Art. 3. Urzędnikiem państwowym może być osoba, która:
1) jest obywatelem polskim;
2) ukończyła osiemnaście lat życia i ma pełną zdolność do czynności prawnych oraz
korzysta z pełni praw publicznych;
3) jest nieskazitelnego charakteru;
4) ma odpowiednie wykształcenie i odbyła aplikację administracyjną;
5) posiada stan zdrowia pozwalający na zatrudnienie na określonym stanowisku.

Art. 3a. Na stanowisko urzędnika państwowego zatrudnionego w urzędach
wymienionych w art. 1 ust. 1 może zostać przeniesiony w drodze porozumienia
pracodawców członek korpusu służby cywilnej w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej.

Art. 3b. 1. Jeżeli w urzędzie wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych,
w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu
osób niepełnosprawnych, w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym następuje
zatrudnienie, jest niższy niż 6%, pierwszeństwo w zatrudnieniu przysługuje osobie
niepełnosprawnej, o ile spełnia wymagania na dane stanowisko.
2. Szczegółowy sposób realizowania zasady, o której mowa w ust. 1, określa
kierownik urzędu.

Ustawa o pracownikach urzędów państwowych art. 3

DODAJ