Art. 56. 1. Równoznaczne ze spełnianiem obowiązku zasadniczej służby
wojskowej przez osoby podlegające jej odbyciu jest pełnienie służby w formacjach
uzbrojonych niewchodzących w skład Sił Zbrojnych.
1a. Służbę w formacjach uzbrojonych niewchodzących w skład Sił Zbrojnych
można pełnić wyłącznie w okresie trwania obowiązku odbywania zasadniczej
służby wojskowej oraz przeszkolenia wojskowego.
2. Czas trwania służby w formacjach uzbrojonych niewchodzących w skład
Sił Zbrojnych wynosi dwanaście miesięcy.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określa, w drodze
rozporządzenia, terminy kierowania osób, o których mowa w ust. 1, do służby
w formacjach uzbrojonych niewchodzących w skład Sił Zbrojnych i terminy
zwalniania z tej służby, uwzględniając potrzeby uzupełnieniowe tych formacji oraz
okresy szkolenia w tych formacjach. Rozporządzenie wydaje się corocznie
w okresie trwania obowiązku odbywania zasadniczej służby wojskowej oraz
przeszkolenia wojskowego.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może, w drodze
rozporządzenia, ograniczać czas trwania służby osób, o których mowa w ust. 1,
w formacjach uzbrojonych niewchodzących w skład Sił Zbrojnych, stosownie do
potrzeb uzupełnieniowych tych formacji, jeżeli nie zagraża to bezpieczeństwu państwa.
5. W przypadkach gdy wymaga tego konieczność zapewnienia
bezpieczeństwa państwa, Rada Ministrów może przedłużyć, w drodze
rozporządzenia, czas trwania służby osób, o których mowa w ust. 1, w formacjach
uzbrojonych niewchodzących w skład Sił Zbrojnych o okres nieprzekraczający
łącznie sześciu miesięcy.
6. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, formacje uzbrojone
niewchodzące w skład Sił Zbrojnych, w których pełnienie służby jest
równoznaczne ze spełnieniem obowiązku zasadniczej służby wojskowej.
7. Osobom, o których mowa w ust. 1, pełniącym służbę w formacjach
uzbrojonych niewchodzących w skład Sił Zbrojnych i członkom ich rodzin,
niezależnie od uprawnień określonych dla tych osób w przepisach z tytułu tej
służby, przysługują szczególne uprawnienia przewidziane w niniejszej ustawie
oraz w przepisach wydanych na jej podstawie dla żołnierzy zasadniczej służby
wojskowej i ich rodzin w zakresie określonym przez Radę Ministrów w drodze rozporządzenia.
8. Skierowanie do służby w formacjach uzbrojonych niewchodzących
w skład Sił Zbrojnych może nastąpić tylko za zgodą osoby, o której mowa w ust. 1.
9. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrami, którym są
podporządkowane formacje, o których mowa w ust. 6, określa, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w sprawie przeznaczania i kierowania osób,
o których mowa w ust. 1, do służby w formacjach uzbrojonych niewchodzących
w skład Sił Zbrojnych, a także przebieg tej służby, zapewniając współdziałanie
w tych sprawach wojskowego komendanta uzupełnień i komendanta jednostki
organizacyjnej formacji uzbrojonej niewchodzącej w skład Sił Zbrojnych lub
innego właściwego w tych sprawach organu, a w zakresie przeznaczania
i kierowania do tej służby uwzględniając także konieczność uzupełniania Sił
Zbrojnych w pierwszej kolejności.

Art. 56a. Osoby, o których mowa w art. 56 ust. 1, pełniące służbę
w formacjach uzbrojonych niewchodzących w skład Sił Zbrojnych, określonych na
podstawie art. 56 ust. 6, są objęte obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego na
zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
(Dz. U. z 2018 r. poz. 1510, z późn. zm.).

Art. 56b. 1. Osoby, o których mowa w art. 56a, na zasadach określonych w
ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych, mają prawo wyboru:
1) lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarki podstawowej opieki
zdrowotnej lub położnej podstawowej opieki zdrowotnej, w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o podstawowej opiece
zdrowotnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 357 i 730),
2) świadczeniodawcy udzielającego ambulatoryjnych świadczeń
specjalistycznych,
3) lekarza dentysty,
4) szpitala
– w miejscu pełnienia służby, spośród świadczeniodawców, którzy zawarli umowy
o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, będących jednostkami budżetowymi
tworzonymi i nadzorowanymi przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych,
posiadających w strukturze organizacyjnej ambulatorium, ambulatorium z izbą
chorych lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarkę podstawowej opieki zdrowotnej lub położną podstawowej opieki zdrowotnej, w rozumieniu ustawy z dnia 27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej, albo
będących podmiotami leczniczymi utworzonymi przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
2. W przypadku gdy osoby, o których mowa w ust. 1, nie mogą uzyskać
świadczenia opieki zdrowotnej u świadczeniodawcy określonego w ust. 1, mają
prawo wyboru innego świadczeniodawcy spośród świadczeniodawców, którzy
zawarli umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.
3. Koszty częściowej lub całkowitej odpłatności za leki3) wydawane osobom,
o których mowa w art. 56a, na zasadach i w zakresie określonych w ustawie z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych, są finansowane z budżetu państwa, z części pozostającej
w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb
finansowania kosztów leków, o których mowa w ust. 3, uwzględniając zasady
i sposób wydatkowania środków publicznych.

Ustawa o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej art. 56

DODAJ