Art. 42. 1. Banki zagraniczne i instytucje kredytowe mogą otwierać
w Rzeczypospolitej Polskiej swoje przedstawicielstwa na podstawie zezwolenia
Komisji Nadzoru Finansowego wydanego na wniosek zainteresowanego banku lub
instytucji kredytowej.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) określenie firmy i siedziby banku lub instytucji kredytowej oraz charakterystykę
działalności prowadzonej przez bank lub instytucję kredytową występującą
z wnioskiem;
2) określenie siedziby przedstawicielstwa i zakresu jego działania;
3) informacje o kandydacie przewidzianym na stanowisko przedstawiciela banku
lub instytucji kredytowej.
3. Do postępowania przy otwarciu przedstawicielstwa banku i instytucji
kredytowej stosuje się odpowiednio przepisy art. 33, art. 37 oraz art. 38.
4. Zakres działania przedstawicielstwa banku zagranicznego i instytucji
kredytowej może obejmować wyłącznie prowadzenie działalności w zakresie reklamy
i promocji banku zagranicznego lub instytucji kredytowej w zakresie ustalonym
w zezwoleniu.
5. Komisja Nadzoru Finansowego zamieszcza w Biuletynie Informacji
Publicznej wykaz wydanych, uchylonych i wygasłych zezwoleń, o których mowa
w ust. 1.
6. Bank zagraniczny i instytucja kredytowa są obowiązane zgłaszać Komisji
Nadzoru Finansowego:
1) wszelkie zmiany stanu faktycznego i prawnego w zakresie danych, o których
mowa w ust. 2;
2) informacje o zaprzestaniu wykonywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
działalności w formie przedstawicielstwa.
7. Komisja Nadzoru Finansowego uchyla zezwolenie, o którym mowa w ust. 1,
w przypadku gdy:
1) bank zagraniczny lub instytucja kredytowa rażąco narusza prawo polskie lub nie
wykonuje obowiązku, o którym mowa w ust. 6;
2) nastąpiło otwarcie likwidacji banku zagranicznego lub instytucji kredytowej lub
bank zagraniczny utracił prawo wykonywania działalności gospodarczej;
3) działalność przedstawicielstwa banku zagranicznego lub instytucji kredytowej
rażąco wykracza poza zakres ustalony w zezwoleniu;
4) właściwe władze nadzorcze państwa, w którym bank zagraniczny lub instytucja
kredytowa ma swoją siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu, uchyliły
zezwolenie na prowadzenie działalności bankowej przez ten bank lub instytucję
kredytową.
8. W przypadku zaprzestania przez bank zagraniczny lub instytucję kredytową
wykonywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności w formie
przedstawicielstwa, zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wygasa. Komisja Nadzoru
Finansowego, w drodze decyzji, stwierdza wygaśnięcie zezwolenia.

Art. 42a. 1. Instytucja kredytowa, prowadząca działalność bankową na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poprzez oddział, może utworzyć bank krajowy
w formie spółki akcyjnej przez wniesienie tytułem wkładu niepieniężnego wszystkich
składników majątkowych tego oddziału, przeznaczonych do prowadzenia działalności
przez ten oddział, o ile stanowią one przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część.
Akcje banku krajowego mogą być objęte wyłącznie przez tę instytucję kredytową.
2. Do utworzenia banku krajowego przez instytucję kredytową, o którym mowa
w ust. 1, stosuje się, z zastrzeżeniem art. 42b–42e, przepisy dotyczące utworzenia
banku w formie spółki akcyjnej, z wyjątkiem art. 30 ust. 2 i 4 oraz art. 36.
3. Zgoda, o której mowa w art. 313 § 1–3 Kodeksu spółek handlowych, powinna
dotyczyć również przejścia wszystkich składników majątkowych oddziału na bank
krajowy.

Art. 42b. Oprócz dokumentów, o których mowa w art. 31 ust. 2, do wniosku
o wydanie zezwolenia na utworzenie banku krajowego przez instytucję kredytową,
o którym mowa w art. 42a ust. 1, załącza się:
1) zweryfikowane przez firmę audytorską:
a) ustalenie wartości majątku oddziału na określony dzień w miesiącu
poprzedzającym złożenie wniosku o utworzenie banku krajowego, według
dotychczasowych zasad rachunkowości przyjętych przez oddział, bez
ujmowania w aktywach dodatkowych składników oraz dokonywania zmian
w zasadach ustalania szacunków wpływających na wycenę aktywów
i pasywów,
b) oświadczenie zawierające informację o stanie księgowym oddziału
sporządzoną dla celów utworzenia banku krajowego na dzień, o którym
mowa w lit. a, stwierdzające, że wartość wkładu niepieniężnego odpowiada
wartości bilansowej przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części
przedsiębiorstwa oddziału, wycenionych według dotychczasowych zasad
rachunkowości przyjętych przez oddział instytucji kredytowej;
2) uwierzytelnioną kopię przekazywanego za pośrednictwem właściwych władz
nadzorczych państwa macierzystego zawiadomienia dotyczącego zamiaru
zaprzestania działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poprzez
oddział;
3) informację o zezwoleniach, koncesjach oraz ulgach, które zostały przyznane
instytucji kredytowej w związku z utworzeniem lub działalnością oddziału, wraz
z uwierzytelnioną kopią zawiadomienia innego niż Komisja Nadzoru
Finansowego organu, który wydał zezwolenie lub udzielił koncesji, o zamiarze
utworzenia banku krajowego i możliwości zgłoszenia sprzeciwu, o którym
mowa w art. 42e ust. 2 pkt 3.

Art. 42c. 1. Przed wydaniem decyzji w przedmiocie zezwolenia na utworzenie
banku krajowego, o którym mowa w art. 42a ust. 1, w oddziale instytucji kredytowej
przeprowadza się czynności kontrolne. Do czynności tych przepisy art. 133 ust. 2–4,
art. 135 i 136 stosuje się odpowiednio.
2. Komisja Nadzoru Finansowego odmawia wydania zezwolenia na utworzenie
banku krajowego, o którym mowa w art. 42a ust. 1, jeżeli utworzenie może
spowodować poważne szkody dla gospodarki narodowej lub dla ważnych interesów
państwa.

Art. 42d. Zezwolenie na utworzenie banku, o którym mowa w art. 42a ust. 1,
traci moc, jeżeli wpis banku do rejestru przedsiębiorców nie zostanie dokonany
w terminie roku od dnia doręczenia zezwolenia. Komisja Nadzoru Finansowego może
określić w zezwoleniu krótszy termin utraty jego mocy, nie krótszy niż 6 miesięcy,
jeżeli jest to uzasadnione potrzebą ostrożnego i stabilnego prowadzenia działalności
przez tworzony bank.

Art. 42e. 1. Bank krajowy utworzony przez instytucję kredytową na podstawie
art. 42a ust. 1 rozpoczyna działalność z chwilą wpisania do rejestru przedsiębiorców.
Wykreślenie oddziału instytucji kredytowej z rejestru przedsiębiorców jest
dokonywane z urzędu w dniu wpisania banku krajowego do rejestru przedsiębiorców.
2. Z chwilą wpisania do rejestru przedsiębiorców bank krajowy, o którym mowa
w ust. 1, wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki instytucji kredytowej związane
z działalnością oddziału. Na bank krajowy przechodzą zezwolenia, koncesje oraz ulgi,
które zostały przyznane instytucji kredytowej na podstawie przepisów
obowiązujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z utworzeniem
lub działalnością oddziału, o ile:
1) zostały ujawnione w informacji, o której mowa w art. 42b pkt 3;
2) odrębne przepisy lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji lub ulgi nie
stanowią inaczej;
3) przed wydaniem zezwolenia na utworzenie banku krajowego sprzeciwu nie
złożył inny organ, który wydał zezwolenie lub udzielił koncesji.
3. Ujawnienie w księgach wieczystych lub innych rejestrach przejścia na bank
krajowy praw ujawnionych w tych księgach lub innych rejestrach następuje na
wniosek banku.
4. Środki pieniężne przekazane przez instytucję kredytową do prowadzenia
działalności oddziału nie stanowią zobowiązań banku krajowego.
5. W przypadku utworzenia banku krajowego, o którym mowa w ust. 1, stosuje
się przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości dotyczące zmiany
formy prawnej jednostki.
6. Spółka w organizacji, mająca stać się bankiem, o którym mowa w ust. 1, może
wystąpić do Komisji Nadzoru Finansowego o wydanie zezwoleń, o których mowa
w art. 6a ust. 1 pkt 1 lit. k i art. 6d ust. 1, jeżeli zezwolenia te staną się wymagane
z chwilą wpisu banku do rejestru przedsiębiorców.

Art. 42f. (uchylony).

Prawo bankowe art. 42