Art. 3. 1. Pomoc może być przyznana kredytobiorcy zobowiązanemu do spłaty
kredytu mieszkaniowego, który po dniu 1 lipca 2008 r. utracił pracę rozumianą jako:
1) zatrudnienie lub inną pracę zarobkową lub
2) prowadzenie działalności gospodarczej, podlegającej wpisowi do ewidencji
działalności gospodarczej, jako przedsiębiorca niezatrudniający pracowników
– oraz zarejestrował się jako bezrobotny i któremu przyznano prawo do zasiłku
dla bezrobotnych, a w dniu złożenia wniosku o pomoc posiada status bezrobotnego,
zwanemu dalej „uprawnionym”.
2. W przypadku określonym w ust. 1 pkt 2 przez utratę pracy należy rozumieć
zakończenie prowadzenia działalności, o której mowa w tym przepisie.
3. Pomoc nie może być przyznana, jeżeli utrata zatrudnienia nastąpiła w wyniku
rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem przez uprawnionego lub rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w trybie art. 52 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.).
4. W przypadku gdy kredytobiorcą jest jeden z małżonków, między którymi
istnieje wspólność majątkowa, a kredytobiorca nie utracił pracy, pomoc może być
przyznana, jeżeli małżonek niebędący kredytobiorcą spełnia warunki, o których mowa
w ust. 1, i nie utracił zatrudnienia w sposób określony w ust. 3.
5. Pomoc nie może być przyznana na spłatę kredytu mieszkaniowego, jeżeli
jeden z kredytobiorców uzyskał pomoc na zasadach określonych w ustawie, chyba że
pomoc nie jest już udzielana, a okres udzielonej pomocy nie przekroczył 11 miesięcy.
W takim przypadku łączny okres pomocy przyznanej kredytobiorcom na spłatę
kredytu mieszkaniowego, zabezpieczonego hipoteką ustanowioną na tym samym
przedmiocie kredytowania, nie może przekroczyć 12 miesięcy.
6. Pomoc nie może być przyznana, jeżeli umowa kredytu mieszkaniowego
została wypowiedziana.

Ustawa o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych udzielonych osobom, które utraciły pracę art. 3

DODAJ