Art. 38. Przepisy niniejszego działu stosuje się odpowiednio do krajowych
organizacji międzykościelnych, jeżeli mają one mieć osobowość prawną. Do
utworzenia takiej organizacji jest wymagana deklaracja podpisana przez władze co
najmniej dwóch działających w Rzeczypospolitej Polskiej kościołów i innych
związków wyznaniowych.

Art. 38a. 1. Tworzy się Międzykościelną Komisję Regulacyjną, zwaną dalej
„Komisją”, w celu ostatecznego uregulowania spraw majątkowych między Państwem
a kościołami i ich osobami prawnymi, które zgłosiły roszczenia w trybie i na zasadach
określonych w:
1) art. 24–26 ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Ewangelicko-Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2015 r.
poz. 483);
2) art. 37 ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Ewangelicko-Metodystycznego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2014 r.
poz. 1712);
3) art. 40–42 ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2015 r. poz. 169);
4) art. 35 ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2014 r. poz.
1889).
2. Roszczenia majątkowe wobec Państwa mogą również zgłaszać do Komisji w
terminie do dnia 31 grudnia 1998 r. kościoły i inne związki wyznaniowe,
niewymienione w ust. 1, a także krajowe organizacje międzykościelne, jeżeli wskażą
we wniosku, że na rzecz Skarbu Państwa przejęto własność nieruchomości lub ich
części będących uprzednio własnością tych kościołów i związków wyznaniowych oraz
krajowych organizacji międzykościelnych.
3. Do oceny dopuszczalności postępowania regulacyjnego w sprawach, o
których mowa w ust. 2, mają odpowiednie zastosowanie przepisy ustaw wskazanych
w ust. 1 pkt 1–4.
4. Jeżeli przywrócenie kościelnej osobie prawnej własności nieruchomości nie
jest możliwe z uwagi na trudne do przezwyciężenia przeszkody, przyznaje się jej
nieruchomość zamienną, a jeżeli nie jest to możliwe, osobie tej przyznaje się
odszkodowanie ustalone według przepisów o wywłaszczeniu nieruchomości.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, z mienia których
państwowych jednostek organizacyjnych lub gmin może być wyłączona
nieruchomość zamienna lub na którą państwową jednostkę organizacyjną może być
nałożony obowiązek zapłaty odszkodowania.

Art. 38b. 1. Przedmiotem postępowania regulacyjnego może być również
nieodpłatne przekazanie na własność nieruchomości lub ich części, które były
własnością kościelnych osób prawnych działających do 1945 r. na Ziemiach
Zachodnich i Północnych, w celu przywrócenia w nich sprawowania kultu religijnego,
działalności oświatowo-wychowawczej, charytatywno-opiekuńczej i opiekuńczowychowawczej.
2. W razie niemożności dokonania regulacji, o której mowa w ust. 1,
postępowanie ulega umorzeniu.

Art. 38c. Majątek nieruchomy, przekazany na własność gminie w trybie ustawy
z dnia 10 maja 1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym
i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. poz. 191, z późn. zm.), podlega
postępowaniu, o którym mowa w art. 38a i 38b.

Art. 38d. 1. Minister właściwy do spraw wyznań religijnych po zasięgnięciu
opinii władz kościołów, o których mowa w art. 38a ust. 1 pkt 1–4, określi, w drodze
rozporządzenia, liczebność Komisji, szczegółowy tryb postępowania regulacyjnego
oraz wynagrodzenie dla członków Komisji i personelu pomocniczego, uwzględniając w szczególności organizację pracy Komisji, zadania współprzewodniczących zespołów orzekających, oraz sposób prowadzenia i protokołowania rozpraw,
orzekania i nadawania klauzul wykonalności orzeczeniom i ugodom.
2. Komisja rozpatruje sprawy w zespołach orzekających, w skład których
wchodzi po dwóch członków wyznaczonych przez ministra właściwego do spraw
wyznań religijnych6)
i władze kościoła lub związku wyznaniowego, którego wniosek
dotyczy.
3. Postępowanie regulacyjne wszczyna się z chwilą złożenia wniosku w
Komisji. Zespół orzekający po otrzymaniu wniosku o wszczęcie postępowania
regulacyjnego bada, czy jest ono dopuszczalne, a wniosek niedopuszczalny odrzuca.
4. Postępowania sądowe lub administracyjne dotyczące nieruchomości, w
stosunku do których wszczęto postępowanie regulacyjne, ulegają zawieszeniu, a sądy
i organy prowadzące postępowania administracyjne przekazują ich akta do Komisji.
5. Uczestnikami postępowania regulacyjnego są, oprócz wnioskodawcy,
wszystkie zainteresowane jednostki państwowe, samorządowe i kościelne.
6. Uczestnicy postępowania regulacyjnego mogą zawrzeć ugodę przed zespołem
orzekającym. Jeżeli ugoda nie zostanie zawarta, zespół orzekający wydaje orzeczenie.
7. Regulacja nie może naruszać praw nabytych przez niepaństwowe osoby
trzecie, a w szczególności przez inne kościoły i związki wyznaniowe oraz rolników
indywidualnych.
8. Ugody zawarte przed zespołem orzekającym, jak i orzeczenia uwzględniające
wniosek, powinny określać:
1) stan prawny nieruchomości;
2) związane z tym stanem obowiązki uczestników postępowania, a w szczególności
obowiązek wydania nieruchomości w wyznaczonym terminie, jeżeli nie znajduje
się ona we władaniu wnioskodawcy;
3) w razie przyznania odszkodowania, obowiązek i termin zapłaty należnej z tego
tytułu kwoty.
9. Od orzeczenia zespołu orzekającego nie przysługuje odwołanie.

Art. 38e. 1. Ugody i orzeczenia mają moc sądowych tytułów egzekucyjnych.
2. Ugody i orzeczenia stanowią podstawę do dokonywania wpisów w księgach
wieczystych i w ewidencji gruntów.

Art. 38f. 1. Postępowanie regulacyjne jest wolne od opłat.
2. Nabycie własności nieruchomości lub ich części na podstawie ugody lub
orzeczenia jest wolne od podatków i opłat z tym związanych.

Art. 38g. 1. Jeżeli zespół orzekający nie uzgodni orzeczenia, zawiadamia o tym
pisemnie uczestników postępowania regulacyjnego.
2. Uczestnicy postępowania regulacyjnego mogą, w terminie sześciu miesięcy od
otrzymania zawiadomienia, wystąpić o podjęcie zawieszonego postępowania
sądowego lub administracyjnego, a jeżeli nie było ono wszczęte – wystąpić na drogę
sądową pod rygorem wygaśnięcia roszczenia. Przy rozpoznawaniu sprawy sąd stosuje
zasady określone w art. 38a i 38b.

Ustawa o gwarancjach wolności sumienia i wyznania art. 38

DODAJ