[Skarga kasacyjna]

Art. 519. (uchylony).

Art. 5191§ 1. Od wydanego przez sąd drugiej instancji postanowienia co do
istoty sprawy oraz od postanowienia w przedmiocie odrzucenia wniosku i umorzenia
postępowania kończących postępowanie w sprawie – w sprawach z zakresu prawa
osobowego, rzeczowego i spadkowego – przysługuje skarga kasacyjna do Sądu
Najwyższego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
§ 2. W sprawach z zakresu prawa rodzinnego, opiekuńczego i kurateli skarga
kasacyjna przysługuje tylko w sprawach o przysposobienie oraz o podział majątku
wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami, chyba że wartość
przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych.
§ 21. Skarga kasacyjna przysługuje także w sprawach o odebranie osoby
podlegającej władzy rodzicielskiej lub pozostającej pod opieką prowadzonych na
podstawie konwencji haskiej z 1980 r.
§ 22. Skargę kasacyjną w sprawach, o których mowa w § 21, mogą wnieść Prokurator Generalny, Rzecznik Praw Dziecka lub Rzecznik Praw Obywatelskich
w terminie czterech miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia.
§ 3. W postępowaniu rejestrowym skarga kasacyjna przysługuje jedynie od
postanowień sądu drugiej instancji w przedmiocie wpisu lub wykreślenia z rejestru
podmiotu podlegającego rejestracji.
§ 4. Skarga kasacyjna nie przysługuje w sprawach dotyczących:
1) przepadku rzeczy;
2) zarządu związanego ze współwłasnością lub użytkowaniem;
3) zabezpieczenia spadku i spisu inwentarza, wyjawienia przedmiotów
spadkowych, zarządu spadku nieobjętego oraz zwolnienia wykonawcy
testamentu;
4) zniesienia współwłasności i działu spadku, jeżeli wartość przedmiotu
zaskarżenia jest niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych;
5) likwidacji niepodjętych depozytów.

Art. 5192§ 1. Można żądać stwierdzenia niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia co do istoty sprawy sądu drugiej instancji kończącego
postępowanie w sprawie, jeżeli przez jego wydanie stronie została wyrządzona
szkoda, a zmiana lub uchylenie tego postanowienia w drodze przysługujących stronie
środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
§ 2. W wyjątkowych wypadkach, gdy niezgodność z prawem wynika
z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności
albo praw człowieka i obywatela, można także żądać stwierdzenia niezgodności
z prawem prawomocnego postanowienia co do istoty sprawy sądu pierwszej lub
drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie, jeżeli strona nie skorzystała
z przysługujących jej środków prawnych, chyba że jest możliwa zmiana lub uchylenie
postanowienia w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych.

Kodeks Postępowania Cywilnego art. 519

Poprzedni

Art. 518. Od postanowień sądu pierwszej instancji orzekających co do istoty sprawy przysługuje apelacja. Na inne postanowienia sądu pierwszej instancji, w wypadkach wskazanych w ustawie, przysługuje...

Nastepny

Art. 520. § 1. Każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie. § 2. Jeżeli jednak uczestnicy są w różnym stopniu zainteresowani w wyniku postępowania lub interesy ic...

Powiązania

Powiązane orzeczenia (0)

brak powiązań

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego
  • Wejscie w życie 1 stycznia 1965
  • Ost. zmiana ustawy 1 lipca 2020
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 20 01 2022
Komentarze

Wyszukiwarka