Art. 43. 1. Jeżeli w wyniku zastosowania przymusu bezpośredniego nastąpiło
zranienie lub inne uszkodzenie ciała osoby lub wystąpiły inne widoczne objawy
zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego, pracownik służby ochrony udziela
niezwłocznie pierwszej pomocy lub zapewnia udzielenie kwalifikowanej pierwszej
pomocy lub medycznych czynności ratunkowych.
2. Pracownik służby ochrony może odstąpić od udzielenia pierwszej pomocy, jeżeli:
1) mogłoby to zagrozić jego życiu lub zdrowiu albo życiu lub zdrowiu innej osoby;
2) inna osoba udzieliła osobie poszkodowanej pierwszej pomocy.
3. W przypadku określonym w ust. 1, a także jeżeli w wyniku zastosowania
przymusu bezpośredniego nastąpiła śmierć człowieka, pracownik służby ochrony
zabezpiecza miejsce zdarzenia, a kierownik Ośrodka niezwłocznie powiadamia o
zdarzeniu właściwą miejscowo jednostkę organizacyjną Policji.
4. W przypadku określonym w ust. 3 pracownik Ośrodka lub służby ochrony,
wskutek działania którego doszło do następstw określonych w ust. 1 lub śmierci
człowieka albo zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego, otrzymuje pomoc
psychologiczną, a także pomoc prawną polegającą na zwrocie kosztów poniesionych
na ochronę prawną do wysokości wynagrodzenia jednego obrońcy, jeżeli
postępowanie karne przeciwko temu pracownikowi o czyn popełniony w związku
z użyciem przymusu bezpośredniego, którego następstwem była śmierć, zranienie lub
inne uszkodzenie ciała osoby, zostało zakończone prawomocnym wyrokiem
uniewinniającym albo orzeczeniem o umorzeniu postępowania z powodu niepopełnienia przestępstwa lub braku ustawowych znamion czynu zabronionego.

Ustawa o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób art. 43

DODAJ