchuje tej osoby.
§ 5. Jeżeli END dotyczy czasowego wydania osoby pozbawionej wolności na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do państwa wykonania orzeczenia w celu
przeprowadzenia czynności dochodzeniowej, okres faktycznego pozbawienia
wolności tej osoby w tym państwie zalicza się na poczet orzeczonej lub wykonywanej
w Rzeczypospolitej Polskiej kary pozbawienia wolności.

Art. 589za. § 1. Organ wydający END może zażądać, aby przy przeprowadzeniu
dowodu był obecny jego przedstawiciel.
§ 2. Jeżeli według prawa państwa wykonania orzeczenia państwo to poniosło
odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez przedstawiciela, o którym mowa w §
1, w związku z wykonaniem END wydanego lub zatwierdzonego przez sąd albo
prokuratora, na wniosek właściwego organu tego państwa Skarb Państwa zwraca mu
kwotę pieniężną stanowiącą równowartość wypłaconego odszkodowania.

Art. 589zb. § 1. END jest przekazywany bezpośrednio właściwemu organowi
państwa wykonania orzeczenia. END może być przekazywany również za
pośrednictwem sądów okręgowych lub Ministra Sprawiedliwości albo prokuratora
okręgowego lub Prokuratora Krajowego.
§ 2. W razie trudności w ustaleniu właściwego sądu lub innego organu państwa
wykonania orzeczenia sąd lub prokurator może zwracać się do właściwych jednostek
organizacyjnych Europejskiej Sieci Sądowej.
§ 3. Jeżeli wykonanie END ma nastąpić przez przeprowadzenie innej czynności
dochodzeniowej niż czynność określona w orzeczeniu, organ wydający END może go
zmienić, uzupełnić lub cofnąć.
§ 4. Jeżeli wykonanie END wiązałoby się ze znacznymi kosztami i jeżeli nie
zawarto porozumienia z państwem wykonania orzeczenia w sprawie podziału tych
kosztów, organ wydający END może zdecydować o całkowitym lub częściowym
wycofaniu END albo o poniesieniu kosztów przez ten organ.
§ 5. Koszty związane z czasowym wydaniem osoby pozbawionej wolności
ponosi organ wydający END.

Art. 589zc. § 1. Na postanowienie w przedmiocie wydania END zażalenie nie
przysługuje, chyba że przepis szczególny dotyczący czynności wskazanej w END
stanowi inaczej.
§ 2. O wniesieniu zażalenia oraz o treści rozstrzygnięcia zapadłego w wyniku
jego rozpoznania należy niezwłocznie powiadomić właściwy organ państwa
wykonania orzeczenia.

Art. 589zd. § 1. W związku z kontrolą i utrwalaniem treści rozmów
telefonicznych zarządzonymi lub zatwierdzonymi na podstawie art. 237 § 1 i 2 w
stosunku do osoby znajdującej się na terytorium innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, jeżeli nie zachodzi potrzeba wydania END, prokurator, Policja lub
organ, o którym mowa w art. 312, powiadamia właściwy organ tego państwa o
zamiarze przeprowadzenia tych czynności, ich przeprowadzaniu albo wykonaniu
w zależności od tego, kiedy dowiedział się, że osoba, której czynność dotyczy,
przebywa na terytorium tego państwa członkowskiego.
§ 2. Do powiadomienia stosuje się odpowiednio przepis art. 589y § 4.
§ 3. Powiadomienie zawiera informacje dotyczące:
1) organu, który zarządził kontrolę i utrwalanie treści rozmów telefonicznych;
2) kontroli i utrwalania treści rozmów telefonicznych, w tym okresu, na jaki ją
zarządzono;
3) osoby, której dotyczy kontrola i utrwalanie treści rozmów telefonicznych.
§ 4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór
formularza powiadomienia, o którym mowa w § 1, mając na uwadze udostępnienie
państwu członkowskiemu Unii Europejskiej danych niezbędnych do przekazania
informacji w przedmiocie możliwości przeprowadzenia czynności na terytorium tego
państwa oraz wykorzystania uzyskanych w ich wyniku dowodów w postępowaniu
karnym.

Art. 589ze. § 1. W razie wystąpienia państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
zwanego w niniejszym rozdziale „państwem wydania orzeczenia”, o wykonanie
europejskiego nakazu dochodzeniowego, zwanego w niniejszym rozdziale „END”,
postanowienie w przedmiocie jego wykonania wydaje prokurator albo sąd rejonowy,
w którego okręgu znajduje się lub może zostać przeprowadzony dowód.
§ 2. Jeżeli dopuszczenie, uzyskanie lub przeprowadzenie dowodu jest
zastrzeżone do właściwości sądu albo uzależnione od zarządzenia tego sądu,
postanowienie, o którym mowa w § 1, wydaje ten sąd.
§ 3. Sąd okręgowy jest właściwy do wydania postanowienia w przedmiocie
wykonania END dotyczącego czasowego wydania osoby pozbawionej wolności do
państwa wydania orzeczenia w celu przeprowadzenia w tym państwie czynności
dochodzeniowej. Przed wydaniem postanowienia należy wysłuchać osoby, której
dotyczy END.
§ 4. Sąd okręgowy jest właściwy do wydania postanowienia w przedmiocie
wykonania END dotyczącego czasowego wydania osoby pozbawionej wolności do
Rzeczypospolitej Polskiej w celu przeprowadzenia czynności dochodzeniowej.
§ 5. Jeżeli sąd lub prokurator, do którego został skierowany END, nie jest
właściwy do nadania mu biegu, przekazuje go właściwemu sądowi lub prokuratorowi
i powiadamia o tym właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia, zwane
w niniejszym rozdziale „organem wydającym END”.
§ 6. Jeżeli END został wydany przez nieuprawniony organ państwa wydania
orzeczenia, zwraca się go bez wykonania, informując ten organ o przyczynie zwrotu.
§ 7. Na postanowienie o wykonaniu END zażalenie nie przysługuje, chyba że
przepis szczególny dotyczący postanowienia o wykonaniu czynności tożsamej z
czynnością wskazaną w END stanowi inaczej. W zażaleniu na czynność skarżący
może domagać się wyłącznie zbadania zgodności postanowienia o wykonaniu END z
prawem polskim i prawidłowości jej przeprowadzenia.
§ 8. O wniesieniu zażalenia, jak również o treści rozstrzygnięcia zapadłego w
wyniku jego rozpoznania należy niezwłocznie powiadomić organ wydający END.
§ 9. Jeżeli przepis szczególny uzależnia ujawnienie informacji od wystąpienia
przez sąd lub prokuratora z żądaniem ich ujawnienia w związku z toczącym się
postępowaniem o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, END wraz z
prawomocnym postanowieniem sądu lub prokuratora o jego wykonaniu zastępuje
takie żądanie.
§ 10. Postanowienie o wykonaniu END, który dotyczy kontroli i utrwalania treści
rozmów telefonicznych oraz utrwalania przy użyciu środków technicznych treści
innych rozmów lub przekazów informacji, w tym korespondencji przesyłanej pocztą
elektroniczną, zastępuje postanowienie, o którym mowa w art. 237 § 1. Przepisy art.
237 § 3–7, art. 238 § 1 i 2, art. 239 § 1 i art. 241 stosuje się odpowiednio.

Art. 589zf. § 1. Jeżeli END dotyczy czasowego wydania do Rzeczypospolitej
Polskiej osoby pozbawionej wolności w celu przeprowadzenia czynności
dochodzeniowej, przepis art. 589a stosuje się odpowiednio. Sąd lub prokurator
zarządza zwolnienie osoby, jeżeli państwo wydania orzeczenia o to wystąpi. Sąd albo
prokurator informuje organ wydający END o faktycznym okresie pozbawienia
wolności tej osoby w Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 2. Wydana czasowo osoba pozbawiona wolności, o której mowa w § 1, nie
może być ścigana ani zatrzymana, ani tymczasowo aresztowana z powodu
przestępstwa popełnionego przed przekroczeniem polskiej granicy państwowej,
niewskazanego w END. Nie może być także w stosunku do takiej osoby wykonana
kara orzeczona za takie przestępstwo.
§ 3. Zakazów określonych w § 2 nie stosuje się wobec osoby, która mogąc
opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, znajduje się na nim po upływie 15 dni
od dnia otrzymania informacji sądu lub prokuratora, że jej obecność stała się zbędna
dla postępowania karnego, albo powróci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po
upływie tego terminu.
§ 4. Jeżeli END dotyczy czasowego wydania osoby pozbawionej wolności do
państwa wydania orzeczenia w celu przeprowadzenia czynności dochodzeniowej,
okres faktycznego pozbawienia wolności tej osoby w tym państwie zalicza się na
poczet orzeczonej lub wykonywanej w Rzeczypospolitej Polskiej kary pozbawienia
wolności.

Art. 589zg. § 1. Sąd lub prokurator orzeka w przedmiocie wykonania END
niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni, licząc od dnia jego otrzymania.
§ 2. Jeżeli termin określony w § 1 nie może być dotrzymany, orzeczenie w
przedmiocie wykonania END powinno zostać wydane w terminie kolejnych 30 dni,
licząc od dnia upływu tego terminu. O opóźnieniu należy powiadomić organ wydający
END, podając przyczynę opóźnienia oraz przewidywany termin wydania orzeczenia
w przedmiocie wykonania END.

Art. 589zh. § 1. Jeżeli dowód, którego dotyczy END, nie został jeszcze
przeprowadzony, sąd lub prokurator przeprowadza ten dowód niezwłocznie po
wydaniu postanowienia o wykonaniu END, nie później jednak niż w terminie 90 dni,
licząc od dnia wydania tego postanowienia. Jeżeli organ wydający END określił
termin do przeprowadzenia dowodu, sąd lub prokurator w miarę możliwości
uwzględnia ten termin.
§ 2. Jeżeli termin określony w § 1 nie może być dotrzymany, o opóźnieniu należy
powiadomić organ wydający END, podając przyczynę opóźnienia oraz przewidywany
termin przeprowadzenia dowodu.

Art. 589zi. § 1. Jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej, przy
wykonywaniu END stosuje się przepisy prawa polskiego. Należy jednak uczynić
zadość życzeniu organu wydającego END, aby przy dokonaniu czynności
zastosowano szczególny tryb postępowania lub szczególną formę, jeżeli nie jest to
sprzeczne z zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 2. Jeżeli czynność dochodzeniowa określona w END nie jest przewidziana
przez prawo polskie lub byłaby niedopuszczalna w podobnej sprawie krajowej, sąd
lub prokurator informuje o tym organ wydający END, wskazując termin do zmiany,
uzupełnienia lub cofnięcia END oraz określając możliwą do przeprowadzenia
zastępczą czynność dochodzeniową zgodną z celem END. Po upływie terminu sąd lub
prokurator postanawia o wykonaniu zastępczej czynności dochodzeniowej. Jeżeli
zastępczej czynności nie da się określić, sąd lub prokurator odmawia wykonania END.
§ 3. Zastępczej czynności dochodzeniowej nie przeprowadza się, jeżeli END
dotyczy:
1) dowodów już znajdujących się w posiadaniu sądu lub prokuratora;
2) informacji uzyskanych z rejestrów i baz danych dostępnych dla sądu lub
prokuratora wykonującego END;
3) przesłuchania osoby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4) dowodu, którego dopuszczenie, uzyskanie ani przeprowadzenie nie wymaga
wydania postanowienia;
5) identyfikacji abonenta telefonu lub adresu IP.
§ 4. W przypadkach, o których mowa w § 3, przeprowadza się czynność
wskazaną w END.
§ 5. Jeżeli uzyskanie dowodu określonego w END jest możliwe przez
przeprowadzenie zastępczej czynności dochodzeniowej, innej niż wskazana w tym
orzeczeniu i mniej dolegliwej dla osoby, której END dotyczy, sąd lub prokurator
informuje o tym organ wydający END, wskazując termin do zmiany, uzupełnienia lub
cofnięcia END. Po upływie terminu sąd lub prokurator określa w postanowieniu
przeprowadzenie zastępczej czynności dochodzeniowej.
§ 6. Jeżeli END zawiera wniosek o przeprowadzenie czynności operacyjnorozpoznawczych, w zakresie tego wniosku odpowiednie służby polskie i służby
państwa wydania orzeczenia uzgadniają czas trwania i warunki wykonywania
czynności. Można odmówić wykonania END, który nie zawiera informacji o
uzgodnieniu, a organ wydający END nie uzupełni tej informacji w terminie
wskazanym przez sąd lub prokuratora. Odmawia się wykonania END, jeżeli
wykonanie czynności w nim określonych nie byłoby dopuszczalne w podobnej
sprawie krajowej.
§ 7. Do czasu otrzymania informacji lub upływu terminu, o których mowa w § 6,
termin określony w art. 589zg § 1 nie biegnie.

Art. 589zj. § 1. Odmawia się wykonania END, jeżeli:
1) sąd lub prokurator nie uzyskał wymaganego zezwolenia umożliwiającego
przeprowadzenie czynności z udziałem osoby wskazanej w END;
2) w stosunku do osoby ściganej zapadło w państwie członkowskim Unii
Europejskiej prawomocne orzeczenie co do tych samych czynów, które zostały
wskazane w END, oraz, w przypadku skazania za te same czyny, osoba ścigana
odbywa karę lub ją odbyła albo kara nie może być wykonana według prawa
państwa, w którym zapadł wyrok skazujący;
3) wykonanie END mogłoby narazić na niebezpieczeństwo funkcjonariusza przy
wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych oraz osobę udzielającą mu
pomocy w zakresie tych czynności;
4) END dotyczy przesłuchania na okoliczność objętą bezwzględnym zakazem
przesłuchania;
5) wykonanie END naruszyłoby wolności i prawa człowieka i obywatela;
6) żądana czynność zagrażałaby bezpieczeństwu narodowemu;
7) END dotyczy czasowego wydania osoby pozbawionej wolności do państwa
wydania orzeczenia, a jego wykonanie skutkowałoby przedłużeniem okresu
pozbawienia wolności tej osoby.
§ 2. Można odmówić wykonania END, jeżeli:
1) czyn będący podstawą wydania END, inny niż wymieniony w art. 607w, nie
stanowi przestępstwa według prawa polskiego;
2) czyn będący podstawą wydania END według prawa polskiego został popełniony
w całości lub w części na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na polskim
statku wodnym lub powietrznym i nie stanowi przestępstwa według prawa
polskiego;
3) wykonanie END wiązałoby się z ujawnieniem informacji niejawnych
uzyskanych w toku czynności operacyjno-rozpoznawczych, jak również
związanych z prowadzeniem tych czynności;
4) według prawa polskiego czynność dochodzeniowa, której dotyczy END, nie
może być przeprowadzona w sprawie o przestępstwo będące podstawą jego
wydania;
5) według prawa polskiego czynność dochodzeniowa, której dotyczy END, nie
może być przeprowadzona w postępowaniu, w którym został on wydany;
6) END dotyczy czasowego wydania osoby pozbawionej wolności do państwa
wydania orzeczenia albo do Rzeczypospolitej Polskiej, a osoba ta nie wyraża na
to zgody;
7) END dotyczy przesłuchania przy użyciu urządzeń technicznych
umożliwiających przeprowadzenie tej czynności na odległość z jednoczesnym
bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku, a oskarżony, który ma zostać
przesłuchany, nie wyraża na to zgody;
8) END dotyczy przesłuchania osób, o których mowa w art. 179 § 1 lub art. 180 §
1 i 2, co do okoliczności określonych w tych przepisach.
§ 3. Przepisów § 2 pkt 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli czyn nie stanowi przestępstwa
z powodu braku lub odmiennego uregulowania w prawie polskim odpowiednich opłat,
podatków, ceł lub zasad obrotu dewizowego.
§ 4. W przypadku określonym w § 2 pkt 8 sąd, działając z urzędu lub na wniosek
prokuratora, orzeka w przedmiocie zwolnienia tych osób z zachowania tajemnicy.
Przepisy art. 179 i art. 180 § 1–4 stosuje się.
§ 5. Przed wydaniem postanowienia o odmowie wykonania END z przyczyn
określonych w § 1 pkt 1–6 lub § 2 pkt 2, 3 i 8 sąd lub prokurator konsultuje się z
organem wydającym END w celu umożliwienia mu zmiany lub uzupełnienia END.
§ 6. Nie można odmówić wykonania END z przyczyn określonych w § 2 pkt 1 i
4, jeżeli dotyczy on czynności dochodzeniowych określonych w art. 589zi § 3.

Art. 589zk. § 1. Właściwy sąd lub prokurator może postanowić o odroczeniu
wykonania END na niezbędny okres, jeżeli:
1) jego wykonanie mogłoby zaszkodzić toczącemu się postępowaniu karnemu;
2) przedmioty, dokumenty lub dane są wykorzystywane w innym postępowaniu.
§ 2. Po ustaniu przyczyny odroczenia wykonania END właściwy sąd lub
prokurator niezwłocznie przystępuje do jego wykonania, informując o tym
jednocześnie organ wydający END.

Art. 589zl. § 1. Sąd lub prokurator potwierdza otrzymanie END niezwłocznie,
nie później jednak niż w terminie tygodnia, licząc od dnia jego otrzymania.
§ 2. Potwierdzenie, o którym mowa w § 1, zawiera informacje dotyczące organu,
który otrzymał END, lub organu, któremu END został przekazany zgodnie z
właściwością.
§ 3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór
formularza potwierdzenia otrzymania END, mając na uwadze konieczność
udostępnienia państwu wydania orzeczenia pełnych informacji o otrzymaniu END.

Art. 589zm. Sąd lub prokurator niezwłocznie informuje organ wydający END:
1) o niemożności wydania postanowienia w sprawie END, w przypadku gdy
formularz END jest niekompletny lub błędnie wypełniony;
2) jeżeli uzna, że może być celowe przeprowadzenie czynności dochodzeniowych,
których nie przewidziano lub których nie można było wskazać w chwili
wydawania END;
3) o niemożności dopełnienia formalności i procedur wskazanych przez organ
wydający END;
4) o każdym przypadku odmowy wykonania END lub o postanowieniu
przeprowadzenia zastępczej czynności dochodzeniowej na podstawie art. 589zi
§ 2 lub 5;
5) o każdym przypadku odroczenia wykonania END, podając przyczyny
uzasadniające to odroczenie i jego okres;
6) o uchyleniu lub zakończeniu okresu zabezpieczenia stosowanego zgodnie z art.
589zq.

Art. 589zn. § 1. W przypadku powzięcia wątpliwości, czy wydanie END było
uzasadnione lub celowe lub czy dana czynność dochodzeniowa byłaby dopuszczalna
w państwie wydania orzeczenia, właściwy sąd lub prokurator konsultuje się z organem
wydającym END i jeżeli wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości, występuje z
wnioskiem o cofnięcie END.
§ 2. W przypadku powzięcia wątpliwości co do autentyczności dokumentów
niezbędnych do wykonania END lub wystąpienia technicznych przeszkód
uniemożliwiających jego wykonanie, przepis § 1 stosuje się odpowiednio.

Art. 589zo. § 1. Na wniosek państwa wydania orzeczenia przedstawicielowi
organu wydającego END umożliwia się obecność przy wykonywaniu czynności,
których dotyczy END, jeżeli nie jest to sprzeczne z zasadami porządku prawnego
Rzeczypospolitej Polskiej i nie stanowi zagrożenia dla bezpieczeństwa narodowego.
§ 2. Przedstawiciel, o którym mowa w § 1, za zgodą sądu lub prokuratora, może
zadawać określone pytania lub w inny sposób uczestniczyć w przeprowadzeniu
dowodu.
§ 3. Przedstawiciela, o którym mowa w § 1, uważa się za funkcjonariusza
publicznego w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego.
§ 4. Jeżeli Skarb Państwa poniósł odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez
przedstawiciela, o którym mowa w § 1, w związku z wykonaniem END, Skarb Państwa występuje do organu wydającego END o zwrot wypłaconej kwoty pieniężnej
stanowiącej równowartość wypłaconego odszkodowania.

Art. 589zp. § 1. Dowody uzyskane w związku z wykonaniem END są
niezwłocznie przekazywane państwu wydania orzeczenia. W przypadku określonym
w art. 589zo § 1 mogą być one przekazywane, na wniosek państwa wydania
orzeczenia, przedstawicielowi organu wydającego END.
§ 2. Przekazując dowody uzyskane w związku z wykonaniem END, sąd lub
prokurator może, po konsultacjach z organem wydającym END, zastrzec ich zwrot.

Art. 589zq. § 1. Jeżeli END został wydany w celu zabezpieczenia śladów i
dowodów przestępstwa przed ich utratą, zniekształceniem lub zniszczeniem, właściwy
sąd lub prokurator orzeka w przedmiocie wykonania END w terminie 24 godzin od
jego otrzymania, a jeżeli nie jest to możliwe – niezwłocznie po upływie tego terminu.
Zgodnie z wnioskiem państwa wydania orzeczenia sąd lub prokurator przekazuje
dowód państwu wydania orzeczenia lub pozostawia dowód do swojej dyspozycji na
czas określony przez państwo wydania orzeczenia.
§ 2. Sąd lub prokurator po konsultacji z organem wydającym END może
zdecydować o skróceniu okresu zabezpieczenia.

Art. 589zr. § 1. Koszty związane z wykonaniem END ponosi Skarb Państwa. W
uzasadnionych przypadkach sąd lub prokurator może wystąpić do organu wydającego
END o zwrot całości lub części przewidywanych wydatków albo o zmianę END.
§ 2. Koszty związane z czasowym wydaniem osoby pozbawionej wolności
ponosi państwo wydania orzeczenia.

Art. 589zs. § 1. Na wniosek innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej
Minister Sprawiedliwości udziela zezwolenia na przewóz przez terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej osoby pozbawionej wolności czasowo wydanej.
§ 2. Wniosek o zezwolenie na przewóz zawiera:
1) oznaczenie organu wnioskującego;
2) datę oraz wskazanie miejsca wydania END;
3) dane określające tożsamość i obywatelstwo osoby;
4) wskazanie czynności dochodzeniowej, na potrzeby której osoba jest czasowo
wydawana.
§ 3. W przypadku korzystania z drogi powietrznej bez planowanego lądowania
można poprzestać na powiadomieniu Ministra Sprawiedliwości o przewożeniu osoby
pozbawionej wolności czasowo wydanej nad terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Jeżeli jednak nastąpi nieprzewidziane lądowanie, państwo, które wystąpiło z
wnioskiem, dostarcza niezwłocznie dane, o których mowa w § 2.
§ 4. Jeżeli jest to uzasadnione długością pobytu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej osoby pozbawionej wolności i przewożonej przez to terytorium w celu jej
czasowego wydania, do osoby tej stosuje się odpowiednio przepis art. 589zf

Art. 589zt. § 1. Jeżeli organ innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej
zamiast END przekazał powiadomienie o zamiarze przeprowadzenia albo o
przeprowadzeniu kontroli i utrwalania treści rozmów telefonicznych, prokurator
bezpośrednio lub za pośrednictwem właściwego komendanta Policji przekazuje temu
organowi informacje w przedmiocie dopuszczalności:
1) czynności, mając na względzie art. 237 § 3–4 oraz art. 238 § 1 i 2;
2) wykorzystania uzyskanego dowodu w postępowaniu karnym.
§ 2. Informacje, o których mowa w § 1, przekazuje się w terminie 96 godzin od
otrzymania powiadomienia.

Kodeks Postępowania Karnego art. 589

DODAJ