Art. 54. W ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 1998 r. Nr 64,
poz. 414, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2a w ust. 1 po pkt 12 dodaje się pkt 12a w brzmieniu:
„12a) średnim miesięcznym koszcie utrzymania w domu pomocy społecznej lub placówce opiekuńczo-wychowawczej - oznacza to kwotę rocznych wydatków na działalność domu lub placówki opiekuńczowychowawczej wynikającą z utrzymania mieszkańców lub dzieci, z roku poprzedniego, bez wydatków inwestycyjnych, powiększoną o prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, przyjęty w ustawie budżetowej na dany rok kalendarzowy, podzieloną przez liczbę miejsc w domu lub placówce i przez dwanaście,”;
2) w art. 10 w ust. 2:
a) po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
„5a)kierowanie do domu pomocy społecznej odpowiedniego typu i ponoszenie opłat za pobyt mieszkańca gminy umieszczonego w tym domu,
według zasad określonych w art. 35,”,
b) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) zapewnienie środków na wynagrodzenia dla pracowników i warunków
realizacji zadań wymienionych w pkt 1-5a i w ust. 1.”;
3) w art. 10a:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) prowadzenie i rozwój infrastruktury domów pomocy społecznej o zasięgu ponadgminnym oraz umieszczanie w nich skierowanych osób,”,
b) pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) prowadzenie mieszkań chronionych dla osób z terenu więcej niż jednej gminy oraz powiatowych ośrodków wsparcia, w tym domów dla
matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży, z wyłączeniem środowiskowych domów samopomocy i ośrodków wsparcia dla osób
z zaburzeniami psychicznymi,”,
c) po pkt 11b dodaje się pkt 11c w brzmieniu:
„11c) pokrywanie kosztów utrzymania dzieci z terenu powiatu, umieszczonych w placówkach opiekuńczo-wychowawczych i w rodzinach zastępczych, również na terenie innego powiatu,”,
d) w pkt 13 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 14 w brzmieniu:
„14) utworzenie i utrzymywanie powiatowego centrum pomocy rodzinie, w
tym zapewnienie środków na wynagrodzenia pracowników realizujących zadania określone w pkt 1-13.”;
4) w art. 11a:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) w ust. 1 uchyla się pkt 7,
c) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
„2. Środki na realizację zadań, o których mowa w ust. 1, zapewnia budżet
państwa.”;
5) w art. 11b w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) prowadzenie regionalnych jednostek organizacyjnych pomocy społecznej o charakterze specjalistycznym, które ze względu na rodzaj i zakres
świadczonych usług nie mogą być prowadzone przez powiaty oraz
umieszczanie w nich skierowanych osób.”;
6) w art. 12:
a) w ust. 1:
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) nadzór nad działalnością samorządu gminnego, powiatowego i
województwa realizującego zadania przy pomocy jednostek organizacyjnych pomocy społecznej oraz podmiotów niepublicznych
wykonujących zadania zlecone przez organy administracji samorządowej w zakresie zgodności:
a) działań i usług ze standardami, o których mowa w art. 20 ust.
7 pkt 2 i art. 33k ust. 9 pkt 2, oraz z wymogami, o których
mowa w art. 20 ust. 7 pkt 1, art. 33g ust. 7 pkt 2-4, art. 33k
ust. 9 pkt 1, art. 33ł ust. 7 i 8,
b) opieki i wychowania ze standardami, o których mowa w art.
33k ust. 9 pkt 3,
c) zatrudniania pracowników jednostek organizacyjnych pomocy społecznej z kwalifikacjami, o których mowa w art. 18
ust. 5, art. 33k ust. 9 pkt 3, art. 33ł ust. 7, art. 49 ust. 1 i art. 51a ust. 1,”,
- po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
„3a) kontrola, w zakresie określonym w pkt 3, podmiotów niepublicznych realizujących zadania zlecone przez organy administracji rządowej,”,
- pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) akceptacja programów naprawczych w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej oraz ocena stopnia ich realizacji,”,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w
drodze rozporządzenia, kwalifikacje pracowników, którzy z upoważnienia wojewody mogą wykonywać zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 4-7, uwzględniając konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu wykonania tych zadań.”;
7) w art. 20 w ust. 7 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) standard obowiązujących podstawowych usług świadczonych przez
domy pomocy społecznej,”;
8) w art. 33g :
a) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
„Starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania rodziny zastępczej udziela pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie kosztów
utrzymania każdego umieszczonego w tej rodzinie dziecka, uwzględniając jego:”,
b) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu:
„6a. Przepisów art. 33n ust. 5b i 5c nie stosuje się do rodzin zastępczych,
które otrzymywały pomoc pieniężną przed dniem 1 stycznia 2004 r.”;
9) w art. 33j ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Rodzice, których dzieci przebywają w rodzinach zastępczych, są obowiązani do ponoszenia odpłatności z tego tytułu. Starosta właściwy ze
względu na miejsce zamieszkania dziecka przed umieszczeniem w rodzinie zastępczej wydaje decyzję o wysokości tej odpłatności.”;
10) w art. 33k ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Opłatę, o której mowa w ust. 4, ustala w drodze decyzji administracyjnej starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka przed jego
skierowaniem do placówki.”;
11) w art. 33m pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) publiczne - prowadzone przez gminę, powiat lub samorząd województwa,”;
12) w art. 33n:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Placówki opiekuńczo-wychowawcze, ośrodki adopcyjno-opiekuńcze
prowadzone przez powiat oraz regionalne placówki opiekuńczowychowawcze są jednostkami budżetowymi.”,
b) uchyla się ust. 2 i 3,
c) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4. Niepubliczne placówki opiekuńczo-wychowawcze, ośrodki adopcyjnoopiekuńcze otrzymują dotację odpowiednio z budżetu powiatu lub samorządu województwa.
5. W przypadku gdy powiat właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka nieposiadający miejsca w placówce opiekuńczowychowawczej albo rodziny zastępczej, wystąpi do powiatu prowadzącego tego typu placówkę lub posiadającego rodzinę zastępczą o przyjęcie dziecka pozbawionego całkowicie lub częściowo opieki albo niedostosowanego społecznie, powiat prowadzący taką placówkę lub posiadający rodzinę zastępczą ma obowiązek przyjąć to dziecko, jeżeli dysponuje wolnym miejscem.”,
d) po ust. 5 dodaje się ust. 5a-5d w brzmieniu:
„5a. W przypadku umieszczenia dziecka w placówce opiekuńczowychowawczej na terenie innego powiatu, powiat właściwy ze względu
na miejsce zamieszkania dziecka przed skierowaniem do placówki
opiekuńczo-wychowawczej ponosi wydatki na jego utrzymanie w wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania dziecka w tej placówce.
5b. W przypadku umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej na terenie
innego powiatu, powiat właściwy ze względu na miejsce zamieszkania
dziecka przed umieszczeniem w rodzinie zastępczej ponosi wydatki na
jego utrzymanie w łącznej kwocie świadczeń przysługujących danej rodzinie zastępczej.
5c. Powiat prowadzący placówkę opiekuńczo-wychowawczą lub posiadający rodzinę zastępczą przyjmującą dziecko zawiera z powiatem właściwym ze względu na miejsce zamieszkania dziecka przed jego
umieszczeniem w rodzinie zastępczej lub skierowaniem do placówki
opiekuńczo-wychowawczej porozumienie w sprawie umieszczenia
dziecka i wysokości wydatków, o których mowa w ust. 5a lub 5b.
5d. W przypadku wystąpienia powiatu do samorządu województwa prowadzącego regionalną placówkę opiekuńczo-wychowawczą o przyjęcie
dziecka pozbawionego całkowicie lub częściowo opieki albo niedostosowanego społecznie stosuje się odpowiednio przepisy ust. 5a i 5c. Samorząd województwa nie może odmówić przyjęcia dziecka z powiatu
leżącego w granicach innego województwa, jeżeli dysponuje wolnym miejscem.”,
e) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. Powiat lub samorząd województwa prowadzący placówkę opiekuńczowychowawczą lub ośrodek adopcyjno-opiekuńczy nie może ich zlikwidować bez zgody wojewody.”,
f) dodaje się ust. 9-11 w brzmieniu:
„9. Wojewoda wydaje zgodę na likwidację placówki opiekuńczowychowawczej, jeżeli powiat zapewni właściwą opiekę dzieciom z tej
placówki w rodzinie zastępczej lub w innej placówce opiekuńczowychowawczej.
10. Wojewoda wydaje zgodę na likwidację ośrodka adopcyjnoopiekuńczego, jeżeli zadania należące do wyłącznych kompetencji
ośrodka przejmie inny ośrodek adopcyjno-opiekuńczy.
11. Średni miesięczny koszt utrzymania dziecka w placówce opiekuńczowychowawczej ustala starosta na wniosek dyrektora placówki opiekuńczo-wychowawczej, a w przypadku placówek regionalnych - marszałek
województwa, i ogłasza w wojewódzkim dzienniku urzędowym, nie
później niż do dnia 31 marca danego roku.”;
13) w art. 33o uchyla się ust. 6-9;
14) w art. 33p ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. Pomocy, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, udziela starosta powiatu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania dziecka przed umieszczeniem w
rodzinie zastępczej lub skierowaniem do placówki, o której mowa w ust.
1.”;
15) art. 35 otrzymuje brzmienie:
„Art. 35. 1. Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny.
2. Obowiązani do wnoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej są w kolejności:
1) mieszkaniec domu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka,
2) małżonek, zstępni przed wstępnymi,
3) gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy
społecznej
- przy czym osoby i gmina określone w pkt 2 i 3 nie mają obowiązku wnoszenia opłat, jeżeli mieszkaniec domu ponosi pełną odpłatność.
3. Opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnoszą:
1) mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70% swojego dochodu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70% tego dochodu,
2) małżonek, zstępni przed wstępnymi - zgodnie z umową zawartą w trybie art. 39 ust. 1a:
a) w przypadku osoby samotnie gospodarującej, jeżeli dochód jest wyższy niż 250% kryterium dochodowego,
jednak kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty
nie może być niższa niż 250% kryterium dochodowego,
b) w przypadku osoby w rodzinie, jeżeli posiadany dochód
na osobę jest wyższy niż 250% kryterium dochodowego,
z tym że przy ustalaniu dochodu na osobę w rodzinie nie
wlicza się mieszkańca domu, chyba że mieszkaniec domu nie posiada dochodu; kwota dochodu pozostająca po
wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 250% kryterium dochodowego na osobę w rodzinie,
3) gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy
społecznej - w wysokości różnicy między średnim kosztem
utrzymania w domu pomocy społecznej a opłatami wnoszonymi przez osoby, o których mowa w pkt 1 i 2.
4. W przypadku niewywiązywania się osób, o których mowa w
ust. 2 pkt 1 i 2, z obowiązku opłaty za pobyt w domu pomocy
społecznej, opłaty te zastępczo wnosi gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej. Gminie przysługuje prawo dochodzenia zwrotu poniesionych na ten cel wydatków.
5. Decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej i decyzję
ustalającą opłatę za pobyt w takim domu wydaje organ gminy
właściwy dla tej osoby w dniu jej kierowania do domu pomocy
społecznej.
6. Decyzję o umieszczeniu w domu pomocy społecznej wydaje starosta powiatu, na terenie którego jest usytuowany dom. W przypadku regionalnych domów pomocy społecznej decyzję wydaje
marszałek województwa.
7. Osoby wnoszące opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej
można zwolnić, na ich wniosek, częściowo lub całkowicie z tej
opłaty, w szczególności jeżeli:
1) wnoszą opłatę za pobyt innych członków rodziny w domu
pomocy społecznej, ośrodku wsparcia lub innej placówce,
2) występują uzasadnione okoliczności, zwłaszcza długotrwała
choroba, bezrobocie, niepełnosprawność, śmierć członka rodziny, straty materialne powstałe w wyniku klęski żywiołowej lub innych zdarzeń losowych,
3) małżonkowie, zstępni, wstępni utrzymują się z jednego
świadczenia lub wynagrodzenia,
4) osoba zobowiązana do wnoszenia opłaty jest w ciąży lub samotnie wychowuje dziecko.
8. Dochód mieszkańca domu, podejmującego pracę ze wskazań terapeutyczno-rehabilitacyjnych lub uczestniczącego w warsztatach
terapii zajęciowej, stanowiący podstawę naliczania opłaty, może
być zmniejszony o 50% kwoty otrzymywanej z tytułu wynagrodzenia za tę pracę lub o kwotę odpowiadającą wysokości kieszonkowego wypłacanego z tytułu uczestnictwa w tych warsztatach.
9. Mieszkaniec domu wnosi opłatę do kasy domu lub na jego rachunek bankowy. Za jego zgodą opłata może być potrącana:
1) z emerytury lub renty mieszkańca - przez właściwy organ
emerytalno-rentowy, zgodnie z odrębnymi przepisami,
2) z zasiłku stałego wyrównawczego mieszkańca - przez ośrodek pomocy społecznej dokonujący wypłaty świadczenia.
Opłatę za pobyt ośrodek pomocy społecznej przekazuje na
rachunek bankowy domu pomocy społecznej.
10. Osoby, o których mowa w ust. 2 pkt 2, wnoszą opłatę ustaloną
zgodnie z ust. 3 pkt 2 do kasy lub na rachunek bankowy gminy, z
której osoba umieszczona w domu pomocy społecznej została
skierowana. Opłatę tę ośrodek pomocy społecznej wraz z opłatą,
o której mowa w ust. 3 pkt 3, przekazuje na rachunek właściwego
domu pomocy społecznej.
11. Mieszkaniec domu, a także inna osoba zobowiązana do wnoszenia opłat za pobyt w domu pomocy społecznej, jeżeli mieszkaniec
domu przebywa u tej osoby, nie ponoszą opłat za okres nieobecności mieszkańca domu nieprzekraczającej 30 dni w roku kalendarzowym.
12. Za małoletniego mieszkańca domu nie wnosi się opłaty w okresie
jego nieobecności nieprzekraczającej 90 dni w roku kalendarzowym, jeżeli w tym czasie przebywa w domu rodzinnym.
13. Średni miesięczny koszt utrzymania mieszkańca w powiatowym
domu pomocy społecznej ustala starosta na wniosek dyrektora
domu pomocy społecznej i ogłasza w wojewódzkim dzienniku
urzędowym, nie później niż do dnia 31 marca każdego roku.
14. W przypadku regionalnych domów pomocy społecznej średni
miesięczny koszt utrzymania mieszkańca ustala marszałek województwa na wniosek dyrektora regionalnego domu pomocy społecznej i ogłasza w wojewódzkim dzienniku urzędowym, nie
później niż do dnia 31 marca każdego roku.
15. W przypadku regionalnych domów pomocy społecznej o charakterze specjalistycznym, okresowego pobytu, finansowanych z dochodów własnych samorządu województwa, decyzję
o skierowaniu wydaje gmina kierująca, a opłatę za pobyt w domu
ustala marszałek województwa na podstawie ust. 2 pkt 1 i ust. 3
pkt 1, przy czym ust. 7 stosuje się odpowiednio.
16. Rada powiatu i sejmik województwa, w drodze uchwały, może
określić szczegółowe zasady ustalania kosztów utrzymania w
domach pomocy społecznej, a także sposób i tryb postępowania w tych sprawach.
17. Do domów pomocy społecznej prowadzonych przez gminy lub
podmioty niepubliczne, jeżeli nie są one prowadzone na zlecenie
starosty lub marszałka, nie stosuje się ust. 1-16.
18. Rada gminy może określić, w drodze uchwały, szczegółowe warunki ustalania opłat za pobyt w domu pomocy społecznej o zasięgu lokalnym, częściowego lub całkowitego zwolnienia z tych
opłat, zwrotu należności za okres nieobecności osoby w domu.
19. Opłatę za pobyt w ośrodkach wsparcia i w mieszkaniach chronionych ustala podmiot kierujący w uzgodnieniu z osobą kierowaną,
uwzględniając przyznany zakres usług. Osoby nie ponoszą opłat,
jeżeli ich dochód lub dochód na osobę w rodzinie nie przekracza
kryterium dochodowego, ustalonego zgodnie z art. 4 ust. 1.”;
16) w art. 37:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania
osoby ubiegającej się o świadczenie.”,
b) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu:
„6a. Dla mieszkańca domu pomocy społecznej właściwa jest gmina, która
skierowała go do domu pomocy społecznej.”;
17) w art. 39:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Kierownik ośrodka pomocy społecznej ustala, w drodze umowy, z
małżonkiem, zstępnymi przed wstępnymi wysokość ponoszonej przez
nich opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej osoby umieszczonej.”,
b) uchyla się ust. 2;
18) w art. 46:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Zadania pomocy społecznej w gminach wykonują jednostki organizacyjne - ośrodki pomocy społecznej.”,
b) uchyla się ust. 2;
19) w dziale III po rozdziale 3 dodaje się rozdział 4 w brzmieniu:
„Rozdział 4
Nadzór i kontrola
Art. 54a. Wojewoda sprawuje nadzór, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3, przez:
1) żądanie informacji, dokumentów i danych, niezbędnych do
sprawowania nadzoru,
2) wizytację obiektów i pomieszczeń jednostek organizacyjnych pomocy społecznej.
Art. 54b. Wojewoda sprawuje kontrolę, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3a, przez:
1) żądanie informacji, dokumentów i danych, niezbędnych do
sprawowania kontroli,
2) swobodny wstęp o każdej porze dnia i nocy do obiektów i
pomieszczeń jednostki kontrolowanej,
3) przeprowadzanie oględzin obiektów, składników majątku
kontrolowanej jednostki oraz obserwację przebiegu określonych czynności objętych obowiązującym standardem,
4) żądanie od pracowników kontrolowanej jednostki udzielenia
informacji w formie ustnej i pisemnej w zakresie przeprowadzanej kontroli,
5) wzywanie i przesłuchiwanie świadków,
6) zwrócenie się o wydanie opinii biegłych i specjalistów z zakresu pomocy społecznej.
Art. 54c. 1. Czynności, o których mowa w art. 54a i 54b, w imieniu i z upoważnienia wojewody przeprowadza zespół pracowników właściwego do spraw pomocy społecznej wydziału urzędu wojewódzkiego w składzie co najmniej dwóch osób, zwany dalej „zespołem inspektorów”.
2. Zespół inspektorów przeprowadzając czynności, o których mowa
w art. 54a i 54b, jest obowiązany do okazania legitymacji służbowych oraz imiennego upoważnienia do przeprowadzenia nadzoru albo kontroli wskazującego jednostkę organizacyjną pomocy
społecznej albo kontrolowaną jednostkę.
Art. 54d. 1. Wojewoda w wyniku przeprowadzonych przez zespół inspektorów
czynności, o których mowa w art. 54a i 54b, może wydać jednostce organizacyjnej pomocy społecznej albo kontrolowanej jednostce zalecenia pokontrolne.
2. Jednostka organizacyjna pomocy społecznej albo kontrolowana
jednostka może, w terminie 7 dni od dnia otrzymania zaleceń pokontrolnych, zgłosić do nich zastrzeżenia.
3. Wojewoda ustosunkowuje się do zastrzeżeń w terminie 14 dni od dnia ich doręczenia.
4. W przypadku nieuwzględnienia przez wojewodę zastrzeżeń, jednostka organizacyjna pomocy społecznej albo kontrolowana jednostka w terminie 30 dni jest obowiązana do powiadomienia wojewody o realizacji zaleceń pokontrolnych.
5. W przypadku uwzględnienia przez wojewodę zastrzeżeń, o których mowa w ust. 2, jednostka organizacyjna pomocy społecznej
albo kontrolowana jednostka w terminie 30 dni jest obowiązana
do powiadomienia wojewody o realizacji zaleceń pokontrolnych,
o których mowa w ust. 1, mając na uwadze zmiany wynikające z
uwzględnionych przez wojewodę zastrzeżeń.
6. W przypadku stwierdzenia istotnych uchybień w działalności jednostki organizacyjnej pomocy społecznej albo kontrolowanej jednostki, wojewoda niezależnie od przysługujących mu innych
środków zawiadamia o stwierdzonych uchybieniach organ założycielski tych jednostek lub organ zlecający realizację zadania z
zakresu pomocy społecznej kontrolowanej jednostce.
7. Organ, o którym mowa w ust. 6, do którego skierowano zawiadomienie o stwierdzonych istotnych uchybieniach jest obowiązany, w terminie 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o
stwierdzonych uchybieniach, powiadomić wojewodę o podjętych czynnościach.
Art. 54e. 1. W przypadku niepodjęcia lub niewykonania czynności wynikających z zaleceń pokontrolnych, o których mowa w art. 54d, mających na celu ograniczenie lub likwidację stwierdzonych istotnych
uchybień lub nieprawidłowości w zakresie działań i usług objętych standardami świadczonych przez jednostki organizacyjne
pomocy społecznej albo kontrolowane jednostki, wojewoda może
orzec o czasowym lub stałym cofnięciu zezwolenia na prowadzenie placówki.
2. Jeżeli w wyniku przeprowadzonych czynności, o których mowa w
art. 54a, zostały ujawnione rażące zaniedbania lub zaniechania
realizacji obowiązków ustawowych, wojewoda może wezwać
jednostkę samorządu terytorialnego do wyznaczenia wykonawcy
zastępczego w terminie nie dłuższym niż dwa miesiące od dnia otrzymania wezwania.
3. W przypadku niewyznaczenia przez jednostkę samorządu terytorialnego wykonawcy zastępczego w terminie, o którym mowa w
ust. 2, wojewoda może wystąpić do sądu administracyjnego ze skargą na bezczynność organu jednostki samorządu terytorialnego.
Art. 54f. Kto nie realizuje zaleceń pokontrolnych - podlega karze pieniężnej
do wysokości 6 000 zł.
Art. 54g. 1. Karę pieniężną, o której mowa w art. 54f, wymierza, w drodze
decyzji administracyjnej, wojewoda.
2. Wysokość kary, o której mowa w art. 54f, ustala wojewoda, biorąc pod uwagę rozmiar prowadzonej działalności, stopień, liczbę i
społeczną szkodliwość stwierdzonych uchybień.
3. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do
ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
4. Od nieuiszczonych w terminie kar pobiera się odsetki ustawowe.
5. Egzekucja kar wraz z odsetkami za zwłokę następuje w trybie
przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Art. 54h. 1. Przychody z tytułu kar pieniężnych wymierzanych na podstawie
art. 54g ust. 1 stanowią dochód urzędu obsługującego ministra
właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego i są gromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym w formie środków specjalnych.
2. Przychody, o których mowa w ust. 1, są przeznaczane na wspieranie programów rządowych mających na celu ochronę poziomu
życia osób, rodzin i grup społecznych oraz rozwój specjalistycznego wsparcia.
Art. 54i. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się
przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z 2001 r. Nr
49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr
169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660).
Art. 54j. 1. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, organizację i tryb
przeprowadzania nadzoru i kontroli, kwalifikacje inspektorów
upoważnionych do wykonywania czynności nadzorczych i kontrolnych, kwalifikacje, w tym pedagogiczne, niezbędne do sprawowania nadzoru nad placówkami opiekuńczo-wychowawczymi
i ośrodkami adopcyjno-opiekuńczymi, a także wzór legitymacji
uprawniającej do wykonywania czynności nadzorczych i kontrolnych, kierując się koniecznością zapewnienia sprawności postępowania kontrolnego.
2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi,
w drodze rozporządzenia, kwalifikacje pozostałych pracowników
wykonujących z upoważnienia wojewody zadania z zakresu pomocy społecznej, uwzględniając konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu ich wykonywania.”;
20) w art. 55e:
a) ust. 1-3 otrzymują brzmienie:
„1. Powiat i miasto na prawach powiatu nie może, bez zgody wojewody,
zmienić przeznaczenia i typu domu pomocy społecznej, placówek i
ośrodków wsparcia, o których mowa w art. 2a ust. 1 pkt 7.
2. Decyzję administracyjną o umieszczeniu w domu pomocy społecznej
wydaje starosta właściwy ze względu na miejsce położenia domu, jeżeli
okres oczekiwania na miejsce w domu pomocy społecznej nie przekracza 3 miesięcy.
3. W przypadku niemożności wydania decyzji, o której mowa w ust. 2, w
związku z brakiem miejsc - kierownik powiatowego centrum pomocy
rodzinie powiadamia osobę i gminę o umieszczeniu na liście oczekujących, z podaniem miejsca na liście i przewidywanego czasu oczekiwania na umieszczenie w domu pomocy społecznej.”,
b) uchyla się ust. 4;
21) po art. 55f dodaje się art. 55g i 55h w brzmieniu:
„Art. 55g. 1. Z dniem 1 stycznia 2004 r. Krajowy Ośrodek MieszkalnoRehabilitacyjny dla Osób Chorych na Stwardnienie Rozsiane w
Dąbku, zwany dalej „Krajowym Ośrodkiem”, staje się regionalnym domem pomocy społecznej, o charakterze specjalistycznym,
okresowego pobytu. Prowadzenie Krajowego Ośrodka należy do
zadań Marszałka Województwa Mazowieckiego. Zadanie to jest
finansowane z dochodów własnych Mazowieckiego Województwa Samorządowego.
2. Z dniem 1 stycznia 2004 r. mienie Krajowego Ośrodka staje się z
mocy prawa mieniem Mazowieckiego Województwa Samorządowego.
3. Osoby przyjęte do Krajowego Ośrodka przed dniem 1 stycznia
2004 r. ponoszą odpłatność na dotychczasowych zasadach.
Art. 55h. 1. Z dniem 1 stycznia 2004 r. Dom im. Janusza Korczaka Zakład
Opiekuńczo-Leczniczy dla Dzieci w Gdańsku, zwany dalej „Domem”, staje się regionalną placówką opiekuńczo-wychowawczą
Samorządu Województwa Pomorskiego. Zadanie to jest finansowane z dochodów własnych Pomorskiego Województwa Samorządowego.
2. Decyzję o skierowaniu do Domu wydaje starosta właściwy ze
względu na miejsce zamieszkania dziecka.
3. Decyzję o odpłatności za pobyt dziecka w Domu wydaje Marszałek Województwa Pomorskiego. Do odpłatności tej stosuje się
zasady określone w art. 33k ust. 4 i 5. W szczególnie uzasadnionych przypadkach marszałek może zwolnić w całości lub części
osoby zobowiązane do ponoszenia opłat.
4. W przypadku Domu art. 33n ust. 5a i 5c nie ma zastosowania.”.

Ustawa o dochodach jednostek samorządu terytorialnego art. 54

DODAJ