Art. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1) rozpowszechniania lub rozprowadzania programów radiowych lub programów
telewizyjnych i związanych z nimi przekazów tekstowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2019 r. poz. 361, 643, 1495 i 1655), z wyłączeniem programów rozpowszechnianych wyłącznie w systemie teleinformatycznym;
2) używania poczty elektronicznej lub innego równorzędnego środka komunikacji
elektronicznej między osobami fizycznymi, w celach osobistych niezwiązanych
z prowadzoną przez te osoby, chociażby ubocznie, działalnością zarobkową lub
wykonywanym przez nie zawodem;
3) świadczenia przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego usług
telekomunikacyjnych, z wyłączeniem art. 12–15;
4) (uchylony)
5) (uchylony)
6) świadczenia usług drogą elektroniczną, jeżeli odbywa się ono w ramach struktury
organizacyjnej usługodawcy, przy czym usługa świadczona drogą elektroniczną
służy wyłącznie do kierowania pracą lub procesami gospodarczymi tego podmiotu.

Art. 3a. 1. Świadczenie usług drogą elektroniczną podlega prawu państwa
członkowskiego Unii Europejskiej oraz Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, na którego
terytorium usługodawca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do:
1) ochrony praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu ustawy z dnia
4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz.
1231), baz danych w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz
danych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2134) oraz własności przemysłowej w rozumieniu
ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U.
z 2017 r. poz. 776, z 2018 r. poz. 2302 oraz z 2019 r. poz. 501 i 2309);
2) (uchylony)
3) wykonywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności
ubezpieczeniowej przez zagraniczny zakład ubezpieczeń, o którym mowa
w art. 204 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 381, 730 i 2217);
4) udostępniania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej informacji reklamowych
przez fundusz zagraniczny, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami
inwestycyjnymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 95), oraz zarządzającego z UE, o którym
mowa w art. 2 pkt 10c tej ustawy;
5) umów z udziałem konsumentów – w zakresie, w jakim ochronę praw
konsumentów zapewniają przepisy odrębne;
6) warunków dopuszczalności przesyłania niezamówionych informacji
handlowych za pośrednictwem poczty elektronicznej.
3. Przepis ust. 1 nie skutkuje również:
1) wyłączeniem swobody stron w zakresie wyboru prawa właściwego dla
zobowiązań umownych;
2) wyłączeniem stosowania przepisów o formie czynności prawnych
ustanawiających lub przenoszących prawa rzeczowe na nieruchomościach, które
obowiązują w państwie, w którym znajduje się nieruchomość.

Art. 3a¹. Świadczenie usług drogą elektroniczną w zakresie gier hazardowych
podlega prawu polskiemu, w przypadku gdy gra hazardowa jest urządzana na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub usługobiorca uczestniczy na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w grze hazardowej, lub usługa jest kierowana do
usługobiorców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności dostępne jest
korzystanie z niej w języku polskim lub jest reklamowana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 3b. Na zasadach określonych przez przepisy odrębne swoboda świadczenia
usług drogą elektroniczną może zostać ograniczona, jeżeli jest to niezbędne ze
względu na ochronę zdrowia, obronność, bezpieczeństwo państwa lub bezpieczeństwo publiczne.

Art. 3c. 1. Zadania polegające na współpracy z państwami członkowskimi Unii
Europejskiej oraz Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronami
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym w zakresie świadczenia usług drogą
elektroniczną wykonują jednostki organizacyjne – punkty kontaktowe dla administracji.
2. Zadania polegające na:
1) umożliwieniu usługodawcom i usługobiorcom otrzymywania informacji
ogólnych na temat ich praw i obowiązków, jak również na temat procedur reklamacyjnych oraz naprawiania szkody w przypadku sporów, łącznie
z informacjami na temat praktycznych aspektów związanych z wykorzystaniem
tych procedur,
2) umożliwieniu usługodawcom i usługobiorcom uzyskiwania danych
szczegółowych dotyczących władz, stowarzyszeń lub organizacji, od których
mogą oni otrzymać dalsze informacje lub praktyczną pomoc
– wykonują jednostki organizacyjne – punkty kontaktowe dla usługodawców i usługobiorców.

Art. 3d. 1. Punkty kontaktowe, o których mowa w art. 3c ust. 1 i 2, tworzy,
w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw informatyzacji.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, określa w szczególności:
1) liczbę i rodzaj punktów kontaktowych oraz ich szczegółowy zakres zadań,
2) warunki techniczne i organizacyjne punktu kontaktowego
– uwzględniając potrzebę zapewnienia właściwej realizacji zadań punktów kontaktowych.

Ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną art. 3

DODAJ