Art. 48. (uchylony).

Art. 48a. Bank krajowy może prowadzić działalność na terytorium państwa
goszczącego poprzez oddział lub w ramach działalności transgranicznej.

Art. 48b. Bank krajowy może wykonywać na terytorium państwa goszczącego
czynności wynikające z zezwolenia, o którym mowa w art. 34 ust. 1.

Art. 48c. 1. Bank krajowy, który zamierza utworzyć oddział na terytorium
państwa goszczącego, zawiadamia o tym w formie pisemnej Komisję Nadzoru
Finansowego.
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1) nazwę państwa goszczącego, na terytorium którego bank zamierza utworzyć
oddział;
2) nazwę oddziału;
3) adres oddziału, pod którym możliwe będzie uzyskanie dokumentów dotyczących
jego działalności;
4) program działalności oddziału określający w szczególności czynności, jakie
bank zamierza wykonywać poprzez oddział, oraz opis struktury organizacyjnej
oddziału;
5) nazwiska osób przewidzianych do objęcia w oddziale stanowisk dyrektora
oddziału i jego zastępcy.
3. Komisja Nadzoru Finansowego może żądać uzupełnienia zawiadomienia,
o którym mowa w ust. 1, w zakresie określonym w ust. 2 pkt 2–5.
4. W terminie trzech miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym
mowa w ust. 1, lub jego uzupełnienia Komisja Nadzoru Finansowego przesyła
zawiadomienie właściwym władzom nadzorczym państwa goszczącego wraz
z informacjami o kwocie funduszy własnych i wysokości współczynnika
wypłacalności banku, który zamierza utworzyć oddział. O przesłaniu zawiadomienia
właściwym władzom nadzorczym Komisja Nadzoru Finansowego powiadamia zainteresowany bank.

Art. 48d. 1. Komisja Nadzoru Finansowego odmawia przesłania zawiadomienia,
o którym mowa w art. 48c ust. 1, w przypadku gdy:
1) nie zostały spełnione wymagania określone w art. 48c ust. 2;
2) struktura organizacyjna banku lub jego sytuacja finansowa są nieadekwatne do
zamierzonej działalności;
3) zamierzona działalność naruszałaby przepisy prawa;
4) zamierzona działalność mogłaby okazać się niekorzystna dla ostrożnego
i stabilnego zarządzania bankiem.
2. Komisja Nadzoru Finansowego przesyła zainteresowanemu bankowi decyzję
odmowną w terminie trzech miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia lub jego
uzupełnienia.
3. Komisja Nadzoru Finansowego informuje Europejski Urząd Nadzoru
Bankowego o każdym przypadku wydania decyzji odmownej, podając przesłanki jej
wydania.

Art. 48e. O zamiarze dokonania zmiany w zakresie wskazanym w art. 48c ust. 2
pkt 2–5 bank krajowy powiadamia, w formie pisemnej, Komisję Nadzoru
Finansowego i właściwe władze nadzorcze państwa goszczącego, najpóźniej na
miesiąc przed dokonaniem tej zmiany. Przepisy art. 48c ust. 3 i 4 oraz art. 48d stosuje
się odpowiednio.

Art. 48f. 1. Bank krajowy, który zamierza prowadzić działalność transgraniczną,
zawiadamia o tym Komisję Nadzoru Finansowego. Zawiadomienie powinno
wskazywać każdorazowo czynności wynikające z udzielonego bankowi zezwolenia,
jakie bank zamierza wykonywać.
2. Komisja Nadzoru Finansowego przesyła zawiadomienie, o którym mowa
w ust. 1, właściwym władzom nadzorczym państwa goszczącego w terminie miesiąca
od dnia jego otrzymania i powiadamia o tym zainteresowany bank.

Art. 48g. Komisja Nadzoru Finansowego niezwłocznie powiadamia właściwe
władze nadzorcze państwa goszczącego o utracie przez bank krajowy, prowadzący
działalność na jego terytorium, zezwolenia na jego utworzenie.

Art. 48h. 1. Instytucja finansowa mająca siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej może wykonywać na terytorium państwa goszczącego
czynności, o których mowa w art. 5 ust. 2 i art. 6 ust. 1 pkt 1–4, 6, 7 i 8, w zakresie określonym w akcie prawnym o jej utworzeniu, poprzez oddział lub w ramach
działalności transgranicznej, pod warunkiem że:
1) jest podmiotem zależnym od co najmniej jednego banku krajowego
podlegającego nadzorowi skonsolidowanemu;
2) podlega nadzorowi skonsolidowanemu;
3) faktycznie prowadzi działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4) bank lub banki krajowe, o których mowa w pkt 1, dysponują prawem do
wykonywania co najmniej 90% głosów w organie stanowiącym danej instytucji
finansowej;
5) bank lub banki krajowe, o których mowa w pkt 1, spełniają określone
w przepisach ustawy i rozporządzenia nr 575/2013 wymogi dotyczące funduszy
własnych, kontroli dużych ekspozycji, limitów wielkości pakietów akcji,
płynności oraz ryzyka rynkowego;
6) bank lub banki krajowe, o których mowa w pkt 1, po uprzednim uzyskaniu zgody
Komisji Nadzoru Finansowego, złożą poręczenie, w którym przyjmą solidarną
odpowiedzialność za zobowiązania zaciągnięte przez daną instytucję finansową.
2. Spełnienie warunków określonych w ust. 1 podlega weryfikacji przez Komisję
Nadzoru Finansowego.
2a. W przypadku spełnienia przez instytucję finansową warunków, o których
mowa w ust. 1, Komisja Nadzoru Finansowego wydaje tej instytucji finansowej
zaświadczenie, że spełnia te wymogi.
3. Instytucja finansowa zawiadamia w formie pisemnej Komisję Nadzoru
Finansowego o zamiarze utworzenia oddziału lub prowadzenia działalności
transgranicznej na terytorium państwa goszczącego. Przepisy art. 48c ust. 2–4
i art. 48d–48f stosuje się odpowiednio, z tym że Komisja Nadzoru Finansowego:
1) powiadamia właściwe władze nadzorcze państwa goszczącego o kwocie
funduszy własnych zależnej instytucji finansowej i o wysokości
skonsolidowanego współczynnika wypłacalności dominującego wobec niej
banku lub banków, o których mowa w ust. 1 pkt 1;
1a) dołącza do zawiadomienia zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2a;
2) odmawia przesłania zawiadomienia właściwym władzom nadzorczym także
w przypadku, gdy instytucja finansowa nie spełnia warunków, o których mowa
w ust. 1.
4. W przypadku gdy instytucja finansowa przestanie spełniać warunki, o których
mowa w ust. 1, Komisja Nadzoru Finansowego powiadamia o tym właściwe władze
nadzorcze. Z chwilą powiadomienia działalność wykonywana przez tę instytucję na
terytorium państwa goszczącego podlega ustawodawstwu państwa goszczącego.
4a. Działalność instytucji finansowej mającej siedzibę na terytorium innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego, prowadzona na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej poprzez oddział lub w ramach działalności transgranicznej,
podlega prawu polskiemu od chwili otrzymania przez Komisję Nadzoru Finansowego
od właściwego organu nadzoru tego państwa członkowskiego powiadomienia
o niespełnianiu przez tę instytucję finansową warunków określonych w przepisach
tego państwa, równoważnych do przewidzianych w ust. 1.
5. Komisja Nadzoru Finansowego może, wobec instytucji finansowej, o której
mowa w ust. 1, na wniosek właściwych władz nadzorczych państwa goszczącego,
zastosować środki określone w art. 138 ust. 3 pkt 1, 2 i 3a oraz w art. 141 lub zakazać
działalności na obszarze państwa goszczącego.

Art. 48i. Instytucja kredytowa może prowadzić działalność na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej poprzez oddział lub w ramach działalności transgranicznej.

Art. 48j. Instytucja kredytowa może wykonywać na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej czynności określone w art. 5 ust. 1 i 2 oraz art. 6 ust. 1
pkt 1–4 i 6–8 w zakresie wynikającym z zezwolenia udzielonego przez właściwe
władze nadzorcze państwa macierzystego.

Art. 48k. 1. Do działalności instytucji kredytowych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej stosuje się przepisy prawa polskiego, z zastrzeżeniem ust. 2
i 3.
2. Do oddziałów instytucji kredytowych przepisy art. 1–7, art. 9–11, art. 40a
ust. 1, art. 49–70, art. 73–78a, art. 80–95, art. 101–112, art. 112c, art. 112d, art. 124,
art. 124a, art. 133 ust. 3, art. 137, art. 138, art. 139 ust. 1 pkt 2 i 3, art. 141 i art. 171
ust. 4–7 stosuje się odpowiednio.
3. W zakresie polityki pieniężnej prowadzonej przez Narodowy Bank Polski, do
dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Gospodarczej i Walutowej,
oddziały instytucji kredytowych mają takie same prawa i obowiązki jak banki krajowe
i oddziały banków zagranicznych.

Art. 48l. 1. Oddział instytucji kredytowej może, z zastrzeżeniem ust. 2,
rozpocząć działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej najwcześniej po
upływie dwóch miesięcy od dnia otrzymania przez Komisję Nadzoru Finansowego od
właściwych władz nadzorczych państwa macierzystego następujących informacji:
1) nazwy i adresu oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod którym
możliwe będzie uzyskanie dokumentów dotyczących jego działalności;
2) programu działalności określającego w szczególności czynności, jakie instytucja
kredytowa zamierza wykonywać, oraz opisu struktury organizacyjnej oddziału;
3) nazwisk osób przewidzianych do objęcia stanowisk dyrektora oddziału i jego
zastępcy;
4) wysokości kwoty funduszy własnych instytucji kredytowej i wysokości
współczynnika wypłacalności.
2. W ciągu dwóch miesięcy od dnia otrzymania informacji, o których mowa
w ust. 1, Komisja Nadzoru Finansowego może wskazać warunki, które w interesie
dobra ogólnego, w szczególności w celu ochrony dóbr konsumenta, zapewnienia
bezpieczeństwa obrotu gospodarczego lub zapobieżenia naruszeniom prawa, oddział
instytucji kredytowej musi spełniać przy prowadzeniu działalności na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. O zamiarze dokonania zmiany w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1–3,
instytucja kredytowa zawiadamia Komisję Nadzoru Finansowego najpóźniej
w terminie miesiąca przed dokonaniem takiej zmiany. Zmiany mają charakter wiążący
od dnia otrzymania przez Komisję Nadzoru Finansowego stosownego zawiadomienia
od właściwych władz nadzorczych państwa macierzystego. Przepisy ust. 2 stosuje się
odpowiednio.

Art. 48ł. Instytucja kredytowa może rozpocząć działalność transgraniczną na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po otrzymaniu przez Komisję Nadzoru
Finansowego zawiadomienia od właściwych władz nadzorczych państwa
macierzystego, które określa rodzaje czynności, jakie instytucja zamierza wykonywać.

Art. 48m. Oddział instytucji kredytowej prowadzący działalność na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany do przekazywania Narodowemu Bankowi
Polskiemu okresowych sprawozdań ze swej działalności w zakresie i trybie ustalonym na podstawie art. 23 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku
Polskim (Dz. U. z 2019 r. poz. 1810).

Art. 48n. Do instytucji finansowych mających siedzibę w państwach
członkowskich, które spełniają wymogi określone w art. 48h ust. 1, przepisy art. 48l
i 48ł stosuje się odpowiednio.

Art. 48o. 1. Instytucja kredytowa prowadząca działalność na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej informuje – w sposób, w jaki są podawane informacje
o świadczonych usługach – osoby korzystające oraz zainteresowane korzystaniem
z jej usług o:
1) swojej sytuacji ekonomiczno-finansowej;
2) uczestnictwie w systemie gwarantowania i zasadach jego funkcjonowania,
w tym o zakresie podmiotowym i przedmiotowym ochrony przysługującej ze
strony tego systemu, wskazując w szczególności:
a) kwotę określającą maksymalną wysokość gwarancji,
b) rodzaje podmiotów, które mogą być uznane za uprawnione do otrzymania
świadczenia pieniężnego.
1a. W przypadku gdy instytucja kredytowa prowadząca działalność na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działa pod różnymi znakami towarowymi,
informuje ona osoby zainteresowane korzystaniem z jej usług oraz korzystające z nich
o przysługującym im jednym limicie gwarancyjnym na środki zgromadzone w tej
instytucji.
1b. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 1a, instytucja kredytowa
prowadząca działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przed zawarciem
umowy rachunku przekazuje osobom zainteresowanym korzystaniem z jej usług,
a następnie, nie rzadziej niż raz w roku, osobom korzystającym z jej usług, informacje,
w formie arkusza informacyjnego, o którym mowa w art. 318 ust. 3 ustawy z dnia
10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania
depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji. W przypadku przekazywania
informacji przed zawarciem umowy rachunku osoby te potwierdzają jej otrzymanie.
2. Instytucja kredytowa prowadząca działalność na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej obowiązana jest poinformować osobę korzystającą oraz zainteresowaną
korzystaniem z jej usług o braku ochrony gwarancyjnej w przypadku, gdy:
1) wierzytelność, powstająca w związku z wykonywaniem czynności bankowych,
nie będzie chroniona przez system gwarantowania;
2) w związku z wykonywaniem innej czynności, niż czynność bankowa, instytucja
kredytowa wystawia dokument imienny potwierdzający jej zobowiązanie
pieniężne;
3) w związku z usługami świadczonymi przez instytucję kredytową,
w szczególności polegającymi na pośredniczeniu w zawieraniu umów, powstają
lub mogą powstać jakiekolwiek wierzytelności osób korzystających oraz
zainteresowanych korzystaniem z jej usług wobec innego podmiotu, który nie
jest objęty systemem gwarantowania.
3. (uchylony)
4. Informacje dotyczące trybu i warunków otrzymania świadczenia pieniężnego
powinny zostać udostępnione na wniosek osoby korzystającej oraz zainteresowanej
korzystaniem z usług instytucji kredytowej.
4a. Wyciąg z rachunku bankowego zawiera informację, czy środki na nim
zgromadzone są chronione przez obowiązkowy system gwarantowania depozytów.
5. Wszelkie informacje udostępniane osobom korzystającym oraz
zainteresowanym korzystaniem z usług instytucji kredytowej, stosownie do przepisów
ust. 1–2, powinny być podawane w sposób:
1) w jaki podawane są informacje o świadczonych usługach;
2) jednoznaczny i zrozumiały.
6. Informacje o uczestnictwie w systemie gwarantowania nie mogą być
wykorzystywane w celach reklamowych i powinny być ograniczone wyłącznie do
informacji określonych w ust. 1 i 2.
7. Zakaz określony w ust. 6 stosuje się również do podmiotów niebędących
uczestnikami systemu gwarantowania.

Art. 48p. W przypadku gdy instytucja kredytowa prowadząca działalność na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zamierza dokonać zmian prawnych lub
organizacyjnych, których skutkiem będzie zmiana systemu gwarantowania, pod
ochroną którego znajdują się środki gwarantowane w nim zgromadzone lub ich część,
na obowiązkowy system gwarantowania, o którym mowa w ustawie z dnia 10 czerwca
2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, zawiadamia ona Bankowy Fundusz Gwarancyjny
co najmniej 6 miesięcy przed planowaną zmianą.

Prawo bankowe art. 48

DODAJ