Art. 49. 1. Za bydło, świnie, owce, kozy, konie, kury, kaczki, gęsi, indyki,
perlice, przepiórki, kuropatwy, bażanty, strusie (Struthio camelus), jeleniowate
utrzymywane w warunkach fermowych (jeleń szlachetny – Cervus elaphus, jeleń sika
– Cervus nippon i daniel – Dama dama), rodziny pszczele (pszczoła miodna – Apis
mellifera) oraz ryby słodkowodne zabite lub poddane ubojowi z nakazu organów
Inspekcji Weterynaryjnej albo za takie zwierzęta padłe w wyniku zastosowania
zabiegów nakazanych przez te organy przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt
podlegających obowiązkowi zwalczania przysługuje odszkodowanie ze środków budżetu państwa.
2. Odszkodowanie przysługuje w wysokości wartości rynkowej zwierzęcia.
3. Wartość rynkową zwierzęcia określa się na podstawie średniej z 3 kwot
oszacowania przyjętych przez powiatowego lekarza weterynarii oraz
2 rzeczoznawców wyznaczonych przez tego lekarza z prowadzonej przez niego listy rzeczoznawców.
4. W przypadku zwierzęcia poddanego ubojowi, którego mięso jest zdatne do
spożycia przez ludzi, odszkodowanie pomniejsza się o kwoty uzyskane ze sprzedaży
mięsa i ubocznych produktów zwierzęcych pozyskanych od tego zwierzęcia.
5. Odszkodowanie ze środków budżetu państwa przysługuje również za
zniszczone z nakazu organu Inspekcji Weterynaryjnej przy zwalczaniu chorób
zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania produkty pochodzenia
zwierzęcego w rozumieniu przepisów o produktach pochodzenia zwierzęcego, jaja
wylęgowe, pasze oraz sprzęt, które nie mogą być poddane odkażaniu.
6. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 5, przysługuje w wysokości wartości
rynkowej zniszczonych produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu
przepisów o produktach pochodzenia zwierzęcego, jaj wylęgowych, pasz oraz sprzętu,
określonej na podstawie średniej z 3 kwot oszacowania przyjętych przez powiatowego
lekarza weterynarii oraz 2 rzeczoznawców wyznaczonych przez tego lekarza
z prowadzonej przez niego listy rzeczoznawców.
7. Odszkodowania, o których mowa w ust. 1 i 5, nie przysługują:
1) jeżeli posiadacz zwierzęcia nie zastosował się do obowiązków określonych
w przepisach o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt lub obowiązków
określonych w art. 42 ust. 1 pkt 1 lub w art. 43 ust. 1, lub obowiązków
nałożonych na podstawie art. 44 ust. 1, art. 45 ust. 1, art. 46 ust. 3 oraz art. 47 ust. 1;
2) jeżeli posiadacz wprowadził do swojego gospodarstwa zwierzę:
a) o którym wiedział, że jest chore, zakażone lub podejrzane o zakażenie lub chorobę,
b) nieoznakowane lub bez paszportu zwierzęcia, jeżeli są one wymagane
przepisami o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt,
c) z naruszeniem przepisów obowiązujących w tym zakresie;
3) za zwierzęta, o których mowa w ust. 1, oraz produkty pochodzenia zwierzęcego
w rozumieniu przepisów o produktach pochodzenia zwierzęcego, jaja wylęgowe,
pasze i sprzęt, o których mowa w ust. 5:
a) stanowiące własność podmiotów prowadzących działalność w zakresie:
– określonym w art. 1 pkt 1 lit. a–c lub art. 4 ust. 3,
– obrotu produktami pochodzenia zwierzęcego, jajami wylęgowymi lub paszami,
– uboju zwierząt lub produkcji mięsa w rozumieniu przepisów
o produktach pochodzenia zwierzęcego,
b) przywiezione lub umieszczone na rynku z naruszeniem przepisów
obowiązujących w tym zakresie.
8. Decyzja w sprawie odszkodowania wydana przez powiatowego lekarza
weterynarii jest ostateczna. Posiadacz zwierzęcia niezadowolony z tej decyzji może,
w terminie miesiąca od dnia jej doręczenia, wnieść powództwo do sądu rejonowego.
9. Osobom, którym nie przysługuje odszkodowanie, a które przyczyniły się do
szybkiej likwidacji choroby zakaźnej, wojewódzki lekarz weterynarii, na wniosek
powiatowego lekarza weterynarii, może przyznać nagrodę ze środków budżetu
państwa.
10. Wypłacone odszkodowania, o których mowa w ust. 1, nie podlegają zajęciu
na pokrycie należności publicznych, jeżeli zostaną wykorzystane na odtworzenie
wcześniej posiadanego stanu zwierząt.
11. Podmiotowi, który poniósł koszty związane z zabiciem lub ubojem zwierząt,
transportowaniem zwierząt lub zwłok zwierzęcych albo unieszkodliwieniem zwłok
zwierzęcych, wykonując nakazy, o których mowa w ust. 1 i 5, przysługuje ze środków
budżetu państwa zwrot faktycznie poniesionych wydatków.
12. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) powołuje i odwołuje rzeczoznawców,
o których mowa w ust. 3 i 6, oraz informuje o tym fakcie powiatowego lekarza
weterynarii.
13. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb powoływania i odwoływania rzeczoznawców,
2) wymagania w zakresie kwalifikacji lub przygotowania zawodowego,
3) sposób ustalania wysokości wynagrodzenia przysługującego rzeczoznawcom
i jego wypłaty,
4) szczegółowy tryb i sposób szacowania zwierząt oraz zniszczonych z nakazu
organu Inspekcji Weterynaryjnej produktów pochodzenia zwierzęcego
w rozumieniu przepisów o produktach pochodzenia zwierzęcego, jaj
wylęgowych, pasz oraz sprzętu, w tym sposób dokumentowania
przeprowadzonych czynności
– mając na względzie zapewnienie rzetelnego szacowania.

Ustawa o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt art. 49

DODAJ