Art. 39. 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze
rozporządzenia:
1) jednostki, o których mowa w art. 38 ust. 2;
2) wymagania kwalifikacyjne dotyczące członków komisji egzaminacyjnej i tryb
ustalania jej składu;
3) rodzaje zabezpieczeń certyfikatu kompetencji zawodowych;
4) tryb zwalniania z egzaminu pisemnego, o którym mowa w art. 37.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się odpowiednio:
1) potrzebę zapewnienia należytych warunków organizacyjno-technicznych do
przeprowadzenia procesu certyfikacji kompetencji zawodowych w transporcie drogowym;
2) konieczność zapewnienia właściwych kwalifikacji członków komisji
egzaminacyjnej, a także ich liczbę, która zapewni obiektywne przeprowadzenie
egzaminu pisemnego;
3) konieczność prawidłowego zabezpieczenia certyfikatów kompetencji
zawodowych przed fałszowaniem;
4) potrzebę zapewnienia ujednoliconych procedur zwalniania z egzaminu pisemnego.

Art. 39a. 1. Przedsiębiorca lub inny podmiot wykonujący przewóz drogowy
może zatrudnić kierowcę, jeżeli osoba ta:
1) ukończyła:
a) 18 lat – w przypadku kierowcy prowadzącego pojazd samochodowy, dla
którego wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii:
– C lub C+E, o ile uzyskał on odpowiednią kwalifikację wstępną,
– C1 lub C1+E, o ile uzyskał on odpowiednią kwalifikację wstępną przyśpieszoną,
b) 21 lat – w przypadku kierowcy prowadzącego pojazd samochodowy, dla
którego wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii:
– C lub C+E, o ile uzyskał on odpowiednią kwalifikację wstępną przyśpieszoną,
– D lub D+E, o ile uzyskał on odpowiednią kwalifikację wstępną,
– D1 lub D1+E, o ile przewóz wykonywany jest na liniach regularnych,
których trasa nie przekracza 50 km i o ile kierowca uzyskał
odpowiednią kwalifikację wstępną przyśpieszoną,
c) 23 lata – w przypadku kierowcy prowadzącego pojazd samochodowy, dla
którego wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii D lub D+E, o ile
uzyskał on odpowiednią kwalifikację wstępną przyśpieszoną;
2) posiada odpowiednie uprawnienie do kierowania pojazdem samochodowym,
określone w ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami,
z zastrzeżeniem ust. 1a;
3) nie ma przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy;
4) nie ma przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy;
5) uzyskała kwalifikację wstępną lub kwalifikację wstępną przyśpieszoną, zwane
dalej „kwalifikacją”;
6) ukończyła szkolenie okresowe.
1a. Kierowca posiadający prawo jazdy kategorii D albo D+E do ukończenia 23.
roku życia może być zatrudniony wyłącznie przy wykonywaniu regularnych
przewozów osób na liniach komunikacyjnych na trasie nieprzekraczającej 50 km.
2. (uchylony)
3. Wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 5 i 6, nie stosuje się do kierowcy pojazdu:
1) do kierowania którego wymagane jest prawo jazdy kategorii A1, A, B1, B lub B+E;
2) którego konstrukcja ogranicza prędkość do 45 km/h;
3) wykorzystywanego przez siły zbrojne;
4) obrony cywilnej, jednostek ochrony przeciwpożarowej lub jednostek
odpowiedzialnych za utrzymanie bezpieczeństwa lub porządku publicznego;
5) poddawanego testom drogowym do celów rozwoju technicznego przez
producentów, jednostki badawczo-rozwojowe lub szkoły wyższe;
6) odbywającego przejazd bez osób lub ładunku:
a) w celu dokonania jego naprawy lub konserwacji,
b) z miejsca zakupu lub odbioru;
7) używanego w sytuacjach zagrożenia lub przeznaczonego do akcji ratunkowych;
8) wykorzystywanego do:
a) nauki jazdy osób ubiegających się o prawo jazdy,
b) szkolenia osób posiadających prawo jazdy,
c) przeprowadzania państwowego egzaminu osób ubiegających się o prawo jazdy;
9) wykorzystywanego do użytku osobistego w przewozie drogowym osób lub rzeczy;
10) wykorzystywanego do przewozu materiałów lub urządzeń niezbędnych
kierowcy do jego pracy, pod warunkiem że prowadzenie pojazdu nie jest jego
podstawowym zajęciem.

Art. 39b. 1. Do uzyskania kwalifikacji może przystąpić osoba:
1) która na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
a) przebywa co najmniej 185 dni w roku ze względu na więzi osobiste lub
zawodowe, albo
b) studiuje od co najmniej sześciu miesięcy i przedstawi zaświadczenie
potwierdzające ten fakt, lub
2) niebędąca obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, mająca
zamiar wykonywać przewozy na rzecz podmiotu mającego siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3) która nie ma przeciwwskazań zdrowotnych i psychologicznych do wykonywania
pracy na stanowisku kierowcy.
1a. W przypadku kandydatów do szkoły oraz uczniów szkoły prowadzącej
kształcenie w zawodzie, dla których podstawa programowa kształcenia w zawodzie
szkolnictwa branżowego, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie
art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1148, 1078, 1287, 1680, 1681 i 1818), przewiduje przygotowanie do uzyskania
kwalifikacji do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy oraz umiejętności
kierowania pojazdem silnikowym, spełnienie wymogu, o którym mowa w art. 39b
ust. 1 pkt 3, następuje również na podstawie orzeczenia lekarskiego, o którym mowa
w art. 79 ust. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami, oraz na
podstawie orzeczenia psychologicznego, o którym mowa w art. 84 ust. 1 ustawy
z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami.
1b. W przypadku kandydatów na kwalifikacyjny kurs zawodowy i słuchaczy
kwalifikacyjnego kursu zawodowego, w zakresie kwalifikacji wyodrębnionej w zawodzie, dla których podstawa programowa kształcenia w zawodzie szkolnictwa
branżowego, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 46 ust. 1
ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, przewiduje przygotowanie do
uzyskania kwalifikacji do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy oraz
umiejętności kierowania pojazdem silnikowym, spełnienie wymogu, o którym mowa
w art. 39b ust. 1 pkt 3, następuje również na podstawie orzeczenia lekarskiego,
o którym mowa w art. 79 ust. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących
pojazdami, oraz na podstawie orzeczenia psychologicznego, o którym mowa w art. 84
ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami.
2. Kierowca obowiązany jest uzyskać kwalifikację, odpowiednio do pojazdu
samochodowego, którym zamierza wykonywać przewóz drogowy, w zakresie bloków
programowych określonych odpowiednio do kategorii prawa jazdy:
1) C1, C1+E, C i C+E;
2) D1, D1+E, D i D+E.
3. Kwalifikacja obejmuje zajęcia teoretyczne i praktyczne oraz testy kwalifikacyjne.

Art. 39b¹. 1. Zajęcia, o których mowa w art. 39b ust. 3, przeprowadzane są w formie:
1) zajęć szkolnych dla uczniów – w szkole, jeżeli w programie nauczania jest
przewidziane uzyskanie kwalifikacji kierowcy wykonującego przewóz drogowy, albo
2) kursu kwalifikacyjnego – w ośrodku szkolenia.
2. Zajęcia teoretyczne i praktyczne, o których mowa w art. 39b ust. 3, obejmują:
1) kształcenie zawodowe w zakresie racjonalnego kierowania pojazdem,
z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa, w tym:
a) znajomość właściwości technicznych i zasad działania elementów
bezpieczeństwa pojazdu,
b) umiejętność optymalizacji zużycia paliwa,
c) umiejętność zapewnienia bezpieczeństwa w związku z przewożonym
towarem,
d) umiejętność zapewnienia bezpieczeństwa pasażerom,
e) umiejętność bezpiecznego mocowania ładunku;
2) kształcenie zawodowe w zakresie umiejętności stosowania przepisów
dotyczących wykonywania transportu drogowego;
3) kształcenie zawodowe w zakresie zagrożeń związanych z wykonywanym
zawodem, w tym bezpieczeństwo na drodze i bezpieczeństwo dla środowiska;
4) kształcenie zawodowe w zakresie obsługi i logistyki, w tym kształtowanie
wizerunku firmy oraz znajomość rynku w przewozie drogowym i jego
organizacji.
3. Testy kwalifikacyjne, o których mowa w art. 39b ust. 3, przeprowadzane są:
1) przez okręgową komisję egzaminacyjną, po zakończeniu zajęć szkolnych dla
uczniów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, w ramach egzaminu potwierdzającego
kwalifikacje w zawodzie albo egzaminu zawodowego, albo
2) w ośrodku szkolenia, po zakończeniu zajęć teoretycznych i praktycznych, przez
trzyosobową komisję egzaminacyjną, zwaną dalej „komisją”, powołaną przez
wojewodę.
4. W skład komisji mogą wchodzić osoby, które:
1) posiadają wykształcenie wyższe prawnicze, ekonomiczne lub techniczne
z zakresu motoryzacji lub transportu;
2) nie były prawomocnie skazane za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia
korzyści majątkowych lub przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów;
3) spełniają szczegółowe wymagania określone w przepisach wydanych na
podstawie art. 39i ust. 1 pkt 4.
5. Co najmniej jedna z osób – członków komisji, dodatkowo:
1) jest obowiązana posiadać uprawnienia instruktora lub egzaminatora w zakresie
kategorii prawa jazdy odpowiedniej do kategorii realizowanego bloku
programowego, o którym mowa w art. 39b ust. 2, albo
2) powinna być przedstawicielem organizacji o zasięgu ogólnopolskim zrzeszającej
przedsiębiorców wykonujących przewozy drogowe.
6. Testy kwalifikacyjne, o których mowa w art. 39b ust. 3, przeprowadzane są na
podstawie pytań pochodzących z katalogu pytań testowych zatwierdzonego przez
ministra właściwego do spraw transportu.
7. Katalog pytań testowych obejmuje zagadnienia, o których mowa w ust. 2.
8. Za przeprowadzenie testu członkom komisji, przysługuje wynagrodzenie,
którego koszt ponosi ośrodek szkolenia.
9. Ośrodek szkolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, umożliwia
przeprowadzanie przez komisję testu kwalifikacyjnego, zapewniając odpowiednie
warunki lokalowe.

Art. 39b². Kierowca, który uzyskał kwalifikację w zakresie określonego bloku
programowego, o którym mowa w art. 39b ust. 2, i zamierza wykonywać przewozy
innymi pojazdami samochodowymi niż te, dla których wymagane jest prawo jazdy
odpowiadające zakresowi uzyskanej kwalifikacji, obowiązany jest odbyć odpowiednią
kwalifikację uzupełniającą lub kwalifikację uzupełniającą przyśpieszoną. Przepisy
art. 39a ust. 1 i art. 39b¹ stosuje się odpowiednio.

Art. 39c. 1. Wojewoda lub upoważniony przez niego członek komisji albo
dyrektor Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej, wydaje osobie, która uzyskała
kwalifikację świadectwo kwalifikacji zawodowej potwierdzające uzyskanie
odpowiedniej kwalifikacji.
2. Wojewoda lub upoważniony przez niego członek komisji oraz dyrektor
Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej, przekazują do centralnej ewidencji kierowców,
w zakresie i na zasadach określonych w art. 100ac ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. –
Prawo o ruchu drogowym, dane osób, którym wydano świadectwo kwalifikacji
zawodowej, o którym mowa w ust. 1.

Art. 39d. 1. Do szkolenia okresowego może przystąpić osoba:
1) która na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
a) przebywa co najmniej 185 dni w roku ze względu na więzi osobiste lub
zawodowe, albo
b) studiuje od co najmniej sześciu miesięcy i przedstawi zaświadczenie
potwierdzające ten fakt;
2) wykonująca przewóz drogowy na rzecz podmiotu mającego siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Kierowca obowiązany jest co pięć lat, począwszy od dnia uzyskania
świadectwa kwalifikacji zawodowej poświadczającego uzyskanie kwalifikacji,
ukończyć szkolenie okresowe odpowiednio do pojazdu, którym wykonuje przewóz drogowy.
3. Kierowca może odbywać szkolenie okresowe w jednej z następujących form:
1) kursu okresowego;
2) cyklu zajęć rozłożonych w okresie pięciu lat, obejmującego program kursu okresowego.
4. Szkolenie okresowe jest prowadzone w ośrodku szkolenia w zakresie bloków
programowych określonych odpowiednio do kategorii prawa jazdy:
1) C1, C1+E, C i C+E;
2) D1, D1+E, D i D+E.
5. Kierowca, który zaprzestał wykonywania przewozu drogowego przez okres
uniemożliwiający spełnienie obowiązku, o którym mowa w ust. 2, przed ponownym
przystąpieniem do wykonywania przewozu obowiązany jest ukończyć szkolenie okresowe.
6. Kierowca wykonujący przewóz drogowy różnymi pojazdami, dla których
wymagane jest posiadanie prawa jazdy co najmniej dwóch kategorii, o których mowa
w ust. 4, może ukończyć szkolenie okresowe z zakresu jednego bloku programowego.

Art. 39e. 1. Kierownik ośrodka szkolenia wydaje osobie, która ukończyła
wymagane zajęcia w ramach szkolenia okresowego, świadectwo kwalifikacji
zawodowej potwierdzające ukończenie szkolenia okresowego.
2. Kierownik ośrodka szkolenia jest obowiązany:
1) przedstawić wojewodzie właściwemu ze względu na miejsce prowadzenia
ośrodka szkolenia, najpóźniej w następnym dniu roboczym po dniu rozpoczęcia
kursu, informację o terminie, czasie i miejscu, w których będą prowadzone
zajęcia, wraz z listą uczestników kursu kwalifikacyjnego lub szkolenia okresowego;
2) prowadzić dokumentację odpowiednio kursu kwalifikacyjnego oraz szkolenia okresowego;
3) przekazywać wojewodzie, o którym mowa w pkt 1, w terminie 14 dni od dnia
zakończenia szkolenia okresowego i wydania świadectwa kwalifikacji
zawodowej potwierdzającego jego ukończenie, następujące dane osób, które
ukończyły kurs:
a) imię i nazwisko,
b) datę i miejsce urodzenia,
c) numer PESEL, a w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL –
serię, numer i nazwę dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę
państwa, które wydało ten dokument,
d) adres zamieszkania,
e) zakres ukończonego szkolenia,
f) datę rozpoczęcia i zakończenia szkolenia,
g) numer wydanego świadectwa kwalifikacji zawodowej lub numer
zaświadczenia potwierdzającego ukończenie jednego z modułów szkolenia,
o którym mowa w art. 39d ust. 3 pkt 2.
3. Kierownik ośrodka szkolenia, o którym mowa w ust. 1, przekazuje do
centralnej ewidencji kierowców, w zakresie i na zasadach określonych w art. 100ac
ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, dane osób, którym
wydał świadectwo.
4. Wojewoda, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, może umożliwić przekazywanie
informacji oraz danych, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 3 oraz ust. 3, w postaci
elektronicznej, opatrzonych kwalifikowanym podpisem elektronicznym.

Art. 39f. 1. Kierowca wykonujący przewóz drogowy obowiązany jest uzyskać
wpis do polskiego krajowego prawa jazdy, potwierdzający spełnienie wymagań,
o których mowa w art. 39a ust. 1 pkt 3 i 4 oraz odpowiednio pkt 5 lub 6.
2. Zasady dokonywania wpisu, o którym mowa w ust. 1, określa art. 15 ustawy
z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami.
3. Dla kierowcy niebędącego obywatelem państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, posiadającego prawo jazdy wydane przez państwo trzecie,
wykonującego lub zamierzającego wykonywać przewóz drogowy rzeczy na rzecz
przedsiębiorcy mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
potwierdzeniem spełnienia wymagań, o których mowa w art. 39a ust. 1 pkt 5 i 6, jest
świadectwo kierowcy.
4. Kierowcy niebędącemu obywatelem państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, posiadającemu prawo jazdy wydane przez państwo trzecie,
wykonującemu lub zamierzającemu wykonywać przewóz drogowy osób na rzecz
przedsiębiorcy mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który
uzyskał kwalifikację wstępną lub ukończył szkolenie okresowe i ubiega się o wpis do
prawa jazdy potwierdzający spełnienie wymagań, o których mowa w art. 39a ust. 1,
właściwy ze względu na miejsce zamieszkania starosta, w trybie, o którym mowa
w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami, wymienia
posiadane przez niego prawo jazdy zagraniczne na polskie prawo jazdy, dokonując
jednocześnie wpisu potwierdzającego te wymagania. Dodatkowym warunkiem
wymiany prawa jazdy jest złożenie przez przedsiębiorcę oświadczenia o zatrudnieniu
lub nawiązaniu współpracy z tym kierowcą, który będzie wykonywał lub wykonuje na
jego rzecz przewozy drogowe.
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. W przypadku osoby nieposiadającej miejsca zamieszkania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i niewykonującej przewozów na rzecz podmiotu mającego
siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wymagania, o których mowa
w art. 39a ust. 1 pkt 5 i 6, uznaje się za spełnione, gdy osoba ta posiada w prawie jazdy
albo w karcie kwalifikacji kierowcy aktualny wpis potwierdzający ukończenie
kwalifikacji wstępnej lub szkolenia okresowego w innym państwie członkowskim
Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub w państwie członkowskim
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym.
9. W przypadku osoby zamieszkałej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
i wykonującej przewozy na rzecz podmiotu mającego siedzibę za granicą wymagania,
o których mowa w art. 39a ust. 1 pkt 6, uznaje się za spełnione, gdy osoba ta posiada
w prawie jazdy albo w karcie kwalifikacji kierowcy aktualny wpis potwierdzający
ukończenie szkolenia okresowego w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub w państwie członkowskim
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Art. 39g. 1. Działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia
stanowi działalność regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca
2018 r. – Prawo przedsiębiorców i wymaga uzyskania wpisu do rejestru
przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia.
2. Warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia
ośrodka szkolenia spełnia przedsiębiorca, który:
1) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia
kierowców, zgodnie z art. 28 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących
pojazdami, lub spełnia wymagania określone dla tej działalności;
2) zapewnia prowadzenie szkolenia zgodnie z programem przez:
a) wykładowców posiadających wiedzę, umiejętności i wykształcenie
niezbędne do zapewnienia prawidłowego przebiegu szkolenia – w zakresie
zajęć teoretycznych,
b) osoby posiadające odpowiednie do prowadzonego szkolenia uprawnienia
instruktora nauki jazdy, o których mowa w przepisach ustawy z dnia
20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym – w zakresie zajęć praktycznych,
c) osoby posiadające odpowiednie do prowadzonego szkolenia uprawnienia
instruktora techniki jazdy, o których mowa w przepisach ustawy z dnia
20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym – podczas zajęć z jazdy
w warunkach specjalnych prowadzonych w oparciu o infrastrukturę,
o której mowa w ust. 2 pkt 3, i urządzenie, o którym mowa w ust. 11 pkt 2;
3) posiada:
a) warunki lokalowe,
b) wyposażenie dydaktyczne,
c) miejsca przeznaczone do prowadzenia zajęć praktycznych,
d) miejsca przeznaczone do jazdy w warunkach specjalnych,
e) pojazdy samochodowe odpowiednie do zakresu prowadzonego szkolenia,
f) szczegółowy program szkolenia wraz z planem jego wykonania oraz
metodami nauczania;
4) nie był, jako osoba fizyczna lub członek organu osoby prawnej, prawomocnie
skazany za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowych
lub przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów.
3. Organem prowadzącym rejestr przedsiębiorców prowadzących ośrodek
szkolenia jest wojewoda właściwy ze względu na miejsce wykonywania działalności
objętej wpisem.
3a. Wojewoda prostuje z urzędu wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących
ośrodek szkolenia zawierający oczywiste błędy lub niezgodności ze stanem faktycznym.
3b. W przypadku zmiany danych wpisanych do rejestru przedsiębiorca jest
obowiązany złożyć wniosek o zmianę wpisu w rejestrze w terminie 14 dni od dnia,
w którym nastąpiła zmiana tych danych.
4. Wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia
dokonywany jest na wniosek przedsiębiorcy zawierający następujące dane:
1) oznaczenie przedsiębiorcy, jego siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania;
2) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym – o ile jest wymagany;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) przedsiębiorcy;
4) wskazanie miejsca prowadzenia ośrodka szkolenia.
5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 4, przedsiębiorca dołącza:
1) program szkolenia wraz z planem wykonania szkolenia oraz metodami nauczania;
2) kopię dokumentów potwierdzających kwalifikację i wiedzę instruktorów
techniki jazdy oraz wykładowców;
3) kopie dokumentów zawierających informacje o: warunkach lokalowych,
wyposażeniu dydaktycznym oraz miejscu przeznaczonym do prowadzenia zajęć
praktycznych i posiadanych pojazdach albo kopię umowy, o której mowa
w ust. 11 pkt 1, lub dokumentów zawierających informację o urządzeniu,
o którym mowa w ust. 11 pkt 2, wraz z kopią certyfikatu;
4) dokument potwierdzający spełnianie odpowiednich wymagań technicznych
przez pojazdy, o których mowa w ust. 2 pkt 3 lit. e, wydany przez rzeczoznawcę
samochodowego, o którym mowa w art. 79a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. –
Prawo o ruchu drogowym.
6. Wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 4, przedsiębiorca składa
oświadczenie o następującej treści:
„Oświadczam, że:
1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców
prowadzących ośrodek szkolenia są kompletne i zgodne z prawdą;
2) znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności gospodarczej
w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia, określone w ustawie z dnia
6 września 2001 r. o transporcie drogowym.”.
7. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 6, powinno również zawierać:
1) oznaczenie przedsiębiorcy, jego siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania;
2) oznaczenie miejsca i datę złożenia oświadczenia;
3) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy, z podaniem jej
imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
7a. Wojewoda wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru
przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia.
8. W rejestrze przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia umieszcza się
dane przedsiębiorcy, o których mowa w ust. 4, z wyjątkiem adresu zamieszkania,
jeżeli jest on inny niż adres siedziby, oraz jego numer w tym rejestrze.
9. Dokonując wpisu, wojewoda pobiera:
1) opłatę za wpis – stanowiącą dochód budżetu państwa;
2) opłatę ewidencyjną, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 20 czerwca
1997 r. – Prawo o ruchu drogowym – na pokrycie kosztów działania centralnej
ewidencji kierowców.
10. Wojewoda przekazuje:
1) do centralnej ewidencji kierowców dane o dokonaniu wpisu przedsiębiorcy do
rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia – na zasadach
określonych w art. 100ac ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo
o ruchu drogowym;
2) opłatę ewidencyjną do Funduszu – Centralna Ewidencja Pojazdów i Kierowców,
o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu
drogowym – na zasadach i w terminach określonych w przepisach tej ustawy.
11. Przedsiębiorca może nie spełniać wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 3 lit. d, jeśli:
1) zawarł umowę na przeprowadzanie zajęć z ośrodkiem doskonalenia techniki
jazdy, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
o kierujących pojazdami, lub
2) posiada urządzenie techniczne do symulowania jazdy w warunkach specjalnych,
spełniające wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 12,
posiadające odpowiedni certyfikat wydany przez jednostkę akredytowaną
w polskim systemie akredytacji.
12. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia,
wymagania techniczno-organizacyjne oraz zakres funkcjonalności realizowanej przez
urządzenie, o którym mowa w ust. 11 pkt 2, uwzględniając potrzebę zapewnienia
wykorzystania podczas szkolenia urządzeń spełniających jednolite wymagania.

Art. 39ga. 1. Wojewoda jest obowiązany dokonać wpisu przedsiębiorcy do
rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia w terminie 7 dni od dnia
wpływu do niego wniosku o wpis wraz z dokumentami, o których mowa w art. 39g
ust. 5, oraz oświadczeniem, o którym mowa w art. 39g ust. 6.
2. Jeżeli wojewoda nie dokona wpisu w terminie, o którym mowa w ust. 1, a od
dnia wpływu do niego wniosku upłynęło 14 dni, przedsiębiorca może rozpocząć
działalność. Nie dotyczy to przypadku, gdy wojewoda wezwał przedsiębiorcę do
uzupełnienia wniosku o wpis nie później niż przed upływem 7 dni od dnia jego
otrzymania. W takiej sytuacji termin, o którym mowa w zdaniu pierwszym, biegnie
odpowiednio od dnia wpływu uzupełnienia wniosku o wpis.

Art. 39h. 1. Nadzór nad ośrodkami szkolenia sprawuje wojewoda.
2. W ramach sprawowanego nadzoru wojewoda:
1) przeprowadza kontrolę w zakresie:
a) spełniania przez ośrodek szkolenia wymagań, o których mowa w art. 39g ust. 2,
b) zgodności prowadzonego szkolenia z obowiązującymi programami szkolenia,
c) dokumentów wymaganych w związku z prowadzeniem szkolenia;
2) w przypadku ustalenia naruszeń warunków wykonywania działalności wyznacza
termin ich usunięcia;
3) wydaje decyzję o zakazie prowadzenia przez przedsiębiorcę ośrodka szkolenia
oraz wykreśla z urzędu przedsiębiorcę z rejestru przedsiębiorców prowadzących
ośrodek szkolenia, jeżeli przedsiębiorca:
a) złożył oświadczenie oraz inne dokumenty stanowiące załączniki do
wniosku, o którym mowa w art. 39g ust. 5, niezgodne ze stanem faktycznym,
b) nie usunął naruszeń warunków wykonywania działalności gospodarczej
w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia w wyznaczonym przez
wojewodę terminie,
c) rażąco naruszył warunki wykonywania działalności gospodarczej
w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia.
3. Rażącym naruszeniem warunków wykonywania działalności gospodarczej
w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia jest:
1) wielokrotne prowadzenie szkolenia:
a) w sposób niezgodny z wymaganymi szczegółowymi warunkami
przeprowadzania zajęć, o których mowa w art. 39i ust. 1 pkt 2,
b) w sposób niezgodny z programem szkolenia,
c) pojazdami niespełniającymi szczegółowych wymagań, o których mowa
w art. 39i ust. 1 pkt 1;
2) nieprzedstawienie informacji, o której mowa w art. 39e ust. 2 pkt 1;
3) wydanie świadectwa kwalifikacji zawodowej niezgodnego ze stanem faktycznym;
4) odmowa poddania się kontroli, o której mowa w ust. 2 pkt 1.
3a. Decyzja, o której mowa w ust. 2 pkt 3, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
3b. W przypadku wydania decyzji o zakazie prowadzenia przez przedsiębiorcę
ośrodka szkolenia, o której mowa w ust. 2 pkt 3, w stosunku do przedsiębiorcy, który
wykonuje działalność gospodarczą objętą wpisem także na podstawie wpisów do
innych rejestrów działalności regulowanej w tym samym zakresie działalności
gospodarczej, z urzędu wykreśla się także przedsiębiorcę z tych rejestrów działalności regulowanej.
3c. Wojewoda wykreśla przedsiębiorcę z rejestru przedsiębiorców
prowadzących ośrodek szkolenia na jego wniosek, a także po uzyskaniu informacji
z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo Krajowego
Rejestru Sądowego o wykreśleniu przedsiębiorcy.
4. Dane o wykreśleniu przedsiębiorcy z rejestru przedsiębiorców prowadzących
ośrodek szkolenia wojewoda przekazuje do centralnej ewidencji kierowców na
zasadach określonych w art. 100ac ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo
o ruchu drogowym.

Art. 39ha. 1. Przedsiębiorca, którego wykreślono z rejestru przedsiębiorców
prowadzących ośrodek szkolenia, może uzyskać ponowny wpis do rejestru w tym
samym zakresie działalności gospodarczej nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia
wydania decyzji, o której mowa w art. 39h ust. 2 pkt 3.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do przedsiębiorcy, który wykonywał
działalność gospodarczą bez wpisu do rejestru przedsiębiorców prowadzących
ośrodek szkolenia. Nie dotyczy to sytuacji określonej w art. 39ga ust. 2.

Art. 39i. 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania w stosunku do przedsiębiorcy prowadzącego ośrodek
szkolenia, o którym mowa w art. 39g, w zakresie infrastruktury technicznej,
warunków lokalowych, wyposażenia dydaktycznego oraz pojazdów używanych
w trakcie szkolenia;
2) szczegółowe warunki prowadzenia szkolenia w ramach kwalifikacji wstępnej,
kwalifikacji wstępnej przyśpieszonej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej,
kwalifikacji wstępnej uzupełniającej przyśpieszonej, szkoleń okresowych oraz
zajęć odbywanych w ramach szkolenia okresowego, o których mowa w art. 39d ust. 3 pkt 2;
3) szczegółowe warunki przeprowadzania testów kwalifikacyjnych;
4) szczegółowe wymagania wobec członków komisji, sposób ich powoływania oraz
wysokość ich wynagrodzenia, które nie może być wyższe niż 400 zł za egzamin;
5) wzór świadectwa kwalifikacji zawodowej;
6) sposób postępowania z dokumentacją związaną z prowadzeniem przez ośrodki
szkolenia kwalifikacji wstępnej, kwalifikacji wstępnej przyśpieszonej,
kwalifikacji wstępnej uzupełniającej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej
przyśpieszonej i szkolenia okresowego;
7) (uchylony)
8) wysokość opłaty za wpis przedsiębiorcy do rejestru przedsiębiorców
prowadzących ośrodek szkolenia.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw transportu uwzględnia odpowiednio:
1) przepisy Unii Europejskiej w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, a także
potrzebę zapewnienia należytych wymagań organizacyjno-technicznych
przeprowadzania kursów i zajęć;
2) przepisy Unii Europejskiej w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, oraz
konieczność obiektywnego sprawdzenia przygotowania do uzyskania
kwalifikacji wstępnej i kwalifikacji wstępnej przyśpieszonej w zakresie
transportu drogowego;
3) konieczność zapewnienia ujednoliconych procedur przeprowadzania testów
kwalifikacyjnych;
4) konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu wykształcenia i okresu
praktyki zawodowej członków komisji w zakresie odpowiadającym wymaganej
wiedzy dotyczącej wykonywania przewozu drogowego, a także potrzebę
zapewnienia pokrycia kosztów związanych z przeprowadzaniem testów
kwalifikacyjnych przez komisję;
5) zakres danych niezbędnych do potwierdzenia spełnienia przez kierowcę
wykonującego przewóz drogowy wymagań ustawy, w szczególności w zakresie
badań lekarskich i psychologicznych, ukończonych szkoleń, posiadanych
uprawnień do kierowania pojazdem samochodowym, organów właściwych
i podmiotów uprawnionych do wydawania świadectwa kwalifikacji zawodowej;
6) zakres danych niezbędnych do prawidłowego prowadzenia kwalifikacji
wstępnej, kwalifikacji wstępnej przyśpieszonej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej przyśpieszonej i szkolenia okresowego, dotyczących kandydatów na kierowców i kierowców
wykonujących przewóz drogowy, podmiotów uprawnionych do
przeprowadzania kursów i zajęć, organów właściwych w sprawach wpisu do
rejestru, a także przepisy Unii Europejskiej w zakresie dokumentów związanych
z uzyskiwaniem kwalifikacji wstępnej oraz szkoleń okresowych;
7) potrzebę zapewnienia należytej ochrony dokumentacji związanej
z prowadzeniem przez ośrodki szkolenia kwalifikacji wstępnej, kwalifikacji
wstępnej przyśpieszonej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej, kwalifikacji
wstępnej uzupełniającej przyśpieszonej i szkolenia okresowego;
8) (uchylony)
9) wysokość rzeczywistych kosztów związanych z prowadzeniem rejestru
przedsiębiorców prowadzących ośrodki szkolenia oraz wysokość kosztów
związanych z weryfikacją dokumentów.

Art. 39j. 1. Kierowca wykonujący przewóz drogowy podlega badaniom
lekarskim przeprowadzanym w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań
zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy.
2. Badania lekarskie, o których mowa w ust. 1, są wykonywane, z zastrzeżeniem
ust. 3–6, w zakresie i na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495), zwanej dalej
„Kodeksem pracy”.
3. Zakres badań lekarskich, o których mowa w ust. 1, obejmuje ponadto ustalenie
istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami, zgodnie
z rozdziałem 12 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami.
4. Badania lekarskie, o których mowa w ust. 1, są przeprowadzane:
1) do czasu ukończenia przez kierowcę 60 lat – co 5 lat;
2) po ukończeniu przez kierowcę 60. roku życia – co 30 miesięcy.
5. Pierwsze badanie lekarskie, o którym mowa w ust. 1, jest wykonywane przed
dniem wydania świadectwa kwalifikacji zawodowej potwierdzającego ukończenie
kwalifikacji, a każde następne dla kierowcy w wieku do 60 lat – w terminie
właściwym do ukończenia szkolenia okresowego, jednak nie później niż do dnia
wydania świadectwa kwalifikacji zawodowej potwierdzającego ukończenie szkolenia okresowego.
6. Badania lekarskie, o których mowa w ust. 1, wykonują lekarze uprawnieni do
wykonywania badań profilaktycznych, o których mowa w przepisach Kodeksu pracy,
posiadający dodatkowo uprawnienia do przeprowadzania badań lekarskich
kandydatów na kierowców i kierowców określone w odrębnych przepisach.

Art. 39k. 1. Kierowca wykonujący przewóz drogowy podlega badaniom
psychologicznym przeprowadzanym w celu stwierdzenia istnienia lub braku
przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy.
2. Badania psychologiczne, o których mowa w ust. 1, są wykonywane,
z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, w zakresie i na zasadach określonych dla kierowców
w rozdziale 13 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami.
3. Badania psychologiczne, o których mowa w ust. 1, są przeprowadzane:
1) do czasu ukończenia przez kierowcę 60 lat – co 5 lat;
2) po ukończeniu przez kierowcę 60. roku życia – co 30 miesięcy.
4. Pierwsze badanie psychologiczne, o którym mowa w ust. 1, jest wykonywane
przed dniem wydania świadectwa kwalifikacji zawodowej potwierdzającego
ukończenie kwalifikacji, a każde następne dla kierowcy w wieku do 60 lat –
w terminie właściwym do ukończenia szkolenia okresowego, jednak nie później niż
do dnia wydania świadectwa kwalifikacji zawodowej potwierdzającego ukończenie
szkolenia okresowego.

Art. 39l. 1. Przedsiębiorca lub inny podmiot wykonujący przewóz drogowy jest
obowiązany do:
1) kierowania kierowców na:
a) szkolenia okresowe,
b) badania lekarskie i psychologiczne;
2) pokrywania kosztów badań lekarskich i psychologicznych;
3) przechowywania przez cały okres zatrudnienia kierowcy kopii:
a) świadectw kwalifikacji zawodowej,
b) orzeczeń lekarskich i psychologicznych;
4) prowadzenia dokumentacji dotyczącej badań lekarskich i psychologicznych;
5) przekazania kierowcy z chwilą rozwiązania stosunku pracy kopii orzeczeń
i świadectw, o których mowa w pkt 3.
2. Przedsiębiorca lub inny podmiot wykonujący przewóz drogowy może pokryć
koszty szkoleń okresowych kierowcy.
3. Spełnienie przez przedsiębiorcę lub przez inny podmiot wykonujący przewóz
drogowy obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, uznaje się za równoznaczne
ze spełnieniem obowiązków pracodawcy w zakresie wykonywania wstępnych
i okresowych badań lekarskich, o których mowa w art. 229 § 1 i 2 Kodeksu pracy.

Art. 39m. Wymagania, o których mowa w art. 39a–39l, stosuje się odpowiednio
do przedsiębiorcy lub innej osoby osobiście wykonującej przewóz drogowy.

Art. 39n. 1. Ustanawia się odznakę „Wzorowy kierowca”.
2. Odznaka, o której mowa w ust. 1, może być nadawana zawodowym
kierowcom wyróżniającym się szczególnymi osiągnięciami w pracy i wieloletnią
bezwypadkową jazdą.
3. Odznakę „Wzorowy kierowca” nadaje minister właściwy do spraw transportu.
4. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki nadawania odznaki „Wzorowy kierowca”, tryb przedstawiania
wniosków, wzór odznaki, tryb jej wręczania i sposób noszenia, uwzględniając
wymogi, jakie powinny spełniać wnioski o nadanie odznaki oraz kryteria stosowane
przy jej nadawaniu.

Ustawa o transporcie drogowym art. 39

DODAJ