Art. 39. 1. Kierujący pojazdem samochodowym oraz osoba przewożona takim
pojazdem wyposażonym w pasy bezpieczeństwa są obowiązani korzystać z tych
pasów podczas jazdy, z zastrzeżeniem ust. 3, 3b i 3c.
2. Obowiązek korzystania z pasów bezpieczeństwa nie dotyczy:
1) osoby mającej zaświadczenie lekarskie o przeciwwskazaniu do używania pasów
bezpieczeństwa;
2) kobiety o widocznej ciąży;
3) kierującego taksówką podczas przewożenia pasażera;
4) instruktora lub egzaminatora podczas szkolenia lub egzaminowania;
5) policjanta, funkcjonariusza Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego,
Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Celno-
-Skarbowej i Służby Więziennej, żołnierza Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej – podczas przewożenia osoby (osób) zatrzymanej;
6) funkcjonariusza Służby Ochrony Państwa podczas wykonywania czynności
służbowych;
6a) żołnierza Żandarmerii Wojskowej podczas wykonywania czynności ochronnych;
7) zespołu medycznego w czasie udzielania pomocy medycznej;8) konwojenta podczas przewożenia wartości pieniężnych;
9) osoby chorej lub niepełnosprawnej przewożonej na noszach lub w wózku
inwalidzkim;
10) dziecka w wieku poniżej 3 lat przewożonego pojazdem kategorii M2 i M3;
11) dziecka przewożonego na zasadach przewidzianych w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia
20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami
publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 295).
2a. Kierujący pojazdem kategorii M2 i M3, o których mowa w załączniku nr 2 do
ustawy, wyposażonym w pasy bezpieczeństwa jest obowiązany do poinformowania
osób przewożonych pojazdem o obowiązku korzystania z tych pasów podczas jazdy,
chyba że zostały one o tym obowiązku poinformowane:
1) przez znajdującą się w pojeździe osobę kierującą przewożoną grupą lub
2) za pomocą urządzenia audiowizualnego, lub
3) za pomocą znaku umieszczonego w widoczny sposób przy każdym miejscu
siedzącym, zgodnego ze wzorem określonym w załączniku do dyrektywy Rady
z dnia 16 grudnia 1991 r. odnoszącej się do obowiązkowego stosowania pasów
bezpieczeństwa i urządzeń przytrzymujących dla dzieci w pojazdach
(91/671/EWG) (Dz. Urz. WE L 373 z 31.12.1991, str. 26, z późn. zm.; Dz. Urz.
UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 1, str. 353, z późn. zm.), zwanej dalej
„dyrektywą nr 91/671/EWG”.
3. W pojeździe kategorii M1, N1, N2 i N3, o których mowa w załączniku nr 2 do
ustawy, wyposażonym w pasy bezpieczeństwa lub urządzenia przytrzymujące dla
dzieci, dziecko mające mniej niż 150 cm wzrostu jest przewożone, z wyjątkiem
przypadku, o którym mowa w ust. 3b, w foteliku bezpieczeństwa dla dziecka lub
innym urządzeniu przytrzymującym dla dzieci, zgodnym z:
1) masą i wzrostem dziecka oraz
2) właściwymi warunkami technicznymi określonymi w przepisach Unii
Europejskiej lub w regulaminach EKG ONZ dotyczących urządzeń
przytrzymujących dla dzieci w pojeździe.
3a. Foteliki bezpieczeństwa dla dziecka oraz inne urządzenia przytrzymujące dla
dzieci są instalowane w pojeździe, zgodnie z zaleceniami producenta urządzenia,
wskazującymi, w jaki sposób urządzenie może być bezpiecznie stosowane.
3b. Zezwala się na przewożenie w pojeździe kategorii M1, N1, N2 i N3, o których
mowa w załączniku nr 2 do ustawy, na tylnym siedzeniu pojazdu, dziecka mającego
co najmniej 135 cm wzrostu przytrzymywanego za pomocą pasów bezpieczeństwa
w przypadkach, kiedy ze względu na masę i wzrost dziecka nie jest możliwe
zapewnienie fotelika bezpieczeństwa dla dziecka lub innego urządzenia
przytrzymującego dla dzieci zgodnego z warunkami, o których mowa w ust. 3.
3c. Zezwala się na przewożenie w pojeździe kategorii M1 i N1, o których mowa
w załączniku nr 2 do ustawy, na tylnym siedzeniu pojazdu, trzeciego dziecka w wieku
co najmniej 3 lat, przytrzymywanego za pomocą pasów bezpieczeństwa, w przypadku
gdy dwoje dzieci jest przewożonych w fotelikach bezpieczeństwa dla dziecka lub
innych urządzeniach przytrzymujących dla dzieci, zainstalowanych na tylnych
siedzeniach pojazdu i nie ma możliwości zainstalowania trzeciego fotelika
bezpieczeństwa dla dziecka lub innego urządzenia przytrzymującego dla dzieci.
4. Przepis ust. 3 nie dotyczy przewozu dziecka:
1) taksówką;
2) specjalistycznym środkiem transportu sanitarnego, o którym mowa
w art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie
Medycznym (Dz. U. z 2019 r. poz. 993 i 1590);
3) pojazdem Policji, Straży Granicznej lub straży gminnej (miejskiej);
4) mającego zaświadczenie lekarskie o przeciwwskazaniu do przewożenia
w foteliku bezpieczeństwa dla dziecka lub innym urządzeniu przytrzymującym
dla dzieci.
5. Zaświadczenia lekarskie, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 4 pkt 4,
zawierają:
1) imię i nazwisko;
2) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji
Ludności (PESEL), a w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL –
serię, numer i nazwę dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę
państwa, które wydało ten dokument;
3) okres ważności;
4) znak graficzny zgodny ze wzorem określonym w art. 5 dyrektywy
nr 91/671/EWG.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzory zaświadczeń lekarskich,
o których mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 4 pkt 4, kierując się przepisami Unii Europejskiej
dotyczącymi obowiązkowego stosowania pasów bezpieczeństwa i urządzeń
przytrzymujących dla dzieci w pojazdach oraz mając na uwadze potrzebę
ujednolicenia stosowanych dokumentów.

Prawo o ruchu drogowym art. 39