Art. 3. Czek wystawia się na bankiera, który ma fundusze do rozporządzenia
wystawcy, zgodnie z wyraźną lub dorozumianą umową, uprawniającą wystawcę do rozporządzania temi funduszami zapomocą czeku. Wszakże dokument, wystawiony
bez zachowania tego przepisu, pozostaje mimo to ważny jako czek.
W czekach, wystawionych i płatnych w Polsce, można jako trasata wskazać
jedynie bankiera. Polecenie zapłaty, które nie odpowiada temu przepisowi, jest jako
czek nieważne.

Prawo czekowe art. 3

Poprzedni

Art. 2. Nie będzie uważany za czek dokument, któremu brak jednej z cech, wskazanych w artykule poprzedzającym, wyjąwszy przypadki, określone w ustępach następujących. W braku osobnego oznaczenia, m...

Nastepny

Art. 4. Czek nie ulega przyjęciu. Wzmiankę o przyjęciu, umieszczoną na czeku, uważa się za nienapisaną.

Powiązania

Powiązane orzeczenia (0)

brak powiązań

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 28 kwietnia 1936 r. – Prawo czekowe
  • Wejscie w życie 1 lipca 1936
  • Ost. zmiana ustawy brak
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 16 10 2020
Komentarze

Wyszukiwarka