Art. 40. 1. Lekarz ma obowiązek zachowania w tajemnicy informacji
związanych z pacjentem, a uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy:
1) tak stanowią ustawy;
2) badanie lekarskie zostało przeprowadzone na żądanie uprawnionych, na
podstawie odrębnych ustaw, organów i instytucji; wówczas lekarz jest
obowiązany poinformować o stanie zdrowia pacjenta wyłącznie te organy i instytucje;
3) zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia
pacjenta lub innych osób;
4) pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy wyraża zgodę na ujawnienie
tajemnicy, po uprzednim poinformowaniu o niekorzystnych dla pacjenta
skutkach jej ujawnienia;
5) zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie lekarzowi sądowemu;
6) zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie związanych
z udzielaniem świadczeń zdrowotnych innemu lekarzowi lub uprawnionym
osobom uczestniczącym w udzielaniu tych świadczeń.
2a. W sytuacjach, o których mowa w ust. 2, ujawnienie tajemnicy może nastąpić
wyłącznie w niezbędnym zakresie. W sytuacji, o której mowa w ust. 2 pkt 4, zakres
ujawnienia tajemnicy może określić pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy.
3. Lekarz, z zastrzeżeniem sytuacji, o których mowa w ust. 2 pkt 1–5, jest
związany tajemnicą również po śmierci pacjenta, chyba że zgodę na ujawnienie
tajemnicy wyrazi osoba bliska w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia
6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Osoba bliska
wyrażająca zgodę na ujawnienie tajemnicy może określić zakres jej ujawnienia,
o którym mowa w ust. 2a.
3a. Zwolnienia z tajemnicy lekarskiej, o którym mowa w ust. 3, nie stosuje się,
jeśli ujawnieniu tajemnicy sprzeciwi się inna osoba bliska w rozumieniu
art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku
Praw Pacjenta lub sprzeciwił się temu, zgodnie z art. 14 ust. 4 tej ustawy, pacjent za
życia, z zastrzeżeniem ust. 3b i 3c. Sprzeciw dołącza się do dokumentacji medycznej pacjenta.
3b. W przypadku sporu między osobami bliskimi w rozumieniu
art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku
Praw Pacjenta o ujawnienie tajemnicy lub o zakres jej ujawnienia, zgodę na
ujawnienie tajemnicy wyraża sąd, o którym mowa w art. 628 ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1460,
z późn. zm.), w postępowaniu nieprocesowym na wniosek osoby bliskiej lub lekarza.
Lekarz może wystąpić z wnioskiem do sądu także w przypadku uzasadnionych
wątpliwości, czy osoba występująca o ujawnienie tajemnicy lub sprzeciwiająca się jej
ujawnieniu jest osobą bliską. Sąd, wyrażając zgodę na ujawnienie tajemnicy, może
określić zakres jej ujawnienia, o którym mowa w ust. 2a.
3c. W przypadku gdy pacjent za życia sprzeciwił się ujawnieniu tajemnicy
lekarskiej, o której mowa w ust. 3, sąd, o którym mowa w art. 628 ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, w postępowaniu
nieprocesowym na wniosek osoby bliskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy
z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, może
wyrazić zgodę na ujawnienie tajemnicy i określić zakres jej ujawnienia, jeżeli jest to niezbędne:
1) w celu dochodzenia odszkodowania lub zadośćuczynienia, z tytułu śmierci pacjenta;
2) dla ochrony życia lub zdrowia osoby bliskiej.
3d. W przypadku wystąpienia do sądu z wnioskiem, o którym mowa w ust. 3b
albo 3c, sąd bada:
1) interes uczestników postępowania;
2) rzeczywistą więź osoby bliskiej ze zmarłym pacjentem;
3) wolę zmarłego pacjenta;
4) okoliczności wyrażenia sprzeciwu.
4. Lekarz nie może podać do publicznej wiadomości danych umożliwiających
identyfikację pacjenta bez jego zgody.

Ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty art. 40